Σεισμικές δονήσεις μέσα στο γάμο / σχέση

[asteraki*]

Αστεράκι μου!!!

Ο αντρούλης σου φαίνεται να αγαπάει πολύ τη ζωούλα του, να νοιάζεται κυρίως για αυτήν και να έχει βρει το "κουμπί σου".

Τι θέλω να πω:

1. Δε νομίζω ένας άντρας τόσο καλοπερασάκιας, που δε θυσιάζει διάφορα για τα παιδιά του να έκανε πράξη τις απειλές του, σχετικά με την α...νία.

2. Παρ' όλα αυτά, έχει βρει το κουμπί σου και πατάει εκεί πέρα για να συνεχίσει τη ζωούλα του όπως είναι...

3. Εάν θες αρχικώς να τον "αιφνιδιάσεις" χωρίς να φύγεις, να διώξεις κλπ, κάνε τα όλα διαφορετικά από ότι τα έκανες και μην του δίνεις σημασία:

π.χ. μη γκρινιάζεις όταν βγαίνει (αν γκρινιάζεις), αν σου πει για α...νία, πες του κάτι χιουμοριστικό του στυλ: "όχι με μαχαίρι, αγάπη μου, σφουγγάρισα σήμερα" ή κάτι τέτοιο, κοινώς άλλαξε τη συμπεριφορά σου με μικρές δόσεις...

Μιας και δεν ξέρω αν είσαι διατεθειμένη να διακινδυνέψεις την πιθανή... πραγματοποίηση των απειλών του (που είμαι σίγουρη ότι και να γινόταν κατά λάθος θα γινόταν), ξεκίνα με κάτι απλό, όπως αυτά που σου έγραψα.

Επίσης, αν εσύ του φτιάχνεις ρούχα, κλπ, μην τα φτιάξεις μία μέρα και πες "πάω να πιω τον καφέ μου με τα παιδάκια μας έξω, δεν μπορώ να σου σιδερώσω".

Είναι φοβερή η συμπεριφορά των ανθρώπων όταν δεν λειτουργούμε σύμφωνα με τα "συνηθισμένα". Αξίζει να το δοκιμάσεις!!!

Μαριλινα μου, βασταει χρονια αυτη η κολονια, και σιγουρα ο "καλος" μου ειναι καλοπερασακιας. Εχω δοκιμασει πολλα απο αυτα που λες, μεχρι να φτασω εδω.Θελω να σου πω πως η συγκεκριμενη κατασταση εχει ερθει σε αυτο το σημειο γιατι κι εγω επι τοσα χρονια αντιμετωπιζω με τον ιδιο τροπο τα γεγονοτα. Δηλαδη, καθε φορα που γινεται κατι μεταξυ μας, θυμωνω, τα λεω χυμα και τσουβαλατα, του εκφραζω τα συναισθηματα μου μετα απο αυτο, κραταω μια αποσταση μεχρι να ηρεμησουν τα πραγματα, διατηρωντας ενα διαλογο σε ηρεμο τονο, παραδεχεται οτι ειναι λαθος η σταση του και οτι κανει μλκς που με πληγωνουν αλλα δεν αντεχει αυτην την αποσταση και την σκεψη οτι θα τον αφησω αν συνεχισει να κανει τα ιδια, γινεται λιωμα, πεφτει σε καταθλιψη και κανουμε αμαν να τον βγαλουμε απο το δωματιο, καπνιζει επανωτα τσιγαρα και πινει ανεξελεγκτα (ενω δεν ειναι ατομο του ποτου) και πανω στη μεθη και σε συνδυασμο με την απογνωση που τον κυριευει στην πιθανοτητα οτι θα με χασει για παντα, στρεφεται σε πραξεις που εχω αναφερει παραπανω. Και τοτε αναγκαζομαι να αλλαξω τακτικη ωστε να αποτρεψω τα χειροτερα. Μολις το νιωσει αυτο, αρχιζει και παιρνει τα πανω του, και ανακτα τις δυναμεις του. Μαζι μου, ζει. Οταν νιωσει οτι με χανει, θελει να πεθανει. Εξαρτηση???? Αδυναμια???? Μλκ????? Και αφου με ξαναεχει, σταθεροποιειται η κατασταση, ωσπου να ξεχαστει και να ξαναξεφυγει. Ε, δε γινεται να ειμαι συνεχεια με ενα χαλιναρι στο χερι!!!!!!! Και σιγουρα δεν παιζει θεατρο. Απλα κανει μλκς και μετα το μετανοιωνει και εγω πρεπει (κατα την δικη του επιθυμια) να τον συγχωρω επ αοριστο. Χαχαχαχααχα!!! Ανεκδοτο!!!!! Δεν ειμαι η μανουλα του. Ειμαι η γυναικα του!!!!!! Ας το χωνεψει αυτο!!!

....και αν κανει αποπειρα να α....ει(που δεν προκειται)τοτε δε φταισ εσυ..απλα ο ανθρωποσ ειναι αρρωστοσ!και θελει γιατρο!

Γκρετελ μου,ΑΝ, λεω ΑΝ συμβει ομως, αντε να πεισω εγω τα παιδια μου οτι δεν φταιω εγω που εχασαν τον πατερα τους με τετοιο τροπο. Τα λογια με την πραξη........ δυστυχως εχουν τεραστια διαφορα.

Οσο για τον γιατρο.... συμφωνω πως χρειαζεται εναν ειδικο να του πει τα συκα συκα και τη σκαφη σκαφη. μπας και καταλαβει τι γινεται!!!!!!!!!!!!

asteraki το θεμα σου με ξαφνιασε σε σημειο να ειμαι ετοιμη να παρω τηλ την αδερφη μου (που λεει ο λογος) να δω αν τα εχει γραψει αυτη ολα αυτα..... ειναι ακριβος η ιδια ιστορια και βεβαια καταλαβαινεις το ποσο πολυ σε νιωθω.... λοιπον η γνωμη μου επειδη η αδερφη μου μετα απο ολα αυτα και βεβαια μιλαω μετα απο 18 χρονια γαμου (δεν ξερω για σενα) εχει πειραχτει το μυαλο της, στην κυριολεξια.... το εχει ριξει στο διαβασμα και στις συνεδριες σε κατι θεματα που ουτε τα καταλαβαινω, βγαινει λεει απο το σωμα της, παει αστρικα ταξιδια και κατι τετοια, εχει πωρωθεί με το φλιτζανι τα χαρτια και τα ζωδια και βεβαια εχει και γκομενο.... η συγκεκριμενη εχει περασει πολλα και απο τους γονεις μας και ισως καπου βαθια μεσα μου την καταλαβαινω,δεν της το εχω πει βεβαια ειναι 38 χρονων και δεν εχει ζησει τιποτα,(της ειπα οτι η γνωμη μου ειναι πως πρεπει να χωρησει με τον γκομενο και οταν ξεκαθαρισει η κατασταση με τον αντρα της και αν τελικα χωρησει οτι μπορει να κανει οτι θελει, εχουμε να μιλησουμε 6 μηνες μετα απο αυτα τα λογια)!!!!!!!!!!!! τα παιδια τα οποια ειναι στην εφηβια ειναι στα ορια τους να ξεφυγουν αν δεν εχει γινει ακομα, λοιπον οπως ειπες χτυπα στο κοκαλο γιατι σαν την ψυχικη μας υγεια τιποτα και σωματικη βεβαια γιατι το ενα φερνει το αλλο. οσο για την οικογενεια του???? ουτε που να τον δουν στα ματια τους γιατι φοβουντε οτι θα τον επιστρεψει πισω η αδερφη μου και μετα την απομακρινση απο το ταμειο...... αυτοι ειναι γονεις!!!!!

υ.γ. αυτο με τις αυτ....ιες που το εχουμε και εμεις ψωμοτυρι το φοβαμαι γιατι και εγω δεν τον εχω ικανο αλλα ποτε δεν ξερεις και οχι τιποτα αλλο αν φτασει σε αυτο το σημειο πως θα ζησουμε ολοι μας που της λεμε αστον??? μηπως το ιδανικο ειναι να ρωτησεις καποιον ιδικο????

Νελυ μου, λυπαμαι πραγματικα που συμβαινει αυτο και στην αδερφη σου. Ειναι αδικο. Αλλα ειμαι επισης σιγουρη οτι φταιμε κι εμεις που καλλιεργουμε το εδαφος ωστε να αναπαραγονται τετοιες συμπεριφορες. Θες απο φοβο, θες απο αδυναμια, θες απο ελλειψη χρηματων και πολλα αλλα, αφηνουμε να ριζωνουν και μετα γιενται συνηθεια. Αναγκαιο κακο.

Οταν βγω απο αυτο το αδιεξοδο, θα σου πω τον τροπο ωστε να βρει και η αδερφη σου μια διαφυγη απο το προβλημα της. Αν την ενδιαφερει ακομη ο γαμος της. Εμενα με ενδιαφερει παντως. Δε θα γκρεμισω ευκολα οσα τοσα χρονια εχτισα με πολυ κοπο και θυσιες.

Για οσα αγαπαμε, αξιζει να προσπαθουμε.

[γκρετελ]

επειδη ολο αυτο το σκηνικο ειναι ψυχοφθορο και θα γινει περισσοτερο στην πορεια καλο θα ειναι ν απευθυνθεισ σ εναν ειδικο...θα μπορουσεσ ισωσ να φερεισ καποιον ψυχολογο σπιτι ωσ φιλη σου και καλα (δε θα του αναφερεισ την ειδικοτητα τησ)....ενασ ειδικοσ βλεποντασ την συμπεριφορα του και ισωσ μιλωντασ μαζι του σαν "φιλη σου"καταλαβει καποια πραγματα παραπανω και μπορεσει να σε συμβουλεψει καλυτερα πωσ να τον αντιμετωπιζεισ και αν πραγματι ειναι ικανοσ για μια τετοια πραξη η οχι...ειναι καθαρα εξαρτηση αυτο που κανει...ειναι κρεμασμενοσ πανω σου...

[asteraki*]

επειδη ολο αυτο το σκηνικο ειναι ψυχοφθορο και θα γινει περισσοτερο στην πορεια καλο θα ειναι ν απευθυνθεισ σ εναν ειδικο...θα μπορουσεσ ισωσ να φερεισ καποιον ψυχολογο σπιτι ωσ φιλη σου και καλα (δε θα του αναφερεισ την ειδικοτητα τησ)....ενασ ειδικοσ βλεποντασ την συμπεριφορα του και ισωσ μιλωντασ μαζι του σαν "φιλη σου"καταλαβει καποια πραγματα παραπανω και μπορεσει να σε συμβουλεψει καλυτερα πωσ να τον αντιμετωπιζεισ και αν πραγματι ειναι ικανοσ για μια τετοια πραξη η οχι...ειναι καθαρα εξαρτηση αυτο που κανει...ειναι κρεμασμενοσ πανω σου...

Αδυνατη τετοια επισκεψη. Και αλλωστε στην κατασταση που ειμαστε μονο με ανοιχτα χαρτια μπορει καποιος να καταλαβει τι γινεται. Αν υπηρχε περιπτωση να δεχτω υποθετικη επισκεψη, εκεινος θα φροντιζε να χαιρετησει και να φυγει διακριτικα ωστε να μην καταλαβει κανεις πως αισθανεται. Κοινως, θα κρυβοταν.

Με εναν φιλο του που "ανοιγεται" ξερω οτι εστιαζει στον τροπο προσεγγισης μου. Πστευω οτι θα επρεπε να εστιασει στο σημειο του εαυτου του που επαναλαμβανει τα ιδια λαθη και οχι στην κινηση των νηματων για να με προσεγγισει και μετα να μου επιρριψει ευθυνες για μη ανταποδοση απο μερους μου, στις προσπαθειες του για επανασυνδεση.

Ισως σε μερικους αναγνωστες, το θεμα μου, να φαινεται αδιαφορο ή κουραστικο ή ασημαντο. Να ξερετε ομως οτι μεσα απο τις απαντησεις σας, προβληματιζομαι σε περισσοτερες διαστασεις χωρις να επικεντρωνομαι στην δικη μου οπτικη γωνια.

Σας ευχαριστω για την μεχρι τωρα συμμμετοχη σας.

[γκρετελ]

Αδυνατη τετοια επισκεψη. Και αλλωστε στην κατασταση που ειμαστε μονο με ανοιχτα χαρτια μπορει καποιος να καταλαβει τι γινεται. Αν υπηρχε περιπτωση να δεχτω υποθετικη επισκεψη, εκεινος θα φροντιζε να χαιρετησει και να φυγει διακριτικα ωστε να μην καταλαβει κανεις πως αισθανεται. Κοινως, θα κρυβοταν.

Με εναν φιλο του που "ανοιγεται" ξερω οτι εστιαζει στον τροπο προσεγγισης μου. Πστευω οτι θα επρεπε να εστιασει στο σημειο του εαυτου του που επαναλαμβανει τα ιδια λαθη και οχι στην κινηση των νηματων για να με προσεγγισει και μετα να μου επιρριψει ευθυνες για μη ανταποδοση απο μερους μου, στις προσπαθειες του για επανασυνδεση.

Ισως σε μερικους αναγνωστες, το θεμα μου, να φαινεται αδιαφορο ή κουραστικο ή ασημαντο. Να ξερετε ομως οτι μεσα απο τις απαντησεις σας, προβληματιζομαι σε περισσοτερες διαστασεις χωρις να επικεντρωνομαι στην δικη μου οπτικη γωνια.

Σας ευχαριστω για την μεχρι τωρα συμμμετοχη σας.

κατι πρεπει να κανεισ παντωσ...δε μπορεισ να συνεχισεισ ετσι...θα κουραστεισ...θα ζεισ μεσα στο φοβο του μηπωσ α........δε γινεται να ζεισ ετσι...και τα παιδια τι φταινε??μεγαλωνουν και καταλαβαινουν....μιλα σε συγγενεισ ,καποιον τελοσ παντων..αδερφια δεν εχει??

[Μαράκι8]

Παντρευτήκαμε από έρωτα. Κάναμε παιδιά επειδή θέλαμε και είμαστε μαζί ακόμη γιατί θέλουμε να είμαστε μαζί. Αλλά....... (όχι που δε θα υπήρχε το αλλά!!!!!!!!!!!!!) υπάρχουν πολλά θέματα που μπαίνουν ανάμεσά μας και μας κάνουν να αισθανόμαστε ότι : δεν πάει άλλο...... δεν μπορούμε να υπομένουμε άλλο........ κάνουμε κακό ο ένας στον άλλο όσο παραμένουμε μαζί.......

Θα γίνω πιο συγκεκριμένη ώστε να καταλάβετε τι συμβαίνει.

Είμαστε μια χαρά - όσο αυτό είναι δυνατό με την οικονομική κρίση- σχεδόν τα πάντα στην καθημερινότητά μας είναι υπό έλεγχο και ζούμε μια ήρεμη ζωή. Ξαφνικά αντιλαμβάνομαι ότι μου έχει πει ψέμματα ή μου απέκρυψε κάτι.Και δεν εννοώ μικροψέματα αλλά ΨΕΜΑΤΑ!!!!! (κατά εμένα το ψέμα δε χωρά μέσα στις σχέσεις είτε είναι μικρό είτε μεγάλο). Γίνομαι θηρίο!!!!

Μαλώνουμε άσχημα. Πολλές φορές μου δικαιολογείται για το ψέμα με άλλο ψέμα. Εκεί γίνομαι δεινόσαυρος.

Αποτέλεσμα???Δε χαλάς το γάμο για ....ένα ψέμα. Προσπαθώ με διάλογο να τον πείσω να μην ξανασυμβεί. Εξηγώ πως αισθάνομαι μετά από μια τέτοια διαπίστωση και εκφράζω την επιθυμία μου ότι δε θέλω να ζω σε μια σχέση που δεν μπορώ να έχω εμπιστοσύνη. Επίσης, του εξηγώ ότι κάνοντας τέτοιες ενέργειες του στυλ κοροϊδίας, το μόνο που επιτυγχάνει είναι να "πέφτει χαμηλά" στα μάτια μου, πράγμα που καμία γυναίκα δε θέλει για το σύντροφό της.

Εκείνος, με αγαπάει με ένα τρόπο........."περίεργο". Με αγαπάει,όταν είμαι καλή μαζί του, όταν δεν του γκρινιάζω, όταν τα βγάζω πέρα μόνη μου και δεν του ζητώ τίποτα, με λίγα λόγια όταν δεν παρεμβαίνω στη ζωή του και στο πρόγραμμά του για κανέναν λόγο.

Φυσικά, δεν είναι τουρίστας στο σπίτι. Δουλεύουμε και οι δυο και βλεπόμαστε λίγο. Η σχέση του με τα παιδιά δε θα έλεγα πως είναι καλή. Τα παιδιά είναι διχασμένα. Βλέπουν έναν πατέρα που τα αγαπάει μεν αλλά που δύσκολα θυσιάζει κάτι για εκείνα. Αντιθέτως, βλέπουν μια μάνα να υπομένει πολλά προκειμένου να μη τα γκρεμίσει όλα στους 5 ανέμους.

Και φυσικά αναρωτιέμαι αν και πόσο καλό είναι να βλέπουν τον έναν γονιό να ΥΠΟΜΕΝΕΙ. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

Κάποιες φορές που τόλμησα να δώσω ένα τέλος στον φαύλο κύκλο που καταλήγουμε συνεχώς, τα αποτελέσματα ήταν τόσο αποκαρδιωτικά ώστε αν δεν υποχωρούσα, θα θρηνούσαμε θύματα. Στην κυριολεξία. Είναι τόσο "εξαρτημένος" από την αποδοχή μου, που όταν τον διώχνω μακρυά μου, χάνει τη γη του, προκαλεί κακό στον ίδιο και σε εμάς. Δε χειροδικεί αλλά κάνει απόπειρες αυτ.......ας και έτσι αναγκάζομαι να πάω πάσο. Και αντιστρέφω τελείως την στάση μου γιατί αντιλαμβάνομαι πόσο ευάλωτος είναι, πως αν ολοκληρώσει την απόπειρα..... η ζωή μας δε θα είναι ίδια.

Μόλις με έχει ξανά δίπλα του, ηρεμεί και γίνεται "ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου". Και ξανά από την αρχή.

Τα παιδιά έχουν άποψη και δε θέλουν να προκαλέσω το κακό αλλά δε θέλουν και να ζούμε έτσι. Θλίβονται και ....υπομένουν κι αυτα!!! Προσδοκώντας τι????Δεν ξέρω!!!!!!!

Θα κάνω μια παύση εδώ και βλέποντας ..... την πορεία του θέματος, τα ξαναλέμε!!!!!

Γεια σου asteraki* ! Σου ζητάω συγγνώμη για τις παρεμβολές που έχω κάνει στο αρχικό σου μήνυμα αλλά είναι τα σημεία που θέλω να τονίσω.. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Λες οτι κάνετε κακό ο ένας στον άλλο όσο παραμένετε μαζί.. Διαβάζοντας κ τα υπόλοιπα μηνύματα σου,γίνεται κατανοητό το που κ το πως σου/σας κάνει κακό ο σύζυγός σου.. Όμως δεν καταλαβαίνω που και πως του κάνεις κακό εσύ!? Επιπλέον λες πως σε αγαπάει μόνο οταν δεν παρεμβαίνεις στο πρόγραμμά του.. Δηλαδή μόνο οταν πάει για καφέ/ποτο/βολτα/φαγητό/μπαλα με τους φίλους του, όποτε θέλει, χωρίς εσύ να φέρεις αντίρρηση, κατάλαβα σωστά?κ αυτό γίνεται σε καθημερινή βάση? οπότε λογικό είναι να μην του μένει χρόνος να ασχοληθεί με τα παιδιά και έτσι επόμενο είναι τα παιδιά να πικραίνονται από αυτή τη στάση του. Θα διαφωνήσω σε ένα σημείο μαζί σου.. Ο σύζυγος σου δεν θα αυτ...σει πολύ απλά γιατί υπεραγαπά τον εαυτούλη του, έχει καλομαθει στο οτι απλά θα σε απειλεί εσύ θα κάνεις πίσω λόγω του οτι φοβάσαι μην πραγματοποιήσει τις απειλές του κ έτσι η ζωή συνεχίζεται.. Αυτός καλοπερνάει, εσύ κακοπερνάς πιέζεσαι κτλ κ φυσικό κ επόμενο είναι όοολο αυτό να έχει αντίκτυπο στα παιδιά σου. Και δεν είναι κρίμα να άθελά σου να τα πικραίνεις κ να μεγαλώνουν σε ένα όχι και τόσο υγιές οικογενειακό περιβάλλον?

Γνώμη μου είναι οτι ο άντρας σου δεν θα αυτοκτονήσει. Αγαπά πολύ τη ζωούλα του κ την καλοπέραση του για να το κάνει.Κατανοώ οτι φοβάσαι, έχεις ομως σκεφτεί οτι αυτό μποτρεί να είναι το καμουφλάζ σου γιατί δεν μπορείς να τον χωρίσεις κ έτσι αυτοδικαιολογήσαι επικαλούμενη το φόβο σου οτι θα αυτ..σει αν τον αφήσεις? Σε καμια περίπτωση δε σε προτρέπω να χωρίσεις! Προσπάθησε απλά να τον ταρακουνήσεις, να τον κάνεις να αναλάβει τις ευθύνες πρώτα του εαυτού του, κ μετά τις ευθύνες του ως πατέρας κ σύζυγος.. Το οφείλεις στα παιδιά σου και φυσικά στον εαυτό σου!

[nelly28]

Αγαπά πολύ τη ζωούλα του κ την καλοπέραση του για να το κάνει.Κατανοώ οτι φοβάσαι, έχεις ομως σκεφτεί οτι αυτό μποτρεί να είναι το καμουφλάζ σου γιατί δεν μπορείς να τον χωρίσεις κ έτσι αυτοδικαιολογήσαι επικαλούμενη το φόβο σου οτι θα αυτ..σει αν τον αφήσεις? Σε καμια περίπτωση δε σε προτρέπω να χωρίσεις! Προσπάθησε απλά να τον ταρακουνήσεις, να τον κάνεις να αναλάβει τις ευθύνες πρώτα του εαυτού του, κ μετά τις ευθύνες του ως πατέρας κ σύζυγος.. Το οφείλεις στα παιδιά σου και φυσικά στον εαυτό σου!

ΣΥΜΦΩΝΩΩΩΩΩΩ........

[asteraki*]

κατι πρεπει να κανεισ παντωσ...δε μπορεισ να συνεχισεισ ετσι...θα κουραστεισ...θα ζεισ μεσα στο φοβο του μηπωσ α........δε γινεται να ζεισ ετσι...και τα παιδια τι φταινε??μεγαλωνουν και καταλαβαινουν....μιλα σε συγγενεισ ,καποιον τελοσ παντων..αδερφια δεν εχει??

Εχει!!! Και ολοι ειναι με το μερος μου. Ολοι παραδεχονται οτι κανει μλκς και οτι εγω δεν φταιω σε τιποτα. Αντιθετα κανω τα παντα οπως πρεπει χωρις να δινω δικαιωμα για να μου ανταποδιδει τετοια συμπεριφορα. Η απαντηση του ειναι οτι παραδεχεται οτι μερικες φορες παρεκτρεπεται και κανει πραγματα που δεν αρμοζουν σε εναν οικογενειαρχη και ομολογει την απερισκεψια του. Ζητα συγνωμες με κεφαλι μετανοημενο και μολις ξαναμπει το νερο στο αυλακι, ξεχνιεται και ξεφευγει παλι.

Γεια σου asteraki* ! Σου ζητάω συγγνώμη για τις παρεμβολές που έχω κάνει στο αρχικό σου μήνυμα αλλά είναι τα σημεία που θέλω να τονίσω..

Και πολυ καλα εκανες.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Λες οτι κάνετε κακό ο ένας στον άλλο όσο παραμένετε μαζί.. Διαβάζοντας κ τα υπόλοιπα μηνύματα σου,γίνεται κατανοητό το που κ το πως σου/σας κάνει κακό ο σύζυγός σου.. Όμως δεν καταλαβαίνω που και πως του κάνεις κακό εσύ!?

Ειμαι αρκετα ωριμη ωστε να αντιλαμβανομαι οτι παραμενοντας μεσα σε μια ψυχοφθορα κατασταση, δεν κανω μονο κακο σε μενα αλλα και σε κεινον επειδη επιτρεπω να επαναλαμβανονται τα ιδια λαθη, συνεπως τα υποθαλπτω, τα καλλιεργω.

Επιπλέον λες πως σε αγαπάει μόνο οταν δεν παρεμβαίνεις στο πρόγραμμά του.. Δηλαδή μόνο οταν πάει για καφέ/ποτο/βολτα/φαγητό/μπαλα με τους φίλους του, όποτε θέλει, χωρίς εσύ να φέρεις αντίρρηση, κατάλαβα σωστά?κ αυτό γίνεται σε καθημερινή βάση? οπότε λογικό είναι να μην του μένει χρόνος να ασχοληθεί με τα παιδιά και έτσι επόμενο είναι τα παιδιά να πικραίνονται από αυτή τη στάση του. Θα διαφωνήσω σε ένα σημείο μαζί σου.. Ο σύζυγος σου δεν θα αυτ...σει πολύ απλά γιατί υπεραγαπά τον εαυτούλη του, έχει καλομαθει στο οτι απλά θα σε απειλεί εσύ θα κάνεις πίσω λόγω του οτι φοβάσαι μην πραγματοποιήσει τις απειλές του κ έτσι η ζωή συνεχίζεται.. Αυτός καλοπερνάει, εσύ κακοπερνάς πιέζεσαι κτλ κ φυσικό κ επόμενο είναι όοολο αυτό να έχει αντίκτυπο στα παιδιά σου. Και δεν είναι κρίμα να άθελά σου να τα πικραίνεις κ να μεγαλώνουν σε ένα όχι και τόσο υγιές οικογενειακό περιβάλλον?

Εννοειται οτι ειναι κριμα για ολα τα παιδια οταν ζουν σε μη υγιεις οικογενειακο περιβαλλον!!!

Ο λογος που εχω διατηρησει ακομη τον γαμο μας, ειναι οτι δεν ειναι παντα ετσι. Υπαρχουν μερες και μηνες που τα πραγματα ειναι πολυ καλα. Κι οταν λεω πολυ καλα, εννοω οτι δε δημιουργει προβληματα, προσφερει επαγγελματικα και οικονομικα, προσπαθει να ειναι κοντα μας και εμεις αποδεχομαστε αυτην την προσπαθεια του και λειτουργουμε αναλογα ωστε να τον βοηθησουμε να ενταχθει πλαι μας και γενικα ειμαστε ολοι καλα -επιφανειακα ισως- . Και εκει που ολα κυλουν ομορφα και αισιδοξα, τσακ!!! θα την κανει την μλκ του και θα μου γυρισει τον κοσμο αναποδα.

Μετα εγω απομακρυνομαι, εκεινος θλιβεται (φυσικο ειναι εφοσον εχασε το βολεμα του), προσπαθει να με προσεγγισει κανοντας πραξεις που ξερει εκ των προτερων οτι με ευχαριστουν (κοινως με καλοπιανει), εγω κρατω μανιατικο, ξεγελαει ευκολοτερα τα παιδια (γιατι εκεινα θελουν εναν πατερα που να ασχολειται μαζι τους), στη συνεχεια γυριζει το παιχνιδι εναντιον μου κατηγορωντας με οτι ενω εκεινος εχει μετανιωσει για την μλκ του και μου εχει ζητησει συγνωμη και προσπαθει να επανορθωσει, εγω δεν ανταποκρινομαι. Απο πανω με κανει να νιωθω και τυψεις δηλαδη που δεν μπορω με μια μολυβια να ξεγραψω οτι πριν λιγες μερες με εριξε στα πατωματα.

Και αρχιζω κι εγω με το πες πες του, να γυριζω τον τροπο σκεψης μου ωστε να "δω πιο αισοδοξα" το μελλον μας. Μετα απο λιγες μερες, ειμαστε παλι μαζι. Αυτο εχει συμβει πολλες φορες. Και καταλαβαινω οτι πραττω λανθασμενα αλλα πεφτω στην παγιδα επειδη δε θελω να χωρισω, δε θελω να παρω τα παιδια μου και να φυγω, δεν εχω να παω καπου, το σπιτι που μενουμε ειναι και των δυο μας πλεον και φυσικα δικαιουνται μεριδιο τα παιδια μου. Δεν εχω τη δυνατοτητα να σταθω μονη μου σε ενα ξενο μερος χωρις σπιτι χωρις δουλεια και κυριως χωρις να εχουν τα παιδια μου την οικογενεια τους. Γιατι, οσο κι αν αυτο ειναι ψυχοφθορο για τα παιδια, εχουμε συζητησει και μου εχουν πει οτι κι αν ακομη εγω με τον μπαμπα τους δεν μπορεσουμε καποια στιγμη να μεινουμε στο ιδιο σπιτι, εκεινα θελουν να μεινουν σε αυτο το σπιτι, σε αυτη την πολη, σε αυτην την γειτονια και οτι αν θελω να χωρισω, θα πρεπει να βρω να μεινω εγω καπου αλλου να μεινω και να ερχομαι εδω να τους φροντιζω και αν θελω να ξαναφευγω. Για τον μπαμπα τους μου λενε οτι δεν τους ενδιαφερει που θα μενει. Αλλωστε παντα ηταν περαστικος απο τις ζωες τους. Συγκεκριμενα η μικρη μου, μου ειπε : να την βαζω στο κρεβατακι της το βραδυ και αφου την καληνυχτισω φιλωντας την, να πηγαινω στο αλλο σπιτι και να ξαναρχομαι το πρωι να την ετοιμασω για το σχολειο.

Γνώμη μου είναι οτι ο άντρας σου δεν θα αυτοκτονήσει. Αγαπά πολύ τη ζωούλα του κ την καλοπέραση του για να το κάνει.Κατανοώ οτι φοβάσαι, έχεις ομως σκεφτεί οτι αυτό μποτρεί να είναι το καμουφλάζ σου γιατί δεν μπορείς να τον χωρίσεις κ έτσι αυτοδικαιολογήσαι επικαλούμενη το φόβο σου οτι θα αυτ..σει αν τον αφήσεις? Σε καμια περίπτωση δε σε προτρέπω να χωρίσεις! Προσπάθησε απλά να τον ταρακουνήσεις, να τον κάνεις να αναλάβει τις ευθύνες πρώτα του εαυτού του, κ μετά τις ευθύνες του ως πατέρας κ σύζυγος.. Το οφείλεις στα παιδιά σου και φυσικά στον εαυτό σου!

Συμφωνω κι εγω οτι ειναι καλοπερασακιας και αγαπαει τη ζωουλα του. Μα οταν ειναι απελπισμενος ειναι τοσο ευαλωτος, τοσο αξιολυπητος που πραγματικα δε θελω να ειμαι εγω η χαριστικη βολη στην οποια κινηση του. Φυσικα και το εχει καταλαβει αυτο και ...το εκμεταλλευεται κανονικα.

Ξερω οτι το σημειο κλειδι στην πορεια μας ειναι το σημειο που εγω ξαναγυριζω στη σχεση. Καπου εκει τα θαλασσωνω και γινονται παντα τα ιδια.

Για βαλτε κανα χερακι να δω λιγο πιο ξεκαθαρα.

<<Προσπάθησε απλά να τον ταρακουνήσεις, να τον κάνεις να αναλάβει τις ευθύνες πρώτα του εαυτού του, κ μετά τις ευθύνες του ως πατέρας κ σύζυγος..>>

Δωστε μερικες ιδεες!!!

[asteraki*]

Θελω για αλλη μια φορα να σας ευχαριστησω για τη συμμετοχη σας.

Ειλικρινα, βλεπω τα λαθη αλλα δε βλεπω διεξοδους που να μπορω να ακολουθησω εγω με τις δυνατοτητες μου. Το χρονικο διαστημα αυτο που γραφω στο θεμα ειμαστε στη φαση που εχει κανει την μλκ του, εχουμε γινει κWL0s,κραταμε μια αποσταση, σιωπης και απομακρυνσης, δεν μιλαμε για να μη καυγαδισουμε εν βρασμω, κοινως δινουμε χρονο να ηρεμησουμε και οι δυο, και εκεινος ειναι "πολυ καλος οικογενειαρχης" για μια ακομη φορα. Κι αναρωτιεμαι : γιατι πρεπει να νιωσει οτι με χανει για να γινει το αυτονοητο?????

Ποσα ψυχολογικα αποθημενα εχει τελος παντων που πρεπει εγω να τα πληρωσω???? Και γιατι???? Γιατι πρεπει να πληρωνω τοσο ακριβα την αγαπη μου????? Γιατι??? Γιατι??? Γιατι??????

[Μαριλίνα]

Αστεράκι μου,

αυτά τα "πάνω και κάτω" πάντοτε υπάρχουν.

Το βλέπω από τον δικό μου γάμο, τη δική μου οικογένεια. Αντιμετωπίσαμε κάποια προβλήματα, τα ξεπεράσαμε. Σήμερα που μιλάμε ήμαστε αρκετά καλά. Απλά, έχουν αραιώσει πολύ οι στιγμές των τσακωμών κλπ...

Απλά μπήκα παλι στο θέμα, γιατί σκέφτηκα κάτι:

Γιατί δεν πας εσύ σε κάποιο ψυχολόγο να του εξηγήσεις το θέμα να δεις τι θα σου πει;; (σε ορισμένες περιοχές έχει μέχρι και τζάμπα στα Δημοτικά Ιατρεία).

Αυτό στο προτείνω, γιατί έχεις κάποιες εύλογες απορίες σχετικά με την αντίδραση του συζύγου σου, αλλά και σχετικά με το τι θες, που σίγουρα μπορούν να στις λύσουν οι ειδικοί...

Στο λέω γιατί φίλη μου με άλλου είδους προβλήματα με το σύζυγο (μου θυμίζουν λίγο τα λεγόμενά σου τα δικά της, αν και ήτανε τελείως διαφορετικές καταστάσεις) μετά από επίσκεψη σε ειδικό είδε πιο καθαρά πολλά πράγματα και άλλαξε τελείως τρόπο σκέψης και αντιμετώπισης... προς το καλύτερο...

Εμείς προσφέρουμε ότι μπορούμε, αλλά, κακά τα ψέματα, ειδικοί δεν ήμαστε...

[Μαράκι8]

Θελω για αλλη μια φορα να σας ευχαριστησω για τη συμμετοχη σας.

Ειλικρινα, βλεπω τα λαθη αλλα δε βλεπω διεξοδους που να μπορω να ακολουθησω εγω με τις δυνατοτητες μου. Το χρονικο διαστημα αυτο που γραφω στο θεμα ειμαστε στη φαση που εχει κανει την μλκ του, εχουμε γινει κWL0s,κραταμε μια αποσταση, σιωπης και απομακρυνσης, δεν μιλαμε για να μη καυγαδισουμε εν βρασμω, κοινως δινουμε χρονο να ηρεμησουμε και οι δυο, και εκεινος ειναι "πολυ καλος οικογενειαρχης" για μια ακομη φορα. Κι αναρωτιεμαι : γιατι πρεπει να νιωσει οτι με χανει για να γινει το αυτονοητο?????

Ποσα ψυχολογικα αποθημενα εχει τελος παντων που πρεπει εγω να τα πληρωσω???? Και γιατι???? Γιατι πρεπει να πληρωνω τοσο ακριβα την αγαπη μου????? Γιατι??? Γιατι??? Γιατι??????

H ανθρώπινη φυση!(σχετικά με το bold) . Αν θες, περιεγραψε μας λίγο την καθημερινότητά σας, ωστε να μπορέσουμε με τη σειρά μας να σου προτείνουμε ιδέες σχετικά με το πως θα μπορούσες να προσπαθήσεις να τον ταρακουνήσεις.. Συμφωνώ επίσης με την Μαριλίνα,εμείς θα σου πούμε τη γνώμη μας, θα ''ακούσουμε'' τους προβληματισμούς κ τις σκέψεις σου, αλλά ειδικοί δεν είμαστε!

[asteraki*]

Μαριλινα, ζω σε επαρχια και ακομη και μια επσκεψη σε μια μεγαλυτερη πολη ειναι δυσκολη. Να φανταστεις οτι οσες φορες βγηκαμε απο το χωριο, πηγαμε ή σε γιατρους ή σπανιοτερα ........διακοπες.

Καταλαβαινω την προθεση σου και θα το ειχα ηδη πραξει αν ειχα ευκολοτερη προσβαση προς τα αστικα κεντρα. Δε συζητω για δημοτικες υπηρεσιες, κλπ γιατι στην επαρχια ακομη αυτα ειναι μονο θεωριες και τα ατομα που προσλαμβανουν δεν εχουν την αναλογη εμπειρια ωστα να ειναι επικοδομητικες τετοιες επισκεψεις. Δε θελω να υποβαθμισω τη δουλεια τους αλλα εδω ακομη δεν εχει αποδοσει.

Μαρακι, μια καθημερινη μερα :

Φευγω στη δουλεια μου (πρωινη) και τα παιδια σχολειο, ενω εκεινος μενει στο κρεβατι.Οταν σχολαω, εκεινος λειπει στη δουλεια του (απογευματινος) εγω πιανομαι με οικιακα και παιδια. Οταν εχει ρεπο αν εχει κατι να κανει στην αυλη ή τον καμπο θα το κανει αλλιως παει για καφε.

Τα Σ/Κ επισης δουλευει ως αργα το βραδυ. Στα ρεπο του για να κανει κατι απο τα παραπανω θα πρεπει εγω να του εχω ζητησει το ενα ή το αλλο. Απο μονος του σπανια βλεπει τις δουλειες που εχει ο κηπος ή καποια φθορα που εχει δημιουργηθει. Αναβαλει συνεχως τις ασχολιες αυτες και οταν πια εχω αγανακτισει, τις πλακωνει και τις κανει .... για να μην με ακουει οπως λεει.

(να διευκρινισω οτι οταν αναφερομαι σε εργασιες σπιτιου εννοω καποιο σιγυρισμα στο γκαραζ, ή εναν μεντεσε που χαλασε, ή ενα σωληνα που σταζει -πραγματα που ξερει να τα κανει ολα γιατι εχει τεχνικο χερι και εργαλεια-).

Στη δουλεια του, τις περισσοτερες μερες, δεν κουραζεται σωματικα απλα σπαζεται απο την απραξια και μαλιστα τα 2 τελευταια χρονια ...εχει να λαβαινει....... αρκετες χιλιαδες ευρω!!!!(λογω μειωσης πωλησεων)

Το βραδυ, εκεινος βλεπει τηλεοραση. Εγω δε θελω τηλεοραση. Προτιμω να μαθω τα νεα απο το διαδικτυο, να παρακολουθησω τις σελιδες που με ενδιαφερουν, να μαθω κατι που με ενδιαφερει ακομη, να διαβασω λιγες σελιδες απο καποιο βιβλιο, να ακουσω λιγη μουσικη και να επικοινωνησω με ανθρωπους κυριως μεσω ΗΥ λογω περασμενης ωρας.

Τον τελευταιο καιρο μου κανει και το αλλο. Εχει ρεπο οταν εγω εχω εργασιμες μερες. Φροντιζει λοιπον να καλεσει φιλους το βραδυ στο σπιτι για παρεα ενω εγω εχω αλλες προτεραιοτητες. Οταν του λεω οτι θελω να μαγειρεψω ή να ξεκουραστω ή να ασχοληθω με τα παιδια ή κατι που θελω εγω μου απαντα πως θα κανει μονος του ολα οσα χρειαζονται κι εγω να ξεκουραστω.

Φοραω λοιπον κι εγω τη μασκα του κ@ρ@γκιΟζη και υποδεχομαι τους φιλους μας που σιγουρα κι εγω θελω να τους δω αλλα οχι μετα απο την κουραστικη μερα δουλειας.

Για να περασουμε μια ολοκληρη μερα μαζι ειτε σαν ζευγαρι ειτε σαν οικογενεια ειναι αδυνατον. Εκτος αν σταματησει ο ενας απο τους δυο να δουλευει. Στις μερες ???Αποκλειεται!!!

Ξερετε πως νιωθω μετα απο αυτη τη συμπεριφορα????

Σαν ενα πακετο τσιγαρο. Μολις νιωσει την ελλειψη νικοτινης, πιανει το πακετο, βγαζει ενα τσιγαρο, το καπνιζει, πετα τη γοπα, αφηνει το πακετο σε μια ακρη και ΞΕΡΕΙ οτι οταν ξανανιωσει την ελλειψη νικοτινης, το πακετο θα ειναι εκει για να το ξαναχρησιμοποιησει.

Επισης ξερω οτι αυτο με ενοχλει. Και οτι θελω να το αλλαξω. Θελω να τον ταρακουνησω οπως λετε. Το εχω κανει με πολλους τροπους που ηταν εφικτοι για τις δυνατοτητες μου.Αλλα πλεον τα ταρακουνηματα αυτα δεν τον αγγιζουν. Το τελευταιο που εκανα και ηταν αρκετα τρανταχτο, τον εφερε στην κατασταση που σας ειπα παραπανω. (ηπιε, πολυ και αποπειρχθηκε να αυτ.....σει).

Ξερει οτι δεν μπορω να φυγω ....... και φυσικα δεν ειναι διατεθειμενος να φυγει εκεινος.

Γνωριζω οτι δεν ειστε ειδικοι και φυσικα δεν θα πραξω καθε συμβουλη που θα μου πειτε. Το οτι συζηταω ομως το προβλημα με αλλα ατομα, οπως εχω ξαναπει, με βοηθαει να δω και απο αλλη οπτκη γωνια το προβλημα και να εντοπισω αν και που κανω λαθη.

Η μεχρι τωρα εμπειρια και γνωμη που μπορω να εχω, ειναι οτι ο ανθρωπος χρηζει βοηθειας ωστε να ξεκαθαρισει τι θελει απο μενα και κατ΄επεκταση απο μας (την οικογενεια του), τι ειναι διατεθιμενος να δωσει και τι να θυσιασει για μας, και τελος να μας εμπιστευθει.

Κατι τον φρεναρει !!!!! Δεν μπορει ενω ειμαστε καλα, η ζωη μας κυλαει ηρεμα χωρις καυγαδες αντιθετως θα ελεγα οτι πολλοι μας βλεπουν και μας καμαρωνουν που παρα τις τοσο αντιξοες συνθηκες, παραμενουμε αγαπημενοι, και ξαφνικα να κανει μια μλκ που θα με "αδειασει" και δε θα θελω ουτε να τον αντικρυσω. Πιστευω πως ειναι διπροσωπος ή διχασμενη προσωπικοτητα αλλα δεν μπορω να καταλαβω ποιο απο τα δυο προσωπα του ειναι αυτο που ανταποκρινεται στην ψυχη του και τις επιθυμιες του.

Ειναι στιγμες που δειχνει οτι ειναι ενας ανθρωπος ευχαριστημενος απο τη ζωη του και απο ολα οσα εχει αποκτησει σε αυτην και μετα απο λιγο καιρο, δειχνει δυστυχισμενος, απελπισμενος, σαν να κανει μια ζωη που δεν επιθυμουσε. (εδω να σας πω πως δεν φτασαμε στο γαμο λογω καποιας ανεπιθυμητης εγκυμοσυνης αλλα ηταν συνειδητη επιθυμια και των δυο). Και τρελαινομαι στη σκεψη. Θελω να τον βοηθησω, θελω να βοηθησω εμας, θελω να μεινουμε οικογενεια, αλλα θελω να ειμαστε μαζι ΚΑΛΑ!!!!!

Συγνωμη αν σας κουρασα..........

θελω να βρω ακρη...... και δεν εχω τη δυνατοτητα να απευθυνθω σε ειδικους. Δυστυχως.

Καθε αποψη σας....... δεκτη.

[asteraki*]

[asteraki*]

Εχουμε εξελιξεις.

Εδω και μια βδομαδα, δε μιλιομαστε και αποφευγουμε κοινως να βρισκομαστε στον ιδιο χωρο, δινοντας την ευκαιρια στον καθενα να βαλει σε μια ταξη τις σκεψεις του.

Σημερα του ανοιξα κουβεντα, ωστε να του ξεκαθαρισω τα συναισθηματα μου μετα απο ολο αυτο που εχει συμβει. Σε ηρεμο τονο του εξηγησα οτι με "αδειασε" για πολλοστη φορα και πως αν εχει μεινει καποιο δειγμα αυτοεκτιμησης και αξιοπρεπειας, θα πρεπει να δωσουμε ενα τελος γιατι πλεον δεν μπορω να τον ξαναεμπιστευτω εφοσον του εδωσα πολλες ευκαιριες ως τωρα και τις καταχραστηκε.

Η αντιδραση του??? Παθητικη για πολλοστη φορα.

<<Ενταξει, εγω φταιω για ολα. Εγω σε αδειαζω συνεχεια. >>

Παθητικα ομως ολο αυτο. Οχι με υπευθυνοτητα , οχι με συνειδηση, οχι με ωριμοτητα.

Παραδεχεται οτι ειμαι σωστη απενταντι του και πως εχω κανει πολλα για κεινον και την οικογενεια μας και οτι μερικες φορες κανει μλκς.

Και αποφευγει να με κοιταξει καταματα.

Καταλαβαινει οτι τα εχει θαλασσωσει αλλα δεν ξερει με ποιο τροπο να επανορθωσει εφοσον κι πλεον ειναι αναξιοπιστος.

Του ειπα οτι χρειαζεται ειδικο γιατι πρεπει να βαλει τα πραγματα σε μια ταξη και συμφωνησε ειρωνικα και παλι παθητικα. Φυσικα και δεν προκειτα να παει πουθενα.

Η αληθεια ειναι πως δεν επιθυμω να χωρισουμε αλλα να τα ξαναβρουμε για χαρη των χρονων που εχουμε περασει μαζι και της οικογενειας που εχουμε φτιαξει. Ομως για να γινει αυτο, θα πρεπει να ωριμασει και να κατανοησει οτι η ριζα των προβληματων μας κρυβεται στην επιπολαιοτητα που αντιμετωπιζει την ζωη μας.

Οι επομενες μερες θα ειναι κρισιμες. Ειμαι πολυ μπερδεμενη. :-(

[γκρετελ]

Εχουμε εξελιξεις.

Εδω και μια βδομαδα, δε μιλιομαστε και αποφευγουμε κοινως να βρισκομαστε στον ιδιο χωρο, δινοντας την ευκαιρια στον καθενα να βαλει σε μια ταξη τις σκεψεις του.

Σημερα του ανοιξα κουβεντα, ωστε να του ξεκαθαρισω τα συναισθηματα μου μετα απο ολο αυτο που εχει συμβει. Σε ηρεμο τονο του εξηγησα οτι με "αδειασε" για πολλοστη φορα και πως αν εχει μεινει καποιο δειγμα αυτοεκτιμησης και αξιοπρεπειας, θα πρεπει να δωσουμε ενα τελος γιατι πλεον δεν μπορω να τον ξαναεμπιστευτω εφοσον του εδωσα πολλες ευκαιριες ως τωρα και τις καταχραστηκε.

Η αντιδραση του??? Παθητικη για πολλοστη φορα.

<<Ενταξει, εγω φταιω για ολα. Εγω σε αδειαζω συνεχεια. >>

Παθητικα ομως ολο αυτο. Οχι με υπευθυνοτητα , οχι με συνειδηση, οχι με ωριμοτητα.

Παραδεχεται οτι ειμαι σωστη απενταντι του και πως εχω κανει πολλα για κεινον και την οικογενεια μας και οτι μερικες φορες κανει μλκς.

Και αποφευγει να με κοιταξει καταματα.

Καταλαβαινει οτι τα εχει θαλασσωσει αλλα δεν ξερει με ποιο τροπο να επανορθωσει εφοσον κι πλεον ειναι αναξιοπιστος.

Του ειπα οτι χρειαζεται ειδικο γιατι πρεπει να βαλει τα πραγματα σε μια ταξη και συμφωνησε ειρωνικα και παλι παθητικα. Φυσικα και δεν προκειτα να παει πουθενα.

Η αληθεια ειναι πως δεν επιθυμω να χωρισουμε αλλα να τα ξαναβρουμε για χαρη των χρονων που εχουμε περασει μαζι και της οικογενειας που εχουμε φτιαξει. Ομως για να γινει αυτο, θα πρεπει να ωριμασει και να κατανοησει οτι η ριζα των προβληματων μας κρυβεται στην επιπολαιοτητα που αντιμετωπιζει την ζωη μας.

Οι επομενες μερες θα ειναι κρισιμες. Ειμαι πολυ μπερδεμενη. :-(

εμενα ολα αυτα μου δειχνουν ελλειψη αγαπησ...συγνωμη που στο λεω αλλα ο ανθρωποσ δε δειχνει να θελει να προσπαθησει να διορθωθει...κατα την αποψη μου ουτε προκειται...στην συγκεκριμενη περιπτωση εχεισ δυο επιλογεσ (παντα κατα τη γνωμη μου)..η δεχεσαι την κατασταση ωσ εχει και σταματασ να δινεισ σημασια σε οτι γινεται(κοινωσ αδιαφορεισ,αλλα το βλεπω λιγο δυσκολο γιατι ΕΣΥ τον αγαπασ και προσπαθεισ)η βαζεισ το μαχαιρι στο κοκκαλο και χωριζεισ....ενημερωνεισ τουσ συγγενεισ του για την αποφαση σου και τισ α......εσ του τασεισ ωστε να μην σε κατηγορησουν και προχωρασ....και κατι που θελω να σε ρωτησω...παιζει να εχει φιλεναδα???(λιγο υποπτη μου φαινεται αυτη η παθητικη σταση....σαν να μην τον ενδιαφερει και πολυ ο γαμοσ σασ...)

[asteraki*]

εμενα ολα αυτα μου δειχνουν ελλειψη αγαπησ...συγνωμη που στο λεω αλλα ο ανθρωποσ δε δειχνει να θελει να προσπαθησει να διορθωθει...κατα την αποψη μου ουτε προκειται...στην συγκεκριμενη περιπτωση εχεισ δυο επιλογεσ (παντα κατα τη γνωμη μου)..η δεχεσαι την κατασταση ωσ εχει και σταματασ να δινεισ σημασια σε οτι γινεται(κοινωσ αδιαφορεισ,αλλα το βλεπω λιγο δυσκολο γιατι ΕΣΥ τον αγαπασ και προσπαθεισ)η βαζεισ το μαχαιρι στο κοκκαλο και χωριζεισ....ενημερωνεισ τουσ συγγενεισ του για την αποφαση σου και τισ α......εσ του τασεισ ωστε να μην σε κατηγορησουν και προχωρασ....και κατι που θελω να σε ρωτησω...παιζει να εχει φιλεναδα???(λιγο υποπτη μου φαινεται αυτη η παθητικη σταση....σαν να μην τον ενδιαφερει και πολυ ο γαμοσ σασ...)

Εχεις δικιο για τις 2 επιλογες. Αυτες βλεπω κι εγω κατα τη δικη μου αντιληψη. Αμα δω και μια τριτη επιλογη ισως νιωσω καλυτερα.

Γιατι οπως ειπες, τον αγαπω και δε θελω να φτασουμε στον χωρισμο αλλα επισης δε θελω να παραμεινω στο γαμο αφηνοντας εκτεθειμενο και παλι τον εαυτο μου και τα παιδια, ξεροντας οτι θα βιωσω ξανα και ξανα ιδιες καταστασεις (ισως και χειροτερες γιατι οσο περναει ο καιρος αγριευει το παιχνιδι).

Στη συγκεκριμενη χρονικη περιοδο, οχι, δεν παιζει θεμα γκομ...α. Καρατσεκαρισμενο. Παλιοτερα ειχε παει να γινει κατι αλλα ο Θεος αγαπαει τον κλεφτη αλλα αγαπαει και τον νοικοκυρη.

Αν τον αφορα ο γαμος μας???? Θα ελεγα κι εγω οτι δεν τον αφορα ο γαμος μας με την αξια τουλαχιστο που δινω εγω στον γαμο και την οικογενεια μας.

Αυτο που τον αφορα και τον ταρακουνει οταν γινεται επανασταση, ειναι οτι θα χασει το βολεμα του.

Τωρα θα μου πειτε γιατι τον αγαπω????? Ή τι αγαπω σε αυτον τον ανθρωπο????

Δεν ανεχεσαι τιποτα και απο κανεναν αν δεν τρεφεις ομορφα συναισθηματα για καποιον. Και φυσικα δεν συνεχιζεις να προσπαθεις αν δεν υπαρχει τιποτα θετικο. Κι εγω εχω ηδη παιδια μαζι του, εχουμε κανει ενα σπιτι μαζι, εχω ριζωσει πια εδω και δεν ειναι ευκολο να τα χαρισω ολα, να διαγραψω τη μεχρι τωρα ζωη μου και να ξαναρχισω απο το μηδεν. Για οσα εχω δημιουργησει και συτηρησει ως τωρα, πιστευω οτι αξιζει να προσπαθησω για ενα καλυτερο αυριο. Θα το ειχαμε πετυχει αν κι εκεινος ηθελε το ιδιο και θυσιαζε καποια πραγματα για μας.