Αποβολή 22εβδ

[Ntina89]

Καλησπέρα θα ήθελα να πω κ γω τν δικιά μου ιστορία..όλα ξεκίνησαν όταν πήγα να κάνω β επιπέδου στης 4/10 ο γιατρός εκεί βρήκε το μωρό μικρό κ τα άκρα του κοντά βέβαια μ είπε ότι μπορεί να είναι κ από αποκόλληση π είχα, αλλά καλό είναι να κάνω αμνιοπακεντηση ..μου κόπηκαν τα πόδια όταν τ έλεγε αυτά δεν ήθελα να το πιστέψω ότι μπορεί να χει κάτι το μωρό μου έτσι με τν άντρα μου είπαμε να πάρουμε μια δεύτερη γνώμη κ κλείσαμε για τς 20/10 να πάμε γ ακόμα μια β επιπέδου σε άλλο γιατρο..εγώ είχα σταματήσει να πηγενω σε έξω γιατρό κ θα ξεκινούσα να πηγενω στο νοσοκομείο .. όμως ένιωθα κάπως ότι το μωρό δεν το νιώθω κ κλείνω Στις 16/10 σε γυναικολόγο να δει το μωρό..πάω με εξετάζει ο γιατρός κ αργεί να μιλήσει κτλβ ότι κάτι δεν πάει κλ μετά από λίγο μ λέει Ντίνα δεν εχω καλά νέα η καρδούλα του δεν ακούγετε το μωρό δεν ζει..εκεί σταμάτησε κ δικιά μου κόπηκαν τα πόδια μου δεν μπορούσα να το πιστέψω μόνο έκλαιγα δεν άκουγα τπτ από αυτά π λέγε ο γιατρός..φεύγουμε από γιατρό πάει σπίτι κ όλοι μου λένε ότι πρέπει να πάω στο νοσοκομείο να γεννήσω δεν ήθελα με τπτ να πάω δν ήθελα να μου πάρουν τν κορούλα μου από μέσα μου..μέτα από πολύ ώρα πάω στο νοσοκομείο με κρατάνε μέσα κ μ χορηγούν χάπια κολπικά για τεχνικούς πονους..το βράδυ εκείνο ήταν τόσο δύσκολο δεν κοιμήθηκε καθόλου έκλαιγα συνέχεια δν γινόταν να μου τ Πάρουν έλεγα δεν είναι η ώρα της ακόμα να γεννηθεί ήθελα να ανοίξω τν πορτα κ να φυγω.. ξημέρωσε τ πρωί μ ξανά έσωσαν χάπια.κατα τς 2 με έπιασαν πόνοι κ το μωρό κατεβενε με ξάπλωσαν μ σκεπασαν το πρόσωπο και μ το πήραν το βάζουν σε ένα κουτί κ το περνούν λέω από μέσα μου Θεό μου γτ να Μν ήταν αλλιώς τα πράγματα να Μν τ πάρω αγκαλιά να ακούσω τ κλάμα του κ να είναι έτσι? Περνούν τα αγγελούδι μου μακρια μου..μετά μ κάνουν αποξυση.. μετά πάω στο δωμάτιο ήρθε ο γιατρός κ μ λέει ότι το μωρό ήταν μικρό κ τ άκρα κοντά.. ήταν μικρό γ αυτό δεν τα κατάφερε δλδ ότι μ είχε πει ο γιατρός στη β..βγαίνω από το νοσοκομείο κ μέτα από λίγες μέρες πάω στο γυναικολόγο σε καινούργιο..με το ιστορικό βλέπεις τς εξετάσεις κ μ λέει τα ίδια κ αυτός  με εξέτασε μ λέει μητρικά όλα είναι  μια χαρά κότι θα πρέπει να κάνουμε καρυοτυπου  ζεύγους κ θρομβοφιλα..δεν ξέρω πότε θα είμαι έτοιμη να τς κανω..από τότε που βγήκα από το νοσοκομείο δεν εχω βγει από σπίτι παρά μόνο να πάω στο γιατρό.. δεν ξέρω αλλά πονάει πλ η ψυχή δεν ξέρω πως θα το χειριστω.. 

[palmoira]

Καλησπέρα Ντίνα,

λυπαμαι πολύ για την απώλειά σου. Έχασα και εγώ ένα μωρό 31 εβδομάδων πριν λίγο καιρό και σε καταλαβαίνω απόλυτα. Αυτή τη βδομάδα θα γεννούσα κανονικά όμως γέννησα και εγώ ένα νεκρό αγοράκι στις 4 Οκτώβρη που μέχρι εκείνη τη στιγμή όλα πήγαιναν φυσιολογικά. Θα σου ακουστεί χαζό και τετριμμένο, το ίδιο έλεγα και εγώ όμως ο χρόνος είναι μεγάλος γιατρός.οχι δεν ξεχνάς ότι έχασες ένα παιδί όμως μαθαίνεις να ζεις με αυτό και να το διαχειρίζεσαι.δεν είναι εύκολο το ξέρω. Το πρώτο που πρέπει να σε παρηγορεί είναι ότι είσαι ΕΣΥ καλά. Αυτό αυτομάτως σημαίνει ότι μπορείτε να ξαναπροσπαθήσετε. Δυστυχώς δεν έχουν όλες οι εγκυμοσύνες το αίσιο τέλος που θα θέλαμε. Εμείς το χάσαμε από κόμπο στον ομφάλιο λώρο. Κάνε κουράγιο και υπομονή. Οι εξετάσεις που σου είπε ο γιατρός καλό είναι να τις κάνεις όποτε νιώσετε έτοιμοι με τον άντρα σου. Μη διστάσεις να ζητήσεις βοήθεια αν νιώθεις ότι τη χρειάζεσαι. Εμένα με βοήθησε πολύ το φόρουμ και τα κοριτσια εδώ αλλά δεν αποκλείω και το να ζητήσω βοήθεια από κάποιον ειδικό ψυχολόγο. Έμεινα εβδομάδες ολόκληρες στο σπίτι να κοιτάω το ταβάνι, με τα πατζουρια κλειστά και να κλαίω στο σκοτάδι. Ο,τι νιώθεις ότι σε βοηθάει να το κάνεις και μην απολογείσαι σε κανέναν. Όμως πρέπει να σταθείς και στα πόδια σου κάποια στιγμή και να προσπαθήσεις ξανά. Όποτε χρειαστείς να μιλήσεις είμαι εδώ. Έιτε στο φόρουμ είτε σε μήνυμα. 

Καλό κουράγιο 

[Μπουλίτσα]

Λυπαμαι πολυ κοριτσι μου...πραγματικα κι ας μη σε ξερω...ειναι τοσο κριμα να μενουμε με αδειες αγκαλιες.Εγω δοξαζω το Θεο που εχω τρια παιδακια αλλα το 4ο μου εγινε αγγελακι πολυ νωρις.Ειμαι στο κρεβατι με πονους περιμενοντας να το αποβαλλω φυσιολογικα.Δε μπορω να πω λογια παρηγοριας μιας και στην παρουσα φαση δεν πιστευω πως θα βοηθησουν.

[Ntina89]

Κορίτσια ευχαριστώ πολύ.λυπαμαι πολύ κ για τς δικε σας  απωλιες ...μακάρι να ήταν αλλιώς τα πράγματα κ ποτέ καμία γυναίκα να Μν βίωνε αυτη τν κατασταση... 

[anemoni1989]

Καλημερα.... Λυπαμαι απιστευτα για αυτο που βιωσες.... Ειχα και εγω μια παλινδρομη πριν λιγες μερες,  μολις στην 9η εβδομαδα και υπεβληιην σε αποξεση και ποναει πολυ.... Οποτε φανταζομαι πως τα δικα σου συναισθήματα ειναι σαφως μη συγκρισιμα με τα δικα μ... Δεν ξερω να σου πω κατι αλλο... Με οσους εχω μιλησει,  λενε πως "περναει"... Ελπιζω βεβαια να ισχυει,  γιατι διαφορετικά θα τρελαθουμε... Εγω θα σε συμβουλευα να ζησεις το πενθος σου με ολο του το μεγαλείο... Κλαψε,  φωναξε, κανε οπως νιωθεις... Εγω που προσπαθησα να το παιξω δυνατη,  χειρότερα με εκανα...

Καλο κουράγιο εύχομαι σε ολες μας και σου στελνω μια μεγαλη αγκαλια κι ας μη σε ξερω... Πονεσα ομως μαζι αου διαβάζοντας την ιστορία σου... 

[Ntina89]

1 hour ago, anemoni1989 είπε:

Καλημερα.... Λυπαμαι απιστευτα για αυτο που βιωσες.... Ειχα και εγω μια παλινδρομη πριν λιγες μερες,  μολις στην 9η εβδομαδα και υπεβληιην σε αποξεση και ποναει πολυ.... Οποτε φανταζομαι πως τα δικα σου συναισθήματα ειναι σαφως μη συγκρισιμα με τα δικα μ... Δεν ξερω να σου πω κατι αλλο... Με οσους εχω μιλησει,  λενε πως "περναει"... Ελπιζω βεβαια να ισχυει,  γιατι διαφορετικά θα τρελαθουμε... Εγω θα σε συμβουλευα να ζησεις το πενθος σου με ολο του το μεγαλείο... Κλαψε,  φωναξε, κανε οπως νιωθεις... Εγω που προσπαθησα να το παιξω δυνατη,  χειρότερα με εκανα...

Καλο κουράγιο εύχομαι σε ολες μας και σου στελνω μια μεγαλη αγκαλια κι ας μη σε ξερω... Πονεσα ομως μαζι αου διαβάζοντας την ιστορία σου... 

Καλημέρα..σε ευχαριστώ πολύ και λυπάμαι πολύ κ για την δική σου απώλεια..τώρα γνώμη δική μου ποτέ δεν θα περάσει αυτή απωλεια κ ο πόνος που νιώθουμε.απλα θεωρώ ότι θα μάθουμε να ζούμε με αυτή τη απώλεια.. κουράγιο σε όλες μας..

[anemoni1989]

Σε ευχαριστώ... Ουτε εγω πιστευω οτι περναει με την εννοια οτι το ξεχνας. .. Απλα μαθαινεις να ζεις με αυτο και μαλακωνει ο πονος... Προσωπικα,  προσπαθω να παρηγορηθω με τη σκεψη οτι αφου εμεινα μια φορα ευκολα εγκυος,  θα τα ξανακαταφερω... Οπως επισης με το οτι αν δεν γινοταν τωρα,  θα γινόταν αργότερα και θα ηταν πολυ χειρότερα ψυχολογικα... Αλλα και παλι,  δυσκολευομαι... Χαρακτηριστικά,  μια φιλη που γεννησε προσφατα μας προσκαλεσε απιτι επειδη σαραντισε,  αλλα δε νομιζω να παω... Δεν μπορω να με ψυχολογισω,  αλλα ακομα και στη σκεψη βαζω τα κλαμματα... 

[xristina55]

Καλημερα κ απο μενα ,αυτο που μολις περασες ειναι ο χειροτερος μου φοβος κ η ιστορια σου με ανατριχιασε...η ιστορια μου ειναι αρκετα γνωστη ,εχω 5 απωλειες στο ιστορικο μου αλλα οχι σε τοσο μεγαλη εβδομαδα ,φτασαμε μεχρι την 14η

ουτε εγω ξερω πραγματικα πως τα αφησα πισω μου κ συνεχιζω να προσπαθω αλλα τωρα πια λεω οτι αν μου τυχει κατι τετοιο σε προχωρημενη εγκυμοσυνη μπορει κ να τρελαθω

Ο χρονος οπως ειπανε πολλα κοριτσια ειναι ο καλυτερος γιατρος ,η καθημερινοτητα κ η στηριξη κ αγαπη του αντρα μας κανουν καθε μερα πιο υποφερτη απο την προηγουμενη

Ο πονος κ οι σκεψεις φυσικα κ δεν φευγουν ποτε απλα τα κανουμε κομματι του εαυτου μας κ μαθαινουμε να ζουμε με αυτα

Προσωπικα το μονο που μου δινει δυναμη ειναι η ελπιδα κ η προσμονη οτι αφου μπορω να μεινω εγκυος ονειρευομαι τη στιγμη που θα αγκαλιασω για πρωτη φορα το παιδακι μου.. ολα τα υπολοιπα απλα τα κλειδωνεις κ προσπαθεις να κοιτας μπροστα

[Ntina89]

πρίν από 7 λεπτά , xristina55 είπε:

Καλημερα κ απο μενα ,αυτο που μολις περασες ειναι ο χειροτερος μου φοβος κ η ιστορια σου με ανατριχιασε...η ιστορια μου ειναι αρκετα γνωστη ,εχω 5 απωλειες στο ιστορικο μου αλλα οχι σε τοσο μεγαλη εβδομαδα ,φτασαμε μεχρι την 14η

ουτε εγω ξερω πραγματικα πως τα αφησα πισω μου κ συνεχιζω να προσπαθω αλλα τωρα πια λεω οτι αν μου τυχει κατι τετοιο σε προχωρημενη εγκυμοσυνη μπορει κ να τρελαθω

Ο χρονος οπως ειπανε πολλα κοριτσια ειναι ο καλυτερος γιατρος ,η καθημερινοτητα κ η στηριξη κ αγαπη του αντρα μας κανουν καθε μερα πιο υποφερτη απο την προηγουμενη

Ο πονος κ οι σκεψεις φυσικα κ δεν φευγουν ποτε απλα τα κανουμε κομματι του εαυτου μας κ μαθαινουμε να ζουμε με αυτα

Προσωπικα το μονο που μου δινει δυναμη ειναι η ελπιδα κ η προσμονη οτι αφου μπορω να μεινω εγκυος ονειρευομαι τη στιγμη που θα αγκαλιασω για πρωτη φορα το παιδακι μου.. ολα τα υπολοιπα απλα τα κλειδωνεις κ προσπαθεις να κοιτας μπροστα

Καλημέρα Χριστίνα λυπάμαι πολύ για τς απώλειε σου εύχομαι μέσα από τν καρδιά μου να ρθει η στιγμή που θα κρατήσει ς το μωρό σου αγκαλια,κ ίδιο εύχομαι για όλες μας.. μακάρι ποτέ καμία γυναίκα να Μν περνούσε αυτό αλλά δυστυχώς δεν γίνεται.. υπάρχουν στιγμές που τα βάζω με τν εαυτό μου ότι εγώ φταίω δεν τν πρόσεξα είχα δύο αποκόλληση ς κ 2 ήταν κ ποιο μεγάλη ειχα αιμορογια 4 μήνα  ,αφού όταν πηγενα στο νοσοκομείο με τν άντρα μου έλεγα πάει τν έχασα τν κορούλα μου αλλά όχι εκείνη τα είχε καταφέρει κ ζουσε..όλο είχα αυτό το άγχος μ. Δω αίμα. Μν ξανά έχω αποκόλληση..εκεί π ηρεμησα έγινε αυτό σταμάτησε κ η καρδούλα τς..πάντα θα με τρωει αυτό το γτ τι έγινε λάθος..

πρίν από 38 λεπτά , anemoni1989 είπε:

Σε ευχαριστώ... Ουτε εγω πιστευω οτι περναει με την εννοια οτι το ξεχνας. .. Απλα μαθαινεις να ζεις με αυτο και μαλακωνει ο πονος... Προσωπικα,  προσπαθω να παρηγορηθω με τη σκεψη οτι αφου εμεινα μια φορα ευκολα εγκυος,  θα τα ξανακαταφερω... Οπως επισης με το οτι αν δεν γινοταν τωρα,  θα γινόταν αργότερα και θα ηταν πολυ χειρότερα ψυχολογικα... Αλλα και παλι,  δυσκολευομαι... Χαρακτηριστικά,  μια φιλη που γεννησε προσφατα μας προσκαλεσε απιτι επειδη σαραντισε,  αλλα δε νομιζω να παω... Δεν μπορω να με ψυχολογισω,  αλλα ακομα και στη σκεψη βαζω τα κλαμματα... 

Δεν θα πιέσεις τν εαυτό σου σε τπτ αν δεν μπορείς δεν θα πας..ούτε εγώ θα μπορούσα εγώ μόνο που βλέπω διαφημίσει με μωρα δν μπορώ να το διαχειριστω αλλάζω καναλι..

[xristina55]

6 ώρες πρίν, Ntina89 είπε:

Καλημέρα Χριστίνα λυπάμαι πολύ για τς απώλειε σου εύχομαι μέσα από τν καρδιά μου να ρθει η στιγμή που θα κρατήσει ς το μωρό σου αγκαλια,κ ίδιο εύχομαι για όλες μας.. μακάρι ποτέ καμία γυναίκα να Μν περνούσε αυτό αλλά δυστυχώς δεν γίνεται.. υπάρχουν στιγμές που τα βάζω με τν εαυτό μου ότι εγώ φταίω δεν τν πρόσεξα είχα δύο αποκόλληση ς κ 2 ήταν κ ποιο μεγάλη ειχα αιμορογια 4 μήνα  ,αφού όταν πηγενα στο νοσοκομείο με τν άντρα μου έλεγα πάει τν έχασα τν κορούλα μου αλλά όχι εκείνη τα είχε καταφέρει κ ζουσε..όλο είχα αυτό το άγχος μ. Δω αίμα. Μν ξανά έχω αποκόλληση..εκεί π ηρεμησα έγινε αυτό σταμάτησε κ η καρδούλα τς..πάντα θα με τρωει αυτό το γτ τι έγινε λάθος..

Δεν θα πιέσεις τν εαυτό σου σε τπτ αν δεν μπορείς δεν θα πας..ούτε εγώ θα μπορούσα εγώ μόνο που βλέπω διαφημίσει με μωρα δν μπορώ να το διαχειριστω αλλάζω καναλι..

Μην το κανεις αυτο στον εαυτο σου πραγματικα...το κανα κ εγω για πολυ καιρο κ πραγματικα το μονο που καταφερνουμε ειναι να μαυριζουμε τις ψυχες μας κ να χουμε καθημερινα τεραστιες τυψεις

Κ γω επι μηνες ελεγα μηπως εφταιγαν ενα εκατομμυριο πραγματα που εκανα οχι μονο στις εγκυμοσυνες αλλα σε ολη  μου τη ζωη ,πραγματικα τρελαινεσαι...

Μια σοφη κουβεντα που μου πε ο γιατρος μου κ μου εμεινε ειναι πως κ να μεινεις στο κρεβατι 9 μηνες με σταυρωμενα τα ποδια κ να κοιτας το ταβανι ,αν μια εγκυμοσυνη ειναι να παει στραβα θα παει... γι αυτο μην κατηγορεις τον εαυτο σου ,δυστυχως οτι ειναι να γινει θα γινει

Ψυχραιμια ,υπομονη κ θετικη σκεψη οσο μπορουμε...

[Ntina89]

πρίν από 24 λεπτά , xristina55 είπε:

Μην το κανεις αυτο στον εαυτο σου πραγματικα...το κανα κ εγω για πολυ καιρο κ πραγματικα το μονο που καταφερνουμε ειναι να μαυριζουμε τις ψυχες μας κ να χουμε καθημερινα τεραστιες τυψεις

Κ γω επι μηνες ελεγα μηπως εφταιγαν ενα εκατομμυριο πραγματα που εκανα οχι μονο στις εγκυμοσυνες αλλα σε ολη  μου τη ζωη ,πραγματικα τρελαινεσαι...

Μια σοφη κουβεντα που μου πε ο γιατρος μου κ μου εμεινε ειναι πως κ να μεινεις στο κρεβατι 9 μηνες με σταυρωμενα τα ποδια κ να κοιτας το ταβανι ,αν μια εγκυμοσυνη ειναι να παει στραβα θα παει... γι αυτο μην κατηγορεις τον εαυτο σου ,δυστυχως οτι ειναι να γινει θα γινει

Ψυχραιμια ,υπομονη κ θετικη σκεψη οσο μπορουμε...

Υπάρχουν στιγμές που προσπαθώ να αρχίσω να κάνω θετικές σκέψεις για να κάνω κ τς εξετάσεις πρέπει να μπω σε ένα πρόγραμμα να τα κάνω όλα... Αλλά μετά σταματαω είναι νωρίς ακόμα για το ότι διποτε..ο άντρας μου κ οι δικοί μου λένε ότι έτσι όπως πάω ποτέ θα πάρω τν απόφαση να κάνω πράγματα..  υπάρχουν πολλές στιγμές τς ημέρας που χάνουμε κ το μυαλό μου είναι πάντα στο μωρό μου..πολλές φορές εχω τν εικόνα της γέννας μπροστά.. σκέφτομαι τα όνειρα που είχα κάνει γ αυτό το αγγελούδι  όλα γκρεμίστηκαν μεσα σε μια μέρα..

[Κελυ 32]

Λυπαμαι και σε καταλαβαινω απολυτα για οσα περνας..Δεν μπορει καποιος που δεν εχει περασει το ιδιο να σε νιωσει ευκολα. Ενα θα σου πω. Ειναι απολυτα φυσιολογικο να πονας πολυ..να νιωθεις θυμο και θλιψη..Ομως θα σου πω αυτο που εμαθα με πολυ κοπο και πονο να λεω στον εαυτο μου. Σηκωσε το κεφαλι ψηλα και μην σταματας να διεκδικεις τα ονειρα σου. Δωσε χρονο στον εαυτο σου..κανε τις απαραιτητες εξετασεις ακολουθωντας το ενστικτο σου και μετα οτιδηποτε αλλο. Θα δικαιωθεις...Εγω αυριο ετοιμαζομαι για αποξεση..Ειναι η δευτερη παλινδρομη μεσα στο ιδιο ετος..Ταλαιπωρπυμαι απο 9 Γεναρη οπου εμαθα την πρωτη μου εγκυμοσυνη..ολα κυλουσαν ομαλα ωσπου σταματησε η καρδουλα του στην 8η βδομαδα..εκει αρχισε ο γολογοθας..μπηκα δυο φορες χειρουργειο γιατι εχω οπισθια μητρα και δεν καθαριζα..μετα απο πολυ πονο εδωσα θαρρος στον εαυτο μου και εμεινα παλι εγκυος τον Οκτωβρη..στις 16 ...τη μερα γενεθλιων μου..ολα παλι ηταν καλα..αυτη τη φορα ομως δεν ειχα μωρακι..κενος σακος...προσπαθωντας ο γιατρος μου να αποφυγει την αποξεση επειδη δετος εχω ταλαιοωρηθει μου εδωσε χαπια να αποβαλω φυσικα..ομως δεν τα καταφερα..οποτε παλι αυριο αποξεση..Μετα απο ολα αυτα...εχω πλεον γινει πολυ σκληρη..παντα φοβομουν τους γιατρους..πλεον δεν με τρομαζει τιποτα...θελω μονο να πανε οσ καλα για να μπορεσω να ξαναζηαω το θαυμα της εγκυμοσυνης..και δεν θα μας σταματησεο ουτε εμενα ουτε εσενα τιποτα. Θα τα καταφερουμε! 

[Ntina89]

πρίν από 21 λεπτά , Κελυ 32 είπε:

Λυπαμαι και σε καταλαβαινω απολυτα για οσα περνας..Δεν μπορει καποιος που δεν εχει περασει το ιδιο να σε νιωσει ευκολα. Ενα θα σου πω. Ειναι απολυτα φυσιολογικο να πονας πολυ..να νιωθεις θυμο και θλιψη..Ομως θα σου πω αυτο που εμαθα με πολυ κοπο και πονο να λεω στον εαυτο μου. Σηκωσε το κεφαλι ψηλα και μην σταματας να διεκδικεις τα ονειρα σου. Δωσε χρονο στον εαυτο σου..κανε τις απαραιτητες εξετασεις ακολουθωντας το ενστικτο σου και μετα οτιδηποτε αλλο. Θα δικαιωθεις...Εγω αυριο ετοιμαζομαι για αποξεση..Ειναι η δευτερη παλινδρομη μεσα στο ιδιο ετος..Ταλαιπωρπυμαι απο 9 Γεναρη οπου εμαθα την πρωτη μου εγκυμοσυνη..ολα κυλουσαν ομαλα ωσπου σταματησε η καρδουλα του στην 8η βδομαδα..εκει αρχισε ο γολογοθας..μπηκα δυο φορες χειρουργειο γιατι εχω οπισθια μητρα και δεν καθαριζα..μετα απο πολυ πονο εδωσα θαρρος στον εαυτο μου και εμεινα παλι εγκυος τον Οκτωβρη..στις 16 ...τη μερα γενεθλιων μου..ολα παλι ηταν καλα..αυτη τη φορα ομως δεν ειχα μωρακι..κενος σακος...προσπαθωντας ο γιατρος μου να αποφυγει την αποξεση επειδη δετος εχω ταλαιοωρηθει μου εδωσε χαπια να αποβαλω φυσικα..ομως δεν τα καταφερα..οποτε παλι αυριο αποξεση..Μετα απο ολα αυτα...εχω πλεον γινει πολυ σκληρη..παντα φοβομουν τους γιατρους..πλεον δεν με τρομαζει τιποτα...θελω μονο να πανε οσ καλα για να μπορεσω να ξαναζηαω το θαυμα της εγκυμοσυνης..και δεν θα μας σταματησεο ουτε εμενα ουτε εσενα τιποτα. Θα τα καταφερουμε! 

Κέλυ μου λυπάμαι για τς απώλειες σου  κ καλό κουράγιο για αυριο..όπως είπα κ πριν εύχομαι κ μακάρι καμία γυναίκα να Μν το βίωνε αυτό... Μακάρι να ρθει σύντομα η στιγμή που όλες μας θα πάρουμε αγκαλιά τα μωράκια μας... Κ όσο για αυτά που χάσαμε πάντα θα υπάρχουν στη καρδιά μας κ στο μυαλό μας.. 

[Nansy29]

Ντίνα λυπάμαι πολύ για την απώλεια σου..ειναι φοβερό αυτό που συνέβη..δυστυχως είχα κι εγώ 4 ατυχίες η μια μάλιστα την προηγούμενη εβδομάδα όπου κάναμε διακοπή λόγω προβλήματος στο έμβρυο.ημουν 13η εβδομαδα..ολες οι ατυχίες ήταν νωρίς στην εγκυμοσυνη..δεν μπορώ καν να διανοηθώ πως είναι σε προχωρημένη εγκυμοσυνη..δεν νομίζω ότι υπάρχει χειροτερο..παρολα αυτά αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να φανούμε δυνατές και να αντιμετωπίσουμε αυτές τις κατάστασεις.εφοσον έχει περασει ήδη ένας μήνας θα σου πρότεινα σιγά σιγά να αρχίσεις να βγαίνεις εξω και ίσως να συμβουλευοσουν και κάποιον ψυχολογο..καποια πράγματα κοριτσια δεν είναι εύκολο να τα αντιμετωπίσουμε χωρίς βοήθεια. Το σίγουρο είναι ότι δεν ξεχνάς ποτέ..παντα θα θυμαμαι αυτες τις ψυχουλες κι ας χαθηκαν νωρίς..  με τον καιρό ομως ο πόνος απαλυνεται..μια αγκαλιά σε όλες κοριτσια..λυπαμαι για ολες τις απώλειες..

[Ntina89]

Νάνσυ ευχαριστώ και λυπάμαι για τς απώλειες σου μακάρι να Μν βιώναμε αυτη τν απώλεια ούτε στη αρχή ούτε στο τέλος της εγκυμοσύνης..μου είπαν και οι δικοί μου να πάω σε ένα ψυχολογο και ίσως να πάω κάποια στιγμή..σας ευχάριστω όλες για τα λόγια σας κ μ κάνει καλό που μοιράζομαι τν πόνο μου με κοπέλες που έχουν βιώσει το ίδιο πόνο..μακάρι να ήταν αλλιώς τα πράγματα κ να συζητήσαμε κάτι για καλο.. θέλει πολύ δύναμη για όλο αυτό εγώ προς το παρών δεν ξέρω άμα εχω τν δύναμη όχι να το ξεχάσω γτ δεν ξεχνιέται αυτό ποτέ αλλα να σταθώ στα πόδια μου κ να προχωρήσει ξέρω ότι πρέπει να γίνει όπως κ όλες μας πρέπει να σταθούμε στα πόδια μας..ξέρω ότι θα απαλύνει ο πόνος μας μόνο όταν θα ρθει ένα άλλο μωρό κ ελπίζω να ρθει σύντομα σε όλες μας κ να το πάρουμε αγκαλιά κ θα έχουν τα αδέλφακια τους από κει ψηλά που θα τα προσέχουν...