Σεξουαλική ζωή ζευγαριού μετά την εγκυμοσύνη

[Xristianna079]

Καλησπέρα!Είμαι καινούρια στο forum και δεν γνωρίζω αν υπάρχει αντίστοιχο θέμα ανοιχτό.

Έχω το εξής πρόβλημα:Απ´όταν έμεινα έγκυος μέχρι και τώρα που το μωρό μας είναι τριών μηνών, ο άντρας μου έχει χάσει κάθε ερωτική επιθυμία απέναντί μου..Έχουμε να κάνουμε σεξ 10 μήνες!Απ'όταν σαράντησα έχει γίνει ελάχιστες φορές και πάντα με δική μου πρωτοβουλία!Πριν μείνω έγκυος η σεξουαλική μας ζωή ήταν άψογη..Με ήθελε πολύ...Το παιδί το ήθελε πολύ,όπως και εγώ..Δε δυσκολευτήκαμε καθόλου να μείνω έγκυος..Απ'όταν όμως το έμαθε κόπηκε μαχαίρι το σεξ..Δεν αισθανόταν καλά να γίνεται όσο κουβαλάω το παιδί μας..Το απέδωσε σε καθαρά ψυχολογικά αίτια...Και αν την περίοδο της εγκυμοσύνης ως ένα βαθμό μπορώ να το καταλάβω και να το δικαιολογήσω..τώρα αδυνατώ!Και παλι το αποδίδει στο παιδι που ακόμα κοιμάται στο δωματίου μας..στην κούραση κλπ..Εγώ λέει δε φταίω στο παραμικρό ,ειναι ψυχολογικό το θέμα και έχει να κάνει με το παιδι.Ειναι πολύ τρυφερός και  δοτικός και με μένα και με το μωρό..Μου λέει συνεχεια πόσο με αγαπάει, πως ειμαι για αυτόν τα πάντα κλπ..το νιώθω ότι με αγαπάει και μου το δείχνει με καθε τροπο..Είμαι βέβαιη ότι δεν υπάρχει άλλη..Να σημειώσω επίσης ότι τα κιλά της εγκυμοσύνης τα έχασα όλα.

Έχω απογοητευτεί...Δεν περίμενα ούτε φανταζόμουν ποτέ τέτοια μεταστροφή..Νιώθω οτι με απορρίπτει ως γυναίκα χωρίς να μπορώ να καταλάβω το λόγο και αυτό με πονάει πολύ...Με πληγώνει να βλέπω τα βλέμματα θαυμασμού άλλων ανδρων όταν κυκλοφορώ και στον άντρα μου να είμαι πλέον ανεπιθύμητη από εκεί που έκανε σαν τρελός για μένα..Δεν ξέρω τι να κάνω..Δεν ξέρω που έφταιξα..Δεν ξέρω που θα μας οδηγήσει όλο αυτό...Έχω απελπιστεί και φοβάμαι τα χειρότερα...Τον αγαπώ πολύ και θέλω να φτιάξουν τα πράγματα και κάνω προσπάθειες αλλά δεν αρκεί να προσπαθώ μόνο εγώ..Τόσους μήνες έζησα την εγκυμοσύνη με οτι αυτό συνεπάγεται , τώρα την κούραση/εξάντληση και την κλεισούρα (ο άντρας μου ξέχασα να αναφέρω λόγω δουλειάς ταξιδεύει πολύ-εγώ ακόμα δεν επέστρεψα στη δουλειά μου και όταν λείπει ειναι μόνη με βοήθεια από τη μαμά μου) και πρέπει να διαχειριστώ και τη  απόρριψη που βιώνω από εκείνον..Είμαι στα πρόθυρα της κατάθλιψης..Το μόνο που με 'κρατάει' είναι το παιδί μου..

Θα το εκτιμούσα σε περίπτωση που έχετε βιώσει αντίστοιχη εμπειρια να μου την περιγράφατε, πόσο διήρκησε,αν τελικά επανήλθε η σχέση σας με τον άντρα σας και πώς το ξεπεράσατε ή αν τα πράγματα έμειναν στάσιμα..ή χειροτέρεψαν..

Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων και συγγνώμη αν σας κούρασα με το μακροσκελές κείμενο..

[vikib]

Πιστευω οτι ειναι κτ περαστικο.κ εμεις κατα τις εγκυμοσυνες απεχαμε κ λογω απαγορευσεων αλλα κ μετα λογω καισαρικων μας επαιρνε κανενα τριμηνο να επανελουμε.ενα χρονο μετα την πρωτη ειμασταν σε ακομη καλυτερη φαση.σιγουρα η κουραση παιζει ρολο,αν δ μπορει με το μωρο στο δωματιο πατε στο σαλονι.κανε εσυ την αρχη αφου ανταποκρινεται.τρωγοντας ερχεται η ορεξη

[Ζαχαρωτο]

Καλημέρα.θα συμφωνήσω με την Βίκυ πως τρώγοντας έρχεται η όρεξη.

Εγώ είμαι ακριβώς όπως ο άντρας σου.Ο άντρας μου είναι τα πάντα για εμένα.τον αγαπάω τον λατρεύω είναι όλη μου η ζωή κανεναν Δεν θα Βάλω και δεν θα έβαζα πανω απο αυτόν.στην διάρκεια της εγκυμοσύνης είχα διάθεση το διάστημα που μας το απαγόρευε ο γιατρός.όποτε δεν γινόταν κάτι.μετά λογω κοιλιάς και κιλών δεν ήθελα.ούτε αυτός ένιωθε τόσο ωραία όσο έβλεπε το μωρό που κουνιόταν σαν τρελό.από τοτε που γέννησα δεν έχω καθόλου όρεξη όσο βλέπω Ότι το μωρό είναι μέσα στο σπίτι ειδικά όταν είναι στο ίδιο δωμάτιο.δεν μπορώ μου είναι δύσκολο.Και δωμάτιο να αλλάξουμε η να πάμε την μικρή στο δικό της έχω το μυαλό μου Μήπως ξυπνήσει.πιστεύω όσο είναι τόσο μικρό Είναι δύσκολο.συνεχεια και κατά την διάρκεια έχεις το μωρό στο μυαλό.μην γύρισε περίεργα μην σκεπάστηκε με το σεντόνι μέχρι πανω και κάνεις ιστορίες τρόμου στο μυαλό σου.δως του λίγο χρόνο..εάν χρειαστεί συζήτησε το μαζί του. Εμείς από την μερα που γέννησα (6 ιουλιου) μέχρι τώρα έχει γίνει 3 φορές. Και αυτές με δυσκολία.υπομονη και επιμονή χρειάζεται.όχι όμως επιμονή ώστε να νιώθει ότι πιέζεται.ξεκινά να τον πειράζεις εσύ.ασε γι καμία ωρίτσα το μωρό στην μαμά σου.

[Xristianna079]

Σας ευχαριστώ πολύ για την άμεση απάντηση!☺️Συμφωνώ ότι θέλει υπομονή και επιμονή χωρίς όμως να φανεί πιεστικό..Πάντα εγώ κάνω την αρχή ως τώρα..Απλά έχω αγχωθεί και στεναχωρηθεί γιατί από τις φίλες μου που υπήρξαν έγκυες ξερω ότι οι άντρες τους τις κυνηγούσαν και όσο ήταν έγκυες και αφού γέννησαν και αυτές ήταν εκείνες που δεν είχαν διάθεση ή αντοχή...Το οποίο είναι και το αναμενόμενο εδώ που τα λέμε...όχι το αντίθετο που συμβαίνει σε μένα..Τελοσπαντων..Ας ελπίσουμε να φτιάξουν τα πράγματα..