Klaral

Καλησπέρα @Τόνια1993! Σε καταλαβαίνω, και εμένα ο μικρός μου γιος κοιμάται σχετικά δύσκολα, συνήθως με την βρύση να τρέχει..εκτός από τα γνωστά βιβλία εκπαίδευσης ύπνου, τα οποία και δεν εστερνιζομαι, έμαθα από τον μεγάλο μου γιό, ότι κάθε αλλαγή στις συνήθειες του ύπνου θέλει πολύ υπομονή από πλευράς μας. Οποία μέθοδο και αν επιλέξεις, να έχεις πολύ υπομονή και να μην κάνεις κανένα πισωγυρισμα. Εμένα ο μεγάλος ήθελε μόνο κούνημα στα χέρια και περπάτημα πάνω κάτω το δωμάτιο. Επειδή από ένα σημείο και πέρα ήταν αδύνατο λόγω βάρους, άρχισα να χρησιμοποιώ την καρέκλα θηλασμού. Δεν ήταν εύκολο στην αρχή, αλλά το συνήθισε. Αν δεν έχεις κουνιστή πολυθρόνα, προσπάθησε ίσως μετά από λίγο κούνημα στα χέρια, να τον ξαπλώνεις και να του χαϊδεύεις την πλατουλα και να του τραγουδάς. Επίσης, δοκίμασες λευκούς ήχους;; Ή ένα παιχνιδάκι για τον ύπνο που παίζει νανουρίσματα ή λευκούς ήχους; Σε κάθε περίπτωση, θα πάρει καιρό οποιαδήποτε μετάβαση, να έχεις υπομονή και κουράγιο όσο μπορείς!! Καλή τύχη σου εύχομαι!!

@Τόνια1993 καλησπέρα!! Όπως πολύ σωστά σου έγραψε και η @vikib, περνάτε μια από τις δύσκολες περιόδους. Έτσι ακριβώς ήταν εμένα ο μεγάλος μου γιος..και εγώ απορούσα τότε και έψαχνα τι φταίει..σιγουρεψου ότι τρώει την σωστή ποσότητα φαγητού (εγώ έκανα τότε λάθος στα γραμμάρια με αποτέλεσμα να πεινάει), παίρνει την σωστή ποσότητα υγρών, και όσο μπορείς παίξτε ελεύθερα στο πάτωμα (εμείς του είχαμε πάρει ένα ειδικό χαλακι). Στην δικιά μας περίπτωση, βοήθησε πολύ και να μειώσει την γκρίνια και να κουραστεί κάπως και να κοιμηθεί καλύτερα. Σε κάθε περίπτωση, μπορείς να το συζητήσεις και με τον παιδίατρο.. σίγουρα θα μπορεί να σε βοηθήσει!! Κουράγιο, και να θυμάσαι, είναι περαστικό!!

Καλησπέρα σε όλες!! Θα ήθελα την βοήθεια σας..ο βρεφονηπιακός σταθμός που έχουμε επιλέξει για τον μικρό μας μπορεί να τον δεχθεί μόνο από Σεπτέμβρη. Δυστυχώς, δεν έχουμε την δυνατότητα να περιμένουμε ως τότε για να πάει σταθμό, οπότε πρέπει κάπως να καλύψουμε αυτούς τους περίπου 5 μήνες. Γνωρίζει μήπως κάποια/κάποιος καλούς βρεφονηπιακούς σταθμούς στο Κουκάκι και τις γύρω περιοχές, γιατί έχουμε πελαγωσει λίγο με την επιλογή; Ο μικρός μας είναι 2 χρόνων και 4 μηνών..

Γλυκιά μου @Kategataki, χαίρομαι πολύ που μπόρεσα να βοηθήσω έστω και λίγο. Να ξέρεις, ότι επειδή και εγώ έτσι ακριβώς μεγάλωσα, με πολύ αγάπη αλλά καμία κατανόηση στις συναισθηματικές μου ανάγκες, σε καταλαβαίνω απόλυτα. Η σχέση με την μητέρα μου παραμένει άκρως προβληματική, με τον πατέρα μου κάπως καλύτερα, αν και μας χωρίζουν έτη φωτός στις απόψεις. Θα δεις όμως, που μέσα από τα δικά σου βιώματα, οταν έρθει το παιδάκι σου με το καλό, θα το μεγαλώσεις τελείως διαφορετικά και θα χτίσεις μια πολύ ουσιαστική σχέση μαζί του. Στην δική μου περίπτωση, επειδή το συναίσθημα πάντα το υποτιμουσαν στην οικογένεια μου, εγώ ασυναίσθητα προσπαθώ να απαντάω όσο πιο καλά μπορώ στις συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών μου και να κρατάω τις ισορροπίες. Μίλα στον ειδικό, μην προσπαθείς να αλλάξεις νοοτροπίες ετών, θα απογοητευτείς. Και θα δεις, ότι μόλις έρθει το μικρό σου θα αλλάξει ο τρόπος σκέψης από μόνος του, όχι μαγικά, απλά και μόνο γιατί θα είναι άλλες οι προτεραιότητες και η ψυχραιμία θα έρχεται από μόνη της..

Καλησπέρα @Kategatakiκαι με το καλό σου εύχομαι!! Θέλεις να τα κάνουμε "ταλιρακια" μήπως και τα δούμε πιο καθαρά τα πράγματα; Αρχικά, όσον αφορά τον πόνο της γέννας, δύο φυσιολογικούς τοκετούς με επισκληριδιο έχω κάνει, μπορώ να σου πω σχεδόν με βεβαιότητα ότι δεν θα νιώσεις πόνο, τουλάχιστον όχι αφόρητο. Και όχι, δεν το ξεχνάς με τα την γέννα, αλλά φροντίζουν οι ορμόνες σου να είσαι σε ένα επίπεδο ευτυχίας, τουλάχιστον για κάποιες μέρες, που η εμπειρία του τοκετού θα φαντάζει πολύ γλυκιά και όμορφη. Όσο για το μετά, και μόνο οι σκέψεις σου δείχνουν άνθρωπο που και ξέρει τις δυσκολίες που φέρνει ένα παιδί και θα βρει τρόπο να τις αντιμετωπίσει. Μην ξεχνάς, ότι εκτός από ευθύνη μεγάλη, ένα παιδί είναι και ευτυχία με χίλιους δυο διαφορετικούς τρόπους, που θα ανακαλύψεις σύντομα! Αυτό που καταλαβαίνω απόλυτα, είναι το μη υποστηρικτικό περιβάλλον..ξέρω πως είναι να βρίσκεις τοίχο όταν μιλάς για τις φοβίες σου, για τα θέλω σου αργότερα..η μόνη συμβουλή που θα σου δώσω, είναι να μην σταματήσεις τις επισκέψεις σου σε ψυχολόγο και να μην ζητάς από τους γύρω σου περισσότερα από αυτά που μπορούν να δώσουν. Μην έχεις καμία προσδοκία, πάρε μόνο την βοήθεια τους στα πρακτικά και οτιδήποτε άλλο συζητά το με τον ειδικό. Όσο για τον σύντροφό σου, θα στρώσει η κατάσταση, τους παίρνει χρόνο να κατανοήσουν την γονεικοτητα. Εμένα πήρε μπρος μετά το δεύτερο παιδί φαντάσου, και ήμασταν μαζί ήδη 10 χρόνια περίπου..και οπότε θέλεις, εδώ είμαστε, να μοιραστείς τις σκέψεις σου😍 Καλησπέρα @linaa!! Δυστυχώς να σου επιβεβαιώσω ότι υπάρχει και αυτό το περιβάλλον.. σκίζονται στα πρακτικά, συνήθως βγάζοντας στο ξινο εκ των υστέρων, αλλά δεν αντέχουν να ακούσουν τίποτα που θα τους χαλάσει την εικόνα που έχουν χτίσει για εσένα ή που θα τους ξεβολεψει με οποιοδήποτε τρόπο.. χαίρομαι πολύ για αυτά που έγραψες, γιατί δείχνει ότι ευτυχώς δεν ζεις σε τέτοιο περιβάλλον ❤️

Καλησπέρα σε όλες!! @Ελένη Κεμείς καρυότυπο ζεύγους είχαμε κάνει στο Χωρεμειο, που είναι δίπλα στο Παίδων Αγία Σοφία. Το κάναμε 2019 και είχε τότε συμμετοχή γύρω στα 150€ αν θυμάμαι καλά.. τα αποτελέσματα τα πήραμε ένα μήνα μετά σχεδόν. Είναι μια απλή αιμοληψια, κλείνεις ραντεβού και πας μαζί με τον σύζυγό. Μας πήρε σχεδόν μισή ώρα για ιστορικό και αιμοληψια. Δεν ξέρω να σου πω αν την κάνουν και αλλού.Αλλιώς νομίζω σε ιδιωτικά εργαστήρια, αλλά δεν ξέρω πόση είναι η συμμετοχή ή αν δέχονται συνταγογράφηση..

Καλημέρα @Ελένη Κ!!!! Δεν βρέθηκε ποτέ η αιτία..βάση εξετάσεων όλα ήταν μια χαρά....ποτέ δεν μάθαμε γιατί τόσες ατυχίες. Εικάζουμε ότι μάλλον λόγω ηλικίας, ήμουν 36 όταν άρχισα να προσπαθώ, αλλά βάση αποτελεσμάτων, ούτε αυτό ήταν!! Ο άνδρας μου δεν πρόλαβε να ψαχτει, οπότε αφήνουμε ένα παράθυρο εκεί. Όσο και αν φανεί περίεργο, εμένα με βοήθησε η χαλαρότητα του γιατρού μου και η αποδοχή ότι μπορεί και να μην συμβεί ποτέ σε εμένα..απέβαλα το στρες σχεδόν τελείως. Δεν νομίζω ότι αυτός ήταν ο κυρίως παράγοντας, αλλά τουλάχιστον με βοήθησε να έχω μια ήρεμη εγκυμοσύνη. Δεν πήρα ούτε βιταμίνες ούτε χάπια. Ο γιατρός μου διαφωνούσε βάση της υπερηχογραφικης εικόνας και των εξετάσεων. Νομίζω λίγο τύχη και λιγότερο στρες🙂

Καλησπέρα κορίτσι μου!!!! Καταλαβαίνω την απογοήτευση σου, αλλά πίστεψέ με, όλα καλά θα πάνε!! Είχα μια εξωμήτριο κύηση από την οποία έχασα την αριστερή σάλπιγγα, μια αποβολή, μια παλλινδρομη και τρεις βιοχημικές..τώρα έχω δύο γιους, από αυτόματη σύλληψη. Τον μεγάλο τον γέννησα 40 ετών και τον μικρό 42. Είχα κάνει φυσικά και εγώ εξετάσεις, αιματολογικές, ανοσολογικές, ορμονολογικες και θρομβοφιλιας. Στον μεγάλο μου γιο, έκανα παρακολούθηση ωορρηξίας συν τις εξετάσεις..ο μικρός ήταν έκπληξη 😊. Ακολούθησε τις συμβουλές του γιατρού σου, κανέ τις εξετάσεις σου και σύντομα θα τα καταφέρεις!!

Από την δική μου εμπειρία, να σου πω ότι στην δεύτερη εγκυμοσύνη μου ένιωσα έντονους αλλά μικρής διάρκειας πόνους περιόδου περίπου τότε που πρέπει να έγινε η εμφύτευση. Δεν είχα δώσει όμως βάση, γιατί ο κύκλος μου ήταν λίγο άστατος, λόγω της πρώτης εγκυμοσύνης και του θηλασμού. Δεν ξέρω όμως αν αυτό συνέβη γιατί έμεινα έγκυος ξανά σύντομα..στην πρώτη τελειομηνη εγκυμοσύνη δεν είχα αισθανθεί τίποτα..

Καλησπέρα @Katerina96!! Αρχικώς, δεν χρειάζεται καμία δικαιολογία για το γεγονός ότι αποφάσισες να αποθηκεύσεις. Είναι δικαίωμα σου, και εσύ κρίνεις τι είναι σωστό για εσένα και για το μωρό σου, άσχετα αν είναι μικρός ή όχι. Αναγκάστηκα να αποθηλασω το μεγάλο μου γιο μέσα σε ένα βράδυ, λόγω αλλεργιών. Είχα σταματήσει να τρώω σχεδόν τα πάντα. Μετα από μια επίσκεψη στο νοσοκομείο γιατί το παιδί γέμισε σπυριά από κάτι που είχα φάει, αποφάσισα να σταματήσω. Ήταν τότε έξι μηνών. Και αυτός κοιμόταν με το στήθος, ειδικά κατά την διάρκεια της ημέρας,αλλά και στις βραδινές αφυπνίσεις. Λοιπόν, το μόνο που σου προτείνω είναι υπομονή. Αφού μπορείς, μείωσε σταδιακά τους θηλασμους. Κατά την διάρκεια της νύχτας προσπάθησε να δίνεις μπουκάλι, και ας πιεί λιγότερο, νομίζω θα το συνηθίσει. Εγώ για να κοιμηθεί τον κουναγα στην πολυθρόνα θηλασμού...σε κάθε περίπτωση, σου εύχομαι καλό κουράγιο, γιατί είναι μια περίοδος στρεσογόνα και για τους δυο σας και με πολύ αϋπνία.. προσπάθησε όσο μπορείς πιο σταδιακά και είμαι σίγουρη ότι θα τον βρείτε τον τρόπο σας

@El86 σε καταλαβαίνουμε όλες εδώ..οι πιο πολλές περάσαμε απο εκεί που είσαι τώρα, ή περίπου από εκεί. Και ναι, στην τελική είσαι μόνη σου, γιατί μόνο εσύ ξέρεις πως νιώθεις..δεν βοηθά και η σχέση με την μαμά σου, και μπορεί και από εκεί να πηγάζουν πολλά από αυτά που αισθάνεσαι. Εγώ θα σου πρότεινα, εκτός της εξαιρετικής ιδέας της @vikibγια την Φαιναρετη, που και δωρεάν είναι, και μεγάλη υποστήριξη προσφέρει, να επιστρέψεις και στην δουλειά σου. Αν έχεις λύσει το θέμα της φύλαξης του παιδιού, επέστρεψε για όσο καιρό μπορείς. Δεν παρατάς το παιδάκι σου, αλίμονο, δεν μειώνει την αγάπη σου το να εργάζεσαι. Στο λέω και εγώ που γύρισα πρόσφατα στην δουλειά με πολλές τύψεις για τους μπόμπιρες..δεν παρατάς παιδάκι σου όταν εργάζεσαι ή κάνεις κάτι για εσένα. Αντίθετα, φροντίζεις τον εαυτό σου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το βάζεις σε δεύτερη μοίρα. Όλα θα στρώσουν, θα δεις. Απλά θέλει τον χρόνο του..

Καλησπέρα @Efigiann, και με το καλό το μωράκι σου. Γέννησα και τα δύο μου παιδάκια στο Μητέρα, τον μεγάλο μου γιο το 2020 και τον μικρό μόλις τον Ιούνιο. Οι δύο εμπειρίες τελείως διαφορετικές. Στην πρώτη γέννα γλυκύτατη μαία και πολύ βοηθητική. Μετά την γέννα πήγα σε μονοκλινο, το δωμάτιο σχετικά καλό, οι μαίες όμως αν και σε εξυπηρετούσαν άμεσα, εκτός ολίγων εξαιρέσεων δεν βοηθούσαν και πολύ με τον θηλασμό. Γενικά όμως καλή εμπειρία. Στην δεύτερη γέννα τα έχασα..εικόνα διάλυσης το λιγότερο. Πάλι γλυκύτατη μαία, η οποία όμως προφανώς έτρεχε και σε άλλες δέκα..δεν βρέθηκε λόγω μη διαθεσιμότητας μονοκλινο, οπότε πήγα δίκλινο..τρεις ώρες στην αναμονή, δωμάτιο πεντακάθαρο και μεγάλο. Οπότε έπαιρνα να αλλάξουν το μωρό έκαναν το λιγότερο μια ώρα..ότι ζητούσα ξεχνούσαν να το φέρουν..και φαντάσου, πολύ λίγα πράγματα χρειάστηκαν. Οι μαίες δεν ασχολήθηκαν καθόλου μαζί μου καθότι δευτερότοκος. Οι παιδίατροι, που γνώριζαν ότι έχω και άλλο παιδί, οπότε και γιατρό, σαν να έκαναν χάρη που μου έκαναν την ενημέρωση. Το φαγητό εξαιρετικό. Όσο για το κόστος, και τις δύο φορές έφτασε τα 3500€ κοντά..την πρώτη τα άξιζε, για την δεύτερη τα κλαίω....να σημειώσω, ότι στην δεύτερη γέννα, την τελευταία μέρα μεταφέρθηκα σε μονοκλινο, ανακαινισμένο, υπέροχο, και η αντιμετώπιση άλλαξε άρδην!! Μαίες για ότι χρειαστώ εγώ και το μωρό σε χρόνο μηδέν!! Οσο για την μαία, αν σηκώνεις το έξοδο, νομίζω ότι αξίζει. Επειδή από ότι καταλαβαίνω είναι το πρώτο σου μωράκι, θα είναι χρήσιμο και για την γέννα και για τον θηλασμό αν το επιθυμείς. Εν ολίγοις, όπως τα βίωσα εγώ τα πράγματα, είναι πολλά τα χρήματα και δεν ανταποκρίνονται στην εξυπηρέτηση και την φροντίδα πλέον, εκτός και αν πληρώσεις για μονοκλινο. Συγγνώμη για το σεντόνι, ελπίζω να σε κάλυψα.. Υ.Γ Παρέχουν σερβιετες λοχείας, εσώρουχα μιας χρήσης, σαπούνι για πλύσεις. Για το μπεμπέ, ρουχαλακια και πάνες. Η στάνταρ εξέταση από τους παιδιάτρους είναι δωρεάν, οι επιπλέον εξετάσεις πληρώνονται. Στα μονοκλινα έχει επίσης σετ με είδη υγιεινής και μενού της επιλογής σου που είναι υπέροχο.

Καλησπέρα σε όλες!! Ελπίζω να είστε καλά..εμένα σήμερα η κούραση έχει βαρεσει κόκκινα και η ψυχολογία μηδέν..θα καταχραστω λίγο το θέμα, γιατί η αλήθεια είναι αλλού κατανόηση δεν βρίσκω. Στην δική μου περίπτωση, η κούραση προέρχεται και από το γεγονός ότι ο "μεγάλος" μου γιος είναι μια ειδική περίπτωση. Από βρεφακι καταλαβαίναμε ότι κάπως διαφέρει, αλλά δεν δώσαμε ιδιαίτερη σημασία. Όταν 10 μηνών άρχισαν οι λεξουλες πάλι είπαμε εντάξει, είναι λίγο μπροστά..μέχρι που 15 μηνών η φοβερή γιατρός του, σε μια επίσκεψη μας ενημέρωσε ότι ο μικρός είναι μάλλον χαρισματικός και συνέστησε αξιολόγηση από αναπτυξιολογο. Η διάγνωση ήταν χαρισματικοτητα χωρίς συνύπαρξη κάποιου συνδρόμου. Η αντιληπτική του ικανότητα όταν ήταν 21 μηνών αντιστοιχούσε σε παιδί 4 ετών και η λεκτική ήταν αντίστοιχη των 3 ετών. Θέλω να με πιστέψετε, δεν τα γράφω αυτά γιατί είμαι η ψωνισμενη μάνα κουκουβάγια. Δεν είναι απαραίτητα ευτυχία αυτό το χάρισμα. Έχω ένα υπέροχο παιδί, που έχει τα ξεσπάσματα ενός 2χρονου, 3χρονου και 4χρονου μαζί και ζητάει την αμέριστη προσοχή μου, και ένα γλυκύτατο βρεφακι σχεδόν 5 μηνών που απλά θέλει την μαμά του. Και όλο τον περίγυρο να μου υπενθυμίζει πόσο υπεύθυνη είμαι για την σωστή ανατροφή του, ενώ εγώ δεν προλαβαίνω καλά καλά να πάω τουαλέτα. Και τους γονείς στις δραστηριότητες που κάνει, γιατί σταθμό δεν πήγε λόγω του μικρού, να με κοιτάνε με απορία και διάθεση κριτική όταν ο μικρός αποφασίζει ότι δεν του ταιριάζει μια δραστηριότητα ή θέλει να εξερευνήσει τον χώρο, ή να ασχοληθεί με παιχνίδια που δεν είναι διαθέσιμα λόγω της ηλικίας του. Επίσης, λόγω της ιδιαιτερότητας του, ο μικρός δεν χρειάζεται πολλές ώρες ύπνου, με αποτέλεσμα να ξυπνάει 6 ώρα το πρωί. Οπότε κάντε με εικόνα σήμερα στην δραστηριότητα, κομμάτια από την αϋπνία γιατί θηλάζω και τον μικρούλη, να προσπαθώ να εξηγήσω και σε επικριτικές μανουλες, ότι ο γιος μου δεν είναι ένα ανοριοτο παιδάκι, αλλά ένα παιδάκι διαφορετικό, λίγο πιο έντονο και με έμφυτη περιέργεια για τα πάντα. Συν ότι παρότι είναι πολύ κοινωνικός, είναι πολύ ταλαντούχος και στο να δείχνει αν συμπαθεί ή όχι τους γύρω του, και μάλλον το συγκεκριμένο περιβάλλον δεν τον εμπνέει ιδιαίτερα..κουράστηκα ψυχολογικά να ακούω συμβουλές και νουθεσίες από ανθρώπους που ιδέα δεν έχουν για την συγκεκριμένη περίπτωση, και σωματικά να προσπαθώ να του κρατήσω το ενδιαφέρον σε ότι μπορεί να τον απασχολήσει για λίγο και είναι δραστηριότητα ανάλογη της ηλικίας του..γυρνούσαμε σήμερα σπίτι και έτρεχαν τα μάτια μου..ξέρω ότι κατά πάσα πιθανότητα όλα θα εξελιχθούν όπως πρέπει και του αρμόζει, αλλά τώρα μου φαίνονται βουνό. Και ξέρω ότι μεγαλώνοντας θα είναι βαθιά μόνος όσους και να έχει γύρω του.. συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο, αλλά είναι από τις σπάνιες φορές που η ψυχολογική μου κούραση είναι χειρότερη από την σωματική..

Τελικά είμαστε πολλές κορίτσια!! Σας διάβαζα και σκεφτόμουν τι ωραία που θα ήταν αυτά τα θέματα να μην ήταν ταμπού. Να ενημερωνομασταν πριν την γέννα, όπως ας πούμε για τον "ανώδυνο" τοκετό ή τον θηλασμό. Τουλάχιστον δεν θα φορτωνομασταν και δέκα τόνους τύψεις γιατί είμαστε κουρασμένες, γιατί θέλουμε μια ώρα χωρίς το μωρό ή γιατί μας χάλασε ρε αδερφέ η κλεισούρα και σιχαθηκαμε τον εαυτό μας με πιτζάμες. Ή ακόμα καλύτερα, κάποιος να μας έπαιρνε μια αγκαλιά την ώρα που νομίζουμε ότι θα τρελαθουμε από τα νεύρα μας..... Ξέρω ότι σε λίγα χρόνια όλα αυτά θα μας φαίνονται μακρινά, αφού την θέση τους θα έχουν πάρει άλλες δυσκολίες και άγχη. Αυτό δεν αποτελεί όμως από μόνο του ανακούφιση. Ανακούφιση ήταν για εμένα αυτές τις μέρες να διαπιστώσω ότι τελικά ούτε κακομαθημένη ούτε τρελή είμαι..και σας ευχαριστώ πολύ για αυτο

Καλώς ήρθες λοιπόν @Sissaki89!! Όντως, κανείς δεν σε προετοιμάζει για το τσουνάμι που έρχεται. Λες και το μόνο πρόβλημα είναι η αϋπνία. Αλλά δεν μπορούν και να σε προετοιμάσουν εδώ που τα λέμε..η φύση προνοεί να ξεχνάμε τις δυσκολίες και την κουραση του πρώτου καιρού, έτσι ώστε να αποκτούμε παραπάνω από έναν απογόνους. Το ταμπού είναι ότι κλεισμένες στον μικρόκοσμο μας, ούτε οι ίδιες δεν έχουμε το σθένος να παραδεχτούμε ότι θρηνουμε την ζωή που αφήσαμε πίσω, ότι θέλουμε να κλάψουμε από την κούραση και ότι τελικά εμάς και μόνο βαραίνει η απόκτηση ενός παιδιού και το καθημερινό άγχος για την σωστή ανατροφή του. Και φτάνει πια με αυτό το εκατομμύριο γυναίκες!! Τι να κάνουμε, για άλλες είναι πιο εύκολο, για άλλες πιο δύσκολο, για άλλες πιο κουραστικό.Ολες είμαστε διαφορετικές και μεγαλώνουμε μοναδικά, υπέροχα, διαφορετικά παιδιά!!