Πώς ξεπερνιέται μια αποτυχία στην IVF και πώς πας παρακάτω;

[Nefelaki_Lioness]

Καλησπέρα σε όλες και όλους, αυτό ακριβώς που βάζω στον τίτλο μας συνέβη στην πρώτη μας IVF με τον άντρα μου, είμαστε και οι δύο σαράντα ετών και υγιείς, απλώς μας πλήγωσε μάλλον το άγχος και όλα όσα αυτό συνεπαγόταν:

 

Πώς ξεπερνιέται μια αποτυχία στην IVF και πώς πας παρακάτω;

[Papaki@]

Just now, Cloud_20517 είπε:

Καλησπέρα σε όλες και όλους, αυτό ακριβώς που βάζω στον τίτλο μας συνέβη στην πρώτη μας IVF με τον άντρα μου, είμαστε και οι δύο σαράντα ετών και υγιείς, απλώς μας πλήγωσε μάλλον το άγχος και όλα όσα αυτό συνεπαγόταν:

 

Πώς ξεπερνιέται μια αποτυχία στην IVF και πώς πας παρακάτω;

Καλησπέρα κορίτσι μου, καταρχάς λυπάμαι για το αποτέλεσμα, θέλεις να μας πεις παραπάνω λεπτομέρειες? Πώς πήγε? Έχεις αλλά εμβυακια στην κατάψυξη?

Μη το βλέπεις σαν αποτυχία μόνο κακό θα Σας κανει, ήταν μια προσπάθεια θα μαζέψετε κουράγιο και θα ξαναπροσπαθησετε! 

[Καντι]

Just now, Cloud_20517 είπε:

Καλησπέρα σε όλες και όλους, αυτό ακριβώς που βάζω στον τίτλο μας συνέβη στην πρώτη μας IVF με τον άντρα μου, είμαστε και οι δύο σαράντα ετών και υγιείς, απλώς μας πλήγωσε μάλλον το άγχος και όλα όσα αυτό συνεπαγόταν:

 

Πώς ξεπερνιέται μια αποτυχία στην IVF και πώς πας παρακάτω;

Ο ενας απο τους δυο πρεπει να τραβήξει μπροστά! Να δώσει κουράγιο στον αλλο οτι θα τα καταφέρετε την επόμενη φορα. Να ειστε σίγουροι για τον γιατρο σας οτι έκανε ολα τα βήματα σωστά και με προσοχή. Και απλα θα ξανά δοκιμάσετε. Δεν μπορειτε να κάνετε  κατι αλλο.

[Nefelaki_Lioness]

Καλησπέρα και πάλι κορίτσια,

Αρχικά είχαμε πέντε έμβρυα, βάλαμε τρία (μετά από κατάψυξη περίπου δύο μηνών, λόγω του ηλίθιου του κόβιντ), τα δύο δεν επιβίωσαν κατά την απόψυξη - δεν φταίει η απόψυξη αλλά το ότι αυτά δεν λειτούργησαν σωστά κατά την απόψυξη. Τα τρία προφανώς έκαναν κάτι σαν σχάση κυττάρων, δεν ξέρω τι ακριβώς, και δεν επιβίωσαν.

Ευτυχώς κορίτσια είμαστε σίγουροι για τον γιατρό, που έκανε τα πάντα για εμάς, η διαδικασία ήταν συγκλονιστική, δεν βρίσκω λόγια, και γι' αυτό είμαι ευγνώμων. Θα χρειαστούμε λίγο χρόνο, αλλά θέλω να πιστεύω ότι θα συνέλθουμε. Διότι θέλουμε. Αλλά ανοίγω το νήμα , παιδιά, γιατί πρέπει να μιλήσουμε και για αυτό. Εύκολες και καλές είναι οι συζητήσεις για τις επιτυχίες αλλά πρέπει να συζητάμε και για το υπέρμετρο θάρρος που χρειάζονται οι αποτυχίες. Είναι μεγάλο θέμα και αυτές και δεν μπορούμε να το αφήνουμε στην τύχη του, κάνει άνω κάτω την ψυχολογία τόσο στη γυναίκα όσο και στον άνδρα όσο και εν συνόλω στο ζευγάρι.

Πρέπει να κουβεντιάζουμε επιτέλους πώς θα γίνουμε πιο δυνατοί σαν άνθρωποι.

Θέλω να τονίσω ότι είμαι άνθρωπος που θέλει την ευτυχία των άλλων, στην ίδια κλινική έκανε εξωσωματική και μια καλή μας φίλη και τα κατάφερε. Δεν είμαι από αυτούς που λένε να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα, αν ήμουν δεν θα μου άξιζε να γίνω μητέρα, απλώς δικαιούμαι να στεναχωρηθώ και να οργιστώ, μέχρι να ηρεμήσω, για το πώς θα γίνω κι εγώ μητέρα.

Είμαι ευγνώμων στα εμβρυάκια μου που τα είδα να κολυμπάνε και ας μην κατάφεραν να σταθεροποιηθούν - μου αρέσει να σκέφτομαι ότι δεν θέλανε να κάνουν τη μαμά τους και τον μπαμπά τους να έχουν προβλήματα.

[Καντι]

Just now, Cloud_20517 είπε:

Καλησπέρα και πάλι κορίτσια,

Αρχικά είχαμε πέντε έμβρυα, βάλαμε τρία (μετά από κατάψυξη περίπου δύο μηνών, λόγω του ηλίθιου του κόβιντ), τα δύο δεν επιβίωσαν κατά την απόψυξη - δεν φταίει η απόψυξη αλλά το ότι αυτά δεν λειτούργησαν σωστά κατά την απόψυξη. Τα τρία προφανώς έκαναν κάτι σαν σχάση κυττάρων, δεν ξέρω τι ακριβώς, και δεν επιβίωσαν.

Ευτυχώς κορίτσια είμαστε σίγουροι για τον γιατρό, που έκανε τα πάντα για εμάς, η διαδικασία ήταν συγκλονιστική, δεν βρίσκω λόγια, και γι' αυτό είμαι ευγνώμων. Θα χρειαστούμε λίγο χρόνο, αλλά θέλω να πιστεύω ότι θα συνέλθουμε. Διότι θέλουμε. Αλλά ανοίγω το νήμα , παιδιά, γιατί πρέπει να μιλήσουμε και για αυτό. Εύκολες και καλές είναι οι συζητήσεις για τις επιτυχίες αλλά πρέπει να συζητάμε και για το υπέρμετρο θάρρος που χρειάζονται οι αποτυχίες. Είναι μεγάλο θέμα και αυτές και δεν μπορούμε να το αφήνουμε στην τύχη του, κάνει άνω κάτω την ψυχολογία τόσο στη γυναίκα όσο και στον άνδρα όσο και εν συνόλω στο ζευγάρι.

Πρέπει να κουβεντιάζουμε επιτέλους πώς θα γίνουμε πιο δυνατοί σαν άνθρωποι.

Θέλω να τονίσω ότι είμαι άνθρωπος που θέλει την ευτυχία των άλλων, στην ίδια κλινική έκανε εξωσωματική και μια καλή μας φίλη και τα κατάφερε. Δεν είμαι από αυτούς που λένε να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα, αν ήμουν δεν θα μου άξιζε να γίνω μητέρα, απλώς δικαιούμαι να στεναχωρηθώ και να οργιστώ, μέχρι να ηρεμήσω, για το πώς θα γίνω κι εγώ μητέρα.

Είμαι ευγνώμων στα εμβρυάκια μου που τα είδα να κολυμπάνε και ας μην κατάφεραν να σταθεροποιηθούν - μου αρέσει να σκέφτομαι ότι δεν θέλανε να κάνουν τη μαμά τους και τον μπαμπά τους να έχουν προβλήματα.

Μ αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι!!!

 Άρα δεν εκανες καθόλου εμβρυομεταφορά σωστά; Τα έμβρυα σε ποια μερα της ζωής τους καταψυχθηκαν και σε ποια σταμάτησε η ανάπτυξη τους;

 Θα μου επιτρέψεις να σου πω οτι σε τοσο αρχικά στάδια πρεπει να φανείς πιο δυνατή, μην προσωποποιείς τα εμβρυακια , προκειται ακομα για ένωση και διαίρεση κυττάρων. Κατα την ταπεινή μου άποψη οταν ακούσεις την καρδούλα του που θα γίνει κι αυτο, τότε να μιλήσεις για το παιδακι σας αυτο που ονειρευτήκατε.

 Μετα απο 8 εμβρυομεταφορες που συνολικά μεταφέραμε 22 έμβρυα , έπιασε κι εδωσε εγκυμοσυνη το 1 μονο. Περασα 8 βασανιστικά  δωδεκαημερα αυτές οι 100 μερες της ζωής μου μην γνωρίζοντας αν εχει εμφυτευτεί κατι απο αυτα που βάλαμε δεν συγκρίνονται με τιποτα απο όλη την διαδικασία της εξωσωματικής.

Τα υπόλοιπα δεν προστάτεψαν την μαμά και τον μπαμπά και γιατι άλλες μαμάδες και μπαμπάδες δεν τις προστατεύουν κι έχουν σύνδρομα.; Δες το ορθολογικά προκειται για υλικό που δεν ηταν κατάλληλο να προχωρήσει ή κατι συνεβει κατα την διαδικασία.

 Χαίρομαι πολυ που γράφεις τοςο καλα λόγια για τον γιατρο σου! Ποιος ειναι;

 Πιστεύω οτι την επόμενη φορα πρεπει να κανεις πολυ ήπια διέγερση ή φυσικό τροποιημενο να στοχευσετε σε τρία έμβρυα που θα τα μεταφέρετε άμεσα χωρις καταψυξεις.

 Να προχωρήσεις με αισιοδοξία!

[Nefelaki_Lioness]

Just now, Καντι said:

Μ αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι!!!

 Άρα δεν εκανες καθόλου εμβρυομεταφορά σωστά; Τα έμβρυα σε ποια μερα της ζωής τους καταψυχθηκαν και σε ποια σταμάτησε η ανάπτυξη τους;

 Θα μου επιτρέψεις να σου πω οτι σε τοσο αρχικά στάδια πρεπει να φανείς πιο δυνατή, μην προσωποποιείς τα εμβρυακια , προκειται ακομα για ένωση και διαίρεση κυττάρων. Κατα την ταπεινή μου άποψη οταν ακούσεις την καρδούλα του που θα γίνει κι αυτο, τότε να μιλήσεις για το παιδακι σας αυτο που ονειρευτήκατε.

 Μετα απο 8 εμβρυομεταφορες που συνολικά μεταφέραμε 22 έμβρυα , έπιασε κι εδωσε εγκυμοσυνη το 1 μονο. Περασα 8 βασανιστικά  δωδεκαημερα αυτές οι 100 μερες της ζωής μου μην γνωρίζοντας αν εχει εμφυτευτεί κατι απο αυτα που βάλαμε δεν συγκρίνονται με τιποτα απο όλη την διαδικασία της εξωσωματικής.

Τα υπόλοιπα δεν προστάτεψαν την μαμά και τον μπαμπά και γιατι άλλες μαμάδες και μπαμπάδες δεν τις προστατεύουν κι έχουν σύνδρομα.; Δες το ορθολογικά προκειται για υλικό που δεν ηταν κατάλληλο να προχωρήσει ή κατι συνεβει κατα την διαδικασία.

 Χαίρομαι πολυ που γράφεις τοςο καλα λόγια για τον γιατρο σου! Ποιος ειναι;

 Πιστεύω οτι την επόμενη φορα πρεπει να κανεις πολυ ήπια διέγερση ή φυσικό τροποιημενο να στοχευσετε σε τρία έμβρυα που θα τα μεταφέρετε άμεσα χωρις καταψυξεις.

 Να προχωρήσεις με αισιοδοξία!

Σε ευχαριστώ πολύ Κάντι! Έκανα εμβρυομεταφορά, τα τρία που έγραψα, απλώς έκανα χοριακή και είναι αρνητική. Σταμάτησα τα φάρμακα και περιμένω την περίοδό μου.

Τα είχαμε καταψύξει πρώτη μέρα και τα πήραμε σε στάδιο τρίτης μέρας. Τα δύο που κατέρρευσαν κατά την απόψυξη δεν έφτασαν την τρίτη μέρα καθόλου. Τα τρία μέσα μου, δυστυχώς δεν ξέρω.

Σε καταλαβαίνω και σε σέβομαι για αυτά που γράφεις για τη διαδικασία! Κι εγώ δεν θα την ξεχάσω ποτέ και το να την πετύχω είναι λόγος που θέλω να την ξανακάνω. Ξέρεις αυτό το αρνητικό τέστ το έμαθα χτες το μεσημέρι, πέρασα από αρχικές ώρες βαριάς θλίψης, σε ώρες τρομερής οργής και έχω εδώ και λίγες ώρες αρχίσει να νιώθω πως θέλω να τα καταφέρω πάει και τελείωσε. Απλώς είναι τόσο δύσκολο να σκέφτομαι τα χαμένα!...

Όποια κοπέλα θέλει και/ή όποιο ζευγάρι διαβάζει το παρόν πόστ, ευχαρίστως σας στέλνω μήνυμα να σας συστήσω τον γιατρό μου!

Ναι ναι κι εμείς έχουμε αποφασίσει να πάμε σε φρέσκα, εκτός αν μας εμποδίσει καμιά καραντίνα - που ελπίζω πως όχι.

[Papaki@]

Just now, Cloud_20517 είπε:

Σε ευχαριστώ πολύ Κάντι! Έκανα εμβρυομεταφορά, τα τρία που έγραψα, απλώς έκανα χοριακή και είναι αρνητική. Σταμάτησα τα φάρμακα και περιμένω την περίοδό μου.

Τα είχαμε καταψύξει πρώτη μέρα και τα πήραμε σε στάδιο τρίτης μέρας. Τα δύο που κατέρρευσαν κατά την απόψυξη δεν έφτασαν την τρίτη μέρα καθόλου. Τα τρία μέσα μου, δυστυχώς δεν ξέρω.

Σε καταλαβαίνω και σε σέβομαι για αυτά που γράφεις για τη διαδικασία! Κι εγώ δεν θα την ξεχάσω ποτέ και το να την πετύχω είναι λόγος που θέλω να την ξανακάνω. Ξέρεις αυτό το αρνητικό τέστ το έμαθα χτες το μεσημέρι, πέρασα από αρχικές ώρες βαριάς θλίψης, σε ώρες τρομερής οργής και έχω εδώ και λίγες ώρες αρχίσει να νιώθω πως θέλω να τα καταφέρω πάει και τελείωσε. Απλώς είναι τόσο δύσκολο να σκέφτομαι τα χαμένα!...

Όποια κοπέλα θέλει και/ή όποιο ζευγάρι διαβάζει το παρόν πόστ, ευχαρίστως σας στέλνω μήνυμα να σας συστήσω τον γιατρό μου!

Ναι ναι κι εμείς έχουμε αποφασίσει να πάμε σε φρέσκα, εκτός αν μας εμποδίσει καμιά καραντίνα - που ελπίζω πως όχι.

Κορίτσι μου πίστεψε μας σε καταλαβαίνουμε απόλυτα πως νοιώθεις  οι περισσότερες εδώ έχουμε περάσει δύσκολες καταστάσεις μέχρι να τα καταφέρουμε η παλεύουμε ακόμα για την απόκτηση ενός παιδιού, πάρε τον χρόνο σου για την απογοήτευση σας, μη το βάζεις κάτω!

[Καντι]

Just now, Cloud_20517 είπε:

Σε ευχαριστώ πολύ Κάντι! Έκανα εμβρυομεταφορά, τα τρία που έγραψα, απλώς έκανα χοριακή και είναι αρνητική. Σταμάτησα τα φάρμακα και περιμένω την περίοδό μου.

Τα είχαμε καταψύξει πρώτη μέρα και τα πήραμε σε στάδιο τρίτης μέρας. Τα δύο που κατέρρευσαν κατά την απόψυξη δεν έφτασαν την τρίτη μέρα καθόλου. Τα τρία μέσα μου, δυστυχώς δεν ξέρω.

Σε καταλαβαίνω και σε σέβομαι για αυτά που γράφεις για τη διαδικασία! Κι εγώ δεν θα την ξεχάσω ποτέ και το να την πετύχω είναι λόγος που θέλω να την ξανακάνω. Ξέρεις αυτό το αρνητικό τέστ το έμαθα χτες το μεσημέρι, πέρασα από αρχικές ώρες βαριάς θλίψης, σε ώρες τρομερής οργής και έχω εδώ και λίγες ώρες αρχίσει να νιώθω πως θέλω να τα καταφέρω πάει και τελείωσε. Απλώς είναι τόσο δύσκολο να σκέφτομαι τα χαμένα!...

Όποια κοπέλα θέλει και/ή όποιο ζευγάρι διαβάζει το παρόν πόστ, ευχαρίστως σας στέλνω μήνυμα να σας συστήσω τον γιατρό μου!

Ναι ναι κι εμείς έχουμε αποφασίσει να πάμε σε φρέσκα, εκτός αν μας εμποδίσει καμιά καραντίνα - που ελπίζω πως όχι.

Δεν το κατάλαβα απο το προηγούμενο μήνυμα οτι εκανες ετ.

Την επόμενη φορα επισης θα σου προτεινα να βάλετε βλαστοκυστες , φτάνουν πολυ λιγότερα αριθμητικά , αλλα γινεται μεγάλο ξεκαθάρισμα ας πουμε των καλύτερων που μπορούν να προχωρήσουν και να δώσουν και εγκυμοσυνη. Μπορείτε να κάνετε και μια υστεροσκοπηση να δει ο γιατρος σου την μήτρα και να σου κανει ελαφρώς και σκρατσινγ για να βοηθησει την εμφυτευση. Ειναι τόσα  πολλα που μπορείς να κανεις για να πετύχεις. Ετσι θα σκέφτεσαι. Καθε φορα θα κανεις και κατι παραπανω, μεχει να βρεις την σωστή συνταγή!

[Zina21]

14 ώρες πρίν, Cloud_20517 είπε:

Καλησπέρα σε όλες και όλους, αυτό ακριβώς που βάζω στον τίτλο μας συνέβη στην πρώτη μας IVF με τον άντρα μου, είμαστε και οι δύο σαράντα ετών και υγιείς, απλώς μας πλήγωσε μάλλον το άγχος και όλα όσα αυτό συνεπαγόταν:

 

Πώς ξεπερνιέται μια αποτυχία στην IVF και πώς πας παρακάτω;

Καλησπέρα!Καθε αποτυχία σε φέρνει πιο κοντά στην επιτυχία!Σε βάζει στη διαδικασία να ψάξεις παραπάνω πράγματα κ να αλλάξεις τη μέθοδο που ακολούθησες.Αν βέβαια ο γιατρός σου δεν είναι κολλημένος γιατί δυστυχώς υπάρχουν κ τέτοιες περιπτώσεις...

Εγω είμαι 33 χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα ούτε εγώ ούτε ο σύζυγος μου.Ψαξαμε τα πάντα,οτι δηλαδή μπορουσαμε γιατί κ η επιστήμη πάει μέχρι ένα σημείο,για να αποκλείσουμε κ να είμαστε πιο σίγουροι για το αποτέλεσμα.Εκανα 3 κύκλους εξωσωματικής κ 2 φυσικούς κύκλους με 4 εμβρυομεταφορές.Αποτελεσμα δυο αρνητικές χοριακες με τον πρώτο γιατρό που είχα τον οποίο κ άλλαξα...Η 3η προσπάθεια με τον καινούργιο γιατρό μου έδωσε βιοχημική κύηση κ η 4η προσπάθεια μου έδωσε δυο υπέροχα αγγελούδια που σε λιγες μέρες θα γίνουν τριών μηνών!

Τι με έμαθαν όλα αυτά;Υπάρχουν γιατροί που θεωρούμε εξαιρετικούς αλλά δεν είναι!Κ υπάρχουν γιατροί που δε μας ταιριάζουν...
Τι να κάνεις για να συνεχίσεις;Βάλτο στόχο,πίστεψε το,προσπάθησε να μην έχεις άγχος κ ο θεός σου κάνει αυτό το δώρο.Καθε αποτυχία είναι μια στεναχώρια,κάθε βιοχημική ή παλινδρομη κύηση είναι ένας μικρός θάνατος αλλά κάθε καινούργια προσπάθεια είναι η αρχή μιας νέας ζωής!Ετσι θα το βλέπεις!Δε θα κοιτάζεις πίσω σου,δε θα αφήνεις χρόνο να περάσει γιατί θα σε παίρνει από κάτω συναισθηματικά.Οταν θα ξεκινάς τη νέα προσπάθεια θα δεις πως δεν θα σκέφτεσαι τις αποτυχίες...
Τωρα για το γιατρό σου καλό είναι να μιλήσεις μαζί του...Όσο σου είπε η Κάντι είναι όσα έκανα κ εγώ κ πέτυχα!Ειδικα το θέμα με τις βλαστοκυστες είναι πολύ σημαντικό μιας κ δεν ταλαιπωρείς τον εαυτό σου με εμβρυομεταφορες εμβρύων που δεν είναι τόσο δυνατά!Κ να θυμάσαι πάντα...Υπάρχουν κ άλλοι γιατροί μη μείνεις κολλημένη σε εναν γιατί μπορεί να σε πάει πίσω!

[island1]

Δεν ξεπερνιέται..μαθαίνεις να ζεις με αυτό..άλλωστε η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει...μαθαίνεις από αυτό..τα βάζεις κάτω και λες δοκίμασα .Τώρα τι; Ψάχνεις τι να αλλάξεις ,τι να κρατήσεις και νέες εξετάσεις.Σκεφτεσαι πως εκεί που είσαι είναι χιλιάδες..πολλές μάλιστα και δίπλα σου και μπορεί να μη το μάθεις και πότε...κρατάς σφιχτά το χέρι του άντρα σου και προχωράς.αργα...δε θέλει βιασύνη..θέλει χρόνο....θέλει υπομονή και επιμονή...εάν διαβάσεις τα χιλιάδες ποστ εδώ,θα δεις πως οι ίδιοι που σου απαντάμε είμαστε στη θέση σου πριν λίγα χρόνια..γράφαμε το ίδιο με σένα ,πονουσαμε το ίδιο...το μυστικό είναι να κοιτάς μπροστά ποτέ πίσω...σέρνεις τα βαρίδια του παρελθόντος αλλά είσαι ένα βήμα πιο κοντά στη μητρότητα ακόμα και με την αποτυχία.Παρε χρόνο ,σφιξε τα δόντια καινπροχωρα

 

[Nefelaki_Lioness]

Ζίνα, Νησάκι, σας ευχαριστώ πολύ και τις δύο. Χαίρομαι πραγματικά που γράφτηκα σε αυτό το φόρουμ και συζητάμε αυτά τα πράγματα. Ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία. Ναι παρακολουθώ παρόμοια νήματα εδώ, απλώς το έβαλα καινούριο γιατί είναι μια συζήτηση πάντα επίκαιρη και γιατί με ενδιαφέρει να διαβάζω πώς ξεπερνιέται. Είμαι χαρούμενη και με αναρτήσεις που η μία ενημέρωνε την άλλη, σαν μια ωραία παρέα σε καφετέρια, τι έγινε πότε έκανε χοριακή πώς νιώθει, όλα αυτά. Είναι πολύ σημαντικός ο ανθρώπινος παράγοντας παιδιά! Μπορεί να έχουμε διάφορα καταπιεστικά πρόσωπα γύρω μας, π.χ. γονείς πεθερικά κοινωνικό κύκλο κλπ αλλά δεν πρέπει να δίνουμε σημασία καμία! Δεν πρέπει να τα αφήνουμε έτσι.

Θέλησα να βάλω το θέμα αφενός για να βοηθήσω τον εαυτό μου σιγά σιγά να επανέλθει, αφετέρου είτε το μάθω είτε όχι θα είναι όμορφο αν οποιαδήποτε γυναίκα, ακόμα και οποιοδήποτε ζευγάρι και οποιοσδήποτε άνδρας για τη γυναίκα του διαβάζει διάφορα τέτοια πόστ, νιώσει ότι δεν είναι κανείς μόνος. Και δεν πρέπει να είναι κανείς μόνος! Όχι κυριολεκτικά-χωροταξικά, μπορεί να είμαστε μόνες σπίτι, αλλά να μη νιώθουμε μόνες με τα προβλήματά μας. Τα προβλήματα στο μοίρασμα μειώνονται, η χαρά πολλαπλασιάζεται.

Και, όσο επιθυμώ πολύ να χαρώ κι εγώ, χαίρομαι με τους ευτυχισμένους κι ελπίζω όλοι να χαρούν και για μένα όταν ευτυχήσω εγώ. Μακριά να είμαστε από ανθρώπους που θέλουν χαρά μόνο για τον εαυτό τους.

[island1]

Just now, Cloud_20517 είπε:

Ζίνα, Νησάκι, σας ευχαριστώ πολύ και τις δύο. Χαίρομαι πραγματικά που γράφτηκα σε αυτό το φόρουμ και συζητάμε αυτά τα πράγματα. Ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία. Ναι παρακολουθώ παρόμοια νήματα εδώ, απλώς το έβαλα καινούριο γιατί είναι μια συζήτηση πάντα επίκαιρη και γιατί με ενδιαφέρει να διαβάζω πώς ξεπερνιέται. Είμαι χαρούμενη και με αναρτήσεις που η μία ενημέρωνε την άλλη, σαν μια ωραία παρέα σε καφετέρια, τι έγινε πότε έκανε χοριακή πώς νιώθει, όλα αυτά. Είναι πολύ σημαντικός ο ανθρώπινος παράγοντας παιδιά! Μπορεί να έχουμε διάφορα καταπιεστικά πρόσωπα γύρω μας, π.χ. γονείς πεθερικά κοινωνικό κύκλο κλπ αλλά δεν πρέπει να δίνουμε σημασία καμία! Δεν πρέπει να τα αφήνουμε έτσι.

Θέλησα να βάλω το θέμα αφενός για να βοηθήσω τον εαυτό μου σιγά σιγά να επανέλθει, αφετέρου είτε το μάθω είτε όχι θα είναι όμορφο αν οποιαδήποτε γυναίκα, ακόμα και οποιοδήποτε ζευγάρι και οποιοσδήποτε άνδρας για τη γυναίκα του διαβάζει διάφορα τέτοια πόστ, νιώσει ότι δεν είναι κανείς μόνος. Και δεν πρέπει να είναι κανείς μόνος! Όχι κυριολεκτικά-χωροταξικά, μπορεί να είμαστε μόνες σπίτι, αλλά να μη νιώθουμε μόνες με τα προβλήματά μας. Τα προβλήματα στο μοίρασμα μειώνονται, η χαρά πολλαπλασιάζεται.

Και, όσο επιθυμώ πολύ να χαρώ κι εγώ, χαίρομαι με τους ευτυχισμένους κι ελπίζω όλοι να χαρούν και για μένα όταν ευτυχήσω εγώ. Μακριά να είμαστε από ανθρώπους που θέλουν χαρά μόνο για τον εαυτό τους.

Έχω κρατήσει σε φωτό πολλά σχολεία μου εδώ από τότε και τα έβαλα σε ένα βιβλίο που έφτιαξα για την κόρη μου στη διάρκεια της εγκυμοσύνης με τίτλο "καί μετά ήρθες εσύ φως μου". Τα διαβάζω και συγκινούνται όμως ακόμα πιο πολύ με συγκινεί όταν διαβάζω ίδια ποστ...θέλει πολύ δύναμη κορίτσι μου κι ακόμα δεν ξέρω από που την αντλούμε τελικά.Ομως στο τέλος όντως έρχεται το φως...Κοίτα μπροστα..όσο κι αν βρέχει το ουράνιο τόξο δε θα αργήσει να βγει...ως τότε εδώ είμαστε όλες να σηκώνουμε οποία πεφτει

[Nefelaki_Lioness]

Just now, island1 said:

Έχω κρατήσει σε φωτό πολλά σχολεία μου εδώ από τότε και τα έβαλα σε ένα βιβλίο που έφτιαξα για την κόρη μου στη διάρκεια της εγκυμοσύνης με τίτλο "καί μετά ήρθες εσύ φως μου". Τα διαβάζω και συγκινούνται όμως ακόμα πιο πολύ με συγκινεί όταν διαβάζω ίδια ποστ...θέλει πολύ δύναμη κορίτσι μου κι ακόμα δεν ξέρω από που την αντλούμε τελικά.Ομως στο τέλος όντως έρχεται το φως...Κοίτα μπροστα..όσο κι αν βρέχει το ουράνιο τόξο δε θα αργήσει να βγει...ως τότε εδώ είμαστε όλες να σηκώνουμε οποία πεφτει

Μόλις με συγκίνησες:

"ΕΔΩ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΕΣ ΝΑ ΣΗΚΩΝΟΥΜΕ ΟΠΟΙΑ ΠΕΦΤΕΙ"

Σας υπόσχομαι να το κάνω και εγώ για εσάς!

Ρε με συγκίνησες πολύ, αλήθεια!

Σκέφτομαι ότι πιθανώς αντλούμε τη δύναμη από τη φύση μας. Εννοώ ότι γέννηση θα πει ζωή, από τη στιγμή που δημιουργώ ζωή και μπορώ να τη σηκώνω τόσους μήνες, θα πει ότι μπορώ και να είμαι δυνατή. Η φύση που δημιουργεί ζωή, έχει και παράλληλες ίδιες δυνατότητες δημιουργίας δύναμης. Ούτε την έχω κατακτήσει ακόμη, δεν έχω κάνει παιδιά. Αλλά είτε κάνω είτε όχι έχω την ίδια φύση με κάθε γυναίκα που κάνει παιδιά. Δεν είναι διαφορετικές οι δυνάμεις μας. Εγώ βέβαια έχω δρόμο ως προς το θέμα δύναμη μετά από αυτήν την πτώση αλλά σήμερα, τρίτη μέρα μετά την αρνητική χοριακή, νιώθω ότι θέλω να είμαι διαφορετική. Να αντιμετωπίσω αλλιώς τον εαυτό μου, τους γύρω μου, τους γονείς μου, τους γονείς του άντρα μου, τον άντρα μου που έχει δείξει άπειρη υπομονή, τους φίλους μου, τους συναδέλφους μου, τους γιατρούς, όλους. Σήμερα πείσμωσα. Προχτές με το αρνητικό τέστ έπεσα κάτω - κυριολεκτικά:

Καθόμουν στο κρεβάτι, μετά την αιμοληψία μέχρι να τηλεφωνήσει ο γιατρός, και είχα παραλύσει. Περίμενα, απλώς, το τηλεφώνημα. Έκλαιγα ασταμάτητα από το πρωί που έκανα την αιμοληψία. Πήγα μόνο τουαλέτα δυο τρεις φορές δεν θυμάμαι. Δεν έφαγα - ήταν αδύνατον. Πήρε τηλέφωνο, με πιάνει η ταχυπαλμία, σηκώνω το ρημάδι, πολύ φιλικά στην αρχή, λέω λες να είναι καλά; Μου λέει δεν έχω καλά νέα, τέλος. Έκανα τρομερή προσπάθεια να κρατήσω το ακουστικό στη θέση του, δεν με νοιάζει πώς θα φανεί αλλά η προσπάθεια που έκανα να κρατήσω το ακουστικό θεωρώ ότι ήταν σαν κάποιου παλαιστή. Είπα ένα μάλιστα, άρχισε κόμπος στον λαιμό αλλά κρατιόμουν για να ακούσω, κάτι η δομή των εμβρύων, ευτυχώς όχι πρόβλημα δικό μου ή του άντρα μου. Ο άντρας μου μόλις άκουσε ότι σήκωσα τηλ και είπα Καλησπέρα γιατρέ, ενώ βρισκόταν σε ένα δίπλα δωμάτιο, σηκώθηκε αυτοστιγμεί και έτρεξε στην κρεβατοκάμαρα και στεκόταν όρθιος, καρδιοχτυπώντας, μόλις είπα μάλιστα, για να καταλάβει, του έκανα μια χειρονομία ήττας δείχνοντας χέρι κάτω, και λέει "Αχ όχι" αλλά παρέμεινε εκεί να ακούσει, προφανώς, ο γιατρός που κατάλαβε ότι είχε αρχίσει να είναι πολύ ζόρικο να αντέξω και τη συνέχιση του τηλεφωνήματος ακόμη, είπε πέντε έξι φορές συγνώμη παιδιά σας ζητώ συγνώμη, όχι ότι έφταιγε φυσικά απλώς εννοούσε συγνώμη που δεν είχε καλά νέα, μακάρι να είχα άλλα νέα να σας πω, ειλικρινά συγνώμη κλπ. Πλέον έκλαιγα και ήταν απολύτως αδύνατον να συνεχίσω την κουβέντα, είπα με τρομερή προσπάθεια, Να είστε καλά γιατρέ και σας ευχαριστούμε, τον άφησα να μιλάει λίγο ακόμα, τα συγκράτησα όσα είπε για να τα μεταφέρω στον άντρα μου, είπε ο άνθρωπος να πάμε να τον δούμε όταν αδιαθετήσω ξανά και διάφορα τέτοια. Αλλά ήταν αδύνατον να συνομιλήσω. Το καταλάβαινε, ήξερε ότι δεν μιλούσα όχι επειδή κόπηκε η γραμμή αλλά είχα κοπεί εγώ. Σε κομματάκια όσα τα παιδιά που δεν έκανα. Ο άντρας μου στεκόταν καθιστός πλάι μου περιμένοντας να κλείσω το ρημαδοτηλέφωνο. Το πιο δύσκολο της ζωής μου ως τώρα. Μου λέει ο γιατρός, που σώπαινα, Σε παρακαλώ μη στεναχωριέσαι, θα συζητήσουμε και θα πάμε παρακάτω. Ναι το ξέρω παιδιά ότι θα πάμε παρακάτω αλλά η στιγμή εκείνη είχε την ιερότητα της στεναχώριας και δεν είναι καν δίκαιο να τη δεις θετικά αυτήν την είδηση. Αλλιώς είσαι αναίσθητος! Ε όχι! Του απαντάω σε αυτό κάτι σαν Σας ευχαριστούμε πολύ και δυο τρεις ακόμα λέξεις είπε και είπα και κλείσαμε.

Μετά κατέρρευσα. Κανονικά κατέρρευσα. Όπως ήμουν στο πλάι του κρεβατιού, γονάτισα στο πάτωμα, έσκυψα, σαν έμβρυο κι εγώ, και έκλαψα ώρες. Ο άντρας μου έσκυψε πάνω μου, ήταν απίστευτα στεναχωρημένος και αυτός αλλά ευτυχώς θεέ μου που ήταν πιο δυνατός εκείνη τη στιγμή. Όταν σταμάτησα να κλαίω, κοιτούσα στο κενό για πολλή ώρα, όταν λέω στο κενό εννοώ στο κενό. Τέλος. Ο άλλος είχε τρομάξει αλλά δεν το κουνούσε ρούπι. Και έκλαψα κι άλλο. Και ξανά κενό. Και ξανά όλα από την αρχή. Μόνο μια φορά μίλησα που του είπα να κάνει τη βρώμικη δουλειά δηλαδή να ενημερώσει τους γονείς και εγώ να μη μιλήσω σε κανέναν. Προς το βράδυ μίλησα στους δικούς μου αλλά με όρεξη ΜΗΔΕΝ. Ούτε πέντε λεπτά.

Δεν έχω ζήσει κάτι πιο τρομακτικό από το να ξέρω ότι έχω μέσα μου έμβρυα που δεν ζουν πια και περιμένω να τα αποβάλω με την περίοδό μου.

Δεν ξέρω πώς διάολο βγάλαμε το βράδυ. Το βγάλαμε όμως.

Την άλλη μέρα ζούσα με ένα βάρος. Τεράστιο βάρος, μεγατόνοι. Χάλια!

Αυτά τα έχω γράψει πρόχειρα να τα θυμάμαι, όχι πως θα τα ξεχάσω αλλά για να τα διαβάζω, τη συγκλονιστική μου εμπειρία, σε ένα τετράδιο και θα τα μεταφέρω σε μπλόγκ που φτιάχνω, το οποίο εννοείται θα σας το ανεβάσω κι εδώ.

Μιλάμε για ανυπολόγιστο ασύλληπτο πόνο.

Γι' αυτό μίλησε μέσα μου η φράση σου, ΕΔΩ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΕΣ ΝΑ ΣΗΚΩΝΟΥΜΕ ΟΠΟΙΑ ΠΕΦΤΕΙ.

Σε ευχαριστώ!...

[Καντι]

Just now, Cloud_20517 είπε:

Μόλις με συγκίνησες:

"ΕΔΩ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΕΣ ΝΑ ΣΗΚΩΝΟΥΜΕ ΟΠΟΙΑ ΠΕΦΤΕΙ"

Σας υπόσχομαι να το κάνω και εγώ για εσάς!

Ρε με συγκίνησες πολύ, αλήθεια!

Σκέφτομαι ότι πιθανώς αντλούμε τη δύναμη από τη φύση μας. Εννοώ ότι γέννηση θα πει ζωή, από τη στιγμή που δημιουργώ ζωή και μπορώ να τη σηκώνω τόσους μήνες, θα πει ότι μπορώ και να είμαι δυνατή. Η φύση που δημιουργεί ζωή, έχει και παράλληλες ίδιες δυνατότητες δημιουργίας δύναμης. Ούτε την έχω κατακτήσει ακόμη, δεν έχω κάνει παιδιά. Αλλά είτε κάνω είτε όχι έχω την ίδια φύση με κάθε γυναίκα που κάνει παιδιά. Δεν είναι διαφορετικές οι δυνάμεις μας. Εγώ βέβαια έχω δρόμο ως προς το θέμα δύναμη μετά από αυτήν την πτώση αλλά σήμερα, τρίτη μέρα μετά την αρνητική χοριακή, νιώθω ότι θέλω να είμαι διαφορετική. Να αντιμετωπίσω αλλιώς τον εαυτό μου, τους γύρω μου, τους γονείς μου, τους γονείς του άντρα μου, τον άντρα μου που έχει δείξει άπειρη υπομονή, τους φίλους μου, τους συναδέλφους μου, τους γιατρούς, όλους. Σήμερα πείσμωσα. Προχτές με το αρνητικό τέστ έπεσα κάτω - κυριολεκτικά:

Καθόμουν στο κρεβάτι, μετά την αιμοληψία μέχρι να τηλεφωνήσει ο γιατρός, και είχα παραλύσει. Περίμενα, απλώς, το τηλεφώνημα. Έκλαιγα ασταμάτητα από το πρωί που έκανα την αιμοληψία. Πήγα μόνο τουαλέτα δυο τρεις φορές δεν θυμάμαι. Δεν έφαγα - ήταν αδύνατον. Πήρε τηλέφωνο, με πιάνει η ταχυπαλμία, σηκώνω το ρημάδι, πολύ φιλικά στην αρχή, λέω λες να είναι καλά; Μου λέει δεν έχω καλά νέα, τέλος. Έκανα τρομερή προσπάθεια να κρατήσω το ακουστικό στη θέση του, δεν με νοιάζει πώς θα φανεί αλλά η προσπάθεια που έκανα να κρατήσω το ακουστικό θεωρώ ότι ήταν σαν κάποιου παλαιστή. Είπα ένα μάλιστα, άρχισε κόμπος στον λαιμό αλλά κρατιόμουν για να ακούσω, κάτι η δομή των εμβρύων, ευτυχώς όχι πρόβλημα δικό μου ή του άντρα μου. Ο άντρας μου μόλις άκουσε ότι σήκωσα τηλ και είπα Καλησπέρα γιατρέ, ενώ βρισκόταν σε ένα δίπλα δωμάτιο, σηκώθηκε αυτοστιγμεί και έτρεξε στην κρεβατοκάμαρα και στεκόταν όρθιος, καρδιοχτυπώντας, μόλις είπα μάλιστα, για να καταλάβει, του έκανα μια χειρονομία ήττας δείχνοντας χέρι κάτω, και λέει "Αχ όχι" αλλά παρέμεινε εκεί να ακούσει, προφανώς, ο γιατρός που κατάλαβε ότι είχε αρχίσει να είναι πολύ ζόρικο να αντέξω και τη συνέχιση του τηλεφωνήματος ακόμη, είπε πέντε έξι φορές συγνώμη παιδιά σας ζητώ συγνώμη, όχι ότι έφταιγε φυσικά απλώς εννοούσε συγνώμη που δεν είχε καλά νέα, μακάρι να είχα άλλα νέα να σας πω, ειλικρινά συγνώμη κλπ. Πλέον έκλαιγα και ήταν απολύτως αδύνατον να συνεχίσω την κουβέντα, είπα με τρομερή προσπάθεια, Να είστε καλά γιατρέ και σας ευχαριστούμε, τον άφησα να μιλάει λίγο ακόμα, τα συγκράτησα όσα είπε για να τα μεταφέρω στον άντρα μου, είπε ο άνθρωπος να πάμε να τον δούμε όταν αδιαθετήσω ξανά και διάφορα τέτοια. Αλλά ήταν αδύνατον να συνομιλήσω. Το καταλάβαινε, ήξερε ότι δεν μιλούσα όχι επειδή κόπηκε η γραμμή αλλά είχα κοπεί εγώ. Σε κομματάκια όσα τα παιδιά που δεν έκανα. Ο άντρας μου στεκόταν καθιστός πλάι μου περιμένοντας να κλείσω το ρημαδοτηλέφωνο. Το πιο δύσκολο της ζωής μου ως τώρα. Μου λέει ο γιατρός, που σώπαινα, Σε παρακαλώ μη στεναχωριέσαι, θα συζητήσουμε και θα πάμε παρακάτω. Ναι το ξέρω παιδιά ότι θα πάμε παρακάτω αλλά η στιγμή εκείνη είχε την ιερότητα της στεναχώριας και δεν είναι καν δίκαιο να τη δεις θετικά αυτήν την είδηση. Αλλιώς είσαι αναίσθητος! Ε όχι! Του απαντάω σε αυτό κάτι σαν Σας ευχαριστούμε πολύ και δυο τρεις ακόμα λέξεις είπε και είπα και κλείσαμε.

Μετά κατέρρευσα. Κανονικά κατέρρευσα. Όπως ήμουν στο πλάι του κρεβατιού, γονάτισα στο πάτωμα, έσκυψα, σαν έμβρυο κι εγώ, και έκλαψα ώρες. Ο άντρας μου έσκυψε πάνω μου, ήταν απίστευτα στεναχωρημένος και αυτός αλλά ευτυχώς θεέ μου που ήταν πιο δυνατός εκείνη τη στιγμή. Όταν σταμάτησα να κλαίω, κοιτούσα στο κενό για πολλή ώρα, όταν λέω στο κενό εννοώ στο κενό. Τέλος. Ο άλλος είχε τρομάξει αλλά δεν το κουνούσε ρούπι. Και έκλαψα κι άλλο. Και ξανά κενό. Και ξανά όλα από την αρχή. Μόνο μια φορά μίλησα που του είπα να κάνει τη βρώμικη δουλειά δηλαδή να ενημερώσει τους γονείς και εγώ να μη μιλήσω σε κανέναν. Προς το βράδυ μίλησα στους δικούς μου αλλά με όρεξη ΜΗΔΕΝ. Ούτε πέντε λεπτά.

Δεν έχω ζήσει κάτι πιο τρομακτικό από το να ξέρω ότι έχω μέσα μου έμβρυα που δεν ζουν πια και περιμένω να τα αποβάλω με την περίοδό μου.

Δεν ξέρω πώς διάολο βγάλαμε το βράδυ. Το βγάλαμε όμως.

Την άλλη μέρα ζούσα με ένα βάρος. Τεράστιο βάρος, μεγατόνοι. Χάλια!

Αυτά τα έχω γράψει πρόχειρα να τα θυμάμαι, όχι πως θα τα ξεχάσω αλλά για να τα διαβάζω, τη συγκλονιστική μου εμπειρία, σε ένα τετράδιο και θα τα μεταφέρω σε μπλόγκ που φτιάχνω, το οποίο εννοείται θα σας το ανεβάσω κι εδώ.

Μιλάμε για ανυπολόγιστο ασύλληπτο πόνο.

Γι' αυτό μίλησε μέσα μου η φράση σου, ΕΔΩ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΕΣ ΝΑ ΣΗΚΩΝΟΥΜΕ ΟΠΟΙΑ ΠΕΦΤΕΙ.

Σε ευχαριστώ!...

Δεν ξερω αν θα σε παρηγορήσω, αλλα όρια εχει η καθεμία μας αλλωστε. Η πρώτη μου φορα που απέτυχα την βίωσα οπως κι εσυ με ενα τεράστιο γιατι; Η απάντηση ειναι γιατι κανεις δεν σε προετοιμάζει για το αρνητικό. Καθε φορα που έπαιρνα το αρνητικό ηταν και πιο αναμενόμενη , αλλα καθε φορα που άλλαζα και γιατρο πήγαινα με μεγαλη αισιοδοξία μεχρι να ξαναβούτηξω στο μηδέν. Επτά φορές έλαβα σε μειλ την απάντηση που έλαβες χτες. Εφτά φορές ράγισε η καρδια μου. Την όγδοη απλα δεν το πίστευα, πήρα τηλεφωνο στο μικροβιολογικό για επιβεβαίωση οτι δεν έκαναν λάθος και μου πηρε δυο τρεις μερες να συνέλθω απο την ταχυπαλμία και τις αρρυθμίες. Απλα θα έρθει η σειρά σου!

[Nefelaki_Lioness]

Just now, Καντι said:

Δεν ξερω αν θα σε παρηγορήσω, αλλα όρια εχει η καθεμία μας αλλωστε. Η πρώτη μου φορα που απέτυχα την βίωσα οπως κι εσυ με ενα τεράστιο γιατι; Η απάντηση ειναι γιατι κανεις δεν σε προετοιμάζει για το αρνητικό. Καθε φορα που έπαιρνα το αρνητικό ηταν και πιο αναμενόμενη , αλλα καθε φορα που άλλαζα και γιατρο πήγαινα με μεγαλη αισιοδοξία μεχρι να ξαναβούτηξω στο μηδέν. Επτά φορές έλαβα σε μειλ την απάντηση που έλαβες χτες. Εφτά φορές ράγισε η καρδια μου. Την όγδοη απλα δεν το πίστευα, πήρα τηλεφωνο στο μικροβιολογικό για επιβεβαίωση οτι δεν έκαναν λάθος και μου πηρε δυο τρεις μερες να συνέλθω απο την ταχυπαλμία και τις αρρυθμίες. Απλα θα έρθει η σειρά σου!

Ελπίζω φυσικά να μη μαρτυρήσω τόσες πολλές φορές. Επτά φορές, όχι, όχι. Και μια φίλη μου είναι τώρα στην έβδομη και έχει θετική χοριακή και προσεύχεται για τα γνωστά, διπλασιασμό κάθε δυο τρεις μέρες τα ξέρουμε πια όλες. Εύγε που άντεξες αλλά ειλικρινά μακάρι να μη σου συνέβαινε αυτό και να πετύχαινες με την πρώτη!

Καλά όταν προκύψει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στη θετική κατάσταση ξέρω ότι θα αντιδράσω με χίλιους θετικούς τρόπους και εύχομαι ήδη το ίδιο σε κάθε μα κάθε γυναίκα που υποφέρει!...