Μανούλες Δεκεμβρίου 2020!!!!

[Καντι]

On 20/12/2020 at 8:02 ΠΜ, Καντι είπε:

Anast20  3/12, κοριτσάκι, Έλενα, Παφίλης 

@Elektra_Gr 6/12, διδυμα  αγοράκια , Νοσοκομείο Αγίου Νικόλαου Κρήτης 

@Nat92 7/12

@manoulaMeXara 11/12

 @xxolga 14/12 αγόρι,  Μιχαλοδημητρακης, Γεωργακιλα

@Vagia1985 15/12, αγόρι, Χατζηπαπας, Αλεξάνδρα καλώς ήρθες μπεμπάκο, που δεν ταλαιπωρησες καν την μανούλα!!! 11/12 και 3.535

@Nancy_ 16/12 αγόρι , Αθάνατος, Δαγκλής καλώς τον μπεμπουλη στις 14/12 , με καισαρική , 3.600 και 51εκ με καισαρική.

@valkyrie 17/12, αγόρι, ΡΕΑ 

@ranial83 17/12, κοριτσάκι, ιασω

@Monika93 17/12, αγοράκι, διαβαλκανικό θες/νίκης.  Ηρθε κι άλλος μπεμπούλης !!! 3.100 , φυσιολογικά στις 7/12

@DimitraL 18/12, αγόρι , ΡΕΑ 

@Athina28 19/12 αγόρι , Κούρτης , στο Έλενα έφτασε ο πρώτος μας μπόμπιρας!!! 3.000kg φυσιολογικά και βιαστικά στις 30/11

 @Xrysagr 20/12

 @Maria95 20/12 κορίτσι Ιασω

@Hanna83 20/12 αγόρι @

@korina84 21/12 αγόρι, ιασω κατέφθασε κι άλλος μπεμπης , φυσιολογικά 3.000 στις 5/12

@pap88 21/12 , αγόρι, ιασω , ηρθε ο μπεμπουλης στις 16/12, 3.450kg 53 πόντους , με καισαρική.

@Dimitra1979 22/11 αγόρι , Αρεταίειο

@Nantia1286 23/12 κοριτσι, Γεννεσις θες/νίκης, Αυγουστινακης, Ζορμπας

@Depykal 23/12 , αγόρι, πανεπιστημιακό Ιωαννίνων 

@Zoyla 23/12, κορίτσι, ΡΕΑ,  Χρηστάκης, Γεωργακοπούλου ήρθε η πρώτη μας νυφούλα,  10/12 και 2720 kg

 @miti85 24/12, αγόρι, μητέρα 

@Mts_dreamer 24/12 αγόρι , διαβαλκανικό Θες/νίκης, Γρηγοριάδου, Αθανασιαδης

@Καντι 26/12 αγόρι , μητέρα , Σφακιανουδης, Μαλλιγιαννης ηρθε ο σπιρτουλης μου με καισαρική , 14/12 και 2.680kg

@nanoula90 28/12 κοριτσι, ΡΕΑ , Σπανοπουλος

 @Eleni1988 31/12, κορίτσι, euromedica Ρόδος 

@Viik 4/1

Anast20  3/12, κοριτσάκι, Έλενα, Παφίλης 

@Elektra_Gr 6/12, διδυμα  αγοράκια , Νοσοκομείο Αγίου Νικόλαου Κρήτης 

@Nat92 7/12

@manoulaMeXara 11/12

 @xxolga 14/12 αγόρι,  Μιχαλοδημητρακης, Γεωργακιλα

@Vagia1985 15/12, αγόρι, Χατζηπαπας, Αλεξάνδρα καλώς ήρθες μπεμπάκο, που δεν ταλαιπωρησες καν την μανούλα!!! 11/12 και 3.535

@Nancy_ 16/12 αγόρι , Αθάνατος, Δαγκλής καλώς τον μπεμπουλη στις 14/12 , με καισαρική , 3.600 και 51εκ 

@valkyrie 17/12, αγόρι, ΡΕΑ 

@ranial83 17/12, κοριτσάκι, ιασω

@Monika93 17/12, αγοράκι, διαβαλκανικό θες/νίκης.  Ηρθε κι άλλος μπεμπούλης !!! 3.100 , φυσιολογικά στις 7/12

@DimitraL 18/12, αγόρι , ΡΕΑ 

@Athina28 19/12 αγόρι , Κούρτης , στο Έλενα έφτασε ο πρώτος μας μπόμπιρας!!! 3.000kg φυσιολογικά και βιαστικά στις 30/11

 @Xrysagr 20/12

 @Maria95 20/12 κορίτσι Ιασω

@Hanna83 20/12 αγόρι @

@korina84 21/12 αγόρι, ιασω κατέφθασε κι άλλος μπεμπης , φυσιολογικά 3.000 στις 5/12

@pap88 21/12 , αγόρι, ιασω , ηρθε ο μπεμπουλης στις 16/12, 3.450kg 53 πόντους , με καισαρική.

@Dimitra1979 22/11 αγόρι , Αρεταίειο

@Nantia1286 23/12 κοριτσι, Γεννεσις θες/νίκης, Αυγουστινακης, Ζορμπας

@Depykal 23/12 , αγόρι, πανεπιστημιακό Ιωαννίνων 

@Zoyla 23/12, κορίτσι, ΡΕΑ,  Χρηστάκης, Γεωργακοπούλου ήρθε η πρώτη μας νυφούλα,  10/12 και 2720 kg

 @miti85 24/12, αγόρι, μητέρα 

@Mts_dreamer 24/12 αγόρι , διαβαλκανικό Θες/νίκης, Γρηγοριάδου, Αθανασιαδης

@Καντι 26/12 αγόρι , μητέρα , Σφακιανουδης, Μαλλιγιαννης ηρθε ο σπιρτουλης μου με καισαρική , 14/12 και 2.680kg 51 πόντους

@nanoula90 28/12 κοριτσι, ΡΕΑ , Σπανοπουλος ηρθε η μπουμπού φυσιολογικά και εύκολα, 16/12, 3.620kg και 52 ποντους.

 @Eleni1988 31/12, κορίτσι, euromedica Ρόδος 

@Viik 4/1

[wannabe]

Just now, Καντι είπε:

Βασικά ή εμπιστεύεσαι τον παιδίατρο ή τον αλλάζεις. Οπως όλους τους γιατρους. ΘΑ δώσω λιγο χρόνο γιατι ανα τρεις μερες ζυγιζομαστε να δω πως πάει. Πάνες τις 7 δεν τις φτάνουμε με τιποτα, που μας ειπαν, 5 με το ζόρι.

Αχ!!!! Θηλασμός. Πάθη κι έριδες και διχογνωμίες ατέλειωτες και απολυτότητες απ' όλες τις μεριές.

Θα κάνεις πραγματικά αυτό που θέλεις, σου ταιριάζει, αντέχεις να υποστηρίξεις. Και τέρμα. Από κει και πέρα ...

 

Θεωρώ ότι ο θηλασμός στην Ελλάδα είναι κάτι σαν τον φυσιολογικό τοκετό. Θεωρητικώς όλοι είναι υπέρ του, στην πράξη λίγοι επαγγελματίες υγείας τον υποστηρίζουν. Δεν λέω πως πρόκειται για κάποια σατανική συνομωσία κι οι παιδίατροι είναι κομμάτι της. Πιστεύω πως αυτά έμαθαν στην σχολή τους κι αυτά εφαρμόζουν ως ορθά. Μετρήσεις, πρωτόκολλα, τόσο βάρος σε τόσες μέρες. Κι έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Ότι δεν θα τους τύχει η στραβή με το λιγόφαγο παιδί, το ελλιποβαρές και θα ψάχνονται. Όπως κι η καισαρική. Όπως άκουσα να λένε, εύστοχα πιστεύω, "την κάνεις κι έχεις το παιδί στο πιάτο". Ισχύει. Ένας θείος της μητέρας μου και μια μεγάλη αδελφή συμφοιτήτριάς μου βγήκαν με νοητική στέρηση από λάθος χειρισμούς κατά τη διάρκεια φυσιολογικού τοκετού. Το παιδί ζορίστηκε, δεν πήρε σωστές ανάσες και βουαλά! Η γκαντεμοκατάσταση βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει να φτάνουμε τα ελληνικά ποσοστά των καισαρικών που έχουμε στην Ελλάδα. Πρέπει απλώς γυναικολόγοι, παιδίατροι, μαίες κλπ. να είναι έτοιμοι για όλα τα ενδεχόμενα.

Από κει και πέρα, από την στιγμή που η επιστήμη πια δίνει εναλλακτικές (γάλα σε σκόνη, καισαρική) δεν βρίσκω γιατί είναι κακό ακόμα και να επιλέξεις. Εγώ ας πούμε ενδόμυχα την προτιμούσα την καισαρική. Δεν την ζήτησα από τον γιατρό μου, για φυσιολογικό του έλεγα ότι πηγαίνω αλλά τον έβλεπα ότι ναι μεν δεν έφερνε αντίρρηση, δεν τον έκοβα όμως ότι τρελαινόταν και να με ξεγεννήσει φυσιολογικά. Επειδή όμως στα 42 μου κι αφού είχα μοχθήσει πολύ γι' αυτή την εγκυμοσύνη ήθελα να εξαφανίσω όσο γινόταν κάθε ρίσκο για το παιδί (στο μυαλό μου όπως το έβλεπα) κατά βάθος προτιμούσα να φάω το μαχαίρι για να βγει το παιδί στο "πιάτο". Κι όντως, το έφαγα...

 

Τον θηλασμό όμως τον ήθελα. Ίσως κι ως δικό μου αντιστάθμισμα στην καισαρική. Και ψιλοέγραψα τον παιδίατρό μου, το ομολογώ. Δεν τον άλλαξα αφενός μεν γιατί είναι πολύ καλός φίλος, αφετέρου δε γιατί τον εμπιστεύομαι απόλυτα ως προς όλα τ' άλλα (αρρώστιες, εμβόλια, διαγνώσεις κλπ.) Όπως όμως και τον γυναικολόγο μου, τον έβλεπα ότι ήταν "ναι μεν υπέρ αλλά..." για τον θηλασμό. Κι έκανα τα δικά μου. Ούτε μετρούσα ώρς, ούτε πάνες, ούτε ποσότητες ούτε τίποτα. Παιδί μονίμως στο στήθος και τέρμα. Σαφέστατα όμως με βοήθησε ότι τον γιο μου τον πήραμε από το μαιευτήριο 3.200 και γενικώς ήταν ένα μωρό που έπιασε εύκολα στήθος κι έτρωγε με όρεξη.

 

Επίσης αντικειμενικά δεν ξέρω κοπέλα που να προσπάθησε να κρατήσει "μικτό" σύστημα (και γάλα και στήθος) και να μην αποθήλασε σχετικά γρήγορα. Όχι πως είναι φοβερό να γίνει κι έτσι. Είπαμε, όλες οι εναλλακτικές θεμιτές.

[vikib]

Just now, Καντι είπε:

Βασικά ή εμπιστεύεσαι τον παιδίατρο ή τον αλλάζεις. Οπως όλους τους γιατρους. ΘΑ δώσω λιγο χρόνο γιατι ανα τρεις μερες ζυγιζομαστε να δω πως πάει. Πάνες τις 7 δεν τις φτάνουμε με τιποτα, που μας ειπαν, 5 με το ζόρι.

τον εμπιστευεσαι στα ιατρικα

δυστυχως στο θεμα του θηλασμου ειναι πολυ λιγοι αυτοι που ξερουν

μπορεις να βρεις συμβουλο που να μην ειναι παιδιατρος αν δ θες να τον αλλαξεις

[nanoula90]

Καντι μου εγω θα σου πω να κανεις αυτο που θελεις κ λειτουργει καλυτερα για σας. Αν θες να θηλασεις ακομα ειναι νωρις κ μπορεις με σωστη καθοδηγηση να το κανεις.

Αν παλι δεν θες, επισης δεν τρεχει κατι, μια χαρα θα τα πατε. Αν θες μεικτη και οσο κρατησει, και αυτο οκ ειναι.

Το θεμα ειναι εσυ τι θες να κανεις και τι αντεχεις κοριτσι μου.

Κατα τ αλλα στα περι θηλασμου θα συμφωνησω με τα υπολοιπα κοριτσια, δεν εχω να συμπληρωσω κατι. Εσυ να εισαι καλα και το μωρο με την ιδια αγαπη θα μεγαλωσει με οποιον τροπο κ αν τραφει.

[vikib]

εννοειται αυτο που προτεινα το εκανα εχωντας στο  νου οτι θες να συνεχισεις με αποκλειστικο θηλασμο

αν σου ταιριαζει η μεικτη διατροφη,εννοειται συνεχιζεις ετσι κ οσο παει

αν δ θες να θηλασεις ,δικαιωμα σου

αν προσπαθεις για αποκλειστικο,θεωρω οτι δ ειχες τις καταλληλες συμβουλες γι αυτο προτεινα κτ αλλο

[Pagotoula]

Just now, wannabe είπε:

Αχ!!!! Θηλασμός. Πάθη κι έριδες και διχογνωμίες ατέλειωτες και απολυτότητες απ' όλες τις μεριές.

Θα κάνεις πραγματικά αυτό που θέλεις, σου ταιριάζει, αντέχεις να υποστηρίξεις. Και τέρμα. Από κει και πέρα ...

 

Θεωρώ ότι ο θηλασμός στην Ελλάδα είναι κάτι σαν τον φυσιολογικό τοκετό. Θεωρητικώς όλοι είναι υπέρ του, στην πράξη λίγοι επαγγελματίες υγείας τον υποστηρίζουν. Δεν λέω πως πρόκειται για κάποια σατανική συνομωσία κι οι παιδίατροι είναι κομμάτι της. Πιστεύω πως αυτά έμαθαν στην σχολή τους κι αυτά εφαρμόζουν ως ορθά. Μετρήσεις, πρωτόκολλα, τόσο βάρος σε τόσες μέρες. Κι έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Ότι δεν θα τους τύχει η στραβή με το λιγόφαγο παιδί, το ελλιποβαρές και θα ψάχνονται. Όπως κι η καισαρική. Όπως άκουσα να λένε, εύστοχα πιστεύω, "την κάνεις κι έχεις το παιδί στο πιάτο". Ισχύει. Ένας θείος της μητέρας μου και μια μεγάλη αδελφή συμφοιτήτριάς μου βγήκαν με νοητική στέρηση από λάθος χειρισμούς κατά τη διάρκεια φυσιολογικού τοκετού. Το παιδί ζορίστηκε, δεν πήρε σωστές ανάσες και βουαλά! Η γκαντεμοκατάσταση βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει να φτάνουμε τα ελληνικά ποσοστά των καισαρικών που έχουμε στην Ελλάδα. Πρέπει απλώς γυναικολόγοι, παιδίατροι, μαίες κλπ. να είναι έτοιμοι για όλα τα ενδεχόμενα.

Από κει και πέρα, από την στιγμή που η επιστήμη πια δίνει εναλλακτικές (γάλα σε σκόνη, καισαρική) δεν βρίσκω γιατί είναι κακό ακόμα και να επιλέξεις. Εγώ ας πούμε ενδόμυχα την προτιμούσα την καισαρική. Δεν την ζήτησα από τον γιατρό μου, για φυσιολογικό του έλεγα ότι πηγαίνω αλλά τον έβλεπα ότι ναι μεν δεν έφερνε αντίρρηση, δεν τον έκοβα όμως ότι τρελαινόταν και να με ξεγεννήσει φυσιολογικά. Επειδή όμως στα 42 μου κι αφού είχα μοχθήσει πολύ γι' αυτή την εγκυμοσύνη ήθελα να εξαφανίσω όσο γινόταν κάθε ρίσκο για το παιδί (στο μυαλό μου όπως το έβλεπα) κατά βάθος προτιμούσα να φάω το μαχαίρι για να βγει το παιδί στο "πιάτο". Κι όντως, το έφαγα...

 

Τον θηλασμό όμως τον ήθελα. Ίσως κι ως δικό μου αντιστάθμισμα στην καισαρική. Και ψιλοέγραψα τον παιδίατρό μου, το ομολογώ. Δεν τον άλλαξα αφενός μεν γιατί είναι πολύ καλός φίλος, αφετέρου δε γιατί τον εμπιστεύομαι απόλυτα ως προς όλα τ' άλλα (αρρώστιες, εμβόλια, διαγνώσεις κλπ.) Όπως όμως και τον γυναικολόγο μου, τον έβλεπα ότι ήταν "ναι μεν υπέρ αλλά..." για τον θηλασμό. Κι έκανα τα δικά μου. Ούτε μετρούσα ώρς, ούτε πάνες, ούτε ποσότητες ούτε τίποτα. Παιδί μονίμως στο στήθος και τέρμα. Σαφέστατα όμως με βοήθησε ότι τον γιο μου τον πήραμε από το μαιευτήριο 3.200 και γενικώς ήταν ένα μωρό που έπιασε εύκολα στήθος κι έτρωγε με όρεξη.

 

Επίσης αντικειμενικά δεν ξέρω κοπέλα που να προσπάθησε να κρατήσει "μικτό" σύστημα (και γάλα και στήθος) και να μην αποθήλασε σχετικά γρήγορα. Όχι πως είναι φοβερό να γίνει κι έτσι. Είπαμε, όλες οι εναλλακτικές θεμιτές.

Ακομα κι η καισαρικη κοριτσι μου εγκυμονει κινδυνους για τους οποιους κανεις δεν μιλαει..εμενα η μικρη μου επαθε ταχυπνοια και νοσηλευτηκε 6μερες στη μενν..μια συνηθισμενη επιπλοκη της καισαρικης, επειδη ακριβως το παιδι δεν γεννιεται φυσιολογικα και δεν πιεζονται οι πνευμονες του για να αποβαλλουν τα υγρα που συγκεντρωνουν....οποτε καποια πραγματα ειναι και θεμα τυχης...ποτε δεν πας να γεννησεις εχοντας στο μυαλο σου τα αρνητικα σεναρια και κανενας γιατρος δεν καθεται να στα αραδιασει πριν γεννησεις...εμενα πχ αν με ρωτας σε επομενη εγκυμοσυνη πρωτα ο Θεος θα πηγαινα για v bac μετα απο αυτα που εζησα...και σε αυτην δεν επελεξα την καισαρικη, αλλα αναγκαστηκα λογω σοβαρων επιπλοκων...δυστυχως ειναι και τι λαχειο θα τραβηξεις που λεμε..απλα ουτε η καισαρικη σου εγγυαται ΥΓΙΕΣ παιδι στο πιατο..σου εγγυαται απλα τοκετο χωρις πολυ κοπο, χρονο, σκοτουρα και φοβο απο την πλευρα του μαιευτηρα...τιποτα παραπανω..ολα εχουν να κανουν με τη σκοπια απ την οποια τα παρατηρεις.

 

[Joka]

Just now, wannabe είπε:

Αχ!!!! Θηλασμός. Πάθη κι έριδες και διχογνωμίες ατέλειωτες και απολυτότητες απ' όλες τις μεριές.

Θα κάνεις πραγματικά αυτό που θέλεις, σου ταιριάζει, αντέχεις να υποστηρίξεις. Και τέρμα. Από κει και πέρα ...

 

Θεωρώ ότι ο θηλασμός στην Ελλάδα είναι κάτι σαν τον φυσιολογικό τοκετό. Θεωρητικώς όλοι είναι υπέρ του, στην πράξη λίγοι επαγγελματίες υγείας τον υποστηρίζουν. Δεν λέω πως πρόκειται για κάποια σατανική συνομωσία κι οι παιδίατροι είναι κομμάτι της. Πιστεύω πως αυτά έμαθαν στην σχολή τους κι αυτά εφαρμόζουν ως ορθά. Μετρήσεις, πρωτόκολλα, τόσο βάρος σε τόσες μέρες. Κι έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Ότι δεν θα τους τύχει η στραβή με το λιγόφαγο παιδί, το ελλιποβαρές και θα ψάχνονται. Όπως κι η καισαρική. Όπως άκουσα να λένε, εύστοχα πιστεύω, "την κάνεις κι έχεις το παιδί στο πιάτο". Ισχύει. Ένας θείος της μητέρας μου και μια μεγάλη αδελφή συμφοιτήτριάς μου βγήκαν με νοητική στέρηση από λάθος χειρισμούς κατά τη διάρκεια φυσιολογικού τοκετού. Το παιδί ζορίστηκε, δεν πήρε σωστές ανάσες και βουαλά! Η γκαντεμοκατάσταση βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει να φτάνουμε τα ελληνικά ποσοστά των καισαρικών που έχουμε στην Ελλάδα. Πρέπει απλώς γυναικολόγοι, παιδίατροι, μαίες κλπ. να είναι έτοιμοι για όλα τα ενδεχόμενα.

Από κει και πέρα, από την στιγμή που η επιστήμη πια δίνει εναλλακτικές (γάλα σε σκόνη, καισαρική) δεν βρίσκω γιατί είναι κακό ακόμα και να επιλέξεις. Εγώ ας πούμε ενδόμυχα την προτιμούσα την καισαρική. Δεν την ζήτησα από τον γιατρό μου, για φυσιολογικό του έλεγα ότι πηγαίνω αλλά τον έβλεπα ότι ναι μεν δεν έφερνε αντίρρηση, δεν τον έκοβα όμως ότι τρελαινόταν και να με ξεγεννήσει φυσιολογικά. Επειδή όμως στα 42 μου κι αφού είχα μοχθήσει πολύ γι' αυτή την εγκυμοσύνη ήθελα να εξαφανίσω όσο γινόταν κάθε ρίσκο για το παιδί (στο μυαλό μου όπως το έβλεπα) κατά βάθος προτιμούσα να φάω το μαχαίρι για να βγει το παιδί στο "πιάτο". Κι όντως, το έφαγα...

 

Τον θηλασμό όμως τον ήθελα. Ίσως κι ως δικό μου αντιστάθμισμα στην καισαρική. Και ψιλοέγραψα τον παιδίατρό μου, το ομολογώ. Δεν τον άλλαξα αφενός μεν γιατί είναι πολύ καλός φίλος, αφετέρου δε γιατί τον εμπιστεύομαι απόλυτα ως προς όλα τ' άλλα (αρρώστιες, εμβόλια, διαγνώσεις κλπ.) Όπως όμως και τον γυναικολόγο μου, τον έβλεπα ότι ήταν "ναι μεν υπέρ αλλά..." για τον θηλασμό. Κι έκανα τα δικά μου. Ούτε μετρούσα ώρς, ούτε πάνες, ούτε ποσότητες ούτε τίποτα. Παιδί μονίμως στο στήθος και τέρμα. Σαφέστατα όμως με βοήθησε ότι τον γιο μου τον πήραμε από το μαιευτήριο 3.200 και γενικώς ήταν ένα μωρό που έπιασε εύκολα στήθος κι έτρωγε με όρεξη.

 

Επίσης αντικειμενικά δεν ξέρω κοπέλα που να προσπάθησε να κρατήσει "μικτό" σύστημα (και γάλα και στήθος) και να μην αποθήλασε σχετικά γρήγορα. Όχι πως είναι φοβερό να γίνει κι έτσι. Είπαμε, όλες οι εναλλακτικές θεμιτές.

Πολύ ενδιαφέρουσα η συζητηση σας!Πετάγομαι από μανούλες Φεβρουαρίου που σε 2 βδομάδες.μπαινω στο μήνα μου οπότε αρχίζω να προετοιμάζομαι και ως προς το θέμα.του αποκλειστικού θηλασμου διότι θέλω να το πετύχω πάση θυσία!

Συμφωνώ απόλυτα με.οσα.εγραψες για την Ελληνική πραγματικότητα ως προς τα θέματα του φτ και του αποκλειστικού θηλασμού.

Αντιμετωπίζονται με.τον ίδιο ακριβώς τρόπο από τους γιατρούς ακριβώς για τους λόγους που περιέγραψες.

Ε λοιπον κι εγώ είμαι 42 και τα κατάφερά μετά από πολλά χρόνια εξωσωματικής.

Στον φυσιολογικό τοκετό όμως είμαι ανένδοτη,παρότι έχω ένα πολύ μικρο μωρακι.

Το ίδιο και στο θέμα του αποκλειστικού θηλασμού.

Θεωρώ ότι είναι τα μεγαλύτερα δώρα τόσο για το μωρό όσο και για μένα.

Έχω βέβαια εξαρχής επιλέξει γυναιοκολογο η οποία αποδεδειγμένα τον στηρίζει διότι όλοι οι υπόλοιποι γυναικολόγοι με διαφορές δικαιολογίες τα παίρνουν την 38η βδομάδα οι περισσότεροι.

Συμφωνώ με.την @Pagotoula απόλυτα επίσης στο ότι σε καμία περίπτωση καισαρική δε σημαίνει πιο εύκολο τοκετό.

@Καντι να σας ζήσει ο μπέμπης!!

 

[Ele@n]

Just now, Καντι είπε:

Με τσισα. Κακά υπάρχουν μερες που δεν κανει κι άλλες που κανει τρεις φορές την μερα, ειναι φυσιολογικο μας ειπε ο παιδίατρος.

5 νομίζω ότι είναι μια χαρά...εγώ άλλαζα 7 το 24ωρο (μαζί και αυτές με τα κακάκια). τα τσισάκια επειδή δεν φαίνονται ακόμα, αν δεν έχεις τις πάμπερς με τη γραμμή, ακούμπα το χέρι. Σε καμία περίπτωση πάντως δεν είναι βαριές σαν τα μεγάλα μωρά.

[wannabe]

3 ώρες πρίν, Pagotoula είπε:

Ακομα κι η καισαρικη κοριτσι μου εγκυμονει κινδυνους για τους οποιους κανεις δεν μιλαει..εμενα η μικρη μου επαθε ταχυπνοια και νοσηλευτηκε 6μερες στη μενν..μια συνηθισμενη επιπλοκη της καισαρικης, επειδη ακριβως το παιδι δεν γεννιεται φυσιολογικα και δεν πιεζονται οι πνευμονες του για να αποβαλλουν τα υγρα που συγκεντρωνουν....οποτε καποια πραγματα ειναι και θεμα τυχης...ποτε δεν πας να γεννησεις εχοντας στο μυαλο σου τα αρνητικα σεναρια και κανενας γιατρος δεν καθεται να στα αραδιασει πριν γεννησεις...εμενα πχ αν με ρωτας σε επομενη εγκυμοσυνη πρωτα ο Θεος θα πηγαινα για v bac μετα απο αυτα που εζησα...και σε αυτην δεν επελεξα την καισαρικη, αλλα αναγκαστηκα λογω σοβαρων επιπλοκων...δυστυχως ειναι και τι λαχειο θα τραβηξεις που λεμε..απλα ουτε η καισαρικη σου εγγυαται ΥΓΙΕΣ παιδι στο πιατο..σου εγγυαται απλα τοκετο χωρις πολυ κοπο, χρονο, σκοτουρα και φοβο απο την πλευρα του μαιευτηρα...τιποτα παραπανω..ολα εχουν να κανουν με τη σκοπια απ την οποια τα παρατηρεις.

 

Αν σου πω ότι αυτό δεν το ήξερα; Και με θεωρούσα και διαβασμένη στα περί τοκετού Ήξερα βέβαια ότι ο φυσιολογικός βοηθάει το παιδί να περάσει από το περιβάλλον του κόλπου και να πάρει όλα τα μικρόβια που υπάρχουν εκεί, ώστε από την ώρα μηδέν (κυριολεκτικά) το ανοσοποιητικό του να είναι σε καλύτερη κατάσταση. Για την μητέρα δεν το συζητώ καν. Εγχείριση η καισαρική, φυσιολογική διαδικασία η άλλη οδός.

 

Εγώ ξεκίνησα την εγκυμοσύνη μου πολύυυυυυυυ αγχωμένη. Ήταν ένα θαύμα που πίστευα ότι από στιγμή σε στιγμή θα ερχόταν κάποιος να μου το πάρει πίσω. Φοβόμουν ότι θα μου τύχει ό,τι κουλό μπορεί να τύχει σε έγκυο και διάλεξα γυναικολόγο που πρώτον να είναι σε δημόσιο μαιευτήριο (γιατί ήξερα πως τα ζόρικα περιστατικά τα ιδιωτικά τα κάνουν πάσα στα δημόσια) και δεύτερον να έχει αποδεδειγμένα χειριστεί με επιτυχία γκαντεμοκαταστάσεις. Κι όντως είχε αναλάβει φίλη μου με σημάδια προεκλαμψίας (εκεί που ο μέχρι τότε γυναικολόγος της αλλά και όλοι οι άλλοι είχαν σηκώσει τα χέρια ψηλά), την κράτησε όσο περισσότερο μπορούσε στο νοσοκομείο για να δώσει χρόνο στο παιδί και τελικά της το πήρε σώζοντας και εκείνη και το παιδί (τα σημάδια είχαν επιβεβαιωθεί κι είχε όντως έρθει η προεκλαμψία). Είπαμε, περίμενα να πέσουν στο κεφάλι μου οι σεισμοί, λιμοί και καταποντισμοί.

Όταν τελικά μπήκα στον μήνα μου χωρίς να έχει συμβεί τίποτα, τότε κάθισα και σκέφτηκα ότι είχα διαλέξει τον σούπερ ντούπερ γυναικολόγο - χειρουργό που σιγά μην καθόταν να με περιμένει εμένα να πάω φυσιολογικά. Μου 'χε κάνει και κασκαρίκα όταν μου ανακοίνωσε στον όγδοο μήνα ότι είχε πιάσει το όριο ηλικίας, είχε φύγει από το δημόσιο εκείνες τις μέρες κι είχα πια επιλογή ή άλλον γιατρό που θα μου συνέστηνε στο "Αλεξάνδρα" ή τον ίδιο στο "Λητώ" ή στο "Μητέρα". "Μα....κας" σκέφτηκα "αλλά καλός γιατρός". Όντως, καθ' όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου μού ενέπνεε μια ασφάλεια. Ότι ήξερε τι έλεγε, τι πρότεινε, είχε τον έλεγχο βρε παιδί μου. "Δε βαριέσαι! Σάμπως θα τον παντρευτώ;" και επέλεξα να συνεχίσω μ' αυτόν ιδιωτικά. Από τα δύο μαιευτήρια, πήγα στο "Λητώ" βάσει πάλι εμπειριών φιλενάδων κι επειδή φαινόταν πιο μικρό, οικογενειακό, είχε και φήμη ότι είναι φιλικό σε θηλασμό και παιδί στο δωμάτιο (co-rooming).

'Νταξει! Δεν μ' έβαλε μέσα στην 38η εβδομάδα. Ας του το αναγνωρίσω. Με περίμενε μέχρι και τρεις μέρες από τον 10ο. Μ' είχε σε καρδιοτοκογράφο κάθε μέρα και στις 40 εβδομάδες και 3 μέρες μου λέει "αύριο μπαίνεις με τεχνητούς". Εγώ ήξερα ότι στην Γαλλία (που έχω ζήσει) δίνουν δυο βδομάδες παραπάνω στην κύηση κι ότι είναι αρκετά σπάνιο να μπαίνεις με πρόκληση και τελικά να καταφέρνεις να γεννήσεις φυσιολογικά. Την έβλεπα λοιπόν την καισαρική που ερχόταν. Αλλά, όπως είπα και παραπάνω, προφανώς δεν μ' ενοχλούσε τόσο πολύ καταβάθος. Και μια χαρά τους έφαγα και τους πόνους επί δεκατρείς ώρες (που εννοείται ότι μια τρύπα στο νερό κατάφεραν) και το μαχαίρι στο τέλος. Εννοείται επίσης ότι ο γιατρός μου ήρθε τσιριμπίμ τσιριμπόμ άνετος και ξεκούραστος όταν μεσημέριαζε πια (οι μαίες τον ενημέρωναν τηλεφωνικά) κι είχε κανονίσει τρεις καισαρικές, τη μία μετά την άλλη.

 

Ενημέρωσα ότι θέλω το παιδί στο δωμάτιο (μονόκλινο είχα, πολύ άνετες οι συνθήκες) κι ότι θα το θηλάσω αποκλειστικά. "Καλά" μου είπε ο παιδίατρός μου που ήρθε να με δει επίσκεψη (είπαμε, οικογενειακός φίλος). "Μην παίρνεις κι όρκο ότι δεν θα του δώσουν μπουκάλι στην ζούλα". Όρκο δεν παίρνω αλλά νομίζω πως οι νοσηλεύτριες ήταν εντάξει σ' αυτό το κομμάτι. Μια νύχτα, την τελευταία, που ζήτησα να το κρατήσουν για να κοιμηθώ λίγο (συμβουλή της μαίας μου αυτή "θα ζοριστείς που θα ζοριστείς στο σπίτι από αύριο, δώσ'το και λίγο να ξεκουραστείς") μου το φέρανε δυο φορές επειδή πεινούσε. Τώρα, αν του χώσανε μπουκάλι μια τρίτη ή τέταρτη φορά ...

Πάντως όταν ήρθε να με δει ο παιδίατρος του μαιευτηρίου, ήταν κι αυτός "παιδίατρος". Τουτέστιν ναι μεν θηλασμός αλλά... Είχε χάσει το μωρό 150 ή 200 γραμμάρια από τη γέννα. Νομίζω απόλυτα φυσιολογικό. Μου είπε με σοβαρό ύφος. "Αν χάσει κι άλλο, να ξέρετε ότι θα δοθεί συμπλήρωμα". Μου 'ρθε να του πω "ώπα ρε μεγάλε! Έχασε 200 γραμμάρια το θρεφτάρι που γεννήθηκε 3.500 κιλά και κάτι τρέχει στα γύφτικα!" Αλλά ήμουν καλό κορίτσι, χαμογελούσα, κουνούσα το κεφάλι μου κι από μέσα μου έλεγα "καλά, θα το πάρω εγώ στο σπίτι και θα τα βρούμε μεταξύ μας". 

 

Κι όλο αυτό το μακρυνάρι ήταν για να πω για άλλη μια φορά ότι κάθε γυναίκα επιλέγει τελικά αυτό που της ταιριάζει. Εμένα ο φυσιολογικός τοκετός δεν ήταν διακαής μου πόθος εξαιτίας των δικών μου φοβιών. Ο αποκλειστικός θηλασμός ήταν. Και μου βγήκε.

 

Για την ιστορία, ο παιδίατρός μου (και φίλος, το ξαναλέω) μετά τους 6 μήνες ουσιαστικά έβρισκε περιττό να συνεχίσω τον θηλασμό. "Ό,τι ήταν να ωφεληθεί το μωρό, ωφελήθηκε" μου είπε. Εγώ συνέχισα κι εκείνος σήκωσε τους ώμους του, στυλ "κάνε το κέφι σου, αφού θέλεις". Όταν πέρασα τον χρόνο, έγινε ουσιαστικά επικριτικός. "Ακόμα να σταματήσεις;" με στραβοκοίταζε. Κι είναι καλός γιατρός. Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ο θηλασμός δεν είναι ακριβώς ιατρικό χωράφι. Είναι μια διαδικασία που αφορά τις γυναίκες που θήλασαν, θηλάζουν, θέλουν να θηλάσουν. Κι όπως οι παλιότερες θα ζητούσαν συμβουλές από τις φίλες, ξαδέλφες, γειτόνισσες κλπ. έτσι κι εμείς περισσότερες ελπίδες έχουμε να βοηθηθούμε από αυτό το "γυναικείο σύμπαν" (όπου βρίσκεται, ακόμα και στο διαδίκτυο) παρά από τους γιατρούς. Πάντοτε βέβαια σε περιπτώσεις που κινούνται σ' έναν μέσο όρο. Γιατί έχω διαβάσει και για κάτι υπερβολές του στυλ μάνα που δεν της καθόταν ο θηλασμός να επιμένει να μην δίνει γάλα σκόνη, σε σημείο που το μωρό να φτάσει στο νοσοκομείο αφυδατωμένο.

 

 

[Egina mama]

Just now, wannabe είπε:

Αν σου πω ότι αυτό δεν το ήξερα; Και με θεωρούσα και διαβασμένη στα περί τοκετού Ήξερα βέβαια ότι ο φυσιολογικός βοηθάει το παιδί να περάσει από το περιβάλλον του κόλπου και να πάρει όλα τα μικρόβια που υπάρχουν εκεί, ώστε από την ώρα μηδέν (κυριολεκτικά) το ανοσοποιητικό του να είναι σε καλύτερη κατάσταση. Για την μητέρα δεν το συζητώ καν. Εγχείριση η καισαρική, φυσιολογική διαδικασία η άλλη οδός.

 

Εγώ ξεκίνησα την εγκυμοσύνη μου πολύυυυυυυυ αγχωμένη. Ήταν ένα θαύμα που πίστευα ότι από στιγμή σε στιγμή θα ερχόταν κάποιος να μου το πάρει πίσω. Φοβόμουν ότι θα μου τύχει ό,τι κουλό μπορεί να τύχει σε έγκυο και διάλεξα γυναικολόγο που πρώτον να είναι σε δημόσιο μαιευτήριο (γιατί ήξερα πως τα ζόρικα περιστατικά τα ιδιωτικά τα κάνουν πάσα στα δημόσια) και δεύτερον να έχει αποδεδειγμένα χειριστεί με επιτυχία γκαντεμοκαταστάσεις. Κι όντως είχε αναλάβει φίλη μου με σημάδια προεκλαμψίας (εκεί που ο μέχρι τότε γυναικολόγος της αλλά και όλοι οι άλλοι είχαν σηκώσει τα χέρια ψηλά), την κράτησε όσο περισσότερο μπορούσε στο νοσοκομείο για να δώσει χρόνο στο παιδί και τελικά της το πήρε σώζοντας και εκείνη και το παιδί (τα σημάδια είχαν επιβεβαιωθεί κι είχε όντως έρθει η προεκλαμψία). Είπαμε, περίμενα να πέσουν στο κεφάλι μου οι σεισμοί, λιμοί και καταποντισμοί.

Όταν τελικά μπήκα στον μήνα μου χωρίς να έχει συμβεί τίποτα, τότε κάθισα και σκέφτηκα ότι είχα διαλέξει τον σούπερ ντούπερ γυναικολόγο - χειρουργό που σιγά μην καθόταν να με περιμένει εμένα να πάω φυσιολογικά. Μου 'χε κάνει και κασκαρίκα όταν μου ανακοίνωσε στον όγδοο μήνα ότι είχε πιάσει το όριο ηλικίας, είχε φύγει από το δημόσιο εκείνες τις μέρες κι είχα πια επιλογή ή άλλον γιατρό που θα μου συνέστηνε στο "Αλεξάνδρα" ή τον ίδιο στο "Λητώ" ή στο "Μητέρα". "Μα....κας" σκέφτηκα "αλλά καλός γιατρός". Όντως, καθ' όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου μού ενέπνεε μια ασφάλεια. Ότι ήξερε τι έλεγε, τι πρότεινε, είχε τον έλεγχο βρε παιδί μου. "Δε βαριέσαι! Σάμπως θα τον παντρευτώ;" και επέλεξα να συνεχίσω μ' αυτόν ιδιωτικά. Από τα δύο μαιευτήρια, πήγα στο "Λητώ" βάσει πάλι εμπειριών φιλενάδων κι επειδή φαινόταν πιο μικρό, οικογενειακό, είχε και φήμη ότι είναι φιλικό σε θηλασμό και παιδί στο δωμάτιο (co-rooming).

'Νταξει! Δεν μ' έβαλε μέσα στην 38η εβδομάδα. Ας του το αναγνωρίσω. Με περίμενε μέχρι και τρεις μέρες από τον 10ο. Μ' είχε σε καρδιοτοκογράφο κάθε μέρα και στις 40 εβδομάδες και 3 μέρες μου λέει "αύριο μπαίνεις με τεχνητούς". Εγώ ήξερα ότι στην Γαλλία (που έχω ζήσει) δίνουν δυο βδομάδες παραπάνω στην κύηση κι ότι είναι αρκετά σπάνιο να μπαίνεις με πρόκληση και τελικά να καταφέρνεις να γεννήσεις φυσιολογικά. Την έβλεπα λοιπόν την καισαρική που ερχόταν. Αλλά, όπως είπα και παραπάνω, προφανώς δεν μ' ενοχλούσε τόσο πολύ καταβάθος. Και μια χαρά τους έφαγα και τους πόνους επί δεκατρείς ώρες (που εννοείται ότι μια τρύπα στο νερό κατάφεραν) και το μαχαίρι στο τέλος. Εννοείται επίσης ότι ο γιατρός μου ήρθε τσιριμπίμ τσιριμπόμ άνετος και ξεκούραστος όταν μεσημέριαζε πια (οι μαίες τον ενημέρωναν τηλεφωνικά) κι είχε κανονίσει τρεις καισαρικές, τη μία μετά την άλλη.

 

Ενημέρωσα ότι θέλω το παιδί στο δωμάτιο (μονόκλινο είχα, πολύ άνετες οι συνθήκες) κι ότι θα το θηλάσω αποκλειστικά. "Καλά" μου είπε ο παιδίατρός μου που ήρθε να με δει επίσκεψη (είπαμε, οικογενειακός φίλος). "Μην παίρνεις κι όρκο ότι δεν θα του δώσουν μπουκάλι στην ζούλα". Όρκο δεν παίρνω αλλά νομίζω πως οι νοσηλεύτριες ήταν εντάξει σ' αυτό το κομμάτι. Μια νύχτα, την τελευταία, που ζήτησα να το κρατήσουν για να κοιμηθώ λίγο (συμβουλή της μαίας μου αυτή "θα ζοριστείς που θα ζοριστείς στο σπίτι από αύριο, δώσ'το και λίγο να ξεκουραστείς") μου το φέρανε δυο φορές επειδή πεινούσε. Τώρα, αν του χώσανε μπουκάλι μια τρίτη ή τέταρτη φορά ...

Πάντως όταν ήρθε να με δει ο παιδίατρος του μαιευτηρίου, ήταν κι αυτός "παιδίατρος". Τουτέστιν ναι μεν θηλασμός αλλά... Είχε χάσει το μωρό 150 ή 200 γραμμάρια από τη γέννα. Νομίζω απόλυτα φυσιολογικό. Μου είπε με σοβαρό ύφος. "Αν χάσει κι άλλο, να ξέρετε ότι θα δοθεί συμπλήρωμα". Μου 'ρθε να του πω "ώπα ρε μεγάλε! Έχασε 200 γραμμάρια το θρεφτάρι που γεννήθηκε 3.500 κιλά και κάτι τρέχει στα γύφτικα!" Αλλά ήμουν καλό κορίτσι, χαμογελούσα, κουνούσα το κεφάλι μου κι από μέσα μου έλεγα "καλά, θα το πάρω εγώ στο σπίτι και θα τα βρούμε μεταξύ μας". 

 

Κι όλο αυτό το μακρυνάρι ήταν για να πω για άλλη μια φορά ότι κάθε γυναίκα επιλέγει τελικά αυτό που της ταιριάζει. Εμένα ο φυσιολογικός τοκετός δεν ήταν διακαής μου πόθος εξαιτίας των δικών μου φοβιών. Ο αποκλειστικός θηλασμός ήταν. Και μου βγήκε.

 

Για την ιστορία, ο παιδίατρός μου (και φίλος, το ξαναλέω) μετά τους 6 μήνες ουσιαστικά έβρισκε περιττό να συνεχίσω τον θηλασμό. "Ό,τι ήταν να ωφεληθεί το μωρό, ωφελήθηκε" μου είπε. Εγώ συνέχισα κι εκείνος σήκωσε τους ώμους του, στυλ "κάνε το κέφι σου, αφού θέλεις". Όταν πέρασα τον χρόνο, έγινε ουσιαστικά επικριτικός. "Ακόμα να σταματήσεις;" με στραβοκοίταζε. Κι είναι καλός γιατρός. Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ο θηλασμός δεν είναι ακριβώς ιατρικό χωράφι. Είναι μια διαδικασία που αφορά τις γυναίκες που θήλασαν, θηλάζουν, θέλουν να θηλάσουν. Κι όπως οι παλιότερες θα ζητούσαν συμβουλές από τις φίλες, ξαδέλφες, γειτόνισσες κλπ. έτσι κι εμείς περισσότερες ελπίδες έχουμε να βοηθηθούμε από αυτό το "γυναικείο σύμπαν" (όπου βρίσκεται, ακόμα και στο διαδίκτυο) παρά από τους γιατρούς. Πάντοτε βέβαια σε περιπτώσεις που κινούνται σ' έναν μέσο όρο. Γιατί έχω διαβάσει και για κάτι υπερβολές του στυλ μάνα που δεν της καθόταν ο θηλασμός να επιμένει να μην δίνει γάλα σκόνη, σε σημείο που το μωρό να φτάσει στο νοσοκομείο αφυδατωμένο.

 

 

Σαν να το έγραψα εγώ και στο κομμάτι του τοκετού και στο κομμάτι του θηλασμού. Ακριβώς τα ίδια βήματα ακολουθήσαμε. 

Κάντι άκουσες όλες τις απόψεις και τα κορίτσια ήταν και πολύ βοηθητικά και καθόλου δεν ένιωσα αυτόν τον αφορισμό που έχουμε αποκτήσει αυτές που θηλασαμε με αυτές που δεν θήλασαν ή που κάναν μεικτής διατροφή. Θα το βρεις εσύ και το θέμα είναι να σου γουστάρει κιόλας το.πως θα το βρεις . Θα ειναι αποκλειστικος? Θα είναι φόρμουλα? Θα είναι και τα δύο?? Ότι σου αρέσει μανιτσα αρκεί να μην σας αγχωνει. Για την ιστορία, η κόρη μου έχασε περισσότερο από το 10 % του βάρους στο μαιευτήριο και έκανε και μια υπογλυκαιμία, ήρθαν οι παιδίατροι μου τα είπαν και κούνησα κεφάλι και λέω δώστε της σήμερα φόρμουλα και αύριο θέλω το μωρό όλη μέρα στο δωμάτιο. Την κόλλησα στο βυζί την τρίτη και τελευταία μέρα στο μαιευτήριο και ανέκτησε βάρος και έτσι μας άφησαν να φύγουμε. Η καισαρική δεν αφήνει το γάλα να κατέβει το ίδιο εύκολα όπως ο φυσιολογικός τοκετός και για αυτό ήθελε τρεις μέρες το γάλα για να κατέβει. Από την ώρα που πήγαμε λοιπόν σπίτι το μωρό θήλασε αποκλειστικά και πήρε απίστευτο βάρος μέχρι τους οχτώ μήνες που την αποθηλασα εγώ. Μετά τις 40μερες έβαλα θηλαστρο όταν είχα εδραιωσει τον θηλασμό γιατί ήθελα να δουλεύω κάποιες ώρες οπότε το μωρό έπρεπε να φάει και ήθελα να της δίνω μόνο μητρικό. Στον γιο μου τώρα ήταν αλλιώς τα πράγματα ήξερα, δεν έχασε βάρος στο μαιευτήριο και όλα πήγαιναν καλά μέχρι τους 4.5 μήνες θηλασμού μετα άρχισε να με ενοχλεί να τον θηλάζω, ήταν πολύ δύσκολο μωρό, ήθελε το ένα στήθος και όχι το άλλο, πάλευα να μην μειωθεί η παραγωγή, με ξεζουμιζε και έτρεχα μετά από κάθε θηλασμό για επιδρομή στο ψυγείο,ΔΕΝ ΤΟ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΑ, άρχισε να με κανει να αισθάνομαι δυσφορία, δεν ήμουν στα καλά μου ρε παιδί μου...και σκεφτόμουν και κάτι παπαριές του στυλ " αυτόν να τον αδικήσω? Να μην τον θηλάσω όσο την αδερφή του?" Ώσπου μια ωραία πρωία όταν ήταν 5.5 μηνών έκοψα βίαια τον θηλασμό και δεν έκανα καν αντλήσεις . Του έδωσα ένα ωραιότατο μπουκαλάκι με γάλα σκόνη και πετούσα το δικό μου γάλα στο μπάνιο μέχρι να σταματήσει η παραγωγή μου. Και ζήσαμε εμείς καλά και εσείς ακόμα καλύτερα!!!

Φιλάκια στον γιγαντακο σου!!!

[nanoula90]

Just now, Egina mama είπε:

Σαν να το έγραψα εγώ και στο κομμάτι του τοκετού και στο κομμάτι του θηλασμού. Ακριβώς τα ίδια βήματα ακολουθήσαμε. 

Κάντι άκουσες όλες τις απόψεις και τα κορίτσια ήταν και πολύ βοηθητικά και καθόλου δεν ένιωσα αυτόν τον αφορισμό που έχουμε αποκτήσει αυτές που θηλασαμε με αυτές που δεν θήλασαν ή που κάναν μεικτής διατροφή. Θα το βρεις εσύ και το θέμα είναι να σου γουστάρει κιόλας το.πως θα το βρεις . Θα ειναι αποκλειστικος? Θα είναι φόρμουλα? Θα είναι και τα δύο?? Ότι σου αρέσει μανιτσα αρκεί να μην σας αγχωνει. Για την ιστορία, η κόρη μου έχασε περισσότερο από το 10 % του βάρους στο μαιευτήριο και έκανε και μια υπογλυκαιμία, ήρθαν οι παιδίατροι μου τα είπαν και κούνησα κεφάλι και λέω δώστε της σήμερα φόρμουλα και αύριο θέλω το μωρό όλη μέρα στο δωμάτιο. Την κόλλησα στο βυζί την τρίτη και τελευταία μέρα στο μαιευτήριο και ανέκτησε βάρος και έτσι μας άφησαν να φύγουμε. Η καισαρική δεν αφήνει το γάλα να κατέβει το ίδιο εύκολα όπως ο φυσιολογικός τοκετός και για αυτό ήθελε τρεις μέρες το γάλα για να κατέβει. Από την ώρα που πήγαμε λοιπόν σπίτι το μωρό θήλασε αποκλειστικά και πήρε απίστευτο βάρος μέχρι τους οχτώ μήνες που την αποθηλασα εγώ. Μετά τις 40μερες έβαλα θηλαστρο όταν είχα εδραιωσει τον θηλασμό γιατί ήθελα να δουλεύω κάποιες ώρες οπότε το μωρό έπρεπε να φάει και ήθελα να της δίνω μόνο μητρικό. Στον γιο μου τώρα ήταν αλλιώς τα πράγματα ήξερα, δεν έχασε βάρος στο μαιευτήριο και όλα πήγαιναν καλά μέχρι τους 4.5 μήνες θηλασμού μετα άρχισε να με ενοχλεί να τον θηλάζω, ήταν πολύ δύσκολο μωρό, ήθελε το ένα στήθος και όχι το άλλο, πάλευα να μην μειωθεί η παραγωγή, με ξεζουμιζε και έτρεχα μετά από κάθε θηλασμό για επιδρομή στο ψυγείο,ΔΕΝ ΤΟ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΑ, άρχισε να με κανει να αισθάνομαι δυσφορία, δεν ήμουν στα καλά μου ρε παιδί μου...και σκεφτόμουν και κάτι παπαριές του στυλ " αυτόν να τον αδικήσω? Να μην τον θηλάσω όσο την αδερφή του?" Ώσπου μια ωραία πρωία όταν ήταν 5.5 μηνών έκοψα βίαια τον θηλασμό και δεν έκανα καν αντλήσεις . Του έδωσα ένα ωραιότατο μπουκαλάκι με γάλα σκόνη και πετούσα το δικό μου γάλα στο μπάνιο μέχρι να σταματήσει η παραγωγή μου. Και ζήσαμε εμείς καλά και εσείς ακόμα καλύτερα!!!

Φιλάκια στον γιγαντακο σου!!!

Αχ τα ιδια σκεφτομαι κ γω τωρα στο δευτερο παιδι. Μηπως την αδικησω μηπως μηπως..

τον πρωτο τον θηλασα 1 χρονο. Τωρα νιωθω οτι δεν θα χω τις ιδιες αντοχες, ουτε την ιδια θεληση να δεσμευτω τοσο πολυ. 

Ο θηλασμος ειναι μαγικος αλλα κ απαιτητικος. Προσωπικα δεν αντεχω καθολου τις φανατισμενες με το αν καποια θηλαζει αν γεννησε φυσιολογικα κλπ κλπ. Ειναι προσωπικο θεμα της καθε μαμας. Οι μανουλες που δινουν συμπληρωμα, γαλα δινουν κ εκεινες οχι ναρκωτικα, με την ιδια αγαπη το ταιζουν το μωρο τους, με την ιδια λατρεια το φροντιζουν. Καλα οι παιδιατροι δε, ειναι για γελια οι περισσοτεροι. Δεν τα διδασκονται στο πανεπιστημιο κ ουτε κ το ψαχνουν οι περισσοτεροι το πως λειτουργει ο θηλασμος. 

Και οσον αφορα την καισαρικη, κανω τον σταυρο μου που καταφερα κ γεννησα φυσιολογικα κ τις 2 φορες παρολο που η πρωτη φορα δεν μου αφησε γλυκια αναμνηση, αλλα θαυμαζω κ ολες τις μανουλες ανεξαρτητως τροπου τοκετου. Ειδικα στην καισαρικη σκεφτομαι οτι ειναι ακομα πιο δυσκολο, οι πονοι που εχεις μετα, το οτι μπορει να δυσκολευεσαι να πιασεις το μωρο σου και χιλια δυο που μονο επικριτικος δεν πρεπει να ειναι καποιος.

Δυστυχως βεβαια το θεμα ειναι κ παλι οι γιατροι. Ειναι δυσκολο να βρεις γιατρο να ακολουθει ορθες πρακτικες. 

[Joka]

11 ώρες πρίν, nanoula90 είπε:

Αχ τα ιδια σκεφτομαι κ γω τωρα στο δευτερο παιδι. Μηπως την αδικησω μηπως μηπως..

τον πρωτο τον θηλασα 1 χρονο. Τωρα νιωθω οτι δεν θα χω τις ιδιες αντοχες, ουτε την ιδια θεληση να δεσμευτω τοσο πολυ. 

Ο θηλασμος ειναι μαγικος αλλα κ απαιτητικος. Προσωπικα δεν αντεχω καθολου τις φανατισμενες με το αν καποια θηλαζει αν γεννησε φυσιολογικα κλπ κλπ. Ειναι προσωπικο θεμα της καθε μαμας. Οι μανουλες που δινουν συμπληρωμα, γαλα δινουν κ εκεινες οχι ναρκωτικα, με την ιδια αγαπη το ταιζουν το μωρο τους, με την ιδια λατρεια το φροντιζουν. Καλα οι παιδιατροι δε, ειναι για γελια οι περισσοτεροι. Δεν τα διδασκονται στο πανεπιστημιο κ ουτε κ το ψαχνουν οι περισσοτεροι το πως λειτουργει ο θηλασμος. 

Και οσον αφορα την καισαρικη, κανω τον σταυρο μου που καταφερα κ γεννησα φυσιολογικα κ τις 2 φορες παρολο που η πρωτη φορα δεν μου αφησε γλυκια αναμνηση, αλλα θαυμαζω κ ολες τις μανουλες ανεξαρτητως τροπου τοκετου. Ειδικα στην καισαρικη σκεφτομαι οτι ειναι ακομα πιο δυσκολο, οι πονοι που εχεις μετα, το οτι μπορει να δυσκολευεσαι να πιασεις το μωρο σου και χιλια δυο που μονο επικριτικος δεν πρεπει να ειναι καποιος.

Δυστυχως βεβαια το θεμα ειναι κ παλι οι γιατροι. Ειναι δυσκολο να βρεις γιατρο να ακολουθει ορθες πρακτικες. 

Στην Ελλάδα δυστυχώς,πάντα το θεμα είναι οι γιατροί.

Πρεπει να πηγαίνεις διαβασμένη και να δίνεις συνεχώς μάχες με.διαφορες ειδικότητες για το αυτόνοητό είτε αυτό λέγεται φυσιολογικός τοκετός είτε αποκλειστικός θηλασμός κλπ κλπ.

[Polly1]

21 ώρες πρίν, wannabe είπε:

Αχ!!!! Θηλασμός. Πάθη κι έριδες και διχογνωμίες ατέλειωτες και απολυτότητες απ' όλες τις μεριές.

Θα κάνεις πραγματικά αυτό που θέλεις, σου ταιριάζει, αντέχεις να υποστηρίξεις. Και τέρμα. Από κει και πέρα ...

 

Θεωρώ ότι ο θηλασμός στην Ελλάδα είναι κάτι σαν τον φυσιολογικό τοκετό. Θεωρητικώς όλοι είναι υπέρ του, στην πράξη λίγοι επαγγελματίες υγείας τον υποστηρίζουν. Δεν λέω πως πρόκειται για κάποια σατανική συνομωσία κι οι παιδίατροι είναι κομμάτι της. Πιστεύω πως αυτά έμαθαν στην σχολή τους κι αυτά εφαρμόζουν ως ορθά. Μετρήσεις, πρωτόκολλα, τόσο βάρος σε τόσες μέρες. Κι έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Ότι δεν θα τους τύχει η στραβή με το λιγόφαγο παιδί, το ελλιποβαρές και θα ψάχνονται. Όπως κι η καισαρική. Όπως άκουσα να λένε, εύστοχα πιστεύω, "την κάνεις κι έχεις το παιδί στο πιάτο". Ισχύει. Ένας θείος της μητέρας μου και μια μεγάλη αδελφή συμφοιτήτριάς μου βγήκαν με νοητική στέρηση από λάθος χειρισμούς κατά τη διάρκεια φυσιολογικού τοκετού. Το παιδί ζορίστηκε, δεν πήρε σωστές ανάσες και βουαλά! Η γκαντεμοκατάσταση βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει να φτάνουμε τα ελληνικά ποσοστά των καισαρικών που έχουμε στην Ελλάδα. Πρέπει απλώς γυναικολόγοι, παιδίατροι, μαίες κλπ. να είναι έτοιμοι για όλα τα ενδεχόμενα.

Από κει και πέρα, από την στιγμή που η επιστήμη πια δίνει εναλλακτικές (γάλα σε σκόνη, καισαρική) δεν βρίσκω γιατί είναι κακό ακόμα και να επιλέξεις. Εγώ ας πούμε ενδόμυχα την προτιμούσα την καισαρική. Δεν την ζήτησα από τον γιατρό μου, για φυσιολογικό του έλεγα ότι πηγαίνω αλλά τον έβλεπα ότι ναι μεν δεν έφερνε αντίρρηση, δεν τον έκοβα όμως ότι τρελαινόταν και να με ξεγεννήσει φυσιολογικά. Επειδή όμως στα 42 μου κι αφού είχα μοχθήσει πολύ γι' αυτή την εγκυμοσύνη ήθελα να εξαφανίσω όσο γινόταν κάθε ρίσκο για το παιδί (στο μυαλό μου όπως το έβλεπα) κατά βάθος προτιμούσα να φάω το μαχαίρι για να βγει το παιδί στο "πιάτο". Κι όντως, το έφαγα...

 

Τον θηλασμό όμως τον ήθελα. Ίσως κι ως δικό μου αντιστάθμισμα στην καισαρική. Και ψιλοέγραψα τον παιδίατρό μου, το ομολογώ. Δεν τον άλλαξα αφενός μεν γιατί είναι πολύ καλός φίλος, αφετέρου δε γιατί τον εμπιστεύομαι απόλυτα ως προς όλα τ' άλλα (αρρώστιες, εμβόλια, διαγνώσεις κλπ.) Όπως όμως και τον γυναικολόγο μου, τον έβλεπα ότι ήταν "ναι μεν υπέρ αλλά..." για τον θηλασμό. Κι έκανα τα δικά μου. Ούτε μετρούσα ώρς, ούτε πάνες, ούτε ποσότητες ούτε τίποτα. Παιδί μονίμως στο στήθος και τέρμα. Σαφέστατα όμως με βοήθησε ότι τον γιο μου τον πήραμε από το μαιευτήριο 3.200 και γενικώς ήταν ένα μωρό που έπιασε εύκολα στήθος κι έτρωγε με όρεξη.

 

Επίσης αντικειμενικά δεν ξέρω κοπέλα που να προσπάθησε να κρατήσει "μικτό" σύστημα (και γάλα και στήθος) και να μην αποθήλασε σχετικά γρήγορα. Όχι πως είναι φοβερό να γίνει κι έτσι. Είπαμε, όλες οι εναλλακτικές θεμιτές.

Ωραία τοποθέτηση, μπράβο σου!! Να σου ζήσει το μωράκ!!

[island1]

22 ώρες πρίν, wannabe είπε:

Αχ!!!! Θηλασμός. Πάθη κι έριδες και διχογνωμίες ατέλειωτες και απολυτότητες απ' όλες τις μεριές.

Θα κάνεις πραγματικά αυτό που θέλεις, σου ταιριάζει, αντέχεις να υποστηρίξεις. Και τέρμα. Από κει και πέρα ...

 

Θεωρώ ότι ο θηλασμός στην Ελλάδα είναι κάτι σαν τον φυσιολογικό τοκετό. Θεωρητικώς όλοι είναι υπέρ του, στην πράξη λίγοι επαγγελματίες υγείας τον υποστηρίζουν. Δεν λέω πως πρόκειται για κάποια σατανική συνομωσία κι οι παιδίατροι είναι κομμάτι της. Πιστεύω πως αυτά έμαθαν στην σχολή τους κι αυτά εφαρμόζουν ως ορθά. Μετρήσεις, πρωτόκολλα, τόσο βάρος σε τόσες μέρες. Κι έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Ότι δεν θα τους τύχει η στραβή με το λιγόφαγο παιδί, το ελλιποβαρές και θα ψάχνονται. Όπως κι η καισαρική. Όπως άκουσα να λένε, εύστοχα πιστεύω, "την κάνεις κι έχεις το παιδί στο πιάτο". Ισχύει. Ένας θείος της μητέρας μου και μια μεγάλη αδελφή συμφοιτήτριάς μου βγήκαν με νοητική στέρηση από λάθος χειρισμούς κατά τη διάρκεια φυσιολογικού τοκετού. Το παιδί ζορίστηκε, δεν πήρε σωστές ανάσες και βουαλά! Η γκαντεμοκατάσταση βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει να φτάνουμε τα ελληνικά ποσοστά των καισαρικών που έχουμε στην Ελλάδα. Πρέπει απλώς γυναικολόγοι, παιδίατροι, μαίες κλπ. να είναι έτοιμοι για όλα τα ενδεχόμενα.

Από κει και πέρα, από την στιγμή που η επιστήμη πια δίνει εναλλακτικές (γάλα σε σκόνη, καισαρική) δεν βρίσκω γιατί είναι κακό ακόμα και να επιλέξεις. Εγώ ας πούμε ενδόμυχα την προτιμούσα την καισαρική. Δεν την ζήτησα από τον γιατρό μου, για φυσιολογικό του έλεγα ότι πηγαίνω αλλά τον έβλεπα ότι ναι μεν δεν έφερνε αντίρρηση, δεν τον έκοβα όμως ότι τρελαινόταν και να με ξεγεννήσει φυσιολογικά. Επειδή όμως στα 42 μου κι αφού είχα μοχθήσει πολύ γι' αυτή την εγκυμοσύνη ήθελα να εξαφανίσω όσο γινόταν κάθε ρίσκο για το παιδί (στο μυαλό μου όπως το έβλεπα) κατά βάθος προτιμούσα να φάω το μαχαίρι για να βγει το παιδί στο "πιάτο". Κι όντως, το έφαγα...

 

Τον θηλασμό όμως τον ήθελα. Ίσως κι ως δικό μου αντιστάθμισμα στην καισαρική. Και ψιλοέγραψα τον παιδίατρό μου, το ομολογώ. Δεν τον άλλαξα αφενός μεν γιατί είναι πολύ καλός φίλος, αφετέρου δε γιατί τον εμπιστεύομαι απόλυτα ως προς όλα τ' άλλα (αρρώστιες, εμβόλια, διαγνώσεις κλπ.) Όπως όμως και τον γυναικολόγο μου, τον έβλεπα ότι ήταν "ναι μεν υπέρ αλλά..." για τον θηλασμό. Κι έκανα τα δικά μου. Ούτε μετρούσα ώρς, ούτε πάνες, ούτε ποσότητες ούτε τίποτα. Παιδί μονίμως στο στήθος και τέρμα. Σαφέστατα όμως με βοήθησε ότι τον γιο μου τον πήραμε από το μαιευτήριο 3.200 και γενικώς ήταν ένα μωρό που έπιασε εύκολα στήθος κι έτρωγε με όρεξη.

 

Επίσης αντικειμενικά δεν ξέρω κοπέλα που να προσπάθησε να κρατήσει "μικτό" σύστημα (και γάλα και στήθος) και να μην αποθήλασε σχετικά γρήγορα. Όχι πως είναι φοβερό να γίνει κι έτσι. Είπαμε, όλες οι εναλλακτικές θεμιτές.

Συμφωνω σε ολα.Να συμπληρωσω ωστοσο ότι το θέμα " συνθηκεσ " ειναι ένα πολυ μεγαλο κεφάλαιο.

Γεννησα φυσιολογικα παρα τα 10000 θεματα που θα μπορουσαν να με πανε καισαρική ΑΛΛΑ υπήρχαν κ οι συνθηκες.Για να ειμαι ωστοσο ειλικρινης δεν θα με ενδιέφερε αν γεννούσα και με καισαρικη. Δεν ειχα στο μυαλο μου κανενα απολυτως κολλημα..Είδα πολλες που πήγαιναν κολλημενες όταν δεν το κατάφεραν να βυθίζοντας στη θλιψη στη σημαντικοτερη στιγμη της ζωης τους.Το ιδιο θσχυει κ για το θηλασμό.Θηλασα αποκλειστικα γιατί και παλι θεωρω ότι ηταν εύκολο για μενα.Δεν ειχα εισερχουσες θηλες,ειχα τελειομηνο μωρο που έκανε θηλαστικες κξνησεις,δεν περασα από ΜΕΝΝ κτλ. Το βασικοτερο ομως και παλι ηταν ότι μέσα μου ηθελα απλά να προσπαθήσω.Δεν ειχα γινει εμμονικη.( νομιζω αντιλαμβάνεσθε πως το λεω) Ετσι όταν στον 8 σταματησα για καποιους ιατρικούς λογους δεν επεσα σε κατάθλιψη.Στο δια ταυτα δεν ενιωσα η σουπερ ουαου μαμα που γεννησε φυσιολογικα κ θηλασε. Το παν εξναι η δικη μας ισορροπια. Η μαμα να ειναι καλα για να ειναι και το μωρο.Εγω αυτό πίστευε.

On 28/12/2020 at 9:29 ΠΜ, Καντι είπε:

Νομιζω οτι εχεις δίκιο σ αυτο οτι ειναι πολλές οι ωρες.

λοιπον @Pagotoula @wannabe Kai @Ele@n το γάλα μου κατέβηκε την τριτη μερα που ήμουν στο μαιευτήριο  που θα φεύγαμε κι αυτο σταγόνες, ενώ εκανα αντλήσεις , ψευδοθηλη πήρα την δεύτερη μερα που με διευκόλυνε γενικως. Οποτε ξεκινήσαμε να δίνουμε μπουκαλάκι στον μικρο. Φύγαμε με οδηγία να μην χάσει αλλο βάρος ο μικρός. Την επόμενη ηρθε ο παιδίατρος σπίτι που μου ειπε οτι ειναι πολυ υπέρ του μητρικού θηλασμού , σε καθε περιπτωση ομως πρεπει να ελέγχω οτι τρώει 350 γρ την μερα. Εγω ομως με τις αντλήσεις πάνω απο 70 ml την μερα δεν βγάζω παρ ολα αυτα μου ειπε να τον βάζω στο στήθος οσο θελω. Αυτο ομως δεν το μετράμε σαν ποσοτητα. Οποτε με ολα αυτα τον βάζω στήθος πενταλεπτα πριν το μπουκάλι μεχρι να γίνει. Επισηςτον ξυπνάμε καθ3 δυο ωρες την μερα να φάει και 12-3 -6-8 την νύχτα.

Καντι μου θα σου απά στήσω καθαρα εμπειρικα  και με τη διευκρίνιση ότι το μωρο μου γεννηθηκε 3500. Εγω τις δυο τρεις πρωτες μερες σπιτι μετρουσα από πιο στηθος επινε και ποση ωρα. Μετά από εκει ακολουθησα την οδηγια μιας φιλης Μαρίας.Τη βάζεις συνεχεια.Κι αυτό εκανα.Δεν μετρούσα ωρες κτλ.Λιγο πριν την εδραίωση θηλασμού(60/μερες περίπου κανει)επρεπε να αρχισω να βγάζω γιατί θα έλειπα από το σπιτι σε ένα γεύματα.Ο δικος μου παιδιατρος μουβειχε πει να μην μετρησω ποτε εκεινη τη φαση ως το γαλα που πινει το πινει.Εαν έβγαζα πχ 50μλ δε σημαινε ότι πινει 50. Αυτό γιατι το μωρο δεν πινει μονο το γαλα που κατεβηκε αλλά κατεβαζει κι άλλο.Ο θηλασμού ειναι προσφορά ζητηση.ΟΣΟ το βάζεις τοσο θα κατεβαζει.Κι ΟΣΟ μπαινει θηλστρο τοσο θα μειονεται.Εαν θελεις εσυ να ααλλαγεις απ το θηλαστρο παρε μια στμβουλο θηλασμού.Εαν οχι απλά εχε κατα νου ότι το γαλα που δίνεις ετοιμο ειναι πιο ευκολο για το παιδί.Δεν καταβαλει προσπαθεια και πινει πολυ.Αυτό δε σημαινει ότι κι από σε να πχ ηελει 50/μλκ επειδή τοσο πινει από το ετοιμο.Γενικά εαν νιωσεις ότι θές να πας μονο στο θηλασμό ασε τον παιδίατρο κ εμπιστευσου εναν πιο ειδικο στο θηλασμό.Το προγραμμα που περιγραφεις σε εμενα ηταν πολυ χειρότερο..Ξυπνουσε ΚΑΘΕ 20 λεπτα πριν τον σαραντισμο.Στο στηθος δεν μπαινουν μονο για να φάμε.Εξ αι κι η παρηγοριά του.Ωστοσο ΟΣΟ τον βάζεις τοσο θα κατεβαζεις.Η ποσοστητα που εχεις ειναι νορμαλ για τη μερα που εισαι.Να ξερεις.

[Skye]

Επεσα τυχαία στη συζητηση σας και εγώ να δώσω τη συμβουλή μου περι θηλασμου. 

Για το πότε κατεβαίνει το γάλα, από οσο ξέρω σε φυσιολογικές περιπτώσεις το γάλα κατεβαίνει στις τρεις με τεσσερις μέρες από τη γέννα, τις πρώτεςς μέρες παίρνει το πρωτογαλα, παχυ γάλα που λίγες σταγόνες μόνο αρκούν για να χορτάσει το μικρό. Με μεγάλη προσοχή ότι σας λενε.

Θήλασα πολλά χρόνια, αλλά με το θήλαστρο το πολύ να έβγαζα 20 με 30 μλ τη φορά, απλώς δε μου ταίριασε. Προσέξτε να έχετε τη σωστή θηλή αλλιώς θα πονάει, δε θα βγάζετε γάλα και θα ακούτε πάρα πολλά...Βοηθάει να κάνετε και μαλάξεις στο στήθος την ίδια ώρα, αυτό λίγο βοηθούσε.

Αντι για θήλστρο θα μπορούσατε να δοκιμάσετε να βγάζετε με το χέρι, υπάρχουν πολλά βιντεάκια που δείχνουν τεχνικές, πρέπει να βρεις το σωστό τρόπο. Αν το κάνεις σωστά είναι πολύ πιο αποτελεσματικό από το θηλαστρο, θέλεις όπως χρόνο.

Δε θέλω να κάνω διαφήμιση, αλλα αντί για θήλαστρα που κοστίζουν πολλά λεφτα κοιτάξτε κα΄τι που λέγεται haakaa pump,  η παρόμια. Με αυτά κατάφερνα να βγάζω πολυ΄περισσότερο. Συνήθως το χρησιμοποιείς όταν έχεις το μωρό στο άλλο στήθος για να ενεργοποιείσεις το let down. 

Στο θηλασμό δεν έχεις ώρες, αν το μωράκι είναι μικρό (η μικρή μου γεννήθηκε 2.97 αλλά στη βδομάδα πήγε στα 2.600 λογω ικτερού οπότε μια εμπειρία την έχω) ή δεν έχει πολύ όρεξη προσπαθεις να το κρατάς λίγο ξύπνιο την ωρα που τρώει, το μωρό αποφασίζει ποσή ώρα θα είναι στο στήθος. Αλλάζεις στήθος κάθε φορά που είτε εσύ κουράστηκες ή το μωρό δυσανασχετει. Μπορεί σε ένα θηλασμό να μην αλλάξεις στήθος, μπορεί να αλλαξει δυο τρεις φορές. 

Ο θηλασμός δε χρειάζεται να είναι αγκαρία, ξαπλώνεις στο κρεβάτι, βάζεις το μικρό στο στήθος και ξεκουράζεσαι. Τον πρώτο καιρό δε χρειάζεται να κάνεις πολλά άλλα περά από τη φροντίδα του μωρού. Και όχι δεν έιχα βοήθεια από γονείς όταν γεννήθηκαν τα παιδία μου, απλώς άλλαξα τις προτεραιότητες μου, και μαζί με εμενα και ο σύζηγος (στο κάτω κάτώ μαζί το κάναμε το παιδί) κι ας δούλευε πολλές ώρες!

Αν παλί δε τα καταφέρετε, δε πειράζει. Σημασία έχει να είναι γερό!

Οσο βρε παιδιά για την Ελλάδα της καισαρικής, καταλαβαίνω πως φταίνε και οι γιατροί, αλλά μήπως να δούμε αν φταίν και οι γυναίκες που θέλουμε και το γιατρό μαζί μας σε όλο αυτο? Πως γίνεται ένας γιατρός να κάθεται να περιμένει τη κάθε λεχώνα 8 και 10 ώρες να γεννήσει; Δυο παιδιά έκανα στο εξωτερικό, γιατρό δε χρειάστηκα σε καμιά από τις δύο γέννες, ο γιατρός πέρασε στο θάλαμο να δει τι κάνω.  Σε μια φυσιολογική γέννα χρειάζεσαι ηρεμία και μια μαία να σε παρακολουθεί και να σε καθοδηγήσει στις ωθήσεις. Βέβαια, εκει είχες και τη γνώση πως αν κάτι δε πάει καλά μια ομάδα γιατρών θα έιμαι από πάνω σου στο 2 λεπτό~