Δίδυμα - Αποβολή 2ου Τριμήνου...

[Faith 30]

firefly διάβασα την ιστορία σου,στην αρχή έκλαψα αλλα το τέλος ειναι τόσο γλυκο με το μωρακι που σου ηρθε...ευχομαι να ειναι γερο κ δυνατο πάντα και να αποκτήσει αδερφάκια!καλά έκανες που ανεφερες το ονομα του γιατρού,κάθε γιατρός πρέπει να δίνει την πρέπουσα σημασία σε κάθε ασθενή του και όχι να κάνει διακρίσεις....υπάρχουν πολλοί τέτοια καθαρματα δυστηχως...θα περιμενουμε νέα σου!

[ΑΝΝΑΑΑΑ]

Καλη μου firefly διαβασα τυχαια την ιστορια σου και μου ετρεχαν δακρυα...Και μπηκα αμεσως να δω αν καταφερες να κανεις παιδακι τελικα και χαρηκα λες και ειχα κανει εγω!!!

Να ειστε καλα και εσυ και ο αντρας σου και να ειστε παντα ευτυχισμενοι να χαιροσαστε το αγγελουδι σας που ηρθε με τοσο κοπο...

Εγω ειμαι 5 εβδομαδων τωρα και δεν εχω χαρει ουτε μια στιγμη γιατι ζω με τον φοβο της αποβολης...Ισως μετα το 3μηνο να ηρεμησω κι εγω....

[Firefly]

Ευτυχως η Παναγια μας μου χαρισε εναν μπεμπακο που ειναι τωρα 19 μηνων και ειναι ολη μας η ζωη και η ευτυχια. Δεν εχω ξεχασει κανενα απο τα 4 μωρακια που εχασα, δυστυχως ακομα τα κλαιω καθε μερα. Ομως ο μπεμπακος μου με εχει κανει πραγματικα ευτυχισμενη. Τωρα ειμαι και παλι εγκυος στην 26η εβδομαδα (θελω τοσο πολυ να του χαρισω ενα αδερφακι) με μια ομορφη μπεμπιτσα αλλα το κακομοιρο το μωρακι μας δεν μεγαλωνει σωστα ειναι μονο 390 γραμμαρια και σχεδον 4 εβδομαδες πισω. Το παρακολουθουμε με ενα σωρο γιατρους (αιματολογο, εμβρυολογο, εμβρυοκαρδιολογο, γυναικολογο) αλλα τα πραγματα ειναι πολυ δυσκολα γιατι ηταν στην κατωτερη φυσιολογικη καμπυλη και τωρα ξεφυγε απο αυτη. Παμε μερα με την μερα και εβδομαδα με την εβδομαδα με την ψυχη στο στομα μηπως καταφερει να φτασει σε ενα πιο βιωσιμο βαρος. Δεν εχει βρεθει ο λογος που συμβαινει αυτο και δεν μπορω να φανταστω τι θα γινει αν χασω ενα μωρο 6,5 μηνων που τοσο πολυ θελουμε και που με κλωτσαει τοσο καιρο. Ευχομαι να πανε ολα καλα και να αλλαξει η κατασταση και ευχομαι σε καθε μανουλα να κραταει γερα τα μωρακια της στην αγκαλιτσα της.

Καλησπέρα κορίτσια και καλή δύναμη!

Firefly η ιστορία σου με άφησε άφωνη...Ξέρω ότι το thread είναι παλιό, ελπίζω να κρατάς ένα ομορφο μωράκι στην αγκάλια σου σήμερα!

Μπήκα και εγώ να ψάξω για τον Ιωαννη Δαγλα στο Ελενα μιας που προτιμώ να πάω σε δημόσια κλινική..

Το πρώτο πράγμα που διάβασα ήταν για την υπόθεση φοροδιαφυγής που είχε βγει στη φορα τελη του 2012-πανω απο 250.000ευρω και είμαι σίγουρη οτι δεν είναι μόνο αυτά...!!

Εφριξα και σκόπευα σε κάθε περίπτωση να μην συνεργαστώ με έναν τέτοιο γιατρο(που είναι πάνω απ'ολα πολίτης)ακόμα και αν άκουγα τα καλύτερα για τη δουλειά του...

Αλλά τωρα διαβάζω ΚΑΙ αυτά και έχω πάθει σοκ..

[Firefly]

Καλη μου firefly διαβασα τυχαια την ιστορια σου και μου ετρεχαν δακρυα...Και μπηκα αμεσως να δω αν καταφερες να κανεις παιδακι τελικα και χαρηκα λες και ειχα κανει εγω!!!

Να ειστε καλα και εσυ και ο αντρας σου και να ειστε παντα ευτυχισμενοι να χαιροσαστε το αγγελουδι σας που ηρθε με τοσο κοπο...

Εγω ειμαι 5 εβδομαδων τωρα και δεν εχω χαρει ουτε μια στιγμη γιατι ζω με τον φοβο της αποβολης...Ισως μετα το 3μηνο να ηρεμησω κι εγω....

Κοπελα μου γλυκια σε ευχαριστω παρα πολυ για τις ευχες και που μπηκες στον κοπο να διαβασεις την ιστορια μας και να επικοινωνησεις μαζι μου. Ευχομαι πραγματικα απο τα βαθη της καρδιας μου να ειναι η εγκυμοσυνη σου πολυ ομορφη και τελειομηνη και να κρατησεις το μωρακι σας γερο στην αγκαλιτσα σου. Εμεις περναμε παλι μια πολυ δυσκολη κατασταση που ποτε δεν περιμεναμε να μας συμβει αλλα το παλευουμε με ολη μας την δυναμη και θα το παλεψουμε μεχρι τελους...

[Firefly]

firefly διάβασα την ιστορία σου,στην αρχή έκλαψα αλλα το τέλος ειναι τόσο γλυκο με το μωρακι που σου ηρθε...ευχομαι να ειναι γερο κ δυνατο πάντα και να αποκτήσει αδερφάκια!καλά έκανες που ανεφερες το ονομα του γιατρού,κάθε γιατρός πρέπει να δίνει την πρέπουσα σημασία σε κάθε ασθενή του και όχι να κάνει διακρίσεις....υπάρχουν πολλοί τέτοια καθαρματα δυστηχως...θα περιμενουμε νέα σου!

Σε ευχαριστώ παρα πολυ για τις ευχουλες, ειναι πολυ συγκινητικη η αγαπη σας και μου δινει μεγαλη δυναμη. Ειδικα αυτην την περιοδο που την χρειαζομαστε παρα πολυ. Ευχομαι και εγω οτι ομορφοτερο για σενα και την οικογενεια σου και θα ειμαι εδω να σας λεω νεοτερα...Ελπιζω να ειναι καλα νεα...

[Athinakos]

Και εγώ δυστυχώς είχα μια πολύ άσχημη εμπειρία με τον συγκεκριμένο γιατρό...καλύτερα να γινόταν χασάπης!!!

[xeimwnas]

Καλημερα κοριτσια. Firefly διαβασα απο την αρχη την ιστορια σου. Τα δακρυα μου ακομη να σταματησουν. Κουραγιο κ για το κοριτσακι σου κ ειμαι σιγουρη θα τα καταφερεις. Μεσα απο αυτο το θεμα εχω να πω οτι θυμωσα με την κοπελα η οποια, συγγνωμη γι αυτο που θα πω, δεν της αξιζει να ειναι μανα. Μια εγκυος να παιρνει το γιατρο της για οποιοδηποτε λογο γι αυτην ειναι σημαντικος γιατι πολυ απλα περιμενει ενα θαυμα. Αν κ πιστευω οτι ειναι ο ιδιος ο γιατρος η καποιος συγγενης του γιατι εκανε εγγραφη την ιδια μερα κ εκανε μονο 1 σχολιο. Επισης να πω στη συγκεκριμενη αν το διαβαζει, οτι δεν ειναι μονο εκεινος ο γιατρος που βλεπει 30 κοπελες την ημερα. Υπαρχουν χιλιαδες γιατροι που βλεπουν παρα πολλες κοπελες κ ομως δεν εχουν χασει την ανθρωπια τους κ οσες φορες κ να τους παρουν τηλ αυτοι ειναι διπλα τους κ κανεις δεν εχει παει στο δαφνη.

Να σας πω κ τη δικια μου ιστορια. Πριν 5 χρονια κ μεσα απο μια 8χρονη σχεση γεματη αγαπη, αλληλοεκτιμηση κ σεβασμο, δημιουργηθηκε μια ψυχουλα. Ειμασταν τρισευτυχισμενοι, κανονιζαμε το γαμο μας, ηταν ολα υπεροχα. Καπου στην 10η εβδομαδα ειχα μικρη αποκοληση εμεινα στο σπιτι, ο ανθρωπος μου ηταν διπλα μου κ δεν με αφηνε να κανω τιποτα. Λιγο πριν την 13η βδομαδα ηρθαν τα πανω κατω. Απεβαλα. Τρελλαθηκα, εφτασα στην καταθλιψη. Δεν ηθελα να ακουω κανεναν ουτε τιν ανθρωπο που με αγαπησε πιο πολυ απο τη ζωη του. Εκλαιγα εγω εκλαιγε κ αυτος. Καπου ενα χρονο το παιδευαμε κ του εριχνα ευθυνες, τι εφταιε κ αυτος? Καταληξαμε στο χωρισμο. Αυτος να με παρακαλα κ να προσπαθει να σταθει διπλα μου κ εγω να τον διοχνω. Ημουν απελπισμενη. Καταφερα να τον διωξω κ να τον χασω για παντα απο τη ζωη μου. Λιγους μηνες αργοτερα δεν ηξερα πιο ηταν πιο επωδυνο. η απωλεια του παιδιου, η η απωλεια του συντροφου μου που ηταν κ η ανασα μου? Εκανα πολυ καιρο να τα ξεπερασω, γελουσα μπροστα σε αλλους αλλα οταν ημουν μονη σπαραζα στο κλαμα. Να μην σας πολυλογω, κ αφου δεν καταφερα να ξανασμιξω με τον ανθρωπο μου, αφεθηκα σε μια καινουργια γνωριμια. Καταληξαμε στο γαμο, καναμε προσπαθειες να κανουμε ενα μωρακι αλλα ολες αποτυχημενες. Ενιωθα πως ηταν η τιμωρια μου κ που εχασα το μωρακι μου αλλα κ για το τροπο που συμπεριφερθηκα στον ανθρωπο που εδινε τα παντα για μενα. Ο συζυγος μου δεν μπορουσε να με βλεπει χαλια κ ετσι αποφασισε να παμε για εξωσωματικη. Στην αρχη αντεδρασα εντονα. Τελικα με επεισε κ την καναμε. Κ σημερα ειμαι 14 εβδομαδων εγκυος σε διδυμα. Απο την αρχη ειμαι στο κρεβατι κ ειχα 4 φορες αποκοληση κ η 1 ηταν με ενα μεγαλο κομματι να φευγει απο πανω μου, το οποιο κ μενα ο γιατρος μου ειπε οτι ηταν πηγμα αιματος. Παρολο που χαιρομαι που κυοφορω παραλληλα φοβαμαι μηπως συμβει κατι αλλα κ κλαιω για ολα οσα περασα. Δεν μιλησα σε κανεναν για το τι εχει συμβει πριν 5 χρονια κ ουτε κ θελω. Ακομη κ στην γυναικολογο που μου εκανε την αυχενικη ειχα πει οτι ειναι η πρωτη μου εγκυμοσυνη. Ο συζυγος μου γνωριζει απλα οτι ειχα μια αποβολη αλλα μεχρι εκει. Τωρα φοβαμαι μηπως συμβει κατι κ ολη μερα κλαιω. Σκεφτομαι οτι κ παλι οδηγουμε στην καταθλιψη αλλα δε θελω να μιλησω σε κανεναν, πιστευω οτι αυτη ειναι αλλη μια τιμωρια μου. Παρολο που εχω διπλα μου εναν ανθρωπο που με αγαπα, νιωθω οτι δεν μπορω να του μιλησω. Οχι οτι δεν τον αγαπω ειναι που κλεινομαι στον εαυτο μου και φοβαμαι.

Ευχομαι σε μενα να πανε ολα καλα κ να παρω αγκαλια τα μωρακια μου.

Ευχομαι και σε ολες τις κοπελες να κανουν υγιη μωρακια κ παντα να σκεφτονται θετικα. Κ να εκτιματε τον ανθρωπο που ειναι διπλα σας, γιατι πανω απο ολα ειναι αυτος που θα σας στηριξει, ειναι αυτος που θα σας παρει αγκαλια κ θα σας ηρεμησει.

[Firefly]

Καρδούλα μου γλυκιά σε ευχαριστώ για την απάντηση και τις ευχούλες. Λυπάμαι παρα πολύ για τα όσα πέρασες, καμια μανουλα δεν πρεπει να χανει το μωρακι της. Δεν πρέπει ομως και κατα την γνώμη μου να κατηγορείς τον εαυτό σου για τα οσα περασες μετα και τον τροπο που αντέδρασες. Ο κάθε ανθρωπος ειναι πολύ διαφορετικός από τον άλλο με διαφορετικές εμπειριες και βιώματα και ο ψυχισμός του αντιδραει αναλογα σε καθε κατασταση για να μπορεσει να "επιβιώσει" της καταστροφής που του συνεβη. Εγω στις δυο πρώτες μου αποβολές στεναχωρέθηκα πολύ, εκλαψα πολύ αλλά ήμουν σε σχετικά καλή ψυχολογική κατάσταση, παντα με πολύ αγχος. Και οταν εμεινα εγκυος στα δίδυμα ειχα μεν αγχος αλλα ήμουν χαρούμενη που ολα φαίνονταν να πηγαινουν καλα. Οταν λοιπον τα εχασα με τον τραγικο αυτο τροπο, επεσα στον καναπε με τα ρουχα που βγηκα απο το νοσοκομειο και δεν θα ξανασηκωνομουν μεχρι και τωρα αν δεν ηταν ο αντρας μου. Τα οσα ειχα ήδη περάσει στην ζωη μου και τα 4 μωρακια που ειχα πλεον χασει ειχαν παρει μαζι τους ολη μου την ορεξη να ζησω. Ο αντρας μου με σηκωσε και τραβωντας με κυριολεκτικα απο τα χερια και μεταφορικα με καθε τι που μπορουσε να κανει να ειναι διπλα μου. Και να που τελικα καταφεραμε και καναμε ενα γερο μωρακι που ειναι ολη μας η ζωη και τον χαιρομαστε οσο τιποτα στον κοσμο. Καθε πραγμα που συμβαινει εχει τον λογο του λενε, ισως και να εχουν δικιο. Στην τωρινη μου εγκυμοσυνη επαθα κατι που δεν ηξερα οτι υπηρχε και ουτε φανταζομουν οτι θα το παθω. Το μωρο δεν μεγαλωνει σωστά απο πολύ νωρις και τωρα ειναι 430 γρ με φοβο να γεννηθει απο μερα σε μερα η απο εβδομαδα σε εβδομαδα μην γνωριζοντας αν θα τα καταφερει ή αν θα γεννηθει και τι θα του δημιουργήσει η πρωορότητα.

Για αυτο εχω να σε συμβουλευσω το εξης απο την εμπειρια μου. Για να εισαι ηρεμη ΕΣΥ επισκεψου οσους γιατρους σε κανει αυτο να αισθανεσαι πιο ασφαλης, παρε δευτερες και τριτες γνώμες. Δες αιματολογο αν δεν εχεις δει, ασχετως αν εχει φανει κατι στο παρελθον αυτο ειναι κατι που τελικα δεν φαινεται παντα στις προηγουμενες εξετασεις. Ξεκουρασου πολυ, να τρως σωστα, να πινεις πολύ νερακι και να κανεις ολες τις θετικές σκεψεις του κοσμου για τα μωρακια που σε λιγο καιρο θα παρεις στην αγκαλιτσα σου. Αν σε βοηθαει να γραφεις και εδω και σε ημερολογιο τις σκεψεις σου και να τις μοιραζεσαι με οποιον πιστευεις οτι θελεις και ο καιρος θα περναει ομορφα ωσπου να ερθει η ευλογημενη μερα που τοσο περιμενεις.

Σου στελνω ολη μου την αγαπη και την θετικη ενεργεια και πολλα φιλακια στην κοιλιτσα σου.

Καλημερα κοριτσια. Firefly διαβασα απο την αρχη την ιστορια σου. Τα δακρυα μου ακομη να σταματησουν. Κουραγιο κ για το κοριτσακι σου κ ειμαι σιγουρη θα τα καταφερεις. Μεσα απο αυτο το θεμα εχω να πω οτι θυμωσα με την κοπελα η οποια, συγγνωμη γι αυτο που θα πω, δεν της αξιζει να ειναι μανα. Μια εγκυος να παιρνει το γιατρο της για οποιοδηποτε λογο γι αυτην ειναι σημαντικος γιατι πολυ απλα περιμενει ενα θαυμα. Αν κ πιστευω οτι ειναι ο ιδιος ο γιατρος η καποιος συγγενης του γιατι εκανε εγγραφη την ιδια μερα κ εκανε μονο 1 σχολιο. Επισης να πω στη συγκεκριμενη αν το διαβαζει, οτι δεν ειναι μονο εκεινος ο γιατρος που βλεπει 30 κοπελες την ημερα. Υπαρχουν χιλιαδες γιατροι που βλεπουν παρα πολλες κοπελες κ ομως δεν εχουν χασει την ανθρωπια τους κ οσες φορες κ να τους παρουν τηλ αυτοι ειναι διπλα τους κ κανεις δεν εχει παει στο δαφνη.

Να σας πω κ τη δικια μου ιστορια. Πριν 5 χρονια κ μεσα απο μια 8χρονη σχεση γεματη αγαπη, αλληλοεκτιμηση κ σεβασμο, δημιουργηθηκε μια ψυχουλα. Ειμασταν τρισευτυχισμενοι, κανονιζαμε το γαμο μας, ηταν ολα υπεροχα. Καπου στην 10η εβδομαδα ειχα μικρη αποκοληση εμεινα στο σπιτι, ο ανθρωπος μου ηταν διπλα μου κ δεν με αφηνε να κανω τιποτα. Λιγο πριν την 13η βδομαδα ηρθαν τα πανω κατω. Απεβαλα. Τρελλαθηκα, εφτασα στην καταθλιψη. Δεν ηθελα να ακουω κανεναν ουτε τιν ανθρωπο που με αγαπησε πιο πολυ απο τη ζωη του. Εκλαιγα εγω εκλαιγε κ αυτος. Καπου ενα χρονο το παιδευαμε κ του εριχνα ευθυνες, τι εφταιε κ αυτος? Καταληξαμε στο χωρισμο. Αυτος να με παρακαλα κ να προσπαθει να σταθει διπλα μου κ εγω να τον διοχνω. Ημουν απελπισμενη. Καταφερα να τον διωξω κ να τον χασω για παντα απο τη ζωη μου. Λιγους μηνες αργοτερα δεν ηξερα πιο ηταν πιο επωδυνο. η απωλεια του παιδιου, η η απωλεια του συντροφου μου που ηταν κ η ανασα μου? Εκανα πολυ καιρο να τα ξεπερασω, γελουσα μπροστα σε αλλους αλλα οταν ημουν μονη σπαραζα στο κλαμα. Να μην σας πολυλογω, κ αφου δεν καταφερα να ξανασμιξω με τον ανθρωπο μου, αφεθηκα σε μια καινουργια γνωριμια. Καταληξαμε στο γαμο, καναμε προσπαθειες να κανουμε ενα μωρακι αλλα ολες αποτυχημενες. Ενιωθα πως ηταν η τιμωρια μου κ που εχασα το μωρακι μου αλλα κ για το τροπο που συμπεριφερθηκα στον ανθρωπο που εδινε τα παντα για μενα. Ο συζυγος μου δεν μπορουσε να με βλεπει χαλια κ ετσι αποφασισε να παμε για εξωσωματικη. Στην αρχη αντεδρασα εντονα. Τελικα με επεισε κ την καναμε. Κ σημερα ειμαι 14 εβδομαδων εγκυος σε διδυμα. Απο την αρχη ειμαι στο κρεβατι κ ειχα 4 φορες αποκοληση κ η 1 ηταν με ενα μεγαλο κομματι να φευγει απο πανω μου, το οποιο κ μενα ο γιατρος μου ειπε οτι ηταν πηγμα αιματος. Παρολο που χαιρομαι που κυοφορω παραλληλα φοβαμαι μηπως συμβει κατι αλλα κ κλαιω για ολα οσα περασα. Δεν μιλησα σε κανεναν για το τι εχει συμβει πριν 5 χρονια κ ουτε κ θελω. Ακομη κ στην γυναικολογο που μου εκανε την αυχενικη ειχα πει οτι ειναι η πρωτη μου εγκυμοσυνη. Ο συζυγος μου γνωριζει απλα οτι ειχα μια αποβολη αλλα μεχρι εκει. Τωρα φοβαμαι μηπως συμβει κατι κ ολη μερα κλαιω. Σκεφτομαι οτι κ παλι οδηγουμε στην καταθλιψη αλλα δε θελω να μιλησω σε κανεναν, πιστευω οτι αυτη ειναι αλλη μια τιμωρια μου. Παρολο που εχω διπλα μου εναν ανθρωπο που με αγαπα, νιωθω οτι δεν μπορω να του μιλησω. Οχι οτι δεν τον αγαπω ειναι που κλεινομαι στον εαυτο μου και φοβαμαι.

Ευχομαι σε μενα να πανε ολα καλα κ να παρω αγκαλια τα μωρακια μου.

Ευχομαι και σε ολες τις κοπελες να κανουν υγιη μωρακια κ παντα να σκεφτονται θετικα. Κ να εκτιματε τον ανθρωπο που ειναι διπλα σας, γιατι πανω απο ολα ειναι αυτος που θα σας στηριξει, ειναι αυτος που θα σας παρει αγκαλια κ θα σας ηρεμησει.

[mariakiss]

Γεια σου Firefly

Χτες καθως εψαχνα να δω για πιο λογο πινω salospir(αντιπηκτικα) σε ολη την διαρκεια της εγκυμοσυνης μου επεσα στο κειμενο σου και ξεσπασα σε λιγμους!

Κοριτσι μου ποσα περασες! ποσα !!!και αντεξες και δεν εχασες την πιστη σου και ετσι ο Θεος σου εστειλε ενα αγγελουδι στην αγκαλια σου! Χαρηκα τοσο πολυ για το μωρακι σου αλλα απο οτι διαβασα περνας παλι μια δοκιμασια !

Ευχομαι αυτη σου η δοκιμασια να ειχε αισιο τελος και να μας πεις συντομα τα νεακια σου!

Ειχα κι εγω δυδιμακια μετα απο την πρωτη μου πετυχημενη σπερματεγχυση και δυστιχως γυρω στις 10 εβδομαδες το ενα μου μωρακι δεν ζουσε πια,σταματησε η καρδουλα του να χτυπαει, εκλαψα πολυ, παρα πολυ, ο γιατρος ειπε πως εγινε σε καλη στιγμη η παλλινδρομηση του ενως γιατι δεν θα επιρρεαζε την ζωη του αλλου, δεν χρειαστηκε να κανω τιποτα!απο τοτε κι επειτα ετρεμα απο φοβο μην παθει κατι και το αλλο μου μωρακι , ειδα καφε υγρα 15 μερες μετα και εμεινα στο κρεβατι αλλα ευτυχως περασαν και η υπολοιπη εγκυμοσυνη ηταν αψογη χωρις καν συμπτωματα,ομως στην 26 εβδομαδα ειδα αιμα που ηταν απο τον τραχηλο και που οφειλονταν προφανως απο ενα μικροβιο που βρηκαμε σε κολπικη εξεταση(ψευτομοναδα) , εμεινα παλι στο κρεβατι ομως Δοξα τον Θεο ολα αυτα δεν επιρρεασαν το μωρακι μου και τωρα ειμαι 32 & 5 και οχι στο κρεβατι πια!

Μολις διαβασα τοσες και τοσες περιπτωσεις χαμενων διδυμων κυησεων στο θεμα σου νοιωθω λες και το ενα μου μωρακι θυσιαστηκε για το αλλο!!

Ειμαι σιγουρη πως θα περνουσα κατι αναλογο αν ηταν και τα δυο στην κοιλια μου οταν ειδα το αιμα απο το μικροβιο!

Απο τα λογια σου καταλαβαινω πως εισαι μια πολυ γλυκεια κοπελα και ευχομαι ο Θεος να μην επιτρεψει να περασεις αλλες δοκιμασιες!!!!!!

περιμενω με αγωνια τα νεα σου για την εγκυμοσυνη σου!!!!!

[Firefly]

Γεια σου Firefly

Χτες καθως εψαχνα να δω για πιο λογο πινω salospir(αντιπηκτικα) σε ολη την διαρκεια της εγκυμοσυνης μου επεσα στο κειμενο σου και ξεσπασα σε λιγμους!

Κοριτσι μου ποσα περασες! ποσα !!!και αντεξες και δεν εχασες την πιστη σου και ετσι ο Θεος σου εστειλε ενα αγγελουδι στην αγκαλια σου! Χαρηκα τοσο πολυ για το μωρακι σου αλλα απο οτι διαβασα περνας παλι μια δοκιμασια !

Ευχομαι αυτη σου η δοκιμασια να ειχε αισιο τελος και να μας πεις συντομα τα νεακια σου!

Ειχα κι εγω δυδιμακια μετα απο την πρωτη μου πετυχημενη σπερματεγχυση και δυστιχως γυρω στις 10 εβδομαδες το ενα μου μωρακι δεν ζουσε πια,σταματησε η καρδουλα του να χτυπαει, εκλαψα πολυ, παρα πολυ, ο γιατρος ειπε πως εγινε σε καλη στιγμη η παλλινδρομηση του ενως γιατι δεν θα επιρρεαζε την ζωη του αλλου, δεν χρειαστηκε να κανω τιποτα!απο τοτε κι επειτα ετρεμα απο φοβο μην παθει κατι και το αλλο μου μωρακι , ειδα καφε υγρα 15 μερες μετα και εμεινα στο κρεβατι αλλα ευτυχως περασαν και η υπολοιπη εγκυμοσυνη ηταν αψογη χωρις καν συμπτωματα,ομως στην 26 εβδομαδα ειδα αιμα που ηταν απο τον τραχηλο και που οφειλονταν προφανως απο ενα μικροβιο που βρηκαμε σε κολπικη εξεταση(ψευτομοναδα) , εμεινα παλι στο κρεβατι ομως Δοξα τον Θεο ολα αυτα δεν επιρρεασαν το μωρακι μου και τωρα ειμαι 32 & 5 και οχι στο κρεβατι πια!

Μολις διαβασα τοσες και τοσες περιπτωσεις χαμενων διδυμων κυησεων στο θεμα σου νοιωθω λες και το ενα μου μωρακι θυσιαστηκε για το αλλο!!

Ειμαι σιγουρη πως θα περνουσα κατι αναλογο αν ηταν και τα δυο στην κοιλια μου οταν ειδα το αιμα απο το μικροβιο!

Απο τα λογια σου καταλαβαινω πως εισαι μια πολυ γλυκεια κοπελα και ευχομαι ο Θεος να μην επιτρεψει να περασεις αλλες δοκιμασιες!!!!!!

περιμενω με αγωνια τα νεα σου για την εγκυμοσυνη σου!!!!!

Κορίτσι μου γλυκό λυπάμαι που πέρασες τόσες δυσκολίες και για το μωράκι σου που πλέον είναι αγγελάκι και σε φυλάει από τον ουρανό. Όμως χαίρομαι που το άλλο σου μωράκι ειναι γερό στην κοιλίτσα σου και σύντομα θα το καμαρώνεις και στην αγκαλίτσα. Σου ευχομαι από την καρδιά μου να είναι γερό και καλότυχο, η γέννα σου να σου αφήσει τις καλύτερες αναμνήσεις και κάθε ευτυχία να συντροφεύει πάντα την οικογένεια σας.

Η δική μας δοκιμασία είχε πολύ ξαφνικές εξελίξεις...θα την γράψω αναλυτικά στο ποστ μου, αν θέλεις διάβασε την.

Πολλά γλυκά φιλάκια από μένα

[Dascalos]

Δεν έχω λόγια πραγματικά. Να μείνετε Ενωμένοι και δυνατοί με τον άντρα σου. 

Ευχομαι πραγματικά οτιδήποτε καλύτερο. 

Αυτη την στιγμή ειμαι κ γω διπλα απο την σύντροφο μου στο κρεβάτι του νοσοκομείου. 

Διδυμα είχαμε μεχρι προχθές. 

12εβδομαδων. 

Καλη δύναμη σε ολους κ όλες και πάντα με υγεία.