Κατάθλιψη!!!!

Θα ξεκινησω με το αισιοδοξο μηνυμα που μου προτεινε η ψυχολογος μου, να θυμαμαι για να κατευθυνω τη σκεψη μου.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ "ΜΑΥΡΟ Ή ΑΣΠΡΟ". ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ .....ΓΚΡΙ, ΕΚΡΟΥ ΚΛΠ.

Στους δυσκολους καιρους που ζουμε, εχουν αυξηθει τα κρουσματα καταθλιψης.

Αλλοτε με ηπια συμπτωματα και αλλοτε με βαρυτερα.

Θελετε να τα λεμε απο εδω καταθετοντας αποψεις, εμπειριες, συμβουλες κλπ???

Λενε, οτι ειναι προτιμοτερο να εξωτερικευουμε τα συναισθηματα γιατι τα θετικα συναισθηματα αν τα κρατησουμε κρυφα, χανουμε μερος απο την ευτυχια που θα ζουσαμε, και τα αρνητικα, γιατι φυλλαγμενα μεσα μας, μετατρεπονται σε θυμο και αυτος με τη σειρα του δημιουργει μεγαλυτερα προβληματα στην καθημερινοτητα μας.

Ποσα προβληματα θα ειχαμε αποφυγει αν ειχαμε αντιμετωπισει με διαφορετικο τροπο μια κατασταση!!!!!

Ποσα χαμογελα θα ειχαν παραμεινει στα προσωπα μας, αν μπορουσαμε να διακρινουμε οτι η δυσκολια που μας "ετυχε" δε σημαινει και το τελος του κοσμου......

Ποση δυναμη θα μπορουσε να αντλησει ο καταθλιπτικος, αν οι ανθρωποι του, μπορουσαν να κατανοησουν οτι αυτο που αισθανεται δεν ειναι μια επιθυμητη κατασταση αλλα μια κατασταση που αντιλαμβανεται ο ιδιος οτι αδυνατει να διαχειρισθει με υγιη τροπο και επιπλεον νιωθει ενοχες, τυψεις για αυτο.

Θυμηθειτε : ενας υγιης ανθρωπος δεν μπορει να μη γελασει με ενα αστειο. Ενας καταθλιπτικος ομως, δεν βρισκει που ειναι το αστειο αρα δε γελαει.

Ας κανουμε λοιπον μια παρεουλα, για να ενωσουμε τα χερια και να φωναξουμε οτι αυτο που μας συμβαινει, θα περασει και ολα θα πανε καλα.

Ας ξαναφερουμε τα χαμογελα στα προσωπα μας.

κανεις δεν μπορει να μας κανει κακο αν εμεις δεν το επιτρεψουμε.

Η δυναμη ειναι μεσα μας.Ας την αναδειξουμε.

:p:p

Βλεπω οτι διαβαζετε αλλα δε συμμετεχετε. Ισως δεν εχετε κατι να πειτε ή δεν σας ενδιαφερει..... ή κατι αλλο.

Ενημερωτικα για μενα θα σας πω οτι νικησα την καταθλιψη, πεταξα τα χαπια, ζω περισσοτερο στο σημερα........ προσπαθω να απολαμβανω τη καθε στιγμη της ημερας βλεποντας τη θετικη πλευρα, εκανα σημαντικα βηματα στο τροπο αντιληψης και σκεψης, και πολλα αλλα χρησιμα.

Σημαντικο ρολο στην "θεραπεια" μου επαιξε η ψυχολογος μου. Ειλικρινα μονη μου δε θα τα καταφερνα. Δεν με "παραμυθιασε"!!! Με διδαξε πως να "βλεπω" τις καταστασεις ωστε να μη με "ριχνουν" τα ασχημα γεγονοτα. Επισης μου εμαθε να διακρινω και τα αλλα χρωματα, οπως ειπα στο αρχικο ποστ μου, δηλαδη οτι εκτος το μαυρο-ασπρο υπαρχει και το γκρι, το εκρου, το ροζ, το θαλασσι...... και πολλα αλλα.

Θελω να σας δωσω ενα μηνυμα. Η καταθλιψη ειναι αντιμετωπιση οταν ΕΜΕΙΣ ψαξουμε τροπους να δρασουμε. Η παθητικοτητα δεν οφελει.

Δραστε....... για να ζησετε!!!! Να ζησετε τη ζωη σας με νηφαλιοτητα. Και να χαμογελατε .....

Καλησπέρα, εγώ προσωπικά δεν έχω κατάθλιψη και ούτε πρόκειται να πέσω ποτέ σε αυτήν την παγίδα του μυαλού, αλλά είχε ή νόμιζε ότι είχε ο πατέρας μου, από εμφάνιση ήταν κούκλος αλλά για κάποιο λόγο έπεσε σε αυτήν την παγίδα, πήγε σε ψυχολόγους οι οποίοι τον σφλόμωσαν στα ψυχοφάρμακα, έγινε αλκοολικός και κατάντησε νεκρός στα 50 του.

Για μένα προσωπικά, και το τονίζω ότι είναι η δική μου γνώμη που μπορεί να είναι και λάθος, είναι πολύ μεγάλο λάθος να πας σε ψυχολόγο, αν θες να γιατρέψεις την ψυχή σου πήγαινε καλύτερα σε έναν παπά να εξομολογηθείς, ο παπάς θα σου δώσει συμβουλές, οι αμαρτίες σου θα συγχωρεθούν και θα νιώσεις πολύ καλύτερα...

Παρότι πέρασα δύσκολα σαν παιδί, ούτε για μια στιγμή δεν έπαθα κατάθλιψή, ευχαριστώ Τον Θεό που μου δίνει το δικαίωμα να ξυπνάω κάθε πρωί, τώρα ζούμε για να χαραμίζουμε τη ζωή μας με παιχνίδια του μυαλού, όπως λέει και ένα τραγούδι - Η ζωή΄είναι μικρή για να είναι θλιβερή- Η ζωή είναι μεγάλη μην την κάνεις καρναβάλι...

Φιλικά...

Βλεπω οτι διαβαζετε αλλα δε συμμετεχετε. Ισως δεν εχετε κατι να πειτε ή δεν σας ενδιαφερει..... ή κατι αλλο.

Ενημερωτικα για μενα θα σας πω οτι νικησα την καταθλιψη, πεταξα τα χαπια, ζω περισσοτερο στο σημερα........ προσπαθω να απολαμβανω τη καθε στιγμη της ημερας βλεποντας τη θετικη πλευρα, εκανα σημαντικα βηματα στο τροπο αντιληψης και σκεψης, και πολλα αλλα χρησιμα.

Σημαντικο ρολο στην "θεραπεια" μου επαιξε η ψυχολογος μου. Ειλικρινα μονη μου δε θα τα καταφερνα. Δεν με "παραμυθιασε"!!! Με διδαξε πως να "βλεπω" τις καταστασεις ωστε να μη με "ριχνουν" τα ασχημα γεγονοτα. Επισης μου εμαθε να διακρινω και τα αλλα χρωματα, οπως ειπα στο αρχικο ποστ μου, δηλαδη οτι εκτος το μαυρο-ασπρο υπαρχει και το γκρι, το εκρου, το ροζ, το θαλασσι...... και πολλα αλλα.

Θελω να σας δωσω ενα μηνυμα. Η καταθλιψη ειναι αντιμετωπιση οταν ΕΜΕΙΣ ψαξουμε τροπους να δρασουμε. Η παθητικοτητα δεν οφελει.

Δραστε....... για να ζησετε!!!! Να ζησετε τη ζωη σας με νηφαλιοτητα. Και να χαμογελατε .....

Καλησπερα!!

Θα συνφωνησω μαζι σου! Πρωην παθουσα κι εγω, δυσκολευτηκα παρα πολυ αλλα το ξεπερασα με τη βοηθεια του γιατρου μου. Δεν πηρα ποτε φαρμακα, οι ψυχολογοι δεν μπορουν αλλωστε να γραψουν, αλλα μεσα απο την κουβεντα βρηκα τι μου εφταιγε, και με διδαξε πως μπορω να αντιμετωπισω οτι με απασχολει. Ακομα μεχρι σημερα θυμαμαι τις κουβεντες μας και οταν βρεθω παλι σε δυσκολια παντα μου δινουν κουραγιο!

Πιστευω ακραδαντα οτι εφοσον βλεπεις πως δεν μπορεις να το ξεπερασεις μονος, καλο ειναι να ζητησεις βοηθεια. Ντροπη δεν ειναι, δυστυχως ακομα και στις μερες μας ειναι ενα μεγαλο ταμπού...

Να θυμαστε παντα οτι κανενα προβλημα δεν ειναι αλυτο... Και ολα καλα θα πανε!

Καλησπέρα, εγώ προσωπικά δεν έχω κατάθλιψη και ούτε πρόκειται να πέσω ποτέ σε αυτήν την παγίδα του μυαλού, αλλά είχε ή νόμιζε ότι είχε ο πατέρας μου, από εμφάνιση ήταν κούκλος αλλά για κάποιο λόγο έπεσε σε αυτήν την παγίδα, πήγε σε ψυχολόγους οι οποίοι τον σφλόμωσαν στα ψυχοφάρμακα, έγινε αλκοολικός και κατάντησε νεκρός στα 50 του.

Για μένα προσωπικά, και το τονίζω ότι είναι η δική μου γνώμη που μπορεί να είναι και λάθος, είναι πολύ μεγάλο λάθος να πας σε ψυχολόγο, αν θες να γιατρέψεις την ψυχή σου πήγαινε καλύτερα σε έναν παπά να εξομολογηθείς, ο παπάς θα σου δώσει συμβουλές, οι αμαρτίες σου θα συγχωρεθούν και θα νιώσεις πολύ καλύτερα...

Παρότι πέρασα δύσκολα σαν παιδί, ούτε για μια στιγμή δεν έπαθα κατάθλιψή, ευχαριστώ Τον Θεό που μου δίνει το δικαίωμα να ξυπνάω κάθε πρωί, τώρα ζούμε για να χαραμίζουμε τη ζωή μας με παιχνίδια του μυαλού, όπως λέει και ένα τραγούδι - Η ζωή΄είναι μικρή για να είναι θλιβερή- Η ζωή είναι μεγάλη μην την κάνεις καρναβάλι...

Φιλικά...

Αγαπητή μου Ανδομάχη, η κατάθλιψη δεν είναι μια κατάσταση στην οποία επιλέγεις να είσαι ή να μην είσαι... Δεν είναι μια απλή μελαγχολία ούτε στεναχώρια της στιγμής... γι αυτό ποτέ μην λες ποτέ! Μη λες ότι εσύ δεν θα πέσεις σε αυτήν την παγίδα.... σχεδόν μου προκαλούν γέλιο τα λόγια σου! Η κατάθλιψη δεν έχει να κάνει με το πόσο δυνατός η αδύναμος χαρακτήρας είσαι...η κατάθλιψη είναι νόσος και δεν σε ρωτάει αν θες να νοσήσεις ή όχι...αν σου χτυπήσει την πόρτα απλά ανοίγεις και θέλει πολύ προσπάθεια για να συνέλθεις... Οι ψυχολόγοι δεν συνταγογραφούν φάρμακα...προφανώς ο πατέρας σου πήγε σε ψυχίατρο... Δεν μπορώ να ξέρω τι αντιμετώπισε ο άνθρωπος, όμως για να λες ότι κατέληξε στον αλκοολισμό μάλλον δεν έκανε σωστή θεραπεία... Η κατάθλιψη δεν θεραπεύεται με πνευματικό κορίτσι μου, μπορεί η πίστη και ο ιερέας να βοηθήσουν αλλά δεν είναι η πανάκεια ειδικά σε βαριές περιπτώσεις! Για όνομα του Θεού να μην ακυρώνουμε ειδικότητες και γιατρούς έτσι ελαφρά τη καρδία!

Και να κλείσω το μήνυμά μου αναφέροντας πως εγώ πέρασα υπέροχα παιδικά χρόνια χωρίς πατέρα αλκοολικό, κάνω μια δουλειά που λατρεύω, είμαι ένας δυναμικός χαρακτήρας, πετυχαίνω πάντα τους στόχους μου κι όμως η κατάθλιψη μου χτύπησε την πόρτα δίχως να το καταλάβω με την γέννηση της κορούλας μου... Κι επειδή είμαι φουλ ενημερωμένη για ιατρικά θέματα, κατάλαβα από την πρώτη στιγμή τι είχα...κι όμως μου ήταν αδύνατο να το διαχειριστώ! Υπήρξαν μέρες που ξυπνούσα και τα σεντόνια στο κρεβάτι ήταν ήδη μούσκεμα από τα δάκρυα που έτρεχαν ακατάπαυστα... έτσι , δίχως λόγο δίχως αιτία... Κατάφερα και αντιμετώπισα την κατάσταση και συνήλθα με πολύ κόπο... δεν αναζήτησα βοήθεια σε ειδικό αλλά είχα θέσει χρονικά όρια στον εαυτό μου...αν δεν συνερχόμουν σύντομα , θα το έκανα κι αυτό, θα ζήταγα την υποστήριξη ψυχολόγου...

Αγαπητή μου Ανδομάχη, η κατάθλιψη δεν είναι μια κατάσταση στην οποία επιλέγεις να είσαι ή να μην είσαι... Δεν είναι μια απλή μελαγχολία ούτε στεναχώρια της στιγμής... γι αυτό ποτέ μην λες ποτέ! Μη λες ότι εσύ δεν θα πέσεις σε αυτήν την παγίδα.... σχεδόν μου προκαλούν γέλιο τα λόγια σου! Η κατάθλιψη δεν έχει να κάνει με το πόσο δυνατός η αδύναμος χαρακτήρας είσαι...η κατάθλιψη είναι νόσος και δεν σε ρωτάει αν θες να νοσήσεις ή όχι...αν σου χτυπήσει την πόρτα απλά ανοίγεις και θέλει πολύ προσπάθεια για να συνέλθεις... Οι ψυχολόγοι δεν συνταγογραφούν φάρμακα...προφανώς ο πατέρας σου πήγε σε ψυχίατρο... Δεν μπορώ να ξέρω τι αντιμετώπισε ο άνθρωπος, όμως για να λες ότι κατέληξε στον αλκοολισμό μάλλον δεν έκανε σωστή θεραπεία... Η κατάθλιψη δεν θεραπεύεται με πνευματικό κορίτσι μου, μπορεί η πίστη και ο ιερέας να βοηθήσουν αλλά δεν είναι η πανάκεια ειδικά σε βαριές περιπτώσεις! Για όνομα του Θεού να μην ακυρώνουμε ειδικότητες και γιατρούς έτσι ελαφρά τη καρδία!

Και να κλείσω το μήνυμά μου αναφέροντας πως εγώ πέρασα υπέροχα παιδικά χρόνια χωρίς πατέρα αλκοολικό, κάνω μια δουλειά που λατρεύω, είμαι ένας δυναμικός χαρακτήρας, πετυχαίνω πάντα τους στόχους μου κι όμως η κατάθλιψη μου χτύπησε την πόρτα δίχως να το καταλάβω με την γέννηση της κορούλας μου... Κι επειδή είμαι φουλ ενημερωμένη για ιατρικά θέματα, κατάλαβα από την πρώτη στιγμή τι είχα...κι όμως μου ήταν αδύνατο να το διαχειριστώ! Υπήρξαν μέρες που ξυπνούσα και τα σεντόνια στο κρεβάτι ήταν ήδη μούσκεμα από τα δάκρυα που έτρεχαν ακατάπαυστα... έτσι , δίχως λόγο δίχως αιτία... Κατάφερα και αντιμετώπισα την κατάσταση και συνήλθα με πολύ κόπο... δεν αναζήτησα βοήθεια σε ειδικό αλλά είχα θέσει χρονικά όρια στον εαυτό μου...αν δεν συνερχόμουν σύντομα , θα το έκανα κι αυτό, θα ζήταγα την υποστήριξη ψυχολόγου...

Ζένια μου δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με αυτά που ανέφερες! Και να συμπληρώσω, ότι καλό θα είναι να μην κοροϊδεύουμε ότι δεν γνωρίζουμε...

Ζένια μου δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με αυτά που ανέφερες! Και να συμπληρώσω, ότι καλό θα είναι να μην κοροϊδεύουμε ότι δεν γνωρίζουμε...

Ελενάκι δεν έχει κουμπί να πατήσω like εδώ αλλά στο λέω:

Like και πάλι like!!! χαχαχα!

Αυτά που λέω είναι η δική μου γνώμη,αν είναι λάθος οκ, πιο πολύ θα στεναχωριόμουν αν δεν την έλεγα, κάποιοι μπορεί να την βρίσκουν σωστή και κάποιοι λάθος, μια φίλη μου είχε κατάθλιψη και πάλι της δίνανε ψυχοφάρμακα, ευτυχώς πήρε χαμπάρι μόνη της και τα έκοψε γιατί ήταν σαν φυτό, όλη μέρα κοιμόταν, συγνώμη αν σας φαίνονται υπερβολικά αυτά που λέω αλλά δεν έχω πάθει ποτέ κατάθλιψη, απλά από αυτά που έζησα, που ο πατέρας μου είχε εθιστεί με αυτά τα χάπια και παράλληλα έπινε και αλκοόλ και γινόταν άλλος άνθρωπος, λέω την γνώμη μου. Ζένια μπράβο σου που το ξεπέρασες μόνη σου!! Δηλαδή την κατάθλιψη ενώ έχεις μια τέλεια ζωή χωρίς προβλήματα, μπορείς να την πάθεις στα καλά καθούμενα???

Αυτά που λέω είναι η δική μου γνώμη,αν είναι λάθος οκ, πιο πολύ θα στεναχωριόμουν αν δεν την έλεγα, κάποιοι μπορεί να την βρίσκουν σωστή και κάποιοι λάθος, μια φίλη μου είχε κατάθλιψη και πάλι της δίνανε ψυχοφάρμακα, ευτυχώς πήρε χαμπάρι μόνη της και τα έκοψε γιατί ήταν σαν φυτό, όλη μέρα κοιμόταν, συγνώμη αν σας φαίνονται υπερβολικά αυτά που λέω αλλά δεν έχω πάθει ποτέ κατάθλιψη, απλά από αυτά που έζησα, που ο πατέρας μου είχε εθιστεί με αυτά τα χάπια και παράλληλα έπινε και αλκοόλ και γινόταν άλλος άνθρωπος, λέω την γνώμη μου. Ζένια μπράβο σου που το ξεπέρασες μόνη σου!! Δηλαδή την κατάθλιψη ενώ έχεις μια τέλεια ζωή χωρίς προβλήματα, μπορείς να την πάθεις στα καλά καθούμενα???

Ναι ανδρομάχη μου...μπορεις να την πάθεις έτσι στα καλά καθούμενα... μια ορμονική αλλαγή, ένα στενάχωρο γεγονός, μπορούν να συντελέσουν στην πυροδότηση αυτής της κατάστασης... Ο εγκέφαλος έχει αποθέματα σεροτονίνης και παράλληλα παράγει κιόλας... Αυτή είναι υπεύθυνη για το ότι μπορεί ο άνθρωπος να βλέπει με χαρά την ζωή...Μια απότομη ορμονική αλλαγή όπως αυτές που προκαλούνται από την γέννα, η ένα πολύ θλιβερό γεγονός μπορεί να αναγκάσει τον οργανισμό μας να καταναλώσει όλα τα αποθέματα σεροτονίνης που έχουμε για να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση και μετά η ίδια η παραγωγή της ορμόνης είτε να μην φτάνει είτε να αναστέλεται τελείως για άγνωστους λόγους οπότε ο εγκεφαλός μας χωρίς την ορμόνη της χαράς τα βλέπει όλα μαύρα κι άραχνα...

Ναι ανδρομάχη μου...μπορεις να την πάθεις έτσι στα καλά καθούμενα... μια ορμονική αλλαγή, ένα στενάχωρο γεγονός, μπορούν να συντελέσουν στην πυροδότηση αυτής της κατάστασης... Ο εγκέφαλος έχει αποθέματα σεροτονίνης και παράλληλα παράγει κιόλας... Αυτή είναι υπεύθυνη για το ότι μπορεί ο άνθρωπος να βλέπει με χαρά την ζωή...Μια απότομη ορμονική αλλαγή όπως αυτές που προκαλούνται από την γέννα, η ένα πολύ θλιβερό γεγονός μπορεί να αναγκάσει τον οργανισμό μας να καταναλώσει όλα τα αποθέματα σεροτονίνης που έχουμε για να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση και μετά η ίδια η παραγωγή της ορμόνης είτε να μην φτάνει είτε να αναστέλεται τελείως για άγνωστους λόγους οπότε ο εγκεφαλός μας χωρίς την ορμόνη της χαράς τα βλέπει όλα μαύρα κι άραχνα...

Δεν τα ήξερα αυτά που λες........ λυπάμαι πολύ.

Θέλω να απευθυνθώ σε γυναίκες που έχουν βιώσει μια παρόμοια κατάσταση που περιέχει κάποιον τύπο κατάθλιψης.

Σε τι ειδικό πρέπει να πάω ?

Κάνω κάποιες συνεδρίες με ψυχολόγο επειδή ο γιος μου κάνει εργοθεραπεία για διάσπαση προσοχής και μας σύστησαν να κάνουμε συνεδρίες συμβουλευτικής γονέων.Μαζί της έχω συζητήσει την κατάσταση μου , ότι έχουν πάψει να με ευχαριστούν πράγματα και καταστάσεις, πέφτει πολύ εύκολα η διάθεση μου (ενώ "ανεβαίνω" πολύ δύσκολα πια) και γενικά αισθάνομαι τους ανθρώπους και τις καταστάσεις γύρω μου να με πιέζουν αφόρητα, δεν ξέρω αν έχω κατάθλιψη , δυσθυμία ή κάτι άλλο , αλλά σίγουρα χρειάζομαι κάποια βοήθεια.

Η ψυχολόγος μου πρότεινε να δω κάποιον ειδικό για να μου γράψει φαρμακευτική αγωγή, εγώ φοβάμαι τη "χημεία" και κυρίως το πως θα κόψω μια μέρα τα χάπια αν τα αρχίσω .

Ψυχίατρος ή νευρολόγος θα πρέπει να με δει?

Θέλω να απευθυνθώ σε γυναίκες που έχουν βιώσει μια παρόμοια κατάσταση που περιέχει κάποιον τύπο κατάθλιψης.

Σε τι ειδικό πρέπει να πάω ?

Κάνω κάποιες συνεδρίες με ψυχολόγο επειδή ο γιος μου κάνει εργοθεραπεία για διάσπαση προσοχής και μας σύστησαν να κάνουμε συνεδρίες συμβουλευτικής γονέων.Μαζί της έχω συζητήσει την κατάσταση μου , ότι έχουν πάψει να με ευχαριστούν πράγματα και καταστάσεις, πέφτει πολύ εύκολα η διάθεση μου (ενώ "ανεβαίνω" πολύ δύσκολα πια) και γενικά αισθάνομαι τους ανθρώπους και τις καταστάσεις γύρω μου να με πιέζουν αφόρητα, δεν ξέρω αν έχω κατάθλιψη , δυσθυμία ή κάτι άλλο , αλλά σίγουρα χρειάζομαι κάποια βοήθεια.

Η ψυχολόγος μου πρότεινε να δω κάποιον ειδικό για να μου γράψει φαρμακευτική αγωγή, εγώ φοβάμαι τη "χημεία" και κυρίως το πως θα κόψω μια μέρα τα χάπια αν τα αρχίσω .

Ψυχίατρος ή νευρολόγος θα πρέπει να με δει?

Και οι δυο ειδικοτητες μπορουν να συνταγογραφησουν αντικαταθλιπτικα φαρμακα...δεν ειναι ολα τα χαπια εθιστικα... Ξεκινας με καποια δοση και μολις συνελθεις μειωνεται η δοση σιγα σιγα...δεν εχω προσωπικη εμπειρια καθως το παλεψα μονη μου τελικα αλλα το γνωριζω απο τον γιο συναδερφου μου που χρειαστηκε να κανει αγωγη...Η ψυχολογος ποια ειδικοτητα σου προτεινει;

Ευχομαι περαστικα σου γρηγορα!

Θέλω να απευθυνθώ σε γυναίκες που έχουν βιώσει μια παρόμοια κατάσταση που περιέχει κάποιον τύπο κατάθλιψης.

Σε τι ειδικό πρέπει να πάω ?

Κάνω κάποιες συνεδρίες με ψυχολόγο επειδή ο γιος μου κάνει εργοθεραπεία για διάσπαση προσοχής και μας σύστησαν να κάνουμε συνεδρίες συμβουλευτικής γονέων.Μαζί της έχω συζητήσει την κατάσταση μου , ότι έχουν πάψει να με ευχαριστούν πράγματα και καταστάσεις, πέφτει πολύ εύκολα η διάθεση μου (ενώ "ανεβαίνω" πολύ δύσκολα πια) και γενικά αισθάνομαι τους ανθρώπους και τις καταστάσεις γύρω μου να με πιέζουν αφόρητα, δεν ξέρω αν έχω κατάθλιψη , δυσθυμία ή κάτι άλλο , αλλά σίγουρα χρειάζομαι κάποια βοήθεια.

Η ψυχολόγος μου πρότεινε να δω κάποιον ειδικό για να μου γράψει φαρμακευτική αγωγή, εγώ φοβάμαι τη "χημεία" και κυρίως το πως θα κόψω μια μέρα τα χάπια αν τα αρχίσω .

Ψυχίατρος ή νευρολόγος θα πρέπει να με δει?

Κοριτσακι καταρχην περαστικα, κατα δευτερον εγω θα σου πω τη δικη μου περιπτωση... Ειχα τα ιδια συμπτωματα με εσενα, και σε αυτα προσθεσε, σκεψεις αυτοκτονιας, και κρισεις πανικου! Πολυ πιο βαρια απο εσενα οπως καταλαβαινεις... Μονη μου αναζητησα ψυχολογο, ουδεποτε με παρεπεμψε αλλου, οταν ομως εγω λογω φοβου μου οτι δεν θα τα καταφερνα μονη, ζητησα φαρμακα μου ειπε οτι μονο ψυχιατρος μπορει... Αλλα οτι θα τα καταφερω κι ετςι μια χαρα. Αν ωςτοσο δεν εβλεπα βελτιωση θα μου ελεγε να παω αλλου. Δεν ξερω για εξαρτησεις προσωπικα αλλα σιγουρα εχουν εκπαιδευτει πως να κανουν απεξαρτηση... Ωστοσο, δεν καταλαβαινω γιατι σε παρεπεμψε αλλου η γιατρος... Προσεξε πολυ να δενει η χημεια σου με τον οποιο γιατρο επιλεξεις τελικα, γιατι αλλιως δουλεια δεν γινεται... Πρεπει να νιωθεις ανετα, πιο σιγουρια μαζι του, οτι μπορεις να ανοιχτεις και να μιλησεις αλλιως αλλαξε γιατρο! Αν δεν συμβαινουν αυτα με την τωρινη σου γιατρο, δοκιμασε εναν αλλο ψυχολογο προτιστως θα ελεγα εγω... Γιατι οκ τα φαρμακα ανακουφιζουν τον πονο, αλλα αμα δε μιλησεις να λυσεις το προβλημα, τη ριζα του, οταν κοψεις τα φαρμακα θα εχεις το ιδιο θεμα...

Παντως ολες σου αυτες τις αποριες, περι φαρμακων, περι γιατι σε στελνει αλλου, καντες και συην ιδια. Οφειλει να σου απαντησει και να σε ανακουφισει... Για να μην το εχεις κανει ομως κατι μου λεει οτι δεν νιωθεις ανετα μαζι της... Κοιταξε το αυτο... Απο εμας καλη επιτυχια, κι ολα καλα θα πανε!

Έχω περάσει βαρβάτες κρίσεις πανικού και ήμουν στο τσάφ πριν πάθω κατάθλιψη όταν πήγα στον ψυχολόγο.Είναι ο άνθρωπος που θα του χρωστάω ΑΙΩΝΙΑ ευγνωμοσύνη!Ο άνθρωπος που του ανήκει ένα κομμάτι της καρδιάς μου...

Θα πώ μόνο στην Ανδρομάχη,ότι όταν μάθανε φίλοι και γνωστοί το πρόβλημα μου,πάθανε σοκ,γιατί ήμουν ή τουλάχιστον φαινόμουν ένας πολύ δυνατός άνθρωπος και πραγματικά έτσι ένιωθα!!!Εκείνη την περίοδο ο ψυχολόγος μου εξήγησε την κατάσταση με τα φάρμακα,τα οποία δεν πήρα εγώ αλλά για να τα γνωρίζω,ότι τα χάπια σε τέτοιες κατάστασεις,δεν λύνουν το πρόβλημα απλά το κρύβουν,για μένα είναι απαραίτητη προυπόθεση ότι κι αν αποφασίσει ο καθείς για τον εαυτό του,να συνυπάρχουν αγωγή και ψυχοθεραπεία μαζί!!!

Το μνμ που θέλω να περάσω σε όσους βασανίζονται είναι να μην το βάλουν ποτέ κάτω,να κάνουν τα πράγματα που συνήθιζαν και ας είστε υποβασταζόμενοι.Αντισταθείτε!!!(εγώ είχα χάσει 7 κιλά σε ένα μήνα)