εφιάλτες του μικρού μας..

[evaki80]

Καλησπέρα σας,

κάποιοι απο εσάς με γνωρίζετε απο ένα δικό μου προσωπικό θέμα που είχα αναρτήσει πρίν απο λίγο καιρό..

Τό όνομα μου είναι Ευα και έχω δύο ανίψια,ένα αγόρι τον Δημήτρη και ένα κοριτσάκι την Ναυσικά την οποία και βάπτισα.

Το θέμα μου είναι πως ο μεγάλος μας μου έχει πολύ αδυναμία,όπως και εγώ.

Τα λέμε όλα μεταξύ μας και υπάρχει ένα απίστευτο δέσιμο απο τότε που γεννήθηκε..

Πρίν δύο μέρες μου εκμυστηρέυτηκε πως βλέπει κάποιους εφιάλτες..

Στην αρχή δεν έδωσα σημασία αλλα τελικά άρχισε να με προβληματίζει ακόμα και η συμπεριφορά του.Έγινε πολύ φοβιτσιάρης και δεν απομακρύνεται απο την μαμά του η απο μένα.Ακόμα και στην τουαλέτα θέλει μια απο τις δυό μας να πηγαίνει μαζί του.Ούτε κάν τον πατέρα του.Κατουριέται πάνω του τα βράδυα,τον βρίσκουμε μονίμως κουκουλομένο και μούσκεμα στον ιδρώτα.

Όταν κοιμάτε μαζί μου τρώω διάφορες κλωτσίες γιατι κοιμάτε άτσαλα και παραμιλάει..

Προχθές μου μίλησε για ένα όνειρο που είδε.

Είδα λέει την μαμά του ότι σηκώθηκε απο το κρεββατι της και πήγαινε προς την τουαλέτα,τότε την ρώτησε "μαμά,που πάς?"και εκείνη γύρισε και τον κοίταξε και του απάντησε πως πάει τουαλέτα,αλλα τις έλειπε το ένα μάτι.Όσο μου έλεγε για το όνειρο τόσο έτρεμε το κάτω χείλος του..Η αλήθεια είναι πως αγριέυτηκα και εγώ μόνο με την σκέψη,φαντάζομαι πως θα πρέπει να ένοιωσε και αυτή η ψυχούλα..Τον καημενούλη..Δεν ήθελα όμως να του δείξω πως τον λυπάμε,δεν θέλω να γίνει αδύναμος και να κρατιέται πάνω μας.Τον αγκάλιασα και έκανα πως γελάω.Σκαρφίστηκα μια ιστορία στο μυαλό μου τι πρέπει να κάνει όταν βλέπει κάτι τέτοια όνειρα.Τού είπα όταν ξυπνάει απο τέτοιο όνειρο να χτυπάει δυνατά τα χέρια του παλαμάκια,να το ακούν τα όνειρα ,να πηδούν απο το μπαλκόνι και να τρέχουν ώς την θάλασσα και εκεί τους περιμένει ο καρχαρίας που τα τρώει αμέσως.Γέλασε πολύ και την επόμενη που είδε πάλι εφιάλτη,πάντα συσχετιζόμενο με την μαμά του έκανε αυτήν την κίνηση που του έμαθα.Όμως μου είπε πως τελικά δεν έφυγαν τα όνειρα,ξαναγύρισαν μόλις έκλεισε τα μάτια του.

Τώρα είμαι σε απόγνωση..Δεν ξέρουμε κανένας μας πώς να χειριστούμε τη κατάσταση αυτή.Η αδερφή μου φοβάται μήπως ο μικρός έχει ψυχολογικά προβλήματα.η μαμά μου την καθυσηχάζει αλλα βλέπουμε όλοι την διαφορά αυτη στην συμπεριφορά του παιδιού.Γκρίνια,φόβο,κόλλημα,νέυρα.Φόβος στο να κλείσει τα μάτια του,ακόμα και όταν κάνει προσευχή.

Να κλείσουμε ραντεβού σε παιδοψυχολόγο?Η να περιμένουμε?Πόσο όμως ακόμα.Το παιδί ουσιαστικά έχει να κοιμηθεί σωστά έναν μήνα ίσως και παραπάνω..

[evaki80]

Επίσης μην ξεχάσω να σας πω πώς δεν τον αφήνουμε να βλέπει τηλεόραση,και δεν την συμπαθεί από μικρός,

παρά μόνο τα ζουζούνια καμία φορά, αλλά ως εκεί.

Δεν υπάρχει το λοιπόν περίπτωση να είδε κάτι από εκεί και να του "έμεινε"..

Όπως επίσης δεν χρησιμοποιήσαμε ποτέ "τεχνάσματα" τύπου Μπαμπούλας,κακός λύκος η κάτι άλλο. Δεν το θέλαμε γιατί εγώ κυρίως είχα πάντα θέμα με αυτό και ακόμα έχω.

Η μαμά μου έκανε κάτι τέτοια λαθάκια όταν είμαστε μικρά για να μας βάλει σε τάξη τα οποία εμένα και επηρέασαν πολύ μέχρι και τα μεγάλα μου χρόνια.Ακόμα και τώρα να φανταστείτε δεν κοιμάμαι απέναντι σε καθρέφτες,η όταν έχει κάτι καρφιτσωμένο ο τοίχος..Και δεν μπαίνω ποτέ σε αποδυτήρια αν δεν ανοίξει το φως..Μην γελάτε..Είναι θέμα,χαχαχαχαχα!!!

Και η αδερφή μου επειδή έζησε την δυσκολία μου να ανεχτώ το σκοτάδι..Δεν ήθελε να φοβίζει το παιδί της με κάτι τέτοια..Τον επιπλήττουμε χωρίς να μπαίνουμε στο μυαλό του με φανταστικά πράγματα..Γιαυτό και είναι ίσως λίγο πιο δύσκολα τα πράγματα τώρα..

[Skybeam]

Να κλείσουμε ραντεβού σε παιδοψυχολόγο?Η να περιμένουμε?

Εννοείται! Τι να περιμένετε?

Το σωστο θα ήταν να ξεκινήσετε από κάπου κι ο παιδοψυχολόγος είναι μια καλή αφετηρία. Εύχομαι να είναι μια φάση που έτσι όπως ξεκίνησε, γρήγορα να περάσει

[waleed121]

είτε να προχωρήσετε και στην αποστολή εμαιλ για να συμμετέχετε στην ενότητα Παρουσίαση Blogs και να προβάλλετε έτσι το blog σας με τον κατάλληλο τρόπο.