Ζήλεια από την οικογένεια του άντρα μου

[stellitsa93]

14 ώρες πρίν, OMG1976 είπε:

Στο παρελθόν είχες ανοίξει ένα θέμα στο οποίο έλεγες ότι ο σύντροφος σου από τον οποίο ήσουν έγκυος ήταν ένας άνθρωπος απόλυτος, αυταρχικός που έκανε κουμάντο ακόμα και στο εάν θα θηλάσεις, ότι έβριζε, ότι σε απειλούσε ότι θα σου πάρει το μωρό και ότι είχε σηκώσει ακόμα και χέρι να σε χτυπήσει. Το θέμα σου έκλεινε με την απόφαση σου να επισκεφτείς κάποιον ‘ειδικο’. Τώρα έρχεσαι ανοίγεις νέο θέμα και μας λες ότι εχεις μια χαρούμενη οικογένεια και σου δημιουργούν προβλήματα τα αδέλφια του άνδρα σου γιατί όπως αφήνεις να εννοηθεί ζηλεύουν εσένα και το παιδί σου. Δηλαδή θες να μας πεις ότι ο άντρας σου έπαθε μετάλλαξη και από .........:«να μην τον χαρακτηρίσω» έγινε ένας υπέροχος σύζυγος και ταυτόχρονα τα αδέλφια του έπαθαν μάλλον και αυτά άλλου είδους μετάλλαξη και σας δημιουργούν πρόβλημα επειδή σε ζηλεύουν. Πρώτον για να αλλάξει τόσο ο άντρας σου απαιτούνται πολλές συνεδρίες σε ψυχολόγο και μάλιστα με αμφίβολο αποτέλεσμα. Δεύτερον γιατί θεωρείς ότι όλοι σε ζηλεύουν και όχι απλά ότι δεν ασχολούνται μαζί σου γιατί ίσως τους είσαι αδιάφορη. Μην βλέπεις παντού εχθρούς. Προσπάθησε να είσαι καλά στο σπίτι σου και άσε τους άλλους να κοιτάξουν τις δικές τους οικογένειες. Ίσως τα πράγματα να μην είναι ακριβώς όπως τα περιγράφεις. 

Είναι πολύ εύκολο να κρίνεις από δύο ποστ... Από τότε έχουν περάσει 3 χρόνια τουλάχιστον και όντως εκείνη την περίοδο είχαμε πολλά θέματα ... Τα ξεπεράσαμε όμως ,και υπήρχαν κυρίως από τις συμβουλές που λάμβανε ο σύντροφός μου ... 

17 ώρες πρίν, Pagotoula είπε:

Εγώ πιστεύω ότι κανείς δεν έχει θέμα και κόμπλεξ με ένα μωρό, άσχετα με το αν έχει ο ίδιος ή όχι κι άσχετα με το αν ταλαιπωριέται ο ίδιος για να αποκτήσει. Τα προβλήματα και τα κόμπλεξ τα έχουν οι ενήλικες μεταξύ τους. Αναγκαστικά όμως στις κόντρες των μεγάλων, παίρνει η μπάλα και τα παιδιά. Δηλαδή αν για παράδειγμα εγώ δεν συμπαθώ ένα ζευγάρι για τους χ,ψ λόγους και δεν θέλω να κάνω παρέα μαζί τους γενικά, όταν αποκτήσουν παιδάκι, θα συνεχίζω να μην ταιριάζω μαζί τους. Προφανώς και το παιδάκι δεν φταίει σε τίποτα, αλλά αυτό δεν αλλάζει ότι δεν συμπαθώ τους γονείς του. Εγώ με τους γονείς έχω το θέμα. Με παιδάκι ή μη, την ίδια στάση θα είχα. 

Συμφωνώ με μια κοπέλα που είπε ότι δεν υπάρχει λόγος να καταπιέζεσαι με πρέπει και δεν πρέπει. Στο 2020 κοντεύουμε στην τελική. Κοίτα τον εαυτό σου και τον άντρα σου και να είστε εσείς εντάξει μεταξυ σας. Μην απαιτείς όμως κι από τους άλλους να κάνουν κινήσεις προς εσάς και το παιδί σου, μπορεί όντως να μην σε συμπαθούν. Και σε αυτό δεν ευθύνεται το παιδί σου. Απλά δεν τους κάνεις εσύ και δεν υπάρχει λόγος να αναλύσουμε τις αιτίες που συμβαίνει αυτό. Κάποιοι άνθρωποι συμπαθιούνται, κάποιοι όχι. Λες ότι δεν έρχονται σε γιορτές και γενέθλια. Τους έχεις καλέσει ποτέ; Γιατί αν δεν κάνεις κι εσύ κίνηση, δεν νομίζω να έρθει κανείς από μόνος. Κι αν αυτό συνέβαινε, πάλι θα σου κακοφαινόταν. 

Διατήρησε μια τυπική στάση απεναντί τους. Πήγαινε να ευχηθείς στην γέννησή του μωρού, πάρε κι ένα δώρο κι όλα καλά. Κανείς δεν σε αναγκάζει να γίνεις ξαφνικά κολλητή με τους γονείς ούτε να κάνεις την νονά στο παιδάκι. Σε γιορτές θα κάνετε ένα τηλέφωνο για ευχές κι όλα καλά. Κι από την άλλη όμως, μην απαιτείς και περιμένεις και τίποτα παραπάνω από αυτούς προς εσένα και την οικογένειά σου. 

Εγώ προσωπικά αυτό εφαρμόζω με τον αδερφό του άντρα μου και την συνυφάδα μου. Δεν ταιριάξαμε ποτέ σαν ζευγάρια-παρέα. Ούτε με, ούτε χωρίς παιδιά. Σκέψου ότι δεν βγαίνουμε ποτέ, βρισκόμαστε μόνο σε γάμους και τέτοιου είδους κοινωνικές εκδηλώσεις, τύπου μια φορά το χρόνο κι όλοι είμαστε ευτυχισμένοι. Ακόμα και σε γιορτές κλπ, ο άντρας μου μιλάει με τον αδερφό του κι αυτό είναι όλο. Εγώ ούτε τους αριθμούς τους έχω ούτε και τους ζήτησα ποτέ. Όταν έκαναν παιδάκι προφανώς και χάρηκα και πήγαμε και το είδαμε με δώρα κλπ. Αλλά ως εκεί. Δεν γίναμε φίλοι λόγω αυτού. Και να σου πω ότι ειλικρινά χάρηκα, παρόλο που εμείς κάναμε εξωσωματικες κι έχουμε χάσει δυο μωρά. Για όνομα του Θεού. Από εκεί κι έπειτα έχω πει στον άντρα μου, να κάνει ο ίδιος ότι κινήσεις θέλει και νιώθει προς αυτούς. Αλλά μη νομίζεις, ούτε και σε αυτον βγαίνουν πολλά γιατί απλά δεν ταιριάζει γενικά μαζί τους. Το θέμα είναι ότι εγώ κι ο άντρας μου, είμαστε εντάξει μεταξύ μας και δεν μας καταπιέζουν τα πρέπει.

Και εγώ της ίδιας άποψης ειμαι... Κανεις δεν έχει κόμπλεξ με ένα μωρό η παιδί αλλά με τους ενήλικες ... Στην προκειμενη εγώ είμαι αυτή που έχουν θέμα και γ αυτό είμαι σε διλλημα... Αν δεν θέλουν εμένα σημαίνει ότι δεν θέλουν κ να ευχηθώ στα παιδιά... Ο άντρας μου είναι ουδέτερος στο θέμα , αν νοιωθω να πάω ... Αλλά ξέρω ότι θα ήθελε να το κάνω.... Τώρα για τα καλέσματα ,εννοείται ότι έχω καλέσει και δεν έχουν έρθει , παρά μόνο θα στείλουν δώρο με κάποιον τρίτο ... Που για μένα δεν είναι το δώρο το θέμα ,δεν καλεις τον άλλον γ αυτό...

[Ζωη83]

Πολύ ενδιαφέρον θέμα,αν και πέρασε καιρός θα ήθελα να γράψω κάτι.

Δυστυχώς για μένα έχω βρεθεί σε παρόμοιες κατάστασες.Με αδελφό του άντρα μου και σύζυγό του δεν έχουμε καλές σχέσεις και δεν ξέρω γιατί.

Είχε πεθερά μου καρκίνο και πεθερός... τρέχαμε μαζί με άντρα μου σαν τρελή.Αλλο ζευγάρι μόνο μια φορά ήρθε στο νοσοκομείο  και μια νύχτα αδελφός κοιμήθηκε σε μαμά του ( έπρεπε να είναι κάποιος στο σπίτι) σε φίλους του όμως έλεγε ότι φροντίζει γονείς. Πεθερός μου έφυγε.σε ένα χρόνο κάνουμε εξωσωματική ( μόνο έτσι λόγω υγείας) αποτυχία...σε 1ευδομαδα μας ανακοίνωσε αδελφός του ότι η γυναίκα του ενγιος 4μηνα.Τι να πω ...βρηκαν καλύτερη στιγμή...για να μην πολύ λόγω έκαναν το παιδάκι τους ( να τούς ζήσει) και μια μέρα έρχονται σε μέρος που εμείς ζούμε ( έχουν δίπλα σπίτι)και άκου την μικρή να κλαίει.Τι να πω ... έπαθα υστερία που δεν περίμενα ούτε εγώ.Οχι, δεν ζηλεψα...μου ράγιζε τη καρδιά μου από κλάμα μωρού.Μετα βρήκα στο διαδίκτυο ότι πολλές γυναίκες μετά από εξωσωματική δεν μπορούν να ακούν το κλάμα.. ορμόνες....

Αλλά δυστυχώς από άλλο ζευγάρι δεν είχαμε κατανόηση.. ποτέ δεν μηλισαν με μας ούτε ρώτησαν.Απλα έχουν αποφασίσει ότι τους ζηλεύουμε.

Τι να πω ...και έτσι δυστυχώς σε πολλά άλλα θέματα.

 

 

 

[πελαργος]

Συγγνωμη που πεταχτηκα..αλλα μιας κ ζητας γνωμες θα σου πω κ εγω την δικια μου εμπειρια...καταρχην το παιδακι δεν φταιει σε τιποτα...θεωρω οτι θα πρεπει να κρατησεις μια ουδετερη σταση μιας κ ειναι το ξαδερφακι απο το παιδι σου κ θα πρεπει να εχει επαφες κ ενα οικογενειακο περιβαλλον...εχω θεμα γονιμοτητας...ακομη κ μια φιλη μου κολλητη που μεγαλωσαμε μαζι κ καποιες φορες (εχει παιδι )ειναι αθηρωστομη κ της ελεγα προσπαθησε να μη μιλας ετσι μπροστα στο παιδακι γιατι ειναι σφουγκαρι θα παει στο παιδικο θα πεταξει τιποτα κ η δασκαλα θα σε καλεσει...οχι απαραιτητα απο μονη της αλλα μπορει να κανει παραπονα μια αλλη μαμα ακουγοντας το παιδακι της να επαναλαμβανει κατι που ακουσε...εγω τουλαχιστον αν ακουγα το παοδι μου ξαφνικα να λεει ασχημες λεξεις αυτο θα εκανα...βγηκα κακια..οκ δεν ειπα κατι για κακο αλλα το πηρε στραβα...κ αλλα πολλα θεματα που οταν τα συζητας με τον αλλο θα σου πει την αποψη του...μια αλλη φιλη με παιδι στην εφηβεια μου ειπε οτι βρηκε πραγματα στο παιδι της που δεν του τα ειχε αγορασει...της ειπα οτι επρεπε να κανει μια συζητηση μαζι του να μαθει πως βρεθηκαν στην κατωχη του κ να το αναγκασει να τα επιστρεψει...για να ντραπει κ να καταλαβει οτι αυτο δεν ειναι σωστο κ να καταλαβει οτι μια κακη πραξη δεν μενει ποτε κρυφη κ εχει συνεπειες...βγηκα κακια γιατι μου λεει καλα το λες εκ του ασφαλους εσυ θα εβαζες το παιδι σου σε τετοια διαδικασια;;δεν εισαι μανα κ δεν ξες...παλι κακια...μια αλλη φιλη μου εμεινε εγκυος κ δεν ειπε τιποτα γιατι λεει δεν ηθελε να με στεναχωρισει ενω το ξεραν ολες οι αλλες...οταν μου το ειπε χαρηκα πραγματηκα για αυτην κ ρωτησα με πολυ αγαπη πως τα παει...της ειπα με ομορφο τροπο ποσο χαρηκα κ οχι δεν θα στεναχωρηθω γιατι πολυ απλα δεν ειμαι της φιλοσσοφιας αφου πεθανε η κατσικα η δικια μου να παιθανει κ του γειτουνα...κ οτι καταλαβαινω οτι πολυς κοσμος σκεφτεται ετσι αλλα οχι εγω κ θα επρεπε να το ξερει..κ οτι πιο πολυ με στεναχωρισε οτι πιστεψε κατι τετοιο για μενα...το αποτελεσμα καταντραπικε κ μου ζητησε συγνωμη...το γεγονος οτι καποιος χωρις να γνωριζω τι συμβαινει δεν εχει παιδι δεν σημαινει οτι δεν μπορει να εκφερει μια αποψη για μια κατασταση...αλλωστε δεν υπαρχουν οδηγιες χρησεις για να ειμαστε καλοι γονεις κ τι ειναι σωστο κ τι λαθος...περα απο καποια βασικα...εγω θα σου προτεινα να πας κ να το χαρεις..το παιδακι ειναι το μονο που δεν φταιει..ακομη κ οταν καποιος θα πει μια αποψη που θεωρεις λαθος απλα προσπερνα τη κ μην αναλωνεσε..δεν χρειαζεται...δεν λεω οτι δεν ηταν κακοπροαιρετοι εσυ γνωριζεις καλυτερα τις καταστασεις απλα λεω οτι τα παιδια δεν πρεπει να πληρωνουν τις συμπεριφορες αλλων..συγγνωμη για την παρεμβαση

Επεξεργάστηκαν 1 Σεπτεμβρίου,2020 by πελαργος