Δίδυμα - Αποβολή 2ου Τριμήνου...

[Firefly]

annast Σε ευχαριστώ πολύ για την συμπαράσταση και τα καλά σου λόγια. Θέλω να πιστεύω και εγώ ότι θα χαμογελάσουμε ξανά κάποια στιγμή. Γιατί τώρα είναι πολύ δύσκολο...Ούτε Χριστούγεννα θέλουμε να κάνουμε ούτε γιορτές, ούτε τίποτα. Αισθάνομαι μια μάνα χωρίς μωρά...και μου λείπουν τόσο πολύ...Όταν σκεφτόμουν τα Χριστούγεννα όσο ήμουν έγκυος, σκεφτόμουν ότι θα χαιδεύω την κοιλιά μου και θα τους μιλάω, θα τους λέω ότι του χρόνου θα κάναμε μαζί Χριστούγεννα...Θα ήταν δύο όμορφα κοριτσάκια μερικών μηνών και θα μας έβλεπαν να στολίζουμε μαζί με τον μπαμπά τους το δέντρο μας... Τώρα θέλω να το πετάξω...Να μην το ξαναδώ στα μάτια μου...Εγώ που πάντα στόλιζα το δέντρο ένα μήνα νωρίτερα και το χάζευα σαν χαζή...

Μία ευχή θα κάνω φέτος τα Χριστούγεννα...Κ α μ ί α γυναίκα να μην χάνει τα μωρά της...καμία....

[Annast]

annast Σε ευχαριστώ πολύ για την συμπαράσταση και τα καλά σου λόγια. Θέλω να πιστεύω και εγώ ότι θα χαμογελάσουμε ξανά κάποια στιγμή. Γιατί τώρα είναι πολύ δύσκολο...Ούτε Χριστούγεννα θέλουμε να κάνουμε ούτε γιορτές, ούτε τίποτα. Αισθάνομαι μια μάνα χωρίς μωρά...και μου λείπουν τόσο πολύ...Όταν σκεφτόμουν τα Χριστούγεννα όσο ήμουν έγκυος, σκεφτόμουν ότι θα χαιδεύω την κοιλιά μου και θα τους μιλάω, θα τους λέω ότι του χρόνου θα κάναμε μαζί Χριστούγεννα...Θα ήταν δύο όμορφα κοριτσάκια μερικών μηνών και θα μας έβλεπαν να στολίζουμε μαζί με τον μπαμπά τους το δέντρο μας... Τώρα θέλω να το πετάξω...Να μην το ξαναδώ στα μάτια μου...Εγώ που πάντα στόλιζα το δέντρο ένα μήνα νωρίτερα και το χάζευα σαν χαζή...

Μία ευχή θα κάνω φέτος τα Χριστούγεννα...Κ α μ ί α γυναίκα να μην χάνει τα μωρά της...καμία....

Εύχομαι να βρεις γιατρο σωστό κ να σε αναλάβει κ του χρόνου προλαβαινεις να κρατήσεις μωρακι στην αγκαλιά σου.. Καμία φορα γίνονται άδικα πράγματα.. Αλλά θα δεις.. Γυναίκες που θέλουν τόσο πολυ ένα παιδι κ παλεύουν να το αποκτήσουν, ο θεουλης δεν θα τις αφήσει... Κ Εγω άλλαξα μόλις χθες γιατρο Γιατί δικό μου δεν το πολυεμπιστευομουνα κ ας με είχε ξεγεννησει στην κόρη μου.κ είδα Ότι υπάρχουν γιατροί ακομα που δεν κοιτάνε την τσέπη σου μόνο κ σου δίνουν κουράγιο που τόσο πολυ χρειάζεσαι μέτα απο μια δύσκολη στιγμή... Τι να πω,αισθανόμουν πολυ χάλια κ αυτός ο γιατρός με κέρδισε απο το πρώτο λεπτό..

[AthinaP]

Η εμπειρία του να χάνει κανείς παιδί σε προχωρημένη εγκυμοσύνη είναι πολύ σκληρή.

Την είχα και εγώ και στο καπάκι από γιατρό που ακολούθησε το πρωτόκολλο (έκανε δηλαδή ό,τι και οι περισσότεροι συνάδελφοί του είναι εκπαιδευμένοι να κάνουν στην Ελλάδα), είχα επιπλοκή τοκετού, οπότε και μου ανακοινώθηκε ότι δεν θα μπορούσα να ξανακάνω παιδί. Θα μπορούσε να είχε ακολουθήσει ένα πρωτόκολλο αμερικανικό και λογικά δεν θα είχα επιπλοκή. Δεν θεώρησα όμως ότι ήταν λάθος του γιατρού στην τελική, γιατί έτσι είχε εκπαιδευτεί να κάνει και γιατί αυτό που που έγινε τις περισσότερες φορές δεν έχει επιπλοκές.

Κατόπιν τούτων ενημερώθηκα τόσο εντατικά και ήθελα να γνωρίζω καλά όποια απόφαση επηρέαζε το δικό μου μέλλον που δεν εμπιστεύτηκα κανέναν γιατρό τυφλά. Έπρεπε να ξέρω τι γινόταν γιατί, πότε... Και μετά από λίγο καιρό κάναμε τα δίδυμα, γερά και σχεδόν τελειόμηνα, μετά από εγκυμοσύνη σούπερ υψηλού κινδύνου. Όπου και εκεί πήρα αποφάσεις, ρίσκα... σύμφωνα πάντα με ξένα πρωτόκολλα και σε συνεργασία με το γιατρό μου. Δηλαδή αυτός σε κανα-δυο κρίσιμες φάσεις πρότεινε κάτι που είχε εκπαιδευτεί να κάνει, εγώ πρότεινα (κάποιες φορές, όταν υπήρχαν πολύ ισχυρά στοιχεία ότι στο εξωτερικό άλλο ήταν το πρωτόκολο) κάποια εναλλακτική, αλλά τελικά επειδή εγώ θα λουζόμουν πιο πολύ τις συνέπειες, για την όποια απόφαση ήθελα να έχω την τελική ευθύνη. Όπως λέει ο άντρας μου, πήρες ρίσκο και σου βγήκε, μπορεί και να μη σου έβγαινε...

Και παρόλο που είχα μια εγκυμοσύνη σούπερ υψηλού κινδύνου και ήξερα ήδη τι είναι να χάνεις παιδι σε προχωρημένη εγκυμοσύνη (είχα προλάβει όμως να δω ότι και αυτό ξεπερνιέται, όπως όλα σε αυτή τη ζωή), παρόλα αυτά λοιπόν, είχα μια γαλήνια εγκυμοσύνη, γιατί το να ξέρω πως ό,τι μπορούσε να ελεγχθεί ελεγχόταν και τα υπόλοιπα είναι από αυτά που είναι να γίνουν και πέρα από τον έλεγχό μας.

Οπότε έχω διαβάσει για επιπλοκές όσο είναι δυνατό να διαβάσει μια απλή μαμά. Έχω συμμετάσχει σε εξειδικευμένα φόρουμ, του εξωτερικού κυρίως. Είχα αρκετούς μήνες στο σπίτι στην εγκυμοσύνη...

Καμιά φορά το αποτέλεσμα "είναι να γίνει" και δεν μπορεί κανείς εύκολα να πει εκ των υστέρων αν το αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό αν τα πράγματα είχαν γίνει αλλιώς.

Η αντιμετώπιση της ανεπάρκειας τραχήλου κάποιες φορές αντιμετωπίζεται χωρίς περίδεση. Βέβαια υπάρχουν μελέτες που συνηγορούν υπέρ της περίδεσης, αλλά με συγκεκριμένες προϋποθέσεις, δηλαδή αν υπάρχει ήδη διαστολή η περίδεση μπορεί να μην είναι καλή ιδέα. Δεν είναι και η περίδεση εγγύηση ότι τα πράγματα θα πάνε καλά.

Δεν ξέρω τι να σου πω ακριβώς. Πάντως δεν αισθάνομαι καλά να στήνεται ένας γιατρός στη γωνία. Καλώς ή κακώς στα δημόσια νοσοκομεία είθισται στις επείγουσες περιπτώσεις να εισάγεται κανείς στο εφημερεύον νοσοκομείο. Πάντως και εγώ στη θέση σου θα έψαχνα πολύ τα πράγματα και θα κοιτούσα να καταλάβω εγώ (εκτός και από έναν γιατρό που θα εμπιστευόμουν, όσο γίνεται) τι μπορεί να μην πήγε κατ ευχήν και αν μπορεί να γίνει κάτι για αυτό.

Πάντως, συνολικά, επειδή όπως έγραψα παραπάνω έχω ακούσει και ζήσει αρκετά πάνω σε αυτά τα θέματα, πιστεύω και εγώ ότι θα γίνεις μαμά και αυτά που νιώθεις τώρα θα είναι μια αχνή ανάμνηση. Τώρα όμως είναι πολύ φρέσκα και είσαι υπό το κράτος του πένθους και της απώλειας.

[Firefly]

AthinaP Σε ευχαριστώ που διέθεσες χρόνο να διαβάσεις την ιστορία μου και που ενδιαφέρθηκες να μου γράψεις για την δική σου. Ξέρω αφού έχεις περάσει και εσύ τα ίδια ότι μπορείς να με καταλάβεις. Είναι πολύ λυπηρό όμως, να πρέπει να χάσεις παιδιά και να πρέπει να γίνεις εσύ "γιατρός" στην θέση του γιατρού για να μπορέσεις να τον "κατευθύνεις" και να είσαι όσο γίνεται ήσυχη για την αντιμετώπιση που ακολουθείς. Εφόσον είναι γιατροί και έχουν δώσει όρκο, εφόσον το επάγγελμά τους δεν είναι ένα απλό επάγγελμα αλλά λειτούργημα υποτίθεται, δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζουν την κάθε περίπτωση σαν μοναδική και με την πρέπουσα σημασία? Εμένα όποιος γιατρός με ρώτησε γιατί πήγα στα επείγοντα του Αλεξάνδρας εφόσον ο γιατρός μου ήταν στο Έλενα και του απάντησα γιατί έτσι μου είπε ο γιατρός, τα έχασε. Ακόμα και οι νοσοκόμες και οποιοσδήποτε μίλησα. Η κοπέλα που ήταν δίπλα μου στο δωμάτιο ήταν από νησί και ο γιατρός ήρθε αμέσως από το νησί (εκεί δεν υπάρχει μαιευτήριο) για να είναι μαζί της. Και μάλιστα αρνήθηκε να πάρει τα έξοδα του, όπως προσφέρθηκε η κοπέλα. Είναι απάνθρωπο να λες σε μία γυναίκα που χάνει τα παιδιά της, πήγαινε στα επείγοντα και να μην δείχνεις το παραμικρό ενδιαφέρον ούτε καν εκ των υστέρων. Δεν μπορεί να το χωνέψει ο νους μου και δεν θα το χωνέψει ποτέ. Όσο για την αιτία που είχα αυτή την εξέλιξη, δεν την έχω βρει ακόμα, αλλά θα την βρω, τουλάχιστον προσπαθώ και θα το προσπαθήσω. Και την επόμενη φορά είπα στον εαυτό μου ότι δεν θα είμαι με τον φόβο όπως ήμουν τώρα, θα χαιδεύω την κοιλιά μου με το πρώτο θετικό τεστ, θα το πω σε όλους και θα είμαι πάντα χαμογελαστή και αισιόδοξη. Μακάρι να μπορούσα να βοηθήσω όλες τις γυναίκες του κόσμου, μακάρι να είχα αυτή την δύναμη να μην ένιωθε καμία τόσο αβοήθητη και μόνη.

[YOTOU]

Και την επόμενη φορά είπα στον εαυτό μου ότι δεν θα είμαι με τον φόβο όπως ήμουν τώρα, θα χαιδεύω την κοιλιά μου με το πρώτο θετικό τεστ, θα το πω σε όλους και θα είμαι πάντα χαμογελαστή και αισιόδοξη. Μακάρι να μπορούσα να βοηθήσω όλες τις γυναίκες του κόσμου, μακάρι να είχα αυτή την δύναμη να μην ένιωθε καμία τόσο αβοήθητη και μόνη.

ετσι μπραβο κοριτσακι μου! δυναμη και αισιοδοξια!

οσο για τον ακατανομαστο, εκτος απο αναισθητος ειναι και φοβερα αγενης! πιστεψε με τον ξερω καλα!

[AthinaP]

Και την επόμενη φορά είπα στον εαυτό μου ότι δεν θα είμαι με τον φόβο όπως ήμουν τώρα, θα χαιδεύω την κοιλιά μου με το πρώτο θετικό τεστ, θα το πω σε όλους και θα είμαι πάντα χαμογελαστή και αισιόδοξη. Μακάρι να μπορούσα να βοηθήσω όλες τις γυναίκες του κόσμου, μακάρι να είχα αυτή την δύναμη να μην ένιωθε καμία τόσο αβοήθητη και μόνη.

Αχ κορίτσι μου, λοιπον πέρασες από αυτή τη διαδικασία και δεν έτυχε κανείς να σου πει ότι δεν πιάνουμε την κοιλιά σε κύηση υψηλού κινδύνου...

Δεν είναι τίποτε περίεργο πια...

Η αλήθεια είναι ότι αυτό δεν έτυχε να το διαβάσω παρόλο το ψάξιμο. Αν όμως δεν είχε βρεθεί μια μαία, όταν έκανα εισαγωγή στην εγκυμοσύνη των διδύμων με ακατάσχετες συσπάσεις σε ιδιωτικό μαιευτήριο, ανά πεντάλεπτο στις 20 εβδομάδες, (άσχετο το ιδιωτικό και το δημόσιο) και αν δεν με είχε δει σοκαρισμένη μια μαία να χαϊδεύω την κοιλιά μου, πολύ πιθανόν να μην το είχα μάθει και ποτέ και όλα να ήταν αλλιώς... Ήταν και καλοκαίρι και ο γιατρός μου έδινε εντολές από το τηλέφωνο. Όταν του είπα για αυτό που είπε η μαία μου είπε, πώς ναι, δίκιο έχει... αλλά όσο με είχε με συσπάσεις στο σπίτι, δεν είχε αναφέρει αυτή τη λεπτομέρεια! Τι να λέμε τώρα...

Μαχαίρι κόπηκαν οι συσπάσεις, μολις σταμάτησα να αγγίζω την κοιλιά. Άσχετα με τα φάρμακα που έπαιρνα έτσι και αλλιώς, σε κείνο το σημείο.

Κατάλαβα ότι πολύ λίγοι γιατροί γνωρίζουν - το λένε αυτό και γενικά θεωρούν ότι η δουλειά τους είναι να γράφουν φάρμακα... Τι να πει κανείς... Έτσι εκπαιδεύτηκαν, αυτά λένε.

Επίσης κάτι που κατα κανόνα δεν λένε είναι ότι η ξάπλα καλό είναι να γίνεται στο πλάι. Μια έγκυος μπορεί ανάσκελα να νιώθει ότι σβήνει, όταν βαρύνει η κοιλιά. Υπάρχει εξήγηση για αυτό... Αν ενδιαφέρεται κανείς μπορεί να γκουκλάρει το vena cava pregnancy.

Τέλος πάντων, δεν ήθελα να ξεφύγω από το θέμα. Το νόημα της απάντησής σου είναι να αντιμετωπίζεις τα πράγματα με αισιοδοξία στο μέλλον. Και σε αυτό τα λες πολύ καλά.

Χρειάζεται λίγος χρόνος για να μείνουν λίγο πίσω αυτά που βίωσες. Και πιστεύω πως ναι, έχεις πολύ καλές πιθανότητες να πάνε καλά τα πράγματα στο μέλλον.

[Firefly]

YOTOU Είναι όντως αγενής αλλά το υπέμενα γιατί πίστευα ότι έχει γνώσεις και εμπειρία και ότι θα με βοηθούσε...

AthinaP Το να μην πιάνω την κοιλιά μου, μου το είπαν μόνο όταν είχα και εγώ συσπάσεις, μέσα στο νοσοκομείο. Δηλαδή δεν επιτρέπεται ούτε κανονικά, να αγγίζεις την κοιλιά? Και εγώ ξαπλωμένη ήμουν κυρίως στο πλάι (στο αριστερό πλευρό) αλλά....δεν μπόρεσα να βοηθήσω τα κοριτσάκια μου. Ποτέ δεν θα τα ξεχάσω...ποτέ και πάντα θα αισθάνομαι συνυπεύθυνη που επέλεξα αυτόν τον γιατρό και πίστεψα ότι με καθοδηγεί σωστά. Αν και εγώ ψαχνόμουν ακόμα παραπάνω, όπως εσύ, ίσως και να τα είχα σώσει... Μακάρι να έρθουν τα καλά νέα γρήγορα, όταν θα μας πει ο γιατρός ότι μπορούμε βέβαια, γιατί μόνο αυτό πιστεύω θα μας απαλύνει ελαφρώς τον πόνο...

[AthinaP]

Κοίτα, εφοσον πλέον έχεις τέτοιο ιστορικό, καλό τα αγγίγματα σε μελλοντική εγκυμοσύνη να είναι με μέτρο. Βέβαια λογικά η επόμενη θα είναι σε ένα παιδί, οπότε αυτό βάζει τα πράγματα σε πιο καλό πλαίσιο.

Αν η διαδικασία διαστολής-τοκετού ξεκινήσει, τα πράγματα είναι πολύ ρευστά. Δεν ξέρεις τι είναι αυτό που μπορεί να κάνει τα πράγματα να γυρίσουν ανεπιστρεπτί και να μη σώζονται ούτε από την εμπειρία οποιουδήποτε γιατρού είτε από οτιδήποτε είναι ανθρωπίνως δυνατό να γίνει. Τουλάχιστον αυτή ήταν η εμπειρία η δική μου. Σε 2-3 φάσεις στην εγκυμοσύνη ένιωσα ότι οι συσπάσεις ήταν θέμα λεπτών να γίνουν τελείως ανεξέλεγκτες. Δεν είναι όλες οι δίδυμες κυήσεις έτσι, αλλά αν είναι κανείς από 2-3 πράγματα σχετικά απλά να γίνουν, να είναι καλυμμένος, δεν είναι κακό...

[Firefly]

AthinaP Σε ευχαριστώ για την συμβουλή. Μακάρι να πάνε όλα καλά την επόμενη φορά, δεν ξέρω πόση δύναμη μου έχει απομείνει...

Σήμερα κλείνει ένας μήνας από τότε που τα έχασα....Σαν σήμερα ένα μήνα πριν πέρασα μία κόλαση χάνοντάς τα...Και σήμερα έβλεπα στον δρόμο συνέχεια δίδυμα μωράκια...Ακόμα και ένα διπλό καροτσάκι με δύο κοριτσάκια μέσα στα ροζ...γλύκες ήταν...Σε λίγους μήνες και εγώ θα κρατούσα στην αγκαλιά μου τα δικά μου...

Δεν σας έχω ξεχάσει καρδούλες μου, ποτέ δεν θα σας ξεχάσω....

[Firefly]

Πρώτη μέρα στην δουλειά σήμερα... Ευτυχώς όλοι μου οι συνάδελφοι ήταν πολύ διακριτικοί και προσπαθούσαν συνεχώς να με εμψυχώνουν. Η υπεύθυνη μου είναι πάνω από όλα άνθρωπος και πραγματικός άγγελος. Σε όλη την εγκυμοσύνη μου έστελνε μηνύματα να μαθαίνει τα νέα μου και στεναχωρήθηκε πολύ όταν της είπα τι έγινε...Και τώρα που γύρισα στην δουλειά προσπαθεί με κάθε τρόπο να με βοηθήσει. Δύσκολα λοιπόν σήμερα, από ψυχολογικής πλευράς αλλά και πάλι...είναι καλό να γυρνάς στους κανονικούς σου ρυθμούς. Σε κάνει να νιώθεις ξανά υγιής και αισιόδοξος να αντιμετωπίσεις τα πράγματα. Όπως όταν είσαι άρρωστος και γίνεσαι καλά ώστε να επιστρέψεις στους ρυθμούς της καθημερινότητας. Και φυσικά, όσοι δεν ήξεραν τι μου συνέβη και τους είπα, είχαν να μου πουν σχεδόν όλοι, μία ιστορία από το κοντινό τους περιβάλλον το ίδιο και περισσότερο στενάχωρη από την δική μου...

Γι'αυτό λοιπόν λέει ένα ρητό...Γκρίνιαζα που δεν είχα λεφτά να πάρω παπούτσια και τότε είδα κάποιον που δεν είχε πόδια...Δυστυχώς παντού υπάρχει πόνος, μεγαλύτερος από τον δικό μας και ας βλέπει ο καθένας μας τον δικό του ως τον μεγαλύτερο...

Άρα αυτό που μας μένει είναι η αισιοδοξία και να κοιτάμε μπροστά...Όλες μα όλες οι εγκυούλες που το διαβάζουν τώρα (αλλά και όλου του κόσμου) να τις έχει ο Θεός καλά και να τις προστατεύει και εκείνες και τα μωράκια τους.

[margi]

Εχω διαβάσει εδώ και μέρες την ιστορία σου....Την πρώτη φορά μου την διάβασε η αδελφή μου, η οποία είχε χάσει λίγες μέρες πριν το μωράκι της στις 8 βδομάδες...Μου διάβαζε την ιστορία σου και ένας κόμπος ανέβηκε στο λαιμό μου. Δεν έκλαψα εκείνη την στιγμή για να μηνστενοχωρηθεί ακόμη περισσότερο η αδελφή μου. Γύρισα στο σπίτι και διάβασα ξανά την ιστορία σου μαζί με τον άντρα μου αυτή την φορά...Δεν πρόλαβα να την ολοκληρώσω....βάλαμε τα κλάμματα. Αυτό που έγινε ήταν τόσο άδικο, τόσο τραγικό και τόσο μα τόσο τα έβαλα με το γιατρό σου, όσο δεν μπορείς να φανταστείς. Πώς επέτρεψε να γίνει κάτι τέτοιο; Πώς τόλμησε να σε αφήσει μόνη σου σε όλο αυτό που έγινε; Αν ήταν η κόρη του στη θέση του θα του άρεσε να της συμπεριφερθούν έτσι;;;Ντρόπη του!!!!

Σε σένα όμως ας γυρίσω τώρα. Ξέρω πως ό,τι και να σου πω δεν πρόκειται να σε παρηγορήσω. Θρηνείς τα μωρά σου και πολύ καλά κάνεις. Να κλάψεις, κοπέλα μου, να θρηνήσεις. Αλλά κάνε μου την χάρη να χαμογελάς και να γέλάς πού και πού. Είναι καλό που γύρισες στη δουλειά σου. Θα ξεχνιέσαι για λίγο....Θα έρθει η ώρα που θα ξαναμείνεις έγκυος και θα πάνε όλα καλά....Στο εύχομαι μέσα από την ψυχή μου. Ελπίζω να έχεις ένα άτομο ( εκτός από τον άντρα σου) στο οποίο θα μπορείς να λες όλα όσα σκέφτεσαι, να κλάις και να γελάς μαζί του. Αν δεν υπάρχει, να μπαίνεις και να μας τα λες. Μπορεί να μην ξέρουμε η μία την άλλη, αλλά τις δύσκολες στιγμές τις έχουμε περάσει κάποιες από εμάς και σε καταλαβαίνουμε όσο δεν μπορείς να φανταστείς!

Σου εύχομαι του χρόνου να στολίσεις το δέντρο με μεγάλη χαρά!

[Firefly]

Margi μου σε ευχαριστώ πάρα πολύ....για τις ευχές, για το ενδιαφέρον, για τα καλά σου λόγια, για την συμπαράσταση και για το ότι με έκανες να χαμογελάσω μια τέτοια μέρα...Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι...Υπάρχει ακόμα καλό στον κόσμο...Παραμονή Χριστουγέννων σήμερα...Θα γιορτάζαμε όπως όλες οι οικογένειες γύρω από ένα γιορτινό τραπέζι, δίπλα από ένα στολισμένο δεντράκι....και με δύο μωράκια στην κοιλίτσα....Και τώρα...κενό....Για κάποιες γυναίκες αυτό είναι το απόλυτο κενό....Και δεν μπορεί να το γεμίσει τίποτα και κανένας...Όσο περνάνε οι μέρες το συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο και ο πόνος μεγαλώνει...Έτσι πρέπει να είναι άραγε...;Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός λένε...Αλλά εμένα μάλλον με παράτησε και αυτός...

Λίγο καιρό πριν μείνω έγκυος, η αδερφή ενός πολύ καλού μου φίλου έμαθε ότι είναι έγκυος σε δίδυμα και λίγο καιρό μετά έμεινα και εγώ...Κοριτσάκια και εκείνη...Ευτυχώς της πήγαν όλα πολύ καλά και τα γέννησε υγιέστατα και πανέμορφα...Προχτές ενώ ήμουν στην δουλειά ο φίλος μου, μου έστειλε με mms μία φωτογραφία τους...Τόσο όμορφες...δύο αγγελάκια...τυλιγμένες στις ροζ κουβερτούλες τους...Μου κόπηκε η ανάσα και έκλαιγα με λυγμούς, με κοίταζε ένας συνάδελφος μου και δεν καταλάβαινε τι έπαθα στα ξαφνικά... Γιατί τα κοριτσάκια μου Θεέ μου....γιατί.....

Δεν θα τις ξεχάσω....Κανείς δεν τις αγάπησε όσο εγώ και σε κανέναν δεν μοιάζει να λείπουν τόσο....Θα έδινα ευχαρίστως την ζωή μου για να τις σώσω...αλλά δυστυχώς δεν με βοήθησε κανένας...ούτε ο γιατρός που θα μπορούσε πιθανόν με περίδεση να τα είχε σώσει...ούτε η αδιαφορία του που με παράτησε την πιο δύσκολη στιγμή...ούτε στο Αλεξάνδρας που με άφησαν να περιμένω 2 ώρες με συσπάσεις....ίσως το ένα να μπορούσε να σωθεί... Εύχομαι να ξέρουν πόσο τις αγάπησα και ότι θα έκανα τα πάντα για να τις σώσω....

Γι'αυτό έγραψα και σε αυτό το forum, για να ενημερώσω όποια κοπέλα μπορώ, να προσέχει και να μην περάσει αυτά που πέρασα εγώ...Για να σωθεί έστω και μία ψυχούλα...

Λυπάμαι πολύ για την αδερφούλα σου που έχασε το μωράκι της.... Θα την προσέχει από ψηλά να της πεις....Και να είναι δυνατή και αισιόδοξη γιατί την επόμενη φορά, μια ψυχούλα θα χρειάζεται την απόλυτη αφοσίωση και αγάπη της... Και της εύχομαι ολόψυχα και σε εκείνη και σε εσένα να είσαστε υγιείς και ευτυχισμένες και να κρατήσετε στην αγκαλίτσα σας όσα μωράκια θέλετε και να είναι το ίδιο γερά,καλότυχα και ευτυχισμένα.

Σε ευχαριστώ και πάλι μέσα από την καρδιά μου για το μήνυμά σου και τον άντρα σου γιατί πρέπει να έχει την ψυχούλα την δική σου...

Ελπίζω όσοι συνέβαλαν στην δική μου ιστορία να τους συγχωρέσει ο Θεός, προφανώς δεν ξέρουν τι έκαναν....

Αγγελάκια μου σας αγαπάω πολύ...Κάποια μέρα θα ξαναβρεθούμε...

[margi]

Κοριτσάκι μου, χρόνια πολλά σε σένα και στον άντρα σου! Είναι τόσο κρίμα που έφυγαν τα αγγελουδάκια σου...Τα αγάπησες τόσο πολύ κι είμαι σίγουρη πως θα τα αγαπάς για πάντα. Η αδελφούλα μου συνεχώς αναφέρεται στο μωρό της που χάθηκε λέγοντας πως ίσως κάτι δεν έκανε σωστά και ίσως θα μπορούσε να σωθεί με κάποιον τρόπο.....Πριν από δυόμισι χρόνια έκανα εξωμήτριο κύηση.....Εχασα μωρό και σάλπιγγα. Για πολύ καιρό αισθανόμουν υπέυθυνη που χάθηκε το μωρό από πρόβλημα που πολύ πιθανό αντιμετώπιζε η σαλπιγγά μου. Εκλαιγα με το παραμικρό...Σε καμία περίπτωση δεν συγκρίνω αυτό που έπαθες με τη δική μου περίπτωση. Ηταν πολύ πιο οδυνηρό και άδικο αυτό που συνέβη σε σένα, γιατί όπως λες θα μπορούσαν να σωθούν τα αγγελουδάκια σου. Θα περάσει όμως ο καιρός και θα γαληνέψεις, θα δεις. Θα τα σκέφτεσαι χωρίς να κλαίς. Θα τα σκέφτεσαι με αγάπη και γαλήνη, θα τα λατρεύεις μια ζωή τα κοριτσάκια σου, αλλά- το είπες κι εσύ- τώρα είναι κάπου εκεί ψηλά και σε προστατεύουν. Δεν θέλουν να σε βλέπουν άλλο λυπημένη....Ο άντρας σου θα θέλει να σε δει να χαμογελάς.....Ενα δικό σου χαμόγελο θα τον κάνει ευτυχισμένο. Θα σκέφτεσαι τι θα γίνει όχι τι θα μπορούσε να γίνει.....Κι η αδελφή μου σκέφτεται πως αυτά τα Χριστούγεννα θα ήταν τα πιο ευτυχισμένα της και της λέω πως θα έρθουν κι ευτυχισμένα Χριστούγεννα κάποια στιγμή.....Καθε χρόνο μετά το εξωμήτριο έκλαιγα κι έλεγα πότε θα κάνω ενα παιδάκι; Δεν ήθελα να βλέπω έγκυες, μωρά τίποτα. Αν μου έλεγαν πριν ένα χρόνο ότι την επόμενη χρονιά δεν θα έχω παιδί αλλά θα είμαι ήρεμη και θα περιμένω με ανυπομονησία την συνυφάδα μου να έρθει σπίτι με το 8 μηνών μωρό της, δεν θα το πίστευα. Θα έλεγα πως αν δεν έχω παιδί θα είμαι δυστυχισμένη.....Ξέρεις όμως τι κατάλαβα;;;οτι τόσο καιρό έκανα κακό στον εαυτό μου. Το μωράκι το δικό μου δεν πρόλαβε να μεγαλώσει καθόλου, αλλά είχε ψυχούλα....Πίστεύω πως περιμένει να με δει καλά και μόλις το πετύχω πλήρως θα μου στείλει το αδελφάκι του.

Ετσι κι εσύ. Θα ηρεμήσεις, θα σταματήσεις να φοβάσαι, θα σταματήσεις να πονάς και τα κοριτσάκια σου θα σου στείλουν μεγάλο δώρο! Να το θυμάσαι αυτό.

[Firefly]

Margi μου Καλή χρονιά σου εύχομαι και σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές και για το κουράγιο...Εύχομαι και σένα να σου φέρει αυτός ο χρόνος ότι θα σε κάνει εσένα και τον άντρα σου ευτυχισμένους! Να μου στέλνεις τα νέα σου, να μιλάμε... Τα καλύτερα έρχονται....

Εύχομαι σε όλες τις γυναίκες και σε εκείνες που είναι μανούλες ή θέλουν να γίνουν, να τις έχει ο Θεός καλά, γερές και δυνατές με πολύ αισιοδοξία, πολλά χαμόγελα, πολλές ευτυχισμένες στιγμές και πολλά γερά παιδάκια! Επίσης εύχομαι όλες μας να έχουμε καλά νέα να μοιραστούμε, όνειρα, ελπίδες, όμορφα σχέδια και ευτυχισμένες στιγμές.

Καλή, ευτυχισμένη και δημιουργική νέα χρονιά! Ότι αξίξει πονάει και είναι δύσκολο...Ας το παλέψουμε λοιπόν!!!

[hope*]

firefly καταλαβαινω απολυτα αυτο που περνας αυτη την στιγμη και ευχομαι μεσα απο την καρδια μου ο καινουριος χρονος να σου φερει ενα μπεμπακι...

Πριν εναμιση μηνα περιπου, ακομη εγκυος στα αγγελουδακια μου, διαδαζα την ιστορια σου και εκλεγα εκλεγα τοσο πολυ με αυτο που αντιμετοπιζες,ελεγα οτι ειναι τοσο αδικο να συμβαινει αυτο.. Μια μερα πριν μπω στην 25 εβδομαδα τησ πρωτης μου εγκυμοσυνης(1/12/11), ξυπναω το πρωι και στο σκουπισμα ειδα μια βλεννη ροζ,τρομοκρατηθηκα τοσο πολυ αλλα επειδη ηταν η μερα του ραντεβου μου με τον γιατρο ντυθηκα και ξεκινησα με τον αντρα μου απο τον βολο για το πανεπιστιμιακο νοσοκομειο της Λαρισας, οπου και βρεθηκα στην αιθουσα τοκετου να γενναω.Ο τραχηλος μου ειχε οταν εφτασα διαστολη 4 κ μετα απο μια ωρα πληρη, οποτε ο τοκετος δεν ηταν αναστρεψιμος.Τα μωρακια ζησαν μιαμιση μερα,δυο αγορακια που δεν μας γνωρισαν ποτε.Μετα απο ενα μηνα ο πονος ειναι ιδιος, τα σκεφτομαι συνεχεια ,ποσα ονειρα γκρεμιστηκαν και αυτο το γιατι μενει ακομη αναπαντητο...οπως λεσ οτι αξιζει ποναει και ειναι δυσκολο..Αυτο που εμεινε ειναι να επιζουμε σε εναν λιγο καλυτερο χρονο.