Γάμος σε αδιέξοδο...

[Northstar]

Είμαι 40 ετών και η σύζυγός μου 39 ετών. Έχουμε 3 πανέμορφα παιδιά 10, 8 και 5 ετών, τα οποία ζωή να 'χουνε μας κουράζουν πολύ όπως είναι φυσικό. Με τη γυναίκα μου παντρευτήκαμε σχετικά βιαστικά...και ίσως εκεί είναι το πρόβλημα. Από την πρώτη στιγμή που παντρευτήκαμε εμφανίστηκαν τα προβλήματα με καθημερινούς καβγάδες οι οποίοι συνεχίζονται μέχρι και σήμερα πιο έντονα. Η σύζυγός μου είναι γενικά οξύθυμη και αθυρόστομη με αποτέλεσμα όλοι οι καβγάδες να γίνονται μπροστά στα παιδιά. Ανταλλάσσουμε κουβέντες απίστευτες ενώπιον των παιδιών.... Σε αυτό το γάμο έχω δώσει τα πάντα...λόγω ειδικών συνθηκών. Πλέον δεν αντέχω άλλο και θέλω να χωρίσω. Το πρόβλημα όμως είναι ότι αν αποχωρήσω από το σπίτι, δεν θα τα καταφέρουν μόνοι τους. Τα παιδιά είμαι σίγουρος ότι θα δυστυχήσουν και θα περάσουν πολύ άσχημα. Λόγω των ειδικών συνθηκών που προανέφερα, η σύζυγος δεν μπορεί να μετακινήσει τα παιδιά (σχολείο, φροντιστήρια κλπ)...τι να κάνω? Πεθαίνω καθημερινά μέσα σε αυτό το γάμο και τα παιδιά πληγώνονται ανεπανόρθωτα. Μακάρι να μπορούσα να πάρω την επιμέλεια και να τους προσφέρω ό,τι δεν μπορεί η γυναίκα μου αλλά ξέρω ότι αυτό είναι απίθανο. Τι να κάνω? Είμαι σε απόγνωση... 

 

[Penny...]

Just now, Northstar είπε:

Είμαι 40 ετών και η σύζυγός μου 39 ετών. Έχουμε 3 πανέμορφα παιδιά 10, 8 και 5 ετών, τα οποία ζωή να 'χουνε μας κουράζουν πολύ όπως είναι φυσικό. Με τη γυναίκα μου παντρευτήκαμε σχετικά βιαστικά...και ίσως εκεί είναι το πρόβλημα. Από την πρώτη στιγμή που παντρευτήκαμε εμφανίστηκαν τα προβλήματα με καθημερινούς καβγάδες οι οποίοι συνεχίζονται μέχρι και σήμερα πιο έντονα. Η σύζυγός μου είναι γενικά οξύθυμη και αθυρόστομη με αποτέλεσμα όλοι οι καβγάδες να γίνονται μπροστά στα παιδιά. Ανταλλάσσουμε κουβέντες απίστευτες ενώπιον των παιδιών.... Σε αυτό το γάμο έχω δώσει τα πάντα...λόγω ειδικών συνθηκών. Πλέον δεν αντέχω άλλο και θέλω να χωρίσω. Το πρόβλημα όμως είναι ότι αν αποχωρήσω από το σπίτι, δεν θα τα καταφέρουν μόνοι τους. Τα παιδιά είμαι σίγουρος ότι θα δυστυχήσουν και θα περάσουν πολύ άσχημα. Λόγω των ειδικών συνθηκών που προανέφερα, η σύζυγος δεν μπορεί να μετακινήσει τα παιδιά (σχολείο, φροντιστήρια κλπ)...τι να κάνω? Πεθαίνω καθημερινά μέσα σε αυτό το γάμο και τα παιδιά πληγώνονται ανεπανόρθωτα. Μακάρι να μπορούσα να πάρω την επιμέλεια και να τους προσφέρω ό,τι δεν μπορεί η γυναίκα μου αλλά ξέρω ότι αυτό είναι απίθανο. Τι να κάνω? Είμαι σε απόγνωση... 

 

δύσκολο ολο αυτό και ακόμα πιο δύσκολο ολο αυτό που περνάς είσαι σε μια μέση κατάσταση απο την μια ουτρ εσύ μπορείς να ζεις σε μια κατάσταση που πιεζεσαι και δεν μπορείς ψυχολογικά να τα βγαλεις πέρα αλλά απο οτι κατάλαβα η γυναικα σου έχει προβλήματα συμπεριφορας που και να κατσεις να της μιλησεις όμορφα δεν ξςρω αν οφελει το μόνο που θα μπορούσες και δεν ξέρω αν έχει αποτέλεσμα είναι να συμβουλεύτηκε ένα σύμβουλο γάμου που να σας βοηθήσει και μπορείς να πεις στην γυναικα σου να δει ενα ειδικό εσύ είσαι εντάξει μαζί της;;; σίγουρα δεν κανείς η δεν λες κάτι που την φέρνει σε αυτήν την συμπεριφορα θα σου έλεγα να φύγεις αλλά Ειπες οτι τα παιδιά σεν θα μπορούσαν χωρίς εσενα τώρα το να τα πάρεις απο την μητέρα δεν θα στο συνιστουσα αυτό μπορείς να το κανείς μόνο αν τα παιδιά δέχονται κακοποίηση η δεν μπορεί να τα φροντίσει αν αυτό γίνεται και μπορείς να το αποδείξεις τότε εχεις τον νόμο με τα χέρια σου αυτές είναι οι λύσεις δεν υπάρχουν αλλες

[Nicol_]

Just now, Northstar είπε:

Είμαι 40 ετών και η σύζυγός μου 39 ετών. Έχουμε 3 πανέμορφα παιδιά 10, 8 και 5 ετών, τα οποία ζωή να 'χουνε μας κουράζουν πολύ όπως είναι φυσικό. Με τη γυναίκα μου παντρευτήκαμε σχετικά βιαστικά...και ίσως εκεί είναι το πρόβλημα. Από την πρώτη στιγμή που παντρευτήκαμε εμφανίστηκαν τα προβλήματα με καθημερινούς καβγάδες οι οποίοι συνεχίζονται μέχρι και σήμερα πιο έντονα. Η σύζυγός μου είναι γενικά οξύθυμη και αθυρόστομη με αποτέλεσμα όλοι οι καβγάδες να γίνονται μπροστά στα παιδιά. Ανταλλάσσουμε κουβέντες απίστευτες ενώπιον των παιδιών.... Σε αυτό το γάμο έχω δώσει τα πάντα...λόγω ειδικών συνθηκών. Πλέον δεν αντέχω άλλο και θέλω να χωρίσω. Το πρόβλημα όμως είναι ότι αν αποχωρήσω από το σπίτι, δεν θα τα καταφέρουν μόνοι τους. Τα παιδιά είμαι σίγουρος ότι θα δυστυχήσουν και θα περάσουν πολύ άσχημα. Λόγω των ειδικών συνθηκών που προανέφερα, η σύζυγος δεν μπορεί να μετακινήσει τα παιδιά (σχολείο, φροντιστήρια κλπ)...τι να κάνω? Πεθαίνω καθημερινά μέσα σε αυτό το γάμο και τα παιδιά πληγώνονται ανεπανόρθωτα. Μακάρι να μπορούσα να πάρω την επιμέλεια και να τους προσφέρω ό,τι δεν μπορεί η γυναίκα μου αλλά ξέρω ότι αυτό είναι απίθανο. Τι να κάνω? Είμαι σε απόγνωση... 

 

Να μου επιτρέψεις να σε ρωτησω ποιες ειναι αυτες οι ειδικες συνθηκες? Αυτο μπορει να εχει σημασια οσον αφορα την επιμελεια των παιδιων. Αν η γυναικα σου δεν μπορεί να τα φροντιζει και επίπλεον υπάρχει κ καποιος αλλος σοβαρος λογος, τοτε είναι πιθανό να παρεις εσυ την επιμελεια.

Τώρα οσον αφορα το χωρισμό, απο τη στιγμη που επικρατει αυτη η αρρωστημένη κατασταση η λυση για μένα ειναι το διαζύγιο. Ηδη η κατασταση ειναι πολυ κακη για τα Παιδιά. Μπορείς να βοηθάς τα παιδια μενοντας καπου πολυ κοντα ισως μεχρι να ξεκαθαρίσετε σε ποιον θα μεινουν τελικα

[Farmakotriftena]

16 ώρες πρίν, Northstar είπε:

Είμαι 40 ετών και η σύζυγός μου 39 ετών. Έχουμε 3 πανέμορφα παιδιά 10, 8 και 5 ετών, τα οποία ζωή να 'χουνε μας κουράζουν πολύ όπως είναι φυσικό. Με τη γυναίκα μου παντρευτήκαμε σχετικά βιαστικά...και ίσως εκεί είναι το πρόβλημα. Από την πρώτη στιγμή που παντρευτήκαμε εμφανίστηκαν τα προβλήματα με καθημερινούς καβγάδες οι οποίοι συνεχίζονται μέχρι και σήμερα πιο έντονα. Η σύζυγός μου είναι γενικά οξύθυμη και αθυρόστομη με αποτέλεσμα όλοι οι καβγάδες να γίνονται μπροστά στα παιδιά. Ανταλλάσσουμε κουβέντες απίστευτες ενώπιον των παιδιών.... Σε αυτό το γάμο έχω δώσει τα πάντα...λόγω ειδικών συνθηκών. Πλέον δεν αντέχω άλλο και θέλω να χωρίσω. Το πρόβλημα όμως είναι ότι αν αποχωρήσω από το σπίτι, δεν θα τα καταφέρουν μόνοι τους. Τα παιδιά είμαι σίγουρος ότι θα δυστυχήσουν και θα περάσουν πολύ άσχημα. Λόγω των ειδικών συνθηκών που προανέφερα, η σύζυγος δεν μπορεί να μετακινήσει τα παιδιά (σχολείο, φροντιστήρια κλπ)...τι να κάνω? Πεθαίνω καθημερινά μέσα σε αυτό το γάμο και τα παιδιά πληγώνονται ανεπανόρθωτα. Μακάρι να μπορούσα να πάρω την επιμέλεια και να τους προσφέρω ό,τι δεν μπορεί η γυναίκα μου αλλά ξέρω ότι αυτό είναι απίθανο. Τι να κάνω? Είμαι σε απόγνωση... 

 

Το γεγονός πως η μητέρα είναι οξυθυμη δεν είναι λόγος να χάσει την επιμέλεια των παιδιών ούτε την κάνει να ανήκει στις "ειδικές συνθήκες" . Εκτος κι αν είναι βίαιη ή Εκτός κι αν έχει καποιο ψυχιατρικό πρόβλημα που την εμποδίζει να φροντίζει όπως πρέπει τα παιδιά,  γιατί γράφεις πως δεν μπορεί να μετακινήσει τα παιδιά σε σχολεία, φροντιστήρια κτλ.

Από την άλλη όταν χάνεται ο έλεγχος και έχετε ξεσπάσματα μπροστά στα παιδιά σας, φταίτε και οι δυο γι'αυτό.

Μπράβο σου Όμως, που το έχεις παλέψει τόσα χρόνια και μπράβο σου που νοιάζεσαι για το πώς θα τα βγάλει πέρα. Για να έχεις φτάσει στο σημείο να νιώθεις ότι πεθαίνεις κάθε μέρα σε αυτόν το γάμο, θεωρώ πως έχει φτάσει και το τέλος και δύσκολα θα βοηθούσε ακόμα και σύμβουλος γάμου. Οι ρωγμές και η ψυχολογική φθορά μετά από τέτοιες καταστάσεις πλέον είναι τεράστιες. Πρέπει να συζητήσετε να βρείτε λύσεις για τα παιδιά σας και απλα μη ξεχνάτε πως πάνω απ'όλα είναι εκείνα και πως έχουν ανάγκη και τους δυο σας. Το μεγάλο δράμα ξεκινάει όταν ξεκινάει και ο πόλεμος μεταξύ των γονέων, βάζοντας τα παιδιά στη μέση με επιμελειες και απειλές, καθαρά και μόνο από καπρίτσιο. Φαίνεσαι ισορροπημένος και κατασταλαγμενος ως προς τα συναισθήματα σου πλέον. Βρείτε από κοινού την καλύτερη λύση για τα παιδιά σας.