Κι εγώ χαίρομαι πολύ που μαθαίνω νέα σου και ειδικά που έχεις βοήθεια γιατί σε είχα έγνοια! Αχ και για μένα ήταν σωτήριο που τον κρατούσαν για να κάνω ένα μπάνιο ειδικά στην αρχή, τώρα κάπως το βρίσκουμε πιο εύκολα σιγά σιγά!
15 Δεκέμβρη γέννησα οριακά πρόωρα στις 35+2 (σπάσαν τα νερά), με φυσιολογικό τοκετό που κράτησε ναι μεν πολύ (12 ώρες) αλλά ήταν εύκολος και μου έκαναν μια πολύ μικρή δόση επισκηρίδιου, ουσιαστικά είχα αίσθηση αλλά όχι έντονο πόνο.
Στην αρχή τα μωράκια όσο είναι τόσο μικρά είναι συνέχεια κολλημένα στο βυζί, ξέρω, είναι απελπιστικό που ούτε τουαλέτα δεν μπορούμε να πάμε, δεν κρατάει όμως τόσο πολύ αυτή η φάση, εκτός βέβαια από όταν περνάνε κάποιο αναπτυξιακό άλμα. Ο μικρός μου τώρα πια κάθεται ήσυχος και στο ριλάξ και στο γυμναστήριο του και οριακά αναπολώ τις στιγμές που ήταν συνεχώς στην αγκαλιά μου, χαχα!!
Η πιπίλα θέλει λίγη προσοχή, μη τυχόν και τον ξεγελάει και χάνει γεύματα, αν και ο δικός σου γεννήθηκε με πολύ καλό βάρος και έχασε μόνο εξαιτίας του χαλινού, οπότε μπορεί να μην έχετε θέμα. Εντάξει, μια χαρά σε ακούω και είμαι σίγουρη ότι σταδιακά όλο και καλύτερα θα τα πηγαίνουμε σ' αυτό το νέο πεδίο που λέγεται μητρότητα!
Στα άλλα κορίτσια που δεν έχουν περάσει ακόμα σε αυτή την όχθη, θέλω να πω ότι η διαδρομή που διανύετε τώρα έχει τεράστια σημασία. Αλήθεια σας το λέω ότι ήταν πολλές οι φορές που σκέφτηκα "ευτυχώς που δεν τα κατάφερα πιο γρήγορα να κάνω παιδί" γιατί πιστεύω δε θα είχα ούτε τις αντοχές, ούτε την υπομονή, ούτε το μέγεθος της χαράς και της συνειδητότητας που έχω τώρα. Πάρτε κουράγιο και προσπαθήστε να το δείτε σαν αναπόσπαστο κομμάτι της διαδρομής που οδηγεί στη μητρότητα και μη χάνετε το κουράγιο σας! Με επιμονή και ελπίδα θα τα καταφέρετε κορίτσια! ❤