Quantcast
Jump to content
Προσοχή σε SCAM μηνύματα! Μας ενημέρωσαν ότι εστάλει μήνυμα στα Αγγλικά, για αλλαγή κωδικού πρόσβασης. Δεν έχουμε στείλει κάτι τέτοιο. Τα μηνύματά μας, πάντα είναι μεταφρασμένα στα Ελληνικά & περιέχουν το λογότυπό μας. ×
➔ Parents.org.gr
  • Από την διαχείριση / Admin news

    • πρίν από 1 λεπτό , LeneL είπε:

      Εμείς παίρνουμε ένα τεράστιο χειροκρότημα για την συνεισφορά μας στην αύξηση του πληθυσμού...

      Γενικά δε θέλω να σε αποθαρρύνω, εγώ είμαι εκπαιδευτικός και δεν πήρα κανένα απολύτως επίδομα, λόγω του συνολικού εισοδήματος το οποίο μη φανταστείς ότι ξεπερνά κατά πολύ τις 40.000. ααα πήρα 40 ευρώ και για τα δύο από το δήμο που ανήκω, για το πρώτο γάλα!

      ούτε λοχείας κύησης και 9 μηνο;  εμένα ο άντρας μου είναι καπετάνιος όποτε όπως καταλαβαίνεις με παρασύρει το δικό του εισόδημα ! το δικό μ θα το έπιανε το 40αρι 

Η χειρότερη μαμά του κόσμου....


Recommended Posts

Σκεφτόμουν καιρό να γράψω αλλά για κάποιο λόγο το ανέβαλα συνέχεια... Μάλλον φοβόμουν να αντιμετωπίσω τον εαυτό μου αλλά πλέον δεν έχω άλλα περιθώρια γιατί έχω γίνει η χειρότερη μαμά του κόσμου (τουλάχιστον του δικού μου κόσμου)...

Έχω λοιπόν δυο αγοράκια, 3 χρονών και 9 μηνών. Εγώ είμαι στο σπίτι με άδεια ανατροφής παιδιών, ο άντρας μου επίσης στο σπίτι (πρόσφατα άνεργος) και τα παιδιά πηγαίνουν το πρωί σε βρεφονηπιακό σταθμό για λίγες ώρες. Αυτές τις ώρες προσπαθώ να κάνω όσο περισσότερα μπορώ ώστε να είμαι ελεύθερη μετά για να ασχοληθώ με τα παιδιά. Η αλήθεια είναι ότι πριν ένα μήνα που ξεκίνησε και ο μικρός σχολείο προλαβαίνω και κάνω πάρα πολλές δουλειές και περνάμε πολύ ποιοτικότερο χρόνο όλοι μαζί.

Το πρόβλημά μου ήταν πιο έντονο όταν ήμουν όλη μέρα μόνη μου με τα παιδιά και ο άντρας μου στη δουλειά, αλλά ακόμα και τώρα παραμένει: έχω τρελά νεύρα και ξεσπάω στον μεγάλο μου γιο... Του φωνάζω συνέχεια, φυσικά μετά από τόσες φωνές δεν ακούει πλέον, εκνευρίζομαι περισσότερο και τον αρχίζω στο ξύλο... Δεν εννοώ κάτι παραπάνω από το ξύλο που τρώγαμε εμείς σαν παιδιά αλλά και πάλι δεν το θεωρώ αποδεκτό! Μετά φυσικά στεναχωριέμαι που κλαίει και μόλις ηρεμήσουν τα πράγματα τα βάζω με τον εαυτό μου που έχω γίνει μια μαμά-τέρας, που δεν κάνω τίποτα από όσα είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι θα κάνω όταν αποκτήσω παιδιά... Εκτός του ότι δε μου αρέσει να είμαι έτσι, βλέπω ότι σιγά σιγά υιοθετεί και ο γιος μου αυτές τις συμπεριφορές κι όταν εκνευρίζεται φωνάζει και χτυπάει!! Και το χειρότερο είναι ότι όλα αυτά γίνονται χωρίς αποτέλεσμα! Δεν ακούει, κάθε μέρα κάνει και χειρότερα, λες και προσπαθεί να τσακίσει το νευρικό σύστημα!!!

Το είδα και στην πράξη πλέον ότι οι φωνές και το ξύλο φέρνουν περισσότερη ένταση και ήδη προσπαθώ να ελέγξω τον εαυτό μου αλλά όχι με μεγάλη επιτυχία... Πέρασε καμιά παρόμοια φάση και πώς τη διαχειριστήκατε;

Ευχαριστώ που με ακούσατε...


gK3op2.pngr0SLp3.png

HCpVp3.png

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Σε νιώθω. Περασα παρόμοια φάση οταν ήταν το πρώτο 2χρονών. Τώρα έχω και δεύτερο που είναι σχεδόν ενός έτους. Να πω την αλήθεια μέχρι ξύλο δεν έφτασα αλλά τις φωνές τις έβαζα και με το παραπάνψ. Φυσικά αποτέλεσμα μηδέν. Αλλά τα νεύρα μου στο θεό. Οπότε το είδα λίγο αλλιώς. Για ποιο λόγο να σκοτίζομαι να σπάνε τα νεύρα. Φρόντιζα να την έχω συνέχεια απασχολημένη, της έβαλα σιγά σιγά πρόγραμμα με πολύ υπομονή όμως. Δεν λέω ότι από τότε είναι όλα ρόδινα αλλά πλέον τις φωνές τις βάζω για πολύ έξαλλες καταστάσεις. Και στην τελική θυνάμαι ότι εγώ μικρή έκανα πολύ χειρότερ. Δύο ενδεικτικά: έκανα τρύπες στην κουρτίνα, πρέπει να ήμουν 3 χρονων, ούρε ξέρω πόσο έψαχνα γθα τοψαλίδι. Δευτερο: 5 χρονών έκοψα το έπιπλο της τηλεόρασης ξαι με σχήμα μάλιστα. Και η μαμά μου όυτε ξύλο ούτε φωνές. Η τιμωρία όμως σύννεφο ήμουν και λίγο αντιδραστική

Μην περιμένει αποτελέσματα από τη μία μέρα στην άλλη. Θέλει υπομονή. Και κυρίως αυτοσυγκράτηση. Έχω τραγουδήσει από μέσα μου.....

Και προχθές θυμάμαι ακόμα απλι το πρωί μέχρι το απόγευμα ήμουν να σκάσω. Ε κατά τθς 8 το βράδυ δεν άντεξα και λέω στον άντρα μου κρατα τα παω βόλτα. Έφυγα και χωρις κινητό μάλιστα για μία ώρα, δεν σκεφτόμουν τίποτα και ηρέμησα. Υπομονή σου λέω μόνο!!!


MBtUp3.pngKAKIp3.pngRE4sp3.png
Link to comment
Share on other sites

Νεφέλη επειδή η κλεισούρα σε κάνει να ξεσπάς στα παιδιά σου και δεν φταίνε σε τίποτα άσε που υπάρχει και νόμος που απαγορεύει το ξύλο και την βία σε οποιαδήποτε μορφή τους στα παιδιά θα σου έλεγα να δεις κάποιον σύμβουλο ψυχικής υγείας γιατί και στην δουλειά σου να επιστρέψεις θα γυρίζεις κουρασμένη τα παιδιά θα κάνουν φυσικά τα δικά τους και εσύ θα κουράζεσαι και οι φωνές δεν θα τελειώνουν ποτέ νομίζω πως με την σωστή συμβουλευτική και με μία ενδοσκόπιση του ποια είναι η Νεφέλη ποια τα θέλω της θα βελτιωθούν τα πράγματα...


J8ejp3.png

xoM3p3.png

526437xvildghyb3.gif

Link to comment
Share on other sites

Eπειδή στενοχωριέμαι να ακούω για παιδάκια που τρώνε ξύλο, σε βαθμό που διαβάζω το μήνυμά σου και κλαίω, σε παρακαλώ προσπάθησε να ηρεμήσεις. Ισως αυτό που πρέπει να προσπαθήσεις είναι να δείχνεις και λίγη αδιαφορία, στην αρχή είναι λίγο δύσκολο. Βγες μια βόλτα.Προσπάθησε να κάνεις κάποια πράγματα μόνη σου, και πίστεψέ με και να βρωμίσει λίγο το σπίτι δεν πειράζει. Σε αυτήν την ήλικία που είναι τα παιδάκια σου έχουν κάθε δικαίωμα να σου λερώνουν το σπίτι και με το παραπάνω........ και να κάνουν και ζημιές..... και ο μεγάλος σου θα κάνει πολλές μ...κίες για να σου τραβήξει την προσοχή γιατί έχει ανάγκη τη μαμά του, ακόμα και αν αυτό σημαίνει να του φωνάζεις. Οντως δες έναν άνθρωπο να σε βοηθήσει. Καμιά φορά με το να μιλήσεις σε κάποιον βοηθάει πολύ.


T6HZp2.png

ifiLp3.png

Link to comment
Share on other sites

  • 2 εβδομάδες μετά...

κοριτσι μου γλυκο διαβασα με προσοχη αυτα που γραφεις κανεις αυτοκριτικη και καταλαβαινεις οτι κατι δεν παει καλα αρα αυτοματως δεν κατατασεσαι στην κατηγορια χειροτερη μαμα.... ολες μας εχουμε κανει λαθη.. ξεσπαμε εκει που δεν πρεπει πολυ απλα λογω κουρασης και πολλων ευθυνων....βλεπεις τα παιδια δεν ερχονται με οδηγιες χρησης στο τελος της μερας ολες μας εχουμε κανει την αυτοκριτικη μας και μετανοιωνουμε ενοιοτε για λογια η πραξεις που δε θελαμε αλλα εγιναν.επειδη λοιπον κανεις δεν ειναι τελειος θα σου πω πως αντιμετωπισα εγω την κατασταση... τα εβαλα και εγω με τον εαυτο μου πολλες φορες οταν τσιριζα γιατι δεν με ακουγε αλλα τελικα αποφασισα να αντιδρω πιο ηρεμα κατεβαινω λοιπον στο επιπεδο του του εξηγω οτι καταλαβαινω οτι ειναι θυμωμενος απο κατι του λεω να παει για 3-4 λεπτα στο δωματιο του να σκεφτει να ηρεμησει και μετα παω και τον πλησιαζω του εξηγω οτι με την αρνητικη του συμπεριφορα δε μπορει να εχει την προσοχη που θελει.... εχουμε αγορασει πολλα βιβλια παιδικα που μιλουν για συναισθηματα φοβους και ατακτη συμπεριφορα διαβαζουμε καθημερινα κυριως την ωρα του υπνου... τον επιβεβαιωνω με μπραβο και επαινους καθε φορα που κανει κατι ομορφο ειτε ζωγραφια ειτε κατασκευη ειτε συμμαζευει..ειτε οτιδηποτε πχ εφαγε το φαγητο πεταξε ενα σκουπιδι στη σακουλα...και καθε βραδυ του λεω ποσο χαρουμενη και περηφανη ειμαι τον ρωταω αν ειναι ευτιχισμενος αν περασε καλα λεμε τι θελει να κανουμε αυριο και τετοια... επισης τον βοηθησε πολυ οτι αγορασαμε παζλ αρκετα τουβλακια διαφορων ειδων σφηνες κτλ και περναει πολλες ωρες δημιοργωντας και θετικης απασχολησης εχει αλλαξει τοσο πολυ οσο δε φανταζεσαι οχι βεβαια οτι ολα ειναι παντα ηρεμα θα υπαρξουν και στιγμες εντασης αλλα ελαχιστες... ευχομαι να εισαι παντα καλα να χαιρεσαι τα παιδακια σου και να θυμασαι τα χερια δεν ειναι για να χτυπουν ειναι για να φροντιζουν να χαιδευουν να κακομαθαινουν και να περιποιουνται τα παιδακια μας!πιστευω οτι εισαι μια καλη μανουλα που απλα εχασε για λιγο τον δρομο της .... καλη επιτυχια και καλη υπομονη ολα θα φτιαξουν και να χαιρεσαι που ειναι ζωηρα .. αλλες μανουλες θα εδιναν και τη ζωη τους να δουν τα παιδακια τους να κανουν εστω κατι... αν με καταλαβαινεις...φιλικα παντα μαρια:D:D:D:D:D

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Το καλό είναι ότι έχεις συνείδηση της κατάστασης και πρόθεση να την αλλάξεις. Προσπάθησε όσο μπορείς να είσαι ήρεμη και να φροντίζεις τον εαυτό σου. Κυρίως προσπάθησε να μην ξεσπάς στο παιδί σου διότι αυτό δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο που μόνο νεύρα και ενοχές φέρνει

Link to comment
Share on other sites

κοριτσι μου γλυκο διαβασα με προσοχη αυτα που γραφεις κανεις αυτοκριτικη και καταλαβαινεις οτι κατι δεν παει καλα αρα αυτοματως δεν κατατασεσαι στην κατηγορια χειροτερη μαμα.... ολες μας εχουμε κανει λαθη.. ξεσπαμε εκει που δεν πρεπει πολυ απλα λογω κουρασης και πολλων ευθυνων....βλεπεις τα παιδια δεν ερχονται με οδηγιες χρησης στο τελος της μερας ολες μας εχουμε κανει την αυτοκριτικη μας και μετανοιωνουμε ενοιοτε για λογια η πραξεις που δε θελαμε αλλα εγιναν.επειδη λοιπον κανεις δεν ειναι τελειος θα σου πω πως αντιμετωπισα εγω την κατασταση... τα εβαλα και εγω με τον εαυτο μου πολλες φορες οταν τσιριζα γιατι δεν με ακουγε αλλα τελικα αποφασισα να αντιδρω πιο ηρεμα κατεβαινω λοιπον στο επιπεδο του του εξηγω οτι καταλαβαινω οτι ειναι θυμωμενος απο κατι του λεω να παει για 3-4 λεπτα στο δωματιο του να σκεφτει να ηρεμησει και μετα παω και τον πλησιαζω του εξηγω οτι με την αρνητικη του συμπεριφορα δε μπορει να εχει την προσοχη που θελει.... εχουμε αγορασει πολλα βιβλια παιδικα που μιλουν για συναισθηματα φοβους και ατακτη συμπεριφορα διαβαζουμε καθημερινα κυριως την ωρα του υπνου... τον επιβεβαιωνω με μπραβο και επαινους καθε φορα που κανει κατι ομορφο ειτε ζωγραφια ειτε κατασκευη ειτε συμμαζευει..ειτε οτιδηποτε πχ εφαγε το φαγητο πεταξε ενα σκουπιδι στη σακουλα...και καθε βραδυ του λεω ποσο χαρουμενη και περηφανη ειμαι τον ρωταω αν ειναι ευτιχισμενος αν περασε καλα λεμε τι θελει να κανουμε αυριο και τετοια... επισης τον βοηθησε πολυ οτι αγορασαμε παζλ αρκετα τουβλακια διαφορων ειδων σφηνες κτλ και περναει πολλες ωρες δημιοργωντας και θετικης απασχολησης εχει αλλαξει τοσο πολυ οσο δε φανταζεσαι οχι βεβαια οτι ολα ειναι παντα ηρεμα θα υπαρξουν και στιγμες εντασης αλλα ελαχιστες... ευχομαι να εισαι παντα καλα να χαιρεσαι τα παιδακια σου και να θυμασαι τα χερια δεν ειναι για να χτυπουν ειναι για να φροντιζουν να χαιδευουν να κακομαθαινουν και να περιποιουνται τα παιδακια μας!πιστευω οτι εισαι μια καλη μανουλα που απλα εχασε για λιγο τον δρομο της .... καλη επιτυχια και καλη υπομονη ολα θα φτιαξουν και να χαιρεσαι που ειναι ζωηρα .. αλλες μανουλες θα εδιναν και τη ζωη τους να δουν τα παιδακια τους να κανουν εστω κατι... αν με καταλαβαινεις...φιλικα παντα μαρια:D:D:D:D:D

Μπράβο Μαρία τι ωραία τα ειπες.

Νομίζω όσο στενοχωριεται η ίδια για το ξύλο δεν στενοχωριεται κανείς άλλος.

Τόσο άσχημα όσο νιώθει εκείνη δε νιώθει κανείς, γιατί ξερει ποσο παράλογο είναι να χτυπας τα βλαστάρια σου.

Από εμπειρία μου ,μόνο η φροντίδα του εαυτού μας μας κάνει καλυτερες μανούλες, φροντίδα με όλες τις έννοιες και σε πολλά επίπεδα.

Αλήθεια φροντίζεις τον εαυτό σου? Να είσαι καλά


LxHXp2.png

Έχει προσωπο η αγαπη , η πρόνοια του Θεού, η ελπίδα στη ζωή και το βλεπω σε σας.

uLu6p3.png

Link to comment
Share on other sites

Σκεφτόμουν καιρό να γράψω αλλά για κάποιο λόγο το ανέβαλα συνέχεια... Μάλλον φοβόμουν να αντιμετωπίσω τον εαυτό μου αλλά πλέον δεν έχω άλλα περιθώρια γιατί έχω γίνει η χειρότερη μαμά του κόσμου (τουλάχιστον του δικού μου κόσμου)...

Έχω λοιπόν δυο αγοράκια, 3 χρονών και 9 μηνών. Εγώ είμαι στο σπίτι με άδεια ανατροφής παιδιών, ο άντρας μου επίσης στο σπίτι (πρόσφατα άνεργος) και τα παιδιά πηγαίνουν το πρωί σε βρεφονηπιακό σταθμό για λίγες ώρες. Αυτές τις ώρες προσπαθώ να κάνω όσο περισσότερα μπορώ ώστε να είμαι ελεύθερη μετά για να ασχοληθώ με τα παιδιά. Η αλήθεια είναι ότι πριν ένα μήνα που ξεκίνησε και ο μικρός σχολείο προλαβαίνω και κάνω πάρα πολλές δουλειές και περνάμε πολύ ποιοτικότερο χρόνο όλοι μαζί.

Το πρόβλημά μου ήταν πιο έντονο όταν ήμουν όλη μέρα μόνη μου με τα παιδιά και ο άντρας μου στη δουλειά, αλλά ακόμα και τώρα παραμένει: έχω τρελά νεύρα και ξεσπάω στον μεγάλο μου γιο... Του φωνάζω συνέχεια, φυσικά μετά από τόσες φωνές δεν ακούει πλέον, εκνευρίζομαι περισσότερο και τον αρχίζω στο ξύλο... Δεν εννοώ κάτι παραπάνω από το ξύλο που τρώγαμε εμείς σαν παιδιά αλλά και πάλι δεν το θεωρώ αποδεκτό! Μετά φυσικά στεναχωριέμαι που κλαίει και μόλις ηρεμήσουν τα πράγματα τα βάζω με τον εαυτό μου που έχω γίνει μια μαμά-τέρας, που δεν κάνω τίποτα από όσα είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι θα κάνω όταν αποκτήσω παιδιά... Εκτός του ότι δε μου αρέσει να είμαι έτσι, βλέπω ότι σιγά σιγά υιοθετεί και ο γιος μου αυτές τις συμπεριφορές κι όταν εκνευρίζεται φωνάζει και χτυπάει!! Και το χειρότερο είναι ότι όλα αυτά γίνονται χωρίς αποτέλεσμα! Δεν ακούει, κάθε μέρα κάνει και χειρότερα, λες και προσπαθεί να τσακίσει το νευρικό σύστημα!!!

Το είδα και στην πράξη πλέον ότι οι φωνές και το ξύλο φέρνουν περισσότερη ένταση και ήδη προσπαθώ να ελέγξω τον εαυτό μου αλλά όχι με μεγάλη επιτυχία... Πέρασε καμιά παρόμοια φάση και πώς τη διαχειριστήκατε;

Ευχαριστώ που με ακούσατε...

Nefeli πως είσαι? Είσαι καλύτερα?


T6HZp2.png

ifiLp3.png

Link to comment
Share on other sites

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις και για το ενδιαφέρον! Ήδη από τη μέρα που έγραψα εδώ είχα αποφασίσει ότι δε θα ξαναχτυπήσω το γιο μου και μέχρι στιγμής κρατάω την υπόσχεση που έδωσα στον εαυτό μου και φυσικά είμαι πολύ περήφανη γι αυτό!!! Πήγαμε με τον άντρα μου και σε μια ψυχολόγο η οποία μας είπε ότι, ανεξάρτητα από το αν είναι σωστό ή όχι να χτυπάμε, τη βια που εισπράττει από μας θα τη βγάζει στον μικρό και έτσι μπαίνουμε σε ένα φαύλο κύκλο.. Μας είπε επίσης να τους έχουμε κάποιες ώρες της μέρας χωριστά και να απασχολούμε τον μεγάλο με πιο ενδιαφέροντα πράγματα π.χ. παζλ, τουβλάκια, κατασκευές για να μη βαριέται. Το δοκιμάσαμε κι αυτό, κάποιες φορές έχει αποτέλεσμα και κάποιες όχι... Στο μεταξύ όμως εγώ έκατσα και σκέφτηκα όλα αυτά που συμβαίνουν στη ζωή του και καταλήγω ότι του έχει στοιχίσει πολύ ο ερχομός του μικρού και η απώλεια του 100% της προσοχής μου οπότε έχει μια λογική εξήγηση η συμπεριφορά του. Το πρόβλημα είναι ότι με τον άντρα μου δε συμφωνούμε σε πολλά πράγματα (άλλο μεγάλο κεφάλαιο αυτό...) και του δίνουμε συχνά αντιφατικά μηνύματα, συν η παρουσία των παππούδων οι οποίοι του κάνουν όλα τα χατίρια και δεν τολμάμε να τον μαλώσουμε μπροστά τους γιατί χαλάει τον κόσμο κι αρχίζουν τα "έλα μωρέ άστο το παιδί"!! Δυστυχώς σε αυτά δε βλέπω καμία λύση...


gK3op2.pngr0SLp3.png

HCpVp3.png

Link to comment
Share on other sites

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις και για το ενδιαφέρον! Ήδη από τη μέρα που έγραψα εδώ είχα αποφασίσει ότι δε θα ξαναχτυπήσω το γιο μου και μέχρι στιγμής κρατάω την υπόσχεση που έδωσα στον εαυτό μου και φυσικά είμαι πολύ περήφανη γι αυτό!!! Πήγαμε με τον άντρα μου και σε μια ψυχολόγο η οποία μας είπε ότι, ανεξάρτητα από το αν είναι σωστό ή όχι να χτυπάμε, τη βια που εισπράττει από μας θα τη βγάζει στον μικρό και έτσι μπαίνουμε σε ένα φαύλο κύκλο.. Μας είπε επίσης να τους έχουμε κάποιες ώρες της μέρας χωριστά και να απασχολούμε τον μεγάλο με πιο ενδιαφέροντα πράγματα π.χ. παζλ, τουβλάκια, κατασκευές για να μη βαριέται. Το δοκιμάσαμε κι αυτό, κάποιες φορές έχει αποτέλεσμα και κάποιες όχι... Στο μεταξύ όμως εγώ έκατσα και σκέφτηκα όλα αυτά που συμβαίνουν στη ζωή του και καταλήγω ότι του έχει στοιχίσει πολύ ο ερχομός του μικρού και η απώλεια του 100% της προσοχής μου οπότε έχει μια λογική εξήγηση η συμπεριφορά του. Το πρόβλημα είναι ότι με τον άντρα μου δε συμφωνούμε σε πολλά πράγματα (άλλο μεγάλο κεφάλαιο αυτό...) και του δίνουμε συχνά αντιφατικά μηνύματα, συν η παρουσία των παππούδων οι οποίοι του κάνουν όλα τα χατίρια και δεν τολμάμε να τον μαλώσουμε μπροστά τους γιατί χαλάει τον κόσμο κι αρχίζουν τα "έλα μωρέ άστο το παιδί"!! Δυστυχώς σε αυτά δε βλέπω καμία λύση...

χμμ κι εγώ αυτά φοβάμαι με τον ερχομό της μικρής αλλά δεν σου κρύβω ότι από τώρα παλεύω να τον βάλω δυναμικά στη ζωή της. Του υπενθυμίζω κάθε μέρα ότι θα έρθει, πάει μόνος του και αγκαλιάζει την κοιλια (σκέφτομαι από μέσα μου -κακομοίρη μου δεν καταλαβαίνεις τι θα γίνει) και έχουμε ξεκαθαρίσει με τον άντρα μου ότι (θα φανεί αν γίνει) αυτός θα έχει καθοριστικό ρόλο στη ζωή της μικρής, αυτός θα κοιμάται μαζί της, αυτός θα έχει την μεγαλύτερη φροντίδα της, εκτός από τον θηλασμό βέβαια, ώστε να μην αισθανθεί παραγκωνισμένος ο μικρός μου. Αυτά όμως ακόμα είναι λόγια. Σου έυχομαι καλή υπομονή. Ο γιος σου θέλει πολύ αγάπη. Πιο πολύ από ότι στην αρχή μιας και είχε αρκετό καιρό την αποκλειστικότητα και την έχασε! Αισθάνεται ματαιωμένος!


T6HZp2.png

ifiLp3.png

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Αχ στη θεωρια ολοι καλοι ειναι, στην πραξη ομως... Κι εμενα ηταν ενθουσιασμενος που θα αποκτουσε αδερφακι και το πρωτο τριμηνο ολα κυλουσαν ομαλα. Μετα ξεκινησαν τα δραματα... Σου ευχομαι τουλαχιστον ο αντρας να σε βοηθαει πραγματικα γιατι αλλιως ειναι πολλα τα ζορια...


gK3op2.pngr0SLp3.png

HCpVp3.png

Link to comment
Share on other sites

Αχ στη θεωρια ολοι καλοι ειναι, στην πραξη ομως... Κι εμενα ηταν ενθουσιασμενος που θα αποκτουσε αδερφακι και το πρωτο τριμηνο ολα κυλουσαν ομαλα. Μετα ξεκινησαν τα δραματα... Σου ευχομαι τουλαχιστον ο αντρας να σε βοηθαει πραγματικα γιατι αλλιως ειναι πολλα τα ζορια...

O άντρας μου βοηθάει τους τελευταίους 6 μήνες μετά από πολύ γκρίνια...και πάλι καλά λέω! χαχαχαχαχα


T6HZp2.png

ifiLp3.png

Link to comment
Share on other sites

O άντρας μου βοηθάει τους τελευταίους 6 μήνες μετά από πολύ γκρίνια...και πάλι καλά λέω! χαχαχαχαχα

Παλι καλα να λες γιατι εμενα δε βοηθαει αλλα μου εγινε η γκρινια συνηθεια!!!


gK3op2.pngr0SLp3.png

HCpVp3.png

Link to comment
Share on other sites

Εγγραφείτε ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Για να δημοσιεύσετε ένα σχόλιο θα χρειαστεί να είστε εγγεγραμμένο μέλος. Είναι δωρεάν.

Δημιουργήστε νέα εγγραφή

Κάντε εγγραφή να συμμετάσχετε στις συζητήσεις - είναι εύκολη και γρήγορη!

Δημιουργήστε νέα εγγραφή

Σύνδεση

Έχετε ήδη έναν λογαριασμό χρήστη; Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα
×
×
  • Δημιουργία νέου...