Κορίτσια 40++ ,μελλοντικές μανούλες!

[wannabe]

Μακάρι καλή μου linaa το δανεικό ωάριο να ήταν κάτι τόσο απλό όσο η αιμοδοσία. Όταν κάποια στιγμή κάναμε μια κουβέντα με τον σύντροφό μου περί δανεισμού ωαρίων, για να ξέρουμε ποιες επιλογές είμαστε διατεθειμένοι να ακολουθήσουμε, σκεφτήκαμε ποιοι άνθρωποι μπορεί να χρειαστεί στην πορεία να πληροφορηθούν το γεγονός της δωρεάς. Και καταλήξαμε ότι προφανώς θα ήταν αρκετοί. Όχι γιατί εμείς θα θέλαμε να είμαστε απόλυτα "ειλικρινείς" απέναντι στο παιδί μας ούτε γιατί δεν θ' αντέχαμε ψυχολογικά να μην το μοιραστούμε με στενούς φίλους ή συγγενείς. Τι θα λέγαμε όμως στους γιατρούς που θα χρειαζόταν να συμβουλευτούμε εμείς σήμερα ή το παιδί μας αύριο για το οικογενειακό του ιστορικό; Ότι δεν ξέρουμε; Θα παρουσιάζαμε όσα στοιχεία μας έχουν δώσει από το κέντρο εξωσωματικής για την δότρια ως δικά μου/της δικής μου οικογένειας; Θα εφηύραμε άλλα;

Μέχρι στιγμής, στα 43 μου χρόνια, έχω επισκεφθεί γυναικολόγο, ενδοκρινολόγο, καρδιολόγο, νευρολόγο, παθολόγο, οφθαλμίατρο, αιματολόγο και ... η λίστα δεν έχει τελειωμό. Σχεδόν όλες οι ειδικότητες ρώτησαν στοιχεία από το οικογενειακό ιστορικό μου. Μερικοί μάλιστα μετ' επιτάσεως για να ξέρουν να αποκλείσουν ή να σταθμίσουν ζητήματα προδιάθεσης και κληρονομικότητας. Εκεί εγώ εντόπισα το σοβαρότερο "κενό" της όλης ιδέας της μυστικότητας. Δεν μιλάω καν για βαρβάτα ζητήματα συμβατότητας ομάδας αίματος ή σοβαρών κληρονομικών νοσημάτων γιατί θέλω να πιστεύω ότι αυτά εξετάζονται σχολαστικά στα κέντρα εξωσωματικής για τις δότριες. Δεν μιλάω ούτε για γκαντεμοκαταστάσεις που μπορεί να προκύψουν στην πορεία και να "απειλήσουν" με αποκαλύψεις (π.χ. ασθένειες ή ατυχήματα που να πρέπει να στραφείς στους γονείς ή στους στενούς συγγενείς για συμβατότητες ιστών ή μυελών ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο).

Προσωπικά θεωρώ ότι κάποια στιγμή το να μιλάμε καθαρά γι' αυτά τα ζητήματα και να τα δεχόμαστε ως απλά κι αυτονόητα είναι απλώς θέμα χρόνου. Όταν ήμουν παιδί και η υιοθεσία ήταν θέμα ταμπού. Η κρατούσα αντίληψη ήταν ότι το παιδί δεν χρειάζεται να το μάθει ποτέ. Σχεδόν πάντοτε βέβαια το μάθαινε, αρκετές φορές μάλιστα από καλοθελητές του ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος. Τώρα η επίσημη γραμμή των ιδρυμάτων που φιλοξενούν παιδιά για υιοθεσία είναι να ξέρει το παιδί την αλήθεια από την αρχή, με όσα στοιχεία μπορεί κάθε φορά ν' αφομοιώσει. Πιστεύω ότι, σε 20 χρόνια από τώρα, το ίδιο θα ισχύει για τη δωρεά ωαρίων ή σπέρματος.

Εννοείται βέβαια ότι το παιδί που έρχεται με όποιον τρόπο στην οικογένειά μας είναι παιδί μας. Και μάλιστα, σε ανθρώπους που έχουν τόσο κοπιάσει για αυτό και έχουν καταλήξει τόσο συνειδητά, πολύ περισσότερο από αρκετές φυσιολογικές συλλήψεις που έρχονται ακόμα και ανεπιθύμητα στη ζωή μιας γυναίκας ή ενός ζευγαριού.

 

 

[linaa]

πρίν από 58 λεπτά , wannabe είπε:

Μακάρι καλή μου linaa το δανεικό ωάριο να ήταν κάτι τόσο απλό όσο η αιμοδοσία. Όταν κάποια στιγμή κάναμε μια κουβέντα με τον σύντροφό μου περί δανεισμού ωαρίων, για να ξέρουμε ποιες επιλογές είμαστε διατεθειμένοι να ακολουθήσουμε, σκεφτήκαμε ποιοι άνθρωποι μπορεί να χρειαστεί στην πορεία να πληροφορηθούν το γεγονός της δωρεάς. Και καταλήξαμε ότι προφανώς θα ήταν αρκετοί. Όχι γιατί εμείς θα θέλαμε να είμαστε απόλυτα "ειλικρινείς" απέναντι στο παιδί μας ούτε γιατί δεν θ' αντέχαμε ψυχολογικά να μην το μοιραστούμε με στενούς φίλους ή συγγενείς. Τι θα λέγαμε όμως στους γιατρούς που θα χρειαζόταν να συμβουλευτούμε εμείς σήμερα ή το παιδί μας αύριο για το οικογενειακό του ιστορικό; Ότι δεν ξέρουμε; Θα παρουσιάζαμε όσα στοιχεία μας έχουν δώσει από το κέντρο εξωσωματικής για την δότρια ως δικά μου/της δικής μου οικογένειας; Θα εφηύραμε άλλα;

Μέχρι στιγμής, στα 43 μου χρόνια, έχω επισκεφθεί γυναικολόγο, ενδοκρινολόγο, καρδιολόγο, νευρολόγο, παθολόγο, οφθαλμίατρο, αιματολόγο και ... η λίστα δεν έχει τελειωμό. Σχεδόν όλες οι ειδικότητες ρώτησαν στοιχεία από το οικογενειακό ιστορικό μου. Μερικοί μάλιστα μετ' επιτάσεως για να ξέρουν να αποκλείσουν ή να σταθμίσουν ζητήματα προδιάθεσης και κληρονομικότητας. Εκεί εγώ εντόπισα το σοβαρότερο "κενό" της όλης ιδέας της μυστικότητας. Δεν μιλάω καν για βαρβάτα ζητήματα συμβατότητας ομάδας αίματος ή σοβαρών κληρονομικών νοσημάτων γιατί θέλω να πιστεύω ότι αυτά εξετάζονται σχολαστικά στα κέντρα εξωσωματικής για τις δότριες. Δεν μιλάω ούτε για γκαντεμοκαταστάσεις που μπορεί να προκύψουν στην πορεία και να "απειλήσουν" με αποκαλύψεις (π.χ. ασθένειες ή ατυχήματα που να πρέπει να στραφείς στους γονείς ή στους στενούς συγγενείς για συμβατότητες ιστών ή μυελών ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο).

Προσωπικά θεωρώ ότι κάποια στιγμή το να μιλάμε καθαρά γι' αυτά τα ζητήματα και να τα δεχόμαστε ως απλά κι αυτονόητα είναι απλώς θέμα χρόνου. Όταν ήμουν παιδί και η υιοθεσία ήταν θέμα ταμπού. Η κρατούσα αντίληψη ήταν ότι το παιδί δεν χρειάζεται να το μάθει ποτέ. Σχεδόν πάντοτε βέβαια το μάθαινε, αρκετές φορές μάλιστα από καλοθελητές του ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος. Τώρα η επίσημη γραμμή των ιδρυμάτων που φιλοξενούν παιδιά για υιοθεσία είναι να ξέρει το παιδί την αλήθεια από την αρχή, με όσα στοιχεία μπορεί κάθε φορά ν' αφομοιώσει. Πιστεύω ότι, σε 20 χρόνια από τώρα, το ίδιο θα ισχύει για τη δωρεά ωαρίων ή σπέρματος.

Εννοείται βέβαια ότι το παιδί που έρχεται με όποιον τρόπο στην οικογένειά μας είναι παιδί μας. Και μάλιστα, σε ανθρώπους που έχουν τόσο κοπιάσει για αυτό και έχουν καταλήξει τόσο συνειδητά, πολύ περισσότερο από αρκετές φυσιολογικές συλλήψεις που έρχονται ακόμα και ανεπιθύμητα στη ζωή μιας γυναίκας ή ενός ζευγαριού.

 

 

κοιτα αυτο με το ιστορικο ειναι ενα θεμα που ομως κ σε εμας δεν ξερεις απολυτα τι θα συμβει. πχ ναι η μανα μου μπορει να μην εχει τιποτα αλλα εγω εχω εμφανισει πραγματα που στην μαμα μου δεν υπαρχουν κ το αντιστροφο. οποτε γενικα πιστευω οτι σε αυτα οι γιατροι τα ρωτανε αλλα εξετασεις πρεπει να κανουν γιατι ποτε δεν ξερεις μπορει να εχει εμφανιστει κατι σε εναν παππου σου κ να μην το ξερεις γιατι πχ ο παππους εχει πεθανει στον πολεμο κτλ. οποτε ολα αυτα ειναι θεμα καθαρα τυχης κ αργοτερα απλα εξετασεων τι κ αν εχω καθαρο ιστορικο ολα μπορει να τα εμφανισω δυστηχως... 

μακαρι γενικα η κοινωνια να γινει πιο ανοικτη σε πολλα ζητηματα γιατι ακομα κ η απλη εξωσωματικη θεωρω οτι ειναι ακομα ταμπου.... ακουω ανθρωπους κ το λενε για αλλους  λες κ οποιοι ειναι για εξωσωματικη ειναι ετοιμοθανατοι. οκ σαν ανθρωποτητα γενικα τα μυαλα μας ειναι πολυ πισω γιαυτο κ δεν παμε καλα κ ταλαιπωρουμαστε με ανουσια θεματα κ τα σημαντικα τα ξεχναμε. 

[bella_dona]

4 ώρες πρίν, linaa είπε:

εγω νομιζω οτι δεν το κανουν για να κοροιδεψουν γιατι δεν πιστευω οτι υπαρχει καποια κοπελα που φτανει σε αυτο το σημειο κ δεν ξερει τι σημαινει δωρεα ωαριων. νομιζω οτι οσες εχουν φτασει σε αυτη την επιλογη ξερουν πολυ καλα τι θα κανουν δεν πιστευω οτι η δωρεα αποφασιζετε απο αφελης κοπελες. απλα παρα πολλα ζευγαρια ενω ξερουν τι κανουν δεν θελουν να ακουσουν την αληθεια κ απο τον γιατρο. νομιζω ειναι θεμα ανθρωπινης φυσης οτι θελει να ακουει την πιο καλη εκδοχη. μεσα σου μπορει να ξερεις την αληθεια αλλα κ ο γιατρος τι να σου πει οτι μπορει το παιδι να μην σου μοιαζει καθολου οτι η κοπελα χρειαζοταν τα χρηματα κ ουτε που την νοιαζει πως θα τα βρει. ε απλα αυτα δεν λεγονται ευκολα απλα εισαι νοημων ανθρωπος κ τα καταλαβαινεις δεν πιστευω οτι καποια κοπελα πιαστηκε κοροιδο σε αυτο το θεμα εξαλλου η χαρα οτι αυτο το παιδι βγηκε απο μεσα σου κ ειναι κ του αντρος σου πραγματικα τα εξαφανιζει ολα. 

τωρα το τι θα πει μια κοπελα στο παιδι της αργοτερα νομιζω οτι ειναι θεμα προσωπικο εντελως μιας κ το παιδι στην πραγματικοτητα ειναι δικο σου κ μονο δεν προκειτε να το ψαξει κανεις ουτε εχει βιωματα απο αλλη οικογενεια. ενα κυτταρο ηταν οπως στην αιμοδοσια περνουμε αιμα απο αλλον ανθρωπο ετσι κ αυτο. 

...καλησπερα φιλη μου! σιγουρα δεν το κανουν για να κοροιδεψουν κανεναν και οπως λες ολες οι γυναικες ειναι ηδη υποψιασμενες οταν πανε για κατι τετοιο....δεν εννοουσαμε κατι τετοιο...αυτος ο στρουθοκαμηλισμος των γιατρων με ενοχλει μονο....και σαφως τα παιδακια με οποιο τροπο κι αν ερθουν τα λατρευουμε...ισως ειναι και αυτο που ανεφερες...οτι δεν θελουμε να ακουσουμε την αληθεια κατα βαθος...οτι ολες ελπιζουμε να ακουσουμε αισιοδοξα νεα απο τους γιατρους μας και δυσκολευομαστε να αποδεχτουμε την κατασταση....εγω προσωπικα ακομη δεν την εχω αποδεχτει...ισως γιατι δεν προλαβα να προσπαθησω με δικα μου.....μακαρι τα πραγματα να ηταν τοσο απλα οσο ανεφερεις...δυστυχως δεν ειναι απλα ενα κυτταρο...και δυστυχως θα ρθει καποια στιγμη που καποιος ισως χρειαστει να το ψαξει...και ειναι δυσκολο να κουβαλας μεσα σου ενα τοσο μεγαλο βαρος και να μην ξερεις που και σε ποιον να μιλησεις γιαυτο....και γιατι να πρεπει να το νιωθουμε σαν βαρος απο τη στιγμη που οπως λενε οι γιατροι <<ολες αυτο κανουν>>???..να, αυτα τα οξυμωρα ειναι που δεν ξερω πως να διαχειριστω καλη μου....χαιρομαι που υπαρχουν ανθρωποι σαν εσενα που τα βλεπουν πιο απλα απο οτι εγω....μακαρι να μπορεσω και εγω να το δω ετσι....ειναι ομως πολυ νωπο για μενα ακομη και βρισκομαι σε κατασταση σοκ μπορω να πω, οποτε δεν μπορω να το αντιμετωπισω με ψυχραιμια ακομη....

[linaa]

πρίν από 1 λεπτό , bella_dona είπε:

...καλησπερα φιλη μου! σιγουρα δεν το κανουν για να κοροιδεψουν κανεναν και οπως λες ολες οι γυναικες ειναι ηδη υποψιασμενες οταν πανε για κατι τετοιο....δεν εννοουσαμε κατι τετοιο...αυτος ο στρουθοκαμηλισμος των γιατρων με ενοχλει μονο....και σαφως τα παιδακια με οποιο τροπο κι αν ερθουν τα λατρευουμε...ισως ειναι και αυτο που ανεφερες...οτι δεν θελουμε να ακουσουμε την αληθεια κατα βαθος...οτι ολες ελπιζουμε να ακουσουμε αισιοδοξα νεα απο τους γιατρους μας και δυσκολευομαστε να αποδεχτουμε την κατασταση....εγω προσωπικα ακομη δεν την εχω αποδεχτει...ισως γιατι δεν προλαβα να προσπαθησω με δικα μου.....μακαρι τα πραγματα να ηταν τοσο απλα οσο ανεφερεις...δυστυχως δεν ειναι απλα ενα κυτταρο...και δυστυχως θα ρθει καποια στιγμη που καποιος ισως χρειαστει να το ψαξει...και ειναι δυσκολο να κουβαλας μεσα σου ενα τοσο μεγαλο βαρος και να μην ξερεις που και σε ποιον να μιλησεις γιαυτο....και γιατι να πρεπει να το νιωθουμε σαν βαρος απο τη στιγμη που οπως λενε οι γιατροι <<ολες αυτο κανουν>>???..να, αυτα τα οξυμωρα ειναι που δεν ξερω πως να διαχειριστω καλη μου....χαιρομαι που υπαρχουν ανθρωποι σαν εσενα που τα βλεπουν πιο απλα απο οτι εγω....μακαρι να μπορεσω και εγω να το δω ετσι....ειναι ομως πολυ νωπο για μενα ακομη και βρισκομαι σε κατασταση σοκ μπορω να πω, οποτε δεν μπορω να το αντιμετωπισω με ψυχραιμια ακομη....

πρωτα θα προσπαθησεις με τα δικα σου κ υστερα θα δεις τι θα κανεις αναλογα με το τι αντεχεις κ το τι θες περισσοτερο στην ζωη σου.. δεν ξερω εγω επειδη τα σκεφτηκα ολα οταν ειδα οτι δυσκολευομαι για παιδι κ ποτε δεν εβγαλα τον εαυτο μου οτι ολα συμβαινουν σε αλλες γυναικες την αποδεχτηκα πολυ ευκολα κ αυτη την λυση κ ειδα πως οσοι την ακολουθησαν δεν χασαν κατι. σιγουρα φοβασαι διαφορα πραγματα αλλα να σου πω ολα αυτα τα φοβαμαι κ εγω για το βιολογικο μου παιδι. τωρα για το τι θα ζητηθει στο μελλον κ πως θα αντιμετωπιστει ειναι μεγαλη ιστορια που ισως κ να μην γινει ποτε γιατι απλα το παιδι θα ειναι υγιεστατο. δεν χρειαζετε να σκεφτομαστε παντα ολες τις πιθανοτητες καμια φορα οτι κ να γινει θα αντιμετωπιστει. 

[bella_dona]

1 ώρα πρίν, wannabe είπε:

Μακάρι καλή μου linaa το δανεικό ωάριο να ήταν κάτι τόσο απλό όσο η αιμοδοσία. Όταν κάποια στιγμή κάναμε μια κουβέντα με τον σύντροφό μου περί δανεισμού ωαρίων, για να ξέρουμε ποιες επιλογές είμαστε διατεθειμένοι να ακολουθήσουμε, σκεφτήκαμε ποιοι άνθρωποι μπορεί να χρειαστεί στην πορεία να πληροφορηθούν το γεγονός της δωρεάς. Και καταλήξαμε ότι προφανώς θα ήταν αρκετοί. Όχι γιατί εμείς θα θέλαμε να είμαστε απόλυτα "ειλικρινείς" απέναντι στο παιδί μας ούτε γιατί δεν θ' αντέχαμε ψυχολογικά να μην το μοιραστούμε με στενούς φίλους ή συγγενείς. Τι θα λέγαμε όμως στους γιατρούς που θα χρειαζόταν να συμβουλευτούμε εμείς σήμερα ή το παιδί μας αύριο για το οικογενειακό του ιστορικό; Ότι δεν ξέρουμε; Θα παρουσιάζαμε όσα στοιχεία μας έχουν δώσει από το κέντρο εξωσωματικής για την δότρια ως δικά μου/της δικής μου οικογένειας; Θα εφηύραμε άλλα;

Μέχρι στιγμής, στα 43 μου χρόνια, έχω επισκεφθεί γυναικολόγο, ενδοκρινολόγο, καρδιολόγο, νευρολόγο, παθολόγο, οφθαλμίατρο, αιματολόγο και ... η λίστα δεν έχει τελειωμό. Σχεδόν όλες οι ειδικότητες ρώτησαν στοιχεία από το οικογενειακό ιστορικό μου. Μερικοί μάλιστα μετ' επιτάσεως για να ξέρουν να αποκλείσουν ή να σταθμίσουν ζητήματα προδιάθεσης και κληρονομικότητας. Εκεί εγώ εντόπισα το σοβαρότερο "κενό" της όλης ιδέας της μυστικότητας. Δεν μιλάω καν για βαρβάτα ζητήματα συμβατότητας ομάδας αίματος ή σοβαρών κληρονομικών νοσημάτων γιατί θέλω να πιστεύω ότι αυτά εξετάζονται σχολαστικά στα κέντρα εξωσωματικής για τις δότριες. Δεν μιλάω ούτε για γκαντεμοκαταστάσεις που μπορεί να προκύψουν στην πορεία και να "απειλήσουν" με αποκαλύψεις (π.χ. ασθένειες ή ατυχήματα που να πρέπει να στραφείς στους γονείς ή στους στενούς συγγενείς για συμβατότητες ιστών ή μυελών ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο).

Προσωπικά θεωρώ ότι κάποια στιγμή το να μιλάμε καθαρά γι' αυτά τα ζητήματα και να τα δεχόμαστε ως απλά κι αυτονόητα είναι απλώς θέμα χρόνου. Όταν ήμουν παιδί και η υιοθεσία ήταν θέμα ταμπού. Η κρατούσα αντίληψη ήταν ότι το παιδί δεν χρειάζεται να το μάθει ποτέ. Σχεδόν πάντοτε βέβαια το μάθαινε, αρκετές φορές μάλιστα από καλοθελητές του ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος. Τώρα η επίσημη γραμμή των ιδρυμάτων που φιλοξενούν παιδιά για υιοθεσία είναι να ξέρει το παιδί την αλήθεια από την αρχή, με όσα στοιχεία μπορεί κάθε φορά ν' αφομοιώσει. Πιστεύω ότι, σε 20 χρόνια από τώρα, το ίδιο θα ισχύει για τη δωρεά ωαρίων ή σπέρματος.

Εννοείται βέβαια ότι το παιδί που έρχεται με όποιον τρόπο στην οικογένειά μας είναι παιδί μας. Και μάλιστα, σε ανθρώπους που έχουν τόσο κοπιάσει για αυτό και έχουν καταλήξει τόσο συνειδητά, πολύ περισσότερο από αρκετές φυσιολογικές συλλήψεις που έρχονται ακόμα και ανεπιθύμητα στη ζωή μιας γυναίκας ή ενός ζευγαριού.

 

 

...ειναι ακριβως οι προβληματισμοι μου, καλη μου wannabe... αυτοι και δεκαδες αλλοι που στριφογυρνουν στο μυαλο μου μερα νυχτα... και φανταζομαι θα προκυψουν ακομη περισσοτεροι στην πορεια της ζωης....ειμαι ευγνωμων ομως που υπαρχει και αυτη η λυση....ευχομαι να μην χρειαστει καμια γυναικα να παρει μια τοσο δυσκολη αποφαση...πιστευω οτι συντομα θα κληθω να παρω μια τετοιου ειδους αποφαση, και αν γινει αυτο και το αποφασισω, ευχομαι εστω αυτη η λυση να καταφερει να λειτουργησει για μενα.....ειμαι τοσο μπερδεμενη και στεναχωρημενη κοριτσια...συγχωρεστε με, ισως η κριση μου να ειναι θολωμενη και να μη λειτουργει σωστα....σας ευχαριστω που επικοινωνουμε.....

πρίν από 1 λεπτό , linaa είπε:

πρωτα θα προσπαθησεις με τα δικα σου κ υστερα θα δεις τι θα κανεις αναλογα με το τι αντεχεις κ το τι θες περισσοτερο στην ζωη σου.. δεν ξερω εγω επειδη τα σκεφτηκα ολα οταν ειδα οτι δυσκολευομαι για παιδι κ ποτε δεν εβγαλα τον εαυτο μου οτι ολα συμβαινουν σε αλλες γυναικες την αποδεχτηκα πολυ ευκολα κ αυτη την λυση κ ειδα πως οσοι την ακολουθησαν δεν χασαν κατι. σιγουρα φοβασαι διαφορα πραγματα αλλα να σου πω ολα αυτα τα φοβαμαι κ εγω για το βιολογικο μου παιδι. τωρα για το τι θα ζητηθει στο μελλον κ πως θα αντιμετωπιστει ειναι μεγαλη ιστορια που ισως κ να μην γινει ποτε γιατι απλα το παιδι θα ειναι υγιεστατο. δεν χρειαζετε να σκεφτομαστε παντα ολες τις πιθανοτητες καμια φορα οτι κ να γινει θα αντιμετωπιστει. 

...σε ευχαριστω κοριτσι μου καλο...ισως ζοριζω το μυαλο μου παραπανω απο οσο χρειαζεται, δεν ξερω....ολα τα θεματα εχουν δυο οψεις και χαιρομαι που διαβαζω ολες τις εκδοχες...σημασια εχει οτι στην ουσια του θεματος συμφωνουμε ολες:  λατρευουμε τα παιδακια και τα θεωρουμε ευλογια με οποιον τροπο και αν μας προκυψουν!!!! Μια ευχουλα θελω απο εσας, να καταφερω να κρατησω το μυαλο μου σε ταξη και ηρεμια....σας ευχαριστω πολυ πολυ!

[linaa]

πρίν από 7 λεπτά , bella_dona είπε:

...ειναι ακριβως οι προβληματισμοι μου, καλη μου wannabe... αυτοι και δεκαδες αλλοι που στριφογυρνουν στο μυαλο μου μερα νυχτα... και φανταζομαι θα προκυψουν ακομη περισσοτεροι στην πορεια της ζωης....ειμαι ευγνωμων ομως που υπαρχει και αυτη η λυση....ευχομαι να μην χρειαστει καμια γυναικα να παρει μια τοσο δυσκολη αποφαση...πιστευω οτι συντομα θα κληθω να παρω μια τετοιου ειδους αποφαση, και αν γινει αυτο και το αποφασισω, ευχομαι εστω αυτη η λυση να καταφερει να λειτουργησει για μενα.....ειμαι τοσο μπερδεμενη και στεναχωρημενη κοριτσια...συγχωρεστε με, ισως η κριση μου να ειναι θολωμενη και να μη λειτουργει σωστα....σας ευχαριστω που επικοινωνουμε.....

...σε ευχαριστω κοριτσι μου καλο...ισως ζοριζω το μυαλο μου παραπανω απο οσο χρειαζεται, δεν ξερω....ολα τα θεματα εχουν δυο οψεις και χαιρομαι που διαβαζω ολες τις εκδοχες...σημασια εχει οτι στην ουσια του θεματος συμφωνουμε ολες:  λατρευουμε τα παιδακια και τα θεωρουμε ευλογια με οποιον τροπο και αν μας προκυψουν!!!! Μια ευχουλα θελω απο εσας, να καταφερω να κρατησω το μυαλο μου σε ταξη και ηρεμια....σας ευχαριστω πολυ πολυ!

θα σου δωσω μια ευχη να τα καταφερεις πολυ πριν  να χρειαστουν παραπανω σκεψεις.!!!! 

[bella_dona]

πρίν από 1 λεπτό , linaa είπε:

θα σου δωσω μια ευχη να τα καταφερεις πολυ πριν  να χρειαστουν παραπανω σκεψεις.!!!! 

....με εκανες και δακρυσα...σε ευχαριστω μεσα απο την ψυχη μου...

[wannabe]

Bella dona νομίζω ότι σε πονοκεφάλιασα με τις σκέψεις μου Σου ζητάω συγνώμη.

Στη θέση σου θα κρατούσα τη σκέψη της δωρεάς ως ένα back up πλάνο. Χωρίς να το αναλύσω περισσότερο τώρα. Θα έδινα χρόνο στον εαυτό μου να προσπαθήσει με τις δικές του "δυνάμεις". Εγώ θα έδινα ακόμα και δύο χρόνια. Μπορεί να κάνω λάθος αλλά, όταν προσπαθούσα εγώ, μ' είχε καλύψει πολύ η τοποθέτηση φίλης μου (αυτής που απέκτησε το παιδάκι της στα 45-εγκυμοσύνη στα 44- με εξωσωματική και απελπιστικές τιμές ορμονών με τροποποιημένο φυσικό κύκλο). Μου είχε πει ότι ήταν ήρεμη σ' αυτή της την προσπάθεια, παρ' όλο που οι γιατροί της είχαν συστήσει τα δανεικά και της είχαν πει ότι είχε ελπίδες γύρω στο 3% να πετύχει με το δικό της γενετικό υλικό. Και ήταν ήρεμη γιατί έλεγε στον εαυτό της "τα δανεικά ωάρια εκεί θα είναι και αργότερα. Ας προσπαθήσω τώρα να δούμε τι γίνεται κι αυτά δεν χάνονται".

Σίγουρα και αυτή η προσέγγιση μια απλούστευση είναι. Ίσως τελικά το μυστικό κρύβεται στο να επιλέγουμε ποια απλούστευση μας ταιριάζει περισσότερο

Ηρέμησε, συντόνισε τις επόμενες κινήσεις σου και να δεις που όλα θα πάνε τόσο καλά που δεν μπορείς καν να το φανταστείς τώρα!

 

[bella_dona]

1 hour ago, wannabe είπε:

Bella dona νομίζω ότι σε πονοκεφάλιασα με τις σκέψεις μου Σου ζητάω συγνώμη.

Στη θέση σου θα κρατούσα τη σκέψη της δωρεάς ως ένα back up πλάνο. Χωρίς να το αναλύσω περισσότερο τώρα. Θα έδινα χρόνο στον εαυτό μου να προσπαθήσει με τις δικές του "δυνάμεις". Εγώ θα έδινα ακόμα και δύο χρόνια. Μπορεί να κάνω λάθος αλλά, όταν προσπαθούσα εγώ, μ' είχε καλύψει πολύ η τοποθέτηση φίλης μου (αυτής που απέκτησε το παιδάκι της στα 45-εγκυμοσύνη στα 44- με εξωσωματική και απελπιστικές τιμές ορμονών με τροποποιημένο φυσικό κύκλο). Μου είχε πει ότι ήταν ήρεμη σ' αυτή της την προσπάθεια, παρ' όλο που οι γιατροί της είχαν συστήσει τα δανεικά και της είχαν πει ότι είχε ελπίδες γύρω στο 3% να πετύχει με το δικό της γενετικό υλικό. Και ήταν ήρεμη γιατί έλεγε στον εαυτό της "τα δανεικά ωάρια εκεί θα είναι και αργότερα. Ας προσπαθήσω τώρα να δούμε τι γίνεται κι αυτά δεν χάνονται".

Σίγουρα και αυτή η προσέγγιση μια απλούστευση είναι. Ίσως τελικά το μυστικό κρύβεται στο να επιλέγουμε ποια απλούστευση μας ταιριάζει περισσότερο

Ηρέμησε, συντόνισε τις επόμενες κινήσεις σου και να δεις που όλα θα πάνε τόσο καλά που δεν μπορείς καν να το φανταστείς τώρα!

 

Μη ζητας συγνωμη καθολου!!!! Καθολου δεν με πονοκεφαλιασες!!!! Ισα ισα καλη μου που με βοηθατε τοσο πολυ και με την επικοινωνια μας και με τα ελπιδοφορα γεγονοτα που μου αναφερετε! Και τα δικα μου ποσοστα για δικο μου υλικο απο οτι ειπαν οι γιατροι ειναι μονοψηφια...πολυυυυ μονοψηφια!!! Γιαυτο με βλεπετε τοσο απελπισμενη....Προσπαθω και εγω να το αντιμετωπισω οπως και η φιλη σου, αλλα δεν εχω να ελπιζω σε πολλα καλη μου....Αν ειχα ισως μια σταθεροτητα στον κυκλο μου, αν μπορουσαμε να δουμε αν κανω καποια ωαρια, αν...α ν... πολλα τα αν που για την ωρα δεν υπαρχουν....Δεν με βοηθαει ο οργανισμος μου ισως γιατι δεν τον βοηθαω και εγω, ή απλα τελειωσε ο χρονος μου....Ο Θεος να φυλαει να μη βρεθει γυναικα στη θεση μου!....Δεν μπορω να περιγραψω με λογια τα συναισθηματα...νιωθω αβοηθητη....ξερω πως καποιες απο εσας δυστυχως το εχετε βιωσει...ελπιζω να ειμαι η τελευταια...και παιρνω κουραγιο ειλικρινα απο οσες τα καταφερατε...Και μονο που μπορω να τα γραφω εδω ειναι για μενα ανακουφιση...σε ευχαριστω καλη μου wannabe!

[Velve]

On 23/3/2018 at 11:00 ΠΜ, kotsifikos είπε:

Δεν είμαι 40, αλλά είμαι λίγο πριν τα 40 (38), θα ήθελα πολύ ένα δεύτερο παιδάκι...αλλά δεν το βλέπω να έρχεται.

Εγώ απέκτησα τον γιο μου μετά από 4 εξωσωματικές, ο γιατρός μου μου είχε πει πως μπορεί κάποια στιγμή να μείνω έγκυος, αλλά αν μείνω θα είναι σαν να έχω κερδίσει το τζοκερ...τόσες είναι πιθανότητες, μετά απο 5 χρόνια άκαρπων προσπαθειών κατάλαβα πως η λύση ήταν μία. Υπάρχουν δυστυχώς πολλές περιπτώσεις που η εξωσωματική είναι μονόδρομος, όχι λόγω ηλικίας αλλά λόγω υπογονιμότητας-σε αυτές τις περιπτώσεις ανήκω εγώ-. Τώρα πια αφού έχω ήδη το αγοράκι μου, είπα να το αφήσω στην τύχη...και που ξέρεις...μπορεί κάποια στιγμή να το κερδίσω αυτό το τζοκερ!!!

Εύχομαι σε όλα τα κορίτσια σύντομα να δουν το πολυπόθητο θετικό!!!

Γειά σας. Είμαι σε παρόμοια φάση, έχω ένα παιδί 6 χρονών που ήρθε με φυσιολογική σύλληψη μετά από ένα εξωμήτριο και μια βιοχημική, είμαι 43 χρονών κι επιθυμώ ΔΙΑΚΑΩΣ δευτερο.

Έχω τρελό άγχος και ελαφριά κατάθλιψη (μάλλον).

Θέλω να κάνω σαλπιγγογραφία την Πέμπτη, έχω κλείσει ραντεβού αλλά δεν θα είναι απαραίτητα η 8η μέρα του κύκλου αλλά πιθανότατα η 38η. Περιμένω αυτή τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές το αποτέλεσμα της β-χοριακής (που θα είναι μηδενικό, εκτός κι αν έχω κερδίσει το τζόκερ) για να ξεκινήσω κορτιζόνη για την εξέταση της Πέμπτης. Ο λόγος για τον οποίο τα γράφω τόσο μπερδεμένα είναι γιατί πριν από 12 μέρες ξεκίνησα primolut στην 23η μέρα του κύκλου μου για να έχω έναν έλεγχο στον κύκλο μου και να μπορέσω να βρω ραντεβού και να κάνω επιτέλους την σαλπιγγογραφία. Τα primolut τα πήρα, 4 μέρες μετά είχα πονάκια περιόδου κι ελάχιστο, σχεδόν καθόλου αίμα για 3 μέρες. Την 4η μέρα, χθες δλδ, είχα πόνο χωρίς αίμα και σήμερα έχω ένα σφίξιμο που μου θυμίζει τους κύκλους των 40+ ημερών που κάνω από την δεξιά ωοθήκη (η οποία τα έχει φτύσει εδώ κι έξι μήνες πιθανότατα).

Συμπέρασμα, ούτε αυτή τη φορά είμαι έγκυος, το ωοθυλάκιο αντί να σκάσει και ν' απελευθερώσει το ωάριο έγινε μια ωραιότατη κύστη που ακόμη μεγαλώνει και με πιέζει εσωτερικά και τα primolut κάτι προσπάθησαν να κάνουν αλλά δεν μπόρεσαν τελικά.

 

εύχομαι του χρόνου τέτοιο καιρό να γιορτάζουν όλες όσες το επιθυμούν την γιορτή της μητέρας.

 

 

 

 

[linaa]

πρίν από 3 λεπτά , Velve είπε:

Γειά σας. Είμαι σε παρόμοια φάση, έχω ένα παιδί 6 χρονών που ήρθε με φυσιολογική σύλληψη μετά από ένα εξωμήτριο και μια βιοχημική, είμαι 43 χρονών κι επιθυμώ ΔΙΑΚΑΩΣ δευτερο.

Έχω τρελό άγχος και ελαφριά κατάθλιψη (μάλλον).

Θέλω να κάνω σαλπιγγογραφία την Πέμπτη, έχω κλείσει ραντεβού αλλά δεν θα είναι απαραίτητα η 8η μέρα του κύκλου αλλά πιθανότατα η 38η. Περιμένω αυτή τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές το αποτέλεσμα της β-χοριακής (που θα είναι μηδενικό, εκτός κι αν έχω κερδίσει το τζόκερ) για να ξεκινήσω κορτιζόνη για την εξέταση της Πέμπτης. Ο λόγος για τον οποίο τα γράφω τόσο μπερδεμένα είναι γιατί πριν από 12 μέρες ξεκίνησα primolut στην 23η μέρα του κύκλου μου για να έχω έναν έλεγχο στον κύκλο μου και να μπορέσω να βρω ραντεβού και να κάνω επιτέλους την σαλπιγγογραφία. Τα primolut τα πήρα, 4 μέρες μετά είχα πονάκια περιόδου κι ελάχιστο, σχεδόν καθόλου αίμα για 3 μέρες. Την 4η μέρα, χθες δλδ, είχα πόνο χωρίς αίμα και σήμερα έχω ένα σφίξιμο που μου θυμίζει τους κύκλους των 40+ ημερών που κάνω από την δεξιά ωοθήκη (η οποία τα έχει φτύσει εδώ κι έξι μήνες πιθανότατα).

Συμπέρασμα, ούτε αυτή τη φορά είμαι έγκυος, το ωοθυλάκιο αντί να σκάσει και ν' απελευθερώσει το ωάριο έγινε μια ωραιότατη κύστη που ακόμη μεγαλώνει και με πιέζει εσωτερικά και τα primolut κάτι προσπάθησαν να κάνουν αλλά δεν μπόρεσαν τελικά.

 

εύχομαι του χρόνου τέτοιο καιρό να γιορτάζουν όλες όσες το επιθυμούν την γιορτή της μητέρας.

 

 

 

 

εχω να σε συμβουλεψω κατι ειναι ωραιο που θελεις να αποκτησεις ενα δευτερο παιδακι αλλα αυτο μην σε κανει να χανεις το νοημα!!!εχεις ενα πρωτο παιδακι.! παρτο σαν παιχνιδι σαν απλα μια διαδικασια για να το ευχαριστηθεις κ να κανεις την προσπαθεια σου κ θα δεις ολα θα αλλαξουν! εχεις ηδη ενα παιδακι κ πρεπει να το χαιρεσε οχι να χανεις την ενεργεια σου για το δευτερο!!! ασε λοιπον την καταθλιψη στην ακρη κ ζησε την ζωη σου με το παιδακι σου κ παραλληλα κανε την προσπαθεια σου!! 

[Velve]

πρίν από 43 λεπτά , linaa είπε:

εχω να σε συμβουλεψω κατι ειναι ωραιο που θελεις να αποκτησεις ενα δευτερο παιδακι αλλα αυτο μην σε κανει να χανεις το νοημα!!!εχεις ενα πρωτο παιδακι.! παρτο σαν παιχνιδι σαν απλα μια διαδικασια για να το ευχαριστηθεις κ να κανεις την προσπαθεια σου κ θα δεις ολα θα αλλαξουν! εχεις ηδη ενα παιδακι κ πρεπει να το χαιρεσε οχι να χανεις την ενεργεια σου για το δευτερο!!! ασε λοιπον την καταθλιψη στην ακρη κ ζησε την ζωη σου με το παιδακι σου κ παραλληλα κανε την προσπαθεια σου!! 

 

αυτό έκανα, χαιρόμουν τη ζωή και την οικογένειά μου. πλέον δεν έχω τα περιθώρια να το δω σαν παιχνίδι. είμαι 43 με καλή fsh αλλά τα ψωμιά μου είναι λίγα, όχι ότι πεθαίνω, εμμηνοπαύομαι (εκ του αναπαύομαι) οσονούπω. και δεν το κάνω για μένα, στις 3 λέξεις που λέει το παιδί μου, η μία είναι μαμά και νιώθω πως το κάνει επίτηδες για να το χορτάσω. είμαι μεγάλη, δεν ξέρω τι θα μου προκύψει στο μέλλον, θέλω όταν κλείσω τα μάτια μου, να ξέρω πως δεν θα έχει μόνο ξαδέρφια γύρω του. θα μου πεις, πολλά αδέρφια είναι μαλωμένα μεταξύ τους. κάποια  όμως δεν είναι. του το χρωστάω. όσο για την κατάθλιψη, μπροστά στο φως της ζωής μου τα ξεχνάω όλα. κλαίω όταν δεν είμαι είμαστε μαζί. στεναχωριέμαι όταν δεν είμαστε μαζί. σκοτεινιάζω όταν δεν είμαστε μαζί. κι όταν είμαστε μαζί, λάμπω από αγάπη. βέβαια είμαι υπερβολικά προστατευτική αλλά αυτό στην ηλικία του οι περισσότεροι δεν το θεωρούν βλαβερό.

[linaa]

πρίν από 8 λεπτά , Velve είπε:

 

αυτό έκανα, χαιρόμουν τη ζωή και την οικογένειά μου. πλέον δεν έχω τα περιθώρια να το δω σαν παιχνίδι. είμαι 43 με καλή fsh αλλά τα ψωμιά μου είναι λίγα, όχι ότι πεθαίνω, εμμηνοπαύομαι (εκ του αναπαύομαι) οσονούπω. και δεν το κάνω για μένα, στις 3 λέξεις που λέει το παιδί μου, η μία είναι μαμά και νιώθω πως το κάνει επίτηδες για να το χορτάσω. είμαι μεγάλη, δεν ξέρω τι θα μου προκύψει στο μέλλον, θέλω όταν κλείσω τα μάτια μου, να ξέρω πως δεν θα έχει μόνο ξαδέρφια γύρω του. θα μου πεις, πολλά αδέρφια είναι μαλωμένα μεταξύ τους. κάποια  όμως δεν είναι. του το χρωστάω. όσο για την κατάθλιψη, μπροστά στο φως της ζωής μου τα ξεχνάω όλα. κλαίω όταν δεν είμαι είμαστε μαζί. στεναχωριέμαι όταν δεν είμαστε μαζί. σκοτεινιάζω όταν δεν είμαστε μαζί. κι όταν είμαστε μαζί, λάμπω από αγάπη. βέβαια είμαι υπερβολικά προστατευτική αλλά αυτό στην ηλικία του οι περισσότεροι δεν το θεωρούν βλαβερό.

μην στεναχωριεσαι γιαυτο το λογο μια χαρα ειναι κ τα μοναχοπαιδια οταν εχουν ευτυχισμενους γονεις! οτι μπορεις να το κανεις αλλα χωρις στεναχωριες δεν χωρανε τετοιες σκεψεις. δεν χαθηκε κ ο κοσμος αν δεν κανεις αλλο παιδακι καλα να ειστε κ ευτυχισμενοι μονο αυτο μετραει. το να στεναχωριεσαι κ να ανχωνεσε δεν βοηθαει ουτε στην προσπαθεια σου οτι ειναι να γινει θα γινει κ αν δεν τα καταφερεις την υγεια σου να εχεις κ μια χαρα θα ειναι κ το παιδακι σου ευτυχισμενο! 

[Velve]

σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. να είσαι καλά.

[kotsifikos]

@Velve θα συμφωνήσω με την linaa , απόλαυσε το παιδάκι σου, και το αδερφάκι αν είναι να έρθει θα έρθει. Ενας από τους λόγους που δεν ξανακάνω εξωσωματική για δεύτερο παιδί είναι γιατί δεν θέλω ο γιος μου (που πέρασα τόσα πολλά για να τον πάρω αγκαλία) να με δει να βασανίζομαι. Δεν πειράζει να είναι μοναχοπαίδι, ποιος είπε πως τα μοναχοπαίδια δεν είναι ευτυχισμένα?Γιατί θέλουμε να πιστεύουμε πως μόνο οι σχέσεις αίματος κρατούν για πάντα και είναι αληθινές?? Μία αληθινή φιλιά μπορεί να είναι πιο δυνατή από την αδερφική σχέση. Θεωρείς πως ο γιος σου έχει περισσότερο ανάγκη ένα αδερφάκι ή μία μαμά που να είναι καλά??