Πόσο να αντέξω ακόμα?

[mummyoftwoandone]

πρίν από 8 λεπτά , Rafaelatarzan είπε:

Μια αγκαλιά από μενα πολυ μεγάλη σε σένα κ στα παιδιά σ...μιλά στην μανα σ...ζητά βοήθεια κ ειμαι σιγουρη ότι ο θεος θα σ δωσει την σωστή απαντήσει...θα πράξεις σωστα ...Είμαι σίγουρη για σενα....δώσε χρόνο σε εσένα κ θα βρεις την άκρη.. μ θα την βρεις...Είσαι δυνατή σε βλέπω....

Γλυκιά μου.... Σ ευχαριστώ πολύ.... Σε είδα και στα μπεμπακια μας, κάποτε έμπαινα πολύ κι εκεί, τώρα χρόνος δεν υπάρχει για όλα δυστυχώς!!!! Με το καλο το μωράκι σου κορίτσι μου, να σαι γερή να το καμαρώνεις.... 

[Rafaelatarzan]

πρίν από 2 λεπτά , Anastasia_paris είπε:

Γλυκιά μου.... Σ ευχαριστώ πολύ.... Σε είδα και στα μπεμπακια μας, κάποτε έμπαινα πολύ κι εκεί, τώρα χρόνος δεν υπάρχει για όλα δυστυχώς!!!! Με το καλο το μωράκι σου κορίτσι μου, να σαι γερή να το καμαρώνεις.... 

σε ευχαριστω πολυ ...μες στα δικά σ με θυμήθηκες όμως...μπράβο σ...κ πάλι ευχαριστώ. .σε θυμάμαι κ εγώ....κοίτα τα παιδιά κ εσένα πρώτα απ όλα για να ναι κ αυτά καλα...κ να μας μιλας....οπότε κ ότι ώρες θες...βγάλτε απο μέσα σ ότι έχεις...θα σ κάνει καλό....γυναίκες ειμαστε καταλαβαίνουμε....

[mummyoftwoandone]

πρίν από 2 λεπτά , Rafaelatarzan είπε:

σε ευχαριστω πολυ ...μες στα δικά σ με θυμήθηκες όμως...μπράβο σ...κ πάλι ευχαριστώ. .σε θυμάμαι κ εγώ....κοίτα τα παιδιά κ εσένα πρώτα απ όλα για να ναι κ αυτά καλα...κ να μας μιλας....οπότε κ ότι ώρες θες...βγάλτε απο μέσα σ ότι έχεις...θα σ κάνει καλό....γυναίκες ειμαστε καταλαβαίνουμε....

Το ξέρω.... Ξέρω ότι δεν είμαι μόνη... Ότι δεν είμαι η μόνη που έχει προβληματα στον γάμο της... Όλες κάτι κουβαλάμε εδώ μέσα.... Γι αυτό και βρίσκουμε στήριγμα η μία την άλλη... 

[Rafaelatarzan]

πρίν από 1 λεπτό , Anastasia_paris είπε:

Το ξέρω.... Ξέρω ότι δεν είμαι μόνη... Ότι δεν είμαι η μόνη που έχει προβληματα στον γάμο της... Όλες κάτι κουβαλάμε εδώ μέσα.... Γι αυτό και βρίσκουμε στήριγμα η μία την άλλη... 

ακριβώς έτσι είναι κούκλα μ...ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ Σ 

[kotsifikos]

14 ώρες πρίν, Anastasia_paris είπε:

Είναι στιγμές που σκέφτομαι να μιλήσω στην μαμά μου αλλά είναι πράγματα που πραγματικά δεν λέγονται... Και την έχω ήδη φορτώσει κι αυτή με πολλά... Πάντως αν δεν είχα και τους γονείς μου θα είχα καταρρεύσει προ πολλού... 

Είναι μητέρα σου, είναι το πρόσωπο που πάντα μπορούμε να στηριζόμαστε και το πρόσωπο που θα μας κάνει πάντα να νιώθουμε ασφάλεια, μίλησε της, και να σου πω κάτι? μην έχεις την αίσθηση πως δεν ξέρει, πιστεύω πως σίγουρα κάτι έχει καταλάβει απλά περιμένει να μιλήσεις εσύ.

11 ώρες πρίν, Anastasia_paris είπε:

Έχεις πολύ δίκιο, ήδη έχω πληγώσει αρκετά τον γιο μου.... Και δυστυχώς έχει αποκτήσει και επιθετική συμπεριφορά, ότι ακούει το παιδί λέει.... Με έχει μειώσει και με έχει ακυρώσει άπειρες φορές μπροστά στο παιδί, σε σημείο να μου μιλάει άσχημα ο μικρός... Αυτό το κατάφερα με πάρα πολύ μιλημα και κόπο και το σταμάτησε, όμως έχει πολλά ξεσπάσματα ακόμα... Μακάρι να γινόταν να τελείωναν ολα εύκολα και αναίμακτα.... 

Λογικό να έχει επιθετική συμπεριφορά το παιδί εφόσον αυτό βλέπει σπίτι του , αν βλέπει έναν μεγάλο να φωνάζει να βρίζει και να προσβάλει θα κάνει το ίδιο και το παιδί, είναι οι καθρέπτες μας.

[mummyoftwoandone]

12 ώρες πρίν, kotsifikos είπε:

Είναι μητέρα σου, είναι το πρόσωπο που πάντα μπορούμε να στηριζόμαστε και το πρόσωπο που θα μας κάνει πάντα να νιώθουμε ασφάλεια, μίλησε της, και να σου πω κάτι? μην έχεις την αίσθηση πως δεν ξέρει, πιστεύω πως σίγουρα κάτι έχει καταλάβει απλά περιμένει να μιλήσεις εσύ.

Λογικό να έχει επιθετική συμπεριφορά το παιδί εφόσον αυτό βλέπει σπίτι του , αν βλέπει έναν μεγάλο να φωνάζει να βρίζει και να προσβάλει θα κάνει το ίδιο και το παιδί, είναι οι καθρέπτες μας.

Σίγουρα ξέρει, και καίγεται μέσα της, το ξέρω και στεναχωριεμαι πολύ... Ο μικρός με έχει θορυβησει πολύ με την συμπεριφορά του, μίλησα και με μια, όχι παιδοψυχολόγο, αλλα νηπιαγωγο που ξέρω καλά και εμπιστεύομαι, της είπα όσα προσπαθώ και κάνω και μου είπε ότι αυτά που κάνω είναι σωστά, αλλά δεν φτάνει να τα κάνω μόνο εγώ.... Θέλω τόσο πολύ να καταλάβει ότι κάνει κακό στο παιδί του με αυτόν τον τρόπο αλλά δεν το βλέπει... 

[loyloy]

Αναστασια μου εισαι πολύ δυνατο πλάσμα. Να το ξερεις αυτο.Μιλησε στη μητερα σου να σου πει τη γνωμη τηε γενικοτερα πανω σε οσα συμβαίνουν και σρ οσα εχει αντιληφθεί. Ειμαι σιγουρη οτι με τον πατερα σου σα γονεις που ειναι θα χουν ηδη ενα πλανο κατι γιατι σιγουρα εχουν καταλαβει περιπου τη κατασταση και αυτοι περιμενουν απο σενα.Εισαι μανούλα και σιγουρα σε παρόμοια κατασταση αυριο μεθαυριο θα ηθελες να σου μιλήσουν τα παιδια σου.Παντως οπως το βλεπω δεβ θα αλλαξει τπτ αφου δεν καταλαβαίνει τα προβλήματα που δημιουργει στον μεγαλο.Μηπως καλυτερα να μη μετακομισετε?να ξεκινησεις και απο χειμωνα αν μπορεσεις δουλειά και τοτε να παρεις αποφασεις 

[Smile89]

@Anastasia_paris κορίτσι μου .....τωρα το διάβασα.... τρέχω με την μικρούλα...θα σου στείλω!!!

[Gina1986]

On 14/2/2019 at 2:37 ΜΜ, Anastasia_paris είπε:

Ντρέπομαι και τα βάζω με τον εαυτό μου και μόνο που ανοίγω αυτό το θέμα... Τα προβλήματα ξεκίνησαν από πολύ νωρίς, πάνε 4 χρόνια τώρα... Ήξερα τι άνθρωπος είναι κι όμως επέλεξα να κάνω οικογένεια μαζί του, βλέπετε ήμουν μόνο 22 όταν έμεινα για πρώτη φορά έγκυος... Ήμαστε αρραβωνιασμενοι τότε, ένας αρραβώνας που ήρθε ως απειλή από το μέρος του, η αρραβωνιαζομαστε η χωρίζουμε, εγώ δεν μπορώ να ζω έτσι μου είχε πει.. Εγώ ερωτευμένη πολύ τότε δέχτηκα να αρραβωνιαστουμε... Μέσα σε 4μηνες ήρθε η εγκυμοσύνη... Μετακομισα στο σπίτι του, έφυγε η μάνα του και έμεινα να μεγαλώνω την αδερφή του που τότε πήγαινε λύκειο... Μια μάνα απούσα, δεν μιλούσε καν στα παιδιά της τότε... Ο πατέρας του ζει στη Γερμανία, χωρισμένοι γονείς... Αντί να φτιάχνω το σπίτι μου περιμένοντας το καινούριο μέλος, βρέθηκα να προσπαθώ να μαζέψω τα ασυμμάζευτα, να τρέχω πίσω από την μικρή να της μάθω βασικά πράγματα, όπως να μην αφήνει ανοιχτές χρησιμοποιημενες σερβιέτες στην τουαλέτα... Με πολύ κόπο κατάφερα να τον πείσω στον 9ο μήνα να παμε στους δικούς μου, δεν μπορούσα να μεγαλώσω το παιδί μου σε τέτοιο περιβάλλον (είχαν και γατα στο σπίτι). Έκανα τον μεσολάβητη να τα βρουν μανα με παιδιά, γύρισε η μάνα στο σπίτι και φύγαμε εμείς... Εγώ φοιτήτρια ακόμα, ο άντρας μου έμεινε χωρίς δουλειά και τον πήρε ο πατέρας μου στο μαγαζί.. Γεννησα και ξεκίνησαν όλα.. Βοήθεια μηδέν, ευτυχώς υπήρχε η μάμα μου... Αχ αυτή η μαμα μου πόσα τράβηξε και ακόμα τραβαει... Καβγάδες για το καθετί, άσχημοι καυγάδες... Όταν ο μικρός έγινε ενός, βρήκα δουλειά... Ζηλεια, καυγαδες μπροστά στο παιδί... Μετακόμισαμε σε δικό μας σπίτι, θα ειμασταν καλύτερα εκεί έλεγε... Ήρθαν χειρότερα... Πέρασε άλλος ένας χρόνος, κι εκεί που έλεγα δεν πάει άλλο, ήρθε δεύτερη εγκυμοσύνη.. Διδυμα...χάνω τη δουλειά μου, δύσκολη εγκυμοσύνη, αμνιοπαρακεντηση, στήριξη μηδεν... Παθαίνουμε ζημιά στο σπίτι, φεύγουμε και πάλι στους δικούς μου, πάλι στο μηδέν... Στη διάρκεια της εγκυμοσύνης με "χωρισε" 2 και 3 φορές.... Φυσικά ποτέ δεν είχε τα κότσια να φύγει στ αλήθεια... Γέννησα τέλη Νοέμβρη... Το ένα μωρό μου νοσηλεύτηκε στη μενν για μια εβδομάδα... Με πήγε να το δω μια φορά με το καροτσάκι γιατί δεν μπορούσα να περπατήσω... Από τότε και αφού βγήκα απ το νοσοκομείο με το ένα μωρό, πήγαινα εγώ να το δω, πήγε μόνο μια φορά.... Πριν σαραντησω ήρθε μεγάλος καβγάς, για τα λεφτά, για το σπίτι, για τα παιδιά, για όλα.... Ήθελε να του ετοιμάσω τη βαλίτσα του να φύγει... 5μερες δεν μου έλεγε ούτε καλημέρα... Εν τέλει και αφού του είπα αν θες να φύγεις φύγε, μπήκε στη μέση ο πατέρας μου, που να ξερε κι αυτός.... Κανείς δεν ξέρει... Ούτε η μαμά μου, το μοναδικό μου στήριγμα, ούτε αυτή τα ξέρει όλα... Τώρα περιμένουμε, τον Μάρτη μετακομιζουμε.... Και δεν θέλω.... Παρόλα αυτά έχω κινήσει όλες τις διαδικασίες, γιατί πάντα τα εκανα όλα εγώ... Βαρέθηκα να είμαι ο άντρας του σπιτιού... Βαρέθηκα να πληρώνεται, να μου δίνει όλα τα λεφτά, να μην έχει καμία επαφή και μετά να γκρινιαζει ότι δεν έχουμε λεφτά.... Δεν έχει ιδέα πόσα είναι τα έξοδα καθημερινά... Δεν φτάνει ο μισθός του, του είπα ότι κάτι πρέπει να κάνει, να βρει ένα 4ωρο ακόμα κάπου, η απάντηση του ήταν να βρω εγώ, αυτός δεν μπορεί... Σταματάω, ήδη σας κούρασα..... Συγγνώμη, αλλά έπρεπε κάπου να τα πω! 

Καλησπέρα και απο μένα,

 

συμφωνω απόλυτα με όσα σου έγραψαν τα κορίτσια.με την μετακόμιση το μόνο που θα καταφερεις είναι να παρατείνες το πρόβλημα και να δημιουργήσεις και αλλά ανεπανορθωτα ψυχολογικα προβλήματα στο παιδί σου.η μητέρα σου σίγουρα έχει καταλάβει τα πάντα ,το ένστικτο της μάνας είναι αλάνθαστο και νιώθει όσο κανένας αλλος το παιδί της .

παρε την ζωή στα χέρια σου ,μείνε με τους δικούς σου και αστον να πάει στον αγύριστο.εαν δεν το κανείς απλά το μόνο που θα καταφέρεις είναι να μεγαλώσεις παιδιά δυστυχισμένα και βίαια.θα τους κάνεις κακό .αυτο κρατάω και αποφάσισε 

μς Ολά αυτά που γράφεις αυτός ο άνθρωπος δεν έχει αισθήματα .......

[Angela123]

On 14/2/2019 at 12:37 ΜΜ, Anastasia_paris είπε:

Ντρέπομαι και τα βάζω με τον εαυτό μου και μόνο που ανοίγω αυτό το θέμα... Τα προβλήματα ξεκίνησαν από πολύ νωρίς, πάνε 4 χρόνια τώρα... Ήξερα τι άνθρωπος είναι κι όμως επέλεξα να κάνω οικογένεια μαζί του, βλέπετε ήμουν μόνο 22 όταν έμεινα για πρώτη φορά έγκυος... Ήμαστε αρραβωνιασμενοι τότε, ένας αρραβώνας που ήρθε ως απειλή από το μέρος του, η αρραβωνιαζομαστε η χωρίζουμε, εγώ δεν μπορώ να ζω έτσι μου είχε πει.. Εγώ ερωτευμένη πολύ τότε δέχτηκα να αρραβωνιαστουμε... Μέσα σε 4μηνες ήρθε η εγκυμοσύνη... Μετακομισα στο σπίτι του, έφυγε η μάνα του και έμεινα να μεγαλώνω την αδερφή του που τότε πήγαινε λύκειο... Μια μάνα απούσα, δεν μιλούσε καν στα παιδιά της τότε... Ο πατέρας του ζει στη Γερμανία, χωρισμένοι γονείς... Αντί να φτιάχνω το σπίτι μου περιμένοντας το καινούριο μέλος, βρέθηκα να προσπαθώ να μαζέψω τα ασυμμάζευτα, να τρέχω πίσω από την μικρή να της μάθω βασικά πράγματα, όπως να μην αφήνει ανοιχτές χρησιμοποιημενες σερβιέτες στην τουαλέτα... Με πολύ κόπο κατάφερα να τον πείσω στον 9ο μήνα να παμε στους δικούς μου, δεν μπορούσα να μεγαλώσω το παιδί μου σε τέτοιο περιβάλλον (είχαν και γατα στο σπίτι). Έκανα τον μεσολάβητη να τα βρουν μανα με παιδιά, γύρισε η μάνα στο σπίτι και φύγαμε εμείς... Εγώ φοιτήτρια ακόμα, ο άντρας μου έμεινε χωρίς δουλειά και τον πήρε ο πατέρας μου στο μαγαζί.. Γεννησα και ξεκίνησαν όλα.. Βοήθεια μηδέν, ευτυχώς υπήρχε η μάμα μου... Αχ αυτή η μαμα μου πόσα τράβηξε και ακόμα τραβαει... Καβγάδες για το καθετί, άσχημοι καυγάδες... Όταν ο μικρός έγινε ενός, βρήκα δουλειά... Ζηλεια, καυγαδες μπροστά στο παιδί... Μετακόμισαμε σε δικό μας σπίτι, θα ειμασταν καλύτερα εκεί έλεγε... Ήρθαν χειρότερα... Πέρασε άλλος ένας χρόνος, κι εκεί που έλεγα δεν πάει άλλο, ήρθε δεύτερη εγκυμοσύνη.. Διδυμα...χάνω τη δουλειά μου, δύσκολη εγκυμοσύνη, αμνιοπαρακεντηση, στήριξη μηδεν... Παθαίνουμε ζημιά στο σπίτι, φεύγουμε και πάλι στους δικούς μου, πάλι στο μηδέν... Στη διάρκεια της εγκυμοσύνης με "χωρισε" 2 και 3 φορές.... Φυσικά ποτέ δεν είχε τα κότσια να φύγει στ αλήθεια... Γέννησα τέλη Νοέμβρη... Το ένα μωρό μου νοσηλεύτηκε στη μενν για μια εβδομάδα... Με πήγε να το δω μια φορά με το καροτσάκι γιατί δεν μπορούσα να περπατήσω... Από τότε και αφού βγήκα απ το νοσοκομείο με το ένα μωρό, πήγαινα εγώ να το δω, πήγε μόνο μια φορά.... Πριν σαραντησω ήρθε μεγάλος καβγάς, για τα λεφτά, για το σπίτι, για τα παιδιά, για όλα.... Ήθελε να του ετοιμάσω τη βαλίτσα του να φύγει... 5μερες δεν μου έλεγε ούτε καλημέρα... Εν τέλει και αφού του είπα αν θες να φύγεις φύγε, μπήκε στη μέση ο πατέρας μου, που να ξερε κι αυτός.... Κανείς δεν ξέρει... Ούτε η μαμά μου, το μοναδικό μου στήριγμα, ούτε αυτή τα ξέρει όλα... Τώρα περιμένουμε, τον Μάρτη μετακομιζουμε.... Και δεν θέλω.... Παρόλα αυτά έχω κινήσει όλες τις διαδικασίες, γιατί πάντα τα εκανα όλα εγώ... Βαρέθηκα να είμαι ο άντρας του σπιτιού... Βαρέθηκα να πληρώνεται, να μου δίνει όλα τα λεφτά, να μην έχει καμία επαφή και μετά να γκρινιαζει ότι δεν έχουμε λεφτά.... Δεν έχει ιδέα πόσα είναι τα έξοδα καθημερινά... Δεν φτάνει ο μισθός του, του είπα ότι κάτι πρέπει να κάνει, να βρει ένα 4ωρο ακόμα κάπου, η απάντηση του ήταν να βρω εγώ, αυτός δεν μπορεί... Σταματάω, ήδη σας κούρασα..... Συγγνώμη, αλλά έπρεπε κάπου να τα πω! 

Καλησπέρα και από μένα.Δε θέλω να το παίξω ως δικηγόρος του διαβόλου και συγχωρεσε με αλλά ίσως να μην κατάλαβα καλά που είναι ακριβώς το πρόβλημα στη σχέση σας.

Μήπως έχει πιεστεί από τις ευθύνες καθως συντηρεί 5 στόματα εφ όσον εσυ δε δουλεύεις;Μήπως δεν ηταν ετοιμος να μεγαλωσει σε τόσο μικρό διάστημα η οικογένεια σας;Μήπως δε νιώθει άνετα να μένει μαζί με τους γονείς σου;

Πρέπει μέσα από τη συζήτηση να βρεθεί η αιτία όλων των προβλημάτων και να βρεθείτε ώριμα σκεπτόμενοι το καλό των παιδιών. Δεν ειναι ωραίο να μεγαλώνουν σε ένα ακατάλληλο περιβάλλον καθώς τα παιδιά αντιλαμβάνονται πολύ περισσότερα απ όσο πιστεύουμε.

 

 

[mummyoftwoandone]

Σας ευχαριστώ πολύ όλες για άλλη μια φορά!!! @Angela123 το ένα από τα δύο πιο κυρια θέματα είναι ότι δεν θέλει να αναλάβει καμία απολύτως παραπάνω ευθύνη πέραν του να πηγαίνει στη δουλειά... Ούτε παιδιά, ούτε σπίτι, ούτε λογαριασμούς τίποτα... Πάει κανένα σούπερ που και που, μόνο και μόνο για να μην μένει με τα παιδιά στο σπίτι ώστε να πηγαινω εγώ... Όπως πληρώνεται από τη δουλειά, μου δίνει όλα τα λεφτά στο χέρι, δε θέλει καθόλου να ασχολείται με χρήματα, δεν έχει ιδέα πόσα έξοδα έχουμε,και γκρινιαζει όταν του λεω ότι τελείωσαν τα λεφτά... Του είπα να βρει έστω προσωρινά μια ακόμη δουλειά, λίγες ώρες για συμπλήρωμα, έστω μέχρι να μεγαλώσουν λίγο τα μωρά και μπορέσω να δουλέψω εγώ... Και πίστεψε με, θέλω όσο  τίποτα άλλο να δουλέψω!! Γενικά θέλει μόνο να ξυπνάει να κάθεται με το κινητό, να τρώει, να ξαπλώνει και μετά να πηγαίνει στη δουλειά... Το δεύτερο κυριότερο είναι η συμπεριφορά του απέναντι και μπροστά στον μεγάλο, και στα μικρά φυσικά απλά αυτά ακόμη δεν καταλαβαινουν... Ανέκαθεν είχε την τάση να με μειώνει και να τονίζει κάθε λάθος μου... Όμως το έκανε με τέτοιο τρόπο μπροστά στο παιδί που άρχισε και ο μικρός να μιλάει καπως έτσι "αντε παράτα με, βουλωστο, αντε γιατί, μη σου πω καμία κουβέντα, και άλλα τέτοια ωραία".. Υπήρξα κι εγώ πολύ ειρωνική και εριστικη απέναντι του, δεν λέω, αλλά όχι μπροστά στο παιδί!! Έχει φτάσει σε. Σημείο ο μικρός απλά να μιλάμε φυσιολογικά και να φωνάζει μη μαλωνετε!! Του τα έχω πει πολλές φορές, λέει ότι το καταλαβαίνει αλλά πάλι μόλις νευριάσει κάνει ακριβώς το ίδιο... Και όσες φορές έχει τύχει να φωνάξω και να μαλώσω τον μικρό, γιατί άνθρωπος είμαι κι εγώ και έχω κάποια όρια τα οποία ξεπερνιουνται καθημερινά, τότε μπαίνει στη μέση, μου φωνάζει μπροστά στο μωρό γιατί του φώναξα (κάνει δλδ αυτό για το οποίο με κατηγορεί)... 

 

Σίγουρα φταίω κι εγώ σε πολλά δε λέω ότι είμαι Αγία... Αλλά πλέον δεν μπορούμε ούτε καν να μιλήσουμε, αρπαζεται κατευθείαν και λέει τα δικά του, ότι πω εγώ θα γίνει και άλλα τέτοια ωραία.... Δεν καταλαβαινει ότι κάνει κακό στο παιδί του, αυτό με νοιάζει πιο πολύ.... 

Και να τονίσω ότι με πίεζε πολύ για δεύτερο παιδί ενώ ήδη τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά μεταξύ μας, οοοτε δεν στέκει το δεν ήταν έτοιμος για περισσότερες ευθύνες... Και το ότι μένουμε στους δικούς μου σίγουρα τον πιέζει, όπως πιέζομαι και εγώ, ούτε για μένα είναι το πιο ευχάριστο όσο κι αν τους αγαπάω.... Τον πατέρα μου δεν τον βλεπει ποτέ στο σπίτι γτ έχουν διαφορετικές βάρδιες, και την μαμά μου θα την έχει και στο άλλο σπίτι που θα πάμε, εφόσον δεν θέλει να βοηθάει με τα παιδιά ούτε τη νύχτα, δεν είμαι ρομπότ ούτε έχω 6 χέρια... 

[Angela123]

πρίν από 6 λεπτά , Anastasia_paris είπε:

Σας ευχαριστώ πολύ όλες για άλλη μια φορά!!! @Angela123 το ένα από τα δύο πιο κυρια θέματα είναι ότι δεν θέλει να αναλάβει καμία απολύτως παραπάνω ευθύνη πέραν του να πηγαίνει στη δουλειά... Ούτε παιδιά, ούτε σπίτι, ούτε λογαριασμούς τίποτα... Πάει κανένα σούπερ που και που, μόνο και μόνο για να μην μένει με τα παιδιά στο σπίτι ώστε να πηγαινω εγώ... Όπως πληρώνεται από τη δουλειά, μου δίνει όλα τα λεφτά στο χέρι, δε θέλει καθόλου να ασχολείται με χρήματα, δεν έχει ιδέα πόσα έξοδα έχουμε,και γκρινιαζει όταν του λεω ότι τελείωσαν τα λεφτά... Του είπα να βρει έστω προσωρινά μια ακόμη δουλειά, λίγες ώρες για συμπλήρωμα, έστω μέχρι να μεγαλώσουν λίγο τα μωρά και μπορέσω να δουλέψω εγώ... Και πίστεψε με, θέλω όσο  τίποτα άλλο να δουλέψω!! Γενικά θέλει μόνο να ξυπνάει να κάθεται με το κινητό, να τρώει, να ξαπλώνει και μετά να πηγαίνει στη δουλειά... Το δεύτερο κυριότερο είναι η συμπεριφορά του απέναντι και μπροστά στον μεγάλο, και στα μικρά φυσικά απλά αυτά ακόμη δεν καταλαβαινουν... Ανέκαθεν είχε την τάση να με μειώνει και να τονίζει κάθε λάθος μου... Όμως το έκανε με τέτοιο τρόπο μπροστά στο παιδί που άρχισε και ο μικρός να μιλάει καπως έτσι "αντε παράτα με, βουλωστο, αντε γιατί, μη σου πω καμία κουβέντα, και άλλα τέτοια ωραία".. Υπήρξα κι εγώ πολύ ειρωνική και εριστικη απέναντι του, δεν λέω, αλλά όχι μπροστά στο παιδί!! Έχει φτάσει σε. Σημείο ο μικρός απλά να μιλάμε φυσιολογικά και να φωνάζει μη μαλωνετε!! Του τα έχω πει πολλές φορές, λέει ότι το καταλαβαίνει αλλά πάλι μόλις νευριάσει κάνει ακριβώς το ίδιο... Και όσες φορές έχει τύχει να φωνάξω και να μαλώσω τον μικρό, γιατί άνθρωπος είμαι κι εγώ και έχω κάποια όρια τα οποία ξεπερνιουνται καθημερινά, τότε μπαίνει στη μέση, μου φωνάζει μπροστά στο μωρό γιατί του φώναξα (κάνει δλδ αυτό για το οποίο με κατηγορεί)... 

 

Σίγουρα φταίω κι εγώ σε πολλά δε λέω ότι είμαι Αγία... Αλλά πλέον δεν μπορούμε ούτε καν να μιλήσουμε, αρπαζεται κατευθείαν και λέει τα δικά του, ότι πω εγώ θα γίνει και άλλα τέτοια ωραία.... Δεν καταλαβαινει ότι κάνει κακό στο παιδί του, αυτό με νοιάζει πιο πολύ.... 

Ευχαριστώ για τις διευκρινίσεις.Οσον αφορά το οικονομικό κομμάτι,γιατί δεν τον αφήνεις 1 μήνα να διαχειριστεί τα έξοδα αφού πιστεύει ότι Εσύ δε τα καταφέρνεις καλά για να συνειδητοποιήσει ότι ο μισθός του δεν επαρκει;Εύχομαι σύντομα να βρεις και δουλειά Όχι μόνο για να βελτιωθούν τα οικονομικά σας αλλά και για να βελτιωθεί η ψυχολογία σου αλλά και για να τον κάνεις να καταλάβει πως και εσύ έχεις μια δουλειά τώρα και χρειάζεται να συνεισφέρει πιο πολύ στο σπιτι.Το λέω αυτό γιατί πολλοί άντρες πιστεύουν λαναθασμενα ότι όταν μια μαμά ειναι full time μαμα και νοικοκυρα ολα ειναο ευκολα και ειναι αραχτη στο σπιτι.

Όσον αφορά τα παιδιά πρέπει να βρείτε και κοινή γραμμή διαπαιδαγώγησης που θα τηρείτε πιστά.Ειστε όλοι μια ομάδα και εσείς ως γονείς θα πρέπει να είστε οι αρχηγοί της ομάδας και ταυτόχρονα καλοί συνεργάτες.Δε γίνεται ο ένας να λέει "ασπρο" και ο άλλος "μαυρο".

Φαντάζομαι εσύ τα αντιλαμβάνεσαι όλα αυτά αφού ανοιξες ενα τετοιο μεγαλο θεμα.Αχ καλή μου πολλές φορές οι άντρες παθαίνουν κοκομπλοκο μπροστά στα οικογενειακά βάρη.Συζητησε ακόμα μια φορά μαζί του ήρεμα.Βγειτε ένα βράδυ οι 2 σας να θυμηθείτε τα παλιά.

 

 

[mummyoftwoandone]

πρίν από 1 λεπτό , Angela123 είπε:

Ευχαριστώ για τις διευκρινίσεις.Οσον αφορά το οικονομικό κομμάτι,γιατί δεν τον αφήνεις 1 μήνα να διαχειριστεί τα έξοδα αφού πιστεύει ότι Εσύ δε τα καταφέρνεις καλά για να συνειδητοποιήσει ότι ο μισθός του δεν επαρκει;Εύχομαι σύντομα να βρεις και δουλειά Όχι μόνο για να βελτιωθούν τα οικονομικά σας αλλά και για να βελτιωθεί η ψυχολογία σου αλλά και για να τον κάνεις να καταλάβει πως και εσύ έχεις μια δουλειά τώρα και χρειάζεται να συνεισφέρει πιο πολύ στο σπιτι.Το λέω αυτό γιατί πολλοί άντρες πιστεύουν λαναθασμενα ότι όταν μια μαμά ειναι full time μαμα και νοικοκυρα ολα ειναο ευκολα και ειναι αραχτη στο σπιτι.

Όσον αφορά τα παιδιά πρέπει να βρείτε και κοινή γραμμή διαπαιδαγώγησης που θα τηρείτε πιστά.Ειστε όλοι μια ομάδα και εσείς ως γονείς θα πρέπει να είστε οι αρχηγοί της ομάδας και ταυτόχρονα καλοί συνεργάτες.Δε γίνεται ο ένας να λέει "ασπρο" και ο άλλος "μαυρο".

Φαντάζομαι εσύ τα αντιλαμβάνεσαι όλα αυτά αφού ανοιξες ενα τετοιο μεγαλο θεμα.Αχ καλή μου πολλές φορές οι άντρες παθαίνουν κοκομπλοκο μπροστά στα οικογενειακά βάρη.Συζητησε ακόμα μια φορά μαζί του ήρεμα.Βγειτε ένα βράδυ οι 2 σας να θυμηθείτε τα παλιά.

 

 

Αυτά που λες τα έχω ήδη προσπαθήσει... Μέχρι και 2ημερο μας έκλεισα και φύγαμε οι δύο μας, πριν μείνω έγκυος αυτό.... Ωραία περάσαμε, δε λέω, αλλά με την πρώτη ευκαιρία μου πέταξε κι ένα "έλα μωρέ, μόνο αυτό έκανες για τη σχέση μας και μιλάς και από πάνω".... Όσο για την κοινή γραμμή που λες το θέλω όσο τίποτα άλλο, αλλά δεν γίνεται να μαλωνω εγώ τον μικρό, και να έρχεται μετά να κάνει τον καλό πατέρα μόνο και μόνο για να με μειώσει ... Δε θέλω να διαλυθεί η οικογένεια μου, και το λέω ειλικρινά, μακάρι να γινόταν κάτι και να έφτιαχναν τα πράγματα... Κάθε φορά που κουβεντιαζουμε λεμε τέρμα όλα και προσπαθούμε απ την αρχή, και πάλι γίνονται τα ίδια λάθη... Η μόνη διαφορά πλέον και μετά από πολλές προσπάθειες, είναι ότι εγω εχω πλέον μια απάθεια προς το πρόσωπό του, όταν μου χαμογελάει του χαμογελάω, όταν με φιλάει, τον φιλαω και όταν φωνάζει η ειρωνεύεται, απλά τον αγνοώ... 

πρίν από 15 λεπτά , Angela123 είπε:

Ευχαριστώ για τις διευκρινίσεις.Οσον αφορά το οικονομικό κομμάτι,γιατί δεν τον αφήνεις 1 μήνα να διαχειριστεί τα έξοδα αφού πιστεύει ότι Εσύ δε τα καταφέρνεις καλά για να συνειδητοποιήσει ότι ο μισθός του δεν επαρκει;Εύχομαι σύντομα να βρεις και δουλειά Όχι μόνο για να βελτιωθούν τα οικονομικά σας αλλά και για να βελτιωθεί η ψυχολογία σου αλλά και για να τον κάνεις να καταλάβει πως και εσύ έχεις μια δουλειά τώρα και χρειάζεται να συνεισφέρει πιο πολύ στο σπιτι.Το λέω αυτό γιατί πολλοί άντρες πιστεύουν λαναθασμενα ότι όταν μια μαμά ειναι full time μαμα και νοικοκυρα ολα ειναο ευκολα και ειναι αραχτη στο σπιτι.

Όσον αφορά τα παιδιά πρέπει να βρείτε και κοινή γραμμή διαπαιδαγώγησης που θα τηρείτε πιστά.Ειστε όλοι μια ομάδα και εσείς ως γονείς θα πρέπει να είστε οι αρχηγοί της ομάδας και ταυτόχρονα καλοί συνεργάτες.Δε γίνεται ο ένας να λέει "ασπρο" και ο άλλος "μαυρο".

Φαντάζομαι εσύ τα αντιλαμβάνεσαι όλα αυτά αφού ανοιξες ενα τετοιο μεγαλο θεμα.Αχ καλή μου πολλές φορές οι άντρες παθαίνουν κοκομπλοκο μπροστά στα οικογενειακά βάρη.Συζητησε ακόμα μια φορά μαζί του ήρεμα.Βγειτε ένα βράδυ οι 2 σας να θυμηθείτε τα παλιά.

 

 

Συγγνώμη αλλά τα ξαναδιαβάζω για να απαντήσω σε όλα χάχαχαχα!!! Για τη διαχείριση που λες του το λεω συνεχεια αφού δεν αντέχω άλλο να μου ζητάει λεφτά ακόμη και. Για να πάει να πιει καφέ!!! Δεν το χει καθόλου, δεν μπορεί! Αυτό που κάνω τελευταία είναι να γράφω ακριβώς τα έξοδα που κάνω, οπότε όταν ρωτάει του τα διαβάζω!!! 

[Konsta15]

6 ώρες πρίν, Anastasia_paris είπε:

 ... Δε θέλω να διαλυθεί η οικογένεια μου, και το λέω ειλικρινά, ....

Αναστασία μου, δε σου κάνει καλό να χρησιμοποιεις τη φράση 'διαλυμένη οικογένεια' για ενδεχόμενο διαζύγιο. Κανει πολύ κακο στην ψυχολογία σου και διαιωνίζει ένα στερεότυπο προηγούμενων δεκαετιών. Σε κρατάει πίσω και μόνο η σκέψη μιας 'διάλυσης'. Διαλυμένες είναι οι οικογένειες που ο ένας είναι φυλακή, ο άλλος στην απεξάρτηση και τα παιδιά μπαινοβγαίνουν σε ιδρύματα έχοντας να αντιμετωπίσουν απειρα ψυχολογικά προβλήματα χωρίς να φταίνε πουθενά. Το να χωρίσεις για το καλο το δικό σου και των παιδιών σου είναι ένα βήμα που θέλει τόλμη και αποφασιστικότητα. Θέλει δύναμη μεγάλη να στηρίξεις μόνη σου 3 παιδιά. Και οι μονογονεϊκες οικογένειες παραμένουν οικογένειες. Δεν ξέρω αν σου δίνω να καταλάβεις τι θέλω να πω. Είναι βασικό για σένα και τα παιδιά σου να μη νιώθεις ότι αν χωρίσεις θα είστε λιγότερο οικογένεια απ ότι είστε τώρα. Αυτό. Εύχομαι να πάνε όλα καλά και να καταλάβει τα λάθη του. Αλλά και να μην γίνει αυτό, θα τα καταφέρεις, αρκεί να είστε όλοι καλά και ευτυχισμένοι. Συμβουλές ειλικρινά δεν μπορώ να σου δώσω γιατί όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος. Μπορώ όμως να διακρίνω στα λογια σου μια μαμά που θέλει το καλύτερο για τα παιδιά της και οφείλει και στον εαυτό της να είναι ηρεμη και ευτυχισμένη. Να τα χαίρεσαι τα αγγελούδια σου! 

[kotsifikos]

Από ότι καταλαβαίνω η σχέση σας χρειάζεται δουλειά, πολύ δουλειά. Δεν ξέρω αν ο άνθρωπος αλλάζει, όμως αν θες μπορείτε να προσπαθήσετε μαζί, να πάτε σε έναν ειδικό και να συζητήσετε τα προβλήματα σας.Αυτό όμως επιβάλλει προσπάθεια και από τις δύο πλευρές.

Όμως αν επιλέξεις κάτι τέτοιο και άντρας σου δεχθεί να το παλέψετε θα πάρει χρόνο, δεν αλλάζει αυτή η κατάσταση από την μία στιγμή στην άλλη.

Αν δεν δεχθει κάτι τέτοιο ο σύζυγος σου κάνε μία συνεδρία με έναν παιδοψυχολόγο να του περιγράψεις την κατάσταση έτσι ώστε να σε καθοδηγήσει για το πως θα την χειριστείς σε σχέση με τα παιδιά που μεγαλώνετε.

Το μόνο σίγουρο σε όλη την κατάσταση είναι πως πρέπει να μεριμνήσεις για την ψυχική υγεία των παιδιών σου ΠΡΩΤΑ από όλα, γιατί αυτό είναι το πιο σημαντικό.