Πως μπορώ να τον εμπιστευτώ κ να κάνω οικογένεια μαζί του;

[sitronela]

Η ιστορία μου έχει ως εξής... το φιλο μου τον γνωρισα πριν 1,5χρ. Ειμασταν μαζί 9μηνες όπου αυτούς τους μήνες είχαμε χωρίσει πολλές φορές. Ο κυριότερος λογος που χωριζαμε ειναι γιατί αν κ 41χρ ζει μονος του απο 18χρ κ οσο κ αν ακούγεται περίεργο δεν είχε ποτέ του σοβαρη σχέση. Έτσι κάπου ένιωθα οτι του πέφτει βαριά η σχεση μας έφευγα εκείνος δεν εκανε καμιά προσπάθεια να μη χωρίσουμε αλλα παντα μετά από 2-3 βδομάδες με πλησιαζε ξανά. Ο τελειωτικος χωρισμος ηταν στους 9 μήνες όταν υποψιάστηκα οτι φλερτάρει με μια κοπέλα. Να σημειωσω οτι οποτε πηγαινα στη δουλειά του(εχει γυμναστήριο) κ πήγαινα για προπονήσεις κι εγω, δεν μου μιλούσε. Κ πάντα μου ελεγε οτι στο χωρο εργασιας του δεν θελει να δίνει δικαιώματα. Οταν λοιπόν στους 9μηνες έφυγα για πολλούς μήνες εκανε προσπάθεια να είμαστε ξανα μαζί. Τον ειδα να κλαιει να παρακαλάει, να μου λεει οτι μπορει να κανει τα πάντα για να ειμαστε ξανα μαζι. Οτι θελει να κανει οικογένεια μαζι μου κ αλλα πολλα. Μετα απο δεκα περιπου μηνες προσπαθειών δικων του τα ξανα βρηκαμε... όντως ειναι αλλαγμενος. Το προβλημα μου ειναι οτι με το που τα βρηκαμε εγω εμεινα έγκυος. Εκείνος προσπαθουσε κ ηθελε αλλα εγω του ειπα οτι δεν θελω ακομα. Ομως έμεινα. Ειμαι ηδη 10βδομαδων. Δεν νιώθω ασφαλεια διπλα του... ειμαι με τον φόβο οτι καποια στιγμη θα με προδωσει παλι. Μπορει κ να ειμαι αδικη μαζι του κ οντως να εχει αλλάξει. Αλλα πως ρισκάρεις;; Σκέφτομαι το ενδεχόμενο της εκτωσης αλλα κ πάλι φοβαμαι τοσο πολυ κ ντρέπομαι ταυτόχρονα. Θα νιωσω δολοφόνος.

[sitronela]

Καμια συμβουλή? Την έχω τόσο ανάγκη... αντί να νιώθω χαρά για το μωρό που περιμένω το μυαλό μου κάνει μόνο μαύρες σκέψεις...

[Yasmina]

Καλημέρα, έυχομαι να πάνε όλα καλά με την εγκυμοσύνη σου.

Λες ότι δεν θέλεις, αλλά άφησες να μείνεις έγκυος. Αφού δεν ήθελες γιατί δεν έλαβες τα μέτρα σου; Θεωρώ ότι είσαι λίγο "τραβάτε με, κι ας κλαίω". Με συγχωρείς που τα λέω έτσι, δεν έχω καμία διάθεση για επίκριση. Όμως είναι η αλήθεια. Ανέλαβε τις ευθύνες σου, λοιπόν. Μία έκτρωση δεν απλή υπόθεση. Ούτε παιχνιδάκι.

Όσο για τον σύντροφό σου, κανείς δεν μπορεί να σου εγγυηθεί ότι όντως έχει αλλάξει.

Στην ουσία, όταν κάνεις σχέση με κάποιον, τίποτα και κανεις δεν μπορεί να σου εγγυηθεί ότι όλα θα πάνε τέλεια, όσο ευοίωνες και να είναι οι εκάστοτε συνθήκες.

Αλλά προς το παρόν, στην περίπτωσή σου, τα "προγνωστικά" δείχνουν θετικά και ευοίωνα.

Εύχομαι να πάνε όλα κατ' έυχήν.

[electronio]

Καλησπέρα. Νομίζω ότι καταρχήν θα πρέπει να ξεκαθαρίσεις εάν θέλεις το παιδί ή όχι ανεξάρτητα από το τι θέλει ο φίλος σου.

Πιστεύω ειλικρινά ότι εάν ξεκαθαρίσεις τι θες εσύ, τα υπόλοιπα θα πάρουν την σειρά τους

[beba09]

Η απόφαση για το παιδί είναι δική σου και το λέω σαν μονογονέας, λυπάμαι αλλά έχοντας παιδί 6 1/2 ετών μόνη (με βοήθεια γονέων πάντα) στο ελλαδαστάν είναι δύσκολο γιατί το κράτος δεν παρέχει τίποτα και δυστυχώς πολύ πιθανό ούτε από τον πατέρα να έχεις βοήθεια όπως τόσες άλλες κοπέλες παντρεμένες και μη;; τώρα για το εάν θα αισθάνεσαι καλά με τον εαυτό σου ή όχι, αυτό είναι άλλο θέμα;; εσύ ξέρεις;; όταν το έκανα το παιδί ήμουν απόλυτα σίγουρη αλλά και τα παιδάκια έχουν όχι μόνο κούραση αλλά και γλώσσα, και θυσίες. τώρα για τον τύπο πολύ φοβάμαι ότι εάν το πάρεις απλά θα μείνει στο ίδιο μοτίβο. Δυστυχώς οι άνθρωποι δύσκολα αλλάζουν. εάν θέλεις να τον πάρεις απλά για να εξασφαλίσεις το παιδί ή για να μην έχεις την στάμπα του μονογονέα αυτό είναι άλλο θέμα, απλά μην μπεις στον γάμο με πολλές ελπίδες. Εμένα ο πατέρας της δεν προσέφερε τίποτα και να φανταστείς ήθελε να γίνει και μπαμπάς....και από πολλές ιστορίες που έχω ακούσει εδω μέσα συμβαίνει σε κόσμο και κοσμάκι.

[ninouli]

Εφόσον είσαι ήδη έγκυος δε νομίζω πως υπάρχει χώρος για άσκοπους προβληματισμούς. Το να τον εμπιστευτείς είναι μονόδρομος. Τόσο για σένα όσο και για την οικογένεια που ετοιμάζεσαι να δημιουργήσεις