Εγώ και η Μανίνα

[Ηλιόχαρις]

Για όποιον έχει όρεξη για λίγο διάβασμα...

Τα όσα θα διαβάσετε παρακάτω είναι πέρα για πέρα αληθινά. Έπρεπε να περάσουν δύο ολόκληρα χρόνια για να τα ξορκίσω μέσα μου και να μπορώ να τα διηγηθώ σαν ταινία. Αλήθεια σας το λέω αν έβλεπα τέτοια πράγματα σε κινηματογραφική αίθουσα θα θεωρούσα οτι βλέπω αλμοδοβάρ ή κάποιον άλλον ευρωπαίο σκηνοθέτη με τη γραφικότητα των βαλκανίων. Τα σκέφτομαι καμιά φορά με το σύζυγο όσα περάσαμε εκείνο το καλοκαίρι και προσπαθούμε ακόμη να καταλάβουμε αν έγιναν όντως.

...Θέλουμε σαν τρελοί να γίνουμε γονείς, έχουμε ξοδεψει αρκετά χρήματα να πηγαίνουμε σε γιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων, εξετάσεις, φάρμακα, νοσοκομεία κλπ Το πρόβλημα (βιολογικό και υπαρκτό) είναι τέτοιο που δεν θα ωφελούσε μια εξωσωματική. Το έμβρυο χάνεται τις πρώτες εβδομάδες λόγω μη αιμάτωσης κλπ μην αναλωθώ σε αυτά. Αφού ερευνήσαμε πολλές εναλλακτικές, ακολουθήσαμε θεραπείες, κάναμε εξετάσεις αρκετά δαπανηρές, επισκευθήκαμε γιατρούς σε διάφορες πόλεις, σε πανεπιστημιακά νοσοκομεία, κέντρα εξωσωματικής κ.α. αρχίσαμε να σκεφτόμαστε για παρένθετη μητέρα.

Δεδομένου ότι η παρένθετη μητέρα χρειάζεται χρήματα, και βέβαια καμια δεν θα το κάνει για την ψυχή της μάνας της, ήταν μια πολύ ισχνή ελπίδα. Απευθυνθήκαμε σε συγγενείς πολύ κοντινούς, δικούς μου και του Π. Και ω! τι κρίμα, τι σας βρήκε βρε παιδί μου! όλοι να κοιτάζουν με τον γνωστό οίκτο στα μάτια και το γνωστό γελάκι που δεν κατάφεραν να το πνίγουν πάντα. Ξαδέρφη μου που μεγαλώσαμε μαζί, έχει και αυτή κάποιο πρόβλημα και της προτείναμε να της πληρώσουμε την εξωσωματική και αν κάνει δίδυμα να υιοθετήσουμε το ένα. Δεν δέχτηκε. Ακόμα παιδί δεν έχει βέβαια. Τι να πω πάνω στην απελπισία μας ίσως κάναμε ατόπημα.

...Η παρένθετη μας λέει ένα γιατρός ξέρω οτι παίρνει 20.000 και θέλετε άλλα 10.000 περίπου για εξωσωματικές, γέννες, δικηγόρους κλπ. Ε μας πέσαν τα αυτιά. Αν είχαμε 30.000 ευρώ γιατρέ θα ... τες πα!

Κλάμα πάλι εγώ. Τίποτα. Το αφήνουμε να κάθεται στην άκρη του μυαλού μας. Βρίσκω μια περίπτωση, η Σοφούλα κοπέλα γνωστή μας ανύπαντρη με ένα παιδί 5 ετών και ένα 2 ετών, άνεργη, ζούν με τη συνδρομή των συγγενών και ο πατέρας των παιδιών τους στέλνει 100 ευρώ όποτε θυμάται. Κόντευαν να της κόψουν το ρεύμα. Της έκανα την πρόταση να το κάνει για 5.000. Με σώνεις κούκλα μου, χρυσή την έκανα, δεν της είπα κάτι υποτιμητικό ίσα ίσα που της φέρθηκα άψογα. Είπε ναι, ήρθε σπίτι με το μικρό, το άλλο παιδάκι το άφησε στον αδερφό της, το άλλο πρωί, μου λέει συγγνώμη Ηλιόχαρις, δεν μπορώ να πουληθώ για 5.000 ευρώ, τα μωρά μου έχουν συνηθίσει χωρίς γάλα. Και έφυγε...

Στο ίδιο τέλμα, ο Π. να κοντεύει να κάνει πέρα.

Βρίσκω μια ιστοσελίδα για παρένθετες όπου έχει και φόρουμ, μιλάς με τα υπόλοιπα μέλη, λες τι ζητάς, όλα νόμιμα, η αποζημίωση νομικά δεν ευσταθεί αλλά είναι νόμιμο να δώσεις ότι θα έχανε από την εργασία της η γυναίκα που θα αναλάβει κάτι τέτοιο και ένα ποσόν για τα έξοδα της. Σας λέω το έχω ψάξει πολύυυυυυυυυ... Για καιρό ήμουν μέλος σε αυτό το σάιτ, μιλούσα με τις κοπέλες, γνώρισα διαδυκτιακά πολύ αξιόλογες γυναίκες που έχουν χαρίσει την ευτυχία για μικρό αντίτιμο, και άλλες για πολύ μεγάλο. Οι πιο πολλές εκεί ήταν από τις ΗΠΑ αλλά ήταν και κάποιες από την Ευρώπη. Τα χρήματα που είχα να προσφέρω ήταν λίγα και δεν έβρισκα κάποια πρόθυμη να ταξιδέψει στην Ελλάδα. Αν είχα 10.000 θα είχα βρει.

Και μια μέρα επικοινωνεί μαζί μου η Μανίνα. Χήρα με ένα γιο, από τη Γεωργία. Μου είπε οτι είναι νοσοκόμα, οτι έχει περίθαλψη κανονικά, οτι από εξετάσεις δεν θα πληρώσω τίποτα κλπ. Οτι τα λεφτά που της δίνω είναι οκ και οτι το κάνει για να προσφέρει στον συνάνθρωπο και για να πάρει άδεια μερικούς μήνες από τη δουλειά της. Ότι τα οικονομικά είναι χάλια γενικά κλπ.

Τι να πω, μου ακούστηκαν όλα τόσο καλά! θα τη βοηθήσω και θα με βοηθήσει σκέφτηκα.

Της ζήτησα φωτο και τις έστειλα τις δικές μας, όλα μοιάζαν μια χαρά και είχα συγκρατημένη ευτυχία

Κλείσαμε εισιτήρια αεροπορικώς για να έρθει, πάω και πληρώνω το εισιτήριο και σε λίγες μέρες να μαστε στο Ελ Βενιζέλος να περιμένουμε το αεροπλάνο από Τιφλίδα με την ελπίδα μέσα του. Έτσι την είχαμε φανταστεί. Ήταν η ελπίδα μας! Το μεγάφωνο ακούγεται και η πόρτα ανοίγει και βγαίνουν οι επιβάτες από Τιφλίδα, Κύριοι με χαρτοφύλακες, γιαπωνέζοι, μια γιαγιά με μαντίλι, δυο νέες όμορφες, μια οικογένεια, που είναι η δικιά μας του λέω?

Μη βιάζεσαι, θα βγει, λέει ο Π. , πάω να καθήσω στο σαλονάκι, λιγα μέτρα πιο κει ήταν εντάξει του λέω, θα την περιμένω εγώ εδω.

Και την βλέπω... βγήκε σχεδόν τελευταία, το βλέμμα της να κοιτά το ταβάνι, το μαλλί αχτένιστο μέρες, λιπ γκλος φορεμένο γύρω γύρω έξω από τα χείλη. Ένα φόρεμα θαλάσσης και σαγιονάρες. Κάτι ομοίαζε με τις φωτό που είχε στείλει, έτσι την κατάλαβα. Δεν είχα αντικρύσει ποτέ ξανά τέτοιο άνθρωπο, ποτέ.

Ένοιωσα τα πόδια μου να κινούνται με απίστευτη ταχύτητα προς οποιαδήποτε κατεύθυνση μακριά απο κει πριν με δει. Πριν με δει... Τα πόδια μου όμως δεν κινήθηκαν στ αλήθεια δεν πήγα πουθενά, αρνήθηκα να την παρατήσω εκεί στο αεροδρόμιο και μαζί να παρατήσω και την τελευταία μου ελπίδα να γίνω μάνα. Ούτε εγώ θα ήθελα να με αφήσουν σε ένα ξένο μέρος σκέφτηκα και πήγα κοντά. Ύψος 1.85, πάνω από 100 κιλά, στα χέρια της κοψίματα και στο λαιμό της ράμματα.

Τη χαιρέτησα. Η κοιλια τούρλα, της λέω δεν είσαι έγκυος? οχι μου λέει πάχος είναι. Μιλήσαμε και πήγαμε στον Π., στ αλήθεια τρομαγμένοι και οι δυο με αυτό το καινούριο που ζούσαμε, αρνήθηκα να το πιστέψω οτι μου συνέβαινε, οδηγούσαμε 3 ώρες από το Ελ. Βενιζέλος ως το σπίτι. Η Μανίνα είχε μαζί της ένα σακίδιο σαν αυτό που πάμε γυμναστήριο, αν και θα καθόταν ένα μήνα περίπου για εξετάσεις κλπ. Μόνο αυτό έχεις της είχα πει, η βαλίτσα σου? μου είπε οτι μέσα στο σακίδιο έχει ότι χρειάζεται και ήταν οκ.

Στο Ελ Βενιζέλος την σταμάτησαν στο τσεκ άουτ γι αυτό άργησε, της έλεγαν οι σεκιουριτι ότι δεν επιτρέπεται να ταξιδέψει σε προχωρημένη εγκυμοσύνη χωρίς τα απαραίτητα έγγραφα μαζί της κι αυτή να προσπαθεί να τους πείσει οτι δεν είναι έγκυος.

Στο δρόμο για το σπίτι κοιταζόμασταν και μου λέει ο Π. Γιατί όμως να γ@μ...ται έτσι ο Δίας? να ανοίξει η γη να μας καταπιει. Την φέραμε σπίτι, είχε πάει ήδη 3 το πρωί και πέσαμε για ύπνο, που να κλείσω μάτι όμως εγώ. Πήγα στην κουζίνα κι έκρυψα τα μαχαίρια, άφησα μέσα στο συρτάρι ένα μικρό μόνο για το βούτυρο. Το πρωί έφυγα για δουλειές στο γραφείο ΠΕ, με είχαν καλέσει για κείνη τη μέρα, αδύνατον να μην πάω. Έμεινε μόνος ο Π. μαζί της στο σπίτι, φοβήθηκα να σας πω την αλήθεια, πιο ψηλή ήταν απ αυτόν. Το πρωί πριν πάω στη δουλειά είδα τη μάμα μου στο σπίτι της , μένουμε πολύ κοντά. Τη φέρατε μου λέει? πως είναι? Της απαντώ κατα λέξη "Είναι πολύ χειρότερο απ ότι έχεις φανταστεί" τρόμαξε η γυναίκα και πήγε απ το σπίτι. Είχε ξυπνήσει ο Π. (αν κοιμήθηκε κι αυτός) η μαμά έφτιαξε ομελέτες και ξύπνησε και η Μανίνα, Good morning τους λέει, τρέχει στο μπάνιο, έπειτα τρέχει στην κουζίνα βάζει ένα ποτήρι νερό, το παίρνει και κλεινεται στο δωμάτιο.

Βγήκε μετά απο λίγο, της μιλούσε η μαμά και ο Π. πήγαν να φάνε, μπουκια δεν έφαγα δίπλα της μου είπε ο Π. Επέστρεψα κι εγώ μετα από λίγο. Στο ποτηράκι με τις οδοντόβουρτσες μας είχε βάλει και τη δική της και το σαπούνι της ήταν ακουμπισμένο στη μπανιέρα.

Σαν ψυχιατρική ασθενής περιφερόταν μέσα στο σπίτι, με το ίδιο φόρεμα που είχε ταξιδέψει.τα μάτια της ήταν μονίμως μισόκλειστα και το λιπ γκλος το φορούσε γύρω γύρω έξω από τα χείλη. Χωρίς να ρωτήσει ανοίγει το ψυγείο και βάζει να πιει από ένα μπουκάλι. Α περίεργο ποτό μου λέει. Ειλικρινά ήθελα να της πω οτι στο μπουκαλι είχα ούρα για μια εξέταση (συγγνώμη κιόλας!!).

Της είπα οτι στο μπουκάλι αυτό έχω παγωμένο τσάι που το φτιάχνω μόνη μου με βότανα και χυμό φρούτων. Α! ωραία λέει και το κατέβασε. Την κοιτούσαμε και λέγαμε οτι δεν θέλουμε να γεννήσει αυτή το παιδί μας, δεν ήταν υγιής η κοπέλα φαίνονταν. Οτι παίρνει φάρμακα σίγουρα. Δεν είχαμε ξαναδει ποτέ τέτοια γυναίκα. Και όσο και να κοιτάμε πολλές φορές ανάμεσα στο πλήθος, μέχρι σήμαρα, ποτέ δεν έχουμε δει άλλη σαν κι αυτήν. Όλες, αδύνατες, χοντρές, ψηλές, κοντές, ομορφούλες, ασχημούλες, είναι νορμάλ γυναίκες. Αυτή δεν ήταν νορμάλ. Ήταν σαν από άσυλο, αλήθεια σας το λέω.

Μετά ο Π. βγήκε λίγο έξω να ψωνίσει κάτι. Πολλά είπαμε, στ αγγλικά συννενοούμασταν, και μου σκάει το παραμύθι. Δεν είναι πραγματικός γιος της το αγοράκι που ζει μαζί της, γιος του άντρα της που πέθανε είναι. Αυτή δεν έχει ξανακάνει παιδί. Δεν έχει ξαναμείνει έγκυος, δεν έχει γεννήσει. Σορρυ μου λέει σας είπα ψέματα. Αλλά θέλω να γίνω παρένθετη και ξέρω οτι είμαι γόνιμη και θα μείνω έγκυος με την πρώτη. ??::roll:

Βρήκα κι εγώ την αφορμή που έψαχνα, έκανα οτι τηλεφώνησα στον γιατρό μου και το απαγορεύει γιατί είναι και παράνομο. Της είπα οτι πρέπει να φύγει γιατί μας κορόιδεψε, είμασταν όλοι εκεί οταν της το είπα γιατί φοβήθηκα μην κάνει σκηνικά αλλά ευτυχως το δέχτηκε. Μας είπε οτι δεν έχει φράγκο πάνω της για να γυρίσει πίσω.

Μα ποιος πάει σε μια ξένη χώρα χωρίς ένα ευρώ???

Έστω για μια ανάγκη, κάτι, τίποτα?

Τηλεφώνησε στον αδερφό της να της βγάλει εισιτήριο, μας είπε οτι την έβρισε και της το κλεισε, οτι της είπε τρελή τι πήγες κι έκανες? Δεν ήξερε αυτός οτι η Μανίνα ήταν Ελλάδα.

Της είπα οτι δεν πρόκειται να ξοδέψω άλλα χρήματα γι αυτήν και οταν πάει σπίτι της να μου στείλει τα χρήματα που είχα πληρώσει για το πρώτο εισιτήριο. Μου είπε ναι, φυσικά δεν έστειλε ποτέ τίποτα, όχι οτι περίμενα στ αλήθεια να στείλει. Της έβγαλα ένα εισιτήριο για το κτελ για Αθήνα και της είπα πως θα πάει στο Ελ. Βενιζέλος. Της έδωσα και 20 ευρώ για να φάει κάτι μέχρι να της βγάλει κάποιος δικός της είσιτήριο για Τιφλίδα.

Απατεώνισσα, την έβαλα στο σπίτι μου, της φερθηκα με τον καλύτερο τρόπο, να φάει και να πιει οτι θέλει, η απελπισία σε κάνει να κάνεις τρελά πράγματα. έφερα στο σπίτι μια άγνωστη. Δεν ήταν νορμαλ η γυναίκα.

Πέταξα τα πάντα από το μπάνιο και το χλωρίνιασα, και το δωμάτιο της.

Η Μανίνα μου έστειλε μήνυμα μετά από 4 μέρες οτι είναι ακόμη στο Βενιζέλος και να της στείλω λεφτά. Στο λαπτοπ μου είχε αφήσει ανοιχτό το προφίλ τη;ς κι έγραφε οτι είναι διακοπές στην Ελλάδα και οτι είναι ψυχίατρος.

Η Μανίνα... αυτά.

[mamma-mia]

Οταν άρχισα να δοαβάζω το ποστ, σκέφτηκα-μετά από λίγο-"α, τι ωραία, κατάφερε η κοπλελα να κάνει παιδακι κ το ονόμασε Μανίνα".Πού να φανταστεί κανεις...αφού δεν έκανε τπτ χειρότερο πάλι καλά να λές...περαστικά σας!!πράγματι, πολύ σουρρεάλ ρε παιδάκι μου...!!

[Lisbet]

Λυπάμαι πολύ για την περιπέτειά σου κι ακόμη πιο πολύ για τις δυσκολίες σου στην τεκνοποίηση.

Δεν ξέρω αν το αντιλαμβάνεσαι, νομίζω πως όχι, αλλά βγάζεις μια πικρία προς τις κοπέλες που δε δέχτηκαν να γίνουν παρένθετες για εσένα και το σύζυγό σου. Μάλλον δεν κατανοείς το σωματικό, ψυχολογικό και συναισθηματικό κόστος της εγκυμοσύνης και του τοκετού, πολύ περισσότερο όταν το μωρό θα απομακρυνθεί άμεσα από τη γυναίκα και δε θα ξέρει στο μέλλον τίποτα γι' αυτό.

Επίσης αυτό το γελάκι που λες, από όσες σε απέρριψαν, είσαι βέβαιη πως το είδες ή μήπως έγινε αυτό που λένε "έχεις τη μύγα και μυγιαζεσαι"; Δε μπορώ να φανταστώ μια τέτοια πρόταση να προκαλεί ευθυμία σε αυτήν που τη δέχεται.

Έχω δεχτεί παρόμοια πρόταση, γι' αυτό γράφω στο θέμα σου. Μόνο να γελάσω δε μου ήρθε. Αντίθετα, ήθελα να βάλω τα κλαματα, γιατί κατάλαβα πόσο μεγάλη ήταν η αγωνία και η απελπισία του ζευγαριού, για να το ζητάνε από εμένα, που δεν έχω οικονομικό πρόβλημα κι ήταν προφανές πως θα αρνούμουν. Έχοντας ήδη γεννήσει, θηλάσει κι αναθρέψει δύο παιδιά, ομολογώ πως δε θα γινόμουν παρένθετη για κανέναν λόγο και για κανέναν άνθρωπο στον κόσμο.

Νομίζω πως θα ήταν πιο ρεαλιστικό αν αναλογιζόσασταν την αναδοχή/υιοθεσία. Ωστόσο, εσύ ξέρεις. Σου εύχομαι να μπορέσεις σύντομα να πραγματοποιήσεις το όνειρό σου.

[Ηλιόχαρις]

mamma mia περαστικά μας δε λες τίποτα, σαν κακό όνειρο το θυμόμαστε

Lisbet κοπελιά μου, δεν έχω πικρία για τις συγγενείς μας που δεν δέχτηκαν αλλά η αλήθεια είναι οτι δεν είδα και καμια ιδιαίτερη συμπόνια ή στενοχώρια. Όχι δεν γέλασαν με την πρόταση μας, αλλά κοτσομπόλεψαν οτι δεν μπορούμε ενώ αυτοί είναι πολύτεκνοι. Το ξέρω από έγκυρο άτομο.

Ναι, έχω κάποια πικρία με την κοπέλα, τη Σοφούλα που γράφω παραπάνω, δεν μπορώ να το δεχτώ οτι αφήνει τα παιδιά της να πεινάνε. Απο τη μεριά μου το βλέπω. Δεν γίνεται να μπω στη θέση της.

Για την ξαδερφη που θα κάνει εξωσωματική το γράφω οτι έκανα ατόπημα. Πάνω στην απελπισία σου βρίσκεις ελπίδες εκεί που δεν υπάρχουν. Όχι ούτε εγώ θα έδινα το ένα από τα δίδυμα, αλλα λες ας το προτείνω, τι έχω να χάσω. Τώρα που το σκέφτομαι πιο ψύχραιμα, δεν έπρεπε να το προτείνω εξ αρχής αλλά ήταν βλακεία της στιγμής.

Και ναι έχω ήδη κινηθεί προς την υιοθεσία. Μακάρι να γίνει το όνειρο μας πραγματικότητα.

[Lisbet]

Ούτε εγώ μπορώ να το δω από την πλευρά της ακριβώς, γιατί δεν έχω βρεθεί σε τέτοια θέση. Αλλά και να το έκανε, πόσον καιρό λες να της κρατούσαν τα 5.000 ευρώ; Αργά ή γρήγορα θα ξαναβρισκόταν στην ίδια θέση και θα είχε και την ψυχολογική επιβάρυνση να την καταδιώκει για όλη της τη ζωή. Δεν είναι κάτι που μπορούν να το κάνουν οι περισσότερες. Για την ακρίβεια, ελάχιστες μπορουν και γι' αυτό είναι τόσο δυσεύρετες.

Το κουτσομπολιό, δυστυχώς, είναι δεδομένο παντού και πάντα.

[ssttaa]

Ηλιόχαρις εύχομαι γρήγορα να βρεθεί το παιδάκι που θα είναι για σένα! μέχρι τότε μην το βάζεις κάτω! ο θεσμός της παρένθετης πάντα με σόκαρε λίγο το βρίσκω περίεργο να προκληθεί κάποια εγκυμοσύνη κατά παραγγελία και η γυναίκα που τη βιώνει να υποσχεθεί ότι θα απέχει συναισθηματικά απο αυτήν...σε άλλους λαούς ίσως που ελέγχουν το συναίσθημα καλύτερα....το σκηνικό με τη Ρωσσίδα πολύ σούρεαλ