ΕΦΤΑΣΕ ΜΙΑ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ!!!ΝΑ ΣΑΣ ΖΗΣΕΙ FEMALE!!!

[miamama]

Να σας ζήσει η κούκλα σας!!!γερή και χαμογελαστή πάντα να είναι!!!

[female]

Ευχαριστώ πολύ κορίτσια. Να χαίρεστε τα παιδάκια σας!

[irida85]

ελευθερακι να χαιρεστε τη ζουζουνα σας!!!!!!!! τωρα θα γεμισει το σπιτικο σας χρυσοσκονες και ροζ συννεφακια!!!!!!!!!!!! να χαιρεσαι κ το γιοκα σου φυσικα κ τον αντρουλη σου!!!!!!!! αναμενουμε ολη την ιστορια της γεννας σου.....! φιλια!

[female]

Φτάσαμε λοιπόν στις 20 του Γενάρη και αποφασίσαμε να πάμε με πρόκληση, εφόσον η μπέμπα μας είχε βολευτεί στην κοιλίτσα της μαμάς. Οι αρχικές προβλέψεις του γιατρού στις 9 η ώρα δεν ήταν πολύ ευοίωνες. Είχαμε 50% πιθανότητες να γεννήσω φυσιολογικά και άλλες τόσες να πάω με καισαρική, εφόσον το κεφαλάκι της μικρής δεν είχε ιδανική θέση και όλα θα κρίνονται στην στιγμή, αν θα αποφάσιζε να το στρίψει την ώρα του τοκετού για να βγει φυσιολογικά ή αν θα τρέχαμε χειρουργείο. Παρολαυτά δεν ήθελα να περιμένω άλλο, έτσι τράβηξα γραμμή για το Μητέρα...

Στις 10 παρά ήμασταν εκεί...Εγώ, ο άντρας μου και η βαλίτσα μας

Με παρέλαβε μια μαία η Ελένη, μου πήρε ένα μικρό ιστορικό, μου έδωσε την ρόμπα να αλλάξω και με οδήγησε στην αίθουσα που θα γεννούσα. Ήταν η ίδια αίθουσα που γέννησα πριν 2,5 χρόνια τον γιο μου...Θεέ μου πόσο γρήγορα έγιναν όλα τότε...Δεν είχα ποτέ τον χρόνο να συνηδητοποιήσω πως ήταν ο χώρος γύρω μου, δεν θυμόμουν καν πως ακριβώς απέναντι ήταν ο κισές με τις μαίες...Ο χώρος μου ήταν τόσο γνωστός και συνάμα τόσο άγνωστος, λες και τον είχα δει κάποτε σε όνειρο...

Αυτή την φορά η διαδικασία ήταν εντελώς άλλη. Ξάπλωσα στο κρεβάτι, μου έβαλαν ορό και μετά από λίγο έγινε το ξύρισμα και το κλύσμα. Αυτά όλα ήταν πρωτόγνωρα για μένα, στον προηγούμενο τοκετό δεν είχαμε την πολυτέλεια του χρόνου να ακολουθήσουμε όλη αυτή την διαδικασία...

Ωστόσο όλη την ώρα μιλούσα με την Ελένη και με τις κοπέλες έξω που έψαχναν κάποιες συνταγές στο ίντερνετ. Αυτές τις ώρες ήμουν μόνη με την μαία, μια μικρή κοπέλα ελεύθερη χωρίς παιδιά που παρόλο που είχε δει τόσους τοκετούς και είχε ξεγεννήσει τόσες γυναίκες, φοβόταν τον φυσιολογικό τοκετό...πόσο αστείο μου φάνηκε αυτό...

Κάποια στιγμή την βλέπω πανικόβλητη να μου βάζει οξυγόνο...η μικρή έχασε παλμούς, ο καρδιοτοκογράφος κατέβηκε στο 25 και κατέγραφε συνεχώς συσπάσεις, πριν καν ξεκινήσει η πρόκληση...Είχα ήδη συσπάσεις επώδυνες ενώ η διαστολή είχε κολλήσει στο 3 τις τελευταίες 2 εβδομάδες.

Καθυστέρησε να μου κάνει την πρόκληση, φοβήθηκε την αλλοίωση και περίμενε τον γιατρό μου. Κατά τις 11 ήρθε ο γιατρός μου και ξεκίνησε η πρόκληση.

Ο άντρας μου ήταν εκεί, στριφογύριζε από πάνω μου λίγο αμήχανος, λίγο αγχωμένος, λίγο ανυπόμονος...στις 12 με εξετάζει ο γιατρός και η διαστολή είχε φτάσει στο 6...δεύτερη αλλοίωση η μικρή, θορυβήθηκαν όλοι καθώς ήταν πολύ νωρίς να κάνει αλλοιώσεις και αποφασίζει ο γιατρός να μου σπάσει τα νερά για να δει αν η μικρή έχει ζοριστεί εκεί μέσα ή είναι όλα καλά. Με ένα μακρύ ξυλάκι, σπάει τα νερά και ευτυχώς ήταν διαυγές το χρώμα τους οπότε όλα καλά. Δίνει εντολή να γίνει επισκληρίδιος...

Οι συσπάσεις πλέον ήταν έντονες και δυνατές και μέχρι να με πιάσει το φάρμακο θυμήθηκα τι εστί φυσιολογικός τοκετός...Ωστόσο κάναμε τρομερή πλάκα, οι μαίες μας ρωτούσαν πως γνωριστήκαμε με τον άντρα μου και είχα τόσο καλή διάθεση και έκανα χαβαλέ παρόλο που πονούσα, που με πείραζαν να πάω και αύριο από εκεί να τους φτιάξω το κέφι.

Στο μυαλό μου τριγύριζε η ίδια και η ίδια σκέψη...αυτή μπορεί να ήταν και η τελευταία φορά που ζούσα έναν τοκετό...έναν τοκετό και την γέννηση του παιδιού μου...είχα αποφασίσει λοιπόν να το απολαύσω, να μην αφήσω τον φόβο και το άγχος να με κυριεύσουν και ακόμη τον πόνο να ξεπεράσω και την ανησυχία να διώξω μακριά...Βοήθησε πολύ η παρουσία του άντρα μου αν και κάποια στιγμή αγχώθηκα...δεν είχε αποφασίσει αν θα μείνει ή αν θα φύγει κατά τον τοκετό...ήθελα να είναι εκεί, να το ζήσουμε μαζί όλο αυτό...την προηγούμενη φορά δεν πρόλαβε...δεν ήθελα όμως γιατί ξέρω πόσο ευαίσθητος είναι και την ώρα του τοκετού θα τον είχα άγχος...

Επόμενη εξέταση στις 1...η διαστολή παρέμενε 6...η επισκληρίδιος με είχε πιάσει αλλά ψηλά, κάτω από το στομάχι ένιωθα σαν μια ζώνη να με σφίγγει και να μου κόβει την ανάσα...φυσιολογικό μου είπαν...

Στις 2 λέω στον γιατρό μου πως νιώθω έντονη πίεση από κάτω, σαν να με πιέζει το παιδί να βγει... Με εξετάζει, διαστολή 8 προς 9. Δίνει εντολή να ετοιμαστούν για τον τοκετό, τηλεφωνούν να έρθει αμέσως ο παιδίατρος...ο άντρας μου δεν έλεγε να ξεκολλήσει από δίπλα μου...μεγάλη αμηχανία τον κατέκλυζε...δεν ήξερε αν ήθελε να μείνει ή όχι...τελικά έμεινε εκεί...

Όλα έγιναν πολύ γρήγορα στο εξής. Η μαία μου εξηγούσε πως να σπρώχνω και πως να ανασαίνω...έσπρωξα 4 φορές...την 2η φορά λέει ο γιατρός στον άντρα μου ΄Στεφ στο επόμενο σπρώξιμο αν θες μπορείς να δεις τα μαλλάκια της κόρης σου'. Δεν τόλμησε όμως να σηκωθεί και να κοιτάξει εκεί κάτω

Στην 4η εξώθηση, στις 14:36, βγήκε το κοριτσάκι μου, ψηλό και στρουμπουλό...μαγική στιγμή...θυμήθηκα την ίδια εικόνα από τον γιο μου...μια ζωούλα που είναι συνδεδεμένη με το δικό σου σώμα...ζει και αναπνέει από σένα και σε μια στιγμή, σε μια μόνο στιγμούλα γίνεται ανεξάρτητο σώμα...

Ο γιατρός πιάνει το ψαλίδι και το προωθεί στον Στεφ. Ο μπαμπάς σηκώνεται με μεγάλη ψυχραιμία και κόβει τον ομφάλιο λώρο...Στιγμιαία έκλεισα τα μάτια μου, νόμιζα πως θα νιώσω πόνο...Η μικρή μας Πριγκήπισσα μας χάρισε ένα τσιριχτό κλάμα, την πήραν αμέσως μέσα να την καθαρίσουν...Αφού με φίλησε ο συζυγούλης και με πήραν τα κλάματα, επιτόπου και λες και δεν άντεχε άλλο την φόρτιση βγήκε τρεχάτος από το δωμάτιο.

Σε λίγο μου έφεραν την μικρή μου Πριγκιποπούλα...η αγκαλιά μου γέμισε με ένα μικρό και όμορφο λουλουδάκι...το βλέμμα μου πλημμύρισε με απέραντη γαλήνη και ευτυχία...να το πάλι...το μικρό θαυματάκι στην αγκαλιά μου...πόση αγάπη και πόση χαρά δίνει αυτός ο μικρός θησαυρός στους γονείς του...ούτε ο ίδιος δεν το ξέρει...

Μια μικρή αιμορραγία στον τράχηλο, καθυστέρησε την διαδικασία του 'κεντήματος' Μετά από αυτό, μεταφέρθηκα στην αίθουσα ανάνηψης...η ώρα ήταν 3 παρά 25. Ζήτησα και μου έφεραν την μικρή μου πρωταγωνίστρια.

Την έβαλα στο στήθος...Έπιασε αμέσως την θηλή λες και γεννήθηκε εκεί πάνω, λες και ήταν κάτι που είχε ξανακάνει πολλές φορές στην ζωή της...θήλασε για 10 λεπτά και μετά την πήραν και με μετέφεραν στο δωμάτιο.

Από εκεί και μετά ξεκίνησε η διαδρομή για την αγάπη...το δεύτερο ταξίδι προς την ευτυχία...μέρα με την μέρα αγαπιέται πιο πολύ αυτό το πλασματάκι...έχει γεννηθεί για σένα και εσύ για εκείνο.

Αυτός ο τοκετός ήταν ένας 'περίπατος' όπως σωστά τον χαρακτήρισε η αγαπημένη μου φίλη η Νεκταρίτσα. Μια ευχάριστη διαδρομή, μια ιδανική ανάμνηση...Πραγματικά έγιναν όλα τόσο όμορφα, ήρεμα, απολαυστικά...δεν ήθελα τίποτα παραπάνω από έναν τοκετό...όλα ήταν ιδανικά και ονειρεμένα...

Δυο μικρά παιδάκια έχω στην αγκαλιά μου τώρα...

Ο γιος μου είναι σαν τον παλιό, μεγάλο έρωτα...Που όπου και να πας τον κουβαλάς...Που τίποτα και κανένας δεν μπορούν να σε κάνουν να τον ξεχάσεις...που κάθε ώρα και στιγμή καρδιοχτυπάς για εκείνον...η ζωή σου έχει νόημα μόνο επειδή υπάρχει αυτός...

Η κορούλα μου είναι σαν τον νέο, κεραυνοβόλο έρωτα...Που είναι ικανός να σε φτάσει στα άκρα, που στο κοίταγμά του νιώθεις πως χάνεσαι...Που παραλύεις όταν τον αγκαλιάζεις, νιώθεις σαν να γεννήθηκες για εκείνον και πως αν τον χάσεις θα χαθείς...

Και ναι η αγάπη πολλαπλασιάζεται...δεν μοιράζεται...μια μανούλα μπορεί να χωρέσει πολλά παιδάκια στην καρδιά της...η αγκαλιά της είναι απέραντη και πάντα ανοιχτή...

Τα δυο μου μάτια μου φαίνονται πολύ λίγα κάποιες φορές...δεν με φτάνουν να τα χορταίνω και να ρουφάω ζωή από την ζωή τους...

Σας ευχαριστώ όλες που ήσασταν εκεί, ιδίως τις καλές μου φιλενάδες από τον Αύγουστο 2009. Ήταν εκεί στην γέννηση του γιου μου, ήταν εκεί και στην γέννηση της κόρης μου...εκεί απέξω από την αίθουσα τοκετού τις ένιωθα και ας είχαν τα χιλιόμετρα άλλη άποψη...

[anna31]

Αχ, αχ , αχ, τι συγκινητική περιγραφή και πόσο αληθινή..με πήραν τα ζουμιά στο γραφείο Ελέ,να 'σαι καλά που μπήκες στον κόπο να μας τα γράψεις..βίωσες μοναδικά πράγματα, και συνεχίζεις να ζεις, είμαστε μαζί σου, αγαπάμε άισθηση μητρότητας, αίσθηση parentsοσυναδελφοσύνης και εσένα μαζί!! να είσαι πάντα καλά, να χάιρεσαι την οικογένεια σου , πάντα ευτυχισμένη.

[Anstef]

Και μένα με πηραν τα ζουμιά!!!!!

Αχ βρε Ελέ μου, να στε πάντα καλά και ευτυχισμένοι όλοι μαζί!

Καλά ο άντρας σου πρέπει να επαθε εγκεφαλικά πολλά μεσα στον τοκετό!!!!χιχιχι!

Σας αγαπάμε!

[katerina11]

να σας αξιωσει ο θεος να ειστε παντα γεροι , ευτυχισμενοι και μαζι!

χαζοβουρκωσα ......

και

ποσο γρηγορα μεγαλωνουν !!

[honey]

Δυο μικρά παιδάκια έχω στην αγκαλιά μου τώρα...

Ο γιος μου είναι σαν τον παλιό, μεγάλο έρωτα...Που όπου και να πας τον κουβαλάς...Που τίποτα και κανένας δεν μπορούν να σε κάνουν να τον ξεχάσεις...που κάθε ώρα και στιγμή καρδιοχτυπάς για εκείνον...η ζωή σου έχει νόημα μόνο επειδή υπάρχει αυτός...

Η κορούλα μου είναι σαν τον νέο, κεραυνοβόλο έρωτα...Που είναι ικανός να σε φτάσει στα άκρα, που στο κοίταγμά του νιώθεις πως χάνεσαι...Που παραλύεις όταν τον αγκαλιάζεις, νιώθεις σαν να γεννήθηκες για εκείνον και πως αν τον χάσεις θα χαθείς...

Και ναι η αγάπη πολλαπλασιάζεται...δεν μοιράζεται...μια μανούλα μπορεί να χωρέσει πολλά παιδάκια στην καρδιά της...η αγκαλιά της είναι απέραντη και πάντα ανοιχτή...

Τα δυο μου μάτια μου φαίνονται πολύ λίγα κάποιες φορές...δεν με φτάνουν να τα χορταίνω και να ρουφάω ζωή από την ζωή τους...

Μπράβο Ελευθερία, βρήκες τόσο όμορφα λόγια να το πεις, εγώ δε τα χω βρει ακόμα, σου εύχομαι κάθε μερα να δυναμώνουν ολοένα και περισσότερο αυτά τα συναισθήματα και νε ψάχνεις λόγια να τα περιγράψεις!

Και εάν έρθει και ένας τρίτος τοκετός, να είναι εξίσου απολαυστικός!

[Sisi24]

Ελευθερίτσα τι όμορφα που τα περιέγραψες όλα!

Συγκινήθηκα με τα υπέροχα λογάκια που έγραψες για τα παιδάκια σου και για τη γέννα που ήταν τόσο όμορφη εμπειρία για σένα και τον αντρούλη σου!

Πολλά μπράβο και σε εκείνον που ήταν δίπλα σου εκείνη τη στιγμή!

Δεν είναι και εύκολο πράγμα!

Να σας ζήσει και πάλι η κορούλα σας!

Να τα χαίρεστε και τα δύο τα ζουζούνια, και τη μπουμπουδένια και το μικρό ταλιμπάν!!

[madalena]

ειναι πολυ ομορφο φυσιολογικο και οπως επρεπε να ειναι ενας τοκετος! παρολο που εχουν περασει 4,5χρονια απο τοτε που εζησα τον δικο μου τα θυμαμαι ολα ολα ολα με την ιδια συγκινιση που περιγραφεις(το κακο ειναι οτι θυμαμαι και ποσο υπεφερα αλλα αυτη η πληγει εχει πλεον γιατρευτει)!!!

να σου ζησουν και παλι ελευθερια μου τα παιδια σου!!!

[mikio]

Ελευθερία μου έζησες μοναδικές στιγμές και με τη γέννηση της κορούλας σου! Όλα αυτά τα συναισθήματα που σε κατακλύζουν από την πρώτη κιόλας στιγμή που αντικρίζεις τη ζωούλα που φώλιαζε μέσα σου και αυτά που ήρθαν έπειτα και αυτά που θα έρθουν αργότερα είναι πραγματική ευλογία, το μεγαλύτερο δώρο για μια γυναίκα! Μένει μόνο να ανακαλύψεις τι συναισθήματα μπορεί να νιώσεις με ένα ακόμα τέτοιο δώρο! Γι αυτό κι εγώ θα σου ευχηθώ μέσα από την καρδιά μου να το ξαναζήσεις όλο αυτό γιατί είμαι σίγουρη ότι κι εσύ, όπως πολλές ακόμα στο καφέ μας, είσαι γεννημένη μανούλα!

Να είστε πάντα καλά με τον αντρούλη σου, να χαίρεστε τα παιδάκια σας και να τα καμαρώνετε! Να μεγαλώνουν με υγεία, ευτυχία και πολλή-πολλή αγάπη!

[ANNA27!]

ααααχχχχχχ......

να δίνουν πάντα τέτοιες στιγμές νόημα στη ζωή μας...

και να μαστε έτσι ενωμένες!