Πότε ξεκινήσατε να αφήνεται το μωρό σε συγγενικό πρόσωπο.

[Νένα 27]

Γειά σας κορίτσια...ξεκινάω αυτό το θέμα γιατί θέλω την βοήθεια σας...η γνώμη σας μετράει και από τότε που έχω γίνει μέλος του φόρουμ με έχετε βοηθησει σε διάφορα θέματα...Λοιπόν ο μικρός μου είναι 10μηνων...Μέχρι στιγμής τον έχω αφήσει μόνο 2 φορές στην μητέρα μου χωρίς ενοχές γιατί υπάρχει εμπιστοσύνη,η μάνα μου ομως μένει μακρυά και με επισκέπτεται 1 φορά το δίμηνο και αν...εδώ κοντά έχω μόνο την πεθερά στην οποία στον πρώτο μου γιο της είχα απόλυτη εμπιστοσύνη και από 4μηνων της τον άφηνα και νύχτα για να βγούμε με τον άντρα μου ..Στον δεύτερο όμως που είναι και το θέμα μου τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως τα φανταζόμουν,επειδή ο μικρός είχε γεννηθει μικρουλης 2200 και 2100 τον εβγαλα από το νοσοκομείο η πεθερά μου δεν τον πλησίαζε γιατί δεν ήξερε λέει να τον πιάσει,οκ το δέχτηκα...πάει 40μερων 3500κιλα πάλι της φαινόταν μικρός και δεν τον ακουμπάγε ..εκει πανω μας κάνει περισφυγμενη βουβωνοκηλη και τρέχαμε και δεν φτάναμε.. Τελικά αναταχθηκε και με μεγάλη προσοχή στο κλάμα το πήγαμε συντηρητικά για να μην χειρουργηθεί μέχρι να πάει 4μηνων...τα πράγματα κυλούσαν ομαλά φτάσαμε 4μηνων το έντερο δεν είχε ξαναεμφανιστει Τέλος πάντων γλιτώσαμε...εννοείτε πως μέχρι τότε δεν τον άφηνα πουθενά ούτε από τα μάτια μου δεν το έβγαζα....Από κει και πέρα όμως σιγά σιγά στον 6ο κάπου ήθελα και γω να μπορέσω να τον αφήσω κάπου να βγούμε με τον άντρα μου να ξεσκασουμε λιγάκι 6μηνες μέσα όταν της το ανέφερα απαπαπαπα λέει και άμα πάθει κάτι θα με μπλεξετε εσείς...Οκ δεν την πίεσα λέω φοβαται...Τελικά ήρθε η μάνα μου και τον κράτησε μια χαρά...Όταν το κατάλαβε η πεθερά ότι το άφησα στην μάνα μου μάλλον ζήλεψε και μετά από λίγο καιρό άρχισε να λέει να της τον αφήσουμε και νευριάζω και γω και τις λέω τώρα που πάει 7μηνων τον θες τόσο καιρό που είμασταν κλεισμενοι μέσα δεν βοηθαγες και αυτη δεν απάντησε...Μέχρι τώρα λοιπόν δεν τον έχει κρατήσει ούτε μια φορά και ο λόγος είναι ότι αφού τόσο καιρό μου έλεγε το μικρο σου το φοβάμαι τώρα φοβάμαι εγώ να της τον αφήσω,δεν νιώθω καλά,δεν ειμαι σίγουρη,έχω ανασφάλεια.. παρόλο που ξέρω ότι τα καταφέρνει το έχει αποδείξει και με τον πρώτο μου...σίγουρα είναι και το εγωιστικό κομμάτι που έχω και εγώ και ο άντρας μου αλλά πλέον κάτι πρέπει να γίνει...βγαίνουμε μαζί μονο για παιδίατρο στα υπόλοιπα πάει μόνος του...συγνωμη αν σας κούρασα αλλά ήθελα να σας δώσω μια εικόνα...τι να κάνω;;;;πως να αποβαλω τον φόβο που νιώθω...;;;τι θα κανατε;;;Ευχαριστώ!!!

[EleniKel]

Μήπως με αυτή σου τη στάση, κανείς κακό στον εαυτό σου κ σε κανέναν άλλο;; βάλε προτεραιότητες. Αν θες χρόνο με τον άντρα σου, της τον αφήνεις. Αν υπερτερεί ο εγωισμός, κάθεσαι κ τον κρατάς εσύ, με ο, τι αυτό συνεπάγεται. Αλλά έτσι σε ποιον κάνεις κακό; μήπως μόνο σε σένα;; ακόμα κ να ζήλεψε τη μαμά σου, στη ζωή είναι η ζήλια... Εγώ να δεις πόσες φορές έχω ζηλέψει φίλες, γνωστές, άγνωστες... Κ όλοι μας έχουμε ζηλέψει κάποιες στιγμές. Κοίτα να αρπάζει ευκαιρίες που θα σε ξεκουρασουν.γιατι κάποια στιγμή δε θα μπορεί στ αλήθεια.. 

 

[Νένα 27]

Just now, EleniKel είπε:

Μήπως με αυτή σου τη στάση, κανείς κακό στον εαυτό σου κ σε κανέναν άλλο;; βάλε προτεραιότητες. Αν θες χρόνο με τον άντρα σου, της τον αφήνεις. Αν υπερτερεί ο εγωισμός, κάθεσαι κ τον κρατάς εσύ, με ο, τι αυτό συνεπάγεται. Αλλά έτσι σε ποιον κάνεις κακό; μήπως μόνο σε σένα;; ακόμα κ να ζήλεψε τη μαμά σου, στη ζωή είναι η ζήλια... Εγώ να δεις πόσες φορές έχω ζηλέψει φίλες, γνωστές, άγνωστες... Κ όλοι μας έχουμε ζηλέψει κάποιες στιγμές. Κοίτα να αρπάζει ευκαιρίες που θα σε ξεκουρασουν.γιατι κάποια στιγμή δε θα μπορεί στ αλήθεια.. 

 

Ναι το ξέρω...το βλέπω δηλαδή απλά με την στάση της έχει πληγωθεί και ο άντρας μου και δεν ήθελε να της τον αφήνουμε...σιγά σιγά όμως έχει καταλάβει και αυτός και εγώ πόσο καλό μας κάνει όλο αυτό και λέμε να αρχίσουμε να τον αφήνουμε το θέμα είναι ότι φοβάμαι,δεν νιώθω καλά στην ιδέα και κάθε φορά λέω Άστον λίγο ακόμα να μεγαλώσει με αποτέλεσμα να περνάει ο καιρός ετσι απλά.. Πρέπει να αποβαλω αυτή την ανασφάλεια από πάνω μου και δεν ξέρω πώς...Ούτε και γιατί μου έχει δημιουργηθεί τόσο πολύ.. ας πούμε η μάνα μου μόλις ερχοταν παρόλο που δεν την γνώριζε το μωρο γιατί είχε να τον δει από 2μηνων,μου τον πήρα κατευθείαν και μου λέει άσε μας να γνωριστούμε,θα τα πάμε μια χαρά φύγε εσύ και λέω σίγουρα;;;;φυσικά μου λέει σιγά το πράγμα....και ένιωθα καλά ενώ η άλλη δεν μου το βγάζει αυτό...

[EleniKel]

Η πεθερά ποτέ δε θα γίνει μάνα. Είναι δυνατόν να σου βγάλει ίδια συναισθήματα με τη μανούλα σου;; αντε, σαββατόβραδο σε λίγο.. Ντύσου, στολισου, κ πήγαινε για ένα ποτάκι με τον άντρα σου... Κ γράψε μας αύριο πόσο ωραία περάσατε.... Ακόμα κ να μη σου βγαίνει, καντο.. Μόνο έτσι θα σου περάσει. 

[Νένα 27]

Just now, EleniKel είπε:

Η πεθερά ποτέ δε θα γίνει μάνα. Είναι δυνατόν να σου βγάλει ίδια συναισθήματα με τη μανούλα σου;; αντε, σαββατόβραδο σε λίγο.. Ντύσου, στολισου, κ πήγαινε για ένα ποτάκι με τον άντρα σου... Κ γράψε μας αύριο πόσο ωραία περάσατε.... Ακόμα κ να μη σου βγαίνει, καντο.. Μόνο έτσι θα σου περάσει. 

Μην το λες στο πρώτο μου της είχα τυφλή εμπιστοσύνη....Στην μάνα μου δεν είχα γιατί δεν το έβλεπε συχνά και γενικά δεν θέλει ευθύνες και τώρα επειδή με λυπάται μου τον κράτησε....αααααχχχ!!!!!Ωραία που θα ήταν....Αλλά δεν μπορώ σήμερα έτσι και αλλιώς έχει πολύ δουλειά ο άντρας μου σήμερα...θα το κάνω όμως μου έδωσες δύναμη....σ'ευχαριστώ!!!Εσύ έχεις παιδάκια;;;Τα αφηνεις;;;

[EleniKel]

Έχω ένα κοριτσάκι 17 μηνών περίπου κ είμαι στις προσπάθειες για δεύτερο. Εγώ έχω άλλο πρόβλημα. Μαμά κ πεθερά θέλουν να μου την κρατούν συνέχεια. Αν γίνεται κ κάθε μέρα όλη μέρα κ πιέζομαι γι αυτό.. Τέλος παντων.. Κοίτα, αφού στο πρώτο είχες εμπιστοσύνη απολυτη, άρα τώρα είναι καθαρά ψυχολογικό. Κ για να το ξεπεράσεις ο μόνος τρόπος ειναι να το αφήσεις. Κ όσο το καθυστερείς, εις βάρους σου είναι, γιατί μετά δε θα κάθεται κ αυτο

[Νένα 27]

16 ώρες πρίν, EleniKel είπε:

Έχω ένα κοριτσάκι 17 μηνών περίπου κ είμαι στις προσπάθειες για δεύτερο. Εγώ έχω άλλο πρόβλημα. Μαμά κ πεθερά θέλουν να μου την κρατούν συνέχεια. Αν γίνεται κ κάθε μέρα όλη μέρα κ πιέζομαι γι αυτό.. Τέλος παντων.. Κοίτα, αφού στο πρώτο είχες εμπιστοσύνη απολυτη, άρα τώρα είναι καθαρά ψυχολογικό. Κ για να το ξεπεράσεις ο μόνος τρόπος ειναι να το αφήσεις. Κ όσο το καθυστερείς, εις βάρους σου είναι, γιατί μετά δε θα κάθεται κ αυτο

Να χαίρεσαι το κοριτσάκι σου και με το καλό και στο δεύτερο σου εύχομαι!!!Τέλεια!!!!ωραίο αυτό μακάρι να πιεζομουν και γω από αυτή την άποψη..!βέβαια ότι δεν έχουμε θέλουμε αλλά εντάξει...Άμα μου συνέβαινε και μένα αυτό μπορεί να μην μου άρεσε..Δεν ξέρω!Ναι είναι καθαρά δικό μου το θέμα.. το ξέρω ότι είναι μονόδρομος η το αφήνω και το ξεπερναω η δεν τον αφήνω και όπως το λες το μωρο μαθαίνει να είναι μόνο με μένα.. πππφφφ...Τέλεια!Μια απόφαση είναι.

[linaa]

Just now, Νένα 27 είπε:

Να χαίρεσαι το κοριτσάκι σου και με το καλό και στο δεύτερο σου εύχομαι!!!Τέλεια!!!!ωραίο αυτό μακάρι να πιεζομουν και γω από αυτή την άποψη..!βέβαια ότι δεν έχουμε θέλουμε αλλά εντάξει...Άμα μου συνέβαινε και μένα αυτό μπορεί να μην μου άρεσε..Δεν ξέρω!Ναι είναι καθαρά δικό μου το θέμα.. το ξέρω ότι είναι μονόδρομος η το αφήνω και το ξεπερναω η δεν τον αφήνω και όπως το λες το μωρο μαθαίνει να είναι μόνο με μένα.. πππφφφ...Τέλεια!Μια απόφαση είναι.

αχ κοριτσακι βασικα να σου πω εκανες λαθος που μιλησες ετσι στην πεθερα σου γιατι πραγματικα μπορει να φοβοταν επειδη το παιδακι ηταν μικρουλη. δεν σημαινει οτι επειδη μας βοηθανε δεν φοβουνται κ αυτες κ μπορει να θελουν να βοηθησουν.αλλα να υπαρχει κ ο φοβος ειναι κ μεγαλες γυναικες. 

εγω θα σου πω οτι δεν ζηλεψε απλα πηρε θαρρος οτι αφου το κραταει κ η αλλη η γιαγια χωρις προβλημα θα μπορω κ εγω. 

λεω να ζητησεις ενα συγνωμη κ να ξεκινησεις να το αφηνεις το μωρο οπως κ το πρωτο παιδακι κ μια χαρα θα τα πατε

[Νένα 27]

1 hour ago, linaa είπε:

αχ κοριτσακι βασικα να σου πω εκανες λαθος που μιλησες ετσι στην πεθερα σου γιατι πραγματικα μπορει να φοβοταν επειδη το παιδακι ηταν μικρουλη. δεν σημαινει οτι επειδη μας βοηθανε δεν φοβουνται κ αυτες κ μπορει να θελουν να βοηθησουν.αλλα να υπαρχει κ ο φοβος ειναι κ μεγαλες γυναικες. 

εγω θα σου πω οτι δεν ζηλεψε απλα πηρε θαρρος οτι αφου το κραταει κ η αλλη η γιαγια χωρις προβλημα θα μπορω κ εγω. 

λεω να ζητησεις ενα συγνωμη κ να ξεκινησεις να το αφηνεις το μωρο οπως κ το πρωτο παιδακι κ μια χαρα θα τα πατε

Δέχομαι αυτο που λες ότι μπορεί να φοβόταν και επειδή ήταν μικρούλης και γενικά και πήρε θάρρος από την μάνα μου όμως δεν της δίνω δίκιο...Γιατί δεν μας είχε πιάσει η εμένα η τον άντρα μου να μας πει ότι παιδιά μου θέλω να σας βοηθήσω αλλά φοβάμαι θέλετε να με βοηθήσετε να πάρω τον αέρα του παιδιού;;;η έστω να έλεγε κάτι που να μας έδειχνε ότι θέλει αλλά πραγματικά φοβάται...Ήταν πολύ παράξενη η συμπεριφορά της...Για παράδειγμα κάποια στιγμή της λέω όταν ήταν το μωρό 5μηνων να πάρε να τον ταΐσεις για να της δώσω την χαρά να τον πιάσει και να πάρει τον αέρα του και γυρίζει και μου λέει μπροστά στον άντρα μου ευτυχώς Ναι καλά γιατί να στον ταισω εγώ να είχες δουλειά θα τον τάιζα τώρα δεν έχεις...κάγκελο και εγώ και ο άντρας μου...είχε μια άρνηση....παντού έλεγε το μικρό δεν το θέλω εγώ το φοβάμαι το μεγάλο δεν με νοιάζει.. κάπου σε νευριάζει όλο αυτό...της τα είπα...Όλα όσα είχα παράπονα πέρασαν 3βδομαδες για να ξαναμιλήσουμε, τώρα εντάξει...Δεν θέλω να το τραβήξω άλλο...ήθελα μόνο να με κατάλαβε ο και όλο αυτό μου έχει δημιουργήσει ανασφάλεια...

[linaa]

Just now, Νένα 27 είπε:

Δέχομαι αυτο που λες ότι μπορεί να φοβόταν και επειδή ήταν μικρούλης και γενικά και πήρε θάρρος από την μάνα μου όμως δεν της δίνω δίκιο...Γιατί δεν μας είχε πιάσει η εμένα η τον άντρα μου να μας πει ότι παιδιά μου θέλω να σας βοηθήσω αλλά φοβάμαι θέλετε να με βοηθήσετε να πάρω τον αέρα του παιδιού;;;η έστω να έλεγε κάτι που να μας έδειχνε ότι θέλει αλλά πραγματικά φοβάται...Ήταν πολύ παράξενη η συμπεριφορά της...Για παράδειγμα κάποια στιγμή της λέω όταν ήταν το μωρό 5μηνων να πάρε να τον ταΐσεις για να της δώσω την χαρά να τον πιάσει και να πάρει τον αέρα του και γυρίζει και μου λέει μπροστά στον άντρα μου ευτυχώς Ναι καλά γιατί να στον ταισω εγώ να είχες δουλειά θα τον τάιζα τώρα δεν έχεις...κάγκελο και εγώ και ο άντρας μου...είχε μια άρνηση....παντού έλεγε το μικρό δεν το θέλω εγώ το φοβάμαι το μεγάλο δεν με νοιάζει.. κάπου σε νευριάζει όλο αυτό...της τα είπα...Όλα όσα είχα παράπονα πέρασαν 3βδομαδες για να ξαναμιλήσουμε, τώρα εντάξει...Δεν θέλω να το τραβήξω άλλο...ήθελα μόνο να με κατάλαβε ο και όλο αυτό μου έχει δημιουργήσει ανασφάλεια...

μηπως εχει κουραστει κ δεν θελει να σας το πει ευθεως. γιατι μια γυναικα που στο πρωτο παιδι βοηθαει δεν μπορει τωρα να εγινε ξαφνικα κακια. 

[Νένα 27]

Just now, linaa είπε:

μηπως εχει κουραστει κ δεν θελει να σας το πει ευθεως. γιατι μια γυναικα που στο πρωτο παιδι βοηθαει δεν μπορει τωρα να εγινε ξαφνικα κακια. 

Ακριβώς...Δεν πιστεύω ότι έχει κουραστεί...Δεν εργάζεται...Είναι όλη μέρα στο σπίτι και πλέκει,πιστεύω απλά ότι έχει τα δικά της θέματα γιατί την ίδια άρνηση την έβγαζε και στην εγκυμοσύνη μου...Δεν με βοήθησε σε τίποτα...Δεν ξέρω τι άλλο να πω..

[linaa]

Just now, Νένα 27 είπε:

Ακριβώς...Δεν πιστεύω ότι έχει κουραστεί...Δεν εργάζεται...Είναι όλη μέρα στο σπίτι και πλέκει,πιστεύω απλά ότι έχει τα δικά της θέματα γιατί την ίδια άρνηση την έβγαζε και στην εγκυμοσύνη μου...Δεν με βοήθησε σε τίποτα...Δεν ξέρω τι άλλο να πω..

ενταξει ειναι κ η ηλικια στην μεση δεν ειναι κ κοριτσουδι πια, φανταζομαι μπορει να μην αντεχει σωματικα

[Νένα 27]

Ε όχι δεν είναι κοριτσάκι αλλά δεν είναι και γριά νεοταττη είναι σχετικά...ξέρω γιαγιά 82 χρόνων που προσέχει τα εγγονάκια της και είναι και δίδυμα...Τέλος πάντων τα θεματάκια που είχα με την πεθερά μου τα ανέφερα για να σας εξηγήσω πως έφτασα μέχρι εδώ..Δεν είναι το πρόβλημα μου η πεθερά πες ότι υποθήκαν οι λάθος κουβέντες την λάθος στιγμή και έγινε παρεξήγηση δεν θα σταθώ εκεί εμένα με προβληματίζουν οι φοβίες μου...αν θα τα καταφέρει με τον μικρό και δεν βοηθάει και ιδιαίτερα ο άντρας μου σε όλο αυτό γιατί τα ίδια νιώθει και εκείνος.. Μια χαρά είμαστε καλύτερα δεν γίνεται.. 

[anemoni1989]

19 ώρες πρίν, Νένα 27 είπε:

Ακριβώς...Δεν πιστεύω ότι έχει κουραστεί...Δεν εργάζεται...Είναι όλη μέρα στο σπίτι και πλέκει,πιστεύω απλά ότι έχει τα δικά της θέματα γιατί την ίδια άρνηση την έβγαζε και στην εγκυμοσύνη μου...Δεν με βοήθησε σε τίποτα...Δεν ξέρω τι άλλο να πω..

Το οτι ειναι ολη μερα στο σπίτι και πλεκει δε σημαίνει οτι ειναι υποχρεωμενη να σου κραταει τα παιδια... Αυτη τα παιδια της τα μεγαλωσε και εβγαλε τις υποχρεωσεις της...  Αν θελει, οποτε μπορει, θα σας βοηθησει... Το ιδιο πιστεύω και για τς γονεις μου και τα πεθερικα μου (για την ιστορία εχω αθλιες σχεσεις με τη  πεθερα μου, εχω δημιουργησει και θεμα), τα παιδιά μας ειναι δικες μας υποχρεώσεις... Αν μπορουν οι συγγενεις και θελουν, μας εξυπηρετουν... Αν δεν θελουν ή δεν μπορουν, βρισκουμε αλλες λυσεις, οπως νταντα, παιδικος σταθμος, εναλλαξ ωραρια με το συζυγο κλπ... 

Για να απαντήσω ομως και στον τιτλο του θέματος, εγω αφησα τη μπεμπα απο την επομενη κιολας μερα της γεννας!!!! Την αφησα στους γονεις μου ατο δωμάτιο του μαιευτηριου και καυεβηκα με το σύζυγο για εναν καφε στο κυλικείο!!!

 

[Νένα 27]

On 20/5/2019 at 9:04 ΜΜ, anemoni1989 είπε:

Το οτι ειναι ολη μερα στο σπίτι και πλεκει δε σημαίνει οτι ειναι υποχρεωμενη να σου κραταει τα παιδια... Αυτη τα παιδια της τα μεγαλωσε και εβγαλε τις υποχρεωσεις της...  Αν θελει, οποτε μπορει, θα σας βοηθησει... Το ιδιο πιστεύω και για τς γονεις μου και τα πεθερικα μου (για την ιστορία εχω αθλιες σχεσεις με τη  πεθερα μου, εχω δημιουργησει και θεμα), τα παιδιά μας ειναι δικες μας υποχρεώσεις... Αν μπορουν οι συγγενεις και θελουν, μας εξυπηρετουν... Αν δεν θελουν ή δεν μπορουν, βρισκουμε αλλες λυσεις, οπως νταντα, παιδικος σταθμος, εναλλαξ ωραρια με το συζυγο κλπ... 

Για να απαντήσω ομως και στον τιτλο του θέματος, εγω αφησα τη μπεμπα απο την επομενη κιολας μερα της γεννας!!!! Την αφησα στους γονεις μου ατο δωμάτιο του μαιευτηριου και καυεβηκα με το σύζυγο για εναν καφε στο κυλικείο!!!

 

Δεν έχω αναφέρει κάπου ότι είναι υποχρεωμένη....γιατί δεν την θεωρώ υποχρέωμενη για κάτι τέτοιο...για άλλους λόγους έχω αναφερθεί σε εκείνη...γενικότερα δεν έχω υποχρεώσει κάποιον να κρατήσει τα παιδιά μου ...Στους 10 μήνες τώρα μέρα τον μικρό έχουμε βγει 2 φορές μόνο με τον άντρα μου δεν είναι και εύκολο όλο αυτό..  το θέμα μας ήταν οι φοβίες που υπάρχουν για να μπορέσουμε λίγο να αφήνουμε από πάνω μας..