Νιώθω οτι το παιδί μου με απορρίπτει

[Mkp2020]

Καλησπέρα σας,

Γράφω πρώτη φορά οπότε δεν ξέρω αν έχω χρησιμοποιήσει τη σωστή ενότητα για να σας περιγράψω το πρόβλημά μου.Έχω ένα αγοράκι 2,5 ετών...τον τελευταίο 1μιση χρόνο νιώθω τρελή απόρριψη απο το παιδί.Έχει τρελή αδυναμία στον μπαμπά του εμένα ούτε να με φτύσει οταν υπάρχει ο πατέρας του.Υπάρχουν φορές δεν έχει διάθεση να υπάρχω καν στο σπίτι οτι κ να κάνω τον ενοχλεί...κάθε πρωί ξεκινάμε με το που είναι ο μπαμπάς..νιώθω ενοχές οτι τα έχω κάνει όλα λάθος!!Έχω τύψεις για τις φορές που μπορεί να τον μάλωσα η να του φώναξα παραπάνω απ όσο θα έπρεπε.Έχουν αντιστραφεί οι ρόλοι τελείως...στα δύσκολα ο μπαμπάς..παντού ο μπαμπάς..έχω φτάσει στο σημείο να μην θέλω να σηκωθώ το πρωί δεν περνάω καθόλου καλά μέσα στη μέρα μ ένα παιδί που γκρινιάζει που αντιδράει για τα πάντα!Δεν ξέρω που έχω φταίξει δεν ξέρω τι να κάνω έχω απελπιστεί.Σίγουρα φταίει κ η δική μου ανασφάλεια στο να με αποδεχτεί το παιδί,ίσως καταλαβαίνει ποσο μ ενοχλεί όλο αυτό δεν ξέρω.Βλέπω φίλες μου,γνωστές μου τις ρωτάω κ όλες μου απαντάνε οτι τα παιδιά είνα κολλημένες πανω τους.Σίγουρα κατι έχω κάνει λάθος κ συνεχίζω κ το κάνω.Είμαι πολύ στενοχωρημένη γιατι ασχολούμαι με το παιδί ποτέ δεν τον παραμέλησα.Πλέον νιώθω ανίκανη κ άχρηστη να μεγαλώσω ένα παιδί.Ξυπνάω με φόβο πως θα ξυπνήσει ο μικρός.Να σημειώσω οτι υπάρχουν κ ελάχιστες φορές μέσα στο μήνα που θα είμαστε καλά.Αλλά σε γενικές γραμμές η βάση του είναι ο μπαμπάς.Νιώθω σαν νταντά πια που απλά προσέχει ενα ξενο παιδακι κ κανει τις δουλειες του σπιτιου.Πιστεύω οτι κοντεύω να πάθω κατάθλιψη..τι να κάνω;;Υπάρχει περίπτωση παιδί να μην θέλει κ να μην αγαπάει τη μάνα του;;Ευχαριστώ πολύ.

[linaa]

Just now, Mkp2020 είπε:

Καλησπέρα σας,

Γράφω πρώτη φορά οπότε δεν ξέρω αν έχω χρησιμοποιήσει τη σωστή ενότητα για να σας περιγράψω το πρόβλημά μου.Έχω ένα αγοράκι 2,5 ετών...τον τελευταίο 1μιση χρόνο νιώθω τρελή απόρριψη απο το παιδί.Έχει τρελή αδυναμία στον μπαμπά του εμένα ούτε να με φτύσει οταν υπάρχει ο πατέρας του.Υπάρχουν φορές δεν έχει διάθεση να υπάρχω καν στο σπίτι οτι κ να κάνω τον ενοχλεί...κάθε πρωί ξεκινάμε με το που είναι ο μπαμπάς..νιώθω ενοχές οτι τα έχω κάνει όλα λάθος!!Έχω τύψεις για τις φορές που μπορεί να τον μάλωσα η να του φώναξα παραπάνω απ όσο θα έπρεπε.Έχουν αντιστραφεί οι ρόλοι τελείως...στα δύσκολα ο μπαμπάς..παντού ο μπαμπάς..έχω φτάσει στο σημείο να μην θέλω να σηκωθώ το πρωί δεν περνάω καθόλου καλά μέσα στη μέρα μ ένα παιδί που γκρινιάζει που αντιδράει για τα πάντα!Δεν ξέρω που έχω φταίξει δεν ξέρω τι να κάνω έχω απελπιστεί.Σίγουρα φταίει κ η δική μου ανασφάλεια στο να με αποδεχτεί το παιδί,ίσως καταλαβαίνει ποσο μ ενοχλεί όλο αυτό δεν ξέρω.Βλέπω φίλες μου,γνωστές μου τις ρωτάω κ όλες μου απαντάνε οτι τα παιδιά είνα κολλημένες πανω τους.Σίγουρα κατι έχω κάνει λάθος κ συνεχίζω κ το κάνω.Είμαι πολύ στενοχωρημένη γιατι ασχολούμαι με το παιδί ποτέ δεν τον παραμέλησα.Πλέον νιώθω ανίκανη κ άχρηστη να μεγαλώσω ένα παιδί.Ξυπνάω με φόβο πως θα ξυπνήσει ο μικρός.Να σημειώσω οτι υπάρχουν κ ελάχιστες φορές μέσα στο μήνα που θα είμαστε καλά.Αλλά σε γενικές γραμμές η βάση του είναι ο μπαμπάς.Νιώθω σαν νταντά πια που απλά προσέχει ενα ξενο παιδακι κ κανει τις δουλειες του σπιτιου.Πιστεύω οτι κοντεύω να πάθω κατάθλιψη..τι να κάνω;;Υπάρχει περίπτωση παιδί να μην θέλει κ να μην αγαπάει τη μάνα του;;Ευχαριστώ πολύ.

γεια σου. μηπως του λειπει ο μπαμπας του?ο μπαμπας του λειπει περισσοτερο μεσαστηv ημερα? το παιδι αvτιδρα πλεοv γιατι εσυ σκεφτεσε ετσι για το παιδι. Μηπως vαζητησεις μια βοηθεια πρωτη φορα ακουω vα φοβουvται vα ξυπvησουv γιατι το παιδι θα γκριvιαξει κθα ζητησει τομπαμπα του. Vομιζω οτι απλα το παιδι vιωθει το αvχος σου. Γιατι ειvαι κακο vα θελει τοv μπαμπα του.?

[Mkp2020]

Just now, linaa είπε:

γεια σου. μηπως του λειπει ο μπαμπας του?ο μπαμπας του λειπει περισσοτερο μεσαστηv ημερα? το παιδι αvτιδρα πλεοv γιατι εσυ σκεφτεσε ετσι για το παιδι. Μηπως vαζητησεις μια βοηθεια πρωτη φορα ακουω vα φοβουvται vα ξυπvησουv γιατι το παιδι θα γκριvιαξει κθα ζητησει τομπαμπα του. Vομιζω οτι απλα το παιδι vιωθει το αvχος σου. Γιατι ειvαι κακο vα θελει τοv μπαμπα του.?

Καλησπερα..ναι ο μπαμπας δουλευει κ γυρναει το απογευμα...το ξερω οτι πλεον καταλαβαινει το αγχος μου αλλα δεν μπορω να το ελεγξω πια.Δεν ειναι κακο φυσικα που θελει τον μπαμπα του...κακο(για μενα) ειναι που δεν θελει εμενα...συνεχεια τρεχει πισω απο τον πατερα του,αγκαλιες στον μπαμπα φιλια στον μπαμπα εγω παω να τον αγκαλιασω κ με σπρωχνει κ νευριαζει.Εχω χασει τη μπαλα κ δεν ξερω πως αυτο μπορει να αλλαξει.Ειναι σαν να μην υπαρχω μεσα στο σπιτι.

[Lalom]

Πρέπει να ζητήσεις βοήθεια από ειδικό άμεσα... Ίσως παιδοψυχολογο.. Αυτός θα σε κατευθύνει σίγουρα και θα βρείτε μαζί από που πηγάζει όλο αυτό. Πάντως ότι είναι θα λυθεί αρκεί να μην το αφήσεις.

[FifitsaReal]

Να ψάξεις να βρεις ποιανού τη συμπεριφορά αντιγράφει ο μικρός. Μήπως σου χει μιλήσει ο άντρας σου αποτομα καμία φορά μπροστά του και εσύ λουφαξες; Μήπως υπάρχει καμία πεθερά , μάνα ,θεία που κάνει ότι τα ξέρει όλα και του χει πει 'καλα άσε τι λέει η μαμά '; Τσεκαρε λίγο και ξεκινα να παρατηρείς αν στις αγγαρείες θέλει εσένα . 

[Mkp2020]

Καλησπερα...οχι ο αντρας μου ειναι πολυ ηρεμος γενικα!Εγω ημουν κ ειμαι νευρικη...δηλαδη εγω εχει τυχει να φωναξω καποιες φορες κ εγω τον εχω μαλωσει πιο πολλες φορες.Ολο αυτο ξεκινησε απο δισκοπες που ειχαμε παει οταν ηταν ο μικρος 12 μηνων κ απο τοτε παρατηρησα πως ηθελε πιο πολυ τον μπαμπα του οποτε τον ειχα εγω αγκαλια πχ στην παραλια τον εψαχνε απεγνωσμενα απο τοτε πηρα κ εγω την κατω βολτα..κ μπροστα στο παιδι ειχα αναφερει οτι δεν με θελει κ γιατι κτλ..εβαζα κ τα κλαματα πολλες φορες αλλα οταν ηταν πιο μικρος τωρα προσπαθω να μην τα συζηταω μπροστα του γιατι τα καταλαβαινει ολα.Απλα σκεφτομαι ακομα κ αν εχω κανει λαθη με το παιδι μου αυτα δεν διορθωνονται;;δηλαδη καποιες φωνες η καποια προβληματα που ειχα στα επαγγελματικα μου σιγουρα επηρεασαν την ψυχολογις μου μεσα στο σπιτι ομως παντα ημουν διπλα του παντα δειχνω την αγαπη μου κ ποτε δεν σταματησα να τον φροντιζω.Σιγουρα φταιει η ψυχολογικη μου κατασταση κ γι αυτο μου φαινεται βουνο ολο αυτο.Δεν θελω να νιωθει ανασφαλεια μαζι μου κ να μην με αγαπαει..

[λουκουμαδακι]

Πες μας λίγο την καθημερινότητα σας, βγάλε τον εαυτό σου έξω δες σαν παρατηρητής,τι κάνει η μαμά αυτή με το παιδί αυτό από την ώρα που ξυπνάει μέχρι να έρθει ο πατέρας σπίτι.

[Mkp2020]

Just now, λουκουμαδακι είπε:

Πες μας λίγο την καθημερινότητα σας, βγάλε τον εαυτό σου έξω δες σαν παρατηρητής,τι κάνει η μαμά αυτή με το παιδί αυτό από την ώρα που ξυπνάει μέχρι να έρθει ο πατέρας σπίτι.

Ξυπναμε το πρωι...μετα απο σκ σιγουρα θα ξυπνησει τη δευτερα με γκρινια κ θα ψαχνει τον μπαμπα..προσπαθω να του αποσπασω την προσοχη με παιχνιδια κτλ κ μεχρι να ερθει ο μπαμπας παιζουμε η κανουμε δουλειες μαζι..οταν ερθει ο μπαμπας απλα δεν υπαρχω μεχρι το βραδυ που θα κοιμηθει!Δεν θελει να τον αγκαλιαζω να τον φιλαω τιποτα απο ολα αυτα γιατι εκνευριζεται!Επισης οταν εχει πολλα νευρα του λεω να ηρεμησει κ να παιξει μονος του εγω καθομαι να κανω κατι αλλο κ δεν με αφηνει με σηκωνει για να παιξουμε αλλα παλι με νευρα δηλαδη δεν μπορω να τον πιασω πουθενα!Το παιδι νιωθει ανασφαλεια μαζι μου κ δυσανασχετει εκτος απο καποιες μερες που δειχνει να θελει εμενα πιο πολυ.Νομιζω οτι το παιδι εχει καταλαβει πλεον το ποσο δυσανασχετω με ολα αυτα κ του προκαλω συγχιση αλλα δεν ξερω πως να το αλλαξω ολο αυτο δυστυχως...εχω κλεισει ηδη να παω σε παιδοψυχολογο απο βδομαδα!

[λουκουμαδακι]

Just now, Mkp2020 είπε:

Ξυπναμε το πρωι...μετα απο σκ σιγουρα θα ξυπνησει τη δευτερα με γκρινια κ θα ψαχνει τον μπαμπα..προσπαθω να του αποσπασω την προσοχη με παιχνιδια κτλ κ μεχρι να ερθει ο μπαμπας παιζουμε η κανουμε δουλειες μαζι..οταν ερθει ο μπαμπας απλα δεν υπαρχω μεχρι το βραδυ που θα κοιμηθει!Δεν θελει να τον αγκαλιαζω να τον φιλαω τιποτα απο ολα αυτα γιατι εκνευριζεται!Επισης οταν εχει πολλα νευρα του λεω να ηρεμησει κ να παιξει μονος του εγω καθομαι να κανω κατι αλλο κ δεν με αφηνει με σηκωνει για να παιξουμε αλλα παλι με νευρα δηλαδη δεν μπορω να τον πιασω πουθενα!Το παιδι νιωθει ανασφαλεια μαζι μου κ δυσανασχετει εκτος απο καποιες μερες που δειχνει να θελει εμενα πιο πολυ.Νομιζω οτι το παιδι εχει καταλαβει πλεον το ποσο δυσανασχετω με ολα αυτα κ του προκαλω συγχιση αλλα δεν ξερω πως να το αλλαξω ολο αυτο δυστυχως...εχω κλεισει ηδη να παω σε παιδοψυχολογο απο βδομαδα!

Θα σου πω κάποια απλά πράγματα γιατί καταλαβαίνω ότι η ψυχολογία σου δεν είναι καλή (σε όλες μας συμβαίνει ανα διαστήματα δεν θέλω να νιώθεις ενοχές και να ξέρεις το ότι το αντιλαμβάνεσαι και ανησυχείς και θέλεις να κάνεις αλλαγές είναι ότι καλύτερο) 

Το παιδί είναι 2'5. Ήδη είναι σε μία φάση ανεξαρτητοποίησης διεκδίκησης περιέργειας θυμού κλπ κλπ τα γνωστά terrible twos. Οπότε τα νεύρα από τη μεριά του είναι αναμενόμενα. Σε αυτά προστίθεται η δική σου σύγχιση άγχος στεναχώρια κλπ. Φαντάσου ότι αντιλαμβάνονται όλα αυτά που κρύβουμε πόσω μάλλον αυτά που αφήνουμε φανερά και διάχυτα σε όλη μας την συμπεριφορά. Δεν θα σου πω να κρυφτείς γιατί το παιδί πρέπει να ξέρει ότι είναι ανεκτά σε μία οικογένεια όλα τα συναισθήματα και η χαρά και η λύπη και η κούραση και όλα και κατ'επέκταση να μάθει ότι μπορεί να τα δείχνει και να τα εκφράζει και αυτό. 

Θα ξεκινήσω από τα πρακτικά. Σου ζήτησα να μου περιγράψεις μία ημέρα. Σε δύο γραμμές έγραψες παίζουμε μαγειρεύουμε του λέω να παίξει μόνο του υπάρχει σύγκρουση αναγκών νευριάζω νευριάζει ξαναγυρναμε στο μηδέν. 

Θα σου πρότεινα να ξεκινήσει η μέρα με το να φτιάξετε μαζί πρωινό και να το φάτε μαζί. Να κάνετε ένα πρόγραμμα το οποίο ναι είναι κατανοητό στο παιδί και να ξέρει τι θα κάνετε μέσα στη μέρα. Δλδ ξυπνάει ψάχνει τον μπαμπά, κάθεσαι δίπλα του και του εξηγείς ότι ο μπαμπάς είναι στην δουλειά θα κάνουμε αυτά και αυτά εμείς μαζί (θα μαγειρέψουμε,θα φάμε πρωινό,θα παίξουμε τα τάδε παιχνίδια η αυτά που θα διαλέξεις,θα διαβάσουμε, θα δούμε τα τάδε παιδικά,θα βγούμε έξω να ψωνίσουμε (για όταν γίνει εφικτό) θα πάμε στο πάρκο θα φάμε το μεσημέρι θα ξαπλώσουμε ακόμα και αν δεν κοιμηθούμε θα κάνουμε πράγματα μαζί κλπ κλπ  και θα έρθει ο μπαμπάς) αυτό θα το επαναλαμβανεις κάθε φορά που το παιδί δείχνει χαμένο αναζητά συνεχώς τον μπαμπά κλπ. Όλα αυτά όμως πρέπει να ξεκινήσεις να τα κάνεις με χαρά. Να γίνεις κάποιες ωρες και εσύ παιδί. Να παίζεις ουσιαστικά να είσαι εκεί να τον ακούς να μη νευριάζεις να μη συγχιζεσαι να μην τον διώχνεις να μην βάζεις το παίξε μόνος σου σαν τιμωρία,να κάτσεις κάτω μαζί του με τα παιχνίδια μακριά από κινητά και τηλεοράσεις,να παίξετε κρυφτό κυνηγητό να κάνετε δουλειές μαζί ακόμα και καθάρισμα πλυντήριο κλπ. Να νιώσει το παιδί ότι συνδέεται μαζί σου. Ότι είσαι εκεί το ακούς το σέβεσαι θέλεις την παρουσία του βλέπεις την πρόοδο του γελάς μαζί του στεναχωριέσαι μαζί του. Ότι και tantrum αν κάνει (η υπερβολική αντίδραση με κλάμα και νεύρα σε κάτι φαινομενικά απλό) η μαμά είναι δίπλα μου με εκτονώνει από όλο αυτό με την παρουσία της και δεν με στεναχωρεί παραπάνω με φωνές κλπ. Το παιδί αναζητά τον πατέρα γιατί εκεί συνδέεται. Δεν είναι ότι δεν σε αγαπάει. Είσαι η μαμά του. Αλλά όλα αυτά που θέλει να δείξει σε εσένα να πάρει το μπράβο σου την αγκαλιά σου την αποδοχή την προστασία μία του τα δίνεις μία του τα παίρνεις. Και είσαι κουρασμένη το ξέρω. Και είσαι μόνη σου. Και σε καταλαβαίνουμε όλες εμείς που δεν έχουμε βοήθεια. Και είσαι ότι καλύτερο μπορείς να είσαι αυτή τη στιγμή το πιστεύω. Και μπράβο που θέλεις να αλλάξεις τις καταστάσεις. Και φυσικά προλαβαίνεις. Πηγαινε στον παιδοψυχολογο και κάνε και ένα δώρο στον εαυτό σου, κοίταξε τον φρόντισε τον ακόμα και με μερικες συνεδρίες σε ψυχολόγο να κατευνάσεις την σύγχιση να ξεκουράσεις το μυαλό σου να συνδεθείς με εσένα με τον σύζυγο και με το παιδί ξανά. Και κάτι τελευταίο. Αν το παιδί σε είχε απορρίψει θα ήταν αλλιώς τα πράγματα. Θα ήταν ένα παιδί αδιάφορο προς εσένα και με φόβο. Όσο σε τραβάει από τις ασχολίες σου σε 'ενοχλεί' νευριάζει κλπ σου φωνάζει ε εδώ είμαι δώσε μου σημασία και αγάπη. Δες με. 

Εύχομαι σύντομα να μας γράφεις ότι η σχέση σας είναι καλύτερη και ότι είσαι και εσύ καλύτερα! 

[sunshine83]

Αγαπητή @Mkp2020 διαβάζοντας σε, ομολογώ ότι ταυτίστηκα σε ένα βαθμό.Έχω ένα αγοράκι 17 μηνών που είναι πολύ ´κολλημένο ´ με τον μπαμπά του όπως κι εσένα.Κάποια στιγμή πήγε να με ενοχλήσει αυτό, ειδικά όταν κάποιοι καλοθελητές με πείραζαν ´ότι δεν με θέλει το παιδί, προτιμάει τον μπαμπά του ´.Μετά έκατσα και σκέφτηκα ότι είναι ok να έχει αδυναμία ένα παιδάκι στον ένα γονιό και αυτό δεν δείχνει ότι εσύ δεν είσαι καλή μάνα, αλλά ίσως ότι αυτός είναι πολύ καλός μπαμπάς. Εμένα ας πούμε του κάνει διάφορα παιχνίδια που του αρέσουν τα οποία δεν μπορώ να του κάνω εγώ.Επίσης πιστεύω ότι του λείπει περισσότερο, γιατί δουλεύει περισσότερες ώρες. Πιστεύω ότι όταν ηρεμήσεις και το αποδεχτείς αυτό, θα φτιάξει η σχέση σου με το παιδί.Σίγουρα σε αγαπάει γιατί είσαι η μαμά του και αν του λείψεις κάποια στιγμή θα σε αναζητάει κι εσένα.

[Renez]

6 ώρες πρίν, Mkp2020 είπε:

Καλησπέρα σας,

Γράφω πρώτη φορά οπότε δεν ξέρω αν έχω χρησιμοποιήσει τη σωστή ενότητα για να σας περιγράψω το πρόβλημά μου.Έχω ένα αγοράκι 2,5 ετών...τον τελευταίο 1μιση χρόνο νιώθω τρελή απόρριψη απο το παιδί.Έχει τρελή αδυναμία στον μπαμπά του εμένα ούτε να με φτύσει οταν υπάρχει ο πατέρας του.Υπάρχουν φορές δεν έχει διάθεση να υπάρχω καν στο σπίτι οτι κ να κάνω τον ενοχλεί...κάθε πρωί ξεκινάμε με το που είναι ο μπαμπάς..νιώθω ενοχές οτι τα έχω κάνει όλα λάθος!!Έχω τύψεις για τις φορές που μπορεί να τον μάλωσα η να του φώναξα παραπάνω απ όσο θα έπρεπε.Έχουν αντιστραφεί οι ρόλοι τελείως...στα δύσκολα ο μπαμπάς..παντού ο μπαμπάς..έχω φτάσει στο σημείο να μην θέλω να σηκωθώ το πρωί δεν περνάω καθόλου καλά μέσα στη μέρα μ ένα παιδί που γκρινιάζει που αντιδράει για τα πάντα!Δεν ξέρω που έχω φταίξει δεν ξέρω τι να κάνω έχω απελπιστεί.Σίγουρα φταίει κ η δική μου ανασφάλεια στο να με αποδεχτεί το παιδί,ίσως καταλαβαίνει ποσο μ ενοχλεί όλο αυτό δεν ξέρω.Βλέπω φίλες μου,γνωστές μου τις ρωτάω κ όλες μου απαντάνε οτι τα παιδιά είνα κολλημένες πανω τους.Σίγουρα κατι έχω κάνει λάθος κ συνεχίζω κ το κάνω.Είμαι πολύ στενοχωρημένη γιατι ασχολούμαι με το παιδί ποτέ δεν τον παραμέλησα.Πλέον νιώθω ανίκανη κ άχρηστη να μεγαλώσω ένα παιδί.Ξυπνάω με φόβο πως θα ξυπνήσει ο μικρός.Να σημειώσω οτι υπάρχουν κ ελάχιστες φορές μέσα στο μήνα που θα είμαστε καλά.Αλλά σε γενικές γραμμές η βάση του είναι ο μπαμπάς.Νιώθω σαν νταντά πια που απλά προσέχει ενα ξενο παιδακι κ κανει τις δουλειες του σπιτιου.Πιστεύω οτι κοντεύω να πάθω κατάθλιψη..τι να κάνω;;Υπάρχει περίπτωση παιδί να μην θέλει κ να μην αγαπάει τη μάνα του;;Ευχαριστώ πολύ.

Κοπέλα μου καλησπέρα..

Στεναχωριέμαι με όσα νιώθεις όμως θα σου πως δύο πράγματα,το πρωτο κ βασικό πήγαινε οπωσδήποτε δε έναν ειδικό γιατί θα σας αλλάξει τη ζωή κ θα είναι τα καλύτερα λεφτά που έχεις δώσει!!

Δεύτερον όπως προείπε κ πιο πάνω μια κοπέλα όσο το παιδί σου αντιδρά κ σε τραβάει να παίξετε κτλ όντως ακόμη δείχνει πόσο ανάγκη σε εχει στη ζωή του κ φυσικά θα σε έχει γιατί πάντα θα είσαι η μαμά του.

Το ότι ένα παιδί δείχνει κάπου αδυναμία δεν είναι κάτι κακο,όλα τα παιδιά το κανουν κ εμείς όταν ήμασταν το κάναμε (κ εγώ στο μπαμπά μου είχα!) Απλά το θέμα είναι να έχει όρια αυτή η αδυναμία κ να μη γίνει μίσος προς τον άλλο γονιό. Η μητέρες έχουμε συνηθίσει πολλές φορές να είμαστε εμείς που είναι κολλημένα τα παιδιά μας κ συνήθως οι πατεράδες νιώθουν ότι περιγραφεις εσύ τώρα. Μη κοιτάς που εκείνοι δε το εκφράζουν διότι είναι άντρες αλλά πολλοί σκέφτονται ότι εσύ "εγώ μόνο φέρνω τα λεφτά εδώ κ το παιδί είναι πίσω από τη φούστα της μάνας του κ ίδιο με εκείνη είναι κτλ" όλα αυτά είναι παράπονα που εκφράζουν.. αυτό το λέω απλά να δεις κ την άλλη μεριά κ ότι δεν είσαι η μόνη!

Η λύση λοιπόν για εμένα είναι κατόπιν συνεννόησης με τον άντρα σου να εκμεταλλευτείς τη σχέση που έχει εκείνος με το παιδί για να έρθεις ξανά πιο κοντά του. Εξηγω: να πεις στον άντρα σου πως όταν πηγαίνει σε εκείνον το παιδί τα απογεύματα ο άντρας σου να του λέει έλα να κάνουμε αυτό το παιχνίδι με τη μαμά όλοι μαζί,να μαγειρέψουμε όλοι μαζί,να δούμε ταινία όλοι μαζί,να παιξουμρ κυνηγητό όλοι μαζί κ μέσω του άντρα σου να συμμετέχεις κ εσύ ξανά κ το παιδί να αντιληφθεί ότι δεν είσαι η Κάκια που τον αποθεις από τον πατέρα του κ όσο εκείνοι παίζουν εσύ τρωγεσαι κ τους κρατάς μούτρα κτλ αλλά ότι είσαι μία από αυτούς,είστε ομάδα, οικογένεια..

Να αντιληφθεί το παιδί πως δεν είστε μαμά κ μπαμπάς χωρια αλλά οι γονείς του μαζί! Εφόσον όπως κατάλαβα το έχεις πει το πρόβλημα σου στον άντρα σου συνεννοηθείτε στο να ενωθείτε κ όλα θα φτιάξουν πιστεύω! Κ προς Θεού ΜΗΝ ΝΕΥΡΙΆΖΕΙΣ στον άντρα σου για την όλη κατάσταση γτ και δεν φτάιει κ πρέπει να το λύσετε όλοι μαζί αυτό και ΜΗΝ δείχνεις άλλο μπροστά στο παιδί ότι σε ενοχλεί η σχέση που έχει με τον πατέρα του γτ πρώτον του δημιουργείς αντίδραση κ κολλάει σε αυτόν ακόμη πιο πολύ για αν σε τσιγκλισει κ δεύτερον νιώθει ότι θες να του χαλάσεις κάτι που του αρέσει όπως το παιχνίδι με τον μπαμπά του.

Ελπιζω να σε βοήθησα έστω λίγο,θεωρώ εφικτό να κάνεις ότι σου πρότεινα χωρίς βέβαια αν τη πρώτη μέρα δεις το παιδί να ξενερωνειε το που θα παίξετε όλοι μαζί εσύ να κάνεις πίσω ! Θα σφίξεις τα δόντια θα γελάς κ θα δεις που στο τέλος θα είστε απίθανη ομάδα!!

[Φραουλίτσα*]

Καλησπέρα!!! Μην στεναχωριέσαι, δεν υπάρχει παιδι που να μην αγαπάει την μαμά του. Ακόμα και μαμάδες ή μπαμπάδες που μπορεί να είναι αδιάφοροι προς αυτα. Επειδή είχα περάσει και γω απο την θέση σου και ενω το έπαιρνα ψύχραιμα, για τι έβλεπα απο τις πράξεις της ότι με αγαπάει ήταν στιγμές που με στεναχωρουσε και ένιωθα ότι δεν με θέλει.Σε εμάς τι συνεβαινε; Ήμουν εγω η αυστηρή που την μάλωνα όταν δεν έκανε κάτι σωστό που δεν της έδινα γλυκά που της χάλαγα χατίρια όταν έπρεπε για το καλό της, ενω οι άλλοι, μαζί και ο μπαμπάς της της έκαναν όλα τα χατίρια έκανε τα στραβά μάτια εκει που μπορεί να της φώναζα και έφερνε όλο δωράκια και σοκολάτες. Και ενω έλεγα μέσα μου δεν πειράζει το κάνεις γιατί πραγματικά την αγαπάς κ όταν μεγαλώσει θα καταλάβει  μέσα μου κάποιες φορές πονούσα πολύ. Στην ίδια ηλικία ήταν. Και έχει μεγαλώσει και έχει αλλάξει πολυ η σχέση μας είμαστε πολύ αγαπημένες. Αλλά έβαλα χέρι και στον μπαμπά της, να μην φέρνει όλο γλυκά να την μαλώνει και αυτος που και που και ειδικά όταν δεν μου μιλούσε καλα. Το κατάλαβε και με βοήθησε και όλα είναι μια χαρά. Προσπάθησα βέβαια και γω να συγκρατω τα νεύρα μου, γιατί κάποιες φορές εκνευρίζομαι και γω..... Ουφ σόρρυ έγραψα πολλά αλλά όταν σε διάβασα κατάλαβα πως νιώθεις, έχουν υπάρξει φορες που ένιωθα και γω πολυ χάλια. Και το παιδάκι σου στάνταρ σε αγαπάει!!!

[Mkp2020]

Καλημερα σε ολες!!Πραγματικα μου δινετε λιγο κουραγιο ολες!Να παραδειγμα σημερα το πρωι φωναξε μαμα μολις ξυπνησε αλλα με γκρινια προτου καν με δει!Πηγε ο αντρας μου σημερα αν τον σηκωσει αν πηγαινα εγω θα αρχιζε να κοπανιεται αυτο ειναι που με τρελαινει κ δεν μπορω να το διαχειριστω!!!Καταλαβαινω ολα αυτα μου λετε οτι θελει να γινει ανεξαρτητος οτι ειναι νευρα της ηλικιας κτλ αλλα αυτο ειναι κατι που ξεκινησε απο 12 μηνων σχεδον οποτε δεν ξερω αν φταιει αυτο..Ισως να εκανα καποια λαθη οκ...ολες οι μαμαδες ομως δεν κανουν;αλλες περνανε επιλοχειο κ μπορει να μην θελουν καν τα παιδια τους δεν μπορω να καταλαβω!!Εχω γινει τερμα ενοχικη ομως παρολα αυτα κ τα ριχνω ολα πανω μου!Αυτο με το παιχνιδι οι 3 μας ισως εχετε δικιο αλλα οσες φορες παω να μπω αναμεσα τους παλι νευρα κ θυμο εισπρατω.Δεν βοηθαει κ η ψυχολογικη μου κατασταση καθολου για να το παλεψω γιατι με το που αντιδραει ασχημα μου κοβει τα φτερα δεν μπορω να προσποιηθω.Ειναι πολυ βασσνιστικο ολο αυτο για μενα πρεπει να βρεθει μια λυση αμεσα!Ευχαριστω κ παλι που μου απαντατε κ προσπαθειτε να με κανετε να νιωσω καλυτερα.

Να συμπληρωσω οτι το χειροτερο απο ολα ειναι να μην σε πιστευει κανεις..να σε θεωρουν τερμα υπερβολικη κτλ..ναι σε καποια πραγματα ειμαι οπως πχ το να λεω οτι δεν με αγαπαει το παιδι μου αλλα ποιος μπορει να μπει στη θεση μου οταν βλεπεις οτι το παιδακι σου σε διωχνει κ δεν περναει καλα μαζι σου;οσο κουλ κ να εισαι οσο και ψυχολογικα αλλα να μην εχεις μεσα σου σε ποναει.Απο κει κ περα ειναι θεμα διαχειρισης κατι που εγω δεν το χω καθολου δυστυχως.

[Mkp2020]

Να συμπληρωσω οτι το χειροτερο απο ολα ειναι να μην σε πιστευει κανεις..να σε θεωρουν τερμα υπερβολικη κτλ..ναι σε καποια πραγματα ειμαι οπως πχ το να λεω οτι δεν με αγαπαει το παιδι μου αλλα ποιος μπορει να μπει στη θεση μου οταν βλεπεις οτι το παιδακι σου σε διωχνει κ δεν περναει καλα μαζι σου;οσο κουλ κ να εισαι οσο και ψυχολογικα αλλα να μην εχεις μεσα σου σε ποναει.Απο κει κ περα ειναι θεμα διαχειρισης κατι που εγω δεν το χω καθολου δυστυχως.

Α και κατι τελευταιο μονο το βραδυ φαινεται να συμβιβαζεται μαζι μου...δηλαδη μπανιο υπνο..βεβαια αυτο δεν σημαινει οτι δεν αφηνει κ τον μπαμπα να τα κανει αυτα απλα τουλαχιστον δεν υπαρχει αρνηση κατι ειναι κ αυτο.Κατα τ αλλα ειμαι αορατη η σακος του μποξ!!!

[Renez]

Just now, Mkp2020 είπε:

Να συμπληρωσω οτι το χειροτερο απο ολα ειναι να μην σε πιστευει κανεις..να σε θεωρουν τερμα υπερβολικη κτλ..ναι σε καποια πραγματα ειμαι οπως πχ το να λεω οτι δεν με αγαπαει το παιδι μου αλλα ποιος μπορει να μπει στη θεση μου οταν βλεπεις οτι το παιδακι σου σε διωχνει κ δεν περναει καλα μαζι σου;οσο κουλ κ να εισαι οσο και ψυχολογικα αλλα να μην εχεις μεσα σου σε ποναει.Απο κει κ περα ειναι θεμα διαχειρισης κατι που εγω δεν το χω καθολου δυστυχως.

Α και κατι τελευταιο μονο το βραδυ φαινεται να συμβιβαζεται μαζι μου...δηλαδη μπανιο υπνο..βεβαια αυτο δεν σημαινει οτι δεν αφηνει κ τον μπαμπα να τα κανει αυτα απλα τουλαχιστον δεν υπαρχει αρνηση κατι ειναι κ αυτο.Κατα τ αλλα ειμαι αορατη η σακος του μποξ!!!

Παρατηρώ ότι χειρίζεσαι πολύ όμορφα το λόγο με αποτέλεσμα να μπορείς ξεκάθαρα να μας περιγράψεις τι ακριβώς βιώνεις το οποίο σημαίνει ότι έχεις αυτογνωσία(είμαι ενοχική,αγχωτική,δεν έχω πλέον κουράγιο κτλ) κ γνώση των πράγματων γύρω σου πράγμα πολύ σημαντικό καθώς είναι το πρώτο βήμα για την αλλαγή..να αποδεχτείς τη κατάσταση ως έχει δλδ κ να θες να την αλλάξεις.

Όταν σου είπα να παίξεις μαζί τους σου τόνισα να σε βάλει ο άντρας σου στο παιχνίδι μεταξύ τους κ όχι να χωθείς μονη σου με αποτέλεσμα ο μικρός να σε νιώσει σαν εισβολή που τον χωρίζεις από τον πατερα του! Στο ξανά εξηγω,μιλά στον άντρα σου κ ζητά του εκείνος να σε φωνάζει να παίζεις μαζί τους κ αν ο μικρός γκρινιαξει ΕΚΕΊΝΟΣ να του κόψει τη φόρα κ να του εξηγήσει πως είστε οικογένεια κ θα παίζεται πλέον όλοι μαζί κ σου λέω να τα κάνει ο άντρας σου αυτά ως ενδιάμεσος γτ εκείνον προφανώς το παιδί θα τον ακούσει πιο εύκολα κ θα αποδεχθει ότι του πει ο πατέρας του γτ όπως μας λες του έχει αδυναμία αρα θα το ακούει κ θα θέλει να τον αντιγράφει. 

Συνεννόησου με τον άντρα σου κοπέλα μου,δεν είναι εχθρός σου,αλλά σύμμαχος σου κ θα σε βοηθήσει!!