Ψυχολογία νέας μαμάς

[Nicol_]

Μια και τον τελευταίο καιρό διανύω μια δυσκολη περίοδο, σκεφτηκα να συζητούσαμε εμείς οι νεες μαμάδες το πως νιώθουμε. Πως αντιμετωπίζουμε ολα οσα μας συμβαίνουν και ποια ειναι η συναισθηματική μας κατάσταση. 

Τη δεδομένη στιγμή εγω πραγματικά μερικές φορές αισθανόμαι πως δεν μπορώ να ανταπεξέλθω.Μετράω τις ώρες μέχρι να τελειώσει η μέρα και να έρθει ο άντρας μου σπίτι να μπορέσω να κανω ενα μπάνιο και να φαω πιο ήρεμα. Θελω να ειμαι ειλικρινής και θα πω αληθεια για το πως νιώθω. Θεωρω οτι περνάω μια απο τις δυσκολότερες φασεις. Πολλες φορες αναπολώ την ελευθερία της προηγούμενης μου ζωης. Κλαιω και απελπίζομαι γιατί σκέφτομαι αυτο ειναι? Ενας αγωνας να σταματήσει το κλαμα,κλεισμενη σε 4 τοιχους χωρις να μπορω να φαω και να ξεκουραστώ? Ετσι θα ειναι η καθε μου μερα? Ξερω οτι καποια στιγμη ισως καλυτερέψουν τα πράγματα απλα τωρα δυσκολεύομαι να το δω.

Λατρεύω το αγορακι μου. Αλλα αυτο το καθημερινο τρέξιμο και η αυπνια με αφήνουν κουρελι και δεν μπορω να το χαρω..

Μου λειπει ο αντρας μου.. 

Πως νιωθετε με αυτη την τρομερη αλλαγή στη ζωη σας?

[butterfly1986]

Να σου ζήσει το μωράκι σου!πολύ λογικά όλα αυτά που αισθάνεσαι.νομιζω όλοι λίγο πολύ τα έχουμε νιώσει κάποιες στιγμές.οταν κάνεις μωρό η ζωή σου αλλάζει 360 μοίρες.κι εγώ λατρεύω τα μωρά μου κ απειρες φορές κάθομαι κ τα χαζεύω κ σκέφτομαι πόσο τυχερή είμαι αλλά κάποιες στιγμές έχει τύχει να κλαίω το βράδυ όταν δεν μπορώ να κοιμηθώ σερί πάνω από μία ώρα η να ανυπομονώ να βραδυασει να κοιμηθούν για να μπορέσω λίγο να κάνω ένα μπάνιο η να χαλαρώσω.νομιζω είναι φυσιολογικό.οι μανουλες με μωράκια έχουμε σχεδόν μηδενικό προσωπικό χρόνο αλλά έχουμε τα γλυκουλια μας.οταν μεγαλώσουν θα έχουμε πιο πολύ χρόνο αλλά σίγουρα θα νοσταλγούμε τον καιρό που ήταν μικρά.οποτε πρέπει να προσπαθούμε να απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή.επισης κι εγώ πολλές φορές αναπολώ το ποσό ελεύθερο χρόνο είχα πριν αλλά μετά θυμάμαι πόσο πολύ τότε επιθυμούσα,αγχωνομουνα  κ πάλευα για ένα μωράκι κ  ξαφνικά τα ξεχνάω όλα κ χαίρομαι που τα κατάφερα!

[Evangeliaaa]

Just now, Nicol_ είπε:

Μια και τον τελευταίο καιρό διανύω μια δυσκολη περίοδο, σκεφτηκα να συζητούσαμε εμείς οι νεες μαμάδες το πως νιώθουμε. Πως αντιμετωπίζουμε ολα οσα μας συμβαίνουν και ποια ειναι η συναισθηματική μας κατάσταση. 

Τη δεδομένη στιγμή εγω πραγματικά μερικές φορές αισθανόμαι πως δεν μπορώ να ανταπεξέλθω.Μετράω τις ώρες μέχρι να τελειώσει η μέρα και να έρθει ο άντρας μου σπίτι να μπορέσω να κανω ενα μπάνιο και να φαω πιο ήρεμα. Θελω να ειμαι ειλικρινής και θα πω αληθεια για το πως νιώθω. Θεωρω οτι περνάω μια απο τις δυσκολότερες φασεις. Πολλες φορες αναπολώ την ελευθερία της προηγούμενης μου ζωης. Κλαιω και απελπίζομαι γιατί σκέφτομαι αυτο ειναι? Ενας αγωνας να σταματήσει το κλαμα,κλεισμενη σε 4 τοιχους χωρις να μπορω να φαω και να ξεκουραστώ? Ετσι θα ειναι η καθε μου μερα? Ξερω οτι καποια στιγμη ισως καλυτερέψουν τα πράγματα απλα τωρα δυσκολεύομαι να το δω.

Λατρεύω το αγορακι μου. Αλλα αυτο το καθημερινο τρέξιμο και η αυπνια με αφήνουν κουρελι και δεν μπορω να το χαρω..

Μου λειπει ο αντρας μου.. 

Πως νιωθετε με αυτη την τρομερη αλλαγή στη ζωη σας?

Καλησπέρα, να σου ζησει το μωρακι σου!! Είναι πολύ λογικά όλα αυτά κ ακριβώς τα ίδια σκέφτομαι κ εγώ ιδίως όταν ηταν πιο μικρος ο μπεμπης μου..μη νιώθεις τύψεις για όλα αυτά που νιώθεις κ συζήτησε τα κ με τον άντρα σου, έχετε μιλήσει πανω σε αυτό, σε καταλαβαίνει; γτ είναι πολύ σημαντικό κομματι κ αυτό!

[Nicol_]

16 ώρες πρίν, Evangeliaaa είπε:

Καλησπέρα, να σου ζησει το μωρακι σου!! Είναι πολύ λογικά όλα αυτά κ ακριβώς τα ίδια σκέφτομαι κ εγώ ιδίως όταν ηταν πιο μικρος ο μπεμπης μου..μη νιώθεις τύψεις για όλα αυτά που νιώθεις κ συζήτησε τα κ με τον άντρα σου, έχετε μιλήσει πανω σε αυτό, σε καταλαβαίνει; γτ είναι πολύ σημαντικό κομματι κ αυτό!

Εχω μεγαλη υποστήριξη απο τον αντρα μου, μς καταλάβαινει έχουμε πολυ καλη επικοινωνια. Λείπει ομως πολλες ωρες λογω δουλειας και το ότι ειμαι μονη συνεχεια παίζει κ αυτο σίγουρα  το ρολο του στην ψυχολογία μου.

Γενικα πιστευω πολλες μητερες νιώθουμε απόγνωση ειδικα τον πρώτο καιρό που είναι τοσο δύσκολος.Αλλα υπάρχει κ ενα ταμπου να παραδεχτούμε οτι δεν νιώθουμε τοσο παραδεισένια με τον νεα μας ρολο. Εγω εφτασα στα όρια μου αρκετες φορες. Και ξερω οτι υπαρχουν χειρότερες καταστάσεις και ειμαι ευγνώμων που εχω ενα γερό παιδακι. Ομως συζητώντας τις δυσκολίες  με ατομα που περνάνε το ιδιο νιωθω καλυτερα

[nanoula90]

Just now, Nicol_ είπε:

Εχω μεγαλη υποστήριξη απο τον αντρα μου, μς καταλάβαινει έχουμε πολυ καλη επικοινωνια. Λείπει ομως πολλες ωρες λογω δουλειας και το ότι ειμαι μονη συνεχεια παίζει κ αυτο σίγουρα  το ρολο του στην ψυχολογία μου.

Γενικα πιστευω πολλες μητερες νιώθουμε απόγνωση ειδικα τον πρώτο καιρό που είναι τοσο δύσκολος.Αλλα υπάρχει κ ενα ταμπου να παραδεχτούμε οτι δεν νιώθουμε τοσο παραδεισένια με τον νεα μας ρολο. Εγω εφτασα στα όρια μου αρκετες φορες. Και ξερω οτι υπαρχουν χειρότερες καταστάσεις και ειμαι ευγνώμων που εχω ενα γερό παιδακι. Ομως συζητώντας τις δυσκολίες  με ατομα που περνάνε το ιδιο νιωθω καλυτερα

Αγαπη μου εμεις τα εχουμε πει αυτα και ιδιαιτερως. Ειναι πολυ μικρα και δυστυχως δεν εχουν μιλια να μας πουν τι εχουν κ τι θελουν. Ειναι οπως τα λες τα πραγματα. Υπαρχουν μερες πολυ δυσκολες που σε παιρνει απο κατω, και άλλες που χαζευεις το μωρο σου και χαμογελας που σταθηκες τυχερη και εγινες μαμα.

Άλλες το περνανε πιο ευκολα, άλλες πιο δυσκολα. Περναει ομως ο καιρος πολυ γρηγορα. Ειστε ηδη 2 μηνων και ηταν σαν χθες που ησουν ακομα εγκυος. Οχι δεν ειναι ολα ροδινα, αλλα εχουμε κατι σπουδαιο. Και αυτο ειναι υγιη μωρα. Απο κει και περα ολα θα ερθουν κ θα γινουν. Παντα θα υπαρχουν πιο ζορικες μερες, αλλα να σκεφτεσαι οτι θα υπαρχουν κ καλυτερες. Κ οι καλυτερες θα ειναι πιο πολλες οσο περναει ο καιρος. Με καθε του γελακι, με καθε του τσιριδα, με καθε του νεο αναπτυξιακο σταδιο, θα σκας απο περηφανια για τα κατορθωματα του μικρου σου. Θα ερθει η μερα που θα σου λειπει να ειναι βρεφακι, γιατι αργοτερα θα σε τρεχει με άλλα θεματα. Τιποτα δεν πρεπει να ειναι ταμπου. Εγω ειμαι η πρωτη που εκφραζομαι και λεω ανοιχτα το πως νιωθω. Αλλα παντα στο τελος της ημερας που τον χαζευω να κοιμαται, το πιο αθωο πλασμα στον κοσμο, τοσο απροστατευτο και ευαισθητο, γεμιζω απο χιλιαδες συναισθηματα που δεν υπαρχουν λογια να τα περιγραψω. Αυτα μου δινουν δυναμη. Αυτα και τα ματια του που με κοιτανε και πλεον αρχιζει κ καταλαβαινει οτι ειμαι η μαμα του, η ασφαλεια του. 

[Nicol_]

Just now, nanoula90 είπε:

Αγαπη μου εμεις τα εχουμε πει αυτα και ιδιαιτερως. Ειναι πολυ μικρα και δυστυχως δεν εχουν μιλια να μας πουν τι εχουν κ τι θελουν. Ειναι οπως τα λες τα πραγματα. Υπαρχουν μερες πολυ δυσκολες που σε παιρνει απο κατω, και άλλες που χαζευεις το μωρο σου και χαμογελας που σταθηκες τυχερη και εγινες μαμα.

Άλλες το περνανε πιο ευκολα, άλλες πιο δυσκολα. Περναει ομως ο καιρος πολυ γρηγορα. Ειστε ηδη 2 μηνων και ηταν σαν χθες που ησουν ακομα εγκυος. Οχι δεν ειναι ολα ροδινα, αλλα εχουμε κατι σπουδαιο. Και αυτο ειναι υγιη μωρα. Απο κει και περα ολα θα ερθουν κ θα γινουν. Παντα θα υπαρχουν πιο ζορικες μερες, αλλα να σκεφτεσαι οτι θα υπαρχουν κ καλυτερες. Κ οι καλυτερες θα ειναι πιο πολλες οσο περναει ο καιρος. Με καθε του γελακι, με καθε του τσιριδα, με καθε του νεο αναπτυξιακο σταδιο, θα σκας απο περηφανια για τα κατορθωματα του μικρου σου. Θα ερθει η μερα που θα σου λειπει να ειναι βρεφακι, γιατι αργοτερα θα σε τρεχει με άλλα θεματα. Τιποτα δεν πρεπει να ειναι ταμπου. Εγω ειμαι η πρωτη που εκφραζομαι και λεω ανοιχτα το πως νιωθω. Αλλα παντα στο τελος της ημερας που τον χαζευω να κοιμαται, το πιο αθωο πλασμα στον κοσμο, τοσο απροστατευτο και ευαισθητο, γεμιζω απο χιλιαδες συναισθηματα που δεν υπαρχουν λογια να τα περιγραψω. Αυτα μου δινουν δυναμη. Αυτα και τα ματια του που με κοιτανε και πλεον αρχιζει κ καταλαβαινει οτι ειμαι η μαμα του, η ασφαλεια του. 

Αγαπηηη! Παντα εισαι εδω με τη θετική σου σκεψη να μας κανεις να νιώθουμε ομορφα❤

Ετσι ακριβως ειναι. Τώρα κοιμαται στην αγκαλιά μου.. Τον βλέπω κ λιωνω. Χαλαλι του ολα εννοείται!  Θα περάσουν οι δύσκολες μερες το ξερω θα φτιαξουν τα πράγματα θα ερθουν αλλες δυσκολίες ετσι ειναι η ζωη.. Τα λεμε να ξελαφρωνουμε και να ξέρουμε πως δεν ειμαστε οι μονες που νιώθουμε ετσι. 

Ι love you ❤❤❤

[nanoula90]

Just now, Nicol_ είπε:

Αγαπηηη! Παντα εισαι εδω με τη θετική σου σκεψη να μας κανεις να νιώθουμε ομορφα❤

Ετσι ακριβως ειναι. Τώρα κοιμαται στην αγκαλιά μου.. Τον βλέπω κ λιωνω. Χαλαλι του ολα εννοείται!  Θα περάσουν οι δύσκολες μερες το ξερω θα φτιαξουν τα πράγματα θα ερθουν αλλες δυσκολίες ετσι ειναι η ζωη.. Τα λεμε να ξελαφρωνουμε και να ξέρουμε πως δεν ειμαστε οι μονες που νιώθουμε ετσι. 

Ι love you ❤❤❤

❤❤❤

[mama16]

Είναι πολύ λογικό αυτό που νιώθεις, άλλαξε η ζωή σου απ' τη μια στιγμή στην άλλη... Μετά το εξάμηνο που θα αρχίσουν κ οι στερεές τροφές θα είναι λίγο καλύτερα τα πράγματα κ θα γίνουν ακόμα καλύτερα μετά το χρόνο.. Εμένα η κόρη μου είναι 2,5 χρόνων τώρα πριν τον χρόνο ένιωθα χάλια, ιδιαίτερα τους πρώτους μήνες. Τώρα πλέον παρόλο που δεν έχω προσωπικό χρόνο είναι πολύ πιο ξεκούραστα τα πράγματα.. βέβαια σε λιγότερο από 20 μέρες θα γεννήσω το δεύτερο παιδάκι κ θα ξανά μπω σε αυτό το "λούκι". Ας μας δώσει δύναμη ο θεός να αντέξουμε!!!!!

[Nicol_]

Just now, mama16 είπε:

Είναι πολύ λογικό αυτό που νιώθεις, άλλαξε η ζωή σου απ' τη μια στιγμή στην άλλη... Μετά το εξάμηνο που θα αρχίσουν κ οι στερεές τροφές θα είναι λίγο καλύτερα τα πράγματα κ θα γίνουν ακόμα καλύτερα μετά το χρόνο.. Εμένα η κόρη μου είναι 2,5 χρόνων τώρα πριν τον χρόνο ένιωθα χάλια, ιδιαίτερα τους πρώτους μήνες. Τώρα πλέον παρόλο που δεν έχω προσωπικό χρόνο είναι πολύ πιο ξεκούραστα τα πράγματα.. βέβαια σε λιγότερο από 20 μέρες θα γεννήσω το δεύτερο παιδάκι κ θα ξανά μπω σε αυτό το "λούκι". Ας μας δώσει δύναμη ο θεός να αντέξουμε!!!!!

Με το καλο το δευτερο μωρακι σου! Γερα να ειναι και τα δυο παιδακια σου και να τα χαίρεσαι.  Μπράβο παντως στις μητερες που αποφασίζουν για δεύτερο κ τριτο παιδι. Σας βγαζω το καπελο

[mama16]

Just now, Nicol_ είπε:

Με το καλο το δευτερο μωρακι σου! Γερα να ειναι και τα δυο παιδακια σου και να τα χαίρεσαι.  Μπράβο παντως στις μητερες που αποφασίζουν για δεύτερο κ τριτο παιδι. Σας βγαζω το καπελο

Ευχαριστώ πολύ, κ εγώ πάντως βγάζω το καπέλο σε αυτές που κάνουν κ δεύτερο κ τρίτο. Ενώ ήθελα δεύτερο ήθελα αργότερα αλλά ο Θεός είχε άλλα σχέδια!!!!! 

[Evangeliaaa]

Just now, Nicol_ είπε:

Εχω μεγαλη υποστήριξη απο τον αντρα μου, μς καταλάβαινει έχουμε πολυ καλη επικοινωνια. Λείπει ομως πολλες ωρες λογω δουλειας και το ότι ειμαι μονη συνεχεια παίζει κ αυτο σίγουρα  το ρολο του στην ψυχολογία μου.

Γενικα πιστευω πολλες μητερες νιώθουμε απόγνωση ειδικα τον πρώτο καιρό που είναι τοσο δύσκολος.Αλλα υπάρχει κ ενα ταμπου να παραδεχτούμε οτι δεν νιώθουμε τοσο παραδεισένια με τον νεα μας ρολο. Εγω εφτασα στα όρια μου αρκετες φορες. Και ξερω οτι υπαρχουν χειρότερες καταστάσεις και ειμαι ευγνώμων που εχω ενα γερό παιδακι. Ομως συζητώντας τις δυσκολίες  με ατομα που περνάνε το ιδιο νιωθω καλυτερα

Αυτό ακριβώς!! Είναι ταμπού κ πρέπει σονι κ ντε να ειμαστε μες τη τρελή χαρα..ναι κ εγώ λιωνω για το αγοράκι μου, τον λατρεύω καθε μέρα κ πιο πολύ, αλλά έρχονται μέρες δύσκολες, γκρινιες, κλάματα κ κακά τα ψέματα δεν είμαστε ρομπότ, εχουμε κ εμείς συναισθήματα κ ξεσπάσματα! Λίγο η κούραση, λίγο όλη μερα στο σπίτι κλεισμενες, μονές μας ε δε θέλει κ πολύ! Καθε μερα που παίρνει είναι κ κάτι καινουριο με τα καλά κ τα κακά..

[sunshine83]

Ο πρώτος καιρός είναι πολύ δύσκολος για όλες τις νέες μανούλες. Εγώ επειδή γέννησα χειμώνα πέρασα πολύ κλεισούρα στο σπίτι μόνη με το μωρό και ο άντρας μου να λείπει όλη τη μέρα στη δουλειά. Μετά το 1ο τρίμηνο, στρώνουν λίγο τα πράγματα, μπαίνεις σε ένα ρυθμό, μαθαίνεις καλύτερα το μωρό...Καλό κουράγιο!

[Anneliz]

21 ώρες πρίν, Nicol_ είπε:

Μια και τον τελευταίο καιρό διανύω μια δυσκολη περίοδο, σκεφτηκα να συζητούσαμε εμείς οι νεες μαμάδες το πως νιώθουμε. Πως αντιμετωπίζουμε ολα οσα μας συμβαίνουν και ποια ειναι η συναισθηματική μας κατάσταση. 

Τη δεδομένη στιγμή εγω πραγματικά μερικές φορές αισθανόμαι πως δεν μπορώ να ανταπεξέλθω.Μετράω τις ώρες μέχρι να τελειώσει η μέρα και να έρθει ο άντρας μου σπίτι να μπορέσω να κανω ενα μπάνιο και να φαω πιο ήρεμα. Θελω να ειμαι ειλικρινής και θα πω αληθεια για το πως νιώθω. Θεωρω οτι περνάω μια απο τις δυσκολότερες φασεις. Πολλες φορες αναπολώ την ελευθερία της προηγούμενης μου ζωης. Κλαιω και απελπίζομαι γιατί σκέφτομαι αυτο ειναι? Ενας αγωνας να σταματήσει το κλαμα,κλεισμενη σε 4 τοιχους χωρις να μπορω να φαω και να ξεκουραστώ? Ετσι θα ειναι η καθε μου μερα? Ξερω οτι καποια στιγμη ισως καλυτερέψουν τα πράγματα απλα τωρα δυσκολεύομαι να το δω.

Λατρεύω το αγορακι μου. Αλλα αυτο το καθημερινο τρέξιμο και η αυπνια με αφήνουν κουρελι και δεν μπορω να το χαρω..

Μου λειπει ο αντρας μου.. 

Πως νιωθετε με αυτη την τρομερη αλλαγή στη ζωη σας?

Καλησπέρα Νικόλ μου!!! Κι εγώ είμαι σε αυτήν την κατάσταση όπως κ όλες οι γυναίκες που έχουν γεννήσει. Εγώ γέννησα τον Δεκέμβριο κ από την ημέρα που γέννησα νιώθω πως έχω μεγαλώσει απότομα (τον Ιούνιο θα γίνω 25). Νιώθω πως όλα περνάνε από το χέρι μου, κ όντως περνάνε, κ πως δεν θα γυρίσω ποτέ σε αυτό που ήμουν πριν.. Εμένα τον πρώτο καιρό που βγήκα από το μεαυτηριο, με ενοχλούσε ακόμη κ η κοιλιά μ επειδή έκανα πάρα πολλές ραγάδες, κ σκέφτομαι ώρες ώρες ότι ποτέ το σώμα μου δεν θα είναι όπως ήταν. Ξέρω υπερβολικό για πολλές αλλά πραγματικά εμένα αυτό με ενοχλεί πολύ. Φυσικά και ξέρω πως αυτές οι ραγάδες έγιναν επειδή γέννησα ένα στρουμπουλο κ υγιέστατο μωρό οπότε δεν πρέπει να νιώθω άσχημα, αλλα δυστυχώς νοιώθω. Όπως κ να έχει δεν θα σου πω κάτι που δεν ξέρεις. ΟΛΕΣ νοιώθουμε ή έχουμε νοιώσει το ίδιο με εσένα. Εγώ φαντάσου επειδή το μωρό μου δεν το είχα τις πρώτες ημέρες μαζί μου, και είχε κοντό χαληνο, δεν μπόρεσα να τον θηλασω. Όμως δεν το έβαλα κάτω και είπα θα του δίνω δικό μ γάλα και θα το αντλώ με θήλαστρο. Δυσκολεύτηκα πάρα πολύ, ερχόντουσαν ημέρες που πονουσα και ήθελα να το πετάξω απέναντι, γιατί άλλο να έχεις ένα μωρό κ άλλο ένα θήλαστρο κάθε 3 ώρες.. Κι όμως είπα θα το κάνω και μέχρι τώρα του βγάζω γάλα για να πίνει το δικό μου αποκλειστικά κι ελπίζω να τα καταφέρω μέχρι τον 6ο. Δεν θέλω να μακρυγορησω κι άλλο και να σ πω τι πράγματα έχω κάνει ώστε να το καταφέρω αυτό, κ να τους έχω όλους στο στενό μου περιβάλλον ακόμα κ τον άντρα μ να μ λένε πάρα τα. Τέλος αυτούς τους 4 μήνες έχω τσακωθεί με τον αντρα μου όσο δεν έχουμε τσακωθεί τα 4 χρόνια που ήμαστε μαζί, αλλά το παλεύω κ προσπαθώ να μην τον ζαλίζω κ αυτόν και όσο περνάει ο καιρός, μαθαίνοντας κ το μωρό παραπανω όλα καλυτερευουν.. Θέλει μόνο υπομονή! 

Αααα και που είσαι, νομίζω πως πλέον αντί για τις 06/12 (λογικά τότε γιορτάζεις), η καλύτερη σου γιορτή θα ειναι την επόμενη Κυριακή, γιατί χάρη στο μικρό σου ζουζουνακι θα έχεις κι εσύ (όπως κι εγώωωω)  την τιμή και την χαρά να λέγεσαι μανούλα και να γιορτάζεις γι'αυτό. Γιατί δεν ξέρω αν στο ειπα αλλα όλες οι μανούλες του κόσμου έχουν απίστευτη δύναμη μέσα τους! Εγώ μετά την γέννηση του παιδιού μου είπα πως δεν θα ξαναμιλήσω ποτέ άσχημα στην μανουλα μου η οποία έχει γεννήσει 6 παιδιά, και θα ειναι το πρότυπο μου! 

 

 

[Nicol_]

13 ώρες πρίν, Anneliz είπε:

Καλησπέρα Νικόλ μου!!! Κι εγώ είμαι σε αυτήν την κατάσταση όπως κ όλες οι γυναίκες που έχουν γεννήσει. Εγώ γέννησα τον Δεκέμβριο κ από την ημέρα που γέννησα νιώθω πως έχω μεγαλώσει απότομα (τον Ιούνιο θα γίνω 25). Νιώθω πως όλα περνάνε από το χέρι μου, κ όντως περνάνε, κ πως δεν θα γυρίσω ποτέ σε αυτό που ήμουν πριν.. Εμένα τον πρώτο καιρό που βγήκα από το μεαυτηριο, με ενοχλούσε ακόμη κ η κοιλιά μ επειδή έκανα πάρα πολλές ραγάδες, κ σκέφτομαι ώρες ώρες ότι ποτέ το σώμα μου δεν θα είναι όπως ήταν. Ξέρω υπερβολικό για πολλές αλλά πραγματικά εμένα αυτό με ενοχλεί πολύ. Φυσικά και ξέρω πως αυτές οι ραγάδες έγιναν επειδή γέννησα ένα στρουμπουλο κ υγιέστατο μωρό οπότε δεν πρέπει να νιώθω άσχημα, αλλα δυστυχώς νοιώθω. Όπως κ να έχει δεν θα σου πω κάτι που δεν ξέρεις. ΟΛΕΣ νοιώθουμε ή έχουμε νοιώσει το ίδιο με εσένα. Εγώ φαντάσου επειδή το μωρό μου δεν το είχα τις πρώτες ημέρες μαζί μου, και είχε κοντό χαληνο, δεν μπόρεσα να τον θηλασω. Όμως δεν το έβαλα κάτω και είπα θα του δίνω δικό μ γάλα και θα το αντλώ με θήλαστρο. Δυσκολεύτηκα πάρα πολύ, ερχόντουσαν ημέρες που πονουσα και ήθελα να το πετάξω απέναντι, γιατί άλλο να έχεις ένα μωρό κ άλλο ένα θήλαστρο κάθε 3 ώρες.. Κι όμως είπα θα το κάνω και μέχρι τώρα του βγάζω γάλα για να πίνει το δικό μου αποκλειστικά κι ελπίζω να τα καταφέρω μέχρι τον 6ο. Δεν θέλω να μακρυγορησω κι άλλο και να σ πω τι πράγματα έχω κάνει ώστε να το καταφέρω αυτό, κ να τους έχω όλους στο στενό μου περιβάλλον ακόμα κ τον άντρα μ να μ λένε πάρα τα. Τέλος αυτούς τους 4 μήνες έχω τσακωθεί με τον αντρα μου όσο δεν έχουμε τσακωθεί τα 4 χρόνια που ήμαστε μαζί, αλλά το παλεύω κ προσπαθώ να μην τον ζαλίζω κ αυτόν και όσο περνάει ο καιρός, μαθαίνοντας κ το μωρό παραπανω όλα καλυτερευουν.. Θέλει μόνο υπομονή! 

Αααα και που είσαι, νομίζω πως πλέον αντί για τις 06/12 (λογικά τότε γιορτάζεις), η καλύτερη σου γιορτή θα ειναι την επόμενη Κυριακή, γιατί χάρη στο μικρό σου ζουζουνακι θα έχεις κι εσύ (όπως κι εγώωωω)  την τιμή και την χαρά να λέγεσαι μανούλα και να γιορτάζεις γι'αυτό. Γιατί δεν ξέρω αν στο ειπα αλλα όλες οι μανούλες του κόσμου έχουν απίστευτη δύναμη μέσα τους! Εγώ μετά την γέννηση του παιδιού μου είπα πως δεν θα ξαναμιλήσω ποτέ άσχημα στην μανουλα μου η οποία έχει γεννήσει 6 παιδιά, και θα ειναι το πρότυπο μου! 

 

 

6 παιδιά? ? Πως τα κατάφερε η μαμα σου anneliz μήπως να μας πει το μυστικο?? 

[Anneliz]

Just now, Nicol_ είπε:

6 παιδιά? ? Πως τα κατάφερε η μαμα σου anneliz μήπως να μας πει το μυστικο?? 

Χαχα άστα ούτε εγώ δεν μπορώ να το πιστέψω.. Παντως εκείνη ήταν μοναχοπαιδι κ πάντα ήθελε να κάνει πολλά παιδιά..