ΓΕΝΝΗΣΕ Η ΠΑΝΑΝ ΜΑΣ!!!!

[panan2]

σας ευχαριστω πολυ ολλες για τις ευχες σας και τα γλυκα σας λογια.ενα φιλη για καθε μια ξεχωριστα.με το καλο οσες περιμενετε τα μωρακια σας.θα τρελαθειτε.με το καλο να γεμισουν και οι υπολοιπες κοιλιτσες συντομα.

οταν βρω χρονο θα σας γραψω την ολη εμπειρια κια τα συναισθηματα.προς το παρων ο χρονος ειναι λιγος κια με πιανουν κια τα ζουμια οποτε σκεφτομια τι θελω να γραψω.

φιλια σε ολλες.

[panan2]

να ευχαριστησω για τις ευχες τους και τα υπολοιπα κοριτσια που δεν εχουμε ξαναμιλησει αλλα κια τις μανουλες οκτωβριου.με το καλο να υποδεχτειτε τα υπολοιπα μωρακια σας κια για οσες ηδη γεννησατε να τα χαιροσαστε,να εχουν παντα υγεια και να σας γεμιζουν χαρες.

[panan2]

Συγχαρητήρια!!!!!! Να σας ζήσει!!!!!!!

Ευχομαι η ζωή σας να έχει μόνο παιδικά γέλια και τραγούδια!!!

η δύναμη του october power πάντα μαζί σου!!!!!!!!

σευχαριστω πολυ τσιπουριτσα.και για τα σκορδα.σου ευχομαι πολυ συντομα να ζησεις κι εσυ αυτες τις ομορφες στιγμες.

[panan2]

επιτελους εχω λιγο χρονο να σας γραψω την εμπειρια μου κι εγω.ξεκινησαμε με προκληση αλλα τελικα εκανα κασιαρικη κατι που δνε ηθελα.το ειχα καταλαβει βεβαια,με προιδεαζε κι ο γιατρος μου.αλλα μου ηρθε ξαφνικο οταν το πρωι με εξετασε και ειπε οτι θα παμε κατευθειαν για καισαρικη χωρις αλλη προσπαθεια προκλησης.θυμαμαι ποσο φοβισμενη ημουν.δεν ειχε ερθει ακομα ο αντρας μου ,δεν ειχα τα ρουχα του μωρου.τρελαθηκα.πριν απο μενα ειχε την αλλη κοπελα που ειμασταν στο ιδιο δωματιο.στο δωματιο που ετοιμαστηκα και περιμενα φερανε την μικρη της,την πλυνανε και την ετοιμαζανε.εκει με επιασε η πρωτη συγκινηση,οτι σε λιγη ωρα θα ερθει κοντα μου και το δικο μου μωρακι.παρολα αυτα μπηκα φοβισμενη στο χειρουργειο.με πειραζαν οι γιατροι και ανασιθησιολογοι.μου εγαν τι μουρα ειναι αυτα που εχω.χαχαχα.το ενοιωθα ,ημουν πολυ σφιγμενη.εγω εκανα ραχιαια αναισθησια,δνε πονεσα απλα καταλαβαινα καποια πραγματα ειδικα στο τελος που με ραβανε.πονουσα τις πρωτες μερες,αλλα απο την 3 μερα και μετα π[ου ειχα το μωρο αρχισα να συνερχμαι γιατι δενε ιχα κι αλλη επιλογη επρεπε να σηκωνομαι.στην αρχη ελεγα δνε θελω να το ξαναπερασω.συνηλθα πολυ γρηγορα και τωρα ειμαι παρα πολυ καλα.ηταν η ψυχολογια της στιγμης,ο φοβος του αν θα πανε ολλα καλα.ενοιωθα τον γιατρο να με παταει ψιλα για να κατεβει το μωρο,να λεει οτι τους ζορισε.μωλις ομως βγηκε,και ακουσα το κλαμα του,που μου τον δειξανε κι ολοι λεγανε τι μεγαλος και τι ομορφουλης που ειναι ξεχασα τα παντα.φοβο,πονο.το μονο που ηθελα ηταν να τον ξαναδω.σιγα σιγα θα το ξεχασω και θα θυμαμαι εκεινη την μερα μονο σνα την πιο ευτυχισμενη της ζωης μου γιατι ηρθε στην ζωη μου το πιο γλυκο πλασματακι.

λευκουλι μου στα εγραψα,ελπιζω να μην σε επιρρεασω αρνητικα αλλα ηθελα να ειμαι ειλικρινεις,γιατι εχουμε μαθει εδω τοσο καιρο να μοιραζομαστε αυτα που νοιωθουμε.

να μην φοβηθεις,στα ιδιωτικα ειναι και πιο καλα τα πραγματα,σε προσεχουν πιο πολυ και με την επισκληριδιο δεν νοιωθεις και τιποτα.η σκεψη σου να ειναι μονο στον λευκουλι σου.

[leukouli2010]

Σ ευχαριστώ παναν μου! Την εμπειρία σου ήθελα να μοιραστεις μαζί μας όπως κ να ήταν αυτή!! Όλα θα ξεχαστούν ! Εξάλλου λίγες ώρες είναι μόνο που είναι τίποτα μπροστά σε μια ζωη γεμάτη ευτυχία με τα μωρακια μας!