Quantcast
Jump to content
Προσοχή σε SCAM μηνύματα! Μας ενημέρωσαν ότι εστάλει μήνυμα στα Αγγλικά, για αλλαγή κωδικού πρόσβασης. Δεν έχουμε στείλει κάτι τέτοιο. Τα μηνύματά μας, πάντα είναι μεταφρασμένα στα Ελληνικά & περιέχουν το λογότυπό μας. ×
➔ Parents.org.gr
  • Από την διαχείριση / Admin news

    • πρίν από 1 λεπτό , Lila ki είπε:

      Και εγώ ξεκινάω τον Απρίλιο !!!! Αμήν όλα δεξιά !!!! Να είσαι καλα κοπέλα μου για την υπομονή και είδες όλα ανταμείβονται ! Με το καλό !

      Καλή επιτυχία στην προσπάθεια σου! Να πάνε όλα καλά! 

      • Ευχή 1

αίσθηση ανεπάρκειας;


Recommended Posts

Καλησπερα μανούλες. Διαβάζω τα θέματα σας και είναι τόσο λυπηρά που με αγγίζουν χωρίς να έχω ζήσει κάτι σχετικό.

Έτσι ντράπηκα λίγο πριν σας γράψω γιατί μπορεί να φανεί ανόητο και παιδιαστικο το θέμα μου.

Έχω δύο παιδάκια στην αρχή του Δημοτικού και ενώ δεν έχουμε κανένα πρόβλημα υγείας ή εργασίας (δόξα τον Θεό) όμως κάθε μέρα που περνάει νιώθω και πιο ανεπαρκης απέναντι τους.

Είμαι δίπλα τους συνέχεια και δεν τους χαλάω χατίρι, τα μεγαλώνω με τον σύζυγο χωρίς βοήθεια από γιαγιάδες, και όταν πέφτουν για ύπνο με πιάνει ένα κλάμα ότι παλεύω χωρίς να καταφέρνω τίποτα στην ουσία.

Μόνο γίνομαι υστερικια και αυτά νευρικά στην προσπάθεια μου να βάλω κανόνες.

Δεν ξέρω πως καταφέρνουν οι μανούλες γύρω μου να έχουν παιδιά ήρεμα και χωρίς τσακωμούς.

Εγώ έχω απίστευτους τσακωμούς για όλα. Για το πρωινό ξύπνημα, το φαγητό που δεν τρώνε, την μεταξύ τους ασυμβατότητα, την ώρα του ύπνου, το διάβασμα, τις ώρες τηλεόρασης και τόσα άλλα.

Δεν μπορώ να επιβληθω με τίποτα. Μόνο γκαριζω συνεχώς!

Έχω πια παραιτηθεί από κάθε προσπάθεια. Θέλω να βρω τρόπους να φεύγω από το σπίτι για να βρω την ψυχική μου ηρεμία..

Είμαι υπερβολική; Συμβαίνει και σε άλλες μανούλες να νιώθουν έτσι;

Ευχαριστώ που με διαβάσατε!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Καλησπερα μανούλες. Διαβάζω τα θέματα σας και είναι τόσο λυπηρά που με αγγίζουν χωρίς να έχω ζήσει κάτι σχετικό.

Έτσι ντράπηκα λίγο πριν σας γράψω γιατί μπορεί να φανεί ανόητο και παιδιαστικο το θέμα μου.

Έχω δύο παιδάκια στην αρχή του Δημοτικού και ενώ δεν έχουμε κανένα πρόβλημα υγείας ή εργασίας (δόξα τον Θεό) όμως κάθε μέρα που περνάει νιώθω και πιο ανεπαρκης απέναντι τους.

Είμαι δίπλα τους συνέχεια και δεν τους χαλάω χατίρι, τα μεγαλώνω με τον σύζυγο χωρίς βοήθεια από γιαγιάδες, και όταν πέφτουν για ύπνο με πιάνει ένα κλάμα ότι παλεύω χωρίς να καταφέρνω τίποτα στην ουσία.

Μόνο γίνομαι υστερικια και αυτά νευρικά στην προσπάθεια μου να βάλω κανόνες.

Δεν ξέρω πως καταφέρνουν οι μανούλες γύρω μου να έχουν παιδιά ήρεμα και χωρίς τσακωμούς.

Εγώ έχω απίστευτους τσακωμούς για όλα. Για το πρωινό ξύπνημα, το φαγητό που δεν τρώνε, την μεταξύ τους ασυμβατότητα, την ώρα του ύπνου, το διάβασμα, τις ώρες τηλεόρασης και τόσα άλλα.

Δεν μπορώ να επιβληθω με τίποτα. Μόνο γκαριζω συνεχώς!

Έχω πια παραιτηθεί από κάθε προσπάθεια. Θέλω να βρω τρόπους να φεύγω από το σπίτι για να βρω την ψυχική μου ηρεμία..

Είμαι υπερβολική; Συμβαίνει και σε άλλες μανούλες να νιώθουν έτσι;

Ευχαριστώ που με διαβάσατε!

Καλημέρα όχι δεν είναι κακό να αισθάνεσαι ότι κάτι δεν κάνεις καλά γιατί δεν ζητάς την βοήθεια του άντρα σου;; Τα παιδιά σου δηλαδή αν δεν τους πεις να φάνε δεν πεινάνε ποτέ;; Μήπως η βοήθεια ενός παιδο-ψυχολόγου ήταν χρήσιμη όχι για κάποιο άλλο λόγο αλλά για να διαχειριστείς την κατάσταση χωρίς ξεσπάσματα..


J8ejp3.png

xoM3p3.png

526437xvildghyb3.gif

Link to comment
Share on other sites

Καλησπερα μανούλες. Διαβάζω τα θέματα σας και είναι τόσο λυπηρά που με αγγίζουν χωρίς να έχω ζήσει κάτι σχετικό.

Έτσι ντράπηκα λίγο πριν σας γράψω γιατί μπορεί να φανεί ανόητο και παιδιαστικο το θέμα μου.

Έχω δύο παιδάκια στην αρχή του Δημοτικού και ενώ δεν έχουμε κανένα πρόβλημα υγείας ή εργασίας (δόξα τον Θεό) όμως κάθε μέρα που περνάει νιώθω και πιο ανεπαρκης απέναντι τους.

Είμαι δίπλα τους συνέχεια και δεν τους χαλάω χατίρι, τα μεγαλώνω με τον σύζυγο χωρίς βοήθεια από γιαγιάδες, και όταν πέφτουν για ύπνο με πιάνει ένα κλάμα ότι παλεύω χωρίς να καταφέρνω τίποτα στην ουσία.

Μόνο γίνομαι υστερικια και αυτά νευρικά στην προσπάθεια μου να βάλω κανόνες.

Δεν ξέρω πως καταφέρνουν οι μανούλες γύρω μου να έχουν παιδιά ήρεμα και χωρίς τσακωμούς.

Εγώ έχω απίστευτους τσακωμούς για όλα. Για το πρωινό ξύπνημα, το φαγητό που δεν τρώνε, την μεταξύ τους ασυμβατότητα, την ώρα του ύπνου, το διάβασμα, τις ώρες τηλεόρασης και τόσα άλλα.

Δεν μπορώ να επιβληθω με τίποτα. Μόνο γκαριζω συνεχώς!

Έχω πια παραιτηθεί από κάθε προσπάθεια. Θέλω να βρω τρόπους να φεύγω από το σπίτι για να βρω την ψυχική μου ηρεμία..

Είμαι υπερβολική; Συμβαίνει και σε άλλες μανούλες να νιώθουν έτσι;

Ευχαριστώ που με διαβάσατε!

Μαριλενα μου καλημερα!Καταρχην,μην αισθανεσαι ντροπη!Το προβλημα σου δεν μπορει να κριθει απο κανεναν λιγοτερο ή περισσοτερο σοβαρο!Ειναι σοβαρο για σενα,αυτο εχει σημασια!

Για να καταλαβω καλυτερα,και να μην παρεξηγησω κατι,τα παιδια ειναι ζωηρα?Θεωρεις πως σου εχουν παρει τον αερα,για παραδειγμα?

Θα ηθελα να σου θεσω και καποια αλλα ερωτηματα,και φυσικα εαν θελεια απαντας!

Στη δουλεια σου πως ειναι τα πραγματα?Νιωθεις πιεση?

Στο σπιτι,η σχεση σου με τον συζυγο ειναι καλη?

Θεωρεις πως αφιερωνεις πολυ χρονο στο να ασχοληθεις με το σπιτι,δουλειες κτλ?

Κανετε δραστηριοτητες ολοι μαζι σαν οικογενεια?

Κοιτα καλη μου,λογικο ειναι καποια στιγμη,να νιωθουμε αδυναμοι!Αλλωστε ειμαστε ανθρωποι και οχι μηχανες,να βαλουμε τον αυτοματο!Οι υποχρεωσεςι τρεχουν,και με 2 παιδια,που εχουν την γλυκια τρελα αυτης της ηλικιας ποσο να αντεξεις!

Αυτο που θα σε συμβουλευα εγω,ειναι πρωτα να αφιερωσεις χρονο για σενα!

Οπως ανεφερες και μονη σου,η ενταση μονο ενταση θα φερει!

Ξεκινα απο σενα!Οταν εσυ εισαι ηρεμη,τοτε μπορεις να διαχειριστεις καλυτερα τις καταστασεις εντασεις που θα υπαρξουν!

Επειτα,φροντισε να μην αναλωνεις την καθημερινοτητα σου σε πραγματα που μπορει να σου δημιουργουν επιπλεον αγχος,ειτε αυτο ειναι δουλειες σπιτιου,ειτε κατι αλλο!

Να αναθεσεις στον συζυγο,εαν δεν το εχεις κανει ηδη,υποχρεωσεις που αφορουν τα παιδια!

Λες πως τσακωνεσαι,για παραδειγμα,με τα παιδια για το φαγητο που δεν τρωνε!Καταρχας,δεν ειναι 2 χρονων!Ειναι πανω απο 6,ΑΡΑ καταλαβαινουν πολυ καλα ποτε κανουν ναζια,ποτε γινονται εγωιστες κτλ!Συμβουλη μου?Δεν θελουν να φανε?Ας μην φανε!Θα πεινασουν,που θα παει?Εδω πιστευω πως εκμεταλλευονται καλη μου!

Αλλωστε,τα παιδια εχουν την ικανοτητα να ''πατουν'' πανω στην αδυναμια των γονιων,ειδικα εαν εχουν ισχυρη προσωπικοτητα!

Μην σου φανει ακραιο ολο αυτο,σκεψου το!

Θα θεσεις τους κανονες σουμαφου πρωτα εχεις ΗΡΕΜΗΣΕΙ!Ετσι,θα φανει και η αποφασιστικοτητα σου!Οτι τωρα μιλαω εγω,και αυτο που θα πω,αυτο θα ισχυσει,χωρις περιθωρια αλλαγης,μεχρι να δειξουν πιο καλη διαγωγη στο σπιτι!

Στην αναγκη,τιμωρεις με το να παρεις για παραδειγμα τα αγαπημενα τους παιχνιδια!

Θα μαθουν!Ναι μεν ειναι παιδια,αλλα πρεπει να υπαρχουν και ορια σε καποια πραγματα!

Και κυριως,οπως προειπα,προτεραιοτητα εχεις εσυ!Κοιτα εσυ να βρεις την ηρεμια σου πρωτα!Να μην ντρεπεσαι που νιωθεις ετσι!Για ολα υπαρχει μια λυση,αρκει να ειμαστε καλα,να μπορουμε να την δουμε,και να διαχειριστουμε τα πραγματα με ηρεμια και καθαρο μυαλο!Αλλα και με πηγμη που θα πηγαζει απο την ψυχη μας!


Qilcp2.pngkB3Gp2.png

Link to comment
Share on other sites

Αχχχ σας ευχαριστώ πολυ για τα λόγια σας!

Για να πάρω τα πράγματα από την αρχή. Η αλήθεια είναι ότι η δουλειά μου είναι πιεστικη και υπεύθυνη αλλά όμως μου αρέσει να είμαι εκεί γιατί περνάω καλά με τους συναδέλφους. Στο σπίτι αναλωνομαι σε δουλειές γιατί με τρεις άντρες που μόνο λερώνουν καταλαβαίνετε τι γίνεται. Και φυσικά δεν βοηθάει κανείς! Αλλά αυτό έχω σκοπό να το λύσω με μια ωραιότατη κοπέλα που καθαρίζει.

Τα παιδιά δυστυχώς μου έχουν πάρει τον αέρα γιατί είμαι τις πιο πολλές ώρες μαζί τους. Τσακώνονται πολύ σαν αγόρια που είναι και πεινάνε συνεχώς. Μόνο που δεν πεινάνε για φαγητό. Πάντα θέλουν κάτι σε γλυκό ή σε γαριδάκια κτλ. Είναι ικανά να μην φάνε τίποτα όλη την ημέρα αν δεν φάνε αυτό που θέλουν. Μα μιλάμε για τίποτα. Ο ένας ούτε καν δοκιμάζει!!!

Γκρινιάζουν και κλαψουριζουν συνεχώς για το παραμικρό. Ακομα και γιατί δεν γράφει ο μαρκαδόρους, η γιατί δεν μπορούν να φτιάξουν με τα τουβλάκια αυτο πού έχουν στο μυαλό τους. Λες και εγώ είμαι μάγος. Γενικά με θέλουν πανταχού παρών αλλιώς με ζητούν.

Νιώθω τοσο κουρασμένη πια. Ξέρω ότι εγώ ευθύνομαι για αυτά που τραβάω και δυστυχώς δεν θα έρθει κανένας να με βοηθήσει αν δεν βοηθήσω τον εαυτό μου αλλά παρόλα αυτά δεν μπορώ να μην απογοητεύομαι!

Link to comment
Share on other sites

[quote name=

...Έχω δύο παιδάκια στην αρχή του Δημοτικού και ενώ δεν έχουμε κανένα πρόβλημα υγείας ή εργασίας (δόξα τον Θεό) όμως κάθε μέρα που περνάει νιώθω και πιο ανεπαρκης απέναντι τους.

Είμαι δίπλα τους συνέχεια και δεν τους χαλάω χατίρι, τα μεγαλώνω με τον σύζυγο χωρίς βοήθεια από γιαγιάδες, και όταν πέφτουν για ύπνο με πιάνει ένα κλάμα ότι παλεύω χωρίς να καταφέρνω τίποτα στην ουσία.

Μόνο γίνομαι υστερικια και αυτά νευρικά στην προσπάθεια μου να βάλω κανόνες.

Δεν ξέρω πως καταφέρνουν οι μανούλες γύρω μου να έχουν παιδιά ήρεμα και χωρίς τσακωμούς.

Εγώ έχω απίστευτους τσακωμούς για όλα. Για το πρωινό ξύπνημα, το φαγητό που δεν τρώνε, την μεταξύ τους ασυμβατότητα, την ώρα του ύπνου, το διάβασμα, τις ώρες τηλεόρασης και τόσα άλλα.

Δεν μπορώ να επιβληθω με τίποτα. Μόνο γκαριζω συνεχώς!

Έχω πια παραιτηθεί από κάθε προσπάθεια. Θέλω να βρω τρόπους να φεύγω από το σπίτι για να βρω την ψυχική μου ηρεμία..

Είμαι υπερβολική; Συμβαίνει και σε άλλες μανούλες να νιώθουν έτσι;

Ευχαριστώ που με διαβάσατε!...

Kαταρχην σε σχεση με την ερώτησή σου αν συμβαίνει και σε άλλες από εμάς αυτό, νομιζω ότι οποια μαμά δεν αισθανεται ποτε να την "εχει κολλησει στον τοιχο" ενα χειριστικό παιδί και να αδυνατεί να παρει η ίδια ως ενήλικη τον έλεγχο, να αδυνατεί να το αντιμετωπίσει, μάλλον είναι θαυματοποιός.

Η κοπέλα για το σπίτι -μια ιδέα με την οποία φλερτάρω κι εγω τελευταία, αρκεί να βελτιωθούν τα οικονομικά μας, νομίζω ότι ειναι μια απόφαση που εν μέρει θα σε ανακουφίσει. Και λεω εν μέρει γιατί από τα γραφόμενά σου δεν ειδα να αναφερεις πουθενα τι σταση κρατάει ο μπαμπάς των παιδιών σε σχέση με το πρόβλημά σου. Νομίζω ότι η απάντηση στο πως θα βελτιωθεί η σχέση με τα παιδά σου, είναι αυτή: Ενας μπαμπας που θα σε στηρίζει και θα συμμαχεί μαζί σου κρατώντας κοινή σταση με εσένα στον τρόπο που θα τα αντιμετωπίζετε και όταν σε παραζορίζουν θα αναλαμβάνει να βγάλει εκείνος τα "κάστανα από τη φωτια". Στη δική μας περίπτωση, αυτη η τακτική, όταν καταφέρνουμε να την τηρούμε, εχει επιτυχία! :D

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Ναι ο σύζυγος βοηθάει βέβαια. Αλλά είναι τόσο λίγη η ώρα που είναι σπίτι , ψυχή και σώματι, που δεν αρκεί για να με ξελαφρωσει..

εντωμεταξύ η μελαγχολία είναι δεδομένη και οδεύουμε προς κατάθλιψη μεριά!

Link to comment
Share on other sites

Καλησπέρα,

υπάρχουν ήσυχα παιδιά;;;;;;; τα δικά μου που έχουν 6 χρόνια διαφορά και διαφορετικά φύλα, είναι πολύ άτακτα. Όταν είναι μαζί. Όταν είναι χώρια είναι κάπως πιο υποφερτή η κατάσταση. Και εγώ φωνάζω στο τέλος, αφού έχω προειδοποιήσει με ήσυχο τρόπο καμιά 10αριά φορές.. Και εγώ νιώθω ότι αναλώνομαι και εξαντλούμαι ψυχικά και σωματικά. Αλλά από αυτά που βλέπω γύρω μου και συζητώντας και με άλλους γονείς, κανένας τους δεν είναι σε καλύτερη θέση από εμένα..Μήπως να το δεις λίγο πιο ελαφριά; Να το πάρεις απόφαση ότι είναι παιδιά και κάνουν τα δικά τους;; Βρες λίγο χρόνο για σένα, κάνε κάτι που σου αρέσει, όσο αυτά λείπουν.\

Δεν ξέρω αν βοήθησα. Πάντως δεν είσαι η μόνη που ταλαιπωρείται!!

Φιλικά

Link to comment
Share on other sites

Ακριβως το ιδιο θεμα εχω και εγω με τα αγορια,βεβαια εμενα δεν

Με ακούνε σε αντίθεση με τον αντρα μου.πολλες φορες σκεφτηκα τι αχάριστα ειναι τα παιδια μου με τετοιο τρεξιμο που ρίχνουμε ως γονεις!!τελικα απόφασισα να αλλαξω τακτική για να επιβιώσω!καθε απογευμα εχουμε διαφορετικές ασχολίες πχ παιρνει ο αντρας μου τον ενα και παει σουπερ μαρκετ ο αλλο σπιτι μαζι μου,την αλλη μερα βολτα εγω με το αλλο παιδι και ο συζυγος σπιτθ η" βολτίτσα με το αλλο παιδι εναλλάξ δηλαδη,ωςτε να αποφεύγουμε τους μεταξυ τους τςακωνους!φετος αποφασισα αν μπορω να τους γραψω και διαφορετικές ασχολίες.αλλα το σημαντικοτερο καταλαβα το λαθος μου δεν τηρουςα κανόνες που επρεπε,αν δεν εδινα μπισκότο χτυπιοταν στο πατωμα και υποχωρούσα,τωρα τους αφαιρώ καποιο παιχνιδι,μπαινουν συνέπεια και γενικα δεν υποχωρώ ευκολα.σε ολα αύτα ομως εχω την απόλυτη βοηθεια απο τον αντρα μου.παντως κανε πραγματα για τον εαυτο σου,κομμωτήριο,βολτα με Φιλη σου εστω και αργα το βραδυ...υπομονη!!

Link to comment
Share on other sites

Αρχίζω να νιώθω ότι δεν είμαι μόνη. Μάλλον το φαινόμενο είναι γενικό πια. Επειδή εγώ μεγάλωσα σε μητριαρχικη οικογένεια με πολύ ξύλο και τρομοκρατία, νομίζω ότι και τα παιδιά σήμερα είναι "ζωντοβολα" όπως τότε!!

Μου δίνεται πολύ κουράγιο. Θα κοιτάξω να κάνω πράξη τις συμβουλές σας, που τις ξέρω αλλά δεν τις υλοποιω.

Καθαρίστρια, κομμωτήριο, Σινεμά, καφεδάκι, και όπως λέει μια γνωστή : τα παιδιά θα μεγαλώσουν, εμείς τι θα κάνουμε αν τρελαθούμε!

θα σας κρατώ ενημερες, παρόλα αυτά θα μου κάνει καλό αν συνεχίσετε να μου καταθέτετε τις εμπειρίες σας και τις συμβουλές σας.

Ίσως εδώ μέσα , βρω νέους φίλους που θα με νιώθουν!

Link to comment
Share on other sites

Μαριλενάκι γλυκό απ'ότι βλέπω είσαι παλιά καραβάνα στο φόρουμ για ό,τι θες πάντως ενημέρωσέ μας εγώ είμαι φρεσκομαμά έχω ένα κοριτσάκι 7 μηνών και ακόμα δεν μπορώ μάλλον να σου φανώ χρήσιμη μιας και τα παιδάκια σου είναι μεγαλύτερα αλλά θα χαρώ να τα λέμε :rolleyes:


J8ejp3.png

xoM3p3.png

526437xvildghyb3.gif

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


κορίτσι μου αν κ σε διαβαζω πολύ καλύτερα, συμφωνω απόλυτα με τις υπόλοιπες κοπέλες. Τα περισσότερα παιδια είναι έτσι κ δεν θα πάθεις καταθλιψη γιαυτό.

είναι φυσιολογικά αυτά που κάνουν τα παιδιά σου,όλα θέλουν να τρεφονται μονο με γλύκα κ σαβούρες κ όλα ζητάνε τη βοήθεια της μαμάς αφού είναι πάντα διαθέσιμη για να μην παιδευτούν τα ίδια.

Οσων αφορα το φαγητό είναι πολύ απλό. Μην ξανααγορασεις γλυκά κ διάφορα μέχρι να μάθουν να τρώνε κ να μπουν κανόνες. εννοείται ότι θα ξαναφανε σε λίγες μέρες. Η μεγαλη μου κόρη είναι 4ων χρονών. από τα δυο που καταλαβε ότι υπάρχει η επιλογή των γλυκών μπήκε ο κανόνας, πρώτα φαγητό κ μετα γλυκό. κ πριν 2-3 μήνες που αποφάσησε να πάει στο ψυγείο να πάρει μόνη της σοκολάτα, μετα η σοκολάτα απλά εξαφανήστηκε. Εσυ θα μαγειρευεις αυτό που θέλεις να φάνε, θα τους λες το φαγητό της ημέρας κ θα αποφασίζουν μόνα τους πότε θα το φάνε, χωρις όμως να εχουνε άλλες επιλογές.

Τους μεταξή τους τσακωμούς δεν μπορείς να τους κόψεις κ είναι φυσιολογικοί.

Ηρεμησε κ ένα ένα θα λυθούνε κ αν κάτι δεν λυθεί, απλά θα μεγαλώσουν κ κάπως θα ηρεμήσουν

Link to comment
Share on other sites

Καλησπέρα κ πάλι,

Αφιερωμένο στη Μαριλένα για να ξέρει ότι δεν είναι μόνη της!!

Εδώ και 1 βδομάδα κόβουν βόλτες ως τις 12:30 το βράδυ για τουαλέτα από τα πολλά νερά που πίνουν επίτηδες. Τι με το καλό, τι με την χιλιοστή επανάληψη του πόσο σημαντικός είναι ο βραδινός ύπνος, τι με απειλή για αφαίρεση παιχνιδιών, τι με φωνές, δεν .....

"Την επόμενη φορά που θα σηκωθείτε, θα βάλω κ στους 2 πάνες"!!!! τους είπε ο άντρας μου.

Τους ιντριγκάρει τρομερά η ιδέα τι κάνουμε εμείς στο σαλόνι, τι ταινία που μπορεί να βλέπουμε ή οτιδήποτε άλλο φαντάζονται τα -πονηρά κ πολλά άλλα- μυαλουδάκια τους. Έχουμε βγει εντελώς εκτός ωραρίων με το καλοκαίρι που ανυπομονώ να αρχίσει το σχολείο!! Σκέφτομαι μήπως κ γράψω κ τη μικρή σε baby aerobic για να κουράζεται πιο πολύ τελικά..

και το κάνουν ανεξαιρέτως μεσημεριανού ύπνου. Που δεν συμβαίνει συχνά από τότε που μπήκαν μαζί στο ίδιο δωμάτιο. Και η μικρή είναι 4,5. Έλεος.. ξεσηκώνουν ο ένας τον άλλον κ περνάει η ώρα. Δεν σου κρύβω ότι μ' αρέσει που τα βλέπω ενωμένα στη ζουζουνιά. Το προτιμώ από τους τσακωμούς, τα σπρωξίματα, την χειριστική πολλές φορές ζήλια που ξέρουν ότι 7 στις10 φορές θα υποκύψεις. Μεγάλο νούμερο!!! Μετά σκέφτεσαι "δεν πειράζει. Είμαι χαζομαμά"

Και ξανά απ'την αρχή!!

Καλησπέρα,

υπάρχουν ήσυχα παιδιά;;;;;;; τα δικά μου που έχουν 6 χρόνια διαφορά και διαφορετικά φύλα, είναι πολύ άτακτα. Όταν είναι μαζί. Όταν είναι χώρια είναι κάπως πιο υποφερτή η κατάσταση. Και εγώ φωνάζω στο τέλος, αφού έχω προειδοποιήσει με ήσυχο τρόπο καμιά 10αριά φορές.. Και εγώ νιώθω ότι αναλώνομαι και εξαντλούμαι ψυχικά και σωματικά. Αλλά από αυτά που βλέπω γύρω μου και συζητώντας και με άλλους γονείς, κανένας τους δεν είναι σε καλύτερη θέση από εμένα..Μήπως να το δεις λίγο πιο ελαφριά; Να το πάρεις απόφαση ότι είναι παιδιά και κάνουν τα δικά τους;; Βρες λίγο χρόνο για σένα, κάνε κάτι που σου αρέσει, όσο αυτά λείπουν.\

Δεν ξέρω αν βοήθησα. Πάντως δεν είσαι η μόνη που ταλαιπωρείται!!

Φιλικά

Link to comment
Share on other sites

Μανουλιτσες γλυκές, βάλσαμο τα λόγια σας.

Εγώ δεν την παλεύω τώρα στην εξοχή χωρίς τον μπαμπά τους που δουλεύει. Έπαθα μια ωραία κρίση άγχους και έπεσα ξερή με δύσπνοια από την πολύ φωνή. Δεν ακούνε τίποτα.

Να πάω στην δουλειά να ησυχάσω!! Θα τους αρχίσω και δραστηριότητες καθημερινές για να είνσι χωριστά και να κουράζονται. Ελπίζω να πιάσει!

Τι να πω πια , εχω αρρωστήσει.

Θα σας ενημερώνω για τις εξελίξεις από εβδομάδα που επιστρέφω!

Φιλιά σε όλες σας...

Link to comment
Share on other sites

Μανουλιτσες γλυκές, βάλσαμο τα λόγια σας.

Εγώ δεν την παλεύω τώρα στην εξοχή χωρίς τον μπαμπά τους που δουλεύει. Έπαθα μια ωραία κρίση άγχους και έπεσα ξερή με δύσπνοια από την πολύ φωνή. Δεν ακούνε τίποτα.

Να πάω στην δουλειά να ησυχάσω!! Θα τους αρχίσω και δραστηριότητες καθημερινές για να είνσι χωριστά και να κουράζονται. Ελπίζω να πιάσει!

Τι να πω πια , εχω αρρωστήσει.

Θα σας ενημερώνω για τις εξελίξεις από εβδομάδα που επιστρέφω!

Φιλιά σε όλες σας...

Αχ μανούλα....ηρέμησε, όσο πιο πολύ φωνάζεις τόσο περισσότερο δε θα σε ακούνε και θα γίνονται και πιο νευρικά και άτακτα. Εχω και εγω δυο αγοράκια 3 και 1,5 και το μικρότερο αρκετα ζωηρό. Θα σου έλεγα ότι τα κορίτσια παραπάνω, αλλά σου τα γράψανε όλα. Μόνο κατι ακόμα, όταν νοιωθεις ότι θα εκραγείς αφησε τα και πήγαινε σε άλλο δωμάτιο μόνη μετρα αντιστροφα μεχρι να ηρεμήσεις, να δεις ότι σιγά σιγά πιανει. Και εγω δυστυχως δεν εχω καθόλου βοηθεια απο τον αντρα μου μόνο της μαμας μου που τα κραταει τα πρωινα που δουλευω.

Link to comment
Share on other sites

Καλη μου,εμενα το δικο μου ειναι μολις5 μηνων και αισθανομαι ανεπερκης.Μεγαλη κουβεντα...υπαρχουν 2τροποι. Αυτο που αναφερουν τα κοριτσια,δηλαδη τα αδιαπραγματευτα ορια αλλα και διαπαιδαγ γηση με ενσυναισθηση..για αρχη παρε το βιβλιο ενβιβλιο ενσυναισθηση ενας πρακτικος οδηγος για γονεις και.παιδια η το ανατρεφοντας τα παιδια μας ανατρεψουμε τους εαυτους μας..αν εχεις φβ μπες στην ομαδα ενσυναισθηση και αρχισε υο διαβασμα των αρχειων.Για τη διαπαιδαγ γηση με ορια δες τη νταντα αμεσου δρασεως..Υποψιαζομαι ομως οτι πολλα απο τα θεματα πηγαζουν απο τη σχεση.με το συζυγο..βγαινετε οι δυο σας;διασκεδαζετε ολοι μαζι οικογενειακως;Αγωνιστικους χαιρετισμους!


Qi0Mp3.png?ChdnBzhLZZCdp3.png?X2JaRTu1
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Εγγραφείτε ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Για να δημοσιεύσετε ένα σχόλιο θα χρειαστεί να είστε εγγεγραμμένο μέλος. Είναι δωρεάν.

Δημιουργήστε νέα εγγραφή

Κάντε εγγραφή να συμμετάσχετε στις συζητήσεις - είναι εύκολη και γρήγορη!

Δημιουργήστε νέα εγγραφή

Σύνδεση

Έχετε ήδη έναν λογαριασμό χρήστη; Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα
×
×
  • Δημιουργία νέου...