ΖΗΛΕΙΑ ΣΤΟ ΖΕΥΓΑΡΙ...

[Νένα 27]

Καλησπέρα κορίτσια...ήθελα πολύ να ανοίξουμε αυτό το θέμα και να μάθω και τις δικές σας εμπειρίες...Εγώ λοιπόν είμαι με τον άντρα μου 10 χρόνια και τα 6 παντρεμένη...Είναι πολύ καλός σαν σύζυγος και πατέρας μας φροντίζει μας αγαπάει αλλά υπάρχει το αγκάθι της ζήλειας...Αυτό το άτιμο το τσίμπημα που δεν λέει να φύγει με τίποτα...Από την αρχή της σχέσης μας μου έκοψε πολλά πχ Όχι κολλητά παντελόνια, όχι φούστες και φορέματα,σεμνές μπλούζες Όχι έξω κοιλιά και στήθος,να αλλάξω το ξανθό τον μαλλιών μου,να βγάλω το σακουλάκι από την μύτη κ.α πολλά....τα έκανα όλα όσο ζήταγε έδινα δεν μπορούσα να αρνηθώ, ελιωνα για εκείνον ο απολύτως έρωτας...με τα χρόνια λοιπόν άρχισα κάπου να χάνω τον εαυτό μου....Και έπρεπε να τον βρω...έκανα την επανάσταση μου έβαλα ξανά το σκουλαρίκι μου ξανά έκανα τα μαλλιά μου ξανθά έβαλα τα τζινακια μου τα κολλητά όλα με μέτρο....Όμως ρε κορίτσια έχει θέμα όπου και να πάμε πρέπει να προσέχω τις κινήσεις μου ,τα λόγια μου αν είμαστε με παρέα στο σπίτι αν δεν είναι εκείνος δεν πλησιάζει ούτε αρσενική μύγα....αν είναι κουρασμένη και δεν θέλω επαφή για κάποιες μέρες μου παραπονιέται ότι τον βαρέθηκα και δεν τον αγαπάω έλεος...κάπου με πνιγεί όλο αυτό...πλέον έχουμε 2 παιδιά κάθε χρόνο και χειρότερα...

[,,,,,,,,]

Δυστυχώς είχες δείγματα από την αρχή που δεν έπρεπε να αγνοησεις!!! Δεν αλλάζει ο άνθρωπος όσο και αν το θες!!! Λογικό να σε πνίγει όλη αυτή η κατάσταση ειδικά αν δεν ήσουν έτσι σαν άνθρωπος πριν, πρόσεξε το όμως γιατί μπορεί να σε οδηγήσει στην "τρελά" έχω δύο περιπτώσεις τέτοιας ζήλειας στον κύκλο μου όπου έχει κατάληξει δυστυχώς σε διαζύγιο!! Η μία με ένα παιδάκι η άλλη με τρία!!

Στα δικά μου τώρα ζήλεια υπάρχει αυτή η γλυκιά αυτό το σκίρτημα που νιώθαμε σαν έφηβες όταν πλησίαζαν τον δικό μας αλλά κοράσια  από μεριά του πιο πολύ αλλά όχι κάτι το τραγικό μπορει δηλαδή να ζήλεψει λίγο αν κάποιος μου κάνει κάποιο κομπλιμέντο αλλά δεν θα κάνει σκηνή πότε ούτε θα μου απαγορεύσει κάτι, θα το αντιμετωπίσει με το απίστευτο χιούμορ που έχει!! Δεν μου είπε ποτέ τι να φορέσω και τι όχι πως να μιλήσω και σε ποιον Δόξα το Θεό! Δεν νομίζω πως θα μπορούσα να αντέξω σε μια διαφορετική κατάσταση ειλικρινά!!! 

[Νένα 27]

8 ώρες πρίν, Owl-1 είπε:

Δυστυχώς είχες δείγματα από την αρχή που δεν έπρεπε να αγνοησεις!!! Δεν αλλάζει ο άνθρωπος όσο και αν το θες!!! Λογικό να σε πνίγει όλη αυτή η κατάσταση ειδικά αν δεν ήσουν έτσι σαν άνθρωπος πριν, πρόσεξε το όμως γιατί μπορεί να σε οδηγήσει στην "τρελά" έχω δύο περιπτώσεις τέτοιας ζήλειας στον κύκλο μου όπου έχει κατάληξει δυστυχώς σε διαζύγιο!! Η μία με ένα παιδάκι η άλλη με τρία!!

Στα δικά μου τώρα ζήλεια υπάρχει αυτή η γλυκιά αυτό το σκίρτημα που νιώθαμε σαν έφηβες όταν πλησίαζαν τον δικό μας αλλά κοράσια  από μεριά του πιο πολύ αλλά όχι κάτι το τραγικό μπορει δηλαδή να ζήλεψει λίγο αν κάποιος μου κάνει κάποιο κομπλιμέντο αλλά δεν θα κάνει σκηνή πότε ούτε θα μου απαγορεύσει κάτι, θα το αντιμετωπίσει με το απίστευτο χιούμορ που έχει!! Δεν μου είπε ποτέ τι να φορέσω και τι όχι πως να μιλήσω και σε ποιον Δόξα το Θεό! Δεν νομίζω πως θα μπορούσα να αντέξω σε μια διαφορετική κατάσταση ειλικρινά!!! 

Είσαι τυχερή λοιπόν σε αυτό το κομμάτι...!Εγώ από την άλλη δινω τον αγώνα μου καθημερινά...είχα συνηθίσει η μάλλον συμβιβαστεί, το πάλευα και το παλεύω όμως κάποια πράγματα με ξεπερνάνε...πχ πάμε κάπου και οραματίζεται ότι έχω κολλήσει και κοιταω κάποιον ενώ ας πούμε θα έχω το νου μου τον μεγάλο μου γιο που θα παίζει με τα άλλα παιδιά οπότε ξεκινάει ο Γολγοθάς μου...Που κοιτάς αλλού,που δεν έχω τον θεό μου δεν θέλει να με πλησιάζει λες και έχω κάνει κάτι κακό ενώ εγώ καν ούτε καν έχω δει ποιος κάθεται δίπλα γύρω μου...είναι σοβαρό θέμα...κάποια στιγμή είχα πάει σε ψυχολόγο για ένα άλλο θέμα που με απασχολούσε είχα να κάνει με εμένα και κουβέντα στην κουβέντα της το είπα...της περιέγραψε σκηνικά που έχουν συμβεί και έπαθε σοκ μου είπε πως δεν θα αλλάξει ποτέ και πως κάθε χρόνο θα είναι και χειρότερα αν δεν του επιβεβαιώνω κάθε μέρα την αγάπη μου ,αν δεν θέλω για οποιοδήποτε λόγο επαφή πες ότι είμαι κουρασμένη ρε παιδί μου Όχι....τον έχω βαρεθεί δεν τον θέλω πια έτσι λέει...

[,,,,,,,,]

Just now, Νένα 27 είπε:

Είσαι τυχερή λοιπόν σε αυτό το κομμάτι...!Εγώ από την άλλη δινω τον αγώνα μου καθημερινά...είχα συνηθίσει η μάλλον συμβιβαστεί, το πάλευα και το παλεύω όμως κάποια πράγματα με ξεπερνάνε...πχ πάμε κάπου και οραματίζεται ότι έχω κολλήσει και κοιταω κάποιον ενώ ας πούμε θα έχω το νου μου τον μεγάλο μου γιο που θα παίζει με τα άλλα παιδιά οπότε ξεκινάει ο Γολγοθάς μου...Που κοιτάς αλλού,που δεν έχω τον θεό μου δεν θέλει να με πλησιάζει λες και έχω κάνει κάτι κακό ενώ εγώ καν ούτε καν έχω δει ποιος κάθεται δίπλα γύρω μου...είναι σοβαρό θέμα...κάποια στιγμή είχα πάει σε ψυχολόγο για ένα άλλο θέμα που με απασχολούσε είχα να κάνει με εμένα και κουβέντα στην κουβέντα της το είπα...της περιέγραψε σκηνικά που έχουν συμβεί και έπαθε σοκ μου είπε πως δεν θα αλλάξει ποτέ και πως κάθε χρόνο θα είναι και χειρότερα αν δεν του επιβεβαιώνω κάθε μέρα την αγάπη μου ,αν δεν θέλω για οποιοδήποτε λόγο επαφή πες ότι είμαι κουρασμένη ρε παιδί μου Όχι....τον έχω βαρεθεί δεν τον θέλω πια έτσι λέει...

Ιιιιιιιιιιιιιιιιι ρε κορίτσι μου!!! Είναι όντως αρρωστημένη αυτή η κατάσταση!! Εδώ τα διαβάζω και νιώθω ένα χέρι να με σφίγγει όχι να τα ζω κιόλας!! Δεν γίνεται να βγάλεις έτσι ζωή πέρα θα σε κάνει να τον σιχαθεις στο τέλος !! Όταν είχες κάνει την επανάσταση σου τι σου έλεγε? Μήπως να επισκεφθείτε έναν σύμβουλο γάμο?να τα λες σε έναν τρίτο δηλαδή να τα ακούει και αυτός τα καμώματα του μήπως πάρει άλλη στροφή!! Είναι κρίμα να χαλάνε τα σπίτι δεν λέω αλλά Αν είναι να πεθαίνουμε σιγά σιγά ε τι το θέλουμε!!! Έχετε και δύο παιδακια!! Αλλιώς βάλε φωνή και πες οοοοολα όσα αισθάνεσαι πως σε κάνει να νιώθεις όλα όλα όλα!! 

[Νένα 27]

Just now, Owl-1 είπε:

Ιιιιιιιιιιιιιιιιι ρε κορίτσι μου!!! Είναι όντως αρρωστημένη αυτή η κατάσταση!! Εδώ τα διαβάζω και νιώθω ένα χέρι να με σφίγγει όχι να τα ζω κιόλας!! Δεν γίνεται να βγάλεις έτσι ζωή πέρα θα σε κάνει να τον σιχαθεις στο τέλος !! Όταν είχες κάνει την επανάσταση σου τι σου έλεγε? Μήπως να επισκεφθείτε έναν σύμβουλο γάμο?να τα λες σε έναν τρίτο δηλαδή να τα ακούει και αυτός τα καμώματα του μήπως πάρει άλλη στροφή!! Είναι κρίμα να χαλάνε τα σπίτι δεν λέω αλλά Αν είναι να πεθαίνουμε σιγά σιγά ε τι το θέλουμε!!! Έχετε και δύο παιδακια!! Αλλιώς βάλε φωνή και πες οοοοολα όσα αισθάνεσαι πως σε κάνει να νιώθεις όλα όλα όλα!! 

Φωνάζω κορίτσι μου...πνίγομαι και όταν φτάσω στο αμήν φωνάζω αλλά μετά από λίγο καιρό ξανά πάλι . ..έχω κουραστει πολύ είναι μεγάλο ελατωματου αυτό...Αλλά ακόμα δεν τον έχω σιχαθεί....Δεν ξέρω τι να κάνω, του το έχω πει να πάνε κάπου αλλά όταν ένας άνθρωπος δεν αναγνωρίζει από μόνος του το λάθος του μπορεί να το πει ;;;;Δεν το δέχεται....Και δεν θέλω να φτάσω στον χωρισμό γιατί τον αγαπάω και ο μεγάλος μου επειδή καταλαβαίνει τα πάντα όταν τον ακούσει έρχεται και μου λέει μαμά μην χωρίζετε σε παρακαλώ...τρελαίνομαι...Είμαι παιδί χωρισμένων γονιών και ξέρω...πλέον όμως ξεπερνάει τα όρια...φαντάζεται διαφορά...θα ονειρευτεί ότι πάω με άλλον και την επόμενη αγανακτώ να του πάρω κουβέντα...Δεν πλησιάζει το σπίτι μου αν δεν είναι εκείνος εδώ κανένα αρσενικό.....Ούτε αδερφός ούτε ξάδερφος ούτε θείος τίποτα και νιώθω άσχημα...Όλοι τον ξέρουν και φυσικά ξέρουν και τι ειμαι εγώ ξέρουν το παράλογο...απαγορεύεται να βγω με σορτσάκι στο μπαλκόνι μου θα με δει ο απέναντι....ουφ...στεναχωριέμαι κορίτσια πολύ...

[Rafaelatarzan]

Just now, Νένα 27 είπε:

Φωνάζω κορίτσι μου...πνίγομαι και όταν φτάσω στο αμήν φωνάζω αλλά μετά από λίγο καιρό ξανά πάλι . ..έχω κουραστει πολύ είναι μεγάλο ελατωματου αυτό...Αλλά ακόμα δεν τον έχω σιχαθεί....Δεν ξέρω τι να κάνω, του το έχω πει να πάνε κάπου αλλά όταν ένας άνθρωπος δεν αναγνωρίζει από μόνος του το λάθος του μπορεί να το πει ;;;;Δεν το δέχεται....Και δεν θέλω να φτάσω στον χωρισμό γιατί τον αγαπάω και ο μεγάλος μου επειδή καταλαβαίνει τα πάντα όταν τον ακούσει έρχεται και μου λέει μαμά μην χωρίζετε σε παρακαλώ...τρελαίνομαι...Είμαι παιδί χωρισμένων γονιών και ξέρω...πλέον όμως ξεπερνάει τα όρια...φαντάζεται διαφορά...θα ονειρευτεί ότι πάω με άλλον και την επόμενη αγανακτώ να του πάρω κουβέντα...Δεν πλησιάζει το σπίτι μου αν δεν είναι εκείνος εδώ κανένα αρσενικό.....Ούτε αδερφός ούτε ξάδερφος ούτε θείος τίποτα και νιώθω άσχημα...Όλοι τον ξέρουν και φυσικά ξέρουν και τι ειμαι εγώ ξέρουν το παράλογο...απαγορεύεται να βγω με σορτσάκι στο μπαλκόνι μου θα με δει ο απέναντι....ουφ...στεναχωριέμαι κορίτσια πολύ...

συγνωμη που θα στο πω έτσι ωμά.....Δεν θα αλλάξει ποτέ μα ποτέ...εχω περάσει από το στάδιο κ χώρισα κ ξέρω πως είναι....

σ λεω τι έκανα εγώ όχι τι να κάνεις εσύ....

η ψυχική σ ηρεμία κ τα παιδιά σ ( παρολο που σε λέει έτσι ο γιος) είναι πολυ πιο σημαντικά από αυτά τ άντρα σ....

Εγώ δεν θα καθόμουν με έναν τέτοιο άνθρωπο ποτε μα ποτέ....Όπως το κάνα κ άλλωστε....

τον αγαπάς το ξέρω κ σε καταλαβαίνω.....σε αυτήν την ζωή όμως καλός η κακος πρώτα πρέπει να κοιτάμε τον εαυτό μας κ τα παιδιά μας ( εφόσον υπάρχουν) κ μετά τον άλλο....

αν νιώθεις εσύ καλά εται μείνει...Αλλά εγώ σε βλέπω σκασμενη.....κ το ότι έχεις παιδιά κ δεν θες να χωρίσεις δεν μ λέει κάτι εμένα.....δηλ τι περιμένεις να τρελαθείς εσυ κ να έχει αντίκτυπο στα παιδιά σ????

αχ αγαπη μ.γλυκια κανε ότι σε φωτίσει ο θεος....κ σ ξαναλεω δεν μπορώ να σ πω τι να κάνεις .....σ είπα μόνο να δεις πως κ τι έκανα εγώ τότε....

Φιλάκια πολλά 

[boukitsa123]

Είσαι 27 ετών και ζεις 10 χρόνια φυλακισμένη με έναν μισογύνη σεξιστή μαλ#κα που αναπαράγει την κουλτούρα του βιασμού φύγε τρέχοντας και ζήσε.

Συγγνώμη αλλά δεν θα ζεις εσύ μια κόλαση για το παιδί σου το παιδί σου μόλις σε δει να ανθίζεις ξανά θα χαρεί και εκείνο. Είμαστε στο 2019 όλα όσα αναφέρεις είναι κακοποίηση δεν είναι ''άρρωστος'' ο άνθρωπος σεξιστής και μισογύνης είναι. Ζήτα βοήθεια άμεσα και φύγε. Αν δεν σε βοηθάνε οι δικοί σου υπάρχουν σύλλογοι που μπορείς να απευθυνθείς. 

Επίσης αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση ''αγάπη''.

[sunshine83]

Δυστυχώς η υπερβολική ζήλεια από την πλευρά του δείχνει τρελή ανασφάλεια και έλλειψη εμπιστοσύνης και αυτοπεποίθησης.Θα μπορούσε να βελτιωθεί αλλά θα πρέπει και ο ίδιος να το παλέψει και δεν φαίνεται ότι θέλει κάτι τέτοιο.Εγώ δεν θα άντεχα να ζω σε μια τέτοια φυλακή..

[Farmakotriftena]

Τι ηλικία έχεις αν επιτρέπεται; Ξέρεις θα περάσουν τα χρόνια και μετά θα κοπανας το κεφάλι σου που καταπιεζες τόσο πολύ την προσωπικότητά σου την ίδια για χάρη του.. Το προβλημα ειναι μεσα του και όντως δεν πρόκειται να καλυτερέψει ποτέ. Η ζήλεια δεν είναι απόδειξη αγάπης πάντως, είναι εγωισμός και στη δική του περίπτωση, είναι βαθύτερο, με ψυχολογική έκταση, νοσηρή. 

Πρέπει να πάει σε σύμβουλο, πρέπει να το δουλέψει. Εκείνος όχι εσύ. Εσύ αν θελήσεις να πας, να πας για να σου μάθει ο σύμβουλος πως να τον αντιμετωπίσεις και πως να διεκδικήσεις τη ζωή σου. Όπως και να το κάνουμε όμως, εχει να κάνει με τον ίδιο. Το προβλημα ειναι δικό του και μόνο. Κι ο ίδιος βασανίζεται μη νομίζεις... Αλλά τέτοιοι άνθρωποι δύσκολα να το πάρουν απόφαση και να ξεκινήσουν συνεδρίες γιατί πάντα πιστεύουν ότι οι άλλοι έχουν το πρόβλημα (πχ εσύ προκαλείς τον ανδρικό πληθυσμό και όχι ότι εκείνος έχει πρόβλημα και το φαντασιώνεται) Και συνεδρίες με ψυχολόγο, όταν το πρόβλημα έχει τόσο βαθύ υπόβαθρο (μπορεί να ήταν έτσι ο πατέρας η μητέρα του, μπορεί να έγινε κάτι στην παιδική του ηλικία που να του το προκάλεσε, όπως απόρριψη, θυμός προς την μάνα για κάποιο λόγο και αλλά πολλά) όλα αυτά θέλουν πολυυυ χρόνο και πολυυυ δουλειά με τον ίδιο του τον εαυτό. Ποιος είναι άραγε έτοιμος για κάτι τέτοιο όταν πλέον ηλικιακά  θεωρείται "ώριμος";;;;

[Diana8]

Γεια σου .. διαβασα αυτο που εγαψες και εχω να σου πω την γνωμη μου και την εμπηρια μου !! Η μητερα μου με τον πατερα μου δεν τα πηγαιναν και πολυ καλα απο την αρχη .. υπηρχαν προβληματα .. ευτυχως επειδη ημουνα μικρη .. και θυμαμαι μερικα πραγματα .. δεν εχω ζησει στο σπιτι μου φωνες .. ζηλιες.. να την βαραει και τα σχετικα .. οπως συμβαινει συνηθως σε πολλα σπιτι..!!! 

Αυτο που εχω να σου πω ειναι να κοιτας το παιδι σου και εσενα !!!! Αυτη η κατασταση δεν προκειτε να ξεπεραστει ποτε ... μην περιμενεις να γινει κατι καλυτερο... οσο το αφηνεις τοσο χειροτερα ειναι!!!! Η μητερα μου πηρε την αποφαση την μεγαλη... και μπορω να πω πως την βλεπω χαρουμενη .. να χαμογελαει ... και με μεγαλωσε μονη της .. τα καταφερε !!! Ειμαι 23 χρονων δεν μου εχει λειψει ποτε τιποτα !!!! Ομως δεν θα μπορουσα ποτε να φανταστω την μητερα μου δυστυχισμενη !!! Δεν θα ηθελα να ηταν μαζι με τον πατερα μου εαν δεν μπορουν να ειναι μαζι !!!! Προτιμω να ειναι ετσι και να ειναι και οι δυο καλα !!!! Απο τοτε ο μπαμπας μου εκανε οικογενεια προχωρησε την ζωη του ... και η μητερα μου το ιδιο !!! Δυστιχως ολα συμβαινουν στην ζωη αλλα πιστεψε με το παιδι σου παντα θα σε καταλαβαινει και θα σε βοηθαει σε οτι και να αποφασισεις !!!!! Ελπιζω να βοηθησα !!!! Φιλακια !!!!

[Νένα 27]

Είναι μεγάλο το πρόβλημα που έχω...ειλικρινά, το βλέπω όλα τα βλέπω...Όπως τα βλέπουν και όλοι αλλοστε...καποια στιγμή ο πατέρας μου είχε γυρίσει και μου είχε πει πως ήμουν ένα πουλί που κλείστηκε σε ένα κλουβί, όσο χρυσό και είναι αυτό κλουβί θα παραμείνει δεν θα αντέξεις....Δεν είχαμε άδικο τελικά ...Ναι είναι σκασμενη,κουρασμένη...Δεν ξέρω πως να το περιγράψω...Στην αρχή δεν έδινα τόσο σημασία γιατί εγώ από Αθήνα με άλλο αέρα αυτός από πολύ μικρό ριζιτικο χωριό της Κρήτης που πάνε πολλά χρόνια πίσω (το έχω ξανααναφερει αυτό σε άλλο θεμα) οπότε θεώρησα γιατί κάτι παρόμοιο έκανε και ο αδερφός του στην γυναίκα του πως οκ το κάνει για να με προστατέψει και την ζήλεια την προσπερνάγα μιας και ήμουν πολύ ερωτευμένη μαζί του...χρόνο με τον χρόνο όμως έβλεπε πως δεν σταμάταγε και όχι δεν θα σταματήσει ποτέ η ψυχολόγος μου τότε μου είπε πως και μπούργκα να βάλω το ίδιο θα είναι...εκείνος το δικαιολογεί πως όταν ήταν ελεύθερος είχε δει πολλά...το ξέρω πως βασανίζεται και αυτος...σε κανέναν δεν κάνει καλο...τρομάζω λίγο με τον όρο σεξιστης η αλήθεια...Δεν τον φοβάμαι ότι θα μου κάνει κάτι και όχι η ζήλεια δεν είναι αγάπη ξεκάθαρα όμως ξέρω πολύ καλά πως με αγαπάει απλά ο καθένας μάλλον έχει τον τρόπο του να δείχνει την αγάπη του...Δεν ξέρω κορίτσια τα παιδιά μου ειδικά ο μεγάλος μου δεν μπορεί χωρίς τον πατέρα του,έχει πολύ μεγάλο δέσιμο με τα παιδιά του τα φροντίζει καλύτερα από μένα...δεν έχω βοήθεια από κάποιον δικό μου και δεν θέλω να κάνω κανένα βήμα πριν να είμαι σίγουρη...σίγουρα έχω κουραστεί και σίγουρα είναι κάτι που με στεναχωρεί και με φθείρει πολύ...θα απαιτησω πλεον για σύμβουλο γάμου δεν έχω και πολλές επιλογές. 

 

 

 

Just now, Diana8 είπε:

Γεια σου .. διαβασα αυτο που εγαψες και εχω να σου πω την γνωμη μου και την εμπηρια μου !! Η μητερα μου με τον πατερα μου δεν τα πηγαιναν και πολυ καλα απο την αρχη .. υπηρχαν προβληματα .. ευτυχως επειδη ημουνα μικρη .. και θυμαμαι μερικα πραγματα .. δεν εχω ζησει στο σπιτι μου φωνες .. ζηλιες.. να την βαραει και τα σχετικα .. οπως συμβαινει συνηθως σε πολλα σπιτι..!!! 

Αυτο που εχω να σου πω ειναι να κοιτας το παιδι σου και εσενα !!!! Αυτη η κατασταση δεν προκειτε να ξεπεραστει ποτε ... μην περιμενεις να γινει κατι καλυτερο... οσο το αφηνεις τοσο χειροτερα ειναι!!!! Η μητερα μου πηρε την αποφαση την μεγαλη... και μπορω να πω πως την βλεπω χαρουμενη .. να χαμογελαει ... και με μεγαλωσε μονη της .. τα καταφερε !!! Ειμαι 23 χρονων δεν μου εχει λειψει ποτε τιποτα !!!! Ομως δεν θα μπορουσα ποτε να φανταστω την μητερα μου δυστυχισμενη !!! Δεν θα ηθελα να ηταν μαζι με τον πατερα μου εαν δεν μπορουν να ειναι μαζι !!!! Προτιμω να ειναι ετσι και να ειναι και οι δυο καλα !!!! Απο τοτε ο μπαμπας μου εκανε οικογενεια προχωρησε την ζωη του ... και η μητερα μου το ιδιο !!! Δυστιχως ολα συμβαινουν στην ζωη αλλα πιστεψε με το παιδι σου παντα θα σε καταλαβαινει και θα σε βοηθαει σε οτι και να αποφασισεις !!!!! Ελπιζω να βοηθησα !!!! Φιλακια !!!!

Έτσι ακριβώς μεγάλωσα και γω ....ξύλο, αλκοόλ,βρισιές και όλα τα σχετικά....Και εγώ και τα αδέρφια μου...Μετά γνώριζα τον έναν μετά τον άλλο φιλο της μάνας μου καθώς και του πατέρα μου και καταλήγαμε στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς για να μπορεί ο καθένας τους να ζει την ζωούλα του....Αυτό ακριβώς θέλω να αποφύγω....Και αν τελικά δεν τα καταφέρω να έχω δύναμη να ξέρω πως μπορώ να μεγαλώσω τα παιδιά μου μόνη μου ...Ο μικρός μου είναι μωρό που θα τον αφήνω..  ;;;Ο μεγάλος μου είναι κρητικακι ντροπαλο με όλη την σημασία της λέξης που θα το ανεβάσω στην Αθήνα θα τον κοροϊδεύουν και για τον τρόπο που μιλάει έχει μάθει αλλιώς...Στα χωριά είναι πιο ελεύθερα τα παιδιά...Και αλήθεια άμα έτρωγα έστω μισή σφαλιάρα δεν ξέρω που μπορούσα να φτάσω γιατί έχουν δει πολλά τα μάτια μου από τους γονείς μου και δεν δέχομαι ούτε για αστείο κάτι τέτοιο ούτε σαν σκέψη...Αλήθεια έχω να κάνω καθαρά με τον άρρωστο τρόπο που σκέφτεται πάνω σε αυτά το κομμάτι.. 

Just now, Farmakotriftena είπε:

Τι ηλικία έχεις αν επιτρέπεται; Ξέρεις θα περάσουν τα χρόνια και μετά θα κοπανας το κεφάλι σου που καταπιεζες τόσο πολύ την προσωπικότητά σου την ίδια για χάρη του.. Το προβλημα ειναι μεσα του και όντως δεν πρόκειται να καλυτερέψει ποτέ. Η ζήλεια δεν είναι απόδειξη αγάπης πάντως, είναι εγωισμός και στη δική του περίπτωση, είναι βαθύτερο, με ψυχολογική έκταση, νοσηρή. 

Πρέπει να πάει σε σύμβουλο, πρέπει να το δουλέψει. Εκείνος όχι εσύ. Εσύ αν θελήσεις να πας, να πας για να σου μάθει ο σύμβουλος πως να τον αντιμετωπίσεις και πως να διεκδικήσεις τη ζωή σου. Όπως και να το κάνουμε όμως, εχει να κάνει με τον ίδιο. Το προβλημα ειναι δικό του και μόνο. Κι ο ίδιος βασανίζεται μη νομίζεις... Αλλά τέτοιοι άνθρωποι δύσκολα να το πάρουν απόφαση και να ξεκινήσουν συνεδρίες γιατί πάντα πιστεύουν ότι οι άλλοι έχουν το πρόβλημα (πχ εσύ προκαλείς τον ανδρικό πληθυσμό και όχι ότι εκείνος έχει πρόβλημα και το φαντασιώνεται) Και συνεδρίες με ψυχολόγο, όταν το πρόβλημα έχει τόσο βαθύ υπόβαθρο (μπορεί να ήταν έτσι ο πατέρας η μητέρα του, μπορεί να έγινε κάτι στην παιδική του ηλικία που να του το προκάλεσε, όπως απόρριψη, θυμός προς την μάνα για κάποιο λόγο και αλλά πολλά) όλα αυτά θέλουν πολυυυ χρόνο και πολυυυ δουλειά με τον ίδιο του τον εαυτό. Ποιος είναι άραγε έτοιμος για κάτι τέτοιο όταν πλέον ηλικιακά  θεωρείται "ώριμος";;;;

27 εγώ και 34 εκείνος.. 

[Ξένη]

@Νένα 27 διάβασα την ιστορία σου και σκεφτόμουν να της γράψω η Όχι,  ήθελα να σου γράψω.  Δεν θα σου πω λυπάμαι για αυτό που περνάς γιατί όλες κάτι περνάμε και όλες για λύπηση είμαστε.....Στο θέμα μας τώρα, γνώμη μου είναι επειδή έχετε και δυο παιδιά να κάνεις ότι περνάει από το χέρι σου για να διορθώσεις την κατάσταση,  να κάτσεις με τον άντρα σου και να συζητήσεις,  ότι είπες σε εμάς να τα πεις και σε αυτόν...ότι δεν θα φορέσεις σορτς και μίνι δεν σημαίνει ότι δεν θα σε κοιτάξουν η ότι δεν θα τον απατησεις,  μωρέ άμα θέλει η γυναίκα και στο δίπλα δωμάτιο να είναι ο άντρας, αν δεν θέλει η γυναίκα χαμπάρι δεν θα πάρει ο άντρας.  Πες του πόσο πολύ τον αγαπάς Αλλά πρέπει να διορθώνουν κάποια πράγματα,  συζήτηση με ήρεμο τρόπο. Γιατί δεν δοκιμάζεις να πάτε και ένα ταξιδάκι οι δύο σας, να του δείξεις την αγάπη σου και με το μπιρι μπιρι το πολύ μήπως καταφέρεις κάτι και αν δεις βελτίωση γιατί θα δεις για λίγο αλλά μετά μπορεί να ξαναρχίσει πάλι, είναι σαν το ναρκωτικό,  θα κυλάει και θα πρέπει εσύ να του δίνεις την δόση του, εγώ αυτό θα έκανα,  δεν σε βλέπω για άνθρωπο που θες να χωρίσεις, είναι δύσκολος ο χωρισμός...Αν μου έλεγες ότι σε χτυπάει και όλα τα υπόλοιπα θα σου έλεγα όχι μόνο χωρισμό Αλλά θα ερχόμουν εγώ στην Κρήτη και θα σε έπαιρνα.  Τώρα όμως είναι κρίμα να τον αγαπάς και να σε αγαπάει και να είστε έτσι...έχετε κάτι πολύ βασικό,  μια οικογένεια που άλλοι θα πέθαιναν για να την έχουν, οπότε μην χαλάσεις αυτήν την οικογένεια,  στο χέρι σου είναι να κάνεις εσύ κουμάντο στην οικογένεια αυτή Αλλά και στον άντρα σου, είσαι γυναίκα και θα βρεις τον τρόπο.  Αυτή τη στιγμή μπορεί να λες ότι κουράστηκες Αλλά εμείς οι γυναίκες γι αυτό είμαστε γυναίκες για να κάνουμε κουμάντο στην οικογένεια γιατί ο άντρας μας πιόνι μας είναι, απλά δεν του το λέμε,  με τον τρόπο μας κάνουμε κουμάντο.  Εγώ έτσι μεγάλωσα,  η μάνα μου έκανε κουμάντο στο σπίτι Αλλά ο πατέρας μου νόμιζε ότι έχει το πάνω χέρι.  Επειδή μπορεί να σε κούρασα η και να σου έδωσα λίγο θάρρος η μπορεί να λες τι μου λέει ας πέρναγε αυτή τα ίδια και θα έβλεπα τι θα έκανε....Επειδή εσύ ξέρεις σε τι βαθμό το περνάς και κάνεις άλλος,  εγώ αυτό που θα έκανα είναι με νύχια και με δόντια να παλέψω για την οικογένεια μου, μέχρι και μπουνιές θα έπαιζα για να τον κάνω να συνέλθει, προς θεού μην το κάνεις,  έχουν περισσότερη δύναμη οι άντρες.. πάντως ελπίζω να σου ανέβασα λίγο το ηθικό και αν χάθηκα λίγο σε αυτά που έγραψα είναι επειδή θελω να σου πω και άλλα για να πάρεις θάρρος να συνεχίσεις την οικογένεια σου. Μην ξεχάσεις το ταξιδάκι,  Κάνε και κανένα κόλπο ερωτικό,  θα του ανεβάσεις το ηθικό,  πες κιόλας ότι με δύο παιδιά κουράζεσαι και δεν είναι όπως όταν δεν είχατε παιδιά.  Και όταν πέσει πάλι τα ίδια,  εγώ νομίζω με το μπλα μπλα θα κάνεις δουλίτσα εσύ. Για μένα εσύ πρέπει να γίνεις η ψυχολόγος του σπιτικού,  σαν γνήσιος κρητικός δεν θα πάει σε ψυχολόγο,  εμείς θα είμαστε ο ψυχολόγος ο δικός σου και εσύ ψυχολόγος του άντρα σου....Εγώ όταν δεν νιώθω καλά μετά από αυτά που πέρασα ο άντρας μου είναι ο ψυχολόγος μου, έτσι να κάνεις και εσύ....αν κάνω κάποιο λάθος και νομίζεις ότι σου είπα μπαρούφες απλά προσπέρασε με. Τα παιδιά όμως έχουν ανάγκη και τους δύο γονείς και το ζευγάρι αγαπιέται οπότε προσπάθησε εσύ που είσαι υγιής για αυτήν την αγάπη και την οικογένεια.......

[boukitsa123]

Βρε κοπέλα μου τι λες είναι κρητικακι και θα το κοροϊδεύουν όλα αυτά εγώ τα ακούω βερεσέ ούτε μάνα του είσαι ούτε σωτήρας του ο άνθρωπος έχει πρόβλημα σε χρησιμοποιεί 27 χρονών νέα κοπέλα και κάθεσαι να κάνεις ότι διατάζει αυτός. Δεν μπορώ να διαβάζω δικαιολογίες πραγματικά τα παιδιά ξέρεις ματαιώνονται καθημερινά για άπειρους λόγους εσύ κάνεις τώρα προβολή τα δικά σου βιώματα στο παιδί σου και από τον φόβο σου τα έχεις κόψει και ράψει όλα έτσι ώστε να υπομένεις το μαρτύριο. Επίσης τέτοιοι άνθρωποι ρατσιστές και σεξιστές ούτε με ηλεκτροσόκ δεν αλλάζουν. Άκου δεν θα φοράς κοντά και σε κοιτάνε οι άντρες. Γτ κρυμμένη σε έχουν; Όσο για το ότι η γυναίκα κάνει κουμάντο τονίζω ότι οι σχέσεις ΔΕΝ είναι παιχνίδια εξουσίας ο γάμος είναι συν-ύπαρξη αν είναι ο ένας να κάνει τον μ#λακα συνέχεια αυτό ούτε σχέση είναι ούτε τίποτα. 

[Νένα 27]

Just now, Ξένη είπε:

@Νένα 27 διάβασα την ιστορία σου και σκεφτόμουν να της γράψω η Όχι,  ήθελα να σου γράψω.  Δεν θα σου πω λυπάμαι για αυτό που περνάς γιατί όλες κάτι περνάμε και όλες για λύπηση είμαστε.....Στο θέμα μας τώρα, γνώμη μου είναι επειδή έχετε και δυο παιδιά να κάνεις ότι περνάει από το χέρι σου για να διορθώσεις την κατάσταση,  να κάτσεις με τον άντρα σου και να συζητήσεις,  ότι είπες σε εμάς να τα πεις και σε αυτόν...ότι δεν θα φορέσεις σορτς και μίνι δεν σημαίνει ότι δεν θα σε κοιτάξουν η ότι δεν θα τον απατησεις,  μωρέ άμα θέλει η γυναίκα και στο δίπλα δωμάτιο να είναι ο άντρας, αν δεν θέλει η γυναίκα χαμπάρι δεν θα πάρει ο άντρας.  Πες του πόσο πολύ τον αγαπάς Αλλά πρέπει να διορθώνουν κάποια πράγματα,  συζήτηση με ήρεμο τρόπο. Γιατί δεν δοκιμάζεις να πάτε και ένα ταξιδάκι οι δύο σας, να του δείξεις την αγάπη σου και με το μπιρι μπιρι το πολύ μήπως καταφέρεις κάτι και αν δεις βελτίωση γιατί θα δεις για λίγο αλλά μετά μπορεί να ξαναρχίσει πάλι, είναι σαν το ναρκωτικό,  θα κυλάει και θα πρέπει εσύ να του δίνεις την δόση του, εγώ αυτό θα έκανα,  δεν σε βλέπω για άνθρωπο που θες να χωρίσεις, είναι δύσκολος ο χωρισμός...Αν μου έλεγες ότι σε χτυπάει και όλα τα υπόλοιπα θα σου έλεγα όχι μόνο χωρισμό Αλλά θα ερχόμουν εγώ στην Κρήτη και θα σε έπαιρνα.  Τώρα όμως είναι κρίμα να τον αγαπάς και να σε αγαπάει και να είστε έτσι...έχετε κάτι πολύ βασικό,  μια οικογένεια που άλλοι θα πέθαιναν για να την έχουν, οπότε μην χαλάσεις αυτήν την οικογένεια,  στο χέρι σου είναι να κάνεις εσύ κουμάντο στην οικογένεια αυτή Αλλά και στον άντρα σου, είσαι γυναίκα και θα βρεις τον τρόπο.  Αυτή τη στιγμή μπορεί να λες ότι κουράστηκες Αλλά εμείς οι γυναίκες γι αυτό είμαστε γυναίκες για να κάνουμε κουμάντο στην οικογένεια γιατί ο άντρας μας πιόνι μας είναι, απλά δεν του το λέμε,  με τον τρόπο μας κάνουμε κουμάντο.  Εγώ έτσι μεγάλωσα,  η μάνα μου έκανε κουμάντο στο σπίτι Αλλά ο πατέρας μου νόμιζε ότι έχει το πάνω χέρι.  Επειδή μπορεί να σε κούρασα η και να σου έδωσα λίγο θάρρος η μπορεί να λες τι μου λέει ας πέρναγε αυτή τα ίδια και θα έβλεπα τι θα έκανε....Επειδή εσύ ξέρεις σε τι βαθμό το περνάς και κάνεις άλλος,  εγώ αυτό που θα έκανα είναι με νύχια και με δόντια να παλέψω για την οικογένεια μου, μέχρι και μπουνιές θα έπαιζα για να τον κάνω να συνέλθει, προς θεού μην το κάνεις,  έχουν περισσότερη δύναμη οι άντρες.. πάντως ελπίζω να σου ανέβασα λίγο το ηθικό και αν χάθηκα λίγο σε αυτά που έγραψα είναι επειδή θελω να σου πω και άλλα για να πάρεις θάρρος να συνεχίσεις την οικογένεια σου. Μην ξεχάσεις το ταξιδάκι,  Κάνε και κανένα κόλπο ερωτικό,  θα του ανεβάσεις το ηθικό,  πες κιόλας ότι με δύο παιδιά κουράζεσαι και δεν είναι όπως όταν δεν είχατε παιδιά.  Και όταν πέσει πάλι τα ίδια,  εγώ νομίζω με το μπλα μπλα θα κάνεις δουλίτσα εσύ. Για μένα εσύ πρέπει να γίνεις η ψυχολόγος του σπιτικού,  σαν γνήσιος κρητικός δεν θα πάει σε ψυχολόγο,  εμείς θα είμαστε ο ψυχολόγος ο δικός σου και εσύ ψυχολόγος του άντρα σου....Εγώ όταν δεν νιώθω καλά μετά από αυτά που πέρασα ο άντρας μου είναι ο ψυχολόγος μου, έτσι να κάνεις και εσύ....αν κάνω κάποιο λάθος και νομίζεις ότι σου είπα μπαρούφες απλά προσπέρασε με. Τα παιδιά όμως έχουν ανάγκη και τους δύο γονείς και το ζευγάρι αγαπιέται οπότε προσπάθησε εσύ που είσαι υγιής για αυτήν την αγάπη και την οικογένεια.......

Σ'ευχαριστώ πάρα μα πάρα πολύ...έχεις καταλάβει ακριβώς και πως νιώθω και πως νιώθει εκείνος και έχεις μπει στο νόημα...το ξέρω πώς όλες έχουν και από κάτι να αντιμετωπίσουν και το ξέρω Καλά άλλες μεγαλύτερο άλλες μικρότερο καμία δεν έχει το τέλειο γιατί απλά κανείς δεν είναι Θεός...ακούω τις φίλες μου να μου λένε αλλά που είναι και αυτά τραγικά τα οποία εγώ δεν τα ζω...ακούω την κουμπάρα μου να κλαίει επειδή έχει δυδιμα ότι δεν αντέχει άλλο το ξενύχτι και την κούραση και ο άντρας της δεν δίνει σημασία δικιά σου δουλειά της λέει ενώ εγώ στους 12 μήνες του μωρού μου έχω σηκωθεί ελάχιστες φορές το βράδυ με βοηθάει πάρα πολύ με τα παιδιά μου τα κρατάει για να πάω να φτιάξω τα νύχια μου να πάω να φτιάξω τα μαλλιά μου να βγω βράδυ με διάφορες κοπέλες αρκεί να ξέρει ότι είναι σοβαρά άτομα για να μην ξεχνιόμαστε....Αυτό είναι που λείπει 2 χρόνια τώρα δεν έχουμε καταφέρει να μείνουμε μόνοι μας πάρα μόνο με τα παιδιά...Ίσως να το έχουμε ανάγκη και αυτό και οι δύο...με αγαπάει και το ξέρω αλλά έχει ένα δικό του τρόπο να το δείχνει υπερβολικό ως και ασφυκτικό θα το έλεγα πχ είμαι στις κουμπαράς μου το σπιτι που είναι κοντά με το δικό μας αυτός σπιτι με τα παιδιά εμείς πίνουμε το ποτάκι μας γυρνάω αργά εκείνος κοιμάται η θα τύχει να βλέπω εγώ τηλεόραση και να κοιμάται εκείνος δεν υπάρχει πιθανότητα όταν ξαπλώσω όσο βαριά και να κοιμάται να μην γυρίσει να με πάρει αγκαλιά και να με χαϊδέψει ....Μια μέρα λοιπόν δεν άντεξα τον ρώτησα γιατί το κάνεις αυτό το καταλαβαίνεις ότι το κάνεις Ναι μου λέει θέλω να βεβαιωθώ ότι είσαι καλά...με μπερδεύει πολλές φορές ειδικά όταν τον πιάνουν οι τρελές του και οι ανασφάλειες του...Αλλά τον αγαπάω και θέλω να συνεχίσω να προσπαθώ μπας και ...έστω να το δουλέψει λίγο....έστω να μου μιλάει να λέει τι τον ενοχλεί Όχι να κατεβάζει μούτρα και να λέει ασυναρτησίες....Όσο μπορώ και γω γιατί είναι δύσκολο...σ'ευχαριστώ πάντως 

[Artemis20]

καλησπερα κι απο μενα. εγω αυτο που θα σου πω ειναι οτι βλεπω ενα παιδι που στην προσπαθεια του να ξεφυγει απο ενα πολυ ασχημο οικογενειακο περιβαλλον, εναποθετει τις ελπιδες του σε εναν αντρα που συναντα πολυ μικρη και προκειμενου να αυτονομηθει και να μην εχει αναγκη τους δικους της, γαντζωνεται απο αυτον με καθε κοστος. το περιβαλλον της πατρικης σου οικογενειας ηταν θλιβερο, αλλα εμενα εξισου θλιβερη μου ακουγεται η καταπιεστικη καθημερινοτητα που περιγραφεις οτι ζεις τωρα. βλεπω το ιδιο εργο, με παραλλαγμενα σκηνικα και νεους ηθοποιους.

οπως ειπες, εχασες τον εαυτο σου προκειμενου να εισαι μαζι του.κι απο κει που ησουν εγκλωβισμενη στην σχεση με τους γονεις σου, εγκλωβιζεσαι στην σχεση με τον αντρα σου.οπως συμβαινει συνηθως και συμφωνα με τους ψυχολογους,στην προσπαθεια μας να ξεφυγουμε απο ενα τραυμα,παμε και πεφτουμε σε ενα αλλο παρομοιο.

εγω κοπελα μου δεν μπορω να σου πω να χωρισεις.μπορω ομως να σου πω οτι αυτο που βιωνεις ειναι βια.δεν συμφωνω οτι μονο αν σε εδερνε θα εκανε κατι μεμπτο.η ψυχολογικη βια προκαλει τον ιδιο πονο με τη σωματικη.και μπορει ο πατερας σου να χρησιμοποιουσε τις γροθιες του,ο αντρας σου χρησιμοποιει την πιεση που ασκει στην ψυχουλα σου.

δεν χρειαζεστε συμβουλο γαμου.ο αντρας σου χρειαζεται ατομικη και σοβαρη ψυχοθεραπεια ο ιδιος,μηπως και μπορεσει να διαχειριστει τον εαυτο του κι αυτο θα το πετυχει με πολλη προσωπικη προσπαθεια.

κι οσο για σενα,καλο θα ηταν να μιλησεις κι εσυ με εναν ειδικο και να παλεψεις να δεις τι σου αξιζει πραγματικα για σενα και τα παιδακια σου. μην κοιτας τωρα που ειναι μικρα και τα κανετε οτι θελετε.εχε κατα νου οτι αργοτερα οπως πιεζει εσενα,θα βρει τροπο να πιεζει κι αυτα.

μακαρι κοπελα μου να μπορεσεις να βρεις μια λυση. εισαι τοσο μικρη και σου αξιζουν τα καλυτερα 

σου ευχομαι να σε φωτισει ο Θεος να επιλεξεις σωστα τα βηματα σου.