Κορίτσια 40++ ,μελλοντικές μανούλες!

[Velve]

@kotsifikos 

δεν υπάρχει κάτι στο οποίο διαφωνούμε απλά λόγω ηλικίας πρέπει να αποδεχτώ την κατάσταση κι αυτό είναι που πονάει. λιγοστέψανε πολύ τα περιθώρια. λίγο πολύ όλοι οι ενήλικες έχουμε ζόρια και προβλήματα και άγχη. αυτό που εμένα με καίει λίγο παραπάνω στην παρούσα φάση και θα με καίει για τα υπόλοιπα 2 χρόνια προφανώς, είναι το ότι θα είναι πόλλα πράγματα στη ζωή του αλλά όχι αδερφός. και δεν είναι πως ζούμε την καθημερινότητά μας με μια βαριά σκιά πάνω απ' το κεφάλι μας αλλά όταν τον ακούς, τις λίγες φορές που το κάνει, να σου λέει μέσα στο κατάστημα με τα παιδικά, "αυτό το φορεματάκι θα πήγαινε πολύ στην μπέμπα που θα κάνεις μαμά" , αντί να βλέπει παιχνίδια για την πάρτη του, ακόμη κι αν δεν σε πονέσει, θα σ' ενοχλήσει, θα σε πικράνει.

 

αυτά και σου εύχομαι να σου τύχει το τζόκερ, στο καπάκι να σου τύχει το λόττο και να χαίρεσαι τον μικρό σου.

[eleni17]

On 14/4/2018 at 2:58 ΜΜ, wannabe είπε:

Μπήκα στον πειρασμό να γράψω γιατί με πολλά από τα μηνύματα εδώ πέρα ταυτίζομαι. Είμαι στην χρονιά των 43 χρόνων (θα τα κλείσω τον Οκτώβρη) κι έχω ένα αγοράκι πέντε μηνών. Φυσιολογική σύλληψη ύστερα από δύο αποτυχημένες εξωσωματικές. 

Έχω πει και σε άλλο θέμα πόση απελπισία με είχε κυριεύσει έναν χρόνο και κάτι πριν. Τότε που είχα μάθει την δεύτερη αποτυχία στην εξωσωματική, είχα μπει στην χρονιά των 42 χρόνων, ο άντρας μου δεν ήθελε να συνεχίσουμε τις προσπάθειες γιατί θεωρούσε ότι η όλη διαδικασία φθείρει εμάς και τη σχέση μας και όλα, μα όλα μου φαίνονταν μαύρα. Προφανώς επειδή αυτή η αίσθηση μαυρίλας δεν έχει ξεχαστεί, συμπάσχω με όλες όσες προσπαθείτε κι εύχομαι, από τα βάθη της καρδιάς μου, τα καλύτερα.

Στην bella dona ειδικά που με συγκίνησε με την αγωνία της, θα ήθελα να πω να μην αφεθεί στην απελπισία. Κι εγώ είχα χαμηλή ΑΜΗ (0,8) και υψηλή FSH (η τιμή της ήταν 8 και κάτι, αν θυμάμαι καλά, αλλά ο εξωσωματιστής είχε πει ότι λόγω υψηλής οιστραδιόλης το αποτέλεσμα ξεγελούσε και στην πραγματικότητα η FSH μου ήταν γύρω στο 15). Και σε μένα είχαν μιλήσει για δανεικά (μετά την πρώτη εξωσωματική, όχι ακριβώς προτείνοντάς τα, σίγουρα όμως τονίζοντας την "σίγουρη" επιτυχία).

Θα έλεγα να ξεκινήσεις με τα εξής βήματα:

1. Σαλπιγγογραφία (αν δεν έχεις κάνει) για να σιγουρευτείς ότι δεν υπάρχει πρόβλημα σ' αυτό το σημείο.

2. Επίσκεψη σε ενδοκρινολόγο. Παρ' όλο που δεν είχα πρόβλημα με θυρεοειδή ή σάκχαρο, μετά την δεύτερη αποτυχημένη προσπάθεια επισκέφθηκα ενδοκρινολόγο που μου έδωσε αγωγή με medithyrox και glucophage για την ενίσχυση της ωορρηξίας και τη δυνατότητα εμφύτευσης. Μπορεί να ήταν τυχαίο αλλά λίγο μετά έμεινα έγκυος φυσιολογικά.

3. Κάποιες βιταμίνες (προσωπικά έπαιρνα τις profertil female) και όσο το δυνατόν καλύτερη διατροφή και άσκηση. Ακούγονται αυτονόητα αλλά βοηθάνε πάααρα πολύ.

4. Τα περί καλής ψυχολογίας δεν τα επαναλαμβάνω. Όχι γιατί δεν ισχύουν αλλά γιατί καμιά μας δεν κατάφερε να τα τηρήσει όσο ήταν σ' αυτό το τριπάκι. Θα πω απλώς ότι η δικιά μου σύλληψη ήρθε όταν είχα αφήσει το θέμα στην άκρη. Όχι γιατί ήταν καλή η ψυχολογία μου. Το αντίθετο. Η ένταση όμως με τον άντρα μου ήταν τόσο μεγάλη λόγω της διαφωνίας μας περί συνέχισης των προσπαθειών ή όχι και ο πατέρας μου σοβαρότατα άρρωστος. Είπα στον εαυτό μου ότι δεν μπορώ να βάλω δέκα καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη και ότι θα "πάγωνα" το θέμα εξωσωματική για ένα εξάμηνο. Και τότε ήρθε ο μικρός ...

5. Σκέψου την περίπτωση διαγνωστικής υστεροσκόπησης. Την έκανα και θεωρώ ότι βοήθησε.

 

Λαβέ υπόψη σου ότι όλα τα παραπάνω είναι οι προσωπικές μου εκτιμήσεις για το τι βοήθησε και τι όχι στη δική μου περίπτωση. Δεν σημαίνει ούτε ότι είναι σωστές ούτε ότι σε όλες τις γυναίκες "πιάνουν" τα ίδια πράγματα.

 

Για κέντρα και γιατρούς δεν έχω να προτείνω. Πρώτον γιατί είμαι στην Αθήνα και δεύτερον γιατί τελικά δεν έφυγα με τόσο καλές εντυπώσεις από το κέντρο και τον γιατρό που προσπάθησα τις δυο φορές την εξωσωματική.

 

Και πάλι καλή επιτυχία σε όλες!

 

και υψηλή FSH (η τιμή της ήταν 8 και κάτι, αν θυμάμαι καλά, αλλά ο εξωσωματιστής είχε πει ότι λόγω υψηλής οιστραδιόλης το αποτέλεσμα ξεγελούσε και στην πραγματικότητα η FSH μου ήταν γύρω στο 15)........

 

υψηλη η fsh με τιμη 8???? εχω μπερδεψει τις φυσιολογικες τιμες?

χαιρομαι τόσο πολυ για το ΄΄ατυχημα΄΄ που σου συνέβη!!!!! Θα είναι ευλογημένο αυτό το μωράκι για να ήρθε τοσο απρόσμενα!!!

να το χαιρεσαι με ολη σου την ψυχη!!!

[eleni17]

On 20/3/2018 at 3:59 ΜΜ, katsif είπε:

Φιλενάδα η αλήθεια είναι ότι προσπαθούσα αρκετό καιρό,  περίπου χρόνο και είχα μπει και στην διαδικασία εξωσωματικής. Αλλά απολυθηκα και φαίνεται ξελαφρωσα και έμεινα αμέσως.  Μου λέγανε είναι θέμα αγχους και έλεγα ναι καλά, αλλά έλα που ήταν. ...

Και ο γυναικολόγος που πήγαινα για εξωσωματική μου έλεγε αποκλείεται μόνη σου.... απατεώνες.....

για ποιο λογο -οπως αυτοι υποστηριζαν- δεν θα εμενες εγκυος μονη σου?

Να σου ζησει!!!

[kotsifikos]

On 16/5/2018 at 1:56 ΜΜ, Velve είπε:

@kotsifikos 

δεν υπάρχει κάτι στο οποίο διαφωνούμε απλά λόγω ηλικίας πρέπει να αποδεχτώ την κατάσταση κι αυτό είναι που πονάει. λιγοστέψανε πολύ τα περιθώρια. λίγο πολύ όλοι οι ενήλικες έχουμε ζόρια και προβλήματα και άγχη. αυτό που εμένα με καίει λίγο παραπάνω στην παρούσα φάση και θα με καίει για τα υπόλοιπα 2 χρόνια προφανώς, είναι το ότι θα είναι πόλλα πράγματα στη ζωή του αλλά όχι αδερφός. και δεν είναι πως ζούμε την καθημερινότητά μας με μια βαριά σκιά πάνω απ' το κεφάλι μας αλλά όταν τον ακούς, τις λίγες φορές που το κάνει, να σου λέει μέσα στο κατάστημα με τα παιδικά, "αυτό το φορεματάκι θα πήγαινε πολύ στην μπέμπα που θα κάνεις μαμά" , αντί να βλέπει παιχνίδια για την πάρτη του, ακόμη κι αν δεν σε πονέσει, θα σ' ενοχλήσει, θα σε πικράνει.

 

αυτά και σου εύχομαι να σου τύχει το τζόκερ, στο καπάκι να σου τύχει το λόττο και να χαίρεσαι τον μικρό σου.

αχ καλή μου , πολλές φορές δίνουμε στα πράγματα την ερμηνεία που εμείς θέλουμε. Επειδή όλα αυτά τα έχω δουλέψει και τα έχω αναλύσει πάρα πολύ, το έχω δει αλλιώς...προσωπικά δεν με πειράζει αν ο γιος μου δεν είναι αδερφός, μακάρι να μπορούσα να τον κάνω αδερφό αλλά δεν μπορώ, και αρνούμαι να ζήσω με αυτή την ενοχή. Θα είναι πάνω απο όλα γιος...θα είναι φίλος, εγγονός, ξάδερφος, κολλητός, θα έχει ότι ρόλο θέλει και επιθυμεί αυτός στην ζωή του, και ελπίζω να είμαι καλά και να είμαι δίπλα του να τον καμαρώνω. Και ο γιός μου έρχεται και με ρωτάει που είναι ο δικός του αδερφός επειδή όλοι του οι φίλοι έχουν έναν  αλλά πλέον δεν με πειράζει, δεν νομίζω πως με αυτόν τον τρόπο ζητάει αδερφάκι, πως να του λείπει κάτι που δεν το έχει ζήσει??που δεν ξέρει πως είναι?? Απλά βλέπει πως στην κοινωνία που ζούμε οι φίλοι του έχουν αδέρφια και ίσως θεωρεί δεδομένο πως πρέπει να έχει και εκείνος ένα χωρίς όμως να καταλαβαίνει την έννοια αυτή.

Μην αφήνεις τον χρόνο να περνάει σκεπτόμενη πως θα ήθελες και άλλο παιδί, ζήσε την κάθε στιγμή με το παιδάκι σου.

 

[bella_dona]

πρίν από 2 λεπτά , kotsifikos είπε:

αχ καλή μου , πολλές φορές δίνουμε στα πράγματα την ερμηνεία που εμείς θέλουμε. Επειδή όλα αυτά τα έχω δουλέψει και τα έχω αναλύσει πάρα πολύ, το έχω δει αλλιώς...προσωπικά δεν με πειράζει αν ο γιος μου δεν είναι αδερφός, μακάρι να μπορούσα να τον κάνω αδερφό αλλά δεν μπορώ, και αρνούμαι να ζήσω με αυτή την ενοχή. Θα είναι πάνω απο όλα γιος...θα είναι φίλος, εγγονός, ξάδερφος, κολλητός, θα έχει ότι ρόλο θέλει και επιθυμεί αυτός στην ζωή του, και ελπίζω να είμαι καλά και να είμαι δίπλα του να τον καμαρώνω. Και ο γιός μου έρχεται και με ρωτάει που είναι ο δικός του αδερφός επειδή όλοι του οι φίλοι έχουν έναν  αλλά πλέον δεν με πειράζει, δεν νομίζω πως με αυτόν τον τρόπο ζητάει αδερφάκι, πως να του λείπει κάτι που δεν το έχει ζήσει??που δεν ξέρει πως είναι?? Απλά βλέπει πως στην κοινωνία που ζούμε οι φίλοι του έχουν αδέρφια και ίσως θεωρεί δεδομένο πως πρέπει να έχει και εκείνος ένα χωρίς όμως να καταλαβαίνει την έννοια αυτή.

Μην αφήνεις τον χρόνο να περνάει σκεπτόμενη πως θα ήθελες και άλλο παιδί, ζήσε την κάθε στιγμή με το παιδάκι σου.

 

...συμφωνω απολυτα με την  kotsifikos , με μια μιιιιικρη παρενθεση:.... κι ομως μπορει να σου λειπει κατι κι ας μην το εχεις ζησει γιατι πολυ απλα βλεπεις να το ζουν οι αλλοι γυρω σου και επιθυμεις να μπορουσες να το ζησεις κι εσυ....παρολο αυτα ομως ειναι μια ιδιοτητα, ενας ρολος ας πουμε, που πολλες φορες τον υιοθετουμε οικειοθελως και με πολυ αγαπη για ατομα με τα οποια δεν μας δενει σωνει και καλα δεσμος αιματος....και ισως μαλιστα σε αυτη την περιπτωση να ειναι ακομη πιο δυνατο το δεσιμο γιατι ειναι συνειδητο και απο επιλογη και οχι κατι γενετικα δεδομενο!!!! Αλλος δεν θα ειναι ποτε αδερφος για καποιον , αλλος δεν θα ειναι συζυγος, αλλος δεν θα ειναι ξαδερφος κ.ο.κ αλλα σκεψου ποσο ευλογημενη εισαι γιατι καποιοι  δεν θα καταφερουν να γινουν γονεις για καποιον...απολαυσε λοιπον καλη μου velve τον ρολο που εχεις, μακαρι να γινει πραγματικοτητα αυτο που επιθυμεις, αλλα και αν οχι,  δειξε στο παιδακι σου πως να υποστηριζει με σωστες αρχες και ιδανικα τις ιδιοτητες που ηδη εχει, του γιου, του εγγονου, του φιλου, κλτκλτ...ευχομαι να πανε ολα οπως τα θες και μην βασανιζεσαι αδικα!!!!

[palmoira]

Αχ κοριτσια αυτό με τα αδέρφια είναι μεγάλη ιστορία...είμαι από τις τυχερές γιατί έχω μια αδερφή μάλαμα. Πόσες όμως ιστορίες για αδέρφια που δεν μιλιούνται ξέρουμε? Άπειρες...Το στήριγμα του αδερφού μπορεί να είναι ένας καλός αδερφικός φίλος. Αυτό εξάλλου δεν είναι τύχη είναι επιλογή.

[ΚΟΚΚΙΝΟΜΑΛΛΑ]

On 14/4/2018 at 7:46 ΜΜ, wannabe είπε:

Καλή μου bella dona. Το να μην έχετε προσπαθήσει καν με οποιονδήποτε τρόπο και να πηγαίνεις βουρ για δανεικά το θεωρώ, αν μη τι άλλο, πρόωρο. Καταλαβαίνω ότι το θέμα που σε αγχώνει είναι η ανωμαλία του κύκλου σου και η απουσία περιόδου αλλά αυτό είναι κάτι που συμβαίνει, δυστυχώς, σε αρκετές γυναίκες της ηλικίας μας και που εξαρτάται (και αυτό) εν μέρει από την ψυχολογία μας.

Φαντάζομαι λοιπόν ότι πρέπει πρώτα να συζητήσεις με τον γυναικολόγο σου την επαναφορά του κύκλου σου. Μετά, στη θέση σου, θα σκεφτόμουν στα σοβαρά την υστεροσκόπηση. Λειτουργεί ως ενίσχυση του περιβάλλοντος της μήτρας (ο γυναικολόγος μου την είχε παρομοιάσει με "όργωμα" του χωραφιού για να πιάσει καλύτερα ο σπόρος) κάτι που θα είναι χρήσιμο είτε με δικά σου ωάρια προσπαθήσεις είτε με δανεικά.

Βιταμίνες ήδη παίρνεις, μαζί και όλα τα άλλα στοιχεία που χρειάζονται (σίδηρο, μαγνήσιο, φυλλικό κλπ.) Ένας γιατρός είναι πιο αρμόδιος να σου πει αν πρέπει να προσθέσεις κάτι άλλο. Δε νομίζω ότι τα profertil που έπαιρνα εγώ έχουν κάτι παραπάνω. Και όντως είναι πανάκριβα σε σημείο αισχροκέρδειας τολμώ να πω. Μου έκανε δε χειρίστη εντύπωση ότι στην Ελλάδα τα πουλούσαν 180 το κουτί για την τρίμηνη θεραπεία ενώ τελικά μου τα έφερε μια φίλη μου που μένει στη Γερμανία με 80 ευρώ. Τώρα είναι τυχαίο ότι στην αντιπροσωπεία που πήγα να τα πάρω την πρώτη φορά που βιαζόμουν να ξεκινήσω και δεν μπορούσα να περιμένω την φίλη μου από το εξωτερικό, με ρώτησαν και σημείωσαν το όνομα του γιατρού που μου τα συνέστησε; Τα έπαιρνα για περίπου 14 μήνες. Πριν ξεκινήσω το οτιδήποτε, πριν την υστεροσκόπηση, πριν τις προσπάθειες και μέχρι τις πρώτες βδομάδες της εγκυμοσύνης μου.

Ο αιματολόγος είναι επίσης μια ειδικότητα που είδα. Έκανα έναν πλήρη έλεγχο θρομβοφιλίας, κάτι πολύ σημαντικό για να αποκλείσεις αποβολές που σχετίζονται μ' αυτόν τον παράγοντα.

Κι αν μου επιτρέπεις, κάποιες μικρές παρατηρήσεις ακόμα:

Η τιμή της ΑΜΗ είναι κάτι αλλά δεν είναι το παν. Πολλοί γιατροί θεωρούν την όλη ιδέα ΑΜΗ αρκετά σχετική. Έχω φίλη που πέτυχε σύλληψη με δικό της ωάριο στα 44 με ΑΜΗ 0,1. 

Είναι πολύ σημαντικό αν δεν υπάρχει κανένα θέμα από την πλευρά του συζύγου σου. Ένα πολύ καλό σπέρμα μπορεί να δώσει ώθηση στην προσπάθεια μ' ένα όχι και τόσο σούπερ ωάριο. Αν δεν έχει κάνει έλεγχο ο σύζυγός σου, ένα σπερμοδιάγραμμα είναι απαραίτητο.

Τα 42 είναι μια σεβαστή ηλικία (για να επαναλάβω τα λόγια του γυναικολόγου - μαιευτήρα στον οποίο πήγα όταν έμεινα έγκυος για την παρακολούθηση της εγκυμοσύνης και τον τοκετό) αλλά πραγματικά δεν είναι το τέλος του κόσμου. Κατά την άποψή μου έχεις κάποιον χρόνο ακόμα να δοκιμάσεις με το δικό σου γενετικό υλικό. Όχι πολύν αλλά κάποιον. Είναι κρίμα να πανικοβάλλεσαι ή μάλλον να σε πανικοβάλλουν. Δεν σου λέω να επαναπαυτείς με ακραία παραδείγματα του στυλ "μια γνωστή μου γέννησε δίδυμα στα 49", "η ξαδέλφη συναδέλφου μου έμεινε έγκυος στα 48" γιατί, κακά τα ψέματα, πίσω από εγκυμοσύνες σε τόσο προχωρημένες ηλικίες, 9 στις 10 φορές (για να μην πω 999 στις 1000) κρύβεται δανεικό γενετικό υλικό. Το δεν επαναπαύομαι όμως δεν σημαίνει ότι καταθέτω τα όπλα ή ότι το τρένο έφυγε ή άλλα τέτοια.

Δεν είναι κακό να έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου την περίπτωση των δανεικών ωαρίων. Περισσότερο για να ξέρεις ότι υπάρχει ένα παράθυρο ανοιχτό αν σιγουρευτείς ότι η πόρτα έχει κλείσει και ίσως για να δεις, με τον χρόνο, τις δικές σου/σας ψυχολογικές αντοχές σ' αυτό το ζήτημα. Από προσωπική εμπειρία έχω να πω ότι τα λόγια του εξωσωματιστή μου όταν μου έκανε σχετική κουβέντα και του απάντησα "ευχαριστώ γιατρέ αλλά δε νομίζω ότι είναι μια λύση για μας" ότι δεν είναι τίποτα κι ότι έτσι και δεις το μωράκι σου στον υπέρηχο όλα ξεχνιούνται, είναι απλουστευτικά σε βαθμό εγκληματικό. Μια τέτοια προσπάθεια θέλει πολύ καλή κουβέντα με τον εαυτό μας, με τον σύντροφό μας και ίσως τη βοήθεια ενός ειδικού για να σκαλίσουμε βαθύτερα μερικά πράγματα. Γι' αυτό το θέμα αλλά και για διάφορα άλλα, θα σου έλεγα να διαβάσεις στο forum το θέμα "εξωσωματική με δανεικά ωάρια". Είναι μια παρέα από υπέροχες κοπέλες που άλλες το επεχείρησαν, άλλες το σκέφτονται, άλλες το παλεύουν ακόμα με δικό τους υλικό. Θα δεις πολλές "δικές σου" σκέψεις εκεί μέσα.

 

Και κάτι τελευταίο, λίγο αστείο. Γεννάω το μωρό, γυρνάμε σπίτι, έρχεται σε καμιά δεκαριά μέρες επίσκεψη ο παιδίατρος που είναι πολύ καλός μας φίλος. Μετά την εξέταση του μικρού και εκεί που πίναμε έναν καφέ του λέω, επειδή μόλις το θυμήθηκα. "Βρε συ! Είδα την ομάδα αίματος του μικρού που μας δώσανε από το μαιευτήριο. Είναι Ο +. Εγώ είμαι Β + και ο ... (άντρας μου) ΑΒ +. Πώς γίνεται;" Κάνει μια γκριμάτσα ο φίλος μας και λέει "Δεν γίνεται". Όντως. Απ' αυτόν τον συνδυασμό μπορούσαν να βγουν τα πάντα εκτός από Ο +. Εγώ, θέλεις οι ορμόνες που κάνανε πάρτι, μπήκα στην παράνοια ότι δεν μας δώσανε σωστό παιδί στο μαιευτήριο. Μάταια προσπαθούσαν ο φίλος μας κι ο άντρας μου να με ησυχάσουν ότι προφανώς κάποιος από εμάς δεν ξέρει σωστά την ομάδα του. Έστειλα τον άντρα μου να κάνει εξέταση αίματος γιατί ήταν ο πιο αδύναμος κρίκος. Ήξερε την ομάδα του από τον στρατό που είχαν εξετάσει στη φουρνιά του 500 φαντάρους σε μια μέρα. Τις μέρες μέχρι να βγει το αποτέλεσμα κοιτούσα το μωρό και έλεγα ότι ακόμα και να μου λέγανε ότι όντως έγινε λάθος κι ότι κάποιο άλλο ήταν το δικό μου, δεν θα μπορούσα να το αποχωριστώ. Κι ήμασταν μαζί μόνο μία βδομάδα! Οπότε σίγουρα η μητρότητα είναι κάτι πολύ πιο σύνθετο από το βιολογικό υλικό ... Α! Τελικά ο άντρας μου επί τόσα χρόνια άλλη ομάδα αίματος νόμιζε ότι είναι κι άλλη ήταν

 

Καλημερα κορίτσια ( σας εντόπισα κ εδώ )

να αναφέρω κάτι , δεν έχει τύχει να το πω στην άλλη ομάδα μας , 

οταν ξεκίνησα τις εξετάσεις των ορμονών για να δούμε πως θα κινηθούμε με την εξωσωματική (ήταν στην αρχή , που όχι μόνο δεν περνούσε από το μυαλό μου ,η δωρεά γενετικού υλικού , αλλά ειλικρινά , δεν το γνώριζα καν , δεν είχα ασχοληθεί , ακουστά σαν ιδέα μόνο , για μια φίλη που το επιχειρούσε , μετά από χημειοθεραπεία •να πω την αλήθεια το είχα συνδέσει στο μυαλό μου , με τέτοιες περιπτώσεις ) η ΑΜΗ ήταν 0,01 .....δλδ πιο τραγικά δεν γίνεται....τότε μου μίλησε για τη δωρεά γενετικού υλικού , αφού δοκίμαζα μια διέγερση ωοθηκών ( ίσως επειδή είχα γουρλώνει τα μάτια , κ ίσως επειδή ήμουν 41,5 ) τελικά δοκίμασα , άδικα , δυο διεγέρσεις ωοθηκών , κ φυσικό κύκλο......ΑΛΛΑ έπεσα  κ στον Αύγουστο , που όλα υπολειτουργούν στη χώρα μας. Ο άντρας μου θα έφευγε Λονδίνο για τη δουλειά  του , για 10 μέρες.... τον ακολούθησα....πηγα σε μια κλινική εκεί ( δεν το είπα ούτε στο γιατρο μου , ούτε στον εξωσωματιστή μου ποτε) εκεί μου είπαν ότι η τιμή της ΑΜΗ ήταν καταδικαστέα για προσπάθεια με δικών ωαριων ( να πω την άληθεια , μου έκαναν αιματολογικές 2 φορές την ημέρα , δεν κατάλαβα ποτέ γιατί... ίσως έλπιζαν σε θαύμα ) δεν είχα καλύτερη τιμή.

μου είχαν συγκεκριμένα πει.... «το 0,10 παλεύεται....το 0,01 είναι τελειωμένη κατάσταση»

ισως έπρεπε από την αρχή , να πάω για δανεικά....να μην έμπαινα ούτε στις διεγέρσεις , ούτε στο χάσιμο χρόνου.....

θα ξαναπώ , δεν είχα ενδοιασμούς , και έχω ευγνωμοσύνη για τη δότρια μου μεγάλη , ο θεός να την έχει καλά....

On 21/6/2018 at 2:50 ΜΜ, palmoira είπε:

Αχ κοριτσια αυτό με τα αδέρφια είναι μεγάλη ιστορία...είμαι από τις τυχερές γιατί έχω μια αδερφή μάλαμα. Πόσες όμως ιστορίες για αδέρφια που δεν μιλιούνται ξέρουμε? Άπειρες...Το στήριγμα του αδερφού μπορεί να είναι ένας καλός αδερφικός φίλος. Αυτό εξάλλου δεν είναι τύχη είναι επιλογή.

 

On 21/6/2018 at 2:50 ΜΜ, palmoira είπε:

Αχ κοριτσια αυτό με τα αδέρφια είναι μεγάλη ιστορία...είμαι από τις τυχερές γιατί έχω μια αδερφή μάλαμα. Πόσες όμως ιστορίες για αδέρφια που δεν μιλιούνται ξέρουμε? Άπειρες...Το στήριγμα του αδερφού μπορεί να είναι ένας καλός αδερφικός φίλος. Αυτό εξάλλου δεν είναι τύχη είναι επιλογή.

Μεγάλη αλήθεια....με τον αδερφό μου , μεγαλύτερος.  8 χρόνια , είμαστε δεμένοι τόσο....όσο...

μενουμε κοντά , κ η αλήθεια είναι ότι με την νύφη μου,είμαστε περισσότερο δεμένες....με βοηθάει αρκετά τώρα...

ΑΛΛΑ..... δεν τους είπα για τη δωρεά γενετικού υλικού... νομίζω ότι ο αδερφός μου δεν θα μπορούσε να το διαχειριστεί ...και δεν υπήρχε λόγος να τον βάλω στη διαδικασία αυτή.

[ΚΟΚΚΙΝΟΜΑΛΛΑ]

On 15/4/2018 at 4:28 ΜΜ, wannabe είπε:

Η δωρεά ωαρίων νομίζω ότι είναι ένα πραγματικό δώρο για πάρα πολλές γυναίκες. Προσφέρει το μεγάλο πλεονέκτημα, σε σχέση με την υιοθεσία, να υπάρχει το γενετικό υλικό του ενός από τους δύο στο παιδί (εγώ που δεν το έβλεπα ως πλεονέκτημα είμαι απόλυτη μειοψηφία) και κυρίως δίνει στη γυναίκα την εμπειρία της εγκυμοσύνης, της γέννας και του να κρατήσεις το μωρό στα χέρια σου από το πρώτο λεπτό της ζωής του. Κάτι απίστευτα σημαντικό.

Προσωπικά πιστεύω ότι το μειονέκτημά της είναι η μυστικότητα με την οποία περιβάλλεται. Το ότι όλο το "σύστημα" προσπαθεί να πείσει ή να επιβάλει στο ζευγάρι να είναι κάτι που θα γίνει στα κρυφά, δεν θα το μάθει κανένας, δεν θα το πούνε ποτέ, θα το ξεχάσουν κι άλλα τέτοια. Εγώ δεν πιστεύω σε πράγματα που καταχωνιάζουμε μέσα μας. Θεωρώ ότι βγαίνουν κάποια στιγμή στην επιφάνεια και συνήθως δεν είναι με καλό τρόπο. Δεν είναι τυχαίο ότι στο εξωτερικό η προσέγγιση των γιατρών είναι εντελώς διαφορετική. Συνιστούν στους γονείς να μιλήσουν από την αρχή στα παιδιά τους, σαν παραμυθάκι. Όπως ακριβώς γίνεται και στην υιοθεσία. "Σε θέλαμε πάρα πολύ αλλά η μαμά δεν είχε αυγουλάκια. Και μία καλή κυρία της έδωσε από τα δικά της και το αυγουλάκι μεγάλωσε μέσα στην κοιλιά της μαμάς και γεννήθηκες εσύ".

Ε! Η δική μου άποψη ερχόταν σε απόλυτη αντίθεση με όσα έλεγαν οι γιατροί της εξωσωματικής. Που όλα ήταν απλά κι αγγελικά πλασμένα. Αισθανόμουν ότι μας κορόϊδευαν στα μούτρα μας. Όπως π.χ. με τον ισχυρισμό ότι οι δότριες είναι γυναίκες που έχουν μπει οι ίδιες στη διαδικασία και προσφέρουν τα ωάρια τους από ευαισθησία. Ε βρε παιδιά, αυτό δεν μπόρεσα να το πιστέψω ποτέ μου. Η λογική μου έλεγε και λέει ότι αυτές οι τόσο γενναιόδωρες γυναίκες (και δεν το λέω ειρωνικά αλλά με πολύ σεβασμό) δεν μπορούν με τίποτα να καλύψουν τη μεγάλη ζήτηση. Οι πολλές λοιπόν το κάνουν για τα χρήματα. Και καλά κάνουν και υπάρχουν και μπράβο τους και μπράβο και στα ζευγάρια στα οποία δίνουν την ευκαιρία να γίνουν γονείς. Αλλά μην λέτε ψέματα. Το θέμα είναι πολύ σοβαρό για να μας κοροϊδεύουν ή να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας.

 

Πολλές σωστές κουβέντες .... η αλήθεια είναι ότι στο κέντρο που εκανα την εξωσωματική με δωρεά γενετικού υλικού , δεν μας μίλησαν ποτέ , για τα αλτρουιστικά αισθήματα των δοτών/δοτριων ...

μας είπαν βέβαια  , ότι στην πλειοψηφία , είναι φοιτητές/φοιτήτριες που το κάνουν για οικονομικούς καθαρά λόγους , για τα προς το ζην , λόγω κρίσης 

Δεν εμβαθύνω τους λόγους , κρατάω αυτό που μας είπαν...ίσως επειδή έψαχνα κάτι να πιαστώ....όχι για να το κάνω ιδεατό μέσα μου , αλλά για να μπορώ να αντιμετωπίσω τις κρίσεις πανικου που παθαινω

[wannabe]

8 ώρες πρίν, ΚΟΚΚΙΝΟΜΑΛΛΑ είπε:

Πολλές σωστές κουβέντες .... η αλήθεια είναι ότι στο κέντρο που εκανα την εξωσωματική με δωρεά γενετικού υλικού , δεν μας μίλησαν ποτέ , για τα αλτρουιστικά αισθήματα των δοτών/δοτριων ...

μας είπαν βέβαια  , ότι στην πλειοψηφία , είναι φοιτητές/φοιτήτριες που το κάνουν για οικονομικούς καθαρά λόγους , για τα προς το ζην , λόγω κρίσης 

Δεν εμβαθύνω τους λόγους , κρατάω αυτό που μας είπαν...ίσως επειδή έψαχνα κάτι να πιαστώ....όχι για να το κάνω ιδεατό μέσα μου , αλλά για να μπορώ να αντιμετωπίσω τις κρίσεις πανικου που παθαινω

Το μόνο που θέλω να σου πω σχετικά με τις κρίσεις πανικού είναι ότι δεν είσαι η μόνη. Δεν είσαι η μόνη που βιώνεις "κάπως" την εγκυμοσύνη σου και σίγουρα δεν φταίνε τα δανεικά ωάρια γι' αυτό. Εγώ πέρασα τις πρώτες 9 βδομάδες μέσα στη βεβαιότητα ότι θα χάσω το παιδί. Επειδή οι γιατροί δίνουν 40% πιθανότητα αποβολής σε εγκυμοσύνες στην ηλικία μου λόγω χρωμοσωμικών ανωμαλιών, επειδή πήγαινα κάθε μέρα στο νοσοκομείο να δω τον πατέρα μου που πέθαινε, επειδή η κούραση και η θλίψη ήταν στο φόρτε της. Αλλά και μετά, κάθε βδομάδα που περνούσε μου δημιουργούσε ένα αίσθημα ανακούφισης κι όλο μετρούσα "μαξιλαράκια". Της αυχενικής διαφάνειας, της β΄επιπέδου, την 23η εβδομάδα που το παιδί είναι βιώσιμο, της 28ης εβδομάδας που το παιδί είναι βιώσιμο χωρίς τρελά θέματα, της 31ης που είναι πρόωρο, της 36ης που είναι τελειόμηνο κλπ. Κι όταν έφτασα 40η φοβόμουν αιφνίδιο ενδομήτριο θάνατο και κουνούσα την κοιλιά μου πέρα δώθε όταν είχε ώρα να κουνηθεί ο μικρός για να ξυπνήσει και να τον ακούσω

Όσο για το θέμα του δανεικού γενετικού υλικού, θα ξαναπώ ότι πρέπει να το αντιμετωπίζουμε ως μία "συνθήκη" της μητρότητας ή της πατρότητας όπως τόσες άλλες. Ζούμε σ' έναν κόσμο που δημιουργείται η εικόνα ότι όλα μπορούν να πάνε τέλεια, ότι εκεί έξω υπάρχουν οι τέλειες ζωές, οι τέλειες σχέσεις, οι τέλειες εγκυμοσύνες, οι τέλειες οικογένειες κι εμείς που κάτι απ' όλα αυτά δεν έχουμε, υστερούμε. Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική κι όσο πιο ανοιχτά μιλάμε για τα κομμάτια που δεν είμαστε "τέλειοι", τόσο πιο όμορφα ζούμε (προσωπική μου άποψη). Ναι, πιστεύω ότι στα παιδιά που γεννιούνται από δανεικό γενετικό υλικό πρέπει να μιλάμε καθαρά γι' αυτό. Ναι, δεν έχω παιδί με δανεικό γενετικό υλικό. Έχω όμως παιδί που η μαμά του το έκανε στα 42 κι ο μπαμπάς του στα 51. Πιθανότατα αύριο να γυρίσει να μας πει "είστε γέροι", "γιατί δεν έχω αδελφάκι;" "ήταν εγωιστικό αυτό που κάνατε" κλπ. Το πόσα πράγματα μπορεί να σου πετάξει ένα παιδί στην εφηβεία του και στην αντίδρασή του είναι πηγάδι χωρίς πάτο. Το να πληγώνεσαι από κάποιες συζητήσεις μαζί του δεν είναι λόγος να μην τις κάνεις.

Επίσης έχω φίλη που ο πατέρας της αυτοκτόνησε τρεις μήνες πριν μείνει έγκυος, άλλη που ο πατέρας του παιδιού της εξαφανίστηκε όταν έμαθε το γεγονός της εγκυμοσύνης, τρία ζευγάρια φίλων με υιοθετημένα παιδιά, μία γνωστή με παιδί από δότη σπέρματος. Οι εξαιρέσεις στον κανόνα "αγαπιόμαστε και κάνουμε έναν ονειρεμένο γάμο και μένω έγκυος στις διακοπές μας και ψωνίζω μωρουδιακά μες στην τρελή χαρά και τέσσερις παππουδογιαγιάδες είναι εκεί, υγιείς και πρόθυμοι να μας βοηθήσουν και να ενθουσιαστούν με το εγγόνι τους" είναι τόσες πολλές που νομίζω ότι τείνουν να γίνουν αυτές ο κανόνας

[bella_dona]

On 1/7/2018 at 7:48 ΠΜ, ΚΟΚΚΙΝΟΜΑΛΛΑ είπε:

Καλημερα κορίτσια ( σας εντόπισα κ εδώ )

να αναφέρω κάτι , δεν έχει τύχει να το πω στην άλλη ομάδα μας , 

οταν ξεκίνησα τις εξετάσεις των ορμονών για να δούμε πως θα κινηθούμε με την εξωσωματική (ήταν στην αρχή , που όχι μόνο δεν περνούσε από το μυαλό μου ,η δωρεά γενετικού υλικού , αλλά ειλικρινά , δεν το γνώριζα καν , δεν είχα ασχοληθεί , ακουστά σαν ιδέα μόνο , για μια φίλη που το επιχειρούσε , μετά από χημειοθεραπεία •να πω την αλήθεια το είχα συνδέσει στο μυαλό μου , με τέτοιες περιπτώσεις ) η ΑΜΗ ήταν 0,01 .....δλδ πιο τραγικά δεν γίνεται....τότε μου μίλησε για τη δωρεά γενετικού υλικού , αφού δοκίμαζα μια διέγερση ωοθηκών ( ίσως επειδή είχα γουρλώνει τα μάτια , κ ίσως επειδή ήμουν 41,5 ) τελικά δοκίμασα , άδικα , δυο διεγέρσεις ωοθηκών , κ φυσικό κύκλο......ΑΛΛΑ έπεσα  κ στον Αύγουστο , που όλα υπολειτουργούν στη χώρα μας. Ο άντρας μου θα έφευγε Λονδίνο για τη δουλειά  του , για 10 μέρες.... τον ακολούθησα....πηγα σε μια κλινική εκεί ( δεν το είπα ούτε στο γιατρο μου , ούτε στον εξωσωματιστή μου ποτε) εκεί μου είπαν ότι η τιμή της ΑΜΗ ήταν καταδικαστέα για προσπάθεια με δικών ωαριων ( να πω την άληθεια , μου έκαναν αιματολογικές 2 φορές την ημέρα , δεν κατάλαβα ποτέ γιατί... ίσως έλπιζαν σε θαύμα ) δεν είχα καλύτερη τιμή.

μου είχαν συγκεκριμένα πει.... «το 0,10 παλεύεται....το 0,01 είναι τελειωμένη κατάσταση»

ισως έπρεπε από την αρχή , να πάω για δανεικά....να μην έμπαινα ούτε στις διεγέρσεις , ούτε στο χάσιμο χρόνου.....

θα ξαναπώ , δεν είχα ενδοιασμούς , και έχω ευγνωμοσύνη για τη δότρια μου μεγάλη , ο θεός να την έχει καλά....

 

Μεγάλη αλήθεια....με τον αδερφό μου , μεγαλύτερος.  8 χρόνια , είμαστε δεμένοι τόσο....όσο...

μενουμε κοντά , κ η αλήθεια είναι ότι με την νύφη μου,είμαστε περισσότερο δεμένες....με βοηθάει αρκετά τώρα...

ΑΛΛΑ..... δεν τους είπα για τη δωρεά γενετικού υλικού... νομίζω ότι ο αδερφός μου δεν θα μπορούσε να το διαχειριστεί ...και δεν υπήρχε λόγος να τον βάλω στη διαδικασία αυτή.

Καλημερα και καλη εβδομαδα σε ολες... εχοντας αμη στα ιδια επιπεδα με τη δικη σου τελικα, (τα 0,5, 0,4, 0,3 που κατα καιρους εχω λαβει ηταν υπολογισμενα με βαση αλλο συστημα μετρησης) , η απαντηση που μου εδωσε ενας γνωστος μου εξωσωματικος ηταν <<ξεχασε το>>....πηγαινε κατευθειαν με δωρεα...καναδυο αλλοι που επισκεφτηκα για ενημερωση, και που δεν ηταν γνωστοι μου, πολυ πολυ συγκρατημενα, μου ειπαν οτι θα μπορουσαμε να το παρακολουθησουμε μηπως και βγει κανενα ωαριο, αλλα φυσικα με μηδενικες πιθανοτητες και προφανως σκεφτηκαν γιατι να μην δοκιμασουμε? αλλωστε χρημα θα παρουν...βεβαια υπαρχει και η αποψη οτι τιποτα στην ιατρικη δεν ειναι απολυτο και πανω εκει πατανε και πονταρουν οι πιο αισιοδοξοι γιατροι και ασθενεις για να δικαιολογησουν ισως τις οποιες προσπαθειες....ειναι μια οπτικη που πολυ θελω να πιστεψω, εχοντας βεβαια γνωση οτι οι πιθανοτητες να συμβει και σε μενα ειναι ουσιαστικα ....ανυπαρκτες...που θελω να καταληξω με ολο αυτα....μη μετανιωνεις για οτι εκανες..ειμαι σιγουρη πως αν δεν ειχες κανει τις προσπαθειες σου,  παντα θα ειχες αυτο το ερωτηματικο....οσο θετικα και αν βλεπουμε το θεμα της δωρεας σιγουρα ολες θελουμε να ξερουμε οτι καναμε τα παντα πριν καταληξουμε...και εσυ τα εκανες.... και η "δικαιωση" σου θα ειναι τα μωρακια που θα κρατησεις στα χερια σου με το καλο....βεβαια καταλαβαινω πως ολοι οταν προσπαθουμε κατι και δεν γινεται, μετα νιωθουμε καπως ανοητοι και τα βαζουμε με τον ευατο μας, του τυπου αφου ξεραμε την καταληξη γιατι παιδευτηκαμε αδικα...γιατι ξοδεψαμε χρημα, χρονο, κοπο, ψυχικες και σωματικες αντοχες....εγω τουλαχιστον ετσι θα νιωσω νομιζω αν προχωρησω σε προσπαθειες...ηδη και μονο που ξεκινησα αυτη την ιστορια εχοντας τοτε μιση ελπιδα μεσα μου οτι ισως κατι γινει και κανοντας εξετασεις, επισκεψεις, κτλκτλ, με κανει να αισθανομαι ανοητη...<<που πας βρε Καραμητροοοοο>> λεω στον ευατο μου....αφου ξερω την καταληξη ηδη...σκεφτομαι ομως πως ισως ολο αυτο μου δινει τον χρονο να προετοιμαστω ψυχολογικα για τις αποφασεις που θα χρειαστει να παρω...δινει τον "χωροχρονο" να δουλεψω μεσα μου μια κατασταση που στο παρελθον ουτε καν ειχα σκεφτει ποτε....σιγουρα και αλλες γυναικες ειναι και θα βρεθουν στη θεση μου-μας δυστυχως...για ελαχιστες  απο αυτες ομως θα ισχυσει το "μη απολυτο της ιατρικης"...μονο και μονο γιαυτο θεωρω πως αξιζει να γινονται προσπαθειες, για να μην υπαρχουν απωθημενα μετα....οντας στη θεση μιας γυναικας που δεν εχει ελπιδες θα συμβουλευα τις κοπελες που εχουν εστω και καποιες μικρουλες ελπιδουλες να κανουν τις προσπαθειες τους, αν φυσικα ιατρικα-συναισθηματικα και χρηματικα μπορουν....γινονται και θαυματα...σιγουρα δεν θα γινουν σε ολες, σιγουρα καποιες θα πετυχουν καποιες θα αποτυχουν, ολη αυτη η διαδικασια ομως φερνει τις γυναικες πιο κοντα στο στοχο που ειναι ειτε με τον εναν ειτε με τον αλλο τροπο η αποκτηση ενος μωρου.... για μενα προσωπικα που πρωτη φορα στη ζωη μου εμαθα για την δωρεα φετος που ξεκινησα να το ψαχνω, ακομη και μονο το γεγονος οτι μπηκα σε αυτο το σαιτ και διαβαζω μανουλες οπως εσυ και οι υπολοιπες κοπελες που το προσπαθησατε ειναι μεγαλο βημα...γιατι βλεπω πως δεν ειστε "εξωγηινες"...δεν ειστε γυναικες που ζειτε σε αλλο πλανητη, ουτε ζειτε στο μελλον...ειστε γυναικες που εχουμε τους ιδιους προβληματισμους πανω κατω...αλλες λιγο περισσοτερο, αλλες λιγοτερο....καποιες δινουμε σημασια σε καποια πραγματα, καποιες δινουμε σε αλλα...και βλεπουμε πως δεν ειμαστε μονες...και αν δεν επικρατουσε ολη αυτη η αναγκαστικη μυστικοπαθεια γυρω απο το θεμα, σαφως και απο την αρχη ολες θα υποφεραμε λιγοτερο...λιγοτερες κρισεις πανικου (και εγω παθαινω), λιγοτερη στεναχωρια, λιγοτερο αγχος, λιγοτεροι εφιαλτες, περισσοτερος υπνος, λιγοτερη θλιψη, λιγοτερα ερωτηματικα, περισσοτερη αισιοδοξια.....σκοπος ειναι μεσα απο ολο αυτο και απο τις προσπαθειες-ερευνες-γνωμες ειναι να προσπαθησουμε να μη χασουμε τον ευατο μας...για μενα αυτο ειναι που φοβαμαι πιο πολυ απο ολα.......

[Luckystars]

Καλημέρα κορίτσια καλό μήνα εύχομαι ,καλή εβδομάδα και πάνω από όλα Υγεία!

Θα τοποθετηθώ με ηρεμία σε επόμενο χρόνο.

Προς το παρόν σας φιλω

[Luckystars]

Καλημέρα κορίτσια!

Θα ήθελα να μιλήσω λίγο πιο .......ρομαντικα-αν είναι η πιο κατάλληλη λεξη- επί του θέματος,μέσα από το πρίσμα της ρεαλιστικοτητας,αλλά προσεγγίζοντας το από άλλη σκοπιά.Συμφωνώ ναι τα ιατρικά στατιστικά είναι αμείλικτα,ειδικά για συγκεκριμένες ηλικίες.Συμφωνώ ναι η εγκυμοσύνη σε μεγαλύτερες ηλικίες θεωρείται high risk,πόσο μάλλον να φτάσει τελειομηνη.Συμφωνώ ναι δεν είναι πολλά υπέρ.Όμως υπάρχουν ευτυχείς καταλήξεις και οι εξαιρέσεις είναι για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.Μετράει ο καθείς τις προσωπικές του αντοχές-ψυχολογικές,σωματικές,οικονομικές κ.ο.κ-δοκιμάζεται το ζευγάρι και πάντα με προσωπικό γνώμονα πορεύεται.Στο τέλος μας περιμένει ένα πλάσμα που δικαιώνει τον αγώνά μας!Αν μπορούσαμε να απομονώσουμε τις δυσκολίες-άγχη-ανησυχίες-προβληματισμούς θα διευκολύναμε την θέση μας.Ξέρω είναι δύσκολο,κάποιες στιγμές ακατόρθωτο αλλά αξίζει!Και δε μιλάω εκ του ασφαλούς αλλά έχοντας βιώσει απώλειες σε όλα τα επίπεδα,έχοντας χάσει μωρά,εχοντας πονέσει άπειρες στιγμές,τουλάχιστον επιβραβεύω τον εαυτό μου για τις στιγμές που κάποιοι με "καταδίκασαν" λόγω ηλικίας για το ενδεχόμενο του να μην μείνω ποτέ έγκυος,ομως ο αγώνας μας δικαιώθηκε!Μπορεί ίσως να ακούγετε εγωιστικό,αυτοεπιβεβαίωση,γενικότερα να ακούγετε καπως.Καμμία σχέση,γιατί αν κάποιος με μαντικές ικανότητες μου είχε δηλώσει τα μελλούμενα θα λιποθυμουσα και στην ιδέα του να με τρυπάει μια ένεση.....δεν το παίζω ήρωας....στην πρώτη έκλαψα,στην δεύτερη ουρλιαξα ,από παράπονο όχι από πόνο,όμως μετά πεισμωσα,θωράκισα το όνειρα μου και αγάπησα περισσότερο τον εαυτό μου,τον σύντροφο μου και το μωρό μας που ούτε καν υπήρχε τότε ως κουκιδιτσα....Και μη νομίζετε,ειχα και εγώ τα πισωγυρίσματα μου,ανθρώπινες στιγμές,όμως μίλησα με τον εαυτό μου και είπα "Τι???μισός αγώνας????Ε όχι φίλη μου,δεν το δέχομαι!!!Η τον δίνεις ολοκληρωμένο ή μην τον δίνεις καθολου!!!!"Μούσκεψα μαξιλάρια,θύμωσα με όλους και με όλα μα πιο πολύ με εμένα,έχασα "κομμάτια" μου,λιποθυμησα από το κλάμα,βουρκωσα σε μαιευτήρια,ανατρίχιασα ακούγοντας για "ανεπιθύμητα" παιδιά,στο τέλος όμως "χαιδεψα" τον εαυτό μου,του συμπαρασταθηκα,του ζήτησα υπομονή και αισιοδοξία και ορθωσα το ανάστημά μου στο μωράκι που έβλεπα στην αγκαλιά του γλυκού μου αντρουλη!

Καμαρώνω,συγκινουμαι για κάθε γυναίκα,ζευγαρι που πάλεψε-παλευει-θα παλέψει με τα άγνωστα αυτά και αμείλικτα θηρία.Θέλει μεγάλα ψυχικά αποθέματα,θελει περίσσεια δύναμη,υπομονη,επιμονη,αισιοδοξια,πίστη.Και μόνο για αυτά,αξίζουν χίλια μπράβο σε κάθε οικογένεια που δοκιμάζεται!Δώστε τον αγώνα σας-τα λέω για να τα ακουω και εγω  -καθεμία οπως θέλει και μπορεί,στο τέλος η αγάπη θα καθρεφτίζεται στα μάτια του μωρού σας,του συντρόφου και τα δικά σας!Αυτό μετράει,η αγάπη!

[ΚΟΚΚΙΝΟΜΑΛΛΑ]

On 3/7/2018 at 2:34 ΜΜ, Luckystars είπε:

Καλημέρα κορίτσια!

Θα ήθελα να μιλήσω λίγο πιο .......ρομαντικα-αν είναι η πιο κατάλληλη λεξη- επί του θέματος,μέσα από το πρίσμα της ρεαλιστικοτητας,αλλά προσεγγίζοντας το από άλλη σκοπιά.Συμφωνώ ναι τα ιατρικά στατιστικά είναι αμείλικτα,ειδικά για συγκεκριμένες ηλικίες.Συμφωνώ ναι η εγκυμοσύνη σε μεγαλύτερες ηλικίες θεωρείται high risk,πόσο μάλλον να φτάσει τελειομηνη.Συμφωνώ ναι δεν είναι πολλά υπέρ.Όμως υπάρχουν ευτυχείς καταλήξεις και οι εξαιρέσεις είναι για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.Μετράει ο καθείς τις προσωπικές του αντοχές-ψυχολογικές,σωματικές,οικονομικές κ.ο.κ-δοκιμάζεται το ζευγάρι και πάντα με προσωπικό γνώμονα πορεύεται.Στο τέλος μας περιμένει ένα πλάσμα που δικαιώνει τον αγώνά μας!Αν μπορούσαμε να απομονώσουμε τις δυσκολίες-άγχη-ανησυχίες-προβληματισμούς θα διευκολύναμε την θέση μας.Ξέρω είναι δύσκολο,κάποιες στιγμές ακατόρθωτο αλλά αξίζει!Και δε μιλάω εκ του ασφαλούς αλλά έχοντας βιώσει απώλειες σε όλα τα επίπεδα,έχοντας χάσει μωρά,εχοντας πονέσει άπειρες στιγμές,τουλάχιστον επιβραβεύω τον εαυτό μου για τις στιγμές που κάποιοι με "καταδίκασαν" λόγω ηλικίας για το ενδεχόμενο του να μην μείνω ποτέ έγκυος,ομως ο αγώνας μας δικαιώθηκε!Μπορεί ίσως να ακούγετε εγωιστικό,αυτοεπιβεβαίωση,γενικότερα να ακούγετε καπως.Καμμία σχέση,γιατί αν κάποιος με μαντικές ικανότητες μου είχε δηλώσει τα μελλούμενα θα λιποθυμουσα και στην ιδέα του να με τρυπάει μια ένεση.....δεν το παίζω ήρωας....στην πρώτη έκλαψα,στην δεύτερη ουρλιαξα ,από παράπονο όχι από πόνο,όμως μετά πεισμωσα,θωράκισα το όνειρα μου και αγάπησα περισσότερο τον εαυτό μου,τον σύντροφο μου και το μωρό μας που ούτε καν υπήρχε τότε ως κουκιδιτσα....Και μη νομίζετε,ειχα και εγώ τα πισωγυρίσματα μου,ανθρώπινες στιγμές,όμως μίλησα με τον εαυτό μου και είπα "Τι???μισός αγώνας????Ε όχι φίλη μου,δεν το δέχομαι!!!Η τον δίνεις ολοκληρωμένο ή μην τον δίνεις καθολου!!!!"Μούσκεψα μαξιλάρια,θύμωσα με όλους και με όλα μα πιο πολύ με εμένα,έχασα "κομμάτια" μου,λιποθυμησα από το κλάμα,βουρκωσα σε μαιευτήρια,ανατρίχιασα ακούγοντας για "ανεπιθύμητα" παιδιά,στο τέλος όμως "χαιδεψα" τον εαυτό μου,του συμπαρασταθηκα,του ζήτησα υπομονή και αισιοδοξία και ορθωσα το ανάστημά μου στο μωράκι που έβλεπα στην αγκαλιά του γλυκού μου αντρουλη!

Καμαρώνω,συγκινουμαι για κάθε γυναίκα,ζευγαρι που πάλεψε-παλευει-θα παλέψει με τα άγνωστα αυτά και αμείλικτα θηρία.Θέλει μεγάλα ψυχικά αποθέματα,θελει περίσσεια δύναμη,υπομονη,επιμονη,αισιοδοξια,πίστη.Και μόνο για αυτά,αξίζουν χίλια μπράβο σε κάθε οικογένεια που δοκιμάζεται!Δώστε τον αγώνα σας-τα λέω για να τα ακουω και εγω  -καθεμία οπως θέλει και μπορεί,στο τέλος η αγάπη θα καθρεφτίζεται στα μάτια του μωρού σας,του συντρόφου και τα δικά σας!Αυτό μετράει,η αγάπη!

Καλημερα 

σε ευχαριστώ για το ποστ σου..... 

[Dreambaby]

On 3/7/2018 at 2:34 ΜΜ, Luckystars είπε:

Καλημέρα κορίτσια!

Θα ήθελα να μιλήσω λίγο πιο .......ρομαντικα-αν είναι η πιο κατάλληλη λεξη- επί του θέματος,μέσα από το πρίσμα της ρεαλιστικοτητας,αλλά προσεγγίζοντας το από άλλη σκοπιά.Συμφωνώ ναι τα ιατρικά στατιστικά είναι αμείλικτα,ειδικά για συγκεκριμένες ηλικίες.Συμφωνώ ναι η εγκυμοσύνη σε μεγαλύτερες ηλικίες θεωρείται high risk,πόσο μάλλον να φτάσει τελειομηνη.Συμφωνώ ναι δεν είναι πολλά υπέρ.Όμως υπάρχουν ευτυχείς καταλήξεις και οι εξαιρέσεις είναι για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.Μετράει ο καθείς τις προσωπικές του αντοχές-ψυχολογικές,σωματικές,οικονομικές κ.ο.κ-δοκιμάζεται το ζευγάρι και πάντα με προσωπικό γνώμονα πορεύεται.Στο τέλος μας περιμένει ένα πλάσμα που δικαιώνει τον αγώνά μας!Αν μπορούσαμε να απομονώσουμε τις δυσκολίες-άγχη-ανησυχίες-προβληματισμούς θα διευκολύναμε την θέση μας.Ξέρω είναι δύσκολο,κάποιες στιγμές ακατόρθωτο αλλά αξίζει!Και δε μιλάω εκ του ασφαλούς αλλά έχοντας βιώσει απώλειες σε όλα τα επίπεδα,έχοντας χάσει μωρά,εχοντας πονέσει άπειρες στιγμές,τουλάχιστον επιβραβεύω τον εαυτό μου για τις στιγμές που κάποιοι με "καταδίκασαν" λόγω ηλικίας για το ενδεχόμενο του να μην μείνω ποτέ έγκυος,ομως ο αγώνας μας δικαιώθηκε!Μπορεί ίσως να ακούγετε εγωιστικό,αυτοεπιβεβαίωση,γενικότερα να ακούγετε καπως.Καμμία σχέση,γιατί αν κάποιος με μαντικές ικανότητες μου είχε δηλώσει τα μελλούμενα θα λιποθυμουσα και στην ιδέα του να με τρυπάει μια ένεση.....δεν το παίζω ήρωας....στην πρώτη έκλαψα,στην δεύτερη ουρλιαξα ,από παράπονο όχι από πόνο,όμως μετά πεισμωσα,θωράκισα το όνειρα μου και αγάπησα περισσότερο τον εαυτό μου,τον σύντροφο μου και το μωρό μας που ούτε καν υπήρχε τότε ως κουκιδιτσα....Και μη νομίζετε,ειχα και εγώ τα πισωγυρίσματα μου,ανθρώπινες στιγμές,όμως μίλησα με τον εαυτό μου και είπα "Τι???μισός αγώνας????Ε όχι φίλη μου,δεν το δέχομαι!!!Η τον δίνεις ολοκληρωμένο ή μην τον δίνεις καθολου!!!!"Μούσκεψα μαξιλάρια,θύμωσα με όλους και με όλα μα πιο πολύ με εμένα,έχασα "κομμάτια" μου,λιποθυμησα από το κλάμα,βουρκωσα σε μαιευτήρια,ανατρίχιασα ακούγοντας για "ανεπιθύμητα" παιδιά,στο τέλος όμως "χαιδεψα" τον εαυτό μου,του συμπαρασταθηκα,του ζήτησα υπομονή και αισιοδοξία και ορθωσα το ανάστημά μου στο μωράκι που έβλεπα στην αγκαλιά του γλυκού μου αντρουλη!

Καμαρώνω,συγκινουμαι για κάθε γυναίκα,ζευγαρι που πάλεψε-παλευει-θα παλέψει με τα άγνωστα αυτά και αμείλικτα θηρία.Θέλει μεγάλα ψυχικά αποθέματα,θελει περίσσεια δύναμη,υπομονη,επιμονη,αισιοδοξια,πίστη.Και μόνο για αυτά,αξίζουν χίλια μπράβο σε κάθε οικογένεια που δοκιμάζεται!Δώστε τον αγώνα σας-τα λέω για να τα ακουω και εγω  -καθεμία οπως θέλει και μπορεί,στο τέλος η αγάπη θα καθρεφτίζεται στα μάτια του μωρού σας,του συντρόφου και τα δικά σας!Αυτό μετράει,η αγάπη!

Καλημερα και καλή Κυριακή σε όλες σας!!! Είμαι πολύ καιρό στο φόρουμ και το παρακολουθώ σιωπηλά γιατί δεν έχω κάτι σπουδαίο να πω. Ένοιωσα όμως τεράστια ανάγκη να σου πω ότι το μήνυμα σου με συγκίνησε πάρα πολύ. Τα λόγια σου άγγιξαν την καρδιά μου και δεν σου κρύβω ότι δάκρυσα. Όχι από στεναχώρια αλλά επειδή υπάρχουν ακόμα τέτοιας ποιότητας άνθρωποι. Να είσαι πάντα καλά κοπέλα μου!!! 

[Luckystars]

4 ώρες πρίν, ΚΟΚΚΙΝΟΜΑΛΛΑ είπε:

Καλημερα 

σε ευχαριστώ για το ποστ σου..... 

Καλημέρα γλυκιά μου  @ΚΟΚΚΙΝΟΜΑΛΛΑ    ,εγώ σε ευχαριστώ που με καταλαβαίνεις❤Εύχομαι ο,τι ομορφότερο!

2 ώρες πρίν, fairyanna είπε:

Καλημερα και καλή Κυριακή σε όλες σας!!! Είμαι πολύ καιρό στο φόρουμ και το παρακολουθώ σιωπηλά γιατί δεν έχω κάτι σπουδαίο να πω. Ένοιωσα όμως τεράστια ανάγκη να σου πω ότι το μήνυμα σου με συγκίνησε πάρα πολύ. Τα λόγια σου άγγιξαν την καρδιά μου και δεν σου κρύβω ότι δάκρυσα. Όχι από στεναχώρια αλλά επειδή υπάρχουν ακόμα τέτοιας ποιότητας άνθρωποι. Να είσαι πάντα καλά κοπέλα μου!!! 

Καλημέρα γλυκιά μου @fairyanna....Μια όμορφη Κυριακή εύχομαι!

Ειλικρινά δε μπορώ να πω πολλά....Με τιμάει ο τρόπος και η σκέψη σου......βουρκωσα με κάθε σου λέξη,ξεχειλισα από αγαπη❤

Ταπεινά.....ανθρώπινα.....από καρδιάς......σε ευχαριστώ❤Κάθε ευχή σου να πραγματοποιηθεί❤