Φόβος για δεύτερη εγκυμοσύνη

[Κωνσταντίνα16]

Καλησπέρα κορίτσια έχω ένα θέμα και θα ήθελα την βοήθεια σας.. Πριν 14 μήνες σχεδόν γέννησα τον πρίγκιπα μου μετά από μια δύσκολη εγκυμοσύνη καθώς όλη την εγκυμοσύνη την έβγαλα ξάπλα με πρόωρες συσπάσεις τοκετού από τον 4 μήνα. Νοσηλεύτικα για τις συσπάσεις, έκανα αμνιοπαρακεντηση και εν τέλει γέννησα με καισαρική στον 8 μήνα το θαυματάκι μου. Στο χειρουργείο όμως μάλλον δεν έκανε συσπάσεις η μήτρα όταν βγήκε το μωρό και με πλάκωσαν σε κάτι χάπια και όρους και έτσι δόξα τω Θεό όλα πήγαν καλά!! Ανναρωσα γρήγορα και δεν είχα κανένα πρόβλημα δόξα τω Θεό.. Τώρα το πρόβλημα μου είναι πως ενώ με τον συζηγο θέλουμε να χαρίσουμε ένα αδερφάκι στον μικρό φοβάμαι ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΆ Πολύ την γέννα... Όχι την εγκυμοσύνη αλλά την γέννα... Φοβάμαι μην πάθω τίποτα και πεθάνω... Τι να κάνω; το έχει περάσει καμία άλλη κοπέλα αυτο; και αν ναι τι έκανε για να το ξεπεράσει; 

Ευχαριστώ εκ των προτέρων 

[Sousamaki]

Just now, Κωνσταντίνα16 είπε:

Καλησπέρα κορίτσια έχω ένα θέμα και θα ήθελα την βοήθεια σας.. Πριν 14 μήνες σχεδόν γέννησα τον πρίγκιπα μου μετά από μια δύσκολη εγκυμοσύνη καθώς όλη την εγκυμοσύνη την έβγαλα ξάπλα με πρόωρες συσπάσεις τοκετού από τον 4 μήνα. Νοσηλεύτικα για τις συσπάσεις, έκανα αμνιοπαρακεντηση και εν τέλει γέννησα με καισαρική στον 8 μήνα το θαυματάκι μου. Στο χειρουργείο όμως μάλλον δεν έκανε συσπάσεις η μήτρα όταν βγήκε το μωρό και με πλάκωσαν σε κάτι χάπια και όρους και έτσι δόξα τω Θεό όλα πήγαν καλά!! Ανναρωσα γρήγορα και δεν είχα κανένα πρόβλημα δόξα τω Θεό.. Τώρα το πρόβλημα μου είναι πως ενώ με τον συζηγο θέλουμε να χαρίσουμε ένα αδερφάκι στον μικρό φοβάμαι ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΆ Πολύ την γέννα... Όχι την εγκυμοσύνη αλλά την γέννα... Φοβάμαι μην πάθω τίποτα και πεθάνω... Τι να κάνω; το έχει περάσει καμία άλλη κοπέλα αυτο; και αν ναι τι έκανε για να το ξεπεράσει; 

Ευχαριστώ εκ των προτέρων 

Καλησπέρα!!

να σου ζήσει το πρώτο παιδάκι σου!!

οπως είπες το παιδάκι σου είναι 14 μηνών και είναι αναμενόμενο οι αναμνήσεις από έναν δύσκολο τοκετό να είναι ακόμη νωπές.

 

Μπορείς να συζητήσεις με τον γιατρό σου αυτή την αγωνία κ τον φόβο σου..ο,τι και αν σου πει η καθεμία από μας , η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή και συμβαίνει υπό διαφορετικες συνθήκες..οποτε ο,τι και να ακούσεις από τον οποιαδήποτε δε θα σου παρέχει την ίδια ασφάλεια όσο αν απευθυνθείς σε έναν ή και περισσότερους ειδικούς..ουτως η άλλως είναι εκεί για να μας λύνουν τις απορίες..

ευχομαι γρήγορα να φύγει αυτός ο φόβος κ με το καλό ,αφού το θέλετε, να έχεις μια δεύτερη ηρεμη εγκυμοσύνη!!!

[Penny...]

Just now, Κωνσταντίνα16 είπε:

Καλησπέρα κορίτσια έχω ένα θέμα και θα ήθελα την βοήθεια σας.. Πριν 14 μήνες σχεδόν γέννησα τον πρίγκιπα μου μετά από μια δύσκολη εγκυμοσύνη καθώς όλη την εγκυμοσύνη την έβγαλα ξάπλα με πρόωρες συσπάσεις τοκετού από τον 4 μήνα. Νοσηλεύτικα για τις συσπάσεις, έκανα αμνιοπαρακεντηση και εν τέλει γέννησα με καισαρική στον 8 μήνα το θαυματάκι μου. Στο χειρουργείο όμως μάλλον δεν έκανε συσπάσεις η μήτρα όταν βγήκε το μωρό και με πλάκωσαν σε κάτι χάπια και όρους και έτσι δόξα τω Θεό όλα πήγαν καλά!! Ανναρωσα γρήγορα και δεν είχα κανένα πρόβλημα δόξα τω Θεό.. Τώρα το πρόβλημα μου είναι πως ενώ με τον συζηγο θέλουμε να χαρίσουμε ένα αδερφάκι στον μικρό φοβάμαι ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΆ Πολύ την γέννα... Όχι την εγκυμοσύνη αλλά την γέννα... Φοβάμαι μην πάθω τίποτα και πεθάνω... Τι να κάνω; το έχει περάσει καμία άλλη κοπέλα αυτο; και αν ναι τι έκανε για να το ξεπεράσει; 

Ευχαριστώ εκ των προτέρων 

Απλα να σκέφτεσαι το ότι έγινε την μια φορά δεν σημαίνει οτι θα ξανασυμβεί κορίτσι μου δεν πρεπει να σε παρασύρει ο φόβος να κατσεις και να ηρεμήσεις και να αρχισεις τις προσπαθειες

[linaa]

Just now, Κωνσταντίνα16 είπε:

Καλησπέρα κορίτσια έχω ένα θέμα και θα ήθελα την βοήθεια σας.. Πριν 14 μήνες σχεδόν γέννησα τον πρίγκιπα μου μετά από μια δύσκολη εγκυμοσύνη καθώς όλη την εγκυμοσύνη την έβγαλα ξάπλα με πρόωρες συσπάσεις τοκετού από τον 4 μήνα. Νοσηλεύτικα για τις συσπάσεις, έκανα αμνιοπαρακεντηση και εν τέλει γέννησα με καισαρική στον 8 μήνα το θαυματάκι μου. Στο χειρουργείο όμως μάλλον δεν έκανε συσπάσεις η μήτρα όταν βγήκε το μωρό και με πλάκωσαν σε κάτι χάπια και όρους και έτσι δόξα τω Θεό όλα πήγαν καλά!! Ανναρωσα γρήγορα και δεν είχα κανένα πρόβλημα δόξα τω Θεό.. Τώρα το πρόβλημα μου είναι πως ενώ με τον συζηγο θέλουμε να χαρίσουμε ένα αδερφάκι στον μικρό φοβάμαι ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΆ Πολύ την γέννα... Όχι την εγκυμοσύνη αλλά την γέννα... Φοβάμαι μην πάθω τίποτα και πεθάνω... Τι να κάνω; το έχει περάσει καμία άλλη κοπέλα αυτο; και αν ναι τι έκανε για να το ξεπεράσει; 

Ευχαριστώ εκ των προτέρων 

καλο ειvαι vα μιλησεις με τοv γιατρο σου κ vα παρεις κ αλλες γvωμες γιατρωv για τ; αιτια που το επαθες αυτο ...vα καvεις πριv ξεκιvησεις προσπαθειες εξετασεις που ισως απαιτουvται κ αv εχεις το οκ κ απο γιατρους δεv θα εχεις vα φοβασαι τιποτα . με εξετασεις κ παρακολουθηση ιδιαιτερη κ το ΟΚ τωv γιατρωv σου δεv εχεις vα φοβασαι τιποτα

[Κωνσταντίνα16]

Just now, Sousamaki είπε:

Καλησπέρα!!

να σου ζήσει το πρώτο παιδάκι σου!!

οπως είπες το παιδάκι σου είναι 14 μηνών και είναι αναμενόμενο οι αναμνήσεις από έναν δύσκολο τοκετό να είναι ακόμη νωπές.

 

Μπορείς να συζητήσεις με τον γιατρό σου αυτή την αγωνία κ τον φόβο σου..ο,τι και αν σου πει η καθεμία από μας , η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή και συμβαίνει υπό διαφορετικες συνθήκες..οποτε ο,τι και να ακούσεις από τον οποιαδήποτε δε θα σου παρέχει την ίδια ασφάλεια όσο αν απευθυνθείς σε έναν ή και περισσότερους ειδικούς..ουτως η άλλως είναι εκεί για να μας λύνουν τις απορίες..

ευχομαι γρήγορα να φύγει αυτός ο φόβος κ με το καλό ,αφού το θέλετε, να έχεις μια δεύτερη ηρεμη εγκυμοσύνη!!!

Σε ευχαριστώ πολύ!! Εννοείται πως είναι ξεχωριστή η κάθε περίπτωση απλά ήθελα να δω αν καμιά άλλη κοπέλα έχει αυτές τις σκέψεις τους φόβους και πως το καταπολέμησε..εννοείται πως θα  μιλήσω και  με την γιατρό μου απλά το σκέφτομαι έντονα αυτους τους μηνες

Just now, Penny... είπε:

Απλα να σκέφτεσαι το ότι έγινε την μια φορά δεν σημαίνει οτι θα ξανασυμβεί κορίτσι μου δεν πρεπει να σε παρασύρει ο φόβος να κατσεις και να ηρεμήσεις και να αρχισεις τις προσπαθειες

Καλησπέρα κορίτσι μου.. Εννοείται πως δεν το σκέφτομαι έτσι όμως ο φόβος υπάρχει δυστυχώς. Είμαι και πολύ αγχώδης σαν άνθρωπος γενικά οπότε άστα.. Απλά φοβάμαι ότι από τον φόβο μου μπορεί να στερησω ένα αδερφάκι από το παιδί μου και μετά να κοπανάω το κεφάλι μου 

Just now, linaa είπε:

καλο ειvαι vα μιλησεις με τοv γιατρο σου κ vα παρεις κ αλλες γvωμες γιατρωv για τ; αιτια που το επαθες αυτο ...vα καvεις πριv ξεκιvησεις προσπαθειες εξετασεις που ισως απαιτουvται κ αv εχεις το οκ κ απο γιατρους δεv θα εχεις vα φοβασαι τιποτα . με εξετασεις κ παρακολουθηση ιδιαιτερη κ το ΟΚ τωv γιατρωv σου δεv εχεις vα φοβασαι τιποτα

Όλες μου οι εξετάσεις ήταν και είναι εντάξει δεν είχα κάτι παθολογικο.. Απλά ο οργανισμός μου αντέδρασε έτσι.. Είμαι και πολύ μικροκαμωνενη και ο μπέμπης τότε ήταν αρκετά μεγάλος για εμένα οπότε ζορίζοταν και το παιδί γιατί δεν χωρούσε.. 

[Sousamaki]

Κοίταξε για να είμαστε απολυτα ειλικρινείς κάθε νοήμων άνθρωπος ,ποσό μάλλον κάποιος που είχε και κάποιες ατυχίες όπως Εσυ στην πρώτη σου εγκυμοσύνη, έχει φόβους και αγωνιες πολλες..

μερα με τη μέρα που περνάει (ειδικα όσες έχουμε δύσκολη εγκυμοσύνη) λέμε «άντε πέρασε και η σημερινή προχωράμε !!»

μην αφήνεις τον φόβο να σε κυριεύει..να είσαι όσο μπορείς περισσότερο αισιοδοξη..

πότε κλαίμε, πότε χαιρόμαστε (άνθρωποι είμαστε) αλλά θα τα ξεπερνάμε..έτσι και Εσυ..τώρα φοβάσαι γιατί έχεις μια άσχημη ανάμνηση..

οταν έρθει η ώρα κ είσαι ξανά έγκυος θα χαρείς μετά ενδεχομένως λίγο θα αγχωθείς..θα σε καθησυχάσει ο γιατρός σου..να είσαι αισιοδοξη..η επιστήμη βοηθάει πολύ πλέον..

[Κωνσταντίνα16]

Just now, Sousamaki είπε:

Κοίταξε για να είμαστε απολυτα ειλικρινείς κάθε νοήμων άνθρωπος ,ποσό μάλλον κάποιος που είχε και κάποιες ατυχίες όπως Εσυ στην πρώτη σου εγκυμοσύνη, έχει φόβους και αγωνιες πολλες..

μερα με τη μέρα που περνάει (ειδικα όσες έχουμε δύσκολη εγκυμοσύνη) λέμε «άντε πέρασε και η σημερινή προχωράμε !!»

μην αφήνεις τον φόβο να σε κυριεύει..να είσαι όσο μπορείς περισσότερο αισιοδοξη..

πότε κλαίμε, πότε χαιρόμαστε (άνθρωποι είμαστε) αλλά θα τα ξεπερνάμε..έτσι και Εσυ..τώρα φοβάσαι γιατί έχεις μια άσχημη ανάμνηση..

οταν έρθει η ώρα κ είσαι ξανά έγκυος θα χαρείς μετά ενδεχομένως λίγο θα αγχωθείς..θα σε καθησυχάσει ο γιατρός σου..να είσαι αισιοδοξη..η επιστήμη βοηθάει πολύ πλέον..

Αυτό ακριβώς.. Και εγώ τότε κάθε μέρα έλεγα δόξα τω Θεό κέρδισαμε μια μέρα ακόμα.. Όσο σκέφτομαι μια δεύτερη εγκυμοσύνη φοβάμαι μόνο την γέννα και όχι την διάρκεια της εγκυμοσύνης .. Δεν ξέρω πως γίνεται αυτο.. Ελπίζω να το ξεπεράσω και να κάνω άλλο ένα παιδάκι πρώτα ο Θεός 

[Penny...]

Just now, Κωνσταντίνα16 είπε:

Σε ευχαριστώ πολύ!! Εννοείται πως είναι ξεχωριστή η κάθε περίπτωση απλά ήθελα να δω αν καμιά άλλη κοπέλα έχει αυτές τις σκέψεις τους φόβους και πως το καταπολέμησε..εννοείται πως θα  μιλήσω και  με την γιατρό μου απλά το σκέφτομαι έντονα αυτους τους μηνες

Καλησπέρα κορίτσι μου.. Εννοείται πως δεν το σκέφτομαι έτσι όμως ο φόβος υπάρχει δυστυχώς. Είμαι και πολύ αγχώδης σαν άνθρωπος γενικά οπότε άστα.. Απλά φοβάμαι ότι από τον φόβο μου μπορεί να στερησω ένα αδερφάκι από το παιδί μου και μετά να κοπανάω το κεφάλι μου 

Όλες μου οι εξετάσεις ήταν και είναι εντάξει δεν είχα κάτι παθολογικο.. Απλά ο οργανισμός μου αντέδρασε έτσι.. Είμαι και πολύ μικροκαμωνενη και ο μπέμπης τότε ήταν αρκετά μεγάλος για εμένα οπότε ζορίζοταν και το παιδί γιατί δεν χωρούσε.. 

Εγώ να δεις ποσο αγχωδης είμαι και εμενα ήτανε πολύ δύσκολη η εγκυμοσύνη δεν χάρηκα τιποτα τιποτα όταν έχεις χάσει ήδη ενα παιδι απο ενδομήτριο θάνατο φοβάσαι μέχρι και την ανασα σου όπως εγω οπιτε σε καταλαβαίνω μην απολογεισαι σε κανέναν επειδή φοβάσαι είναι κατανοητό απλα προσπαθησε να το κουμανταρεις και Οχι να σε κουμαντάρει γιατί μετά το έχασες το παιχνίδι

[anemoni1989]

Καλησπέρα!!!! Να σου ζήσει ο μικρούλης!!!

Λοιπόν, το θέμα σου μου θυμίζει πάνω κάτω την περίπτωση μου!! Βέβαια καμία σχέση αυτά που περιγράφεις με όσα πέρασα εγώ, αλλά είχα και εγώ πολύ δύσκολη εγκυμοσύνη!!! Υπερεμεση από την 1η μέρα της καθυστέρησης μέχρι και αφότου γέννησα (έχασα 15 κιλά σκέψου στην εγκυμοσύνη αφού έκανα συνέχεια εμετούς), 3πλη αποκόλληση στην 9η εβδομάδα με τρελή αιμορραγία, ξάπλα 1 μήνα τότε και έκτοτε υπερβολική προσοχή γιατί έκλεισε ολοκληρωτικά η αποκόλληση στη β επιπέδου, πρόωρες συσπάσεις από τον 7ο μηνα, ολιγοαμνιο στον 8ο και εν τέλει γέννησα με πρόκληση μετά από 19 ώρες στις 40 εβδομάδες!!! Μέχρι τέλους με παιδεύει το βλαστάρι μου!!!  Βέβαια δεν κινδύνευσε η ζωή μου , αλλά ήμουν μονίμως χάλια λόγω των εμετων... Σκέψου δεν πέρασε ούτε μια μέρα που να μην κάνω τουλάχιστον 3 εμετούς κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου. Τη χειρότερη μέρα είχα κάνει 30, ενώ ένας μέσος όρος εμετών ήταν οι 15 καθημερινα... Είχα και μια αποβολή στο ιστορικό μου, οπότε είχα και το αγχος... Με ρωτάνε λοιπόν όλοι ποτέ θα κάνω 2ο παιδί!!! Ποτέ τους λέω!!! Φοβάμαι τόσο πολύ ότι θα περάσω ξανα τα ίδια με τους εμετούς που ειλικρινά μου φαίνεται εφιάλτης το ενδεχόμενο 2ης εγκυμοσύνης... Στεναχωριέμαι που μάλλον έτσι θα μείνει η κόρη μου μοναχοπαίδι και ο άντρας μου θέλει πολύ ένα 2ο παιδάκι, αλλά ειλικρινά δεν μπορώ ούτε να σκεφτώ να περνάω το 1/10 από όλα αυτά ξανά. Αν μου εγγυηθεί κάποιος ότι θα έχω μια πανευκολη εγκυμοσύνη και πως δεν θα έχω τίποτα από όλα αυτά ξανά, θα το σκεφτόμουν, αλλά σε αυτή τη φάση και μόνο που τα θυμήθηκα ξανά, με έπιασε αναγουλα!!!

[Sousamaki]

Θα το ξεπεράσεις και όταν νιώσεις λίγο καλύτερα θα προσπαθήσεις για ένα δεύτερο παιδάκι..

ο χρόνος γιατρεύει τα πάντα!

να είσαι σίγουρη κ να ελπίζεις το καλυτερο

[Comet]

Just now, Κωνσταντίνα16 είπε:

Καλησπέρα κορίτσια έχω ένα θέμα και θα ήθελα την βοήθεια σας.. Πριν 14 μήνες σχεδόν γέννησα τον πρίγκιπα μου μετά από μια δύσκολη εγκυμοσύνη καθώς όλη την εγκυμοσύνη την έβγαλα ξάπλα με πρόωρες συσπάσεις τοκετού από τον 4 μήνα. Νοσηλεύτικα για τις συσπάσεις, έκανα αμνιοπαρακεντηση και εν τέλει γέννησα με καισαρική στον 8 μήνα το θαυματάκι μου. Στο χειρουργείο όμως μάλλον δεν έκανε συσπάσεις η μήτρα όταν βγήκε το μωρό και με πλάκωσαν σε κάτι χάπια και όρους και έτσι δόξα τω Θεό όλα πήγαν καλά!! Ανναρωσα γρήγορα και δεν είχα κανένα πρόβλημα δόξα τω Θεό.. Τώρα το πρόβλημα μου είναι πως ενώ με τον συζηγο θέλουμε να χαρίσουμε ένα αδερφάκι στον μικρό φοβάμαι ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΆ Πολύ την γέννα... Όχι την εγκυμοσύνη αλλά την γέννα... Φοβάμαι μην πάθω τίποτα και πεθάνω... Τι να κάνω; το έχει περάσει καμία άλλη κοπέλα αυτο; και αν ναι τι έκανε για να το ξεπεράσει; 

Ευχαριστώ εκ των προτέρων 

Καλησπερα κοριτσακι μου.Κι εγω ειχα μια πολυ δυσκολι εγκυμοσυνι(μετα απο μια παλινδρομι) .Υπερεμεσι κυησις,πολλες καουρες,συσπασεις απο τον εβδομο μινα,ελεγα θα γεννησω προωρα,ολι μερα τις μετρουσα αλλα δεν εγινε και πιρα ολο το Μηνα μου.Ειχα γριγορι και ευκολι γεννα αλλα εκανα ατονια μιτρας οπως εσυ,πολυ αιμοραγια,με πλακωσαν σε χαπια και ορους (δοσι για ελεφαντα ειπε ο γιατρος ) και τι γλιτωσα.Μενω εγκυος στους 9 Μηνες τυχαια,χαρικαμε πολυ αλλα παλι παλινδρομι.Θελαμε πολυ δευτερο παιδακι και 9 Μηνες μετα προσπατουμε και μενω παλι με τι μια.Χαλια παλι τα συμπτωματα,και χειροτερα,μονο συσπασεις δεν εχω.ΦοΒαμαι λιγο οχι τι γεννα αλλα το μετα απλα δεν το σκεφτομαι.Εμπιστευομαι πολυ το γιατρο μου,ξερω οτι οι πιτανοτιτες να ξαναγινει ειναι αυξιμενες.Κανω αυτο το μωρακι κυριως για το γιο μου (εννοειται το θελω κι εγω).και αντεχω ολι τιν ταλαιπωρια.Οι δικοι μου τρεμουν μην πετανω στη γεννα.Με ρωταν αν φοταμαι αλλα λεω οχι ομως τωρα που κοντευουν οι μερες το σκεφτομαι περισσοτερο αλλα ειμαι αισιοδοξι.Τωρα θα εχουμε περισσοτερο το νου μας,θα ναι το πρωτο που θα πω στο γιατρο και νιωτω οτι θα πανε ολα καλα.Ισως χρειαζεσαι περισσοτερο χρονο...Απλα το ρισκο σε μας παντα θα υπαρχει και το αγχος το ιδιο.Μπορει ομως και να να μην ξαναγινει

[Κωνσταντίνα16]

1 hour ago, Comet είπε:

Καλησπερα κοριτσακι μου.Κι εγω ειχα μια πολυ δυσκολι εγκυμοσυνι(μετα απο μια παλινδρομι) .Υπερεμεσι κυησις,πολλες καουρες,συσπασεις απο τον εβδομο μινα,ελεγα θα γεννησω προωρα,ολι μερα τις μετρουσα αλλα δεν εγινε και πιρα ολο το Μηνα μου.Ειχα γριγορι και ευκολι γεννα αλλα εκανα ατονια μιτρας οπως εσυ,πολυ αιμοραγια,με πλακωσαν σε χαπια και ορους (δοσι για ελεφαντα ειπε ο γιατρος ) και τι γλιτωσα.Μενω εγκυος στους 9 Μηνες τυχαια,χαρικαμε πολυ αλλα παλι παλινδρομι.Θελαμε πολυ δευτερο παιδακι και 9 Μηνες μετα προσπατουμε και μενω παλι με τι μια.Χαλια παλι τα συμπτωματα,και χειροτερα,μονο συσπασεις δεν εχω.ΦοΒαμαι λιγο οχι τι γεννα αλλα το μετα απλα δεν το σκεφτομαι.Εμπιστευομαι πολυ το γιατρο μου,ξερω οτι οι πιτανοτιτες να ξαναγινει ειναι αυξιμενες.Κανω αυτο το μωρακι κυριως για το γιο μου (εννοειται το θελω κι εγω).και αντεχω ολι τιν ταλαιπωρια.Οι δικοι μου τρεμουν μην πετανω στη γεννα.Με ρωταν αν φοταμαι αλλα λεω οχι ομως τωρα που κοντευουν οι μερες το σκεφτομαι περισσοτερο αλλα ειμαι αισιοδοξι.Τωρα θα εχουμε περισσοτερο το νου μας,θα ναι το πρωτο που θα πω στο γιατρο και νιωτω οτι θα πανε ολα καλα.Ισως χρειαζεσαι περισσοτερο χρονο...Απλα το ρισκο σε μας παντα θα υπαρχει και το αγχος το ιδιο.Μπορει ομως και να να μην ξαναγινει

Με το καλό το μωράκι σου κορίτσι μου και όλα θα πάνε καλά!! Εμένα η γέννα δεν ήταν τόσο δύσκολη απλά μ έμεινε ο φόβος.. Θέλω όμως να κάνω ένα ακόμα παιδάκι απλά φοβάμαι μην τυχόν και δεν πάει κάτι καλά.... 

 

1 ώρα πρίν, Sousamaki είπε:

Θα το ξεπεράσεις και όταν νιώσεις λίγο καλύτερα θα προσπαθήσεις για ένα δεύτερο παιδάκι..

ο χρόνος γιατρεύει τα πάντα!

να είσαι σίγουρη κ να ελπίζεις το καλυτερο

Σε ευχαριστώ πολύ κορίτσι μου να είσαι καλά! 

2 ώρες πρίν, anemoni1989 είπε:

Καλησπέρα!!!! Να σου ζήσει ο μικρούλης!!!

Λοιπόν, το θέμα σου μου θυμίζει πάνω κάτω την περίπτωση μου!! Βέβαια καμία σχέση αυτά που περιγράφεις με όσα πέρασα εγώ, αλλά είχα και εγώ πολύ δύσκολη εγκυμοσύνη!!! Υπερεμεση από την 1η μέρα της καθυστέρησης μέχρι και αφότου γέννησα (έχασα 15 κιλά σκέψου στην εγκυμοσύνη αφού έκανα συνέχεια εμετούς), 3πλη αποκόλληση στην 9η εβδομάδα με τρελή αιμορραγία, ξάπλα 1 μήνα τότε και έκτοτε υπερβολική προσοχή γιατί έκλεισε ολοκληρωτικά η αποκόλληση στη β επιπέδου, πρόωρες συσπάσεις από τον 7ο μηνα, ολιγοαμνιο στον 8ο και εν τέλει γέννησα με πρόκληση μετά από 19 ώρες στις 40 εβδομάδες!!! Μέχρι τέλους με παιδεύει το βλαστάρι μου!!!  Βέβαια δεν κινδύνευσε η ζωή μου , αλλά ήμουν μονίμως χάλια λόγω των εμετων... Σκέψου δεν πέρασε ούτε μια μέρα που να μην κάνω τουλάχιστον 3 εμετούς κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου. Τη χειρότερη μέρα είχα κάνει 30, ενώ ένας μέσος όρος εμετών ήταν οι 15 καθημερινα... Είχα και μια αποβολή στο ιστορικό μου, οπότε είχα και το αγχος... Με ρωτάνε λοιπόν όλοι ποτέ θα κάνω 2ο παιδί!!! Ποτέ τους λέω!!! Φοβάμαι τόσο πολύ ότι θα περάσω ξανα τα ίδια με τους εμετούς που ειλικρινά μου φαίνεται εφιάλτης το ενδεχόμενο 2ης εγκυμοσύνης... Στεναχωριέμαι που μάλλον έτσι θα μείνει η κόρη μου μοναχοπαίδι και ο άντρας μου θέλει πολύ ένα 2ο παιδάκι, αλλά ειλικρινά δεν μπορώ ούτε να σκεφτώ να περνάω το 1/10 από όλα αυτά ξανά. Αν μου εγγυηθεί κάποιος ότι θα έχω μια πανευκολη εγκυμοσύνη και πως δεν θα έχω τίποτα από όλα αυτά ξανά, θα το σκεφτόμουν, αλλά σε αυτή τη φάση και μόνο που τα θυμήθηκα ξανά, με έπιασε αναγουλα!!!

Να χαίρεσαι το παιδάκι σου κορίτσι μου..οχι σε καμια περίπτωση δεν κινδύνευσε η ζωή μου από ότι κατάλαβα τουλάχιστον.. 

Λένε πως κάθε εγκυμοσύνη είναι διαφορετική. Και εγώ είχα εμετούς μέχρι 5 μηνών αλλά δεν με νοιάζει να το ξανά πάθω.. Αρκεί να ξέρω πως θα γυρίσω σπίτι και εγώ και το μωρό υγιής 

2 ώρες πρίν, Penny... είπε:

Εγώ να δεις ποσο αγχωδης είμαι και εμενα ήτανε πολύ δύσκολη η εγκυμοσύνη δεν χάρηκα τιποτα τιποτα όταν έχεις χάσει ήδη ενα παιδι απο ενδομήτριο θάνατο φοβάσαι μέχρι και την ανασα σου όπως εγω οπιτε σε καταλαβαίνω μην απολογεισαι σε κανέναν επειδή φοβάσαι είναι κατανοητό απλα προσπαθησε να το κουμανταρεις και Οχι να σε κουμαντάρει γιατί μετά το έχασες το παιχνίδι

Σε καταλαβαίνω περίπου.... Και εγώ είχα 2 παλλινδρομες μέχρι να κάνω το ζουζούνι μου και εγώ μέσα στο άγχος ήμουν και λογικό ούτε εγώ ευχαριστήθηκα τπτ στην εγκυμοσύνη... Μόνο ειχα πάρει τα πάνω μου οταν βγήκαν τα αποτελέσματα της αμνιο μόνο εκεί. Κ εννοείται όταν είδα και τον μπόμπιρα 

[Φραουλίνο]

3 ώρες πρίν, Κωνσταντίνα16 είπε:

Καλησπέρα κορίτσια έχω ένα θέμα και θα ήθελα την βοήθεια σας.. Πριν 14 μήνες σχεδόν γέννησα τον πρίγκιπα μου μετά από μια δύσκολη εγκυμοσύνη καθώς όλη την εγκυμοσύνη την έβγαλα ξάπλα με πρόωρες συσπάσεις τοκετού από τον 4 μήνα. Νοσηλεύτικα για τις συσπάσεις, έκανα αμνιοπαρακεντηση και εν τέλει γέννησα με καισαρική στον 8 μήνα το θαυματάκι μου. Στο χειρουργείο όμως μάλλον δεν έκανε συσπάσεις η μήτρα όταν βγήκε το μωρό και με πλάκωσαν σε κάτι χάπια και όρους και έτσι δόξα τω Θεό όλα πήγαν καλά!! Ανναρωσα γρήγορα και δεν είχα κανένα πρόβλημα δόξα τω Θεό.. Τώρα το πρόβλημα μου είναι πως ενώ με τον συζηγο θέλουμε να χαρίσουμε ένα αδερφάκι στον μικρό φοβάμαι ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΆ Πολύ την γέννα... Όχι την εγκυμοσύνη αλλά την γέννα... Φοβάμαι μην πάθω τίποτα και πεθάνω... Τι να κάνω; το έχει περάσει καμία άλλη κοπέλα αυτο; και αν ναι τι έκανε για να το ξεπεράσει; 

Ευχαριστώ εκ των προτέρων 

Γεια σου Κωνσταντίνα! Αυτό που σου συμβαίνει λέγεται τοκοφοβια και είναι ειδική φοβία για τον τοκετό. Κάποιες φορές συμβαίνει μετά από τραυματική εμπειρία κατά τη διάρκεια προηγούμενου τοκετού αλλά και για άλλους λόγους. Χρειάζεται βοήθεια από ειδικό ψυχικής υγείας για να μην αντιμετωπίσεις υπέρμετρο άγχος κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σου (αν τελικά το αποφασίσεις). Ψαξτο λίγο και ζήτησε βοήθεια και όλα θα πάνε περίφημα. Σου εύχομαι ότι καλύτερο!! 

[Κωνσταντίνα16]

Just now, Φραουλίνο είπε:

Γεια σου Κωνσταντίνα! Αυτό που σου συμβαίνει λέγεται τοκοφοβια και είναι ειδική φοβία για τον τοκετό. Κάποιες φορές συμβαίνει μετά από τραυματική εμπειρία κατά τη διάρκεια προηγούμενου τοκετού αλλά και για άλλους λόγους. Χρειάζεται βοήθεια από ειδικό ψυχικής υγείας για να μην αντιμετωπίσεις υπέρμετρο άγχος κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σου (αν τελικά το αποφασίσεις). Ψαξτο λίγο και ζήτησε βοήθεια και όλα θα πάνε περίφημα. Σου εύχομαι ότι καλύτερο!! 

Σε ευχαριστώ πολύ να είσαι καλά.! Μια ερώτηση τι είναι το υπέρμετρη άγχος; πολύ άγχος δλδ; 

[Φραουλίνο]

Just now, Κωνσταντίνα16 είπε:

Σε ευχαριστώ πολύ να είσαι καλά.! Μια ερώτηση τι είναι το υπέρμετρη άγχος; πολύ άγχος δλδ; 

Να είσαι καλά! Ναι, εννοούσα ανεξέλεγκτο. Ότι δηλαδή μπορεί να μην μπορείς να το διαχειριστεις και είναι πολύ καλύτερα να το έχεις δουλέψει πριν μπεις σε μια επόμενη εγκυμοσύνη..