4 ψυχες....

[Isoula]

Είδα αυτό και......

Κρίμα, είμαι συγκλονισμένη!

4 αθώες ψυχές....

se parakalo poli, katevase ti foto... den iparxi logos...

[eleanax]

χθες ήταν οργή, σήμερα θλίψη, δεν μπορώ να σκεφτώ, απλά βλέπω το παιδί μου που παίζει και κλαίω γιατί φοβάμαι, δεν έχω φοβηθεί ποτέ στη ζωή μου μέχρι τώρα, κι ας μη βγαίνω τόσο συχνά από το σπίτι, πόσες φορές δε βρεθήκαμε στη θέση αυτής της κοπέλας, και οι γονείς να ανησυχούν από το κινητό όταν πηγαίναμε στη σχολή, κάτω στην πατησίων, και να τους λες, έλα βρε πώς κάνεις έτσι για λίγες μολότωφ και κάποια δακρυγόνα

κι αυτοί οι άνθρωποι το ίδιο θα σκέφτηκαν και τώρα 3 μανούλες κλαίνε και μαζί κι εμείς, τι έγινε? πώς γίναμε έτσι?

[ΡΟΥΜΠΗ]

Ντροπή σε αυτούς που σκότωσαν τους συνανθρώπους μας και στους πραγματικούς τρομοκράτες της καθημερινότητάς μας.Ο θεος να αναπαύσει και τις 4 ψυχούλες...

[vasdeli]

se parakalo poli, katevase ti foto... den iparxi logos...

Έχεις δίκαιο....την κατέβασα!

[patousitsas]

Εγώ σκέφτομαι πόσο μεγάλη είναι η ευθύνη των γονιών τελικά και πόσο μεγάλη προσπάθεια χρειάζεται να δημιουργήσεις σωστούς ανθρώπους σ'αυτή την κοινωνία.. Ανθρώπους που θα σέβονται τις ζωές και τις περιουσίες των άλλων, που δε θα καταστρέφουν για να σπάσουν πλάκα ή γιατί είναι δήθεν επαναστάτες, που θα αγωνίζονται οι ίδιοι να γίνουν καλύτεροι και να εξελίσσονται όντας δημιουργικοί και μόνο.. Αυτός θα πρέπει να είναι ο βασικός στόχος όλων όσων είναι ήδη ή πρόκειται να γίνουν γονείς..

[verolina]

Ο Θεός να αναπαύσει τις ψυχές των τριών αδικοχαμένων συνομήλικών μας και να δώσει δύναμη στους συγγενείς τους! Πώς μπορεί κανείς να βρει δύναμη να ξεπεράσει τόση αδικία;

Εκδικούμαστε το κράτος με το να καίμε κτήρια και να σκοτώνουμε συνανθρώπους μας;

Το κράτος είμαστε εμείς! Εμείς τους ψηφίζουμε, εμείς τους ξαναψηφίζουμε. Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει τη δύναμη που έχουμε ως πολίτες.

Ας αρχίσουμε να σ κ ε φ τ ό μ α σ τ ε, να στηλιτεύουμε με το θάρρος της γνώμης μας κάθε μικρή αδικία για να μπορούμε να αντιδρούμε και στη μεγάλη.

Ας αρχίσουμε να σκεφτόμαστε όχι μόνο το προσωπικό μας συμφέρον, αλλά και το κοινό.

Διαφορετικά πώς θα βοηθήσουμε τον τόπο μας και τους εαυτούς μας; Πού θα μεγαλώσουνε τα παιδάκια μας; Τί κόσμο τους παραδίνουμε; Τί θα τα διδάξουμε;

Εγώ λέω να κάνω μια νέα αρχή! Ελπίζω να τα καταφέρω!

Εσείς;

[tsipoura]

ντροπή πραγματικά και απέραντη θλίψη ......

[verolina]

Μπραβο patusitsas!

Συμφωνώ μαζί σου! Είναι καθοριστικής σημασίας ο ρόλος του οικογενειακού περιβάλλοντος και του σχολείου στη συνέχεια!

Πρέπει να διαπαιδαγωγούμε με μεγάλη προσοχή και περίσκεψη! Εμείς διαμορφώνουμε σε μεγάλο βαθμό τις ψυχές και τη σκέψη των παιδιών μας!

[argyro30]

Με τρομαζει απιστευτα το αμφιβολο αυριο....θελουμε ενα παιδακι και δεν ξερω σε τι κοσμο θα το φερω,δεν ειναι τοσο το οικονομικο,οσο η αγωνια που εχει γεννηθει μεσα μου αν αυτο το παιδι θα ειναι ευτυχισμενο,ασφαλης και αν θα μπορει να κανει τα ονειρα του πραγματικοτητα...θα εχει την ζωη που του αξιζει???....κι εγω τι κανω??παρακολουθω τα γεγονοτα απο την τηλεοραση συγκλονισμενη μη μπορωντας να κανω κατι για να μην χασω την δουλεια μου!!Λυπαμαι πολυ για τους αδικοχαμενους ανθρωπους που εφυγαν με τοσο φρικαλεο τροπο χωρις καν να τους δοθει η ευκαιρια να σωθουν,αλλα τους εγκλωβισαν μεσα στην φωτια!!!Ειμαστε ανθρωποι....

[Μηλίτσα]

θλιψη κι οδυνη για τους τρεις νεους ανθρωπους που δε θα ξαναδουν τη μερα να ξημερωνει. Τα λογια ειναι περριτα τετοιες στιγμες στην οικογενεια τους. Τρια σπιτια κλεισανε,τρεις οικογενειες πενθουν. Χωρις λογο. Οργη νιωθω μεγαλη και θελω να λογοδοτησουν οι υπευθυνοι. Οχι μονο τα γνωστα αγνωστα τσογλανια, που ολοι τα ξερουν,αλλα κι οι τριακοσιοι κλεφτες και τα αφεντικα της μαρφιν.

[Eirini_Dr]

Καλο ταξιδι εκει που πανε...... σημερα νιωθω μεγαλη θλιψη!

[mariaefi]

Γράμμα σ' ένα παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ» *06/05/2010 της Μαρίας Χούκλη Μικρέ μου ή μικρή μου( τι ήσουν άραγε θα ερχόσουν στον κόσμο κάπου εκεί το φθινόπωρο, ένα σκληρό -όπως προβλέπεται- φθινόπωρο για την Ελλάδα.

(Ποιο καταραμένο άθροισμα στιγμών, συγκυριών και συμπτώσεων σου στέρησε τη ζωή; Πόσα χρόνια και από τι χτιζόταν το μίσος που σε αφάνισε; Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί που καίνε ανθρώπους; Νόμιζα ότι με τα κρεματόρια είχαμε τελειώσει.) Μικρέ μου ή μικρή μου, θα ήθελα να σου πω για ο,τι δεν θα γνωρίσεις, δεν σε άφησαν να γνωρίσεις...

Έχουμε μπει σε μια σκοτεινή στενωπό χωρίς κανείς να είναι ακόμη σε θέση να “δει” τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Κινούμενη άμμος η χώρα, κινούμενη άμμος και όσα συμβαίνουν έξω από αυτήν. Αν ερχόσουν στον κόσμο θα μάθαινες τι είναι τα συναισθήματα, τι κάνει τους ανθρώπους να είναι άνθρωποι. Θα μάθαινες τι είναι ο φόβος -πόσο φοβήθηκε άραγε η μανούλα σου παλεύοντας με τον καπνό και τη φωτιά;- Θα μάθαινες τι είναι αγωνία , τι είναι η αγανάκτηση, η οργή και ο θυμός , πώς νιώθουν χιλιάδες άνθρωποι στην Ελλάδα όλοι εκείνοι που φώναζαν το δίκιο τους ανεβαίνοντας αργά και συντεταγμένα το δρόμο που απέκτησε τελικά τη δική του ιστορία, τη δική σου ιστορία.

Η πραγματικότητα μας έχει ξεπεράσει. Τώρα βλέπουμε καθαρά ότι «ο Βασιλιάς είναι γυμνός». Αν ζούσατε εσύ και η μανούλα σου, θα σου διάβαζε το παραμύθι και θα γελούσες όπως όλα τα παιδιά όταν το πρωτακούν. Εμείς τώρα το συνειδητοποιήσαμε αλλά δεν μπορούμε να γελάσουμε, γιατί δεν είμαστε πια παιδιά. Η κοινωνία μας ωριμάζει απότομα, άγρια, βίαια και αυτό δύσκολα μπορεί κανείς να το αντέξει. Αν ερχόσουν στον κόσμο, θα μάθαινες και για την πολιτική. Όλοι είπαν λόγια συμπάθειας για ο,τι σας συνέβη -είμαι βέβαιη ότι ήταν ειλικρινή- αλλά γρήγορα ξαναμίλησαν τη γλώσσα που ξέρουν: «εσύ φταις, όχι εσύ φταις...» Δεν έχουν καταλάβει ότι η πραγματικότητα μας υπερβαίνει; Υπερβαίνει κόμματα και παρατάξεις. Δεν χωρούν πολιτικαντισμοί τύπου « χρειάζονταν τα μέτρα αλλά θα καταψηφίσω τα μέτρα τα οποία όμως δεσμεύομαι να τηρήσω». Ναι , μικρέ μου ή μικρή μου, έτσι μιλούν οι πολιτικοί στην Ελλάδα.

Θα μάθαινες ακόμη ότι υπάρχουν και αριστερές δυνάμεις που σαν να πέτρωσε η καρδιά τους: το μόνο που βρήκαν να πουν για τη μολότοφ που σε χάλασε ήταν κάτι ψελλίσματα περί οδυνηρού συμβάντος για να ασχοληθούν αμέσως με την προστασία της τιμής και της υπόληψης του κόμματός τους. Αλλά και ο κύριος στον οποίον ανήκει η τράπεζα που έγινε τάφος σας, μιάμιση γραμμή αφιέρωσε σε σας, ίσα ίσα να βγει από την υποχρέωση. Μετά είπε τον δικό του καημό.

Μικρέ μου ή μικρή μου, όλα είναι μπερδεμένα, καθένας νομίζει ότι κραδαίνει την αλήθεια του και αυτή αρκεί. Αν ερχόσουν στον κόσμο, θα αποκτούσες και εσύ τη δική σου αλήθεια αλλά μπορεί και μακάρι να μεγάλωνες σε μια Ελλάδα που θα πίστευε και θα μπορούσε να υπερασπιστεί τη συλλογικότητα. Οι πολιτικοί για τους πολίτες και οι πολίτες για την κοινωνία.

Ήθελα πάντως να σου πω ότι ξέρω πολύ κόσμο που λυπήθηκε αληθινά για ο,τι σου συνέβη, για ο,τι συνέβη στη μανούλα σου και στους συναδέλφους της. Τώρα είναι Άνοιξη, μια εποχή που δεν θα γνωρίσεις. Κρίμα! Γιατί ακόμη και στην καμένη από τις μολότοφ και τα χημικά Αθήνα όλο και κάποια νεραντζιά αφήνει το άρωμά της....Έτσι μυρίζει η ζωή, μικρό μου και αυτή πάντα θα νικάει. Ελπίζω...

*Τίτλος βιβλίου της Οριάννα Φαλάτσι

[Nikolekaki]

:-(:-(:-(

Χριστέ μου...