Διαζυγιο και μεικτη οικογενεια

[Tintail]

(Ανοιγω καινουριο θεμα γιατι μετα απο ψαξιμο δεν βρηκα κατι)

Ειμαι 35 χρονων, εχω δυο αγορακια 7.5 ετων και ειμουνα παντρεμενη για 12 χρονια (14 μαζι με την σχεση). Ηταν ο ερωτας μου ο μεγαλος γιαυτο και μου πηρε τοσο χρονο να τον δω γιαυτο που πραγματικα ηταν. Κακοποιητης.

Εκανα αιτηση διαζυγιου, πηρα τα παιδια μου και εφυγα. Μενουμε σε ενα καινουριο διαμερισμα, κ μολις αρχισαν να ξαναβλεπουν τον πατερα τους. Καταλαβαινω οτι προσπαθει αλλα το βλεμα του τις σπανιες φορες που με κοιταζει ειναι θανατηφορο, σαν να θελει να με σκοτωσει. Με τα παιδια ειναι ψιλο-χλιαρος. Δεν ηταν ποτε καλος πατερας, δεν ασχοληθηκε ποτε. Αν τον ρωτησεις πως λεγανε την δασκαλα τους φετος δεν ξερει.

Γυρισανε τα παιδια λοιπον και το πιο ευαισθητο απο τα διδυμακια μου ηταν χαλια ψυχολογικα. Δεν του εκανε τιποτα, αλλα ηταν αναστατωμενος. Με τα χιλια ζορια τον ηρεμησα (αφου του εδωσα λιγες σταγονες βαλεριανα - μου το εχει πει ο παιδιατρος, μην αγχωνεστε).

ΟΚ απο την μια αυτο, ξερω οτι ειναι ακομα αρχη και ολοι μου λενε οτι σε εναν χρονο θα ειμαι αλλος ανθρωπος και τα παιδια το ιδιο.

Απο την αλλη ερωτευτηκα καποιον αλλον. Ειμασταν φιλοι για κανα χρονο, ηξερε την κατασταση, με στηριξε παρα πολυ ολους αυτους τους μηνες.

Παντα μου αρεσε δηλαδη, αλλα δεν τολμουσα να κανω τιποτα (παντρεμενη ακομα, με παιδια κτλ).

Σιγα σιγα ηρθε σε επαφη με τα παιδια και αλληλολατρευονται.

Εκεινος θελει παιδια σαν τρελλος, μου το ειχε πει απο την αρχη που γνωριστηκαμε. Κανουμε μικρα βηματακια, ηθελα να βεβαιωθω, τον εχω περασει τον ανθρωπο απο χιλια κυματα και θα τον περασω απο αλλα χιλια (και το δεχεται με χαμογελο και κατανοηση).

Φοβαμαι λιγο τις μεικτες οικογενειες.

Απο την αλλη ξερω οτι πολλες γυναικες δεν εχουν "δευτερη ευκαιρια" πιθανως γιατι μετα το διαζυγιο αφιερωνονται στα παιδια και κλεινουν ολα τα αλλα.

Η ψυχολογος μου απο την πρωτη στιγμη μου ειχε δηλωσει οτι αυτο ειναι το χειροτερο που μπορω να κανω και εδω και μηνες το δουλευουμε.

Απο την μια εχω μια επιθυμια να μεινω μονη απο την αλλη ξερω οτι αυτο δεν ειναι υγιες και θελω να ξαναρχισω την ζωη μου. Τα παιδια ειναι πολυ θετικα, εκεινος ειναι απιθανος με τα παιδια (απειρως καλυτερος απο ο,τι ηταν ποτε ο πατερας τους που δεν τα ειχε αγγιξει ποτε σχεδον).Τους βλεπω να παιζουν μαζι στην θαλασσα, ολοι ευτυχισμενοι, πως αποζητανε την παρεα ο ενας του αλλου...

Και πως φερεται σε εμενα δηλαδη. Ταιριαζουμε. Αλλα φοβαμαι.

Υπαρχει καμια κοπελα εδω μεσα που να ειναι πιο μπροστα "στο παιχνιδι" απο εμενα. Δηλαδη να εχει χωρισει καιρο, ισως να εχει βρει αλλον συντροφο κτλ?

Οποια συμβουλη ευπροσδεκτη.

Ευχαριστω για τον χρονο σας!

Τινα

[shining_sun]

γεια σου Τινα,προσωπικη εμπειρια δεν εχω,εχω ομως μια πολυ καλη μου φιλη η οποια χωρισε εχοντας ενα αγορακι μετα απο απειρα προβληματα με τον αντρα της και γνωρισε τον επομενο συζυγο της και εκαναν ανα ακομη αγορακι και τωρα ειναι πανευτυχης!και τα παιδια μια χαρα ,και ο πρωην συζυγος βλεπει το παιδι οπως εχει οριστει απο το νομο...τους δημιουργησε καποια προβληματα ομως ολα καλα.

η φιλη μου δεν διστασε καθολου να κανει μια νεα αρχη,δεν ηθελε να μεινει μονη της ,ηθελε να συνεχισει τη ζωη της και να φτιαξει μια σωστη οικογενεια,αυτο αλλωστε ηταν παντα το ονειρο της.και το πραγματοποιησε,εστω με δυσκολιες.

αν εχεις βρει το αλλο σου μισο και αγαπιεστε και εισαι σιγουρη για τα αισθηματα σου προς αυτον,δωσε μια ευκαιρια στον εαυτο σου κ τα παιδακια σου να αποκτησουν μια ομορφη οικογενεια.

[nansy2]

οταν υπαρχει πρωην...ειναι λιγο δυσκολα τα πραγματα

γνωμη μου,μη βιαστεις...αν πραγματικα σου αρεσει ο αλλος κ τον αγαπας,πρεπει να τον τεσταρεις,και αλλο,κ στα δυσκολα...μη ξεπερνας τπτ που δεν σου αρεσει,εκανες ενα λαθος....δε σε παιρνει με δυο παιδια για δευτερο..προσεξε

ο πρωην αντρας σου,μολις μαθει για το νυν,θα δημιουργησει προβληματα

πρεπει σαν ζευγαρι να ειστε πολυ καλα...η σχεση...αλλα κρατα λιγο κ τα ορια

δλδ τα παιδια εχουν μανα κ πατερα...αυτος ερχεται να συμπληρωσει,οχι να παρει τη θεση κανενος

οικονομικα?στηριζεσαι πανω του?

[nansy2]

λες οτι εχεις την επιθυμια να μεινεις μονη σου....για ψαχτο λιγο

κ μη βιαζεσαι για τπτ...ολα θα ερθουν οταν κ αν πρεπει

[Tintail]

Ευχαριστω πολυ και τις δυο για τον χρονο σας.

Νανσυ, παμε αργα. Δεν μενει μαζι μας (φυσικα!), αλλα παμε βολτες, ερχεται απο εδω και βοηθαει. Μικρα βηματα.

Οικονομικα με εχει στηριξει ναι γιατι ειμαι ελευθερος επαγγελματιας και ακομα δεν εχω καταφερει να δουλεψω, δεν εχω και οικογενεια και που να αφησω τα παιδια και λιγακι (χωρις να του ζητησω) εχει βοηθησει μεχρι να σταθω στα ποδια μου. Ο πρωην δεν θελει να δωσει και διατροφη (ειναι δημο. υπαλληλος/στρατιωτικος) και λιγακι δυσκολα τα πραγματα.

Μενω μονη μου αρκετα αλλα μου λειπει, τον ζηταω ειναι η αληθεια. Ομως σταματαω τον εαυτο μου.

Τωρα τι θα κανει ο πρωην, δεν ξερω. Με εχει εκπληξει με το ποσο αδιαφορος εχει υπαρξει (απο εκει που απειλουσε την ζωη μου, που με χτυπαγε κτλ).

Η δικηγορος (και η ψυχολογος) λενε οτι ειμαι ελευθερη να κανω ο,τι θελω. Δεν νιωθω ελευθερη ομως ακομα.

[nansy2]

ειναι λογικο να μη νιωθεις ακομα

ησουν σε μια κατασταση τοσα χρονια....δεν ειναι ευκολο

καλο που μιλας με ψυχολογο...

οσο για το οικονομικο....απλα ελπιζω να μη νιωθεις υποχρεωση,κ να μη περιμενει εκεινος οτι του χρωστας,οτι μειονεκτεις,οτι τον εχεις αναγκη

δε ξερω...απλα λεω...για να τα σκεφτεσαι ολα

πχ σε μια γνωστη μου της ειπε ο νυν...

πρεπει να εκτιμας το γεγονος οτι εγω θα δουλευω τοσες ωρες επιπλεον,γιατι αν ημουν μονος δε θα χρειαζοταν...κ πρεπει να δειχνεις την εκτιμηση σου κλπ

οτι πρεπει οταν ερχομαι απο το σπιτι,να μου κανεις τη ζωη πιο ευκολη

αν χωρισουμε,εχεις σκεφτει τι θα κανεις,πως θα τα βγαλεις περα?

[nansy2]

ο πρωην μπορει να ηταν αδιαφορος,αλλα αυτο δεν εξασφαλιζει οτι δε θα δημιουργησει προβλημα...αν ειναι κ στο χαρακτηρα του να ειναι......ας

μεγαλη συζητηση αυτη που ανοιγεις,για πολλους λογους

ενα ενα ομως ε?

πρεπει να κλεισω τωρα

[Tintail]

Κοιταξε να δεις. Αν μου πει κατι τετοιο, θα του δειξω την πορτα. Ποσα σας χρωσταω κυριε, τοσα, παρτα και φυγε.

Δεν εχει δειξει κατι τετοιο. Να συμπληρωσω οτι δεν ειναι Ελληνας, ειναι Αμερικανος. Εγω εχω μεγαλωσει Αμερικη (ειμαι Ελληνιδα ομως) και ποτε δεν μου "εκατσαν" οι Ελληνες αντρες. Αλλη νοοτροπια. Μαλιστα εμεινα Ελλαδα γιατι ερωτευτηκα τον πρωην αντρα μου, μεχρι τοτε πηγαινοερχομουν.

Ισως να μου ταιριαζει καλυτερα ο Τ. επειδη ειναι πιο κοντα στον τροπο που εχω μεγαλωσει. Χωρις να θελω να κατηγορησω τους Ελληνες αντρες ομως. Απλα γενικα ποτε δεν ταιριαξα εντελως στην Ελλαδα και εγω.

Ποιος ξερει?

[nansy2]

ο αντρας σου ομως ειναι ελληνας....κ επειδη δεν εχει δειξει,σε σενα,τυη καλλητερη διαγωγη...για αυτο τον φοβαμαι...

κατα τα αλλα...ευχομαι πραγματικα το καλυτερο,απλα μη βιαζεσαι

παρε κ συ το χρονο σου...εφυγες απο μια σχεση,γαμο,θελει να βρεις τις ισορροπιες σου

[newbie G]

Απο την μια εχω μια επιθυμια να μεινω μονη απο την αλλη ξερω οτι αυτο δεν ειναι υγιες και θελω να ξαναρχισω την ζωη μου.

Εγώ πάλι γιατί νομίζω ότι το να θέλεις να μείνεις μόνη μετά από έναν χωρισμό είναι το πιο υγιές πράγμα στον κόσμο; Αν δεν μείνεις μόνη, να σταθείς στα πόδια σου, πώς θα ξέρεις πότε και αν θα είσαι πάλι έτοιμη για μια σχέση; Γιατί για σχέση μιλάμε, οικογένεια έχεις ήδη. Τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ.

Τι εννοείς να ξαναρχίσεις τη ζωή σου; Ή ζωή σου δεν τελείωσε ούτε σταμάτησε. Απλά γλίτωσες από έναν κακό σύζυγο. Οποιοσδήποτε μετά απ' αυτόν που είχες θα φαντάζει πολύ καλύτερος. Πόσο αντικειμενικά βλέπεις τα πράγματα; Δεν αμφιβάλω ότι έχεις σωστή κρίση, απλά σου γράφω μερικούς από τους προβληματισμούς μου, έχοντας βιώσει κι εγώ ένα διαζύγιο (μόνο που δεν είχα παιδιά από τον πρώτο μου γάμο)

Προσωπικά θα με ενδιέφερε μόνο το καλό των παιδιών μου. Μπορείς να έχεις μια σχέση χωρίς να πιέζεις καταστάσεις. Μπορεί ο άλλος να θέλει οικογένεια και παιδιά, αλλά πόσο καιρό είστε μαζί ώστε να μιλάτε για κάτι τέτοιο; Αν ενδιαφέρεται για σένα, λογικά θα μπορεί να περιμένει. Έχει κάνει νύξη για γάμο;

[shining_sun]

σωστοι προβληματισμοι φιλη newbie,(που εισαι και σε ψαχναμε ???)

το ιδανικο ειναι να σιγουρευτεις για τα αισθηματα τοσο τα δικα σου τοσο και του συντροφου σου.θα σταθω στο γεγονος οτι ειπες πως παντα σου αρεσε ο ανθρωπος αυτος,αυτο λεει πολλα κατα τη γνωμη μου.ελπιζω να ειναι κατι βαθυ και οχι απλα ενας ανεκπληρωτος ερωτας του παρελθοντος,αυτο θα φανει με τον καιρο,γ αυτο δωσε χρονο στη σχεση σας!

[newbie G]

σωστοι προβληματισμοι φιλη newbie,(που εισαι και σε ψαχναμε ???)

Άσε... έχω μπλέξει...

[Tintail]

Οχι δεν ειναι κακο να θελω να ειμαι λιγακι μονη... οκ "μονη" δεν ειναι η σωστη λεξη. Δεν θελω να ειμαι "μονη" δηλαδη ολομοναχη, θελω λιγακι χωρο και χρονο. Θελω να τον βλεπω για λιγακι καθε μερα, να πινουμε εναν καφε, να παιζουμε με τα παιδια, καμια βολτα και μετα ο καθεις σπιτι του.

Ναι και στα δυο ειναι απολυτα συμφωνος ο Τ.

Δεν εχει πιεσει.

Τον ξερω πανω απο χρονο (καποια ρωτησε) και απο την αρχη κατι μου εκανε "κλικ" με αυτον. Να σας πω την αμαρτια μου απο την αρχη λιγακι τον ψιλο-φλερταρα (χωρις να πιστευω μεσα μου οτι θα γινει κατι ουτε και επεδιωξα κατι, ηταν σαν αθωα πλακα, γιατι ειμουνα παντρεμενη με παιδια και δεν πιστευα οτι θα αρεσα ποτε σε αλλον αντρα).

Οσο ομως περναγαν οι μηνες, τα πραγματα χειροτερευαν και απο τοτε που πεθανε ο πατερας του, εγινε πλεον ανυποφορος και πολυ επικινδυνος, ιδιως για τα παιδια, τα ειχε ισοπεδωσει. Εκει ηταν πια που ειπα δεν παει αλλο... και τα πηρα και εφυγα.

Ναι το παει σοβαρα, μου το ειπε οτι δεν ψαχνει μια σχεση απλα, θελει να παντρευτουμε. Δεν εχει πιεσει καθολου, απλα μου το δηλωσε οτι ειναι εδω για να μεινει για οσο τον θελω αλλα ελπιζει οτι θα παντρευτουμε καποια στιγμη στο μελλον.

Του ειπα οτι θελω χρονο και αμεσως συμφωνησε και μου τον δινει. Δεν το ξανα ανεφερε.

Δεν εχω παραπονο απο αυτον, εχει σταθει υπεροχος. Εγω θελω λιγακι τον χρονο μου.

Ουτε σε εκατο χρονια δεν θα φανταζομουνα οτι α) θα χωριζα και οτι β) θα ειχα ξανα σχεση. Πριν τον γνωρισω ειλικρινα πιστευα οτι δεν θα γερναγα με τον πρωην αντρα μου, αυτο ηταν σιγουρο, απλα πιστευα οτι θα περναγαν τα χρονια μεχρι να ενηλικιωθουν τα παιδια και μετα θα εφευγα. Τα πραγματα ομως χειροτερεψαν τοσο πολυ που δεν γινοταν αλλιως, επρεπε να γινει τωρα, ουτε μια μερα δεν αντεχαμε μαζι του. Ηταν επικινδυνος και για την σωματικη και για την ψυχικη μας υγεια.

Υπαρχει ενα κοματι του εαυτου μου που εκπλησεται που δεν εχω "πηδηξει και με τα δυο ποδια" στην καινουρια σχεση. Γνωρισα εναν ανθρωπο καλο, εντιμο, καλο με τα παιδια, που με αγαπαει. Τι αλλο θελω? Μηπως "εσπασα" για παντα? Μηπως κλεινω την πορτα σε κατι καλο? Ειμαι τοσο μπερδεμενη

[nansy2]

ΕγΩ δε βλέπω να κλείνειΣ καμία πόρτα...ίσα ίσα

Απλά θέλεις χρόνο να συνειδητοποιήσεις τις αλλαγές

Λογικό είναι...είσαι κ επιφυλακτική..ετσι πρέπει

Αφού ο νυν είναι δίπλα σου κ δεν δημιουργεί πρόβληματα

Κ δε σε πνίγει....όλα καλά

Προς το παρόν εσύ σπίτι σου κ ΑΥΤΟΣ στο δικό του

Άσε να περάσει λιγος καιρός...να ηρέμησεις

[nansy2]

Που σαι ρε νιουμπιιιιι χαχαχα