Θα αφήνετε το παιδί στους παππούδες για 6 μηνες;

[kotsifikos]

Δεν θα άφηνα το παιδί μου για κανέναν λόγο έξι μήνες στους δικούς μου, μόνο η σκέψη μου δημιουργεί ταχυκαρδία.

Εγώ αν τα πράγματα ήταν τόσο δύσκολα θα γυρνούσα Ελλάδα, (έτσι ώστε να πάει ο άντρας μου να μείνει σε ένα δωμάτιο και να μπορεί να αφιερωθεί στην δουλειά του) θα έμενα για αυτό το διάστημα στους γονείς μου, θα έπιανα μία δουλειά και ότι μάζευα θα το κρατούσα έτσι ώστε όταν μπουν τα πράγματα σε μία σειρά να μπορέσω να γυρίσω εκεί που είναι ο άντρας μου και να φτιάξουμε μαζί την ζωή μας.

Όπως και αν έχει, δεν θα άφηνα το παιδί μου μακριά μου τόσο καιρό.

[island1]

12 ώρες πρίν, Ele@n είπε:

Πολύ δύσκολη συναισθήματικα η απόφαση σου και το καταλαβαίνω!!! Ειδικα αν είναι το πρώτο!!! Αλλα όποιος είναι έξω από το χορό πολλά τραγούδια ξέρει!!! Εγώ μεγάλωσα σε άλλη εποχη, είμαι ήδη κοντά στα 40!!! Θα σου πω λοιπόν την προσωπική μου εμπειρία! Όταν ήμουν σχεδόν ενός η μαμά μου μπήκε αναπληρωτρια! Σαφώς αν ήθελε να καθορίσει το μέλλον του παιδιού της και το δικό της δεν έπρεπε να αφήσει τη δουλειά που προέκυψε!!! Ο μπαμπάς επίσης δούλευε!!! Μέναμε σε πόλη μακρυά από συγγενείς και με μικρό μισθό που δεν μπορούσε να καλύψει όλα τα πάγια εξοδα!!! Άσε που δεν ξέρω καν αν εκείνη την εποχή υπήρχαν βρεφονηπιακοί για να με στείλουν!!! Τέλος πάντων.... Με πήγε στους παπουδες, όπου έμεινα σχεδόν ενα χρόνο, μέχρι να τελειώσει η σχολική χρονιά και λίγο από την αρχή της επόμενης!!! Με εξαίρεση Χριστούγεννα και Πάσχα που ήμασταν μαζί, ε δεν ήταν και εύκολο τον υπόλοιπο καιρό να με βλέπει!!! Και δεν υπήρχε ούτε η τεχνολογία για να με δει.... Με τους παππούδες περπάτησα,μίλησα, έκοψα τις πάνες και άλλα χαριτωμένα!!! Κανένα πρόβλημα δεν μου δημιουργήθηκε!!! Μια χαρά φυσιολογική είμαι!!!! Ούτε που θυμάμαι τίποτα,ούτε άγχος αποχωρισμού ειχα!!!! Μια χαρά χαρούμενο μωρό ήμουν!!!

Αν ζοριστεις είναι λυση, εφόσον βέβαια έχουν τις αντοχές να βοηθήσουν!!! Και υπάρχουν και τα τσάρτερ! Με ελάχιστα χρήματα μπορείς ένα σκ το μήνα να έρχεσαι!!!!

Η Ελένη με κάλυψε απόλυτα...περίπου ίδια ιστορία έχει κ ο άντρας μου για διαφορετικούς λόγους..Είναι πολύ εύκολο να σου πω ότι εγώ δεν θα το έκανα ποτέ,προτιμώ να πεθάνω σπάει η καρδιά μου κτλ.ομως δεν είναι έτσι..έκανα την κόρη μου με μεγάλη δυσκολία κ τη μεγαλώνουμε μόνοι μας με τον άντρα μου .Στο σταθμό δεν την πηραν κ θα πάρω γυναίκα.Ομως...στο σπίτι μπαίνουν δύο μισθοί κ είμαι στη χώρα μου..τεράστια διαφορά με σένα..Την απόγνωση σου όμως τη ζω... Προσωπικά ,εάν ήμουν εσύ θα το έκανα...είμαι σίγουρη ότι έψαξες τα πάντα πριν...είμαι σίγουρη ότι δεν κοιμόσουν βραδιά ολόκληρα..το ξέρω καλά αυτό το άγχος..Λοιπόν θα σου έλεγα κάνε ένα τελευταίο ψάξιμο με κοινωνικές υπηρεσίες .προγραμμάτισε όσο μπορείς τις υποχρεώσεις σου να ορθοποδισεις πιο σύντομα..κάνε μια κρούση μήπως μπορεί να ρθει κάποιος εκεί για λίγο κ αν όχι φέρε το παιδί.Στο λέω με τη συναίσθηση..φτάσαμε στις εποχές των γονιών μας( η μάνα μου μεγάλωσε με γιαγιά ) ο άντρας μου για άλλες συνθήκες..εάν είναι 6 μήνες κάνε το.

14 ώρες πρίν, boukitsa123 είπε:

Γύρνα Ελλάδα και μείνε στην μάνα σου δηλαδή μας έγραψες για να σου πούμε στειλτον; Συγνώμη αλλά εγώ κοιτάω την ψυχολογία του παιδιού σε μια τόσο τρυφερή ηλικία επίσης εννοούσα δωμάτιο όχι σε σπίτι με άλλους αλλά με ξεχωριστή είσοδο δεν παίζει να μην έχουν δημόσιους παιδικούς στη Γαλλία έχουν δημόσιες νταντάδες πχ πάντως το παιδί μην το αφήσεις σκέφτεσαι μέσα στον πανικό σου τώρα αν πάλι είσαι αποφασισμένη δεν έχω να πω κάτι άλλο

Μας έγραψε από απόγνωση μπουκιτσα..μας έγραψε γιατί παλεύει μέσα της...μακάρι να μη βρεθείς ποτέ σε αυτή τη θέση.Εγω που μεγαλώνω μόνο με τον άντρα μου ένα παιδί με 650 χμ διαφορά από τους δικούς μου τη νιώθω απόλυτα..την ψυχολογία του παιδιού της λες να μη τη σκέφτεται;Τη σκεφτόμαστε εμείς κι όχι η μάνα του; Η ψυχή της ξέρει τι τραβάει..

[Angela123]

Σας ευχαριστώ και πάλι για τις απαντήσεις.Μακαρι να μη βρεθεί ποτέ καμία μαμά στη θέση μου.Εχω ψάξει κάθε πιθανή λύση.

Η μαμά μου δε μπορεί να έρθει γιατί προσέχει τη γιαγιά μου και η πεθερά μου δεν είναι ελληνίδα.Για να έρθει να μείνει στην Αγγλία χρειάζεται βίζα και θέλει πάλι ένα σωρό λεφτά με δικηγόρους.Αφηστε που είναι και καρδιακια γυναικα και δε θέλω να της προκαλεσω στρες με το να την"κλείσω " στη φυλακή ενός σπιτιού σε μια ξένη χώρα.

Βοήθεια από το κράτος υπάρχει μετά τα 3 χρόνια που θα μπορούσε να πηγαίνει καθημερινά στον παιδικο δωρεαν.Μεχρι τα 3 όμως οι γονείς πληρώνουν αδρά και εγώ δεν έχω την οικονομική δυνατότητα για κάτι τέτοιο.Σφιγγω την καρδιά μου που θα τον αποχωριστώ αλλά δε μπορώ να αφήσω το παιδί μου κυριολεκτικά στο δρόμο.Ξερω πως είναι μια πολύ δύσκολη περίοδος όμως θα κάνω υπομονή.Τουλαχιστον ξέρω πως θα ειναο σε καλά χέρια με ανθρώπους που θα κάνουν τα πάντα για ένα διάστημα για να είναι χαρούμενος και εγώ από εδώ θα δουλεύω μέρα νύχτα για να μη του λείψει τίποτα.

Ίσως ακούγομαι μελοδραματικη σαν να βγηκα απο ταινια του '50 αλλά έχουν γυρίσει τόσο πολύ τα χρόνια πίσω με αυτην την παγκοσμια κριση,τους λανθασμενους υπολογισμους και βηματα που καναμε που δεν μπορω να σκεφτώ κάτι αλλο

[mama16]

Just now, Angela123 είπε:

Σας ευχαριστώ και πάλι για τις απαντήσεις.Μακαρι να μη βρεθεί ποτέ καμία μαμά στη θέση μου.Εχω ψάξει κάθε πιθανή λύση.

Η μαμά μου δε μπορεί να έρθει γιατί προσέχει τη γιαγιά μου και η πεθερά μου δεν είναι ελληνίδα.Για να έρθει να μείνει στην Αγγλία χρειάζεται βίζα και θέλει πάλι ένα σωρό λεφτά με δικηγόρους.Αφηστε που είναι και καρδιακια γυναικα και δε θέλω να της προκαλεσω στρες με το να την"κλείσω " στη φυλακή ενός σπιτιού σε μια ξένη χώρα.

Βοήθεια από το κράτος υπάρχει μετά τα 3 χρόνια που θα μπορούσε να πηγαίνει καθημερινά στον παιδικο δωρεαν.Μεχρι τα 3 όμως οι γονείς πληρώνουν αδρά και εγώ δεν έχω την οικονομική δυνατότητα για κάτι τέτοιο.Σφιγγω την καρδιά μου που θα τον αποχωριστώ αλλά δε μπορώ να αφήσω το παιδί μου κυριολεκτικά στο δρόμο.Ξερω πως είναι μια πολύ δύσκολη περίοδος όμως θα κάνω υπομονή.Τουλαχιστον ξέρω πως θα ειναο σε καλά χέρια με ανθρώπους που θα κάνουν τα πάντα για ένα διάστημα για να είναι χαρούμενος και εγώ από εδώ θα δουλεύω μέρα νύχτα για να μη του λείψει τίποτα.

Ίσως ακούγομαι μελοδραματικη σαν να βγηκα απο ταινια του '50 αλλά έχουν γυρίσει τόσο πολύ τα χρόνια πίσω με αυτην την παγκοσμια κριση,τους λανθασμενους υπολογισμους και βηματα που καναμε που δεν μπορω να σκεφτώ κάτι αλλο

Πραγματικα μακάρι να μην βρεθεί ποτέ καμία μανούλα στη θέση σου... Ούτε να φανταστώ δεν θέλω το πώς νιώθεις αυτό τον καιρό! Ότι πιστεύετε ότι είναι καλύτερο να το κάνετε..

 

[island1]

Just now, Angela123 είπε:

Σας ευχαριστώ και πάλι για τις απαντήσεις.Μακαρι να μη βρεθεί ποτέ καμία μαμά στη θέση μου.Εχω ψάξει κάθε πιθανή λύση.

Η μαμά μου δε μπορεί να έρθει γιατί προσέχει τη γιαγιά μου και η πεθερά μου δεν είναι ελληνίδα.Για να έρθει να μείνει στην Αγγλία χρειάζεται βίζα και θέλει πάλι ένα σωρό λεφτά με δικηγόρους.Αφηστε που είναι και καρδιακια γυναικα και δε θέλω να της προκαλεσω στρες με το να την"κλείσω " στη φυλακή ενός σπιτιού σε μια ξένη χώρα.

Βοήθεια από το κράτος υπάρχει μετά τα 3 χρόνια που θα μπορούσε να πηγαίνει καθημερινά στον παιδικο δωρεαν.Μεχρι τα 3 όμως οι γονείς πληρώνουν αδρά και εγώ δεν έχω την οικονομική δυνατότητα για κάτι τέτοιο.Σφιγγω την καρδιά μου που θα τον αποχωριστώ αλλά δε μπορώ να αφήσω το παιδί μου κυριολεκτικά στο δρόμο.Ξερω πως είναι μια πολύ δύσκολη περίοδος όμως θα κάνω υπομονή.Τουλαχιστον ξέρω πως θα ειναο σε καλά χέρια με ανθρώπους που θα κάνουν τα πάντα για ένα διάστημα για να είναι χαρούμενος και εγώ από εδώ θα δουλεύω μέρα νύχτα για να μη του λείψει τίποτα.

Ίσως ακούγομαι μελοδραματικη σαν να βγηκα απο ταινια του '50 αλλά έχουν γυρίσει τόσο πολύ τα χρόνια πίσω με αυτην την παγκοσμια κριση,τους λανθασμενους υπολογισμους και βηματα που καναμε που δεν μπορω να σκεφτώ κάτι αλλο

Μου ήρθε φλασια μήπως έχει ομάδες στο face με μάχες Αγγλίας κ βρεις εκεί κάποια;

[Pokopikomum]

Κοριτσι μου γλυκο σε καταλαβαινω ειναι αδυνατον να το αποχωρηστεις θα σου πω ομως την εμπειρια του αντρα μου.τα πεθερικα μου ζουσαν γερμανια οταν γεννηθηκε ο αντρας μου.δουλευαν κ οι δυο κ υπηρχε τροπος να παρουν γυναικα η να τον στειλουν βρεφονηπιακο σταθμο(δεν ειχαν τα δικα σου προβληματα δλδ) ο πεθερος μου ομως δεν ηθελε ηταν ανενδοτος στο να κρατησει καποιος αγνωστος το μωρο.η πεθερα μου τον εφερε ελλαδα στην μαμα της ηταν βεβαια 5 μηνων τοτε.ηταν πολυ δυσκολο γ αυτην.ο αντρας μου μεχρι τα 4 του χρονια ζουσε ελλαδα μαζι με τη γιαγια κ τον παππου.πηγαιναν βεβαια χριστουγεννα κ πασχα κ τα καλοκαιρια ερχοντουσαν εκεινοι για ενα μηνα περιπου.με τους παππουδες περπατησε μιλησε κλ κλ.δεν εχει κανενα θεμα πια.....η πεθερα μου βεβαια ακομα ποναει κ το ξερω καλα.βουρκωνει οταν αναφερομαστε σε εκεινη την περιοδο κ δεν ηταν μονο 6 μηνες οπως στη δικη σου περιπτωση!!!! Σιγουρα καμια μανουλα δεν το θελει κ παντα θα σε ποναει.οσο για το θεμα προσαρμογης του μικρου καλο θα ηταν συμβουλευτεις εναν ψυχολογο ωστε να μην ειναι τοσο δυσκολο.για το παιδι.για σενα θα ειναι αυτο δεν αλλαζει αλλα δεν το κανεις απο βιτσιο το κανεις γτ δεν εχεις επιλογη κ προσπαθεις να κανεις κατι για μπορεσεις να του εξασφαλισεις ενα σιγουρο μελλον!!!

[ZWH]

Πριν 50 χρονια οι εποχες ηταν αλλες.... τι συγκρινουμε; και τον δικο μου αντρα τον ειχαν αφησει σε συγγενεις στην Ελλαδα. Οχι παιδια. 6 μηνες ειναι ενα σημαντικα μεγαλο διαστημα για να μην εχει το παιδι επαφη με τους γονεις του. Δεν θα κανει θυσια η μανα που θα το αποχωριστει αλλα το παιδακι. Βρειτε λυση.

[linaa]

12 ώρες πρίν, Angela123 είπε:

Σας ευχαριστώ και πάλι για τις απαντήσεις.Μακαρι να μη βρεθεί ποτέ καμία μαμά στη θέση μου.Εχω ψάξει κάθε πιθανή λύση.

Η μαμά μου δε μπορεί να έρθει γιατί προσέχει τη γιαγιά μου και η πεθερά μου δεν είναι ελληνίδα.Για να έρθει να μείνει στην Αγγλία χρειάζεται βίζα και θέλει πάλι ένα σωρό λεφτά με δικηγόρους.Αφηστε που είναι και καρδιακια γυναικα και δε θέλω να της προκαλεσω στρες με το να την"κλείσω " στη φυλακή ενός σπιτιού σε μια ξένη χώρα.

Βοήθεια από το κράτος υπάρχει μετά τα 3 χρόνια που θα μπορούσε να πηγαίνει καθημερινά στον παιδικο δωρεαν.Μεχρι τα 3 όμως οι γονείς πληρώνουν αδρά και εγώ δεν έχω την οικονομική δυνατότητα για κάτι τέτοιο.Σφιγγω την καρδιά μου που θα τον αποχωριστώ αλλά δε μπορώ να αφήσω το παιδί μου κυριολεκτικά στο δρόμο.Ξερω πως είναι μια πολύ δύσκολη περίοδος όμως θα κάνω υπομονή.Τουλαχιστον ξέρω πως θα ειναο σε καλά χέρια με ανθρώπους που θα κάνουν τα πάντα για ένα διάστημα για να είναι χαρούμενος και εγώ από εδώ θα δουλεύω μέρα νύχτα για να μη του λείψει τίποτα.

Ίσως ακούγομαι μελοδραματικη σαν να βγηκα απο ταινια του '50 αλλά έχουν γυρίσει τόσο πολύ τα χρόνια πίσω με αυτην την παγκοσμια κριση,τους λανθασμενους υπολογισμους και βηματα που καναμε που δεν μπορω να σκεφτώ κάτι αλλο

ειναι κατανοητο οταν δεν υπαρχει αλλη λυση μην το ψαχνεις . κ εγω ξερω πολλες γυναικες απο αλλες χωρες που δουλευουν ελλαδα πολυ σκληρα κ τα λεφτα τα στελνουν για να ζουν τα παιδια τους κ να μην τους λειψει τιποτα κ τα παιδια μια χαρα εχουν μεγαλωσει κ ευγνωμονουν τους γονεις τους που αυτα ειχαν την ευκαιρια να σπουδασουν κ να μην τους λειψει τιποτα. 

επισης καταλαβαινω το να μην βρισκεις αλλη λυση δυστηχως πολλες φορες δεν γινετε τιποτα αλλο.

Just now, ZWH είπε:

Πριν 50 χρονια οι εποχες ηταν αλλες.... τι συγκρινουμε; και τον δικο μου αντρα τον ειχαν αφησει σε συγγενεις στην Ελλαδα. Οχι παιδια. 6 μηνες ειναι ενα σημαντικα μεγαλο διαστημα για να μην εχει το παιδι επαφη με τους γονεις του. Δεν θα κανει θυσια η μανα που θα το αποχωριστει αλλα το παιδακι. Βρειτε λυση.

δυστηχως δεν υπαρχουν παντα λυσεις ειναι τετοιες οι εποχες που λυσεις δεν προσφερονται απλοχερα. καμια φορα το καλο του παιδιου δεν ειναι να μεινει με τους γονεις . αν δηλαδη για τρεις μηνες δουλευατε απτο πρωι μεχρι το βραδι κ οι παππουδες ηταν σε ενα χωριο με θαλασσα φρεσκα προιοντα κ αλλα παιδακια να παιζει εσυ θα το κραταγες το μωρο ολο το καλοκαιρι μεσα με μια νταντα για να το βλεπεις δυο ωρες πριν κοιμηθει? δεν θα το εστελνες δυο μηνες διακοπες στους παππουδες?

[ZWH]

Αλλο οι διακοπες κ αναλογα την ηλικια του παιδιου. Σε μικρη ηλικια τα αφηνα μονο μια εβδομαδα.

[Ele@n]

1 ώρα πρίν, linaa είπε:

ειναι κατανοητο οταν δεν υπαρχει αλλη λυση μην το ψαχνεις . κ εγω ξερω πολλες γυναικες απο αλλες χωρες που δουλευουν ελλαδα πολυ σκληρα κ τα λεφτα τα στελνουν για να ζουν τα παιδια τους κ να μην τους λειψει τιποτα κ τα παιδια μια χαρα εχουν μεγαλωσει κ ευγνωμονουν τους γονεις τους που αυτα ειχαν την ευκαιρια να σπουδασουν κ να μην τους λειψει τιποτα.

Ακριβώς αυτό. Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία δεν έχουν πολλές μνήμες. Και δεν ξέρουν να λογαριάζουν το χρόνο. Είτε τα αφήσεις μια ώρα, μια μέρα, μια βδομάδα, ένα μήνα το ίδιο νιώθουν, όσον αφορά το άγχος του αποχωρισμού. Εγώ έχω δει γονεις που τα αφήνουν στους παππούδες για να κάνουν τις διακοπές τους και μάλιστα με αντίδραση στην αρχή. Εκεί το βρίσκω λίγο ακομψο το "παρκάρισμα" του παιδιού στους άλλους για τη βολεψη μου. Η κοπέλα θέλει να δουλέψει. Όχι να κάνει ντόλτσε βίτα στην Ευρώπη. Δεν θεωρώ ότι είναι λύση να γυρίσει πίσω, γιατί θα κάνει πισωγυρισμα σε όσα προσπαθεί για την οικογένεια της να φτιάξει. Άσε που χάνει την ευκαιρία για υπηκοότητα. Τέτοιες ευκαιρίες για το μέλλον του παιδιού δεν τις αφήνουμε!!!! Ειδικά σε αυτές τις εποχές!!!!

[ΧρυσαΜ]

On 18/7/2019 at 4:38 ΜΜ, Angela123 είπε:

Γεια σας.Θα μπω κατ' ευθείαν στο ψητό καθώς είμαι πολύ στρεσαρισμενη με το μέλλον της οικογένειας μου.Μενουμε στο εξωτερικό και έχουμε έναν γιο 21 μηνών.Τα οικονομικά μας πάνε κατά διαόλου καθώς το κόστος ζωής είναι πανάκριβο.

Εγω δουλεύω μόνο 28 ώρες την εβδομάδα και ο άντρας μου μόλις άνοιξε δική του επιχείρηση που όπως είναι λογικό καθώς ειναι κάτι πολυ καινούριο δε βγάζει τίποτα.Με τον δικό μου μικρό μισθό πρεπει να καλυψουμε τα παντα και δε φτανουν με τιποτα.

Επισης δεν έχουμε καμία βοήθεια με το παιδί και δεν έχουμε κάποιο άτομο να το κρατήσει για να πάμε στις δουλειές μας.Σκεφτηκαμε να αφήσουμε αυτό το σπίτι που νοικιάζουμε και να βρούμε ένα δωμάτιο μόνο για μένα και τον άντρα μου,να μαζέψουμε λεφτά,να βάλω φουλ υπερωρίες και να περιορίσουμε όσο το δυνατόν τα έξοδα μας και να στείλουμε το παιδί για 6 μήνες η περισσότερο στην Ελλάδα με τους παππούδες μέχρι να ορθοποδήσουμε.

Με πονάει η σκεψη να αφησω το παιδι μου τοσο καιρο αλλα οι παιδικοί σταθμοι ειναι ιδιωτικοι και θελω 1000 ευρώ το μήνα για να το στείλω.Τα χρήματα είναι τόσα πολλά που δεν μπορώ να ανταπεξελθω σε όλα αυτά με τίποτα. Εσείς τι θα κάνατε στη θέση μου;Θα αφήνατε το παιδί για να μαζέψετε λεφτα;

Δεν είμαι κατάλληλη να απαντήσω γιατί εκ του ασφαλούς θα έλεγα ότι δε θα το έκανα. Δεν παίζει να έρθει για ένα διάστημα η γιαγιά ή ο παππούς ή και οι 2;

[marian84]

On 19/7/2019 at 7:43 ΜΜ, Angela123 είπε:

Σας ευχαριστώ και πάλι για τις απαντήσεις.Μακαρι να μη βρεθεί ποτέ καμία μαμά στη θέση μου.Εχω ψάξει κάθε πιθανή λύση.

Η μαμά μου δε μπορεί να έρθει γιατί προσέχει τη γιαγιά μου και η πεθερά μου δεν είναι ελληνίδα.Για να έρθει να μείνει στην Αγγλία χρειάζεται βίζα και θέλει πάλι ένα σωρό λεφτά με δικηγόρους.Αφηστε που είναι και καρδιακια γυναικα και δε θέλω να της προκαλεσω στρες με το να την"κλείσω " στη φυλακή ενός σπιτιού σε μια ξένη χώρα.

Βοήθεια από το κράτος υπάρχει μετά τα 3 χρόνια που θα μπορούσε να πηγαίνει καθημερινά στον παιδικο δωρεαν.Μεχρι τα 3 όμως οι γονείς πληρώνουν αδρά και εγώ δεν έχω την οικονομική δυνατότητα για κάτι τέτοιο.Σφιγγω την καρδιά μου που θα τον αποχωριστώ αλλά δε μπορώ να αφήσω το παιδί μου κυριολεκτικά στο δρόμο.Ξερω πως είναι μια πολύ δύσκολη περίοδος όμως θα κάνω υπομονή.Τουλαχιστον ξέρω πως θα ειναο σε καλά χέρια με ανθρώπους που θα κάνουν τα πάντα για ένα διάστημα για να είναι χαρούμενος και εγώ από εδώ θα δουλεύω μέρα νύχτα για να μη του λείψει τίποτα.

Ίσως ακούγομαι μελοδραματικη σαν να βγηκα απο ταινια του '50 αλλά έχουν γυρίσει τόσο πολύ τα χρόνια πίσω με αυτην την παγκοσμια κριση,τους λανθασμενους υπολογισμους και βηματα που καναμε που δεν μπορω να σκεφτώ κάτι αλλο

Κοριτσι μου επειδη και γω ζω στο εξωτερικο και ξερω πως ειναι να μην εχεις κανεναν μπορω να σε καταλαβω.Δεν εχω παιδακια ( εχασα δυο μωρακια σε προχωρημενη εγκυμοσυνη) αλλα ξερω πως ειναι να προσπαθεις να χτισεις το μελλον σου.Το να γυρισεις πισω μη το σκεφτεσαι καν.Φανταζομαι περασατε ηδη δυσκολα μεχρι να φτασετε στο σημειο που ειστε σημερα.Εγω ειμαι υπερ του να μεινει το μωρο με τη γιαγια για 6 μηνες.Δεν ειναι ιδανικο αλλα δε γινεται να τα γκρεμισεις ολα γιατι δεν υπαρχει εναλλακτικη απο καπου αλλου.Ωραια τα λενε θεωρητικα οτι εγω δε θα το εκανα ποτε αλλα πρακτικα οταν εισαι μονος σε μια ξενη χωρα και παλευεις να χτισεις το μελλον σου και το μελλον του παιδιου σου δε γινεται αλλιως.Απλα δε ξερω κατα ποσο το 6μηνο θα σου ειναι αρκετο για να ορθοποδησεις.

[island1]

Εγώ πραγματικά θέλω να ρωτήσω όλες όσες μιλούν για την ψυχολογία του παιδιού κτλ κ με ευκολία λένε δε θα το έκανα να μας πουν εάν εργάζονται κι οι δυο γονείς ,εάν έχουν δικό τους σπίτι,σε τι απόσταση είναι οι γονείς τους,τι βοήθεια έχουν κ πόσες φορές από τη γέννηση του παιδιού τους έχουν βγει χωρίς το παιδί τους έστω κ για το φούρνο η το σούπερ μάρκετ...έγκυος ήμουν με τρελές αιμορραγίες με τον άντρα μου να δουλεύει 24ωρα κ να μένω αλουστη. Χωρίς την κόρη μου έχω βγει μόνο όταν ο άντρας .ου είναι σπίτι κι αυτό για ψώνια σπιτιού ..στα δύο χρόνια έχω πάει 3 φορές για καφέ με φίλες ..κ ο σύζυγος..έμεινα έγκυος στο δεύτερο πάλι με αίμα κ σηκώνουν γιατί ποιος θα μαγείρευε στο παιδί μου; Θα το άλλαζε θα το έπλυνε;.Με τα λόγια περί ψυχολογίας χτίζω κι εγώ Ανώγια και Κατώγια... Το παιδί ναι είναι στην πιο τρυφερή ηλικία.Εννοειται καμία δε θα το άφηνε...αυτές που το άφησαν πριν 50 χρόνια τι διαφορετικό είχαν συναισθηματικά δηλαδή; Δεν πονούσαν;Η πεθερά μου αρρώστησε ψυχολογικά σοβαρά από το ότι ζούσε τόσο μακριά από τα παιδιά της...κι ακόμα είναι σε αγωγή! Μπορούσε να κάνει διαφορετικά; Προσωπικά πιστεύω ότι η γυναίκα το έχει ψάξει από παντού..μας γράφει για συμπαράσταση..λοιπόν από εμένα την έχεις!! Δεν θέλω ούτε να φανταστώ πως νιώθεις..είμαι ομως εκεί για να σου πω ότι αφού δεν υπάρχει άλλη λύση κάνε το.Δρομολογησε τα ο ως έτσι που να είναι όντως τόσο..

[marian84]

Just now, island1 είπε:

Εγώ πραγματικά θέλω να ρωτήσω όλες όσες μιλούν για την ψυχολογία του παιδιού κτλ κ με ευκολία λένε δε θα το έκανα να μας πουν εάν εργάζονται κι οι δυο γονείς ,εάν έχουν δικό τους σπίτι,σε τι απόσταση είναι οι γονείς τους,τι βοήθεια έχουν κ πόσες φορές από τη γέννηση του παιδιού τους έχουν βγει χωρίς το παιδί τους έστω κ για το φούρνο η το σούπερ μάρκετ...έγκυος ήμουν με τρελές αιμορραγίες με τον άντρα μου να δουλεύει 24ωρα κ να μένω αλουστη. Χωρίς την κόρη μου έχω βγει μόνο όταν ο άντρας .ου είναι σπίτι κι αυτό για ψώνια σπιτιού ..στα δύο χρόνια έχω πάει 3 φορές για καφέ με φίλες ..κ ο σύζυγος..έμεινα έγκυος στο δεύτερο πάλι με αίμα κ σηκώνουν γιατί ποιος θα μαγείρευε στο παιδί μου; Θα το άλλαζε θα το έπλυνε;.Με τα λόγια περί ψυχολογίας χτίζω κι εγώ Ανώγια και Κατώγια... Το παιδί ναι είναι στην πιο τρυφερή ηλικία.Εννοειται καμία δε θα το άφηνε...αυτές που το άφησαν πριν 50 χρόνια τι διαφορετικό είχαν συναισθηματικά δηλαδή; Δεν πονούσαν;Η πεθερά μου αρρώστησε ψυχολογικά σοβαρά από το ότι ζούσε τόσο μακριά από τα παιδιά της...κι ακόμα είναι σε αγωγή! Μπορούσε να κάνει διαφορετικά; Προσωπικά πιστεύω ότι η γυναίκα το έχει ψάξει από παντού..μας γράφει για συμπαράσταση..λοιπόν από εμένα την έχεις!! Δεν θέλω ούτε να φανταστώ πως νιώθεις..είμαι ομως εκεί για να σου πω ότι αφού δεν υπάρχει άλλη λύση κάνε το.Δρομολογησε τα ο ως έτσι που να είναι όντως τόσο..

Ποσο συμφωνω μαζι σου.Εκ του ασφαλους καλα ειναι να μιλας.Εμεινα ξαπλα και στις δυο εγκυμοσυνες και τελικα εχασα τα μωρα μου σε προχωρ εγκυμ.Δε μπορουσα να κανω τιποτα στο σπιτι .Γυρνουσε ο αντρας μου απο τη δουλεια και μαγειρευε και εκανε τις δουλειες γιατι εμεις δεν ειχαμε κανεναν διπλα μας(ζουμε στο εξωτερικο) Και φυσικα και γω ακουσα το και γιατι δε γυρισατε πισω Ελλαδα?Γιατι εδω χτισαμε τη ζωη μας απο το μηδεν και μετα απο 5 χρονια εχουμε τις δουλειες που θελουμε και τη ζωη που θελουμε αλλα για να φτασεις σ αυτο το σημειο περνας δυσκολα .Καμια μανα δε θελει να αφησει το παιδι της αλλα δε το κανει η κοπελα για να παει διακοπες( εκει καλα ειναι οταν τα αφηνουν νεογεννητα γιατι εχουν αναγκη να ξεσκασουν) .Προσπαθει να φτιαξει το μελλον του παιδιου της .

[island1]

8 ώρες πρίν, marian84 είπε:

Ποσο συμφωνω μαζι σου.Εκ του ασφαλους καλα ειναι να μιλας.Εμεινα ξαπλα και στις δυο εγκυμοσυνες και τελικα εχασα τα μωρα μου σε προχωρ εγκυμ.Δε μπορουσα να κανω τιποτα στο σπιτι .Γυρνουσε ο αντρας μου απο τη δουλεια και μαγειρευε και εκανε τις δουλειες γιατι εμεις δεν ειχαμε κανεναν διπλα μας(ζουμε στο εξωτερικο) Και φυσικα και γω ακουσα το και γιατι δε γυρισατε πισω Ελλαδα?Γιατι εδω χτισαμε τη ζωη μας απο το μηδεν και μετα απο 5 χρονια εχουμε τις δουλειες που θελουμε και τη ζωη που θελουμε αλλα για να φτασεις σ αυτο το σημειο περνας δυσκολα .Καμια μανα δε θελει να αφησει το παιδι της αλλα δε το κανει η κοπελα για να παει διακοπες( εκει καλα ειναι οταν τα αφηνουν νεογεννητα γιατι εχουν αναγκη να ξεσκασουν) .Προσπαθει να φτιαξει το μελλον του παιδιου της .

Έχω φίλες που είχαν εγκυμοσύνη ζάχαρη πήραν επαπειλούμενη χωρίς να είναι πηγαινοέρχονταν μάνες κ πεθερές κ μου έλεγαν πάρε γυναίκα...τι γυναίκα ρε συ; Μετά από τόσες εξωσωματικες είχαμε γονατίσει οικονομικά..μετρούσαμε κ το τελευταίο ευρώ για να ψωνίσουμε του παιδιού .Όπως κ να χει εγώ διαβάζοντας την κοπέλα θυμήθηκα εμένα ξάπλα να κλαίω από απόγνωση . 

Το ποσό δύσκολο είναι το ξέρουμε όλες οι μανες αλλά πιστεύω κ αυτές που ακόμα δεν είναι κ είναι στη διαδικασία.. όμως προσωπικά ξέρω κ την απόγνωση.