Διαβήτης τύπου 1 σε παιδάκι 2 ετών

[P.L.L.]

Καλησπέρα σας. Εδώ και τρία χρόνια γράφω σε αυτό το φόρουμ αλλά πρώτη φορά ανοίγω θέμα. Γράφω γιατί έχω βοηθηθεί άπειρα στις αποβολές μου και στις εγκυμοσύνες μου και ελπίζω να βρω κόσμο να με βοηθήσει και τώρα.

Η κορούλα μου που είναι 2 ετών και ενός μήνα τις τελευταίες μέρες έπινε πολύ νερό και έκανε πολλά τσίσα. Κατουριόταν συνέχεια πάνω της. Σκεφτήκαμε με τον άντρα μου να της πάρουμε το ζάχαρο γιατί είχα μηχανηματακι στο σπίτι επειδή είχα διαβητη κύησης στην εγκυμοσύνη του γιου μου που είναι μόλις 3 μηνών. Την μετράμε και δείχνει πάνω από 600! Χάσαμε τον κόσμο. Την φέραμε εσπευσμένα στο παίδων. Εκείνη ήταν σε άριστη κατάσταση. Κατενθουσιασμένη η καημένη που έβγαινε επιτέλους από το σπίτι! Το ζάχαρο της ήταν 650 περίπου. Της έκαναν εισαγωγή και μας είπαν πως είναι σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1. Το είχαμε βέβαια υποψιαστεί και μόνοι μας αλλά το να το επιβεβαιώνουν είναι ζόρι.. Μας έδωσαν συγχαρητηρια που το καταλάβαμε τόσο γρήγορα και το παιδί ήρθε σε τόσο καλή κατάσταση. Αυτό για να έχω να σκέφτομαι ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα..

Είναι τώρα 4 ημέρες μέσα και προσπαθούν να την ρυθμίσουν γιατί ακόμα φτάνει από 500 ως 45. Έχει πέσει μια κεραμίδα πάνω στο κεφάλι μου. Εκεί που την βλέπω καλά χαρούμενη να παίζει (έχουμε κανει το δωμάτιο της παιδότοπο) λέω θα τα καταφέρουμε και θα μάθουμε να ζούμε καλά κι έτσι. Αλλά μετά πάλι πέφτω σε κατάσταση πανικού και άρνησης και δε μπορώ να σταματήσω να κλαίω. Δε μπορώ να το πιστέψω! Και στο μεταξύ πρέπει να βγάζω και γαλα για να στέλνω στο μωρό που είναι μόλις 3 μηνών και το έχω αφήσει στο σπίτι του αδερφού μου και το οποίο το καημένο ούτε που το σκέφτομαι όλη μέρα με τις σκοτούρες που έχουν μπει μέσα στο κεφάλι μου. 

Υπάρχει κάποια μαμα η κάποιος μπαμπας που να περνάει το ίδιο αλλά να έχουν μπει σε μια σειρά για να μας καθησυχάσει λίγο; 

[Christinα]

Just now, P.L.L. είπε:

Καλησπέρα σας. Εδώ και τρία χρόνια γράφω σε αυτό το φόρουμ αλλά πρώτη φορά ανοίγω θέμα. Γράφω γιατί έχω βοηθηθεί άπειρα στις αποβολές μου και στις εγκυμοσύνες μου και ελπίζω να βρω κόσμο να με βοηθήσει και τώρα.

Η κορούλα μου που είναι 2 ετών και ενός μήνα τις τελευταίες μέρες έπινε πολύ νερό και έκανε πολλά τσίσα. Κατουριόταν συνέχεια πάνω της. Σκεφτήκαμε με τον άντρα μου να της πάρουμε το ζάχαρο γιατί είχα μηχανηματακι στο σπίτι επειδή είχα διαβητη κύησης στην εγκυμοσύνη του γιου μου που είναι μόλις 3 μηνών. Την μετράμε και δείχνει πάνω από 600! Χάσαμε τον κόσμο. Την φέραμε εσπευσμένα στο παίδων. Εκείνη ήταν σε άριστη κατάσταση. Κατενθουσιασμένη η καημένη που έβγαινε επιτέλους από το σπίτι! Το ζάχαρο της ήταν 650 περίπου. Της έκαναν εισαγωγή και μας είπαν πως είναι σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1. Το είχαμε βέβαια υποψιαστεί και μόνοι μας αλλά το να το επιβεβαιώνουν είναι ζόρι.. Μας έδωσαν συγχαρητηρια που το καταλάβαμε τόσο γρήγορα και το παιδί ήρθε σε τόσο καλή κατάσταση. Αυτό για να έχω να σκέφτομαι ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα..

Είναι τώρα 4 ημέρες μέσα και προσπαθούν να την ρυθμίσουν γιατί ακόμα φτάνει από 500 ως 45. Έχει πέσει μια κεραμίδα πάνω στο κεφάλι μου. Εκεί που την βλέπω καλά χαρούμενη να παίζει (έχουμε κανει το δωμάτιο της παιδότοπο) λέω θα τα καταφέρουμε και θα μάθουμε να ζούμε καλά κι έτσι. Αλλά μετά πάλι πέφτω σε κατάσταση πανικού και άρνησης και δε μπορώ να σταματήσω να κλαίω. Δε μπορώ να το πιστέψω! Και στο μεταξύ πρέπει να βγάζω και γαλα για να στέλνω στο μωρό που είναι μόλις 3 μηνών και το έχω αφήσει στο σπίτι του αδερφού μου και το οποίο το καημένο ούτε που το σκέφτομαι όλη μέρα με τις σκοτούρες που έχουν μπει μέσα στο κεφάλι μου. 

Υπάρχει κάποια μαμα η κάποιος μπαμπας που να περνάει το ίδιο αλλά να έχουν μπει σε μια σειρά για να μας καθησυχάσει λίγο; 

Μόλις ειδα το θέμα σου και σε σκεφτομουν ρε κορίτσι οτι χάθηκες απο τη παρεα μας! Καλη δύναμη και να επιστρέψετε σπιτι σας σύντομα! Δεν ξερω τιποτα για αυτη τη περίπτωση αλλα σου εύχομαι απο τη καρδια μου να έχετε τις καλύτερες εξελίξεις και μπράβο σου που το κατάλαβες! Μην νιωθεις τύψεις για το μικρό αν εχει φαγητό κ περιβάλλον με αγαπη, τωρα το κοριτσακι σου σε έχει περισσότερο ανάγκη!

[P.L.L.]

Just now, Christinα είπε:

Μόλις ειδα το θέμα σου και σε σκεφτομουν ρε κορίτσι οτι χάθηκες απο τη παρεα μας! Καλη δύναμη και να επιστρέψετε σπιτι σας σύντομα! Δεν ξερω τιποτα για αυτη τη περίπτωση αλλα σου εύχομαι απο τη καρδια μου να έχετε τις καλύτερες εξελίξεις και μπράβο σου που το κατάλαβες! Μην νιωθεις τύψεις για το μικρό αν εχει φαγητό κ περιβάλλον με αγαπη, τωρα το κοριτσακι σου σε έχει περισσότερο ανάγκη!

Σ ευχαριστώ χριστινα μου. Θα γιορταζες κιολας. Χρόνια πολλά! Από τη μια θέλω να επιστρέψουμε σπίτι κι από την άλλη όχι γιατί πρέπει να εκπαιδευτούμε στις ινσουλίνες και φοβάμαι παρα πολύ ότι θα τα κάνω σκατα και θα κάνω κακό στο παιδάκι μου αντί για καλό! Φοβάμαι παααρα πολύ τις νυχτερινές υπογλυκαιμίες μην τυχόν και δεν την πάρω χαμπάρι. Έχω εεεενα σωρό αποριες! Συνέχεια ρωτάω τους γιατρούς αλλά έχει γίνει το κεφάλι μου καζάνι και τελικά πολλές φορές μπερδεύομαι περισσότερο αντί να εκπαιδευομαι. Θα ήθελα να βρεθούν γονείς που έχουν καταφέρει να ρυθμίσουν τη ζωή τους έτσι ώστε να ζουν φυσιολογικα κι ωραία για να πάρω κουραγιο! 

[Christinα]

Just now, P.L.L. είπε:

Σ ευχαριστώ χριστινα μου. Θα γιορταζες κιολας. Χρόνια πολλά! Από τη μια θέλω να επιστρέψουμε σπίτι κι από την άλλη όχι γιατί πρέπει να εκπαιδευτούμε στις ινσουλίνες και φοβάμαι παρα πολύ ότι θα τα κάνω σκατα και θα κάνω κακό στο παιδάκι μου αντί για καλό! Φοβάμαι παααρα πολύ τις νυχτερινές υπογλυκαιμίες μην τυχόν και δεν την πάρω χαμπάρι. Έχω εεεενα σωρό αποριες! Συνέχεια ρωτάω τους γιατρούς αλλά έχει γίνει το κεφάλι μου καζάνι και τελικά πολλές φορές μπερδεύομαι περισσότερο αντί να εκπαιδευομαι. Θα ήθελα να βρεθούν γονείς που έχουν καταφέρει να ρυθμίσουν τη ζωή τους έτσι ώστε να ζουν φυσιολογικα κι ωραία για να πάρω κουραγιο! 

Απο τον μπαμπα μ που κανει ινσουλίνη αρκετα χρονια ,ως ενηλικας βέβαια, ξερω οτι αν το μαθεις δν θα εχεις κανενα θεμα. Με πρόγραμμα και χωρις πανικο θα τα καταφερεις,θα σου δωσουν κατευθύνσεις σιγουρα εκει. Μην πανικοβαλεσαι ,να εισαι δυνατη και συγκεντρωμένη! Σίγουρα δν μπορει κανεις να σε νιώσει, και μονο στη σκέψη τρεμω,μα εισαι μανουλα κι ολα θα τα καταφερεις εσυ! Να εισαι αισιόδοξη και να μεταδιδεις αυτα τα συναισθήματα στα παιδακια σου! Ειναι κατι που ρυθμίζεται και το κοριτσακι σου θα ειναι μια χαρά! Να ζητας βοηθεια και στήριξη γτ το εχεις κι εσυ αναγκη, εισαι σχεδον ακομα λεχώνα και με τρελές ορμόνες, μην το παιζεις παλικάρι μονο. Στο λεω σαν φιλη και περιμένω νεα σας!

[linaa]

Just now, P.L.L. είπε:

Καλησπέρα σας. Εδώ και τρία χρόνια γράφω σε αυτό το φόρουμ αλλά πρώτη φορά ανοίγω θέμα. Γράφω γιατί έχω βοηθηθεί άπειρα στις αποβολές μου και στις εγκυμοσύνες μου και ελπίζω να βρω κόσμο να με βοηθήσει και τώρα.

Η κορούλα μου που είναι 2 ετών και ενός μήνα τις τελευταίες μέρες έπινε πολύ νερό και έκανε πολλά τσίσα. Κατουριόταν συνέχεια πάνω της. Σκεφτήκαμε με τον άντρα μου να της πάρουμε το ζάχαρο γιατί είχα μηχανηματακι στο σπίτι επειδή είχα διαβητη κύησης στην εγκυμοσύνη του γιου μου που είναι μόλις 3 μηνών. Την μετράμε και δείχνει πάνω από 600! Χάσαμε τον κόσμο. Την φέραμε εσπευσμένα στο παίδων. Εκείνη ήταν σε άριστη κατάσταση. Κατενθουσιασμένη η καημένη που έβγαινε επιτέλους από το σπίτι! Το ζάχαρο της ήταν 650 περίπου. Της έκαναν εισαγωγή και μας είπαν πως είναι σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1. Το είχαμε βέβαια υποψιαστεί και μόνοι μας αλλά το να το επιβεβαιώνουν είναι ζόρι.. Μας έδωσαν συγχαρητηρια που το καταλάβαμε τόσο γρήγορα και το παιδί ήρθε σε τόσο καλή κατάσταση. Αυτό για να έχω να σκέφτομαι ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα..

Είναι τώρα 4 ημέρες μέσα και προσπαθούν να την ρυθμίσουν γιατί ακόμα φτάνει από 500 ως 45. Έχει πέσει μια κεραμίδα πάνω στο κεφάλι μου. Εκεί που την βλέπω καλά χαρούμενη να παίζει (έχουμε κανει το δωμάτιο της παιδότοπο) λέω θα τα καταφέρουμε και θα μάθουμε να ζούμε καλά κι έτσι. Αλλά μετά πάλι πέφτω σε κατάσταση πανικού και άρνησης και δε μπορώ να σταματήσω να κλαίω. Δε μπορώ να το πιστέψω! Και στο μεταξύ πρέπει να βγάζω και γαλα για να στέλνω στο μωρό που είναι μόλις 3 μηνών και το έχω αφήσει στο σπίτι του αδερφού μου και το οποίο το καημένο ούτε που το σκέφτομαι όλη μέρα με τις σκοτούρες που έχουν μπει μέσα στο κεφάλι μου. 

Υπάρχει κάποια μαμα η κάποιος μπαμπας που να περνάει το ίδιο αλλά να έχουν μπει σε μια σειρά για να μας καθησυχάσει λίγο; 

κοριτσι μου τι να πω πολυ δυσκολο... δεν γραφεις κ στο αλλο φορουμ που εχει πιο πολλες μαμαδες ?

[Νεκταρινακι]

Just now, P.L.L. είπε:

Καλησπέρα σας. Εδώ και τρία χρόνια γράφω σε αυτό το φόρουμ αλλά πρώτη φορά ανοίγω θέμα. Γράφω γιατί έχω βοηθηθεί άπειρα στις αποβολές μου και στις εγκυμοσύνες μου και ελπίζω να βρω κόσμο να με βοηθήσει και τώρα.

Η κορούλα μου που είναι 2 ετών και ενός μήνα τις τελευταίες μέρες έπινε πολύ νερό και έκανε πολλά τσίσα. Κατουριόταν συνέχεια πάνω της. Σκεφτήκαμε με τον άντρα μου να της πάρουμε το ζάχαρο γιατί είχα μηχανηματακι στο σπίτι επειδή είχα διαβητη κύησης στην εγκυμοσύνη του γιου μου που είναι μόλις 3 μηνών. Την μετράμε και δείχνει πάνω από 600! Χάσαμε τον κόσμο. Την φέραμε εσπευσμένα στο παίδων. Εκείνη ήταν σε άριστη κατάσταση. Κατενθουσιασμένη η καημένη που έβγαινε επιτέλους από το σπίτι! Το ζάχαρο της ήταν 650 περίπου. Της έκαναν εισαγωγή και μας είπαν πως είναι σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1. Το είχαμε βέβαια υποψιαστεί και μόνοι μας αλλά το να το επιβεβαιώνουν είναι ζόρι.. Μας έδωσαν συγχαρητηρια που το καταλάβαμε τόσο γρήγορα και το παιδί ήρθε σε τόσο καλή κατάσταση. Αυτό για να έχω να σκέφτομαι ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα..

Είναι τώρα 4 ημέρες μέσα και προσπαθούν να την ρυθμίσουν γιατί ακόμα φτάνει από 500 ως 45. Έχει πέσει μια κεραμίδα πάνω στο κεφάλι μου. Εκεί που την βλέπω καλά χαρούμενη να παίζει (έχουμε κανει το δωμάτιο της παιδότοπο) λέω θα τα καταφέρουμε και θα μάθουμε να ζούμε καλά κι έτσι. Αλλά μετά πάλι πέφτω σε κατάσταση πανικού και άρνησης και δε μπορώ να σταματήσω να κλαίω. Δε μπορώ να το πιστέψω! Και στο μεταξύ πρέπει να βγάζω και γαλα για να στέλνω στο μωρό που είναι μόλις 3 μηνών και το έχω αφήσει στο σπίτι του αδερφού μου και το οποίο το καημένο ούτε που το σκέφτομαι όλη μέρα με τις σκοτούρες που έχουν μπει μέσα στο κεφάλι μου. 

Υπάρχει κάποια μαμα η κάποιος μπαμπας που να περνάει το ίδιο αλλά να έχουν μπει σε μια σειρά για να μας καθησυχάσει λίγο; 

Καλησπέρα κοπέλα μου και καλή χρονιά!! Με αγγίζει πολύ το θέμα σου καθώς στην οικογένειά μου έχουμε πολλά άτομα με διαβήτη κι εγώ είχα διαβήτη κύησης.

Το πιο κοντινό παράδειγμα που έχω σε διαβήτη τύπου 1 ινσουλινοεξαρτώμενο, είναι ο πρώτος μου ξάδελφος που είμαστε συνομήλικοι κ μεγαλώσαμε μαζί. Διαγνώστηκε στα 7 του, από τότε και για πολλά χρόνια έκανε ενέσεις ινσουλίνης 4 φορές την ημέρα (τώρα δεν ξέρω γιατί δε ζούμε στην ίδια πόλη ως ενήλικες). Με πολύ κόπο στην αρχή, ώστε να το μάθει, βασικά να καταλαβαίνει η θεία μου ότι ανάλογα με το φαγητό του θα πρέπει να ρυθμίζεται κ η δόση ώστε να αποφεύγει υπογλυκαιμικα και υπεργλυκαιμικα επεισόδια. Είχε παρακουθησει πολλά σεμινάρια, ομιλίες πάνω στο θέμα ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο ενημερωμενη. Δε σου κρύβω ότι ήταν δύσκολο, όπως δε σου κρύβω ότι έχει πάθει υπογλυκαιμίες στον ύπνο του και η θεία μου ήταν πάντοτε ανήσυχη όταν έπρεπε να φύγει εκτός σπιτιού (πχ σχολικές εκδρομές). Πάντοτε ενημέρωνε τους συνοδούς, τους φίλους του, αργότερα την κοπέλα του. Να ξέρουν τι ακριβώς συμβαίνει ώστε να του δώσουν αμέσως κάποιο γλυκό ρόφημα και να συνέλθει. Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια (ειναι πλεον 31), εγώ έχω ακούσει ότι του συνέβη 3-4 φορές. Όλες τις υπόλοιπες μέρες αυτών των ετών, είναι ένας άνθρωπος γεμάτος χαρά, ζωντάνια, λατρεύει τη γυμναστική, προσέχει εννοείται τη διατροφή του και δεν έχει κανένα απολύτως άλλο πρόβλημα. 

Εύχομαι όλα να πάνε καλά με το παιδάκι σου και γρήγορα να καταλάβεις ποιες τροφές και ποιες καταστάσεις επηρεάζουν τις τιμές του σακχάρου της μικρής και σύντομα όλα θα αποτελούν μέρος της καθημερινότητας σας η οποία θα συνεχίσει να είναι γεμάτη χαρές και γέλια από τα παιδάκια σου!!

 

[VASSSO80]

Καλησπέρα κορίτσι μου και καλή χρόνια να έχετε. Καταλαβαίνω ότι έχασες τον κόσμο κάτω από τα πόδια σου αλλά να είσαι σίγουρη ότι με την καθοδήγηση των γιατρών θα μάθετε να ζείτε με αυτό και θα έχετε μια απόλυτα φυσιολογική ζωη. Ο άντρας μου είναι διαβητικός τύπου 1 από την εφηβεία του και έχει μάθει να ζει με το διαβήτη. Τα τελευταία χρόνια η ιατρική έχει κάνει μεγάλη πρόοδο στη μέτρηση του διαβήτη ώστε πλέον δεν χρειάζεται να τρυπάει συνεχώς το δάκτυλο για να μετριέται αλλά υπάρχει το σύστημα με τον αισθητήρα το οποίο είναι ένας πολύ μικρός μετρητής ζαχαρου που τοποθετείται στο μπράτσο για 2 εβδομάδες και μπορείς να σκανάρεις συνεχώς είτε με το μετρητή του είτε με το κινητό και να βλέπεις τις μετρήσεις του ζαχαρου και την τάση δηλ αν θα πάει πάνω ή κάτω. Με αυτό τον τρόπο μπορείς να προλάβεις τις υπογλυκαιμίες και τις υπεργλυκαιμιες. Όσον αφορά στη διατροφή και στην αντίδραση του οργανισμού θα μάθεις να υπολογίζεις τις μονάδες και θα σου γίνει συνήθεια. Εμένα ο άντρας μου πάντως λέει ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα στη ζωη του διαβητικού δεν είναι να υπολογίσει τι θα φάει και να κάνει τις ενέσεις της ινσουλίνης όσο το να σταματάει ότι κάνει για να μετρήσει το ζάχαρο. Πράγμα το οποίο ευτυχώς διορθώθηκε με το νέο αυτό σύστημα. Ειλικρινά μας έχει αλλάξει τόσο τη ζωη ώστε δεν θυμόμαστε πως ήταν η ζωη πριν τον αισθητήρα. Θα είναι λίγο δύσκολα στην αρχή αλλά θα το ξεπεράσετε. Όλα καλά θα πάνε κορίτσι μου. Οι μανούλες έχουν μεγάλη δύναμη και είναι ο βράχος της οικογένειας. Αν θες δες και στο σάιτ sofeto.gr που είναι μια ΜΑΜΑ τύπου 1 με παιδάκι τύπου 1. Γράφει πληροφορίες για το διαβήτη τύπου 1 καθώς και συνταγές. Σου στέλνω τα φιλία μου και σου εύχομαι κουράγιο. 

[Emilly]

Just now, P.L.L. είπε:

Καλησπέρα σας. Εδώ και τρία χρόνια γράφω σε αυτό το φόρουμ αλλά πρώτη φορά ανοίγω θέμα. Γράφω γιατί έχω βοηθηθεί άπειρα στις αποβολές μου και στις εγκυμοσύνες μου και ελπίζω να βρω κόσμο να με βοηθήσει και τώρα.

Η κορούλα μου που είναι 2 ετών και ενός μήνα τις τελευταίες μέρες έπινε πολύ νερό και έκανε πολλά τσίσα. Κατουριόταν συνέχεια πάνω της. Σκεφτήκαμε με τον άντρα μου να της πάρουμε το ζάχαρο γιατί είχα μηχανηματακι στο σπίτι επειδή είχα διαβητη κύησης στην εγκυμοσύνη του γιου μου που είναι μόλις 3 μηνών. Την μετράμε και δείχνει πάνω από 600! Χάσαμε τον κόσμο. Την φέραμε εσπευσμένα στο παίδων. Εκείνη ήταν σε άριστη κατάσταση. Κατενθουσιασμένη η καημένη που έβγαινε επιτέλους από το σπίτι! Το ζάχαρο της ήταν 650 περίπου. Της έκαναν εισαγωγή και μας είπαν πως είναι σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1. Το είχαμε βέβαια υποψιαστεί και μόνοι μας αλλά το να το επιβεβαιώνουν είναι ζόρι.. Μας έδωσαν συγχαρητηρια που το καταλάβαμε τόσο γρήγορα και το παιδί ήρθε σε τόσο καλή κατάσταση. Αυτό για να έχω να σκέφτομαι ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα..

Είναι τώρα 4 ημέρες μέσα και προσπαθούν να την ρυθμίσουν γιατί ακόμα φτάνει από 500 ως 45. Έχει πέσει μια κεραμίδα πάνω στο κεφάλι μου. Εκεί που την βλέπω καλά χαρούμενη να παίζει (έχουμε κανει το δωμάτιο της παιδότοπο) λέω θα τα καταφέρουμε και θα μάθουμε να ζούμε καλά κι έτσι. Αλλά μετά πάλι πέφτω σε κατάσταση πανικού και άρνησης και δε μπορώ να σταματήσω να κλαίω. Δε μπορώ να το πιστέψω! Και στο μεταξύ πρέπει να βγάζω και γαλα για να στέλνω στο μωρό που είναι μόλις 3 μηνών και το έχω αφήσει στο σπίτι του αδερφού μου και το οποίο το καημένο ούτε που το σκέφτομαι όλη μέρα με τις σκοτούρες που έχουν μπει μέσα στο κεφάλι μου. 

Υπάρχει κάποια μαμα η κάποιος μπαμπας που να περνάει το ίδιο αλλά να έχουν μπει σε μια σειρά για να μας καθησυχάσει λίγο; 

Καλή μου δεν έχω ακριβώς αυτή την εμπειρία,,,αλλά όταν ο γιος μου ήταν τρία χρονών νόσησε από λευχαιμία β λεμφοβλαστικη.ολος ο κόσμος σταμάτησε δεν μπορούσα τις πρώτες μέρες να καταλάβω αν ήμουν μέσα σε εφιάλτη ηη αν το ζούσα όντως.χτυπιομουν τον πρώτο καιρό για να ξυπνήσω..ακολούθησαν οχτώ μήνες νοσηλείας κ πολύ δύσκολων καταστάσεων..όμως το παιδί το ξεπέρασε και η ζωή μας μπήκε σε κανονικότητα μετά από λίγο καιρό..έχουν περάσει έξι χρόνια τώρα θεωρείται  επιζών παιδικού καρκινου.μπορω να νιώσω απόλυτα την αγώνια σου κ τις σκέψεις σου για το μέλλον αλλά ένα πράγμα θέλω να σου πω ..τα παιδιά έχουν τρομερή δύναμη..να ξέρεις ότι θα ζήσει μια τέλεια φυσιολογικοτατη ζωή...όλοι μα όλοι μαθαίνουμε να πορευόμαστε με αυτά που φέρνει η ζωή.κ το δικό μου παιδί οχτώ μήνες μετά όπου βγήκε από το νοσοκομείο,,,συνέχισε άλλα δύο χρόνια αιμοληψιες κάθε μήνα.εχει κάνει άπειρες αιμοληψιες το παιδάκι μου κ όταν είμαστε παιδίατρο κ ακούει παιδιά να κλαίνε για ένα εμβόλιο ρωτάει..γιατί κλαίνε;;;;έχει γίνει πολύ δυνατός.κσι το κοριτσάκι σου έτσι θα είναι.οτι θέλεις θα είμαι εδώ.μπορει να είναι διαφορετικές οι καταστάσεις αλλά σίγουρα καταλαβαίνω πως νιώθεις αυτή την στιγμή.

[vikib]

1 hour ago, P.L.L. είπε:

Σ ευχαριστώ χριστινα μου. Θα γιορταζες κιολας. Χρόνια πολλά! Από τη μια θέλω να επιστρέψουμε σπίτι κι από την άλλη όχι γιατί πρέπει να εκπαιδευτούμε στις ινσουλίνες και φοβάμαι παρα πολύ ότι θα τα κάνω σκατα και θα κάνω κακό στο παιδάκι μου αντί για καλό! Φοβάμαι παααρα πολύ τις νυχτερινές υπογλυκαιμίες μην τυχόν και δεν την πάρω χαμπάρι. Έχω εεεενα σωρό αποριες! Συνέχεια ρωτάω τους γιατρούς αλλά έχει γίνει το κεφάλι μου καζάνι και τελικά πολλές φορές μπερδεύομαι περισσότερο αντί να εκπαιδευομαι. Θα ήθελα να βρεθούν γονείς που έχουν καταφέρει να ρυθμίσουν τη ζωή τους έτσι ώστε να ζουν φυσιολογικα κι ωραία για να πάρω κουραγιο! 

καταλαβαινω οτι εχεις χασει την γη κατω απο τα ποδια σου.γραψε κ στο parents.org μηπως βρεις παρομοιες εμπειριες.προσωπικα δ εχω κτ αντιστοιχο να σου πω

αλλα να προσεχεις τον εαυτο σου,πριν λιγο καιρο γεννησες

εισαι πολυ δυνατη κ θα τα καταφερετε!κ η μικρη σου θα δεις οτι ειναι πολυ δυνατη!

να ρωτας.κ να γραφεις αυτα που σου λενε

οπως το υποψιαστηκατε αμεσως,ετσι θα μαθεις κ θα ζειτε με αυτο.ολα καλα θα πανε!

[Nina13]

2 ώρες πρίν, P.L.L. είπε:

Καλησπέρα σας. Εδώ και τρία χρόνια γράφω σε αυτό το φόρουμ αλλά πρώτη φορά ανοίγω θέμα. Γράφω γιατί έχω βοηθηθεί άπειρα στις αποβολές μου και στις εγκυμοσύνες μου και ελπίζω να βρω κόσμο να με βοηθήσει και τώρα.

Η κορούλα μου που είναι 2 ετών και ενός μήνα τις τελευταίες μέρες έπινε πολύ νερό και έκανε πολλά τσίσα. Κατουριόταν συνέχεια πάνω της. Σκεφτήκαμε με τον άντρα μου να της πάρουμε το ζάχαρο γιατί είχα μηχανηματακι στο σπίτι επειδή είχα διαβητη κύησης στην εγκυμοσύνη του γιου μου που είναι μόλις 3 μηνών. Την μετράμε και δείχνει πάνω από 600! Χάσαμε τον κόσμο. Την φέραμε εσπευσμένα στο παίδων. Εκείνη ήταν σε άριστη κατάσταση. Κατενθουσιασμένη η καημένη που έβγαινε επιτέλους από το σπίτι! Το ζάχαρο της ήταν 650 περίπου. Της έκαναν εισαγωγή και μας είπαν πως είναι σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1. Το είχαμε βέβαια υποψιαστεί και μόνοι μας αλλά το να το επιβεβαιώνουν είναι ζόρι.. Μας έδωσαν συγχαρητηρια που το καταλάβαμε τόσο γρήγορα και το παιδί ήρθε σε τόσο καλή κατάσταση. Αυτό για να έχω να σκέφτομαι ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα..

Είναι τώρα 4 ημέρες μέσα και προσπαθούν να την ρυθμίσουν γιατί ακόμα φτάνει από 500 ως 45. Έχει πέσει μια κεραμίδα πάνω στο κεφάλι μου. Εκεί που την βλέπω καλά χαρούμενη να παίζει (έχουμε κανει το δωμάτιο της παιδότοπο) λέω θα τα καταφέρουμε και θα μάθουμε να ζούμε καλά κι έτσι. Αλλά μετά πάλι πέφτω σε κατάσταση πανικού και άρνησης και δε μπορώ να σταματήσω να κλαίω. Δε μπορώ να το πιστέψω! Και στο μεταξύ πρέπει να βγάζω και γαλα για να στέλνω στο μωρό που είναι μόλις 3 μηνών και το έχω αφήσει στο σπίτι του αδερφού μου και το οποίο το καημένο ούτε που το σκέφτομαι όλη μέρα με τις σκοτούρες που έχουν μπει μέσα στο κεφάλι μου. 

Υπάρχει κάποια μαμα η κάποιος μπαμπας που να περνάει το ίδιο αλλά να έχουν μπει σε μια σειρά για να μας καθησυχάσει λίγο; 

Κουκλα μου ευχομαι να πανε ολα καλα και να τα βρεις ευκολα ολα και να ναι καλα το παιδακι σας!!! Υπομονή και επιμονή στο στόχο, να περναει καλα το παιδακι σας!!! Ευχομαι τα καλυτερα!!! 

[P.L.L.]

Κορίτσια σας ευχαριστώ όλες! Η συμπαράσταση και οι εμπειρίες βοηθανε παρα Μα παρα πολύ! Περνάω φάσεις μέσα στη μέρα. 

3 ώρες πρίν, linaa είπε:

κοριτσι μου τι να πω πολυ δυσκολο... δεν γραφεις κ στο αλλο φορουμ που εχει πιο πολλες μαμαδες ?

Θα το κοιτάξω και θα ψαξω κι εκεί μανούλες. Δεν είχα ιδέα. Είμαι λιγο άσχετη. Μόνο εδώ έγραφα. 

 

3 ώρες πρίν, Νεκταρινακι είπε:

Καλησπέρα κοπέλα μου και καλή χρονιά!! Με αγγίζει πολύ το θέμα σου καθώς στην οικογένειά μου έχουμε πολλά άτομα με διαβήτη κι εγώ είχα διαβήτη κύησης.

Το πιο κοντινό παράδειγμα που έχω σε διαβήτη τύπου 1 ινσουλινοεξαρτώμενο, είναι ο πρώτος μου ξάδελφος που είμαστε συνομήλικοι κ μεγαλώσαμε μαζί. Διαγνώστηκε στα 7 του, από τότε και για πολλά χρόνια έκανε ενέσεις ινσουλίνης 4 φορές την ημέρα (τώρα δεν ξέρω γιατί δε ζούμε στην ίδια πόλη ως ενήλικες). Με πολύ κόπο στην αρχή, ώστε να το μάθει, βασικά να καταλαβαίνει η θεία μου ότι ανάλογα με το φαγητό του θα πρέπει να ρυθμίζεται κ η δόση ώστε να αποφεύγει υπογλυκαιμικα και υπεργλυκαιμικα επεισόδια. Είχε παρακουθησει πολλά σεμινάρια, ομιλίες πάνω στο θέμα ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο ενημερωμενη. Δε σου κρύβω ότι ήταν δύσκολο, όπως δε σου κρύβω ότι έχει πάθει υπογλυκαιμίες στον ύπνο του και η θεία μου ήταν πάντοτε ανήσυχη όταν έπρεπε να φύγει εκτός σπιτιού (πχ σχολικές εκδρομές). Πάντοτε ενημέρωνε τους συνοδούς, τους φίλους του, αργότερα την κοπέλα του. Να ξέρουν τι ακριβώς συμβαίνει ώστε να του δώσουν αμέσως κάποιο γλυκό ρόφημα και να συνέλθει. Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια (ειναι πλεον 31), εγώ έχω ακούσει ότι του συνέβη 3-4 φορές. Όλες τις υπόλοιπες μέρες αυτών των ετών, είναι ένας άνθρωπος γεμάτος χαρά, ζωντάνια, λατρεύει τη γυμναστική, προσέχει εννοείται τη διατροφή του και δεν έχει κανένα απολύτως άλλο πρόβλημα. 

Εύχομαι όλα να πάνε καλά με το παιδάκι σου και γρήγορα να καταλάβεις ποιες τροφές και ποιες καταστάσεις επηρεάζουν τις τιμές του σακχάρου της μικρής και σύντομα όλα θα αποτελούν μέρος της καθημερινότητας σας η οποία θα συνεχίσει να είναι γεμάτη χαρές και γέλια από τα παιδάκια σου!!

 

Κι εγώ σαν τη Θεια σου έχω πελαγώσει να καταλάβω πως θα υπολογίζω σωστά τις μερίδες και  τις δόσεις αλλά ελπιζω κι εγώ να τα καταφέρω..! 

3 ώρες πρίν, VASSSO80 είπε:

Καλησπέρα κορίτσι μου και καλή χρόνια να έχετε. Καταλαβαίνω ότι έχασες τον κόσμο κάτω από τα πόδια σου αλλά να είσαι σίγουρη ότι με την καθοδήγηση των γιατρών θα μάθετε να ζείτε με αυτό και θα έχετε μια απόλυτα φυσιολογική ζωη. Ο άντρας μου είναι διαβητικός τύπου 1 από την εφηβεία του και έχει μάθει να ζει με το διαβήτη. Τα τελευταία χρόνια η ιατρική έχει κάνει μεγάλη πρόοδο στη μέτρηση του διαβήτη ώστε πλέον δεν χρειάζεται να τρυπάει συνεχώς το δάκτυλο για να μετριέται αλλά υπάρχει το σύστημα με τον αισθητήρα το οποίο είναι ένας πολύ μικρός μετρητής ζαχαρου που τοποθετείται στο μπράτσο για 2 εβδομάδες και μπορείς να σκανάρεις συνεχώς είτε με το μετρητή του είτε με το κινητό και να βλέπεις τις μετρήσεις του ζαχαρου και την τάση δηλ αν θα πάει πάνω ή κάτω. Με αυτό τον τρόπο μπορείς να προλάβεις τις υπογλυκαιμίες και τις υπεργλυκαιμιες. Όσον αφορά στη διατροφή και στην αντίδραση του οργανισμού θα μάθεις να υπολογίζεις τις μονάδες και θα σου γίνει συνήθεια. Εμένα ο άντρας μου πάντως λέει ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα στη ζωη του διαβητικού δεν είναι να υπολογίσει τι θα φάει και να κάνει τις ενέσεις της ινσουλίνης όσο το να σταματάει ότι κάνει για να μετρήσει το ζάχαρο. Πράγμα το οποίο ευτυχώς διορθώθηκε με το νέο αυτό σύστημα. Ειλικρινά μας έχει αλλάξει τόσο τη ζωη ώστε δεν θυμόμαστε πως ήταν η ζωη πριν τον αισθητήρα. Θα είναι λίγο δύσκολα στην αρχή αλλά θα το ξεπεράσετε. Όλα καλά θα πάνε κορίτσι μου. Οι μανούλες έχουν μεγάλη δύναμη και είναι ο βράχος της οικογένειας. Αν θες δες και στο σάιτ sofeto.gr που είναι μια ΜΑΜΑ τύπου 1 με παιδάκι τύπου 1. Γράφει πληροφορίες για το διαβήτη τύπου 1 καθώς και συνταγές. Σου στέλνω τα φιλία μου και σου εύχομαι κουράγιο. 

Με βοήθησε πολύ αυτό που είπες για το μηχάνημα αυτό. Υπολογίζω πολύ στη βοήθεια του. Εμάς μας είπαν πως καλύπτεται από 4 ετών και πάνω. Δε με νοιάζει. Θα το πληρώνω αν χρειαστεί. Αλλά δεν της το έχουμε βάλει ακόμα να δούμε πως θα το πάρει.. Μακάρι να το δεχτεί και να μας βολέψει!

3 ώρες πρίν, Emilly είπε:

Καλή μου δεν έχω ακριβώς αυτή την εμπειρία,,,αλλά όταν ο γιος μου ήταν τρία χρονών νόσησε από λευχαιμία β λεμφοβλαστικη.ολος ο κόσμος σταμάτησε δεν μπορούσα τις πρώτες μέρες να καταλάβω αν ήμουν μέσα σε εφιάλτη ηη αν το ζούσα όντως.χτυπιομουν τον πρώτο καιρό για να ξυπνήσω..ακολούθησαν οχτώ μήνες νοσηλείας κ πολύ δύσκολων καταστάσεων..όμως το παιδί το ξεπέρασε και η ζωή μας μπήκε σε κανονικότητα μετά από λίγο καιρό..έχουν περάσει έξι χρόνια τώρα θεωρείται  επιζών παιδικού καρκινου.μπορω να νιώσω απόλυτα την αγώνια σου κ τις σκέψεις σου για το μέλλον αλλά ένα πράγμα θέλω να σου πω ..τα παιδιά έχουν τρομερή δύναμη..να ξέρεις ότι θα ζήσει μια τέλεια φυσιολογικοτατη ζωή...όλοι μα όλοι μαθαίνουμε να πορευόμαστε με αυτά που φέρνει η ζωή.κ το δικό μου παιδί οχτώ μήνες μετά όπου βγήκε από το νοσοκομείο,,,συνέχισε άλλα δύο χρόνια αιμοληψιες κάθε μήνα.εχει κάνει άπειρες αιμοληψιες το παιδάκι μου κ όταν είμαστε παιδίατρο κ ακούει παιδιά να κλαίνε για ένα εμβόλιο ρωτάει..γιατί κλαίνε;;;;έχει γίνει πολύ δυνατός.κσι το κοριτσάκι σου έτσι θα είναι.οτι θέλεις θα είμαι εδώ.μπορει να είναι διαφορετικές οι καταστάσεις αλλά σίγουρα καταλαβαίνω πως νιώθεις αυτή την στιγμή.

Κορίτσι μου τι να πω.. μπροστά σε αυτό που πέρασες εσυ εγώ πως να μιλήσω..; Με συγκινησες παρα πολύ και σ ευχαριστώ άπειρα που μου έγραψες γιατι μου δινεις πολλη αισιοδοξία..! Χαιρομαι πολύ που είναι καλά το παιδάκι σου! Να το χαίρεσαι! Νομίζω είχα δει πως είσαι ξανά έγκυος; Εύχομαι όλα να πηγαίνουν πολύ καλά!! 

1 hour ago, vikib είπε:

καταλαβαινω οτι εχεις χασει την γη κατω απο τα ποδια σου.γραψε κ στο parents.org μηπως βρεις παρομοιες εμπειριες.προσωπικα δ εχω κτ αντιστοιχο να σου πω

αλλα να προσεχεις τον εαυτο σου,πριν λιγο καιρο γεννησες

εισαι πολυ δυνατη κ θα τα καταφερετε!κ η μικρη σου θα δεις οτι ειναι πολυ δυνατη!

να ρωτας.κ να γραφεις αυτα που σου λενε

οπως το υποψιαστηκατε αμεσως,ετσι θα μαθεις κ θα ζειτε με αυτο.ολα καλα θα πανε!

 

πρίν από 38 λεπτά , Nina13 είπε:

Κουκλα μου ευχομαι να πανε ολα καλα και να τα βρεις ευκολα ολα και να ναι καλα το παιδακι σας!!! Υπομονή και επιμονή στο στόχο, να περναει καλα το παιδακι σας!!! Ευχομαι τα καλυτερα!!! 

Ευχαριστώ κορίτσια. Το παιδάκι μου είναι ευτυχως πολύ δυνατό και μέσα στην τρελη χαρά! Το χαμόγελο και το γέλιο της μου δίνουν απίστευτη δύναμη και αισιοδοξία! 

[Alex1989]

Καλησπέρα.  Είναι δύσκολο  όλο αυτό που περνάς  αλλά πιστεύω  κ εύχομαι  ότι θα βρεις  την δυνατότητα και το κουράγιο  κ θα ξεπεράσεις τους φόβους σου κ θα κάνεις το καλύτερο  για το παιδάκι  σου.  Μακάρι και μανούλα ναγμ χρειαζόταν  να βρεθεί σε παρόμοιες καταστάσεις.  Ήθελα να σε ρωτήσω αν η μικρή παρουσίαζε αλλά συμπτώματα  πριν το ανακαλύψετε,  ή αν είχε  φανεί κάτι από εξετάσεις κλπ.  Έχω κ γω μια μικρή  21 μηνών κ τον τελευταίο  καιρό περίπου 1μιση  μήνα πίνει πολύ νερό,  αύξησε  αρκετά την ποσότητα  που έπινε, αλλά δεν είχα σκεφτεί  το ενδεχόμενο  του διαβήτη.  Σκεφτόμουν  ότι ίσως επηρεάστηκε από την θερμοκρασία  κ το κλίμα μέσα στο σπίτι,  διότι έχουμε αρκετή  ζέστη με την θέρμανση.  Και ειδικά το βράδυ ενδιάμεσα  στον ύπνο πίνει αρκετό  νερό.  Έχω θορυβηθει  η αλήθεια είναι αρκετά. 

[P.L.L.]

3 ώρες πρίν, Alex1989 είπε:

Καλησπέρα.  Είναι δύσκολο  όλο αυτό που περνάς  αλλά πιστεύω  κ εύχομαι  ότι θα βρεις  την δυνατότητα και το κουράγιο  κ θα ξεπεράσεις τους φόβους σου κ θα κάνεις το καλύτερο  για το παιδάκι  σου.  Μακάρι και μανούλα ναγμ χρειαζόταν  να βρεθεί σε παρόμοιες καταστάσεις.  Ήθελα να σε ρωτήσω αν η μικρή παρουσίαζε αλλά συμπτώματα  πριν το ανακαλύψετε,  ή αν είχε  φανεί κάτι από εξετάσεις κλπ.  Έχω κ γω μια μικρή  21 μηνών κ τον τελευταίο  καιρό περίπου 1μιση  μήνα πίνει πολύ νερό,  αύξησε  αρκετά την ποσότητα  που έπινε, αλλά δεν είχα σκεφτεί  το ενδεχόμενο  του διαβήτη.  Σκεφτόμουν  ότι ίσως επηρεάστηκε από την θερμοκρασία  κ το κλίμα μέσα στο σπίτι,  διότι έχουμε αρκετή  ζέστη με την θέρμανση.  Και ειδικά το βράδυ ενδιάμεσα  στον ύπνο πίνει αρκετό  νερό.  Έχω θορυβηθει  η αλήθεια είναι αρκετά. 

Σ ευχαριστώ κορίτσι μου για τη συμπαράσταση. Που θα πάει.. θα το συνηθίσω και θα το αποδεχτώ! 

Το παιδάκι το δικό μου ξεκίνησε να κατουριεται πρώτα. Μιλάμε για πολλά τσίσα. Μια φορά την άλλαξα γιατί ήταν όλη μούσκεμα και σε 10’ είχε ξαναγίνει ολόκληρη μούσκεμα. Την παρατήρησα να πίνει πολύ νερό και λέω οκ από αυτό θ είναι. Αλλά μέσα σε δυο τρεις μέρες έβλεπα όλο αυτό να γίνεται χειρότερο. Επισης είχε χάσει κι ένα κιλό (κι αυτό είναι σύμπτωμα) ενώ έτρωγε κανονικά. Κι εμείς λέγαμε έφτιαξε ο μεταβολισμός της!

[marianna1986]

16 ώρες πρίν, P.L.L. είπε:

Καλησπέρα σας. Εδώ και τρία χρόνια γράφω σε αυτό το φόρουμ αλλά πρώτη φορά ανοίγω θέμα. Γράφω γιατί έχω βοηθηθεί άπειρα στις αποβολές μου και στις εγκυμοσύνες μου και ελπίζω να βρω κόσμο να με βοηθήσει και τώρα.

Η κορούλα μου που είναι 2 ετών και ενός μήνα τις τελευταίες μέρες έπινε πολύ νερό και έκανε πολλά τσίσα. Κατουριόταν συνέχεια πάνω της. Σκεφτήκαμε με τον άντρα μου να της πάρουμε το ζάχαρο γιατί είχα μηχανηματακι στο σπίτι επειδή είχα διαβητη κύησης στην εγκυμοσύνη του γιου μου που είναι μόλις 3 μηνών. Την μετράμε και δείχνει πάνω από 600! Χάσαμε τον κόσμο. Την φέραμε εσπευσμένα στο παίδων. Εκείνη ήταν σε άριστη κατάσταση. Κατενθουσιασμένη η καημένη που έβγαινε επιτέλους από το σπίτι! Το ζάχαρο της ήταν 650 περίπου. Της έκαναν εισαγωγή και μας είπαν πως είναι σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1. Το είχαμε βέβαια υποψιαστεί και μόνοι μας αλλά το να το επιβεβαιώνουν είναι ζόρι.. Μας έδωσαν συγχαρητηρια που το καταλάβαμε τόσο γρήγορα και το παιδί ήρθε σε τόσο καλή κατάσταση. Αυτό για να έχω να σκέφτομαι ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα..

Είναι τώρα 4 ημέρες μέσα και προσπαθούν να την ρυθμίσουν γιατί ακόμα φτάνει από 500 ως 45. Έχει πέσει μια κεραμίδα πάνω στο κεφάλι μου. Εκεί που την βλέπω καλά χαρούμενη να παίζει (έχουμε κανει το δωμάτιο της παιδότοπο) λέω θα τα καταφέρουμε και θα μάθουμε να ζούμε καλά κι έτσι. Αλλά μετά πάλι πέφτω σε κατάσταση πανικού και άρνησης και δε μπορώ να σταματήσω να κλαίω. Δε μπορώ να το πιστέψω! Και στο μεταξύ πρέπει να βγάζω και γαλα για να στέλνω στο μωρό που είναι μόλις 3 μηνών και το έχω αφήσει στο σπίτι του αδερφού μου και το οποίο το καημένο ούτε που το σκέφτομαι όλη μέρα με τις σκοτούρες που έχουν μπει μέσα στο κεφάλι μου. 

Υπάρχει κάποια μαμα η κάποιος μπαμπας που να περνάει το ίδιο αλλά να έχουν μπει σε μια σειρά για να μας καθησυχάσει λίγο; 

Δεν έχω σε κοντινό περιβάλλον εμπειρία με παιδικό διαβήτη αλλά ήθελα να σου πω κουράγιο και πως όλα θα πάνε καλά... Είστε τυχεροί που το ανακαλύψατε νωρίς... Η γλυκούλα! Όλα καλά να σας πάνε!!! 

Στα σχολεία που πάω μου έχει τύχει 3-4 φορες να έχω παιδάκι με διαβήτη και εννοείται αυτά τα παιδάκια χρήζουν ιδιαίτερης μεταχείρισης και προσοχής. Μάλιστα πέρσι ήταν ένα που είχε και αποκλειστικη σχολική νοσηλεύτρια!

[P.L.L.]

Just now, marianna1986 είπε:

Δεν έχω σε κοντινό περιβάλλον εμπειρία με παιδικό διαβήτη αλλά ήθελα να σου πω κουράγιο και πως όλα θα πάνε καλά... Είστε τυχεροί που το ανακαλύψατε νωρίς... Η γλυκούλα! Όλα καλά να σας πάνε!!! 

Στα σχολεία που πάω μου έχει τύχει 3-4 φορες να έχω παιδάκι με διαβήτη και εννοείται αυτά τα παιδάκια χρήζουν ιδιαίτερης μεταχείρισης και προσοχής. Μάλιστα πέρσι ήταν ένα που είχε και αποκλειστικη σχολική νοσηλεύτρια!

Ευχαριστώ μαριαννα μου. Εσυ την εχεις γνωρίσει κιολας! 

Μου το είπαν πως δικαιούμαι να ζητήσω σχολική νοσηλεύτρια. Θα το κάνω φυσικά γιατί έτσι θα είμαι ήσυχη, αλλά και μόνο στην ιδέα ότι θα υπάρχει μια νοσηλεύτρια μόνο για το παιδί μου με στεναχωρεί. Ακόμα και το να χρήζει ειδικης μεταχειρησης το ίδιο με κανει να νιώθω. Καταλαβαίνεις.. Όταν θα περάσει η φάση της πληρους αποδοχής από εμενα φαντάζομαι πως δεν θα με στεναχωρεί τίποτα πια. Θα τα βλέπω όλα φυσιολογικα. Όταν την βλέπω να γελάει και να παίζει δε μου φαίνεται τίποτα δύσκολο. Να είναι καλά και χαρούμενη θέλω!