Xωρίζουν οι γονείς μου.

[Milik]

Γειά σας,είμαι 20 χρονών φοιτήτρια και μετά από καλές στιγμές και πολλούς καβγάδες οι γονείς μου είναι στα πρόθυρα να χωρίσουν.Τσακώνονται κάθε μέρα.Τον πατέρα μου δε τον αγαπώ,δε με έκανε να τον αγαπήσω.Δεν είναι κακός άνθρωπος απλά είναι πολύ κρύος.Δε θυμάμαι ποτέ να με έχει πάρει μία αγκαλία.Σε ηλικία εφτά χρονών τον είχα ακούσει να μιλάει τηλέφωνο με την γραμματέα του.Είχε εξωσυζηγική σχέση μαζί της.Ακόμα το θυμάμαι.Θυμάμαι τι της έλεγε και τ' ότι με καλόπιανε για να μη πω τίποτα στη μαμά μου.Πλέον μετά από τόσα χρόνια θα νομίζει οτί δε το θυμάμαι.Αλλα εγώ τα θυμάμαι όλα.Γι κάποια χρόνια το είχα ξεχάσει και το θυμήθηκα πάλι σε ηλικία περίπου 15 χρονών.Δεν έχω πει τίποτα στη μαμά μου για αυτό το γεγονός,ούτε το έχει μάθει ποτέ.Είχε ακουστεί σα φήμη,αλλά ο πατέρας μου το κάλυψε. Η μαμά μου από την άλλη είναι άβουλη κάνει ότι θέλει εκείνος,δε θέλει να χωρίσει γιατί τι θα πει ο κόσμος;;;Mας αγαπάει πολύ εμένα και την αδερφή μου,που είναι 19χρονών,αλλά το βλέπω ότι δεν είναι ευτυχισμένη και στεναχωριέμαι πολύ.Δε μπορώ να χαρώ τη ζωή μου σα τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας μου,δε βγαίνω πολύ,δε γελάω συχνά και δεν έχω φίλους-κολλητούς.Έχω μία σχέση δυο χρόνια μ' έναν υπέροχο άνθρωπο 10 χρόνια μεγαλύτερο από εμένα,με αγαπάει πολύ και τον αγαπώ και εγώ,αλλά δε του έχω πει τα όσα γίνονται με την οικογένεια μου.Ντρέπομαι.Δε ξέρω τι να κάνω.Θέλω να μιλήσω στη μαμά μου να της πω να χωρίσει.Δε πάει άλλο.Κάνει σε όλους μας πολύ κακό αυτή η κατάσταση.Εγώ δε νιώθω φυσιολογική.Νιώθω να τρελαίνομαι,κλαίω συνέχεια.Θέλω να χωρίσουν,δε θα φτιάξουν τα πράγματα το ξέρω.Δεν αντέχω άλλους τσακωμούς.

[want_s_baby]

Καταλαβαίνω πώς μπορεί να νιώθεις αυτή τη στιγμή γιατί ζεις ακόμα με τους γονείς σου και όλα αυτά σε επηρεάζουν πολύ, κι εμένα ο πατέρας μου είναι έτσι (οχι με εξωσυζυγικές σχέσεις αλλά ποτέ δεν ανοίγεται, δε μιλάει, δε δείχνει συναισθήματα οπότε δε δέθηκα μαζί του), όμως προσπάθησε λίγο να αποστασιοποιηθείς απο όλα αυτά γιατί είσαι 20 χρονών, έχεις ήδη μια σχέση που πάει καλά, θα κάνεις τη δική σου οικογένεια στο μέλλον.Σίγουρα όλα αυτά μας πονάνε όσο κι αν μεγαλώσουμε αλλά όσο απομακρυνόμαστε δεν είναι το νούμερο 1 για τη ζωή μας. Οι γονείς σου είναι ενήλικες και οι ίδιοι συμφώνησαν να ζουν όπως ζουν, αν εκείνοι το θέλουν και το προτιμούν είναι δικαίωμά τους και είναι πολύ πιθανό η μητέρα σου να τα χει καταλάβει όλ αυτά για την εξωσυζυγική σχέση απλά επειδή όπως είπες είναι άβουλη ακόμα κι αυτό να μην την κάνει να θέλει να χωρίσει. Την βλέπεις δυστυχισμένη και σε πονάει όμως η ίδια πρέπει να σώσει τον εαυτό της απο μια τέτοια κατάσταση.

Όσο για το οτι ντρέπεσαι να το πεις στον φίλο σου, δεν καταλαβαίνω τον λόγο...δεν είναι μαζί σου λόγω των γονιών σου αλλά ενδιαφέρεται για σένα ο άνθρωπος, όλοι οι γονείς έχουν τα στραβά τους και αν προχωρήσετε κι εσύ θα δεις τα στραβά των δικών του, αυτά δεν έχουν καμιά σημασία αν το ζευγάρι δεν τα αφήνει να μπαίνουν μέσα στη σχέση του.

[ρουνα]

Κοριτσάκι μου γλυκό σε καταλαβαίνω... Ζούσα και εγώ κάποτε σε ένα σπίτι με καυγάδες, με έναν μπαμπά που δεν ήμουν δεμένη ιδιαίτερα αλλά με μια μαμά δυναμική που κάλυπτε σε εμένα το όποιο κενό. Κάποτε ευχόμουν και εγώ να χωρίσουν οι δικοί μου. Δεν ήθελα να έχω επαφές με τον πατέρα μου. Ώσπου πριν 2 χρόνια τον έχασα απο καρκίνο. Τώρα λέω ευτυχώς που δεν χώρισαν τότε οι γονείς μου και μπόρεσα να είμαι δίπλα του να τον συγχωρίσω και να κάνω κάτι και εγώ για εκείνον. Βρες στήριγμα στον σύντροφό σου, μίλα του. Εμένα ο άντρας μου ηταν πάντα το στήριγμά μου σε όλα αυτά. Και επειδή μεγάλωσα σε τέτοιο κλίμα με εντάσεις το μόνο που δεν κάνω με τον άντρα μου είναι να τσακώνομαι. Εύχομαι να σε βοήθησα.

[Milik]

Σας ευχαριστώ και τς δύο για τα μηνύματα σας.Με βοήθησαν πολύ.