Quantcast
Jump to content
Προσοχή σε SCAM μηνύματα! Μας ενημέρωσαν ότι εστάλει μήνυμα στα Αγγλικά, για αλλαγή κωδικού πρόσβασης. Δεν έχουμε στείλει κάτι τέτοιο. Τα μηνύματά μας, πάντα είναι μεταφρασμένα στα Ελληνικά & περιέχουν το λογότυπό μας. ×
➔ Parents.org.gr
  • Από την διαχείριση / Admin news

    • πρίν από 8 λεπτά , linaa είπε:

      Νομίζω ο προεμφυτικος θα σου δώσει αρκετές απαντήσεις. Κρυφή ενδομητριωση Κ να μένεις έγκυος εύκολα δεν έχω ακούσει να σου πω την αλήθεια . Ίσως εάν επαναλαβεις τις εξετάσεις για καθεξιν αποβολές υπάρχει τμήμα στο Έλενας μπορείς να κάνεις δωρεαν. Εγώ ανεξήγητες καθεξιν αποβολές Κ υπογονιμότητα έχω ακούσει για κρυφό διαβήτη . Δηλαδή το ζάχαρο φαινόταν φυσιολογικό ή ότι ρυθμίζετε φυσιολογικα Κ τελικά δεν ήταν χρειάστηκαν κορυφαίοι ενδοκρινολόγοι για να το λύσουν . 

      @Melusa54 συμφωνώ με την Λινά στο Ελενας να πας! 

Αυτός ο "Μπαμπούλας" που λέγεται... παλλίνδρομη


Recommended Posts

Δυστυχως χαθηκε ο σακος και αρχισε η μεγαλη στενοχωρια και να το παρουμε πια αποφαση.Ουτε την καρδουλα του δεν ακουσαμε...δεν προλαβε...η ψυχουλα μας δεν προλαβε...

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

  • Απαντήσεις 72
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

πρίν από 20 λεπτά , nikosp είπε:

Δυστυχως χαθηκε ο σακος και αρχισε η μεγαλη στενοχωρια και να το παρουμε πια αποφαση.Ουτε την καρδουλα του δεν ακουσαμε...δεν προλαβε...η ψυχουλα μας δεν προλαβε...

Λυπαμαι πολυ... Να ειστε ενωμενοι και αγαπημενοι και θα το ξεπερασετε μαζι... Δυστυχώς είναι κατι που συμβαίνει πολυ συχνα,  ενω ο κοσμος το κραταει κρυφο.. Κουραγιο και θα περασει... Θα το δειτε,  ο  πονος θα κοπασει συντομα... Μην απελπιζεστε... 


cO4Yp3.png

Link to comment
Share on other sites

πρίν από 1 λεπτό , anemoni1989 είπε:

Λυπαμαι πολυ... Να ειστε ενωμενοι και αγαπημενοι και θα το ξεπερασετε μαζι... Δυστυχώς είναι κατι που συμβαίνει πολυ συχνα,  ενω ο κοσμος το κραταει κρυφο.. Κουραγιο και θα περασει... Θα το δειτε,  ο  πονος θα κοπασει συντομα... Μην απελπιζεστε... 

Πρεπει να το ξεπερασουμε αν και ο πονος αυτη τη στιγμη ειναι μεγαλος ειναι δυσκολο...το θεμα ειναι αν μπορουμε να ανακαλυψουμε γιατι εγινε αυτο???? εμεις ειχαμε ενα θεμα με πολυ χαμηλη προγεστερονη μονο ηταν μονο 0,47.

Link to comment
Share on other sites

13 ώρες πρίν, anemoni1989 είπε:

Να χαίρεσαι το παιδακι σου καλη μου και σε ευχαριστώ πολύ που μοιραστηκες την ιστορία σου μαζι μας!! Μακάρι να ειμαι εγκυος.. Κι αν οχι αυτο το μηνα σύντομα... Μονο με μια υγιη εγκυμοσυνη νομίζω θα μπορεαω να το αφησω πισω μου σαν γεγονός... 

Αλλα φοβαμαι πολυ... Φιβαμαι τίποτα δεν θα ναι φυσιολογικό για μενα... Μια φίλη μου  που ειναι εγκυος μιλαει τοσο ανεμελα για την εγκυμοσύνη της και τη ζηλεύω... Οχι γτ ειναι εγκυος και ολα πανε καλα... Προς Θεου... Ειμαι πολυ χαρούμενη για αυτη! Τη ζηλευω όμως για την ανεμελια της... Γιατι εγω δεν θα είμαι ποτέ ανεμελη και θα με τρώει το άγχος... 

Και σε σένα θα συμβεί αυτό! Γιατί θεωρείς πιο πιθανό δηλαδή το ενδεχόμενο να σου συμβαίνουν μόνο παλλινδρομες κυησεις και όχι ότι θα τα καταφερεις;

Ας σου πω λοιπον μια ακραια περίπτωση.... Ή 1η μου ξαδέρφη είχε 8 αποβολές! Ούτε μια ούτε δυο αλλά οκτώ !!!! Καταλαβαίνεις τι εφιάλτη ζούσε.  Νομίζω της έλεγαν οι γιατροί ότι δεν θα μπορέσει. Ότι η μήτρα της δεν μπορεί να φιλοξενήσει έμβρυο χωρίς όμως να βρίσκουν κάτι τεκμηριωμένο. Τώρα έχει 2 παιδάκια το ένα είναι 10χρ και το άλλο 8. Έκανε δυο τελικά και σε σύντομο χρονικό διάστημα μεταξύ τους. Το λοιπόν.. .. δε γίνεται να συναντάμε πάντα δυσκολίες στη ζωή μας.  Δε γίνεται γιατί απλά.. . Δε γίνεται χαχα  φόβος πάντα θα υπάρχει. Όλες φοβόμαστε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.  

Άλλη ακραία ιστορία πολύ αγαπημένου μου φίλου,  η γυναίκα του στον 1ο της γάμο  (μετά παντρεύτηκε τον φίλο μου) έχασε το μωρό της σε προχωρημένη ηλικία κύησης λόγω τροχαίου  ατυχήματος.  Μετά από χρόνια παντρεύεται με τον φίλο μου μένει έγκυος και το χάνει  (παλινδρόμησε) μετά δεν μπορούσε να μείνει.  Μετά έχασε ένα σε προχωρημένη πάλι εγκυμοσύνη  (για την ακρίβεια το γέννησε γιατί άνοιξε ο τράχηλος) ... Τώρα έχουν 2 παιδιά επισης!!! Και μάλιστα και τα δύο με πολύ φόβο με περιδεση τραχήλου ακινησία αυξημένο κίνδυνο λόγω ηλικίας (άνω των 42+) Βέβαια η συγκεκριμένη κοπέλα είναι τρομερά αισιόδοξη και δυνατή Και πάντα έλεγε ότι θα γίνει μαμα και το πίστευε!!!

Σου είπα δυο πολύ επώδυνες ιστορίες  (ξέρεις λόγω δουλειάς θα μπορούσα να σου πω κι άλλες αχαχαχα) αλλά εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως θα γίνεις μανούλα μια μέρα όσο προσπαθείς και θέλεις θα γίνεις!! 

@nikosp λυπάμαι πολύ! Όμως είναι πολύ συχνό φαινόμενο και πολλές φορές είναι απλά ένα τυχαίο γεγονός. Μπορείς να κάνεις παιδάκια κι εσύ.  Έμεινες έγκυος και θα ξαναμεινεις! 


yplDp3.png

Link to comment
Share on other sites

22 ώρες πρίν, nikosp είπε:

Καλησπέρα. Τελευταία περίοδος της γυναίκας μου 16-12 κάναμε ένα τεστ 22-1 και βγήκε θετικό. Πάμε στο γιατρό 31-1 με χοριακη 1441 και προγεστερονη 0.47.ο γιατρός την θεώρησε πολύ μικρή έδωσε utrogestan 3 φορές τη μέρα 200 mg την επόμενη μέρα χοριακη 1115 και προγεστερονη 41.3..ο γιατρός λέει πως υπάρχει ελπίδα γτ αλλά βλέπει στον υπέρηχο αλλά στις εξετάσεις. Υποστηρίζει πως είναι 6.5 εβδομάδων και καρδιά δεν ακούει. Τρελαίνομαι αλλά ήταν η 1η εγκυμοσύνη. Εγώ το χώρο πάρει απόφαση πως τελείωσε.Σημερινη 5/2/2018 χοριακη 1446 η μικροβιολογοσ και ο γιατρος δεν ειναι ευχαριστημενοι ομως.η μικροβιολογοσ λεει πως υπαρχει κατι που παραγει λιγη χοριακη και κατα 90 τοις εκατο δεν θα προχωρησει.Ο γιατροσ επιφυλακτικοσ.  Κάποιος να χει εμπειρία παρόμοια? 

Καλησπέρα και καλώς ήρθες μονο χοριακή και υπέρηχος. κανονικα η χοριακη πρεπει καθε 48 ωρες να εχει ανεβει τουλαχιστον 60%. εγω δυστυχως ειχα παλινδρομη κυηση στην 9 εβδομαδα με χοριακη η οποια δειν διπλασιαστηκε πρωτη ηταν 2225 και δευτερη 2 μερες μετα 3325 και το μωρακι μου στον υπερηχο μου το βγαζανε μια εβδομαδα πιο μικρο. αλλα δυστυχως το χασαμε. ευχομαι ειλικρινα να πανε ολα οπως τα θελετε. αλλα λογω πειρας αν δεν πανε να σε συμβουλευσω να μην χανεις την ελπιδα σου και εσυ και η γυναικα σου ενωμενοι παντα!

1 hour ago, nikosp είπε:

Δυστυχως χαθηκε ο σακος και αρχισε η μεγαλη στενοχωρια και να το παρουμε πια αποφαση.Ουτε την καρδουλα του δεν ακουσαμε...δεν προλαβε...η ψυχουλα μας δεν προλαβε...

Νικο μου λυπαμαι πολυ. Να ειστε δυνατοι. Θα κοπασει ο πονος και στο λεω γτ το περασα. Καθε μερα θα ειναι πιο ηπιος. Να ειστε ενωμενοι και θα κοπασει. δεν θα το ξεχασετε ποτε αλλα θα κοπασει να εισαι σιγουρος. αν δεν υπαρχει εμβρυο δεν μπορουν να κανουν βιοψια να βρουν τον λογο. Υπαρχει ενα πακετο εξετασεων που ισως της δωσουν να κανει. Συνηθως αν ειναι νεα δεν το ψαχνουν καθολου οι περισσοτερες φορες ειναι καποια γενετικη ανωμαλια στην δημιουργια των κυτταρων οπως μας ειχαν πει και εμας. εμενα ο γιατρος δεν μου εδωσε καμια εξεταση πηγα και σε αλλον το ιδιο με ξεραν βεβαια το ιστορικο μου. καλο ειναι ομως να κανετε για εμενα για να αποκλεισετε καποια πραγματα οπως πχ θρομβοφιλια κλπ. κουραγιο

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

@Farmakotriftena μου σε ευχαριστω πολύ! Τα ξέρω πολύ καλα αυτά που λες και εχω σκεφτεί και άλλα χειρότερα σεναρια που τα εχω ζησει από πολύ κοντα και ξέρω πως δεν υπαρχει λόγος να απελπίζομαι... Εχω πει απειρες φορες και εγω η ιδια λόγια παρηγοριας σε γονείς και για πολύ χειρότερες καταστασεις στις οποιες δεν παει ευκολα ο νους του ανθρωπου... Παρόλα αυτά, και αισθάνομαι τύψεις, ενοχές και πολύ ασχημα για τον εαυτό μου που κάνω ΕΓΩ ΕΙΔΙΚΑ τέτοιες σκέψεις, δεν είναι καθόλουευκολο να μην σκεφτεις "ΓΙΑΤΙ"??? Και να μην μπεις στο τρυπακι του "και αν ξανασυμβει?", "και αν μου ξανατυχει?", "τι θα κανω?", "θα πανε όλα καλα?"... Είναι πολύ ιδιαιτερο το συναισθημα...και ενώ τα λέω και τα ξαναλεω στον εαυτο μου, στο τελος καταλήγω να ξανασκέφτομαι τα ιδια...

Επιμένω πάντως να λέω πως πιστευω πως μόνο μεσω μίας επιτυχούς εκβασης μιας εγκυμοσύνης ξεπερνιέται αυτος ο πονος... Δεν ξεχνιεται σιγουρα, αλλά φανταζομαι όταν τουλάχιστον έχεις ένα υγιες μωρό τοτε μπορεις να ανασανεις με ανακουφιση... Γιατι εγω προσωπικά, και καρδια μωρού να ακουσω την επομενη φορά, ησυχη δεν θα κοιμηθώ... Δεν θα μ λεει κατι... Προσωπικα θα κοιμηθώ ησυχη (αν και όταν με το καλο ξαναμείνω εγκυος) μόνο όταν γεννησω ένα υγιες μωρό και το πάρω σπίτι μου... Μετα βεβαια θα εχω άλλα αγχη, αλλά αυτά δεν είναι επί του παρόντος...

@nikosp ξερω ότι ποναει πολύ... και ξέρω πως οσα διαβαζεις εδώ σ φαίνονται χαζα, αλλα πραγματικά ισχύουν.... 3 σχεδόν μήνες μετα την αδοξη λήξη της πρώτης μου εγκυμοσύνης, εχω να σου πω πως ναι, είμαι αρκετα καλύτερα... Ναι στεναχωριέμαι ακόμα, αλλα ο πόνος εχει μετριαστεί... Δεν εχει φυγει και δε νομίζω πως θα φύγει ποτε... Αλλά δεν τον αφηνω να με παρει από κάτω... Ξεκινησα (επιτελους) ξανα προσπάθειες με τον καλό μου και ανυπομονω να δω τι καρπους σπείραμε...και αν όχι τωρα, είμαι σιγουρη πως θα συμβει συντομα!!!! Παρε τη γυναικα σ μια ζεστη αγκαλια, πηγαίντε μια βόλτα, μια εκδρομη (ξερω ορεξη δεν υπαρχει, αλλα με το ζορι...να ξεχαστειτε), πηγαίντε σινεμά, για φαγητο... Εμένα με βοηθησε πολύ το να κανω πράγματα που λόγω εγκυμοσύνης ο γιατρος μ τα ειχε απαγορευσει... Ηπια, καπνισα, εφαγα πολύ (γιατι ειχα εμετους και ναυτιες εντονες και επι 3 βδομάδες εβαζα ελαχιστα πραγματα σ στομα μ)... Ξεσπασα με αυτό τον τροπο και βοηθηθηκα... Καποιοι ταλαιπωρουμαστε περισσοτερο για καποιο αγνωστο λόγο, αλλα στο τελος θα ανταμειφθούμε... Μην απελπίζεστε... Δεν ειστε μόνοι...

  • Μου αρέσει 1

cO4Yp3.png

Link to comment
Share on other sites

4 ώρες πρίν, nikosp είπε:

Πρεπει να το ξεπερασουμε αν και ο πονος αυτη τη στιγμη ειναι μεγαλος ειναι δυσκολο...το θεμα ειναι αν μπορουμε να ανακαλυψουμε γιατι εγινε αυτο???? εμεις ειχαμε ενα θεμα με πολυ χαμηλη προγεστερονη μονο ηταν μονο 0,47.

Λυπαμαι παρα πολυ για οτι σας συνεβη..Και εγω εχω βιωσει μια παλινδρομη και ενα κενο σακο μεσα σε ενα ετος και ξερω πως νιωθετε...Σας προτεινω να κανετε ολες τις εξετασεις που μπορειτε ωστε να ειστε σιγουροι οτι τα εχετε κανει ολα και να ειστε ηρεμοι σε επομενη προσπαθεια..εγω τις εκανα μετα την δευτερη παλινδρομη και μετανιωσα που δεν τις ειχα κανει απο την πρωτη..Δεν μου βρηκαν τιποτα...Απλα για να ξερουμε οτι εμεις τα καναμε ολα..Δυστυχως σπανια θα βρει καποιος γιατρος την αιτια..Ολα θα φτιαξουν..ο χρονος θα επουλωσει την πληγη σας και θα κανετε ονειρα ξανα! Στο λεω εγω που υπεφερα παρα πολυ. Ομως γινομαστε πιο δυνατοι!

Link to comment
Share on other sites

@anemoni1989 μα το φυσιολογικό είναι να φοβάσαι.  Βγάλε τουλάχιστον το ενοχικό κομμάτι γιατί είναι φυσιολογικοτατο να φοβάμαι.  Κι εγώ φοβάμαι και όλες οι έγκυες του κόσμου φοβούνται και όσες ξεκινούν προσπάθειες για μωρό φοβούνται.  Πόσο μάλλον μια κοπέλα που έχει βιώσει την απώλεια.  Θα χαρώ απίστευτα να δω ότι είσαι έγκυος.  Το μόνο που μπορείς να λες είναι πως ότι είναι να γίνει θα γίνει.  Καθόλου παρήγορο οκ αλλά είναι η μόνη ρεαλιστική οπτική. 

 

  • Μου αρέσει 1
  • Ευχαριστώ 1

yplDp3.png

Link to comment
Share on other sites

  • 2 εβδομάδες μετά...

Γράφω εδώ χωρίς να ξέρω αν εν τέλει το δημοσιεύσω. 

Είμαι ήδη μαμά αλλά η ύπαρξη ενός παιδιού δεν είναι παρηγοριά σ'αυτή την απώλεια. Φυσικά και είμαι ευγνώμων για το παιδί μου, είναι η ζωή μου. Ξέρω πως είμαι ευνοημενη σε σχέση με τις γυναίκες που δεν έχουν άλλο παιδί και χάνουν αυτό που κυοφορούν. Ξέρω πως είναι καλύτερα που χάθηκε νωρίς. Πως η φύση προνοεί κτλ.

Πρόκληση αποβολής πριν 40 μέρες λόγω παλίνδρομης  η περίπτωση μου, μετά από μια ταλαιπωρία εβδομάδων μέχρι να βεβαιωθούμε πώς δεν αναπτύσσεται. Κι ενώ στην αρχή ήμουν καλά, νιώθοντας ένα κενό μόνο και μια θλίψη, όσο περνάει ο καιρός το μυαλό μου κολλάει.  Μετράω εβδομάδες ασυναίσθητα και λέω πως τώρα θα ήμουν τόσο και θα ήμουν έτσι και πάει λέγοντας. Μου λείπει πάρα πολύ. Τώρα θα κλωτσουσε ήδη, θα ήξερα το φύλο, θα χάιδευα την κοιλιά μου...

Ναι,καλύτερα που έγινε νωρίς,  γιατί όμως να έπρεπε να συμβεί...άργησε τόσο να έρθει κι όταν τελικά ήρθε, χάθηκε. Και φοβάμαι πολύ να ξαναμείνω έγκυος.  Φοβάμαι την κακή έκβαση. Την απώλεια. Τον πόνο.  Θα περάσει. Ζω τη ζωή μου κανονικά, χωρίς δράματα και μαυρίλες. Αλλά μου λείπει. Πολύ. Αυτό.  Οι γύρω μου αδιαφορούν. Με βρίσκουν πολύ λογική και πολύ δυνατή. Πως το διαχειρίστηκα τέλεια κι ας διάλεξα το δύσκολο δρόμο της πρόκλησης. Για όλους τους άλλους είναι σα να μη συνέβη ποτέ. Ρώτησα τον άντρα μου πως αισθάνεται και μου είπε πως δεν το ξανασκεφτηκε ποτέ. Λογικό ίσως,δεν ξέρω.  Συγγνώμη για το φόρτωμα. Κάπου έπρεπε να μιλήσω.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


πρίν από 9 λεπτά , Agatte είπε:

Γράφω εδώ χωρίς να ξέρω αν εν τέλει το δημοσιεύσω. 

Είμαι ήδη μαμά αλλά η ύπαρξη ενός παιδιού δεν είναι παρηγοριά σ'αυτή την απώλεια. Φυσικά και είμαι ευγνώμων για το παιδί μου, είναι η ζωή μου. Ξέρω πως είμαι ευνοημενη σε σχέση με τις γυναίκες που δεν έχουν άλλο παιδί και χάνουν αυτό που κυοφορούν. Ξέρω πως είναι καλύτερα που χάθηκε νωρίς. Πως η φύση προνοεί κτλ.

Πρόκληση αποβολής πριν 40 μέρες λόγω παλίνδρομης  η περίπτωση μου, μετά από μια ταλαιπωρία εβδομάδων μέχρι να βεβαιωθούμε πώς δεν αναπτύσσεται. Κι ενώ στην αρχή ήμουν καλά, νιώθοντας ένα κενό μόνο και μια θλίψη, όσο περνάει ο καιρός το μυαλό μου κολλάει.  Μετράω εβδομάδες ασυναίσθητα και λέω πως τώρα θα ήμουν τόσο και θα ήμουν έτσι και πάει λέγοντας. Μου λείπει πάρα πολύ. Τώρα θα κλωτσουσε ήδη, θα ήξερα το φύλο, θα χάιδευα την κοιλιά μου...

Ναι,καλύτερα που έγινε νωρίς,  γιατί όμως να έπρεπε να συμβεί...άργησε τόσο να έρθει κι όταν τελικά ήρθε, χάθηκε. Και φοβάμαι πολύ να ξαναμείνω έγκυος.  Φοβάμαι την κακή έκβαση. Την απώλεια. Τον πόνο.  Θα περάσει. Ζω τη ζωή μου κανονικά, χωρίς δράματα και μαυρίλες. Αλλά μου λείπει. Πολύ. Αυτό.  Οι γύρω μου αδιαφορούν. Με βρίσκουν πολύ λογική και πολύ δυνατή. Πως το διαχειρίστηκα τέλεια κι ας διάλεξα το δύσκολο δρόμο της πρόκλησης. Για όλους τους άλλους είναι σα να μη συνέβη ποτέ. Ρώτησα τον άντρα μου πως αισθάνεται και μου είπε πως δεν το ξανασκεφτηκε ποτέ. Λογικό ίσως,δεν ξέρω.  Συγγνώμη για το φόρτωμα. Κάπου έπρεπε να μιλήσω.

Καλησπέρα. Καταρχάς μη ζητάς συγνωμη.Ακριβως τις ίδιες σκέψεις κάνω και εγώ.Τωρα θα έμπαινα στο μήνα μου σιγά σιγά.Για εμένα Ήταν η πρώτη εγκυμοσύνη.Εχουν περάσει 6 μήνες από τότε.Δεν το ξεπέρασα απλά το αποδέχτηκα και προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά.Ηταν μεγάλη βοήθεια και το forum.Εδω συνειδητοποίησα ότι δυστυχώς είναι συχνό φαινόμενο η παλινδρομη κύηση.Παρε το χρόνο σου και θρήνησε ξέσπασε και ότι θες ε δω στο forum θα βρεις Βοήθεια.Εγω πάντως βοηθήθηκα πολύ γιατί είμαστε γυναίκες που εχ ουμε ζήσει τον ίδιο πόνο.

  • Ευχαριστώ 1
Link to comment
Share on other sites

πρίν από 50 λεπτά , Agatte είπε:

Γράφω εδώ χωρίς να ξέρω αν εν τέλει το δημοσιεύσω. 

Είμαι ήδη μαμά αλλά η ύπαρξη ενός παιδιού δεν είναι παρηγοριά σ'αυτή την απώλεια. Φυσικά και είμαι ευγνώμων για το παιδί μου, είναι η ζωή μου. Ξέρω πως είμαι ευνοημενη σε σχέση με τις γυναίκες που δεν έχουν άλλο παιδί και χάνουν αυτό που κυοφορούν. Ξέρω πως είναι καλύτερα που χάθηκε νωρίς. Πως η φύση προνοεί κτλ.

Πρόκληση αποβολής πριν 40 μέρες λόγω παλίνδρομης  η περίπτωση μου, μετά από μια ταλαιπωρία εβδομάδων μέχρι να βεβαιωθούμε πώς δεν αναπτύσσεται. Κι ενώ στην αρχή ήμουν καλά, νιώθοντας ένα κενό μόνο και μια θλίψη, όσο περνάει ο καιρός το μυαλό μου κολλάει.  Μετράω εβδομάδες ασυναίσθητα και λέω πως τώρα θα ήμουν τόσο και θα ήμουν έτσι και πάει λέγοντας. Μου λείπει πάρα πολύ. Τώρα θα κλωτσουσε ήδη, θα ήξερα το φύλο, θα χάιδευα την κοιλιά μου...

Ναι,καλύτερα που έγινε νωρίς,  γιατί όμως να έπρεπε να συμβεί...άργησε τόσο να έρθει κι όταν τελικά ήρθε, χάθηκε. Και φοβάμαι πολύ να ξαναμείνω έγκυος.  Φοβάμαι την κακή έκβαση. Την απώλεια. Τον πόνο.  Θα περάσει. Ζω τη ζωή μου κανονικά, χωρίς δράματα και μαυρίλες. Αλλά μου λείπει. Πολύ. Αυτό.  Οι γύρω μου αδιαφορούν. Με βρίσκουν πολύ λογική και πολύ δυνατή. Πως το διαχειρίστηκα τέλεια κι ας διάλεξα το δύσκολο δρόμο της πρόκλησης. Για όλους τους άλλους είναι σα να μη συνέβη ποτέ. Ρώτησα τον άντρα μου πως αισθάνεται και μου είπε πως δεν το ξανασκεφτηκε ποτέ. Λογικό ίσως,δεν ξέρω.  Συγγνώμη για το φόρτωμα. Κάπου έπρεπε να μιλήσω.

Καλησπερα...λυπαμαι πολυ για την απωλεια σου...Να σου πω αρχικα οτι σε καταλαβαινω απολυτα. Απο περυσι τον γεναρη ταλαιπωρουμαι προκειμενου να καταφερω να φερω στον κοσμο ενα παιδακι που τοσο θελω εγω και ο αντρας μου..Περυσι εμεινα εγκυος και δυστυχως στην εβδομη βδομαδα παλινδρομησε...Εμεινα εγκυος μετα απο οκτω μηνες..δηλδαδη τον οκτωβρη του 17 και παλι σταματησαν ολα. .Ηταν μονο ενας κενος σακος. Ενιωσα κ εγω πιο κενη απο ποτε..Αμετρητα ερωτηματικα...πονος μεγαλος και αμεσως μαζεψα τα κομματια μου και αρχισα τις εξετασεις...ενα θα σου πω...Ο χρονος θα σε βοηθησει μονο...θα απαλυνει την απωλεια σου και ολα θα αλλαξουν..Τωρα που σου γραφω νιωθω αισιοδοξη ξανα..Δεν στο κρυβω..φοβαμαι...ομως δεν θα το βαλουμε κατω...Θα δεις..θα νιωσεις συντομα πολυ δυνατη!!!

  • Ευχαριστώ 1
Link to comment
Share on other sites

@loyloy και @Κελυ 32 σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Ντρέπομαι που παραπονιέμαι και με στηρίζετε εσείς. Ίσως να με θεωρείτε αχάριστη. Ίσως με το δίκιο σας γιατί είναι τόσο άδικο αυτό που σας συνέβη. Εύχομαι γερά μωρά στην αγκαλιά σας το συντομότερο!

Σκεφτόμουν αν θα καταφέρω vbac,αν θα θηλασω κι αυτό όπως το γιο μου, αν η αγάπη πολλαπλασιαζεται ή αν θα είμαι μια ανόητη που θα διαχωρίζει τα παιδιά της και ως θα το αποφύγω , τι φύλο θα είναι, τι όνομα θα του δώσουμε και τι θα κάνω που έχω ενα δωμάτιο και πολλά χρόνια διαφορά. Σκεφτόμουν τόσα πολλά και χαζά πράγματα και αδιαφορούσα για το κακό προαίσθημα που είχα. Έλεγα πως είναι άγχος και αγωνία. Και ξαφνικά απλά επιβεβαιώθηκε όλο αυτό. Κι εγώ το κουβαλούσα νεκρό για άλλες 2 βδομάδες γιατί οι υπέρηχοι και οι χοριακες μας τρέλαναν. Κι ο γιος μου περίμενε το αδερφάκι του και δεν καταλάβαινε γιατί δεν θα έρθει αφού ήταν ήδη στην κοιλιά μου. Κι αυτό μάλλον με πονάει πιο πολύ. Που του στέρησα το αδερφάκι του. Που δεν τον ένοιαζε αν θα είναι αγόρι ή κορίτσι γιατί έτσι κι αλλιώς το αγαπούσε και το περίμενε. Πως να του εξηγήσω τι συνέβη κι αυτή η ζωή σταμάτησε πριν καν αρχίσει. Το εξήγησα, το κατάλαβε αλλά το βλέμμα του,η αγκαλιά του και οι λυγμοί του θα είναι η εντονότερη ανάμνηση από αυτή την ιστορία. Κι εγώ θα το αποδεχτώ. Θα συνηθίσω σ'αυτή την ιδέα και θα συνεχίσω να ζω. Ίσως ξαναμείνω έγκυος και ίσως να πάνε όλα καλά. Ποιος ξέρει. Το μόνο σίγουρο είναι πως όλες οι παραπάνω χαζές σκέψεις δεν θα επαναληφθούν.

Χαίρομαι και παράλληλα λυπάμαι πολύ που δεν είμαι μόνη  μου. Τι κρίμα να είμαστε τόσες πολλές...

Link to comment
Share on other sites

12 ώρες πρίν, Agatte είπε:

Γράφω εδώ χωρίς να ξέρω αν εν τέλει το δημοσιεύσω. 

Είμαι ήδη μαμά αλλά η ύπαρξη ενός παιδιού δεν είναι παρηγοριά σ'αυτή την απώλεια. Φυσικά και είμαι ευγνώμων για το παιδί μου, είναι η ζωή μου. Ξέρω πως είμαι ευνοημενη σε σχέση με τις γυναίκες που δεν έχουν άλλο παιδί και χάνουν αυτό που κυοφορούν. Ξέρω πως είναι καλύτερα που χάθηκε νωρίς. Πως η φύση προνοεί κτλ.

Πρόκληση αποβολής πριν 40 μέρες λόγω παλίνδρομης  η περίπτωση μου, μετά από μια ταλαιπωρία εβδομάδων μέχρι να βεβαιωθούμε πώς δεν αναπτύσσεται. Κι ενώ στην αρχή ήμουν καλά, νιώθοντας ένα κενό μόνο και μια θλίψη, όσο περνάει ο καιρός το μυαλό μου κολλάει.  Μετράω εβδομάδες ασυναίσθητα και λέω πως τώρα θα ήμουν τόσο και θα ήμουν έτσι και πάει λέγοντας. Μου λείπει πάρα πολύ. Τώρα θα κλωτσουσε ήδη, θα ήξερα το φύλο, θα χάιδευα την κοιλιά μου...

Ναι,καλύτερα που έγινε νωρίς,  γιατί όμως να έπρεπε να συμβεί...άργησε τόσο να έρθει κι όταν τελικά ήρθε, χάθηκε. Και φοβάμαι πολύ να ξαναμείνω έγκυος.  Φοβάμαι την κακή έκβαση. Την απώλεια. Τον πόνο.  Θα περάσει. Ζω τη ζωή μου κανονικά, χωρίς δράματα και μαυρίλες. Αλλά μου λείπει. Πολύ. Αυτό.  Οι γύρω μου αδιαφορούν. Με βρίσκουν πολύ λογική και πολύ δυνατή. Πως το διαχειρίστηκα τέλεια κι ας διάλεξα το δύσκολο δρόμο της πρόκλησης. Για όλους τους άλλους είναι σα να μη συνέβη ποτέ. Ρώτησα τον άντρα μου πως αισθάνεται και μου είπε πως δεν το ξανασκεφτηκε ποτέ. Λογικό ίσως,δεν ξέρω.  Συγγνώμη για το φόρτωμα. Κάπου έπρεπε να μιλήσω.

Καλημέρα!!!

Μη ζητάς συγγνώμη.... Δεν εισαι μόνη, ειμαστε πολλές που εχουμε βρεθει στην ιδια θεση και κανουμε ακριβώς τις ιδιες σκέψεις με εσένα... Μέχρι πρόσφατα το έκανα και εγω αυτό που αναφέρεις.. Μετραγα εβδομάδες, υπολόγιζα μήνες, έβλεπα την κοιλιά μας γνωστης που είναι ένα μήνα πιο πολύ απο οσο θα ήμουν εγω και έλεγα "κοιτα, ετσι θα ήμουν και εγω τωρα, θα ενιωθα τις κλωτσιες, θα ήξερα φύλο".... και άλλες ένα σωρό σκέψεις..... Καταλαβα εν τελει πως ήταν εξίσου ψυχοφθόρο.. και όποτε μου ερχόταν στο μυαλό, καταπιανόμουν με κάτι άλλο για να ξεχαστω...

3 μήνες ακριβώς μετα την παλίνδρομή μου (η οποια παρεπιπτόντως ήταν και η 1η μου εγκυμοσυνη) έχω να  σου πω ένα πράγμα: Δεν το έχω ξεχάσει, δεν νομίζω πως θα το ξεχάσω ποτέ...

Αλλά είμαι καλά.... Μπόρεσα να ζήσω παράλληλα με την απώλειά μου και αποφάσισα να μην την αφήσω να με πάρει από κάτω.... εμαθα πως είμαι εγκυος πάλι και πέταξα στην κυριολεξία από τη χαρά μου! Ένα συναίσθημα που δεν το είχα νιώσει την πρώτη φορά, μιας και κάτι μέσα μου έλεγε πως κάτι δεν θα πάει καλα...το ήξερα....

Ελπίζω αυτή τη φορά να βγω και πάλι αληθινη γιατι είμαι πολύ αισιοδοξη!!! Θελω τον Οκτώβρη να παρω αγκαλιά το μωράκι μου και να μου κάνει τη ζωη δυσκολη με όσα συνεπάγεται μια γέννα... Αλλά δεν σου κρύβω πως είμαι μαγκωμένη.... Πλέον δεν με νοιαζει απλά να ανεβει η χοριακή, ούτε να ακουσω καρδια από την 1η επισκεψη... Όλα αυτά τα εζησα και παρ'ολα αυτά το έχασα μεσα από τα χέρια μου! Θέλω να ακουω την καρδια του ξανα και ξανα, να βγει καλή η χοριακή, να είναι καλή η β επιπέδου και ουτω καθεξής!!! Ξέρω το έχω φτάσει πολύ μακρια, αλλά αποφασισα να κάνω ονειρα! Γιατι μου το χρωστάει η ζωη....και το χρωστάει σε όλες μας...και θα μας το ξεπληρωσει!

Μην το βάζεις κατω, λοιπον, πένθησε όσο χρειαζεσαι....αλλά μην το αφησεις να σε πάρει από κάτω!!!! Βαλτο σε ένα κουτακι της καρδιας σου, το οποίο θα κουβαλάς πάντα μαζι σου, αλλά δεν θα εμποδίζει τη ζωη σου... Θα περπατάτε παράλληλα, αλλά εσυ θα συνεχίσεις τη ζωή σου.. θα πας παρακάτω και θα δεις, συντομα θα έρθει ένα νέο μωρακι υγιες, το οποίο θα ερθει για να μεινει!!!!! :)

  • Μου αρέσει 3

cO4Yp3.png

Link to comment
Share on other sites

πρίν από 49 λεπτά , anemoni1989 είπε:

Καλημέρα!!!

Μη ζητάς συγγνώμη.... Δεν εισαι μόνη, ειμαστε πολλές που εχουμε βρεθει στην ιδια θεση και κανουμε ακριβώς τις ιδιες σκέψεις με εσένα... Μέχρι πρόσφατα το έκανα και εγω αυτό που αναφέρεις.. Μετραγα εβδομάδες, υπολόγιζα μήνες, έβλεπα την κοιλιά μας γνωστης που είναι ένα μήνα πιο πολύ απο οσο θα ήμουν εγω και έλεγα "κοιτα, ετσι θα ήμουν και εγω τωρα, θα ενιωθα τις κλωτσιες, θα ήξερα φύλο".... και άλλες ένα σωρό σκέψεις..... Καταλαβα εν τελει πως ήταν εξίσου ψυχοφθόρο.. και όποτε μου ερχόταν στο μυαλό, καταπιανόμουν με κάτι άλλο για να ξεχαστω...

3 μήνες ακριβώς μετα την παλίνδρομή μου (η οποια παρεπιπτόντως ήταν και η 1η μου εγκυμοσυνη) έχω να  σου πω ένα πράγμα: Δεν το έχω ξεχάσει, δεν νομίζω πως θα το ξεχάσω ποτέ...

Αλλά είμαι καλά.... Μπόρεσα να ζήσω παράλληλα με την απώλειά μου και αποφάσισα να μην την αφήσω να με πάρει από κάτω.... εμαθα πως είμαι εγκυος πάλι και πέταξα στην κυριολεξία από τη χαρά μου! Ένα συναίσθημα που δεν το είχα νιώσει την πρώτη φορά, μιας και κάτι μέσα μου έλεγε πως κάτι δεν θα πάει καλα...το ήξερα....

Ελπίζω αυτή τη φορά να βγω και πάλι αληθινη γιατι είμαι πολύ αισιοδοξη!!! Θελω τον Οκτώβρη να παρω αγκαλιά το μωράκι μου και να μου κάνει τη ζωη δυσκολη με όσα συνεπάγεται μια γέννα... Αλλά δεν σου κρύβω πως είμαι μαγκωμένη.... Πλέον δεν με νοιαζει απλά να ανεβει η χοριακή, ούτε να ακουσω καρδια από την 1η επισκεψη... Όλα αυτά τα εζησα και παρ'ολα αυτά το έχασα μεσα από τα χέρια μου! Θέλω να ακουω την καρδια του ξανα και ξανα, να βγει καλή η χοριακή, να είναι καλή η β επιπέδου και ουτω καθεξής!!! Ξέρω το έχω φτάσει πολύ μακρια, αλλά αποφασισα να κάνω ονειρα! Γιατι μου το χρωστάει η ζωη....και το χρωστάει σε όλες μας...και θα μας το ξεπληρωσει!

Μην το βάζεις κατω, λοιπον, πένθησε όσο χρειαζεσαι....αλλά μην το αφησεις να σε πάρει από κάτω!!!! Βαλτο σε ένα κουτακι της καρδιας σου, το οποίο θα κουβαλάς πάντα μαζι σου, αλλά δεν θα εμποδίζει τη ζωη σου... Θα περπατάτε παράλληλα, αλλά εσυ θα συνεχίσεις τη ζωή σου.. θα πας παρακάτω και θα δεις, συντομα θα έρθει ένα νέο μωρακι υγιες, το οποίο θα ερθει για να μεινει!!!!! :)

Κορίτσι μου τι ευχάριστα νέα!!χαίρομαι πάρα πολύ!σου εύχομαι μια τελειομηνη εγκυμοσύνη και ένα υγιές μωράκι!όλα θα πάνε τέλεια!

@Agatte λυπάμαι για την απώλεια σου,είναι φυσιολογικά όσα σκέφτεσαι..σου εύχομαι σύντομα νεα τέλεια εγκυμοσύνη!

  • Ευχαριστώ 1
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Εγγραφείτε ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Για να δημοσιεύσετε ένα σχόλιο θα χρειαστεί να είστε εγγεγραμμένο μέλος. Είναι δωρεάν.

Δημιουργήστε νέα εγγραφή

Κάντε εγγραφή να συμμετάσχετε στις συζητήσεις - είναι εύκολη και γρήγορη!

Δημιουργήστε νέα εγγραφή

Σύνδεση

Έχετε ήδη έναν λογαριασμό χρήστη; Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα
×
×
  • Δημιουργία νέου...