Quantcast
Jump to content
Προσοχή σε SCAM μηνύματα! Μας ενημέρωσαν ότι εστάλει μήνυμα στα Αγγλικά, για αλλαγή κωδικού πρόσβασης. Δεν έχουμε στείλει κάτι τέτοιο. Τα μηνύματά μας, πάντα είναι μεταφρασμένα στα Ελληνικά & περιέχουν το λογότυπό μας. ×
➔ Parents.org.gr
  • Από την διαχείριση / Admin news

    • 1 hour ago, Angot είπε:

      κάτσε γιατί θα τρελαθώ δεν δικαιούμαστε ούτε το 2 μηνο κύησης και το 3μηνο λοχείας ; ούτε το 9μηνο μετά; εξαλλη θα γίνω , δεν μπορεί !αυτα είναι με τα ένσημα οχι με το εισόδημα 

      Αααα, λάθος κατάλαβα! Ναι, ναι τις άδειες κανονικά, ο,τι προβλέπεται! Στα επιδόματα είναι το θέμα!

Πώς ξεπερνιέται μια αποτυχία στην IVF και πώς πας παρακάτω;


Recommended Posts

Just now, Cloud_20517 είπε:

Μόλις με συγκίνησες:

"ΕΔΩ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΕΣ ΝΑ ΣΗΚΩΝΟΥΜΕ ΟΠΟΙΑ ΠΕΦΤΕΙ"

Σας υπόσχομαι να το κάνω και εγώ για εσάς!

Ρε με συγκίνησες πολύ, αλήθεια!

Σκέφτομαι ότι πιθανώς αντλούμε τη δύναμη από τη φύση μας. Εννοώ ότι γέννηση θα πει ζωή, από τη στιγμή που δημιουργώ ζωή και μπορώ να τη σηκώνω τόσους μήνες, θα πει ότι μπορώ και να είμαι δυνατή. Η φύση που δημιουργεί ζωή, έχει και παράλληλες ίδιες δυνατότητες δημιουργίας δύναμης. Ούτε την έχω κατακτήσει ακόμη, δεν έχω κάνει παιδιά. Αλλά είτε κάνω είτε όχι έχω την ίδια φύση με κάθε γυναίκα που κάνει παιδιά. Δεν είναι διαφορετικές οι δυνάμεις μας. Εγώ βέβαια έχω δρόμο ως προς το θέμα δύναμη μετά από αυτήν την πτώση αλλά σήμερα, τρίτη μέρα μετά την αρνητική χοριακή, νιώθω ότι θέλω να είμαι διαφορετική. Να αντιμετωπίσω αλλιώς τον εαυτό μου, τους γύρω μου, τους γονείς μου, τους γονείς του άντρα μου, τον άντρα μου που έχει δείξει άπειρη υπομονή, τους φίλους μου, τους συναδέλφους μου, τους γιατρούς, όλους. Σήμερα πείσμωσα. Προχτές με το αρνητικό τέστ έπεσα κάτω - κυριολεκτικά:

Καθόμουν στο κρεβάτι, μετά την αιμοληψία μέχρι να τηλεφωνήσει ο γιατρός, και είχα παραλύσει. Περίμενα, απλώς, το τηλεφώνημα. Έκλαιγα ασταμάτητα από το πρωί που έκανα την αιμοληψία. Πήγα μόνο τουαλέτα δυο τρεις φορές δεν θυμάμαι. Δεν έφαγα - ήταν αδύνατον. Πήρε τηλέφωνο, με πιάνει η ταχυπαλμία, σηκώνω το ρημάδι, πολύ φιλικά στην αρχή, λέω λες να είναι καλά; Μου λέει δεν έχω καλά νέα, τέλος. Έκανα τρομερή προσπάθεια να κρατήσω το ακουστικό στη θέση του, δεν με νοιάζει πώς θα φανεί αλλά η προσπάθεια που έκανα να κρατήσω το ακουστικό θεωρώ ότι ήταν σαν κάποιου παλαιστή. Είπα ένα μάλιστα, άρχισε κόμπος στον λαιμό αλλά κρατιόμουν για να ακούσω, κάτι η δομή των εμβρύων, ευτυχώς όχι πρόβλημα δικό μου ή του άντρα μου. Ο άντρας μου μόλις άκουσε ότι σήκωσα τηλ και είπα Καλησπέρα γιατρέ, ενώ βρισκόταν σε ένα δίπλα δωμάτιο, σηκώθηκε αυτοστιγμεί και έτρεξε στην κρεβατοκάμαρα και στεκόταν όρθιος, καρδιοχτυπώντας, μόλις είπα μάλιστα, για να καταλάβει, του έκανα μια χειρονομία ήττας δείχνοντας χέρι κάτω, και λέει "Αχ όχι" αλλά παρέμεινε εκεί να ακούσει, προφανώς, ο γιατρός που κατάλαβε ότι είχε αρχίσει να είναι πολύ ζόρικο να αντέξω και τη συνέχιση του τηλεφωνήματος ακόμη, είπε πέντε έξι φορές συγνώμη παιδιά σας ζητώ συγνώμη, όχι ότι έφταιγε φυσικά απλώς εννοούσε συγνώμη που δεν είχε καλά νέα, μακάρι να είχα άλλα νέα να σας πω, ειλικρινά συγνώμη κλπ. Πλέον έκλαιγα και ήταν απολύτως αδύνατον να συνεχίσω την κουβέντα, είπα με τρομερή προσπάθεια, Να είστε καλά γιατρέ και σας ευχαριστούμε, τον άφησα να μιλάει λίγο ακόμα, τα συγκράτησα όσα είπε για να τα μεταφέρω στον άντρα μου, είπε ο άνθρωπος να πάμε να τον δούμε όταν αδιαθετήσω ξανά και διάφορα τέτοια. Αλλά ήταν αδύνατον να συνομιλήσω. Το καταλάβαινε, ήξερε ότι δεν μιλούσα όχι επειδή κόπηκε η γραμμή αλλά είχα κοπεί εγώ. Σε κομματάκια όσα τα παιδιά που δεν έκανα. Ο άντρας μου στεκόταν καθιστός πλάι μου περιμένοντας να κλείσω το ρημαδοτηλέφωνο. Το πιο δύσκολο της ζωής μου ως τώρα. Μου λέει ο γιατρός, που σώπαινα, Σε παρακαλώ μη στεναχωριέσαι, θα συζητήσουμε και θα πάμε παρακάτω. Ναι το ξέρω παιδιά ότι θα πάμε παρακάτω αλλά η στιγμή εκείνη είχε την ιερότητα της στεναχώριας και δεν είναι καν δίκαιο να τη δεις θετικά αυτήν την είδηση. Αλλιώς είσαι αναίσθητος! Ε όχι! Του απαντάω σε αυτό κάτι σαν Σας ευχαριστούμε πολύ και δυο τρεις ακόμα λέξεις είπε και είπα και κλείσαμε.

Μετά κατέρρευσα. Κανονικά κατέρρευσα. Όπως ήμουν στο πλάι του κρεβατιού, γονάτισα στο πάτωμα, έσκυψα, σαν έμβρυο κι εγώ, και έκλαψα ώρες. Ο άντρας μου έσκυψε πάνω μου, ήταν απίστευτα στεναχωρημένος και αυτός αλλά ευτυχώς θεέ μου που ήταν πιο δυνατός εκείνη τη στιγμή. Όταν σταμάτησα να κλαίω, κοιτούσα στο κενό για πολλή ώρα, όταν λέω στο κενό εννοώ στο κενό. Τέλος. Ο άλλος είχε τρομάξει αλλά δεν το κουνούσε ρούπι. Και έκλαψα κι άλλο. Και ξανά κενό. Και ξανά όλα από την αρχή. Μόνο μια φορά μίλησα που του είπα να κάνει τη βρώμικη δουλειά δηλαδή να ενημερώσει τους γονείς και εγώ να μη μιλήσω σε κανέναν. Προς το βράδυ μίλησα στους δικούς μου αλλά με όρεξη ΜΗΔΕΝ. Ούτε πέντε λεπτά.

Δεν έχω ζήσει κάτι πιο τρομακτικό από το να ξέρω ότι έχω μέσα μου έμβρυα που δεν ζουν πια και περιμένω να τα αποβάλω με την περίοδό μου.

Δεν ξέρω πώς διάολο βγάλαμε το βράδυ. Το βγάλαμε όμως.

Την άλλη μέρα ζούσα με ένα βάρος. Τεράστιο βάρος, μεγατόνοι. Χάλια!

Αυτά τα έχω γράψει πρόχειρα να τα θυμάμαι, όχι πως θα τα ξεχάσω αλλά για να τα διαβάζω, τη συγκλονιστική μου εμπειρία, σε ένα τετράδιο και θα τα μεταφέρω σε μπλόγκ που φτιάχνω, το οποίο εννοείται θα σας το ανεβάσω κι εδώ.

Μιλάμε για ανυπολόγιστο ασύλληπτο πόνο.

Γι' αυτό μίλησε μέσα μου η φράση σου, ΕΔΩ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΕΣ ΝΑ ΣΗΚΩΝΟΥΜΕ ΟΠΟΙΑ ΠΕΦΤΕΙ.

Σε ευχαριστώ!...

Κοριτσάκι μου στο κενό μετά από αποτυχίες κοιτούσαμε όλες....Κλαίγαμε όλες...Είπαμε δε θα προσπαθήσουμε πάλι όμως το κάναμε!Εγώ όταν με έπαιρναν κ άκουγα άσχημα νέα το πρώτο πράγμα που έλεγα στο γιατρό ήταν ωραία τι κάνουμε τώρα;Ποτε μπορώ να προσπαθήσω πάλι;Κ του ζητούσα να τα κάνω όλα πολύ γρήγορα γιατί από την ίδια τη διαδικασία έπαιρνα δύναμη!Οταν έκλεινα το τηλ ο άντρας μου δε μπορούσε να με συνεφέρει από το κλάμα.Δεν ήθελα να βγω απο το σπίτι,δεν ήθελα να δω κανέναν.Κ έτσι ήταν κάθε μέρα μέχρι να μπω πάλι στη διαδικασία της επόμενης προσπάθειας!Οσα σου έγραψα πριν ότι έκανα για να αποκτήσω τα μωρά μου τα έκανα μέσα σε 10 μήνες...Δεν έχασα ούτε ένα μήνα γιατί θεωρούσα ότι έχανα χρόνο από το να αποκτήσω αυτό που τόσο ήθελα.

Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που το όνειρο μου πραγματοποιήθηκε μέσα σε μόλις 10 μήνες.Ειμαι ευγνώμων που μου ήρθαν δυο αγγελούδια κ το σπίτι μου γέμισε ζωή κ μπεμπεδοσκονη κ σου ευχομαι να γεμίσει σύντομα κ το δικό σου!Κ αυτό θα γίνει αν δεν το βάλεις κάτω,το βάλεις στόχο κ μαζί με τον άντρα σου θα τα καταφέρετε όπως τα καταφέραμε τόσες κοπέλες!

Δεν είναι εύκολη διαδικασία κ θέλεις ανθρώπους κοντά σου που να σε στηρίζουν κ να μη σε αγχώνουν.Εγω δε μίλησα ποτε στην οικογένεια μου για όλο αυτό γιατί ήξερα ότι θα ήταν επιπλέον άγχος για μένα η στεναχώρια τους.
Η μαγική στιγμή που θα χτυπήσει το τηλέφωνο σου κ θα σου πουν τα ευχάριστα νέα είναι τόσο κοντά σου απλά δεν το ξέρεις!Κ τότε δε θα μπορείς να μιλήσεις γιατί θα είναι τόσα τα δάκρυα που θα σε πνίγουν!Αλλα θα είναι δάκρυα χαράς κ θα τα αφήνεις να τρέχουν όπως εσυ έτρεξες κ έπιασες το όνειρο σου!

  • Μου αρέσει 6
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Just now, Zina21 said:

Κοριτσάκι μου στο κενό μετά από αποτυχίες κοιτούσαμε όλες....Κλαίγαμε όλες...Είπαμε δε θα προσπαθήσουμε πάλι όμως το κάναμε!Εγώ όταν με έπαιρναν κ άκουγα άσχημα νέα το πρώτο πράγμα που έλεγα στο γιατρό ήταν ωραία τι κάνουμε τώρα;Ποτε μπορώ να προσπαθήσω πάλι;Κ του ζητούσα να τα κάνω όλα πολύ γρήγορα γιατί από την ίδια τη διαδικασία έπαιρνα δύναμη!Οταν έκλεινα το τηλ ο άντρας μου δε μπορούσε να με συνεφέρει από το κλάμα.Δεν ήθελα να βγω απο το σπίτι,δεν ήθελα να δω κανέναν.Κ έτσι ήταν κάθε μέρα μέχρι να μπω πάλι στη διαδικασία της επόμενης προσπάθειας!Οσα σου έγραψα πριν ότι έκανα για να αποκτήσω τα μωρά μου τα έκανα μέσα σε 10 μήνες...Δεν έχασα ούτε ένα μήνα γιατί θεωρούσα ότι έχανα χρόνο από το να αποκτήσω αυτό που τόσο ήθελα.

Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που το όνειρο μου πραγματοποιήθηκε μέσα σε μόλις 10 μήνες.Ειμαι ευγνώμων που μου ήρθαν δυο αγγελούδια κ το σπίτι μου γέμισε ζωή κ μπεμπεδοσκονη κ σου ευχομαι να γεμίσει σύντομα κ το δικό σου!Κ αυτό θα γίνει αν δεν το βάλεις κάτω,το βάλεις στόχο κ μαζί με τον άντρα σου θα τα καταφέρετε όπως τα καταφέραμε τόσες κοπέλες!

Δεν είναι εύκολη διαδικασία κ θέλεις ανθρώπους κοντά σου που να σε στηρίζουν κ να μη σε αγχώνουν.Εγω δε μίλησα ποτε στην οικογένεια μου για όλο αυτό γιατί ήξερα ότι θα ήταν επιπλέον άγχος για μένα η στεναχώρια τους.
Η μαγική στιγμή που θα χτυπήσει το τηλέφωνο σου κ θα σου πουν τα ευχάριστα νέα είναι τόσο κοντά σου απλά δεν το ξέρεις!Κ τότε δε θα μπορείς να μιλήσεις γιατί θα είναι τόσα τα δάκρυα που θα σε πνίγουν!Αλλα θα είναι δάκρυα χαράς κ θα τα αφήνεις να τρέχουν όπως εσυ έτρεξες κ έπιασες το όνειρο σου!

Μια αγκαλιά για εσένα, για τον άντρα σου, για τα παιδιά σας!...

Εγώ έχω τρομερά αγχωτική μάνα. Με αγαπάει την αγαπάω αλλά είναι ο ορισμός του άγχους η γυναίκα. Χρειάστηκα τη βοήθειά τους σε πολλά πρακτικά πράγματα, και σε οικονομικό κομμάτι, κατά ένα μέρος, οπότε ήταν αδύνατον να μην τους το πω. Αλλά, ενώ ο πατέρας μου είναι πολύ πιο λογικός, η μητέρα μου είναι Το άγχος. Φυσικά σήμερα τρεις μέρες μετά την αρνητική χοριακή τσακίστηκα να την καθησυχάσω δεν μπορεί να ηρεμήσει γιατί θεωρεί πως επειδή με άγχωνε μου έκανε κακό ξέρω 'γώ. Της λέω ρε μαμά την ψυχολογία μου επιβάρυνες, δεν έκανες εσύ ζημιά στα έμβρυα. Εγώ αυτό που θέλω είναι στήριξη και να δέχεσαι αυτά που σου λέω. Είναι ασφυκτική με αυτό το πράμα και είναι ασφυκτική γενικώς αλλά για πρακτικούς λόγους ήταν αδύνατον να μη μιλήσω στους γονείς μου. Αν μπορούσα δεν θα τους μιλούσα, θα τους το έλεγα μετά. Έχω σκεφτεί βέβαια να μην τους το πω καθόλου για την επόμενη φορά και να πω ότι το καταφέραμε τελικά, όταν γίνει, αλλά δεν είναι εφικτό, αφού άρχισα λέγοντας, ξαφνικά να μην αρχίσω να λέω. Μέχρι που έχω ορμηνέψει έναν ξάδερφό μου και μια θεία μου να της μιλήσουν, ακόμα και τον άντρα μου που είναι πολύ πιο κούλ από μένα, γιατί εγώ με τη μαμά μου έχουμε σφαγές, αγαπιόμαστε αλλά σφαζόμαστε δεν είναι εύκολη η σχέση μας. Το θέμα όμως δεν είναι κορίτσια οι μαμάδες μας οι πεθερές μας οι θείοι μας, είμαστε εμείς. Εγώ είμαι που πρέπει να βρω τη δύναμη να αδιαφορώ για τις πιέσεις και για τις ατάκες. Αυτό θέλω να δουλέψω.

Ξανά αγκαλιά για όσα λες για τη μαγική στιγμή, που εύχομαι να τη ζήσουμε ο άντρας μου κι εγώ όσο πιο σύντομα γίνεται, γιατί το αξίζουμε.

Με ενδιαφέρει, γι' αυτό και άρχισα το νήμα, το πώς επανερχόμαστε από τα σκοτάδια στο φώς.

Link to comment
Share on other sites

  • 4 εβδομάδες μετά...
On 28/6/2020 at 12:59 ΠΜ, Cloud_20517 είπε:

Καλησπέρα και πάλι κορίτσια,

Αρχικά είχαμε πέντε έμβρυα, βάλαμε τρία (μετά από κατάψυξη περίπου δύο μηνών, λόγω του ηλίθιου του κόβιντ), τα δύο δεν επιβίωσαν κατά την απόψυξη - δεν φταίει η απόψυξη αλλά το ότι αυτά δεν λειτούργησαν σωστά κατά την απόψυξη. Τα τρία προφανώς έκαναν κάτι σαν σχάση κυττάρων, δεν ξέρω τι ακριβώς, και δεν επιβίωσαν.

Ευτυχώς κορίτσια είμαστε σίγουροι για τον γιατρό, που έκανε τα πάντα για εμάς, η διαδικασία ήταν συγκλονιστική, δεν βρίσκω λόγια, και γι' αυτό είμαι ευγνώμων. Θα χρειαστούμε λίγο χρόνο, αλλά θέλω να πιστεύω ότι θα συνέλθουμε. Διότι θέλουμε. Αλλά ανοίγω το νήμα , παιδιά, γιατί πρέπει να μιλήσουμε και για αυτό. Εύκολες και καλές είναι οι συζητήσεις για τις επιτυχίες αλλά πρέπει να συζητάμε και για το υπέρμετρο θάρρος που χρειάζονται οι αποτυχίες. Είναι μεγάλο θέμα και αυτές και δεν μπορούμε να το αφήνουμε στην τύχη του, κάνει άνω κάτω την ψυχολογία τόσο στη γυναίκα όσο και στον άνδρα όσο και εν συνόλω στο ζευγάρι.

Πρέπει να κουβεντιάζουμε επιτέλους πώς θα γίνουμε πιο δυνατοί σαν άνθρωποι.

Θέλω να τονίσω ότι είμαι άνθρωπος που θέλει την ευτυχία των άλλων, στην ίδια κλινική έκανε εξωσωματική και μια καλή μας φίλη και τα κατάφερε. Δεν είμαι από αυτούς που λένε να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα, αν ήμουν δεν θα μου άξιζε να γίνω μητέρα, απλώς δικαιούμαι να στεναχωρηθώ και να οργιστώ, μέχρι να ηρεμήσω, για το πώς θα γίνω κι εγώ μητέρα.

Είμαι ευγνώμων στα εμβρυάκια μου που τα είδα να κολυμπάνε και ας μην κατάφεραν να σταθεροποιηθούν - μου αρέσει να σκέφτομαι ότι δεν θέλανε να κάνουν τη μαμά τους και τον μπαμπά τους να έχουν προβλήματα.

Ποσο συγκινήθηκα με το μήνυμα σου.... Είναι ακριβώς πρώτη μέρα περιόδου μετά την  3 η ivf.... Τι θλίψη θεε μ... Αυτή τη φορά νιώθω και φόβο μαζί, φόβο γιατί καμια από της τρεις φορές δεν έχω καταφέρει ουτε μια εμφυτευση έστω και αν πάει στραβά... Αυτά ακριβώς νιώθω κ εγώ... Κανένας δε θέλω να το περνάει  όλο αυτό, κανένα ζευγάρι ... Δεν ξέρω γιατί δοκιμαζομαστε τόσο.. 

  • Λυπημένη/-ος 1
Link to comment
Share on other sites

πρίν από 8 λεπτά , Natty86 είπε:

Ποσο συγκινήθηκα με το μήνυμα σου.... Είναι ακριβώς πρώτη μέρα περιόδου μετά την  3 η ivf.... Τι θλίψη θεε μ... Αυτή τη φορά νιώθω και φόβο μαζί, φόβο γιατί καμια από της τρεις φορές δεν έχω καταφέρει ουτε μια εμφυτευση έστω και αν πάει στραβά... Αυτά ακριβώς νιώθω κ εγώ... Κανένας δε θέλω να το περνάει  όλο αυτό, κανένα ζευγάρι ... Δεν ξέρω γιατί δοκιμαζομαστε τόσο.. 

Θα σου ακουστεί περίεργο αυτό που θα σου πω αλλα χίλιες φορές να δεις μια θετική και να προχωρήσει πάρα αυτό που ζήσαμε πολλές...όταν σου τραβούν το χαλι κάτω από τα πόδια πονάει δίπλα..έκανα παιδί κι ακόμα θυμάμαι το βλέμμα χαράς και γεμάτο δάκρυα του άντρα μου όταν είδαμε θετικό στη δεύτερη ivf... Με πονούσε απίστευτα αυτή η εικόνα όταν έχασα το μωρό..

Κορίτσι μου σε άλλες ήρθε στην πρώτη ,σε άλλες στη δεύτερη κτλ..εμένα στην 4.Κανε κουράγιο όσο μπορείς και θα έρθει..σε νιώθουμε όλες όσες περπατήσαμε αυτό το δρόμο.Κοιτα να χαρείς το υπόλοιπο καλοκαιριού...το δικό μου 2016 είχε ένα κατάμαυρο καλοκαίρι ...κι όμως το φθινόπωρο ήρθε η μπεμπα

  • Ευχαριστώ 1
Link to comment
Share on other sites

Just now, island1 είπε:

Θα σου ακουστεί περίεργο αυτό που θα σου πω αλλα χίλιες φορές να δεις μια θετική και να προχωρήσει πάρα αυτό που ζήσαμε πολλές...όταν σου τραβούν το χαλι κάτω από τα πόδια πονάει δίπλα..έκανα παιδί κι ακόμα θυμάμαι το βλέμμα χαράς και γεμάτο δάκρυα του άντρα μου όταν είδαμε θετικό στη δεύτερη ivf... Με πονούσε απίστευτα αυτή η εικόνα όταν έχασα το μωρό..

Κορίτσι μου σε άλλες ήρθε στην πρώτη ,σε άλλες στη δεύτερη κτλ..εμένα στην 4.Κανε κουράγιο όσο μπορείς και θα έρθει..σε νιώθουμε όλες όσες περπατήσαμε αυτό το δρόμο.Κοιτα να χαρείς το υπόλοιπο καλοκαιριού...το δικό μου 2016 είχε ένα κατάμαυρο καλοκαίρι ...κι όμως το φθινόπωρο ήρθε η μπεμπα

Island ξέρω πως έχεις απόλυτο δίκιο οποίο! Δεν συγκρίνεται το συναίσθημα του να παιρνεις τέτοια χαρά και να στην παίρνουν πίσω.. Ανθρώπινα τώρα επειδή εγώ έχω δει μου ο το εμπόδιο του μηδέν με κάνει να πιστευω πως δεν μπορώ να πιάσω καθόλου.... Δε θα το συγκρίνω ποτε βέβαια στο λέω ειλικρινά με αυτό που έχετε περάσει...... Να χαίρεσαι το κοριτσάκι σου να είναι γέρο και φωτισμενο πάντα!! Το πιο περιεργο που έχω πάθει σήμερα είναι οως έχω μια απίστευτη ανάγκη να ξανά πιστέψω.. Πρώτη φορά δεν τα βάζω ουτε με το Θεο ουτε τιποτα... Μου βγαινει μια ανάγκη από μέσα μου να ξεχάσω ότι μου εχουν πει για αδυνατες φυσικές συλλήψεις και να πιστεψω απ την αρχή ότι μπορουμε να τα καταφέρουμε και μόνοι μας... Όποτε ειναι δυνατον οικονομικά θα τα μαζευω και θα προσπαθω δε θα παραιτηθώ αλλά από εδώ και πέρα θα έχω πςρισσοτερη πιστη.. Ουτε εγώ δεν το πιστευω οτι τα γράφω αυτά πρωτη μερα αδιάθετη μετά από εξωσωματική αλλά για κάποιο λόγο βγαίνει από μέσα μου! 

  • Μου αρέσει 3
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

15 ώρες πρίν, Natty86 είπε:

Island ξέρω πως έχεις απόλυτο δίκιο οποίο! Δεν συγκρίνεται το συναίσθημα του να παιρνεις τέτοια χαρά και να στην παίρνουν πίσω.. Ανθρώπινα τώρα επειδή εγώ έχω δει μου ο το εμπόδιο του μηδέν με κάνει να πιστευω πως δεν μπορώ να πιάσω καθόλου.... Δε θα το συγκρίνω ποτε βέβαια στο λέω ειλικρινά με αυτό που έχετε περάσει...... Να χαίρεσαι το κοριτσάκι σου να είναι γέρο και φωτισμενο πάντα!! Το πιο περιεργο που έχω πάθει σήμερα είναι οως έχω μια απίστευτη ανάγκη να ξανά πιστέψω.. Πρώτη φορά δεν τα βάζω ουτε με το Θεο ουτε τιποτα... Μου βγαινει μια ανάγκη από μέσα μου να ξεχάσω ότι μου εχουν πει για αδυνατες φυσικές συλλήψεις και να πιστεψω απ την αρχή ότι μπορουμε να τα καταφέρουμε και μόνοι μας... Όποτε ειναι δυνατον οικονομικά θα τα μαζευω και θα προσπαθω δε θα παραιτηθώ αλλά από εδώ και πέρα θα έχω πςρισσοτερη πιστη.. Ουτε εγώ δεν το πιστευω οτι τα γράφω αυτά πρωτη μερα αδιάθετη μετά από εξωσωματική αλλά για κάποιο λόγο βγαίνει από μέσα μου! 

Δεν είναι θέμα σύγκρισης...κι εγώ στο πρώτο μηδέν τα ίδια σκεφτόμουν...απλά στην πορεία είδα ότι μακάρι να μην περνούσα ότι πέρασα...Να θυμάσαι ότι πολλές είναι σαν εσένα.επισης να ξέρεις ότι περνάς πολλά στάδια.Και με το θεό τα βάζεις και με γιατρούς και με ανθρώπους φίλους γνωστούς...βασικά τα βάζεις και με τον εαυτό σου..μετά όμως καταλαγιάζει αυτό...είναι πιο έντονη η επιθυμία για τη μητρότητα...μπορεί να νιώθεις μόνη( γιατί κακα τα ψέματα μοναχικό ταξίδι είναι η εξωσωματική) αλλά στον ίδιο δρόμο περπάτησαν πολλές και δυστυχώς θα περπατήσουν κι άλλες...μη το ξεχνάς αυτό...ακόμα και μωρά που βλέπεις στα καροτσια έξω και λες " ποτέ θα έρθει το δικό μου" μπορεί να ήρθαν από εξωσωματική.Εχω ξαναγράψει ότι όταν έβγαζα βρεφακια την κόρη μου ακόμα ένα ζευγάρι πίσω μας να λέει πόσο ευλογημένοι είμαστε που έχουμε μωρό έτσι εύκολα ενώ αυτοί παλεύουν....πού να ήξεραν....

  • Μου αρέσει 1
Link to comment
Share on other sites

Just now, island1 είπε:

Δεν είναι θέμα σύγκρισης...κι εγώ στο πρώτο μηδέν τα ίδια σκεφτόμουν...απλά στην πορεία είδα ότι μακάρι να μην περνούσα ότι πέρασα...Να θυμάσαι ότι πολλές είναι σαν εσένα.επισης να ξέρεις ότι περνάς πολλά στάδια.Και με το θεό τα βάζεις και με γιατρούς και με ανθρώπους φίλους γνωστούς...βασικά τα βάζεις και με τον εαυτό σου..μετά όμως καταλαγιάζει αυτό...είναι πιο έντονη η επιθυμία για τη μητρότητα...μπορεί να νιώθεις μόνη( γιατί κακα τα ψέματα μοναχικό ταξίδι είναι η εξωσωματική) αλλά στον ίδιο δρόμο περπάτησαν πολλές και δυστυχώς θα περπατήσουν κι άλλες...μη το ξεχνάς αυτό...ακόμα και μωρά που βλέπεις στα καροτσια έξω και λες " ποτέ θα έρθει το δικό μου" μπορεί να ήρθαν από εξωσωματική.Εχω ξαναγράψει ότι όταν έβγαζα βρεφακια την κόρη μου ακόμα ένα ζευγάρι πίσω μας να λέει πόσο ευλογημένοι είμαστε που έχουμε μωρό έτσι εύκολα ενώ αυτοί παλεύουν....πού να ήξεραν....

Ειναι οπως το είπες... Ενας μοναχικός δρόμος για το ζευγάρι.. Και καταλήγεις να αισθάνεσαι οως μόνο εσυ μένεις πίσω... Είναι πολυ αληθινά αυτά που γραφεις πραγματικα.... Δυσβατο μονοπάτι για το οποίο δεν ήρθαμε στη ζωή προγραμματισμενες η έτοιμες πραγματικα.... Θα πω κάτι όχι για να συγκίνησω φυσικά γιατί ο καθένας τραβάει το Γολγοθά του και ξέρει ο ίδιος μέσα του τι μπορεί να αντέξει... Πριν δωδεκα χρόνια στα 22 έχασα το μπαμπά μου λόγω αυτοκτονίας, από τότε δουλεψα πολυ για να αναλάβω υποχρεώσεις.. Στα 28 γνώρισα έναν καταπληκτικό άνθρωπο ένιωσα πραγματικα πως ο θεος μου έστειλε κατι τόσο καλό για να τα αφήσω όλα πίσω... Στα 34 σήμερα από τότε λέω πως θέλω να αλλάξω αυτή τη ρημάδα σελίδα της ζωής μου να κάνω τη δική μου οικογένεια και να νιώσω πως έκλεισαν τα παλιά παει ...αλλο κεφάλαιο..Πηγάζει από μέσα μου.. Πιστευω πως όταν τα καταφερω θα είναι η πιο ευτυχισμένη στιγμή μου μετά τη γνωριμία με τον άντρα μου... 

  • Μου αρέσει 1
  • Λυπημένη/-ος 1
Link to comment
Share on other sites

Just now, Natty86 είπε:

Ειναι οπως το είπες... Ενας μοναχικός δρόμος για το ζευγάρι.. Και καταλήγεις να αισθάνεσαι οως μόνο εσυ μένεις πίσω... Είναι πολυ αληθινά αυτά που γραφεις πραγματικα.... Δυσβατο μονοπάτι για το οποίο δεν ήρθαμε στη ζωή προγραμματισμενες η έτοιμες πραγματικα.... Θα πω κάτι όχι για να συγκίνησω φυσικά γιατί ο καθένας τραβάει το Γολγοθά του και ξέρει ο ίδιος μέσα του τι μπορεί να αντέξει... Πριν δωδεκα χρόνια στα 22 έχασα το μπαμπά μου λόγω αυτοκτονίας, από τότε δουλεψα πολυ για να αναλάβω υποχρεώσεις.. Στα 28 γνώρισα έναν καταπληκτικό άνθρωπο ένιωσα πραγματικα πως ο θεος μου έστειλε κατι τόσο καλό για να τα αφήσω όλα πίσω... Στα 34 σήμερα από τότε λέω πως θέλω να αλλάξω αυτή τη ρημάδα σελίδα της ζωής μου να κάνω τη δική μου οικογένεια και να νιώσω πως έκλεισαν τα παλιά παει ...αλλο κεφάλαιο..Πηγάζει από μέσα μου.. Πιστευω πως όταν τα καταφερω θα είναι η πιο ευτυχισμένη στιγμή μου μετά τη γνωριμία με τον άντρα μου... 

Θα την κάνεις τη στροφή...δυστυχώς πολλές κουβαλάμε κι άλλα βαρίδια σε αυτόν τον αγώνα.Χωρις να φανώ μοιρολατρης πιστεύω ότι θα έρθει όταν πραγματικά πρέπει να έρθει...θα το καταλάβεις όταν συμβεί! Ήδη έχεις δίπλα σου έναν συνοδηπορο..δεν είναι λίγο ρε συ αυτό.Πολλες δεν έχουν ούτε αυτό! Έρχεται η σειρά σας να ολοκληρωθεί το όνειρο σας! Αυτό θα σκέφτεσαι..ακόμα και οι αποτυχίες όσο κι αν πονούν όσο κι αν σε λυγίζουν σε κινούν προς τα μπρος..είσαι ήδη ένα βήμα πιο μπροστά από αυτό που ήσουν χτες

  • Μου αρέσει 1
  • Ευχαριστώ 1
Link to comment
Share on other sites

Εγγραφείτε ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Για να δημοσιεύσετε ένα σχόλιο θα χρειαστεί να είστε εγγεγραμμένο μέλος. Είναι δωρεάν.

Δημιουργήστε νέα εγγραφή

Κάντε εγγραφή να συμμετάσχετε στις συζητήσεις - είναι εύκολη και γρήγορη!

Δημιουργήστε νέα εγγραφή

Σύνδεση

Έχετε ήδη έναν λογαριασμό χρήστη; Συνδεθείτε εδώ.

Συνδεθείτε τώρα
×
×
  • Δημιουργία νέου...