Ιστορίες επιτυχίας - IVF μετά τα 45

[wannabe]

 

On 6/6/2020 at 9:22 ΜΜ, Manoulitsa75 είπε:

Ας πούμε εδώ ιστορίες επιτυχίας αν γνωρίζουμε, δικές μας ή άλλων για επιτυχημένες εξωσωματικές μετά τα 45. 

Εγώ ξέρω μία. Στο όριο ακριβώς. Πολύ κοντινό μου πρόσωπο που γνωρίζω με σιγουριά ότι πήγαινε με δικό της υλικό. Γέννησε στα 45 της, μετά από πολλές προσπάθειες, ένα κοριτσάκι. Δύσκολη εγκυμοσύνη, πρόωρος τοκετός, ξετίναγμα στις εξετάσεις και το έμβρυο και το μωρό όταν γεννήθηκε. Ευτυχώς τώρα, χρόνια μετά, είναι κι οι δυο τους καλά. 

Το κακό είναι ότι μιλάμε για ηλικίες που τα δύο ή τρία χρόνια έχουν τεράστια διαφορά. Η 35άρα μπορεί να μην διαφοροποιείται τρελά από την 38άρα. Η 45άρα όμως από την 48άρα... 

On 8/6/2020 at 12:10 ΠΜ, daenerys είπε:

Γενικά υπάρχει ταμπού ακόμα και περιπτώσεις που δεν θα το πίστευες ότι θα είχαν πρόβλημα να το πουν, δεν το λένε. Είναι οπισθοδρομικό κατά τη γνώμη μου αλλά συμβαίνει.

Συμφωνώ μέχρι κεραίας! Το δικό μου πέρασμα από τις εξωσωματικές και οι σκέψεις που έκανα όταν ο γιατρός έριξε στο τραπέζι τα δανεικά (41 ήμουν τότε και δεν τα πρότεινε ακριβώς αλλά τα έφερε ως "σίγουρη επιτυχία") μου άφησαν μια πικρή αίσθηση για το πώς λειτουργεί ο χώρος αλλά και πώς εμείς διαιωνίζουμε την ύπαρξή του.

Σαφέστατα ο τρόπος που κάθε γυναίκα γίνεται μάνα είναι δική της υπόθεση και δεν χρωστά να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Για να μιλήσω όμως για τη δική μου περίπτωση, όταν προχωρούσα στη δεκαετία των 30, κανένας γιατρός δεν μου είχε θέσει με σαφήνεια τα δεδομένα της γονιμότητάς μου. Δεν ψαχνόμουν τότε, δεν είχα σύντροφο αλλά πήγαινα κι ερχόμουν στον γυναικολόγο μου (έχω αλλάξει κιόλας τρεις στην ενήλικη ζωή μου), έκανα τα παπ τεστ μου, τον έλεγχό μου και δεν βρέθηκε ένας χριστιανός (ας ήταν και μουσουλμάνος) να μου πει "το και το κοπέλα μου. Αυτά είναι τα περιθώριά σου, τότε θ' αρχίσεις να έχεις πρόβλημα, δικιά σου η ζωή και τι θα την κάνεις αλλά έχε τα υπόψη σου". Γύρω μου είχα παραδείγματα γυναικών που γίνανε μαμάδες σε μεγάλη ηλικία. Μία συνάδελφος στα 50 της, μια ξαδέλφη μου στα 51 της, μια άλλη μου ξαδέλφη (δίδυμα κιόλας αυτή) στα 46 της. Βάλε και τις "διάσημες" των σελίδων των περιοδικών. Βάλε και τις γιαγιάδες μας που γεννούσαν μέχρι τα 50 τους κι αυτές κι ακόμα να γίνει κοινή γνώση στις γυναίκες ότι ναι, εκείνες γεννούσαν μέχρι τα 50 τους αλλά το δέκατο, δωδέκατο παιδί τους. Χωρίζει άβυσσος το αναπαραγωγικό σύστημα μιας γυναίκας που το δουλεύει στο φουλ από τα 18 της απ' αυτή που προσπαθεί για πρώτη φορά.

Κοντολογής θεωρούσα ότι είχα πολλά χρόνια μπροστά μου μέχρι ν΄αρχίσω ν' αγχώνομαι. Κι όταν βρήκα σύντροφο στα 39 (μέσα στην ασχετοσύνη μου πίστευα ότι ήταν τόσο εύκολο να μείνω έγκυος που τους πρώτους μήνες της σχέσης έπαιρνα χάπι αντισύλληψης κι όταν το ανέφερα στον γυναικολόγο μου απλώς μου συνέστησε ποια μάρκα να χρησιμοποιώ) κι άρχισα να κοιτάζω το θέμα παιδί στα 40, έπεσα από τα σύννεφα. Μέχρι τότε πραγματικά δεν είχα ακούσει για δωρεά ωαρίων. Δεν ήξερα καν ότι υπήρχε και αυτός ο τρόπος.

Πλέον, έχοντας πάρει πολλές πληροφορίες γύρω από το θέμα "γονιμότητα μετά τα 40", κοιτάζω μ' άλλο μάτι τις μαμάδες του κύκλου μου που απέκτησαν παιδί σε μεγάλη ηλικία. Όχι τις ίδιες, μην παρεξηγηθώ, την ιστορία που διηγούνται. Και χωρίς να έχω καμία απόδειξη ναι, πιστεύω ότι χρησιμοποίησαν δανεικό γενετικό υλικό. Σίγουρη δεν μπορώ να είμαι όπως δεν μπορώ να είμαι σίγουρη αν έρθει ένας αγύμναστος, πλαδαρός μεσήλικας και μου πει "ξέρεις, πριν από τρεις μήνες ανέβηκα στο Έβερεστ". Προφανώς δεν μπορώ ν' απορρίψω την απειροελάχιστη πιθανότητα να το έχει κάνει αλλά δεν θα στοιχημάτιζα και ότι μου λέει αλήθεια.

Ομολογώ όμως ότι μ' ενοχλεί η πεποίθηση με την οποία μιλάνε για την επιτυχία τους. Π.χ. η συνάδελφός μου που γέννησε στα 50 της είχε διατυμπανίσει σε όλους ότι τα κατάφερε "με το τελευταίο ωάριο". Έτυχε προχθές να γυρίζουμε μαζί από τη δουλειά και πιάσαμε κουβέντα για τις εξωσωματικές μας (ήξερε ότι κι εγώ πέρασα απ' αυτή τη διαδικασία μέχρι ν' αποκτήσω το παιδάκι μου). Άρχισε πάλι να μου παινεύει τον γιατρό της (μεγάλο όνομα παρεμπιπτόντως) που ήταν μάγκας και τα κατάφερε κι ας ήταν τόσο μεγάλη κλπ. Της είπα πολύ ευγενικά "είσαι πραγματικά τυχερή. Στη δική μου ηλικία (40-41) οι γιατροί δίνανε 10% πιθανότητα να πετύχω. Μετά τα 45 σχεδόν μηδενική και σε προσανατολίζουν σε δανεικά. Στάθηκες πραγματικά πολύ τυχερή". Τα 'χασε λίγο αλλά συνέχισε ότι "στ' αλήθεια; Πάνε και με δανεικά; Εκείνη δεν θα το έκανε ποτέ γιατί δεν θα ήξερε τι κουβαλάει το παιδί της από ιστορικό". Δεν το συνέχισα αλλά λίγο εκνευρίστηκα. Και κατάλαβα την δύναμη που αποκτά το μυστικό στη ζωή μας και σε τι κόπους μπαίνουμε για να το προασπίσουμε. Το ίδιο και ξαδέλφη μου που γέννησε στα 51 της και διαφημίζει κι αυτή παντού τον "φοβερό" γιατρό της που πήγε και του έκανε εξήγηση από την αρχή "άκου γιατρέ, εγώ μέχρι δυο φορές προσπαθώ, κανόνισε". Κι εκείνος, ω του θαύματος, κατάφερε με την δεύτερη και την κατέστησε έγκυο (στα 50 της ε;) σε δίδυμα απλώς το ένα παλινδρόμησε.

Και συνεχίζεται η παραπλάνηση των επόμενων γενεών γυναικών που σκέφτονται ότι "έλα μωρέ, 35 χρονών είμαι, εδώ οι άλλες γεννάνε στα 50 τους, έχω χαλαρά 10 χρόνια μπροστά μου"...

Για το θέμα της απόκρυψης από τα ίδια τα παιδιά που γεννιούνται (μεγάλο λάθος κατά τη γνώμη μου) δεν θα μιλήσω γιατί ξέρω ότι διχάζει πολλές γυναίκες. Πιστεύω πάντως ότι έχουν να βγάλουν πολύ ψωμί οι ψυχαναλυτές του μέλλοντος και από τις γυναίκες που θα έχουν πειστεί να το κουβαλάνε μέσα τους στα κρυφά και από τα παιδιά που κάποια στιγμή θα το πληροφορηθούν...

[Ydroxoos76]

Just now, wannabe είπε:

 

Εγώ ξέρω μία. Στο όριο ακριβώς. Πολύ κοντινό μου πρόσωπο που γνωρίζω με σιγουριά ότι πήγαινε με δικό της υλικό. Γέννησε στα 45 της, μετά από πολλές προσπάθειες, ένα κοριτσάκι. Δύσκολη εγκυμοσύνη, πρόωρος τοκετός, ξετίναγμα στις εξετάσεις και το έμβρυο και το μωρό όταν γεννήθηκε. Ευτυχώς τώρα, χρόνια μετά, είναι κι οι δυο τους καλά. 

Το κακό είναι ότι μιλάμε για ηλικίες που τα δύο ή τρία χρόνια έχουν τεράστια διαφορά. Η 35άρα μπορεί να μην διαφοροποιείται τρελά από την 38άρα. Η 45άρα όμως από την 48άρα... 

Συμφωνώ μέχρι κεραίας! Το δικό μου πέρασμα από τις εξωσωματικές και οι σκέψεις που έκανα όταν ο γιατρός έριξε στο τραπέζι τα δανεικά (41 ήμουν τότε και δεν τα πρότεινε ακριβώς αλλά τα έφερε ως "σίγουρη επιτυχία") μου άφησαν μια πικρή αίσθηση για το πώς λειτουργεί ο χώρος αλλά και πώς εμείς διαιωνίζουμε την ύπαρξή του.

Σαφέστατα ο τρόπος που κάθε γυναίκα γίνεται μάνα είναι δική της υπόθεση και δεν χρωστά να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Για να μιλήσω όμως για τη δική μου περίπτωση, όταν προχωρούσα στη δεκαετία των 30, κανένας γιατρός δεν μου είχε θέσει με σαφήνεια τα δεδομένα της γονιμότητάς μου. Δεν ψαχνόμουν τότε, δεν είχα σύντροφο αλλά πήγαινα κι ερχόμουν στον γυναικολόγο μου (έχω αλλάξει κιόλας τρεις στην ενήλικη ζωή μου), έκανα τα παπ τεστ μου, τον έλεγχό μου και δεν βρέθηκε ένας χριστιανός (ας ήταν και μουσουλμάνος) να μου πει "το και το κοπέλα μου. Αυτά είναι τα περιθώριά σου, τότε θ' αρχίσεις να έχεις πρόβλημα, δικιά σου η ζωή και τι θα την κάνεις αλλά έχε τα υπόψη σου". Γύρω μου είχα παραδείγματα γυναικών που γίνανε μαμάδες σε μεγάλη ηλικία. Μία συνάδελφος στα 50 της, μια ξαδέλφη μου στα 51 της, μια άλλη μου ξαδέλφη (δίδυμα κιόλας αυτή) στα 46 της. Βάλε και τις "διάσημες" των σελίδων των περιοδικών. Βάλε και τις γιαγιάδες μας που γεννούσαν μέχρι τα 50 τους κι αυτές κι ακόμα να γίνει κοινή γνώση στις γυναίκες ότι ναι, εκείνες γεννούσαν μέχρι τα 50 τους αλλά το δέκατο, δωδέκατο παιδί τους. Χωρίζει άβυσσος το αναπαραγωγικό σύστημα μιας γυναίκας που το δουλεύει στο φουλ από τα 18 της απ' αυτή που προσπαθεί για πρώτη φορά.

Κοντολογής θεωρούσα ότι είχα πολλά χρόνια μπροστά μου μέχρι ν΄αρχίσω ν' αγχώνομαι. Κι όταν βρήκα σύντροφο στα 39 (μέσα στην ασχετοσύνη μου πίστευα ότι ήταν τόσο εύκολο να μείνω έγκυος που τους πρώτους μήνες της σχέσης έπαιρνα χάπι αντισύλληψης κι όταν το ανέφερα στον γυναικολόγο μου απλώς μου συνέστησε ποια μάρκα να χρησιμοποιώ) κι άρχισα να κοιτάζω το θέμα παιδί στα 40, έπεσα από τα σύννεφα. Μέχρι τότε πραγματικά δεν είχα ακούσει για δωρεά ωαρίων. Δεν ήξερα καν ότι υπήρχε και αυτός ο τρόπος.

Πλέον, έχοντας πάρει πολλές πληροφορίες γύρω από το θέμα "γονιμότητα μετά τα 40", κοιτάζω μ' άλλο μάτι τις μαμάδες του κύκλου μου που απέκτησαν παιδί σε μεγάλη ηλικία. Όχι τις ίδιες, μην παρεξηγηθώ, την ιστορία που διηγούνται. Και χωρίς να έχω καμία απόδειξη ναι, πιστεύω ότι χρησιμοποίησαν δανεικό γενετικό υλικό. Σίγουρη δεν μπορώ να είμαι όπως δεν μπορώ να είμαι σίγουρη αν έρθει ένας αγύμναστος, πλαδαρός μεσήλικας και μου πει "ξέρεις, πριν από τρεις μήνες ανέβηκα στο Έβερεστ". Προφανώς δεν μπορώ ν' απορρίψω την απειροελάχιστη πιθανότητα να το έχει κάνει αλλά δεν θα στοιχημάτιζα και ότι μου λέει αλήθεια.

Ομολογώ όμως ότι μ' ενοχλεί η πεποίθηση με την οποία μιλάνε για την επιτυχία τους. Π.χ. η συνάδελφός μου που γέννησε στα 50 της είχε διατυμπανίσει σε όλους ότι τα κατάφερε "με το τελευταίο ωάριο". Έτυχε προχθές να γυρίζουμε μαζί από τη δουλειά και πιάσαμε κουβέντα για τις εξωσωματικές μας (ήξερε ότι κι εγώ πέρασα απ' αυτή τη διαδικασία μέχρι ν' αποκτήσω το παιδάκι μου). Άρχισε πάλι να μου παινεύει τον γιατρό της (μεγάλο όνομα παρεμπιπτόντως) που ήταν μάγκας και τα κατάφερε κι ας ήταν τόσο μεγάλη κλπ. Της είπα πολύ ευγενικά "είσαι πραγματικά τυχερή. Στη δική μου ηλικία (40-41) οι γιατροί δίνανε 10% πιθανότητα να πετύχω. Μετά τα 45 σχεδόν μηδενική και σε προσανατολίζουν σε δανεικά. Στάθηκες πραγματικά πολύ τυχερή". Τα 'χασε λίγο αλλά συνέχισε ότι "στ' αλήθεια; Πάνε και με δανεικά; Εκείνη δεν θα το έκανε ποτέ γιατί δεν θα ήξερε τι κουβαλάει το παιδί της από ιστορικό". Δεν το συνέχισα αλλά λίγο εκνευρίστηκα. Και κατάλαβα την δύναμη που αποκτά το μυστικό στη ζωή μας και σε τι κόπους μπαίνουμε για να το προασπίσουμε. Το ίδιο και ξαδέλφη μου που γέννησε στα 51 της και διαφημίζει κι αυτή παντού τον "φοβερό" γιατρό της που πήγε και του έκανε εξήγηση από την αρχή "άκου γιατρέ, εγώ μέχρι δυο φορές προσπαθώ, κανόνισε". Κι εκείνος, ω του θαύματος, κατάφερε με την δεύτερη και την κατέστησε έγκυο (στα 50 της ε;) σε δίδυμα απλώς το ένα παλινδρόμησε.

Και συνεχίζεται η παραπλάνηση των επόμενων γενεών γυναικών που σκέφτονται ότι "έλα μωρέ, 35 χρονών είμαι, εδώ οι άλλες γεννάνε στα 50 τους, έχω χαλαρά 10 χρόνια μπροστά μου"...

Για το θέμα της απόκρυψης από τα ίδια τα παιδιά που γεννιούνται (μεγάλο λάθος κατά τη γνώμη μου) δεν θα μιλήσω γιατί ξέρω ότι διχάζει πολλές γυναίκες. Πιστεύω πάντως ότι έχουν να βγάλουν πολύ ψωμί οι ψυχαναλυτές του μέλλοντος και από τις γυναίκες που θα έχουν πειστεί να το κουβαλάνε μέσα τους στα κρυφά και από τα παιδιά που κάποια στιγμή θα το πληροφορηθούν...

Τα είπες όλα πραγματικά ταυτίστηκα.... Δεν θα μπορούσα να το θέσω καλύτερα

[Moana]

Just now, wannabe said:

 

Εγώ ξέρω μία. Στο όριο ακριβώς. Πολύ κοντινό μου πρόσωπο που γνωρίζω με σιγουριά ότι πήγαινε με δικό της υλικό. Γέννησε στα 45 της, μετά από πολλές προσπάθειες, ένα κοριτσάκι. Δύσκολη εγκυμοσύνη, πρόωρος τοκετός, ξετίναγμα στις εξετάσεις και το έμβρυο και το μωρό όταν γεννήθηκε. Ευτυχώς τώρα, χρόνια μετά, είναι κι οι δυο τους καλά. 

Το κακό είναι ότι μιλάμε για ηλικίες που τα δύο ή τρία χρόνια έχουν τεράστια διαφορά. Η 35άρα μπορεί να μην διαφοροποιείται τρελά από την 38άρα. Η 45άρα όμως από την 48άρα... 

Συμφωνώ μέχρι κεραίας! Το δικό μου πέρασμα από τις εξωσωματικές και οι σκέψεις που έκανα όταν ο γιατρός έριξε στο τραπέζι τα δανεικά (41 ήμουν τότε και δεν τα πρότεινε ακριβώς αλλά τα έφερε ως "σίγουρη επιτυχία") μου άφησαν μια πικρή αίσθηση για το πώς λειτουργεί ο χώρος αλλά και πώς εμείς διαιωνίζουμε την ύπαρξή του.

Σαφέστατα ο τρόπος που κάθε γυναίκα γίνεται μάνα είναι δική της υπόθεση και δεν χρωστά να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Για να μιλήσω όμως για τη δική μου περίπτωση, όταν προχωρούσα στη δεκαετία των 30, κανένας γιατρός δεν μου είχε θέσει με σαφήνεια τα δεδομένα της γονιμότητάς μου. Δεν ψαχνόμουν τότε, δεν είχα σύντροφο αλλά πήγαινα κι ερχόμουν στον γυναικολόγο μου (έχω αλλάξει κιόλας τρεις στην ενήλικη ζωή μου), έκανα τα παπ τεστ μου, τον έλεγχό μου και δεν βρέθηκε ένας χριστιανός (ας ήταν και μουσουλμάνος) να μου πει "το και το κοπέλα μου. Αυτά είναι τα περιθώριά σου, τότε θ' αρχίσεις να έχεις πρόβλημα, δικιά σου η ζωή και τι θα την κάνεις αλλά έχε τα υπόψη σου". Γύρω μου είχα παραδείγματα γυναικών που γίνανε μαμάδες σε μεγάλη ηλικία. Μία συνάδελφος στα 50 της, μια ξαδέλφη μου στα 51 της, μια άλλη μου ξαδέλφη (δίδυμα κιόλας αυτή) στα 46 της. Βάλε και τις "διάσημες" των σελίδων των περιοδικών. Βάλε και τις γιαγιάδες μας που γεννούσαν μέχρι τα 50 τους κι αυτές κι ακόμα να γίνει κοινή γνώση στις γυναίκες ότι ναι, εκείνες γεννούσαν μέχρι τα 50 τους αλλά το δέκατο, δωδέκατο παιδί τους. Χωρίζει άβυσσος το αναπαραγωγικό σύστημα μιας γυναίκας που το δουλεύει στο φουλ από τα 18 της απ' αυτή που προσπαθεί για πρώτη φορά.

Κοντολογής θεωρούσα ότι είχα πολλά χρόνια μπροστά μου μέχρι ν΄αρχίσω ν' αγχώνομαι. Κι όταν βρήκα σύντροφο στα 39 (μέσα στην ασχετοσύνη μου πίστευα ότι ήταν τόσο εύκολο να μείνω έγκυος που τους πρώτους μήνες της σχέσης έπαιρνα χάπι αντισύλληψης κι όταν το ανέφερα στον γυναικολόγο μου απλώς μου συνέστησε ποια μάρκα να χρησιμοποιώ) κι άρχισα να κοιτάζω το θέμα παιδί στα 40, έπεσα από τα σύννεφα. Μέχρι τότε πραγματικά δεν είχα ακούσει για δωρεά ωαρίων. Δεν ήξερα καν ότι υπήρχε και αυτός ο τρόπος.

Πλέον, έχοντας πάρει πολλές πληροφορίες γύρω από το θέμα "γονιμότητα μετά τα 40", κοιτάζω μ' άλλο μάτι τις μαμάδες του κύκλου μου που απέκτησαν παιδί σε μεγάλη ηλικία. Όχι τις ίδιες, μην παρεξηγηθώ, την ιστορία που διηγούνται. Και χωρίς να έχω καμία απόδειξη ναι, πιστεύω ότι χρησιμοποίησαν δανεικό γενετικό υλικό. Σίγουρη δεν μπορώ να είμαι όπως δεν μπορώ να είμαι σίγουρη αν έρθει ένας αγύμναστος, πλαδαρός μεσήλικας και μου πει "ξέρεις, πριν από τρεις μήνες ανέβηκα στο Έβερεστ". Προφανώς δεν μπορώ ν' απορρίψω την απειροελάχιστη πιθανότητα να το έχει κάνει αλλά δεν θα στοιχημάτιζα και ότι μου λέει αλήθεια.

Ομολογώ όμως ότι μ' ενοχλεί η πεποίθηση με την οποία μιλάνε για την επιτυχία τους. Π.χ. η συνάδελφός μου που γέννησε στα 50 της είχε διατυμπανίσει σε όλους ότι τα κατάφερε "με το τελευταίο ωάριο". Έτυχε προχθές να γυρίζουμε μαζί από τη δουλειά και πιάσαμε κουβέντα για τις εξωσωματικές μας (ήξερε ότι κι εγώ πέρασα απ' αυτή τη διαδικασία μέχρι ν' αποκτήσω το παιδάκι μου). Άρχισε πάλι να μου παινεύει τον γιατρό της (μεγάλο όνομα παρεμπιπτόντως) που ήταν μάγκας και τα κατάφερε κι ας ήταν τόσο μεγάλη κλπ. Της είπα πολύ ευγενικά "είσαι πραγματικά τυχερή. Στη δική μου ηλικία (40-41) οι γιατροί δίνανε 10% πιθανότητα να πετύχω. Μετά τα 45 σχεδόν μηδενική και σε προσανατολίζουν σε δανεικά. Στάθηκες πραγματικά πολύ τυχερή". Τα 'χασε λίγο αλλά συνέχισε ότι "στ' αλήθεια; Πάνε και με δανεικά; Εκείνη δεν θα το έκανε ποτέ γιατί δεν θα ήξερε τι κουβαλάει το παιδί της από ιστορικό". Δεν το συνέχισα αλλά λίγο εκνευρίστηκα. Και κατάλαβα την δύναμη που αποκτά το μυστικό στη ζωή μας και σε τι κόπους μπαίνουμε για να το προασπίσουμε. Το ίδιο και ξαδέλφη μου που γέννησε στα 51 της και διαφημίζει κι αυτή παντού τον "φοβερό" γιατρό της που πήγε και του έκανε εξήγηση από την αρχή "άκου γιατρέ, εγώ μέχρι δυο φορές προσπαθώ, κανόνισε". Κι εκείνος, ω του θαύματος, κατάφερε με την δεύτερη και την κατέστησε έγκυο (στα 50 της ε;) σε δίδυμα απλώς το ένα παλινδρόμησε.

Και συνεχίζεται η παραπλάνηση των επόμενων γενεών γυναικών που σκέφτονται ότι "έλα μωρέ, 35 χρονών είμαι, εδώ οι άλλες γεννάνε στα 50 τους, έχω χαλαρά 10 χρόνια μπροστά μου"...

Για το θέμα της απόκρυψης από τα ίδια τα παιδιά που γεννιούνται (μεγάλο λάθος κατά τη γνώμη μου) δεν θα μιλήσω γιατί ξέρω ότι διχάζει πολλές γυναίκες. Πιστεύω πάντως ότι έχουν να βγάλουν πολύ ψωμί οι ψυχαναλυτές του μέλλοντος και από τις γυναίκες που θα έχουν πειστεί να το κουβαλάνε μέσα τους στα κρυφά και από τα παιδιά που κάποια στιγμή θα το πληροφορηθούν...

 

Just now, Ydroxoos76 said:

Τα είπες όλα πραγματικά ταυτίστηκα.... Δεν θα μπορούσα να το θέσω καλύτερα

Αυτο ακριβώς! έγραφα έσβηνα μια ωρα... τελικά δε χρειάζεται να γραψω τπτ περισσότερο 

[natassaki2006]

Just now, wannabe είπε:

 

Εγώ ξέρω μία. Στο όριο ακριβώς. Πολύ κοντινό μου πρόσωπο που γνωρίζω με σιγουριά ότι πήγαινε με δικό της υλικό. Γέννησε στα 45 της, μετά από πολλές προσπάθειες, ένα κοριτσάκι. Δύσκολη εγκυμοσύνη, πρόωρος τοκετός, ξετίναγμα στις εξετάσεις και το έμβρυο και το μωρό όταν γεννήθηκε. Ευτυχώς τώρα, χρόνια μετά, είναι κι οι δυο τους καλά. 

Το κακό είναι ότι μιλάμε για ηλικίες που τα δύο ή τρία χρόνια έχουν τεράστια διαφορά. Η 35άρα μπορεί να μην διαφοροποιείται τρελά από την 38άρα. Η 45άρα όμως από την 48άρα... 

Συμφωνώ μέχρι κεραίας! Το δικό μου πέρασμα από τις εξωσωματικές και οι σκέψεις που έκανα όταν ο γιατρός έριξε στο τραπέζι τα δανεικά (41 ήμουν τότε και δεν τα πρότεινε ακριβώς αλλά τα έφερε ως "σίγουρη επιτυχία") μου άφησαν μια πικρή αίσθηση για το πώς λειτουργεί ο χώρος αλλά και πώς εμείς διαιωνίζουμε την ύπαρξή του.

Σαφέστατα ο τρόπος που κάθε γυναίκα γίνεται μάνα είναι δική της υπόθεση και δεν χρωστά να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Για να μιλήσω όμως για τη δική μου περίπτωση, όταν προχωρούσα στη δεκαετία των 30, κανένας γιατρός δεν μου είχε θέσει με σαφήνεια τα δεδομένα της γονιμότητάς μου. Δεν ψαχνόμουν τότε, δεν είχα σύντροφο αλλά πήγαινα κι ερχόμουν στον γυναικολόγο μου (έχω αλλάξει κιόλας τρεις στην ενήλικη ζωή μου), έκανα τα παπ τεστ μου, τον έλεγχό μου και δεν βρέθηκε ένας χριστιανός (ας ήταν και μουσουλμάνος) να μου πει "το και το κοπέλα μου. Αυτά είναι τα περιθώριά σου, τότε θ' αρχίσεις να έχεις πρόβλημα, δικιά σου η ζωή και τι θα την κάνεις αλλά έχε τα υπόψη σου". Γύρω μου είχα παραδείγματα γυναικών που γίνανε μαμάδες σε μεγάλη ηλικία. Μία συνάδελφος στα 50 της, μια ξαδέλφη μου στα 51 της, μια άλλη μου ξαδέλφη (δίδυμα κιόλας αυτή) στα 46 της. Βάλε και τις "διάσημες" των σελίδων των περιοδικών. Βάλε και τις γιαγιάδες μας που γεννούσαν μέχρι τα 50 τους κι αυτές κι ακόμα να γίνει κοινή γνώση στις γυναίκες ότι ναι, εκείνες γεννούσαν μέχρι τα 50 τους αλλά το δέκατο, δωδέκατο παιδί τους. Χωρίζει άβυσσος το αναπαραγωγικό σύστημα μιας γυναίκας που το δουλεύει στο φουλ από τα 18 της απ' αυτή που προσπαθεί για πρώτη φορά.

Κοντολογής θεωρούσα ότι είχα πολλά χρόνια μπροστά μου μέχρι ν΄αρχίσω ν' αγχώνομαι. Κι όταν βρήκα σύντροφο στα 39 (μέσα στην ασχετοσύνη μου πίστευα ότι ήταν τόσο εύκολο να μείνω έγκυος που τους πρώτους μήνες της σχέσης έπαιρνα χάπι αντισύλληψης κι όταν το ανέφερα στον γυναικολόγο μου απλώς μου συνέστησε ποια μάρκα να χρησιμοποιώ) κι άρχισα να κοιτάζω το θέμα παιδί στα 40, έπεσα από τα σύννεφα. Μέχρι τότε πραγματικά δεν είχα ακούσει για δωρεά ωαρίων. Δεν ήξερα καν ότι υπήρχε και αυτός ο τρόπος.

Πλέον, έχοντας πάρει πολλές πληροφορίες γύρω από το θέμα "γονιμότητα μετά τα 40", κοιτάζω μ' άλλο μάτι τις μαμάδες του κύκλου μου που απέκτησαν παιδί σε μεγάλη ηλικία. Όχι τις ίδιες, μην παρεξηγηθώ, την ιστορία που διηγούνται. Και χωρίς να έχω καμία απόδειξη ναι, πιστεύω ότι χρησιμοποίησαν δανεικό γενετικό υλικό. Σίγουρη δεν μπορώ να είμαι όπως δεν μπορώ να είμαι σίγουρη αν έρθει ένας αγύμναστος, πλαδαρός μεσήλικας και μου πει "ξέρεις, πριν από τρεις μήνες ανέβηκα στο Έβερεστ". Προφανώς δεν μπορώ ν' απορρίψω την απειροελάχιστη πιθανότητα να το έχει κάνει αλλά δεν θα στοιχημάτιζα και ότι μου λέει αλήθεια.

Ομολογώ όμως ότι μ' ενοχλεί η πεποίθηση με την οποία μιλάνε για την επιτυχία τους. Π.χ. η συνάδελφός μου που γέννησε στα 50 της είχε διατυμπανίσει σε όλους ότι τα κατάφερε "με το τελευταίο ωάριο". Έτυχε προχθές να γυρίζουμε μαζί από τη δουλειά και πιάσαμε κουβέντα για τις εξωσωματικές μας (ήξερε ότι κι εγώ πέρασα απ' αυτή τη διαδικασία μέχρι ν' αποκτήσω το παιδάκι μου). Άρχισε πάλι να μου παινεύει τον γιατρό της (μεγάλο όνομα παρεμπιπτόντως) που ήταν μάγκας και τα κατάφερε κι ας ήταν τόσο μεγάλη κλπ. Της είπα πολύ ευγενικά "είσαι πραγματικά τυχερή. Στη δική μου ηλικία (40-41) οι γιατροί δίνανε 10% πιθανότητα να πετύχω. Μετά τα 45 σχεδόν μηδενική και σε προσανατολίζουν σε δανεικά. Στάθηκες πραγματικά πολύ τυχερή". Τα 'χασε λίγο αλλά συνέχισε ότι "στ' αλήθεια; Πάνε και με δανεικά; Εκείνη δεν θα το έκανε ποτέ γιατί δεν θα ήξερε τι κουβαλάει το παιδί της από ιστορικό". Δεν το συνέχισα αλλά λίγο εκνευρίστηκα. Και κατάλαβα την δύναμη που αποκτά το μυστικό στη ζωή μας και σε τι κόπους μπαίνουμε για να το προασπίσουμε. Το ίδιο και ξαδέλφη μου που γέννησε στα 51 της και διαφημίζει κι αυτή παντού τον "φοβερό" γιατρό της που πήγε και του έκανε εξήγηση από την αρχή "άκου γιατρέ, εγώ μέχρι δυο φορές προσπαθώ, κανόνισε". Κι εκείνος, ω του θαύματος, κατάφερε με την δεύτερη και την κατέστησε έγκυο (στα 50 της ε;) σε δίδυμα απλώς το ένα παλινδρόμησε.

Και συνεχίζεται η παραπλάνηση των επόμενων γενεών γυναικών που σκέφτονται ότι "έλα μωρέ, 35 χρονών είμαι, εδώ οι άλλες γεννάνε στα 50 τους, έχω χαλαρά 10 χρόνια μπροστά μου"...

Για το θέμα της απόκρυψης από τα ίδια τα παιδιά που γεννιούνται (μεγάλο λάθος κατά τη γνώμη μου) δεν θα μιλήσω γιατί ξέρω ότι διχάζει πολλές γυναίκες. Πιστεύω πάντως ότι έχουν να βγάλουν πολύ ψωμί οι ψυχαναλυτές του μέλλοντος και από τις γυναίκες που θα έχουν πειστεί να το κουβαλάνε μέσα τους στα κρυφά και από τα παιδιά που κάποια στιγμή θα το πληροφορηθούν...

Ακριβώς έτσι όμως!!!

[island1]

2 ώρες πρίν, natassaki2006 είπε:

Η συζήτηση που ανοίξατε είναι εξαιρετική και μπράβο σας κοριτσια..!!!ειδικά κάποιες παλιοσειρες με μαγευετε οταν.σας διαβάζω.. ξερετε εσεις ποιες!

Πραγματικά είναι φοβερό το πόσα χρειάζεται να μάθεις για να καταφέρεις αυτό που ποθεί η καρδιά σου!!!Το θείο αυτό δώρο που λέγεται μωρό!!!

Να είμαστε όλες καλά υγιής να φέρουμε στο κόσμο τα παιδάκια μας κ να τα δούμε να μεγαλώνουν!!!

Συνεχίστε να μας εμπνεετε αγαπημένες μου!!

Νατασακι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα λέγαν οι παλιοί...κ προσωπικά το πιστεύω...όλες για τη μητρότητα ξεπέρασε τον εαυτό μας εδώ μέσα...χειρουργεία χάπια ενεσεις..τα πάντα όλα για ένα παιδί...κ κάποιες ναι έπρεπε να πάρουν κι αυτή την απόφαση που δεν είναι διόλου εύκολη..εγώ τις θαυμάζω διπλά .Θέλει πραγματικά να ξεπεράσεις τον εαυτό σου σε αυτό.κι είναι λάθος που οι απέξω το θεωρούν εγωιστικό και πετιουνται σαν άλλοι παντογνώστες κ λένε γιατί δεν υιοθετείς...το δικαίωμα στη μητρότητα για πολλές από εμάς περιλαμβάνει κ την κύηση .Όπως κ να έχει ευτυχώς που υπάρχει κι αυτή η επιλογή.Ευτυχως είμαστε πολύ μπροστά σας αυτά σε σχέση με άλλες χώρες.Απλα να μη μας πατάμε όπου πονάμε...εγώ αυτό δε θέλω.

[daenerys]

Σε συνέχεια των όσων συζητάμε (αν και έχουμε λίγο βγει εκτός θέματος...) θα πω ότι σίγουρα υπάρχουν και μεγαλύτερες γυναίκες που τα καταφέρνουν τελικά με δικό τους ωάριο (π.χ. μαζεύοντας ένα-ένα ή άλλες που κάνουν προεμφυτευτικό έλεγχο) όπως υπάρχουν και πολύ νέες γυναίκες λίγο πριν ή μετά τα 35 που καταφεύγουν στη δωρέα είτε γιατί έχουν πρόωρη εμμηνόπαυση είτε γιατί έχουν πτωχή ποιότητα ωαρίων. Γιατί το λέω αυτό; Για να μη συμβάλουμε άθελα μας στο να δημιουργηθεί μία λανθασμένη εντύπωση ότι έγκυος άνω των 41=δωρεά ωαρίων ούτε αντίστοιχα ότι όλες οι νεότερες είναι με δικά τους ωάρια. 
Συμφωνώ πάντως απόλυτα με την άποψη ότι οι ψυχαναλυτές/ψυχοθεραπευτές του μέλλοντος θα έχουν πολλή δουλειά. Για τον λόγο ότι στο κυνήγι για μωρό που εξαπολυόμαστε όλες, δεν μένει χώρος και χρόνος για σκέψη και βαθύτερη συνειδητοποίηση. Τι κάνουμε, γιατί και πως το κάνουμε και τι συνέπειες έχουν όλα αυτά στη ζωή μας, τον εαυτό μας, τις σχέσεις μας.

[wannabe]

Just now, daenerys είπε:

Σε συνέχεια των όσων συζητάμε (αν και έχουμε λίγο βγει εκτός θέματος...) θα πω ότι σίγουρα υπάρχουν και μεγαλύτερες γυναίκες που τα καταφέρνουν τελικά με δικό τους ωάριο (π.χ. μαζεύοντας ένα-ένα ή άλλες που κάνουν προεμφυτευτικό έλεγχο) όπως υπάρχουν και πολύ νέες γυναίκες λίγο πριν ή μετά τα 35 που καταφεύγουν στη δωρέα είτε γιατί έχουν πρόωρη εμμηνόπαυση είτε γιατί έχουν πτωχή ποιότητα ωαρίων. Γιατί το λέω αυτό; Για να μη συμβάλουμε άθελα μας στο να δημιουργηθεί μία λανθασμένη εντύπωση ότι έγκυος άνω των 41=δωρεά ωαρίων ούτε αντίστοιχα ότι όλες οι νεότερες είναι με δικά τους ωάρια. 
Συμφωνώ πάντως απόλυτα με την άποψη ότι οι ψυχαναλυτές/ψυχοθεραπευτές του μέλλοντος θα έχουν πολλή δουλειά. Για τον λόγο ότι στο κυνήγι για μωρό που εξαπολυόμαστε όλες, δεν μένει χώρος και χρόνος για σκέψη και βαθύτερη συνειδητοποίηση. Τι κάνουμε, γιατί και πως το κάνουμε και τι συνέπειες έχουν όλα αυτά στη ζωή μας, τον εαυτό μας, τις σχέσεις μας.

Σαφέστατα δεν πρέπει να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι τα πράγματα είναι απόλυτα.

Για τις γυναίκες που λόγω συγκεκριμένων προβλημάτων κατέφυγαν σε δωρεά γαμετών σε μικρές (σχετικά) ηλικίες δεν μπορούμε να πούμε τίποτα. Αν οι ίδιες θελήσουν να μη μιλήσουν είναι βέβαιο πως έχουν όλες τις πιθανότητες με το μέρος τους κανείς να μην αναρωτηθεί πώς προήλθε η εγκυμοσύνη τους.

Για τις γυναίκες επίσης πάνω από τα 40 θα ήμασταν αφοριστικοί αν βλέπαμε παντού δωρεά ωαρίων. Εγώ ας πούμε έμεινα έγκυος στα 41 κλεισμένα και γέννησα στα 42 με φυσιολογική σύλληψη, ύστερα όμως από δύο αποτυχημένες εξωσωματικές (κι αυτό το λέω γιατί πιστεύω ότι το boost ορμονών που δέχτηκα μαζί με τη γενικότερη προετοιμασία του οργανισμού μου -βιταμίνες, συμπληρώματα κλπ.- έπαιξε τον ρόλο του). Σίγουρα στο cafe έχω πετύχει τουλάχιστον καμιά δεκαριά κοπέλες που τα κατάφεραν με δικό τους υλικό εκεί στις χρονιές 41, 42, 43, 44. Μετά τα 45 όμως; Δηλαδή στα 46, 47, 48; Όσον καιρό περιδιαβαίνω στο parents δεν έχω πετύχει καμία κοπέλα που να προχώρησε με δικά της ωάρια σ' αυτή την ηλικία. Και μιλώ για το φόρουμ γιατί θεωρώ πως εδώ μέσα εκφραζόμαστε όλες πιο ελεύθερα, μιλάμε ανοιχτά για πράγματα που ίσως κρύβουμε από τον "κανονικό" μας κύκλο. Στους "κανονικούς" μας κύκλους γεννάνε γυναίκες μέχρι τα 50 τους (κι αυτό γιατί εκεί τίθεται το όριο από τη νομοθεσία, διαφορετικά είμαι βεβαία ότι θα γεννούσαν μέχρι τα 55 ή τα 60 τους -άλλη τεράστια κουβέντα αυτή-)

ΔΕΝ μπορούμε ν' αποκλείσουμε ότι ενδέχεται να συμβεί και στις ηλικίες αυτές αλλά πρέπει να παραδεχτούμε ότι θα είναι η απόλυτη εξαίρεση κι όχι ο κανόνας. Και προφανώς πιο πιθανό να συμβεί στα 46 σου απ' ότι στα 48 σου. Σε γενικές γραμμές οι σπάνιες εγκυμοσύνες γυναικών εκεί κοντά στα 50 τους με δικά τους ωάρια είναι φυσιολογικές συλλήψεις και συνήθως πρόκειται για τρίτα, τέταρτα κλπ. παιδιά. Είναι αυτό το ευλογημένο υγιές ωάριο που κατάφερε και συναντήθηκε με το σπερματοζωάριο Γι' αυτό κι οι περισσότεροι γιατροί συνιστούν φυσικούς κύκλους σε γυναίκες που θέλουν οπωσδήποτε δικό τους γενετικό υλικό κι είναι διατεθειμένες να πάρουν το ρίσκο του να μην τα καταφέρουν ποτέ.

Υπάρχουν πάμπολλες πλευρές (οφ τόπικ βέβαια) στο θέμα "εγκυμοσύνη σε μεγάλη ηλικία". Π.χ. ελάχιστοι μιλάνε για την πραγματική δοκιμασία που είναι για το γυναικείο σώμα μια εγκυμοσύνη κοντά στα 50. Αν σε κάτι συμφωνούν όλες οι γνωστές μου που γέννησαν εκεί στα 47 με 50 (ασχέτως του τι λένε ή δεν λένε για το γενετικό υλικό) είναι του πόσο κουράστηκαν (στην καλύτερη περίπτωση), συχνότατα απορρυθμίστηκαν ζάχαρα, καρδιές, πιέσεις και η προωρότητα του μωρού ήταν πάλι ο κανόνας (από ήπια μέχρι αρκετά έντονη). Όσο για το ψυχολογικό κομμάτι ... Το δικό μας αλλά και του ζευγαριού και πόσο συνειδητοποιημένοι είμαστε για τις αποφάσεις μας ... Θα πω μόνο κάτι που μου έκανε εντύπωση. Σ' ένα ρεπορτάζ της γαλλικής τηλεόρασης που παρακολουθούσε τα παιδιά που έχουν γεννηθεί από δότες σπέρματος (τριαντάρηδες με σαραντάρηδες πια) σοκαρίστηκα όταν σε πολλές μαρτυρίες άκουσα ότι το πρόσωπο που τους πληροφόρησε (σε μικρές ή μεγαλύτερες ηλικίες) για το γεγονός της δωρεάς σπέρματος ήταν η ίδια τους η μητέρα σε φάση έντονου τσακωμού (ή διαζυγίου) με τον πατέρα τους. Στυλ "και να ξέρεις ότι ο πατέρας σου δεν είναι ο πατέρας σου" Χαίρε βάθος αμέτρητο της ανθρώπινης ψυχής...

[Giova2015]

5 ώρες πρίν, wannabe είπε:

 

Εγώ ξέρω μία. Στο όριο ακριβώς. Πολύ κοντινό μου πρόσωπο που γνωρίζω με σιγουριά ότι πήγαινε με δικό της υλικό. Γέννησε στα 45 της, μετά από πολλές προσπάθειες, ένα κοριτσάκι. Δύσκολη εγκυμοσύνη, πρόωρος τοκετός, ξετίναγμα στις εξετάσεις και το έμβρυο και το μωρό όταν γεννήθηκε. Ευτυχώς τώρα, χρόνια μετά, είναι κι οι δυο τους καλά. 

Το κακό είναι ότι μιλάμε για ηλικίες που τα δύο ή τρία χρόνια έχουν τεράστια διαφορά. Η 35άρα μπορεί να μην διαφοροποιείται τρελά από την 38άρα. Η 45άρα όμως από την 48άρα... 

Συμφωνώ μέχρι κεραίας! Το δικό μου πέρασμα από τις εξωσωματικές και οι σκέψεις που έκανα όταν ο γιατρός έριξε στο τραπέζι τα δανεικά (41 ήμουν τότε και δεν τα πρότεινε ακριβώς αλλά τα έφερε ως "σίγουρη επιτυχία") μου άφησαν μια πικρή αίσθηση για το πώς λειτουργεί ο χώρος αλλά και πώς εμείς διαιωνίζουμε την ύπαρξή του.

Σαφέστατα ο τρόπος που κάθε γυναίκα γίνεται μάνα είναι δική της υπόθεση και δεν χρωστά να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Για να μιλήσω όμως για τη δική μου περίπτωση, όταν προχωρούσα στη δεκαετία των 30, κανένας γιατρός δεν μου είχε θέσει με σαφήνεια τα δεδομένα της γονιμότητάς μου. Δεν ψαχνόμουν τότε, δεν είχα σύντροφο αλλά πήγαινα κι ερχόμουν στον γυναικολόγο μου (έχω αλλάξει κιόλας τρεις στην ενήλικη ζωή μου), έκανα τα παπ τεστ μου, τον έλεγχό μου και δεν βρέθηκε ένας χριστιανός (ας ήταν και μουσουλμάνος) να μου πει "το και το κοπέλα μου. Αυτά είναι τα περιθώριά σου, τότε θ' αρχίσεις να έχεις πρόβλημα, δικιά σου η ζωή και τι θα την κάνεις αλλά έχε τα υπόψη σου". Γύρω μου είχα παραδείγματα γυναικών που γίνανε μαμάδες σε μεγάλη ηλικία. Μία συνάδελφος στα 50 της, μια ξαδέλφη μου στα 51 της, μια άλλη μου ξαδέλφη (δίδυμα κιόλας αυτή) στα 46 της. Βάλε και τις "διάσημες" των σελίδων των περιοδικών. Βάλε και τις γιαγιάδες μας που γεννούσαν μέχρι τα 50 τους κι αυτές κι ακόμα να γίνει κοινή γνώση στις γυναίκες ότι ναι, εκείνες γεννούσαν μέχρι τα 50 τους αλλά το δέκατο, δωδέκατο παιδί τους. Χωρίζει άβυσσος το αναπαραγωγικό σύστημα μιας γυναίκας που το δουλεύει στο φουλ από τα 18 της απ' αυτή που προσπαθεί για πρώτη φορά.

Κοντολογής θεωρούσα ότι είχα πολλά χρόνια μπροστά μου μέχρι ν΄αρχίσω ν' αγχώνομαι. Κι όταν βρήκα σύντροφο στα 39 (μέσα στην ασχετοσύνη μου πίστευα ότι ήταν τόσο εύκολο να μείνω έγκυος που τους πρώτους μήνες της σχέσης έπαιρνα χάπι αντισύλληψης κι όταν το ανέφερα στον γυναικολόγο μου απλώς μου συνέστησε ποια μάρκα να χρησιμοποιώ) κι άρχισα να κοιτάζω το θέμα παιδί στα 40, έπεσα από τα σύννεφα. Μέχρι τότε πραγματικά δεν είχα ακούσει για δωρεά ωαρίων. Δεν ήξερα καν ότι υπήρχε και αυτός ο τρόπος.

Πλέον, έχοντας πάρει πολλές πληροφορίες γύρω από το θέμα "γονιμότητα μετά τα 40", κοιτάζω μ' άλλο μάτι τις μαμάδες του κύκλου μου που απέκτησαν παιδί σε μεγάλη ηλικία. Όχι τις ίδιες, μην παρεξηγηθώ, την ιστορία που διηγούνται. Και χωρίς να έχω καμία απόδειξη ναι, πιστεύω ότι χρησιμοποίησαν δανεικό γενετικό υλικό. Σίγουρη δεν μπορώ να είμαι όπως δεν μπορώ να είμαι σίγουρη αν έρθει ένας αγύμναστος, πλαδαρός μεσήλικας και μου πει "ξέρεις, πριν από τρεις μήνες ανέβηκα στο Έβερεστ". Προφανώς δεν μπορώ ν' απορρίψω την απειροελάχιστη πιθανότητα να το έχει κάνει αλλά δεν θα στοιχημάτιζα και ότι μου λέει αλήθεια.

Ομολογώ όμως ότι μ' ενοχλεί η πεποίθηση με την οποία μιλάνε για την επιτυχία τους. Π.χ. η συνάδελφός μου που γέννησε στα 50 της είχε διατυμπανίσει σε όλους ότι τα κατάφερε "με το τελευταίο ωάριο". Έτυχε προχθές να γυρίζουμε μαζί από τη δουλειά και πιάσαμε κουβέντα για τις εξωσωματικές μας (ήξερε ότι κι εγώ πέρασα απ' αυτή τη διαδικασία μέχρι ν' αποκτήσω το παιδάκι μου). Άρχισε πάλι να μου παινεύει τον γιατρό της (μεγάλο όνομα παρεμπιπτόντως) που ήταν μάγκας και τα κατάφερε κι ας ήταν τόσο μεγάλη κλπ. Της είπα πολύ ευγενικά "είσαι πραγματικά τυχερή. Στη δική μου ηλικία (40-41) οι γιατροί δίνανε 10% πιθανότητα να πετύχω. Μετά τα 45 σχεδόν μηδενική και σε προσανατολίζουν σε δανεικά. Στάθηκες πραγματικά πολύ τυχερή". Τα 'χασε λίγο αλλά συνέχισε ότι "στ' αλήθεια; Πάνε και με δανεικά; Εκείνη δεν θα το έκανε ποτέ γιατί δεν θα ήξερε τι κουβαλάει το παιδί της από ιστορικό". Δεν το συνέχισα αλλά λίγο εκνευρίστηκα. Και κατάλαβα την δύναμη που αποκτά το μυστικό στη ζωή μας και σε τι κόπους μπαίνουμε για να το προασπίσουμε. Το ίδιο και ξαδέλφη μου που γέννησε στα 51 της και διαφημίζει κι αυτή παντού τον "φοβερό" γιατρό της που πήγε και του έκανε εξήγηση από την αρχή "άκου γιατρέ, εγώ μέχρι δυο φορές προσπαθώ, κανόνισε". Κι εκείνος, ω του θαύματος, κατάφερε με την δεύτερη και την κατέστησε έγκυο (στα 50 της ε;) σε δίδυμα απλώς το ένα παλινδρόμησε.

Και συνεχίζεται η παραπλάνηση των επόμενων γενεών γυναικών που σκέφτονται ότι "έλα μωρέ, 35 χρονών είμαι, εδώ οι άλλες γεννάνε στα 50 τους, έχω χαλαρά 10 χρόνια μπροστά μου"...

Για το θέμα της απόκρυψης από τα ίδια τα παιδιά που γεννιούνται (μεγάλο λάθος κατά τη γνώμη μου) δεν θα μιλήσω γιατί ξέρω ότι διχάζει πολλές γυναίκες. Πιστεύω πάντως ότι έχουν να βγάλουν πολύ ψωμί οι ψυχαναλυτές του μέλλοντος και από τις γυναίκες που θα έχουν πειστεί να το κουβαλάνε μέσα τους στα κρυφά και από τα παιδιά που κάποια στιγμή θα το πληροφορηθούν...

Κοπέλα μου εξαιρετικά σωστά αυτά που γράφεις αλλά και ο τρόπος που τα γράφεις. Έχεις σκεφτεί να το κάνεις επάγγελμα; Η ενημέρωση γύρω από τη γονιμότητα της γυναίκας είναι ένα τεράστιο ζήτημα και δεν ξέρω γιατί και οι ίδιοι οι γιατροί δεν μιλούν ξεκάθαρα για το θέμα. Τόλμησα μία φορά να σχολιάσω στα social media σε συνέντευξη ευτυχισμένης διάσημης μωρό μανούλας ετών 46 για το πόσο παραπλανητική είναι η εικόνα που προβάλλεται και έπεσαν κυριολεκτικά να με φάνε σχετικοί και άσχετοι πεπεισμένοι ότι οι γυναίκες σήμερα τεκνοποιούν με δικό τους υλικό άνετα μέχρι τα 50. 

Να προσθέσω ότι κινήθηκα για αρκετά χρόνια επαγγελματικά στο χώρο των εξωσωματικών και του προεμφυτευτικού ελέγχου. Μπορώ να επιβεβαιώσω και από πρακτική εμπειρία αλλά και σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία οι πιθανότητες επιτυχίας της εξωσωματικής γονιμοποίησης με ωάρια γυναίκας άνω των 45 τείνει στο 0. Η επιστημονική λογική λέει λοιπόν ότι δεν αξίζει να κυνηγήσει κανείς την πάρα πολύ μικρή αυτή πιθανότητα. Αν από την άλλη όμως το λέει η καρδούλα σου και έχεις και τα χρήματα κάνεις δεν μπορεί να σου στερήσει το όνειρο. Άλλωστε τόσες χιλιάδες άνθρωποι επιμένουν να παίζουν τζόκερ. Μπορεί να είσαι ο τυχερός. Πρέπει να γνωρίζεις όμως με τι πιθανότητες τζογάρεις κι εκεί διαφωνώ πλήρως με την όλη παραπλάνηση.