Quantcast
Jump to content
Προσοχή σε SCAM μηνύματα! Μας ενημέρωσαν ότι εστάλει μήνυμα στα Αγγλικά, για αλλαγή κωδικού πρόσβασης. Δεν έχουμε στείλει κάτι τέτοιο. Τα μηνύματά μας, πάντα είναι μεταφρασμένα στα Ελληνικά & περιέχουν το λογότυπό μας. ×
➔ Parents.org.gr

Δίδυμα - Αποβολή 2ου Τριμήνου...


Recommended Posts

Είναι η πρώτη φορά που γράφω σε αυτό το forum και το κάνω μόνο για να μπορέσω να βοηθήσω με την εμπειρία μου όποια κοπέλα το διαβάσει. Επειδή ακόμα είναι πολύ νωρίς για να ξέρω γιατί συνέβη, θα ενημερώνω για ότι νέο προκύπτει. Μήπως μέσα από αυτή την εμπειρία-μαρτύριο βγει κάτι καλό για μια άλλη κοπέλα και τα μωράκια της. Είμαι 29 χρονών και είχα ήδη μία αποβολή στην 6η εβδομάδα κύησης πριν 2 χρόνια και μία παλλίνδρομη κύηση στην 8η εβδομάδα κύησης πέρσι. Ενώ έχω αλλάξει αρκετούς γιατρούς όλοι επέμεναν ότι είναι τυχαίο γεγονός και θα πρέπει να το ψάξω αν μου συνέβαινε και τρίτη φορά. Εγώ όμως επέμενα ότι δεν θέλω να μου συμβεί τρίτη φορά για να το ψάξω. Έκανα λοιπόν το "πακέτο" εξετάσεων, καρυότυπο δικό μου και του συζύγου, έλεγχο θρομβοφιλίας, έλεγχο nk κυττάρων κλπ. από τα οποία προέκυψε ότι είχα υψηλά nk και πλασμινογόνο 4G/4G. Και από εκεί ξεκίνησε μία παρωδία γιατί ο κάθε γιατρός έλεγε τα δικά του. Ο ανοσοβιολόγος στάθηκε μόνο στα nk και συνέστησε αντιπατρικά εμβόλια πριν την σύλληψη και μετά. Οι γυναικολόγοι έλεγαν θεραπεία με ανοσοσφαιρίνες, άλλος και αντιπατρικά μαζί με τις ανοσοσφαιρίνες, άλλος και αντιπηκτικές ενέσεις (στην δεύτερη κύηση είχα κάνει και από αυτές), άλλος όλα μαζί και άλλος τίποτα από αυτά. Τελικώς επανέλαβα 1 χρόνο μετά σε άλλο διαγνωστικό κέντρο από το αρχικό, την εξέταση των nk και βγήκε φυσιολογική αυτή τη φορά. Έτσι σχεδόν ενάμιση χρόνο από την τελευταία "ατυχία" μας, αποφασίσαμε να ξαναπροσπαθήσουμε. Στις διακοπές μας λοιπόν έμεινα έγκυος και το κατάλαβα πολύ σύντομα, πριν καν να έχω καθυστέρηση. Έτσι έκανα τεστ ούρων από το φαρμακείο και μία αχνή θετική γραμμούλα ήταν αρκετή για να κάνει εμένα και τον αντρούλη μου να χαμογελάσουμε και πάλι. Έκανα και β-χοριακή και το αποτέλεσμα θετικότατο και αυξημένο. Αποφασισμένοι να βρούμε ένα γιατρό με εμπειρία και γνώσεις για να μας καθοδηγήσει σωστά, μας σύστησαν ένα γιατρό Διευθυντή κλινικής και Καθηγητή ενός από τα μεγάλα δημόσια νοσοκομεία. Όταν πήγα στο πρώτο ραντεβού (απογευματινό και με χρέωση 75 ευρώ), του είπα όλο το ιστορικό και του έδωσα όλες τις εξετάσεις που είχα κάνει να τις δει και να με καθοδηγήσει. Μου είπε ότι δεν χρειαζόταν να κάνω κάτι από τις θεραπείες που έλεγαν οι προηγούμενοι και ότι θα έπαιρνα προληπτικά salospir. Μου έγραψε τις καθιερωμένες εξετάσεις ούρων και αίματος (μαζί με έλεγχο για Ερυθρά κλπ) και άδεια από την δουλειά μου για να ξεκουράζομαι (βάσει του ιστορικού μου).Πήγαμε πάλι την 6η εβδομάδα και ενώ τις άλλες φορές δεν είχαμε ακούσει ποτέ καρδούλα, τώρα ακούγαμε δύο! Καταχαρήκαμε με τον άντρα μου, αγκαλιαστήκαμε και κλαίγαμε από χαρά. Σας αντάμειψε ο Θεός...είπε ο γιατρός, λόγω των 2 χαμένων παιδιών... Έτσι εγώ ακολουθούσα πιστά όσα μου έλεγε ο γιατρός, έπαιρνα utrogestan και felicin και ξεκουραζόμουν για να τα βοηθήσω. Αν αισθανόμουν κάτι περίεργο, τρέχαμε για υπέρηχο σε κοντινά διαγνωστικά κέντρα. Κάπως έτσι φτάσαμε τις 9 εβδομάδες. Και εκεί είδα λίγο ροζ στο σκούπισμα.Πανικός με έπιασε.Ο γιατρός τηλεφωνικά μου είπε ότι είναι μικροαποκόλληση και να ξεκουραστώ.Ετσι και έκανα.Μια εβδομάδα όμως μετά (10η), άρχισα να πονάω απο την δεξιά μεριά χαμηλά, μια ημέρα. Παίρνω τηλέφωνο τον γιατρό, λέει μπορεί να είναι από το έντερό σου, μπορεί να είναι συσπάσεις, ξεκουράσου... 2 ώρες μετά και ενώ ήμουν ξαπλωμένη πλημμύρισα στο αίμα.Έτρεξα στην τουαλέτα όπου έβγαλα δύο κομμάτια σαν συκώτι...Και λέμε όλα τελείωσαν...Παίρνουμε αμέσως με τον άντρα μου τηλέφωνο τον γιατρό (11 και το βράδυ) και μας λέει να πάμε στο νοσοκομείο στα επείγοντα.Εκείνη την ημέρα έτυχε να εφημερεύει το νοσοκομείο όπου είναι εκείνος. Οπότε τρέξαμε εκεί και πήρα μαζί μου και τα κομμάτια σε περίπτωση που θέλανε να τα στείλουν για εξέταση. Με βάζουν για υπέρηχο και τα μωρά ήταν μια χαρά. Αποκόλληση μου λέει ο εφημερεύων γιατρός που με είδε εκεί (και πετάνε τα κομμάτια στα σκουπίδια λέγοντας ότι είναι απλά αίμα που είχε πήξει), μένεις μέσα και δεν κουνιέσαι ούτε για τουαλέτα. Βγαίνω έξω να το πω στον άντρα μου και είχε πλαντάξει στο κλάμα μέχρι να του πω ότι τα παιδάκια μας ήταν καλά και είχαν ελπίδα ακόμα. Την άλλη μέρα το πρωί ήρθε να με δει ο γιατρός μου και μου είπε ότι θα μείνω κάποιες μέρες και θα το παρακολουθούμε.Έτσι και έγινε.Και βγήκα μία εβδομάδα μετά με πολύ λίγο σκούρο αίμα (μία σταγόνα) μόνο στο σκούπισμα και φαρμακευτική αγωγή.Και φυσικά στο κρεβάτι αποκλειστικά. Ο άντρας μου τα ανέλαβε και πάλι όλα.Όλα στο χέρι μου τα έφερνε και πάντα μου χαμογελούσε και με εμψύχωνε. 2 εβδομάδες μετά ήρθε και η ώρα της αυχενικής διαφάνειας. Πήγαμε στο νοσοκομείο και μας την έκανε ο γιατρός μας (σε 7 λεπτά και για τα δύο παιδιά) όπου μας είπε ότι είναι καλή (1,1) και στα δύο παιδιά.Τρελή χαρά εμείς! Επιτέλους πέρασε το πρώτο τρίμηνο και τα μωρά μας είναι γερά. Άρα μπορούμε και εμείς να ελπίζουμε...!!!!Σε 2 εβδομάδες ξαναπάμε στον γιατρό για τον καθιερωμένο έλεγχο, βλέπουμε και τα μωρά στον υπέρηχο και είναι όλα καλά μας λέει. Το αίμα είχε σταματήσει προ πολλού και δεν είχα τίποτα ανησυχητικό. Σε 3 μέρες, δηλαδή την Πέμπτη που μας πέρασε το απόγευμα με πιάνει ένας πόνος στην κοιλιά όχι πολύ έντονος αλλά σαν περιόδου και με ανησύχησε. Κάνω ένα γρήγορο ντους με χλιαρό νερό μήπως ηρεμήσει ο πόνος αλλά βγαίνοντας από το μπάνιο ένιωθα ότι δυναμώνει ελαφρώς. Είχε περάσει μόνο μισή ώρα ή και λιγότερο. Πάω στην τουαλέτα μήπως και είναι το έντερο μου και τι να δω? Έβγαινε από τον κόλπο μου μία φούσκα με υγρό...Και έμεινε έτσι, δεν βγήκε τελείως...Παίρνουμε τον γιατρό και του το λέμε και λέει στον άντρα μου, πάρτε να δείτε αν εφημερεύει το νοσοκομείο και πηγαίντε, ίσως είναι αποβολή...Παίρνουμε το νοσοκομείο και μας λέει δεν εφημερεύει.Μα λέμε είναι ο γιατρός που μας παρακολουθεί εκεί.Πάρτε, μας λένε, τον γιατρό τότε να συνεννοηθείτε.Τον ξαναπαίρνουμε λοιπόν και μας λέει -Ε, τότε πηγαίντε στο άλλο που εφημερεύει!!! Παίρνουμε το ΕΚΑΒ και έρχεται να με πάρει, όταν με έβαζαν σε μια καρέκλα (δεν χωρούσε μου είπαν το φορείο να ανέβει) να με πάνε στο ασθενοφόρο, έσπασε αυτή η φούσκα...Και εγώ και ο άντρας μου είχαμε τρελαθεί από την αγωνία και την στεναχώρια.Φτάνουμε στο νοσοκομείο, με βάζουν στα επείγοντα και βλέπουν 2 καρδιές να χτυπάνε. Άρα όλα καλά, τους λέω?Τι ήταν αυτή η φούσκα?Το ξαναβλέπουν στον υπέρηχο (αρχαίο μηχάνημα προφανώς) και μου λένε το ένα μάλλον δεν έχει σάκο πλέον...Ήταν ο σάκος του που έσπασε...Αλλά περιμένετε να κατέβει ο Επιμελητής να σας δει σε πιο καλό υπέρηχο.Περίμενα...περίμενα...Εκεί στο φορείο στα επείγοντα και δίπλα μου ερχόνταν γυναίκες για να εξεταστούν που έλεγαν η κάθε μια το πρόβλημά της στον γιατρό.Περίμενα...Περίμενα...με το μπουρνούζι όπως βγήκα από το μπάνιο...Θα κάνω υπομονή έλεγα...Να δω τι θα μου πουν...Έρχεται μετά από ώρα ο Επιμελητής λοιπόν και μου κάνει σε άλλο μηχάνημα υπέρηχο και μου λέει το ένα μωρό δεν έχει σάκο και μάλλον...(?) πλέον δεν ζει, αλλά το άλλο ζει και έχει σάκο...Τρόμος...Πόνος...Αλλά πρέπει να μείνω δυνατή σκέφτηκα, υπάρχει το άλλο μωρό ακόμα και με χρειάζεται. Εισαγωγή λοιπόν στο νοσοκομείο...Γιατί???Τους ρωτούσα γιατί....Δεν μπορούμε να ξέρουμε έλεγαν...Μπορεί να πάει καλά και να μείνει το ένα αλλά μπορεί να μην πάνε καλά τα πράγματα...50-50 μας έλεγαν...Εγώ προσπαθούσα να φανώ δυνατή αλλά το βλέμμα μου είχε αδειάσει...Την άλλη μέρα, χτες δηλαδή,ανέβασα πυρετό (38,1).Δεν είναι καλό μου είπαν...Αν πάθεις λοίμωξη απειλείται η ζωή σου και θα πρέπει να τα πάρουμε....Παίρνει ο άντρας μου τον γιατρό μας, του τα λέει, του λέει γιατρέ να την φέρω από εκεί, θα έρθετε να την δείτε?Λέει -Α! Δεν μπορώ να έρθω, απαγορεύεται!!! Και εγώ θα έρθω έτσι και αλλιώς 2 ώρες μόνο στο νοσοκομείο (που εργάζεται) και θα φύγω.Άστο απο Δευτέρα,βλέπουμε. Αλλά να με παίρνεις να μου λες νέα!... Ο άντρας μου απογοητεύτηκε...Τέτοια αντιμετώπιση από τον γιατρό που μας παρακολουθεί?Εξάλλου ούτε και χρηματικά τον είχαμε αφήσει παραπονεμένο... Ξανά να παλεύουμε μόνοι μας λοιπόν...Έρχεται ο γιατρός της κλινικής λοιπόν να με δει, του εξηγώ το ιστορικό μου και μου λέει: -Κοίτα τα πράγματα είναι 50-50.Ή θα προχωρήσει τουλάχιστον το ένα χωρίς πρόβλημα ή αν κολλήσει κάτι από το άλλο, δεν θα πάνε καλά τα πράγματα. Αγωνία λοιπόν...Ο πυρετός ξεκίνησε να πέφτει λίγες ώρες μετά...Καλό σημάδι λέγαμε...Ίσως δεν είναι λοίμωξη...Ίσως σωθεί η μία ψυχούλα...Και ας είχαμε χαρεί που ο Θεός μας είχε δώσει διπλή ευλογία με τα διδυμάκια μας...Το μεσημέρι όμως της ίδιας μέρας με έπιασαν κάτι ενοχλήσεις αρχικά...Φωνάξτε έναν γιατρό λέω στον άντρα μου και στην αδερφή μου που ήταν μαζί μου...Το λένε στις νοσοκόμες, δεν ερχόταν κανείς...Ο πόνος μεγάλωνε...Μα που είναι ένας γιατρός έλεγα...πονάω...Θα έρθει λέγανε οι νοσοκόμες, είναι σε τοκετό τώρα.Πονούσα εγώ... Μετά από δύο ώρες και αφού ο άντρας μου που δεν μαλώνει γενικά, άρχισε να ουρλιάζει αφού πλέον ούρλιαζα και εγώ από τους πόνους και έκλαιγα, ήρθε μία ειδικευόμενη γιατρός και μία νοσοκόμα να μου κάνουν υπέρηχο στο δωμάτιο. Ψάχναμε τον υπέρηχο μας είπαν γιατί έχουμε έναν και τον είχαν πάρει για άλλη...Έχουν ήδη περάσει 2 ώρες που πεθαίνω στον πόνο...Βάζουν τον υπέρηχο (κοιλιακό) και λένε εντάξει είναι το ένα μωρό αλλά πάμε να σε δούμε και κολπικά λένε. Εγώ έκλαιγα και παρακαλούσα...Κάντε μου κάτι για τον πόνο...Τσίριζα από τους πόνους....Έρχεται και ένας άλλος γιατρός που εφημέρευε (νέος και αυτός) και βάζοντας μου τον διαστολέα για να με εξετάσει...βγαίνει το ένα μωρό που είχε πεθάνει....Εγώ όμως συνέχιζα να πονάω...Με βάζουν στο φορείο να με πάνε στην αίθουσα τοκετών για να με δούν και μόλις ξαπλώνω στο φορείο...βγαίνει και το άλλο μωράκι το ζωντανό.....Με βλέπει ο άντρας μου καθώς με μεταφέρουν και του λέω πάνε τα μωράκια μας αγάπη μου...πάνε...Και με πάνε στην αίθουσα τοκετών όπου με βάζουν σε ένα κρεβάτι και μου λένε επειδή έφαγες στις 1:00 (μόνο 6 κουταλιές φιδέ είχα φάει...) θα μπείς στις 7 για την απόξεση...Και η ώρα ήταν 5...Κάντε κάτι για τον πόνο τους έλεγα εγώ και σκεφτόμουν γιατί...γιατί...Μου έβαλαν μία ένεση στον ορό παυσίπονη που δεν με έπιασε καθόλου.Και ούρλιαζα από τους δυνατούς πόνους που δεν με είχαν αφήσει..Κάθε 2 με 3 λεπτά μου έσκιζαν την κοιλιά και την μέση οι πόνοι....Ούρλιαζα,έκλαιγα τους παρακαλούσα...Τελικά ήρθε ένας γιατρός και μου τράβηξε με το χέρι τον πλακούντα του δεύτερου μωρού μήπως σταματήσουν οι συσπάσεις και οι πόνοι μου...Ούρλιαξα...Πλημμύρισα στο αίμα...Ο πόνος πέρασε για λίγο αλλά μετά ξανάρχισε...Ώσπου ξεκίνησα να κάνω και εμετούς ότι υγρά είχα στο στομάχι μου...Έτσι πλημμυρισμένη στο αίμα, ουρλιάζοντας από τους πόνους με πήραν στις 7:15 για την απόξεση. Και στις 10 περίπου με ανέβασαν στο δωμάτιο... Όση ώρα περίμενε ο άντρας μου έκλαιγε...με λυγμούς...Τον έπαιρναν τηλέφωνο και οι φίλοι μας, αφού πλέον το είχαμε ανακοινώσει παντού (αφού είχα κλείσει το τρίμηνο...) και κλαίγανε και αυτοί μαζί.Εκεί και η αδερφή μου με την μαμά μου, οι γονείς του, η αδερφή του και ένας φίλος μας που είχε έρθει να με δει μη γνωρίζοντας και την εξέλιξη....Κάπου εκεί μαζί τους και μαζί μου πιστεύω ότι ήταν και ο μπαμπάκας μου που τον έχω χάσει πριν 10 χρόνια (στα 42 του) τον οποίο λάτρευα και θα λατρεύω για πάντα....Κάπου εκεί ήταν και έκλαιγε και εκείνος.... Την άλλη μέρα το πρωί, σήμερα δηλαδή, βγήκα από το νοσοκομείο... Μέσα σε όλο το χάος η προισταμένη νοσοκόμα η οποία ήταν δίπλα μου όλες αυτές τις ημέρες και μία νέα ειδικευόμενη γιατρός που με είδε σήμερα μας φέρθηκαν με πολύ μεγάλη ανθρωπιά. Η νοσοκόμα μου είπε να κοιτάξω και για διαβήτη κύησης γιατί την προηγούμενη μέρα που έγινε αυτό, είχα πάρει τις εξετάσεις αίματος και η μέτρηση ζαχάρου (που ζήτησα από μόνη μου να γίνει-δεν την είχε ζητήσει ο γιατρός μου) ήταν 63 (νηστική με πρωινή μέτρηση), δηλαδή σχετικά χαμηλή. Η γιατρός, μας μίλησε αρκετή ώρα, είδε τον φάκελό μας, είχαμε μαζί μας και τις εξετάσεις που είχα κάνει λόγω των αποβολών και προσπάθησε να μας εξηγήσει όσα περισσότερα μπορούσε.Όταν ξεκίνησε να κλαίει ο άντρας μου, έκλαιγε και εκείνη...Εγώ μέσα στον πανικό μου και στους πόνους μου όταν βγήκαν τα μωρά μου ζήτησα να μην πετάξουν τίποτα για να τα στείλουμε για αναλύσεις...Την Δευτέρα θα πρέπει να πάμε εκεί και να τα πάρουμε να τα πάμε στο Λαικό για ιστολογική και ότι άλλο μπορεί να γίνει από εξέταση. Και θα πρέπει να βρω κάποιον ειδικό σε καθέξιν αποβολές ώστε να με καθοδηγήσει σωστά τι πρέπει να κάνω απο εξετάσεις να βρούμε τι έφταιξε και πως θα μπορέσουμε να το αποφύγουμε την επόμενη φορά... Ο άντρας μου με ρωτάει.... : -Τώρα θα με αγαπάς...?Θα με θέλεις...?Θα θέλεις να κάνουμε παιδάκια ή θα φοβάσαι...? Και βλέπω τόσο πόνο στα μάτια του αλλά και τόση αγάπη... Αυτή η αγάπη με κρατάει όρθια και το παλεύω...Σ'ευχαριστώ καρδιά μου για όλα...Τώρα που σας γράφω έχω λίγες ώρες που βγήκα...Πονάει η κοιλιά μου λόγω των συσπάσεων (μου έδωσαν κάτι χαπάκια που φέρνουν συσπάσεις για να καθαρίσει εντελώς η μήτρα), δεν έχω συνειδητοποιήσει τι έχει γίνει...Νομίζω ότι τα έχω ακόμα στην κοιλιά μου...Τα δάκρυα κυλάνε βροχή και στους δυο μας... Όμως πρέπει να μάθουμε γιατί...να σταθούμε στα πόδια μας.... Πρέπει να πάρουμε απαντήσεις...Και πρέπει να βρούμε κάποια στιγμή έναν σωστό γιατρό ο οποίος να είναι και άνθρωπος.... Ότι νεότερο μαθαίνω, θα το γράφω εδώ και αν σωθεί έστω και ένα μωράκι από αυτό...τότε τα δικά μου δεν θα τα έχει πάρει άδικα ο Θεός....

  • Μου αρέσει 2
  • Λυπημένη/-ος 2

[URL="http://lilypie.com"][IMG]http://lb1f.lilypie.com/CnbPp3.png[/IMG][/URL]


4 αγγελάκια με προσέχουν από τον ουρανό...σας αγαπώ πολύ, δεν θα σας ξεχάσω ποτέ και σας ευχαριστώ που μου στείλατε τον αδερφούλη σας για να μου δείξει τι σημαίνει ευτυχία...
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

  • Απαντήσεις 115
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

  • Firefly

    Firefly 48 δημοσιεύσεις

  • margi

    margi 4 δημοσιεύσεις

  • YOTOU

    YOTOU 4 δημοσιεύσεις

  • hope*

    hope* 4 δημοσιεύσεις

Κοπέλα μου, δεν βρίσκω λόγια ...

Δεν μπορώ να σου πω τίποτα

Λυπάμαι ειλικρινά και εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου να βρείτε την δύναμη να ξεπεράσετε ό,τι συνέβη και να προχωρήσετε...

Είσαι τυχερή που έχεις έναν τόσο καλό και τρυφερό σύντροφο...Να είστε πάντα αγαπημένοι...

Οσο για τον γιατρό σου και την αντιμετώπιση που είχες από κάποιους ανθρώπους στο νοσοκομείο, τι να πω...Αίσχος!

  • Μου αρέσει 1
Link to comment
Share on other sites

Σε ευχαριστώ πολύ... Πραγματικά είναι ο άγγελός μου ο άντρας μου... Μακάρι να βρούμε την δύναμη και μακάρι να βρούμε το γιατί... Αν θέλει ο Θεός ίσως η επόμενη φορά να είναι πιο τυχερή για μας....


[URL="http://lilypie.com"][IMG]http://lb1f.lilypie.com/CnbPp3.png[/IMG][/URL]


4 αγγελάκια με προσέχουν από τον ουρανό...σας αγαπώ πολύ, δεν θα σας ξεχάσω ποτέ και σας ευχαριστώ που μου στείλατε τον αδερφούλη σας για να μου δείξει τι σημαίνει ευτυχία...
Link to comment
Share on other sites

Δεν υπάρχουν λόγια...................καλή δύναμη ο χρόνος και ο ερχομός ενός υγιέστατου μωρού θα επουλώσει της πληγή που τόσο άδικα και βίαια άνοιξε στις καρδιές σας!!

Link to comment
Share on other sites

κοπελα μου περασα κατι παρομοιο πριν 1,5χρονο ...καπως ετσι μας πηγε ολη η εγκυμοσυνη μεχρι τελικα στις 23εβδομαδες να γεννησω προωρα οποτε να χασουμε την μικρη μας...το ψαξα οσο δεν μπορεις να φανταστεις,για να καταλαβεις οι εξετασεις μου ηταν τοσες πολλες που χρειαστηκε ενα 7μηνο για να τις κανω ολες....τελικα για μας μεγαλο ρολο επαιξε η θρομβοφιλια,αυτα τα πηκτα αιματα(που κ εγω πηγα στον γιατρο μου σε μια απο τις αιμμοραγιες μου...) ειναι η μεγαλυτερη ενδειξη για την οχι σωστη πηξη του αιματος κ κατασυνεπεια τον χαλια πλακουντα...

οταν περασαμε απο αυτο ενιωθα φυσικα χαλια,ομως η αγαπη του αντρα μου κ η δυναμη του με εκανε να σηκωθω κ να κοιταξω την ζωη με αλλο ματι!

τωρα χαμογελαω με μεγαλυτερη ορεξη,ξερω οτι τα απλα πραγματα ειναι τα σημαντικα κ οτι η αγαπη κ η πιστη μπορει να κανει θαυματα!

συνεχισε να χεις το χερι σου μεσα στο χερι του καλου σου κ η ζωη θα σας ξαναχαμογελασει...κοριτσακι για καποιες απο εμας το να γινουμε μανουλες ειναι λιγο δυσκολοτερο αλλα οταν γινει(και ΘΑ ΓΙΝΕΙ) θα ειναι η ομορφοτερη στιγμη!

αφησε το σωμα σου να σου πει ποτε θα εισαι ετοιμη,αφησε την ζωη να σου φερει το επομενο βημα..σε φιλω κ σου ευχομαι σιγα σιγα,μερα με την μερα το χαμογελο σας να ναι παλι το ιδιο ζεστο!


χαμογελα τρελλα κ ολα θα πανε μια χαρα!!!!

9892a30fbd.png

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Τι αρχαιες συνθηκες ειναι αυτες? Και πως μπορει να εχει βγει ο σακος εξω και το μωρο να ειναι ακομη μεσα στην μητρα? Αφου το μωρο ειναι μεσα στηνμητρα.

Δεν ξερω σε ποιο νοσοκομειο πηγες αλλα οι ανθρωποι ειναι χασαπηδες και τους αξιζει μηνυση. Ξερω ομως οτι μας βρισκουν σε ασχημη ψυχολογικη κατασταση και χωρις το σθενος να κανουμε κατι και παντα την σκαπουλαρουν.

Εχω περασει και εγω πολυ δυσκολα . Κανε κουραγιο κοριτσακι μου οσο μπορεις.

Link to comment
Share on other sites

Ψυχη μου,εγεινα κομματια με αυτα που διαβασα.Ειταναι μια κολαση που δυστιχος δεν εισαι ουτε η πρωτη αλλαουτε και η τελευταια που εχει περασει.

Δεν κανω τον γιατρο αλλα αφου και'γω εχω χασει ενα κορητσακι 26 ευδομαδον και αλλες δυο εγκυμοσηνες μετα πιστευω οτι δεν επρεπε να μινεις χωρεις αντιπυκτικη αγωγη ουτε μια στιγμη αφου εμαθες οτι εισαι εγκυος.Και ο μονος αρμοδιος να σου δωσει της σωστες δοσολογιες αντηπικτικον ειναι ο γιατρος αιματολογος.Εγω μετα απο πολυ κοπο κρατω σημερα αγκαλιτσα το θαυματακι μου 5 μηνων,το κορητσακι μου.Ο θεος δεν θα σε αφισει ετσει καλη μου και θα εχεις στην αγκαλιτσα σου το παιδακι σας που τοσο πολυ επιθυμιται μαζι με τον αντρουλη σου.Οτι πιστευεις οτι θα μπωρουσα να σε βοιθεισω ειμαι στην διαθεση σου!Κουραγιο και συντομα ξανα να ελπιζεις και να παλευει για το μπεμπακι σας!

Link to comment
Share on other sites

η Παναγια να σας βοηθησει να το ξεπερασετε , οσο μπορειτε δηλαδη, και να σας ανταμειψει με πολλα παιδακια που θα φερουν ξανα το χαμογελο στα χειλη σας...

κουραγιο:(:(:(:(


u0wzp3.png gztsp3.png
Link to comment
Share on other sites

Σας ευχαριστώ όλες μέσα από την καρδιά μου για την συμπαράσταση...Δεν ξέρω ακόμα με πιο τρόπο θα το ξεπεράσω...Είμαι συνεχώς με δάκρυα στα μάτια και δεν έχω όρεξη για τίποτα. Ξέρω ότι πρέπει να το παλέψω ιδιαίτερα για τον άντρα μου που με στηρίζει τόσο πολύ και τον λατρεύω, απλώς δεν έχω βρει ακόμα τον τρόπο...Ισως είναι πολύ νωρίς...

ΖWH το νοσοκομείο είναι ένα από τα δύο μεγάλα δημόσια μαιευτήρια της Αθήνας... Ο σάκος του μωρού προφανώς δεν είχε βγει όλος γι'αυτό και όταν τελικά έσπασε, το μωρό έμεινε μέσα... Αλλά και πάλι δεν ξέρω τίποτα...Αυτό το γιατί με κατατρώει και μένα.... Όμως επειδή αναφέρω ότι ο νοσοκομείο είναι δημόσιο, δεν θέλω να πω ότι δεν υπήρξαν και άνθρωποι εκεί μέσα που θέλησαν να με βοηθήσουν ή να κάνουν σωστά την δουλειά τους. Έτσι και αλλιώς δεν ξέρω ποιον πρέπει να κατηγορήσω και αν. Απλώς οι συνθήκες που βρέθηκα εγώ ήταν πολύ άσχημες και πέρασα εφιαλτικές στιγμές, εύχομαι καμία γυναίκα στον κόσμο να μην τις ζήσει....

Αν κάποια κοπέλα έχει έναν γιατρό γυναικολόγο ή αιματολόγο ή άλλης ειδικότητας, ειδικό σε τέτοια θέματα αποβολών και δύσκολων περιπτώσεων που να είναι άνθρωπος και να την έχει βοηθήσει, ας μου στείλει ένα προσωπικό μήνυμα με τα στοιχεία του. Πλέον βρεθήκαμε πάλι στα χαμένα με τον άντρα μου, χωρίς έναν σωστό γιατρό, χωρίς να έχουμε μία σωστή γνώμη και βοήθεια. Οπότε τώρα πρέπει να ψάξουμε πάλι από την αρχή. Αυτή τη φορά θέλω έναν γιατρό που να μην με πετάξει στα αζήτητα με την πρώτη δυσκολία και θέλω να με καθοδηγήσει σωστά, δεν θέλω να χαθεί άλλη ψυχούλα... Ότι νεότερο μαθαίνω θα σας ενημερώνω, μήπως βοηθήσω έστω και μία από εσάς...


[URL="http://lilypie.com"][IMG]http://lb1f.lilypie.com/CnbPp3.png[/IMG][/URL]


4 αγγελάκια με προσέχουν από τον ουρανό...σας αγαπώ πολύ, δεν θα σας ξεχάσω ποτέ και σας ευχαριστώ που μου στείλατε τον αδερφούλη σας για να μου δείξει τι σημαίνει ευτυχία...
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Σας ευχαριστώ όλες μέσα από την καρδιά μου για την συμπαράσταση...Δεν ξέρω ακόμα με πιο τρόπο θα το ξεπεράσω...Είμαι συνεχώς με δάκρυα στα μάτια και δεν έχω όρεξη για τίποτα. Ξέρω ότι πρέπει να το παλέψω ιδιαίτερα για τον άντρα μου που με στηρίζει τόσο πολύ και τον λατρεύω, απλώς δεν έχω βρει ακόμα τον τρόπο...Ισως είναι πολύ νωρίς...

ΖWH το νοσοκομείο είναι ένα από τα δύο μεγάλα δημόσια μαιευτήρια της Αθήνας... Ο σάκος του μωρού προφανώς δεν είχε βγει όλος γι'αυτό και όταν τελικά έσπασε, το μωρό έμεινε μέσα... Αλλά και πάλι δεν ξέρω τίποτα...Αυτό το γιατί με κατατρώει και μένα.... Όμως επειδή αναφέρω ότι ο νοσοκομείο είναι δημόσιο, δεν θέλω να πω ότι δεν υπήρξαν και άνθρωποι εκεί μέσα που θέλησαν να με βοηθήσουν ή να κάνουν σωστά την δουλειά τους. Έτσι και αλλιώς δεν ξέρω ποιον πρέπει να κατηγορήσω και αν. Απλώς οι συνθήκες που βρέθηκα εγώ ήταν πολύ άσχημες και πέρασα εφιαλτικές στιγμές, εύχομαι καμία γυναίκα στον κόσμο να μην τις ζήσει....

Αν κάποια κοπέλα έχει έναν γιατρό γυναικολόγο ή αιματολόγο ή άλλης ειδικότητας, ειδικό σε τέτοια θέματα αποβολών και δύσκολων περιπτώσεων που να είναι άνθρωπος και να την έχει βοηθήσει, ας μου στείλει ένα προσωπικό μήνυμα με τα στοιχεία του. Πλέον βρεθήκαμε πάλι στα χαμένα με τον άντρα μου, χωρίς έναν σωστό γιατρό, χωρίς να έχουμε μία σωστή γνώμη και βοήθεια. Οπότε τώρα πρέπει να ψάξουμε πάλι από την αρχή. Αυτή τη φορά θέλω έναν γιατρό που να μην με πετάξει στα αζήτητα με την πρώτη δυσκολία και θέλω να με καθοδηγήσει σωστά, δεν θέλω να χαθεί άλλη ψυχούλα... Ότι νεότερο μαθαίνω θα σας ενημερώνω, μήπως βοηθήσω έστω και μία από εσάς...

λυπαμαι παρα πολυ για αυτο που συνεβει, δεν εχω λογια.... εχω ενα σφηξιμο στο στομαχι... υπομονη και κουραγιο...

οσο για το νοσοκομειο, εχω να πω οτι παρολο που η αδελφη μου δουλευει στο ενα απο τα δυο μεγαλα μαιευτηρια (ειναι μαια), εγω ουτε που θελω να πατησω το ποδι μου εκει, ο γιατρος της που τον ειχα επισκευτει για εναν ελεγχο ρουτινας, τεστ παπ και υπερηχο πριν καμια 10αρια χρονια, βαλθηκε να μου κανει αποξεση γιατι βρηκε λεει κατι στο ενδομητριο... πραγμα ανυπαρκτο, καθως επισκευτηκα 3 ιδιωτες γιατρους και δεν βρηκε κανεις τιποτα! τυχαια μεχρι και πριν απο 6 μηνες ακουσα πολυ ασχημα λογια για αυτον!

αν θες θα σου στειλω σε πμ ποιος γιατρος ηταν και ποιο νοσοκομειο...

ο τελευταιος γιατρος που με ειδε, τον εχω μεχρι και σημερα, θεωρω οτι ειναι απο τους καλυτερους γιατρους της ελλαδος, του εχω τυφλη εμπιστοσυνη και σε φιλη μου εχει σταθει στο υψος των περιπτωσεων σε προωρη εγκυμοσυνη. σημερα το κοριτσακι ειναι 13 χρονων και προσφατα αποκτησανε και 3 παιδακι.αν θες σου στελνω τα στοιχεια του ( ειναι στους αμπελοκηπους και εχει και κεντρο εξωσωματικης μεσα στο ιατρειο του)

ευχομαι να ειναι το τελευταιο ασχημο που σου συμβαινει...

Link to comment
Share on other sites

Ειλικρινα δεν ξερω τι να σου πω! Δεν εχω λογια και ηδη εχω πλανταξει στο κλαμα!

Γενναω πρωτα ο Θεος την παρασκευη 11 του μηνα σε ενα απο τα δημοσια νοσοκομεια της Αθηνας! Και ο δικος μου γιατρος ειναι ο διευθυντης της κλινικης...μπορει να μιλαμε για τον ιδιο! Εγω ειχα αλλον γιατρο αλλα λογω οικονομικων θεματων αλλαξα πριν εναν μηνα και πηγα σ'αυτον στο δημοσιο!

Ευχομαι να ξεπερασετε γρηγορα οτι συνεβη αν και ειναι δυσκολο και πολυ επιπονο το ξερω....μην χανετε ομως την πιστη σας. Ο Θεος θα σας βοηθησει να αποκτησετε παιδια! Ψαξ'τε το σε βαθος και ολα θα πανε καλα!

Σου εχω στειλει προσωπικο μηνυμα αν θες μου απαντας!

Link to comment
Share on other sites

Πραγματικά σου εύχομαι ολόψυχα να βρεις ένα γιατρό που θα σε βοηθήσει να πραγματοποιήσεις το όνειρο σου!!!!!

Το ξέρω ότι σου φαίνεται δύσκολο να ξεπεράσεις το χαμό των μωρών σουν αλλά πρέπει να φανείς δυνατή για να στηρίξεις και τον άντρα σου και όταν νιώσετε έτοιμοι να ξαναπροσπαθήσετε να κάνετε το όνειρο σας πραγματικότητα!!!!!

Link to comment
Share on other sites

κοριτσακι μου δεν βρισκω λογια...λυπαμε πολυ για οτι σου συνεβει..στα δημοσια νοσοκομεια μας φεροντε λες κ ειμαστε ζωα..ειχα κ εγω μια πορομοια περιπετεια πριν 2 μηνες σε νοσοκομειο της πατρας εχασα το κοριτσακι μου 23ων εβδομαδων απο δισχιδι ραχη ακομα δεν μπορω να πω οτι το εχω ξεπερασει..οποτε λογικο ειναι να εισαι ακομα χαλια κ να κλαις..σιγα σιγα με τον καιρο (αν κ ειναι πολυ νωρις ακομα) θα μαζεψεις τα κομματια σου κ θα προσπαθησης να κανεις πολλα πολλα μωρακια..

εχω ακουσει οτι στο νοσοκομειο αλεξανδρα εχουν ειδικο τμημα για της καθ εξιν αποβολες οπου πας κ σε 1 με 2 μερες σου κανουν ολες της απαραιτητες εξετασεις κ το πολυ σε 2 μηνες εχεις ολες της απαντησης περνεις τηλ. στο 1535 κ κλεινεις ραντεβου..

ελπιζω να σε βοηθησα..υπομονη κ ολα θα περασουν απλα θελει το χρονο του..

Link to comment
Share on other sites

λυπαμαι πραγματικα..ευχομαι να ηταν το τελευταιο ασχημο πραγμα στην ζωη σας...δεν ξερω τι αλλο να πω...

υγ:γιατι δεν αναφερεται το ονομα του γιατρου(ο Θεος να τον κανει) πουθενα???πολλες κοπελες μπορει να κινδυνευουν στα χερια του καθως και τα μωρακια τους!δεν θα ηταν καλυτερα να δημοσιοποιηθει???

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Εγγραφείτε ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Για να δημοσιεύσετε ένα σχόλιο θα χρειαστεί να είστε εγγεγραμμένο μέλος. Είναι δωρεάν.

Δημιουργήστε νέα εγγραφή

Κάντε εγγραφή να συμμετάσχετε στις συζητήσεις - είναι εύκολη και γρήγορη!

Δημιουργήστε νέα εγγραφή

Σύνδεση

Έχετε ήδη έναν λογαριασμό χρήστη; Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα
×
×
  • Δημιουργία νέου...