ΘΕΛΩ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΙΔΆΚΙ

[Καντι]

Just now, Angela123 είπε:

Τι εννοείς έχεις δοκιμάσει όλους τους τροπους;Αυτή η φράση όπως την εξέλαβα εγώ δεν ειναι ωραία.Αντιθετως ακούγεται χειριστικη και υπουλη.

Η γέννηση και η ανατροφή ενός παιδιού είναι μια τεράστια ευθύνη και μια τέτοια απόφαση δε παιρνεται ελαφριά την καρδιά.Πως να το κάνουμε δεν είναι σαν να τον ρωτας αν θέλει γεμιστά επειδή σου έλειψαν εσένα και εκείνος λέει οχι.Προκειται για μια απόφαση που αλλάζει οριστικά και αμετάκλητα τη ζωή σου και δε γίνεται να πιέζεις καταστάσεις για να αλλάξεις τη ζωή κάποιου με το έτσι θέλω.

Δεν είναι σωστό να "φορτώνεις"επιπλέον ευθύνες ένα άτομο το οποίο δε τις θέλει. Θα νιώθει παγιδευμένος σε κάτι που δε συμφώνησε ποτε για το υπόλοιπο της ζωής του.Δεν ακούγεται και πολύ χαρούμενο αυτό.

Όσον αφορά τα ταξίδια που ειπώθηκαν συμφωνώ ότι είναι κάτι μοναδικό για το παιδί και για όλη την οικογένεια αλλά νομίζω ότι έτσι χάνουμε το δάσος και κοιτάμε μόνο το δέντρο. Ζούμε σε δύσκολους καιρούς και μας περιμένουν ακόμα πιο δύσκολοι.Το να μιλάμε για ταξίδια φαντάζει πολυτέλεια ήδη για πολλές οικογένειες.Υπαρχουν σε μεγάλο βαθμό και οικογένειες που οι γονείς έχασαν τις δουλειές τους με τέτοια κρίση και εμείς καθόμαστε και συζητάμε τι ωραία που είναι ο γιαλός και τι καλά που αρμενίζουμε.Ας σοβαρευτούμε!Η απουσία ταξιδιών δε θα τραυματίσει μια παιδική ψυχούλα.Η έλλειψη βασικών αγαθών όμως,μπορεί!

Εννοείται πως όλοι οι γονείς θα θέλαμε ιδανικά να προσφερουμε τα πάντα στα παιδιά μας(ταξίδια,εκπαιδευτικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες,ευκαιρία φοίτησης σε ακριβά πανεπιστήμια κτλ) αλλα δε γεννηθήκαμε ωνασηδες και δεν πρέπει να έχουμε ως κριτήρια επιλογής τον πλούτο για να γίνεις γονιός.Ειναι ρατσιστικό και άδικο.Απολυτο κριτήριο όμως είναι κατά πόσο ένας άνθρωπος θέλει ένα παιδί η όχι.Δεν είναι το ίδιο ενα παιδι να μαθαίνει πως ηρθε στον κοσμο μετα απο αφορητη πίεση του ενός γονιού από τον άλλο και έτσι ο ένας γονιός δυστυχησε όπως δεν είναι και το ίδιο ένα παιδί να μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον που ακόμα και όταν δεν υπήρχε καν ως οντότητα ήταν επιθυμητό και καλοδεχούμενο.

 

Ναι αλλα εδώ ούτως ή άλλως κάποιος απο τους δυο θα καταπιεστει ή θα ειναι ακομα και δυστυχής.  Δεν υπάρχει ουτε συμβιβασμός , ουτε μέση λύση. Υπάρχει η ερώτηση θελω πιο πολυ ενα παιδί ακομα και απο τον άνδρα μου; Και χωρις να θελω να θίξω την @letasnow που ουτε καν την ξερω ουτε τον άνδρα της ουτε τις ιςοροπιες τους, ενα ενα ζευγάρι ειναι καλα σημερα και μετα απο τρία χρόνια μπαίνει ενας έρωτας στην ζωή σ εναν απο τους δυο ή τα νεύρα ειναι τόσα που δεν ανέχεσαι τον σύντροφο και απλα χωρίζεις. Και εχεις αποχαιρετήσει και το ονειρο για ενα δεύτερο παιδί. Γιατι απο το πρώτο ποστ κατάλαβα οτι αν δεν υπήρχε στην μέση ήδη ενα παιδί θα ειναι πολυ σκεπτική για την επιλογή της.

 Τωρα οσον αφορα τα ταξίδια και τις εμπειριες δεν προτρέπω τους βιοπαλαιστές σε κατι τέτοιο , οταν προφανώς δεν φτάνουν ουτε για τα ψωνια του σούπερ μάρκετ τα χρηματα. Προέτρεψα την Λέτα η οποία επιλέγει να πηγαίνει στο χωριό, για να αφήνουν απ οτι κατάλαβα χρηματα στην άκρη για το παιδακι τους οταν μεγαλώσει.

 Αυτές ειναι προσωπικές επιλογές,  εγω με τον άνδρα μου εχουμε επιλέξει να πηγαίνουμε δυο εβδομάδες το καλοκαίρι διακοπές σε νησιά και να μένουμε σε σπίτι που νοικιάζουμε. Μας φαίνεται αδιανόητο να πληρώνεις δόση δανείου για ενα σπίτι και να σκέφτεσαι αν θα φας έξω ή θα πας ταξίδι.

[Pagotoula]

Just now, Καντι είπε:

Ναι αλλα εδώ ούτως ή άλλως κάποιος απο τους δυο θα καταπιεστει ή θα ειναι ακομα και δυστυχής.  Δεν υπάρχει ουτε συμβιβασμός , ουτε μέση λύση. Υπάρχει η ερώτηση θελω πιο πολυ ενα παιδί ακομα και απο τον άνδρα μου; Και χωρις να θελω να θίξω την @letasnow που ουτε καν την ξερω ουτε τον άνδρα της ουτε τις ιςοροπιες τους, ενα ενα ζευγάρι ειναι καλα σημερα και μετα απο τρία χρόνια μπαίνει ενας έρωτας στην ζωή σ εναν απο τους δυο ή τα νεύρα ειναι τόσα που δεν ανέχεσαι τον σύντροφο και απλα χωρίζεις. Και εχεις αποχαιρετήσει και το ονειρο για ενα δεύτερο παιδί. Γιατι απο το πρώτο ποστ κατάλαβα οτι αν δεν υπήρχε στην μέση ήδη ενα παιδί θα ειναι πολυ σκεπτική για την επιλογή της.

 Τωρα οσον αφορα τα ταξίδια και τις εμπειριες δεν προτρέπω τους βιοπαλαιστές σε κατι τέτοιο , οταν προφανώς δεν φτάνουν ουτε για τα ψωνια του σούπερ μάρκετ τα χρηματα. Προέτρεψα την Λέτα η οποία επιλέγει να πηγαίνει στο χωριό, για να αφήνουν απ οτι κατάλαβα χρηματα στην άκρη για το παιδακι τους οταν μεγαλώσει.

 Αυτές ειναι προσωπικές επιλογές,  εγω με τον άνδρα μου εχουμε επιλέξει να πηγαίνουμε δυο εβδομάδες το καλοκαίρι διακοπές σε νησιά και να μένουμε σε σπίτι που νοικιάζουμε. Μας φαίνεται αδιανόητο να πληρώνεις δόση δανείου για ενα σπίτι και να σκέφτεσαι αν θα φας έξω ή θα πας ταξίδι.

Δικιο εχεις κ συ σε οσα γραφεις. Αλλα θεωρω το θεμα των παιδιων καλυτερα να συζητιεται ακομη ισως κ πριν το γαμο γιατι ειναι πολυ σημαντικο να συμφωνουν κι οι δυο και να μην αισθανεται κανεις καταπιεσμενος. Εφοσον ομως η κοπελα ειναι αποφασισμενη να ζησει με αυτο τον αντρα, θεωρω αδικο για το ιδιο το παιδι πρωταρχικα να γεννηθει χωρις να το θελει κι εκεινος.

[Καντι]

πρίν από 8 λεπτά , Pagotoula είπε:

Συμφωνω απολυτα. κ μενα οι γονεις μου παντα ηταν πολυ δυσκολα οικονομικα. δεν πηγαιναμε ταξιδια ποτε, δεν τρωγαμε εξω, δεν καναμε οσες δρασρηριοτητες θελαμε, δεν μας σπουδασαν, δεν μας πηραν αμαξι, δεν εδωσαν ευρω σε γαμο, γεννα κοκ. οχι γιατι δεν ηθελαν, αλλα γιατι δεν μπορουν. κι ομως τους υπεραγαπω κ με υπεραγαπουν κ τιποτα δε νιωθω να μου λειψε ουσιαστικα. ειναι παντα διπλα μου κ βοηθουν πρακτικα οσο κι οπου μπορουν, γιατι κι αυτοι εχουν σοβαρα προβληματα υγειας κι αυτο μου φτανει. βλεπω κ του αντρα μου που ειχαν την οικονομικη δυνατοτητα κ τον εχουν βοηθησει στο παρελθον, ποσο πιο μακρια τους νιωθουμε. γιατι πολυ απλα, δεν ειναι ουσιαστικα κοντα μας. κι οσο για σπουδες, ταξιδια, γαμους κλπ, με εκαναν εναν ανθρωπο που να παλεψω κ να μπορω να τα πραγματοποιησω ολα μονη. δουλευω απο τα 18, χωρις να χω σταματησει ποτε κ ειμαι πολυ περηφανη που τα καταφερα ολα μονη. κ πανεπιστημιο τελειωσα κ ταξιδια απο αμερικη μεχρι ασια εχω κανει κ γλωσσα δευτερη κ αμαξι δικο μου απεκτησα κ σπιτι ανοιξα κ γαμο εκανα κ ολα μονη μου, στηριημενη στα ποδια μου. κ για να επανελθω στο θεμα, η αποφαση αποκτησης παιδιου φερει τρομερες ευθυνες και πρεπει να ειναι κοινη. κι εφοσον ο ανθρωπος εδω και τρια χρονια αρνειται, να το σεβαστεις εφοσον εχεις αποφασισει να ζεις μαζι του. ειδαλλως, αν θες κι αλλο παιδι σωνει και ντε, παιρνεις κ συ αλλες αποφασεις κ κινεισαι αλλιως. δες τις προτεραιοτητες σου. κ εχε κατα νου...αν εσυ δεν ηθελες 2ο...θα σου αρεσε να σε πιεζει εκεινος; τι σημαινει να το απαιτησεις εφοσον το θες; αφου εχεις αποφασισει πως θες να ζεις μαζι του, ωφειλεις να σεβαστεις τις επιθυμιες του κ τις αποψεις τους. αν δεν εισαι διατεθιμενη, παρε διαφορετικες αποφασεις, χωρις ομως να υπολογιζεις σε κεινον.

Με ολα αυτα που εχεις πετύχει μονη σου και μπραβο σου, εγω εχω την εικόνα οτι μπορείς να παρέχεις στο παιδί σου τα ανάλογα , οπως κατάφερες να πας στο εξωτερικό στο παρελθόν μπορείς και τωρα να πας με το παιδί σου, αναρωτιέμαι θα του τα αρνηθείς ολα αυτα γιατι θέλεις να ζήσει με συνθήκες λυτού βίου οπως εσυ σαν παιδί και να σε αγαπήσει περισσότερο; Καθως πέρα απο συναίσθημα δεν θα του παρέχεις ¨πολυτελεια¨ ή θα φροντίσεις με οτι εχετε να το πηγαίνεις σε όσα περισσότερα θεάματα μπορείτε;

 Νομιζω οτι παρεξηγήσατε το ποστ μου δεν σύνδεσα την αγάπη με τις παροχές. Αυτο που ειπα ηταν οτι ο γονιός οτι εχει πρεπει να το δίνει στα παιδια του και άμεσα. Δεν ειναι για μενα λογική δεν παμε πουθενά αλλα οταν φτάσεις στα 18 παρε 20.000 να μην εχεις που να τα πρώτο ξοδέψεις με τόσα που δεν εκανες μικρότερος. Ειναι οπως μου ειχε πει ενας υπάλληλος στην τράπεζα , σε χαλάει να στερείσαι τωρα 200 ευρώ καθε μήνα και να τα βρεις μπροστά σου μετα απο 20 χρόνια (για να φτιάξω κλειστό λογαριασμό) φυσικα και με χαλάει! Δεν θα ζήσω τωρα για να ζήσω μετα απο 20 χρόνια;

Just now, Pagotoula είπε:

Δικιο εχεις κ συ σε οσα γραφεις. Αλλα θεωρω το θεμα των παιδιων καλυτερα να συζητιεται ακομη ισως κ πριν το γαμο γιατι ειναι πολυ σημαντικο να συμφωνουν κι οι δυο και να μην αισθανεται κανεις καταπιεσμενος. Εφοσον ομως η κοπελα ειναι αποφασισμενη να ζησει με αυτο τον αντρα, θεωρω αδικο για το ιδιο το παιδι πρωταρχικα να γεννηθει χωρις να το θελει κι εκεινος.

Σου είχαν γράψει το προηγούμενο ποστ πριν μου δημοσιεύσεις αλλα με πρόλαβες.

 Η μονη συζήτηση πριν το γάμο νομιζω που μπορει να γίνει ειναι αν θέλουν και οι δυο παιδια. Απο εκεί και πέρα δεν μπορει να δεσμευτεί κανένας απο τους δυο σε αριθμούς. Μια γυναίκα που μπορει να περασε μια εγκυμοσυνη με υπερεμεσεις, αιμοραγιες και δύσκολο ή κακό τοκετό, ή επιλόχειο κατάθλιψη πως μπορείς να την πείσεις για μια δεύτερη εγκυμοσυνη οσο κι αν εχετε συμφωνήσει οτι θέλετε μια κάνετε μεγαλη οικογένεια. Και αυτο για μενα  δεν θα ειναι καν αθέτηση συμφωνίας. Καπως ετσι κι ενας ανδρας, το είδε το εργάκι και βαρέθηκε , δεν θελει να το ξαναζήσει άλλαξε γνώμη απ οταν σου ειπε οτι θελει μεγαλη οικογένεια.

 Αλλωστε πιστεύω ακράδαντα οτι οι γυναίκες θελουμε και κάνουμε παιδια, οι άνδρες ακολουθούν την περπατημενη. Κανουν γιατι πρεπει γιατι ετσι νοείται ο θεσμός της οικογένειας.

[letasnow]

9 ώρες πρίν, marianna1986 είπε:

Δεν μας κουράζεις!!! Πάντως 42 χρόνων είναι, ακόμα μικρός για άντρας γι αυτό και δεν αγχώνεται. Κ εσύ θεωρητικά έχεις ακόμα τουλάχιστον πέντε χρόνια μπροστά σου! Πάντως στη θέση του άντρα σου είχα βρεθεί για κάνα χρόνο όταν με επριζε ο δικός μου για δεύτερο. Δεν με αγχωνε το οικονομικό, αυτά είναι αντρικά άγχη αλλά επειδή δεν είχαμε βοήθεια δεν ήθελα κ να ξαναμπλεξω με τις ανάγκες ενός νεογέννητου. Είχε μεγαλώσει καπως και το πρώτο και περνούσαμε ωραία οι τρεις μας! Είμαι κ 33 χρ οπότε έλεγα έχω ακόμα χρόνια μπροστά μου. Ώσπου μια μέρα μου είπε ή τώρα ή ποτέ κ κάπως με αγχωσε και τελικά ενεδωσα! 

Λες να φτάσει σε κρίση ηλικίας και να πει κάνουμε δεύτερο???? μακάρι!!!! συνήθως σε τέτοιες αποφάσεις εμείς οι μαμάδες κάνουμε πίσω πιο πολύ από μητρικό ένστικτο....οι μπαμπάδες είναι πιο δύσκολοι στις αποφάσεις τους...

πρίν από 38 λεπτά , Καντι είπε:

Με ολα αυτα που εχεις πετύχει μονη σου και μπραβο σου, εγω εχω την εικόνα οτι μπορείς να παρέχεις στο παιδί σου τα ανάλογα , οπως κατάφερες να πας στο εξωτερικό στο παρελθόν μπορείς και τωρα να πας με το παιδί σου, αναρωτιέμαι θα του τα αρνηθείς ολα αυτα γιατι θέλεις να ζήσει με συνθήκες λυτού βίου οπως εσυ σαν παιδί και να σε αγαπήσει περισσότερο; Καθως πέρα απο συναίσθημα δεν θα του παρέχεις ¨πολυτελεια¨ ή θα φροντίσεις με οτι εχετε να το πηγαίνεις σε όσα περισσότερα θεάματα μπορείτε;

 Νομιζω οτι παρεξηγήσατε το ποστ μου δεν σύνδεσα την αγάπη με τις παροχές. Αυτο που ειπα ηταν οτι ο γονιός οτι εχει πρεπει να το δίνει στα παιδια του και άμεσα. Δεν ειναι για μενα λογική δεν παμε πουθενά αλλα οταν φτάσεις στα 18 παρε 20.000 να μην εχεις που να τα πρώτο ξοδέψεις με τόσα που δεν εκανες μικρότερος. Ειναι οπως μου ειχε πει ενας υπάλληλος στην τράπεζα , σε χαλάει να στερείσαι τωρα 200 ευρώ καθε μήνα και να τα βρεις μπροστά σου μετα απο 20 χρόνια (για να φτιάξω κλειστό λογαριασμό) φυσικα και με χαλάει! Δεν θα ζήσω τωρα για να ζήσω μετα απο 20 χρόνια;

Σου είχαν γράψει το προηγούμενο ποστ πριν μου δημοσιεύσεις αλλα με πρόλαβες.

 Η μονη συζήτηση πριν το γάμο νομιζω που μπορει να γίνει ειναι αν θέλουν και οι δυο παιδια. Απο εκεί και πέρα δεν μπορει να δεσμευτεί κανένας απο τους δυο σε αριθμούς. Μια γυναίκα που μπορει να περασε μια εγκυμοσυνη με υπερεμεσεις, αιμοραγιες και δύσκολο ή κακό τοκετό, ή επιλόχειο κατάθλιψη πως μπορείς να την πείσεις για μια δεύτερη εγκυμοσυνη οσο κι αν εχετε συμφωνήσει οτι θέλετε μια κάνετε μεγαλη οικογένεια. Και αυτο για μενα  δεν θα ειναι καν αθέτηση συμφωνίας. Καπως ετσι κι ενας ανδρας, το είδε το εργάκι και βαρέθηκε , δεν θελει να το ξαναζήσει άλλαξε γνώμη απ οταν σου ειπε οτι θελει μεγαλη οικογένεια.

 Αλλωστε πιστεύω ακράδαντα οτι οι γυναίκες θελουμε και κάνουμε παιδια, οι άνδρες ακολουθούν την περπατημενη. Κανουν γιατι πρεπει γιατι ετσι νοείται ο θεσμός της οικογένειας.

Όπως ανέφερα το μοναδικό σημείο στο οποίο δεν συμφωνούμε είναι η απόκτηση δεύτερου παιδιού....και εννοείται ότι δεν θα κάνω κάτι με το ζόρι ....και ούτε θέλω να χωρίσω για αυτό το λόγο.... απλά πρέπει να το ξεπεράσω γιατί πάντα ήθελα δύο παιδιά αλλά πρέπει να ευχαριστώ που έχω ένα..... τόσα ακούμε γύρω μας.... αλλά να σας πω την αλήθεια δεν βοηθάει καθόλου το περιβάλλον μας οικογενειακό και φιλικό.... εκεί που πας να το ξεχάσεις εκεί σε τσιγκλανε με απανωτές ερωτήσεις για δεύτερο και άντε παλιτ από την αρχή...

4 ώρες πρίν, Angela123 είπε:

Τι εννοείς έχεις δοκιμάσει όλους τους τροπους;Αυτή η φράση όπως την εξέλαβα εγώ δεν ειναι ωραία.Αντιθετως ακούγεται χειριστικη και υπουλη.

Η γέννηση και η ανατροφή ενός παιδιού είναι μια τεράστια ευθύνη και μια τέτοια απόφαση δε παιρνεται ελαφριά την καρδιά.Πως να το κάνουμε δεν είναι σαν να τον ρωτας αν θέλει γεμιστά επειδή σου έλειψαν εσένα και εκείνος λέει οχι.Προκειται για μια απόφαση που αλλάζει οριστικά και αμετάκλητα τη ζωή σου και δε γίνεται να πιέζεις καταστάσεις για να αλλάξεις τη ζωή κάποιου με το έτσι θέλω.

Δεν είναι σωστό να "φορτώνεις"επιπλέον ευθύνες ένα άτομο το οποίο δε τις θέλει. Θα νιώθει παγιδευμένος σε κάτι που δε συμφώνησε ποτε για το υπόλοιπο της ζωής του.Δεν ακούγεται και πολύ χαρούμενο αυτό.

Όσον αφορά τα ταξίδια που ειπώθηκαν συμφωνώ ότι είναι κάτι μοναδικό για το παιδί και για όλη την οικογένεια αλλά νομίζω ότι έτσι χάνουμε το δάσος και κοιτάμε μόνο το δέντρο. Ζούμε σε δύσκολους καιρούς και μας περιμένουν ακόμα πιο δύσκολοι.Το να μιλάμε για ταξίδια φαντάζει πολυτέλεια ήδη για πολλές οικογένειες.Υπαρχουν σε μεγάλο βαθμό και οικογένειες που οι γονείς έχασαν τις δουλειές τους με τέτοια κρίση και εμείς καθόμαστε και συζητάμε τι ωραία που είναι ο γιαλός και τι καλά που αρμενίζουμε.Ας σοβαρευτούμε!Η απουσία ταξιδιών δε θα τραυματίσει μια παιδική ψυχούλα.Η έλλειψη βασικών αγαθών όμως,μπορεί!

Εννοείται πως όλοι οι γονείς θα θέλαμε ιδανικά να προσφερουμε τα πάντα στα παιδιά μας(ταξίδια,εκπαιδευτικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες,ευκαιρία φοίτησης σε ακριβά πανεπιστήμια κτλ) αλλα δε γεννηθήκαμε ωνασηδες και δεν πρέπει να έχουμε ως κριτήρια επιλογής τον πλούτο για να γίνεις γονιός.Ειναι ρατσιστικό και άδικο.Απολυτο κριτήριο όμως είναι κατά πόσο ένας άνθρωπος θέλει ένα παιδί η όχι.Δεν είναι το ίδιο ενα παιδι να μαθαίνει πως ηρθε στον κοσμο μετα απο αφορητη πίεση του ενός γονιού από τον άλλο και έτσι ο ένας γονιός δυστυχησε όπως δεν είναι και το ίδιο ένα παιδί να μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον που ακόμα και όταν δεν υπήρχε καν ως οντότητα ήταν επιθυμητό και καλοδεχούμενο.

 

Νομίζω ότι δεν έγινα κατανοητή...όταν λέω όλους τους τρόπους δεν εννοώ άσχημους...δεν είμαι τέτοιο άτομο... αυτό σίγουρα θα επηρέαζε τον γιο μου και δεν θέλω να μεγαλώσει σε άσχημο περιβάλλον..... εννοούσα ότι του έχω αναφέρει παραδείγματα οικογενειών που τα έχουν καταφέρει.... προσπαθώ να του λέω ότι ο ερχομός ενός νέου παιδιού είναι χαρά και όχι δυστυχία.... προσπαθώ να τον εμψύχωσω...το μοναδικό που κάνω άθελά μου είναι να είμαι στεναχωρημένη κάποιες φορές γκαι να φαίνεται προς τα έξω....αν αυτό είναι έγκλημα με συγχωρείτε αλλά δεν μπορώ να καταπιεστω όσο αφορά τα αισθήματα μου..

[Angela123]

2 ώρες πρίν, Καντι είπε:

Ναι αλλα εδώ ούτως ή άλλως κάποιος απο τους δυο θα καταπιεστει ή θα ειναι ακομα και δυστυχής.  Δεν υπάρχει ουτε συμβιβασμός , ουτε μέση λύση. Υπάρχει η ερώτηση θελω πιο πολυ ενα παιδί ακομα και απο τον άνδρα μου; Και χωρις να θελω να θίξω την @letasnow που ουτε καν την ξερω ουτε τον άνδρα της ουτε τις ιςοροπιες τους, ενα ενα ζευγάρι ειναι καλα σημερα και μετα απο τρία χρόνια μπαίνει ενας έρωτας στην ζωή σ εναν απο τους δυο ή τα νεύρα ειναι τόσα που δεν ανέχεσαι τον σύντροφο και απλα χωρίζεις. Και εχεις αποχαιρετήσει και το ονειρο για ενα δεύτερο παιδί. Γιατι απο το πρώτο ποστ κατάλαβα οτι αν δεν υπήρχε στην μέση ήδη ενα παιδί θα ειναι πολυ σκεπτική για την επιλογή της.

 Τωρα οσον αφορα τα ταξίδια και τις εμπειριες δεν προτρέπω τους βιοπαλαιστές σε κατι τέτοιο , οταν προφανώς δεν φτάνουν ουτε για τα ψωνια του σούπερ μάρκετ τα χρηματα. Προέτρεψα την Λέτα η οποία επιλέγει να πηγαίνει στο χωριό, για να αφήνουν απ οτι κατάλαβα χρηματα στην άκρη για το παιδακι τους οταν μεγαλώσει.

 Αυτές ειναι προσωπικές επιλογές,  εγω με τον άνδρα μου εχουμε επιλέξει να πηγαίνουμε δυο εβδομάδες το καλοκαίρι διακοπές σε νησιά και να μένουμε σε σπίτι που νοικιάζουμε. Μας φαίνεται αδιανόητο να πληρώνεις δόση δανείου για ενα σπίτι και να σκέφτεσαι αν θα φας έξω ή θα πας ταξίδι.

Είμαι διαφορετικό όμως να είσαι δυστυχισμένος και καταπιεσμένος με κάτι το οποίο αποτελεί όνειρο στην προκειμένη περίπτωση ένα 2ο παιδί και διαφορετικό να είσαι δυστυχισμένος από λανθασμένες επιλογές που επηρεάζουν για πάντα στη ζωή σου.Ειναι λίγο σαν να λέμε ότι στεναχωριέμαι που δε θα γίνω πλούσια  στο μελλον(τι είχες,τι έχασες)και στεναχωριέμαι που στο παρελθόν αναγκάστηκα να πάρω λάθος αποφάσεις που με οδήγησαν σε οικονομικό τέλμα.Δεν ξέρω αν κατάλαβες σε γενικές γραμμές το παράδειγμα μου

[Καντι]

Just now, Angela123 είπε:

Είμαι διαφορετικό όμως να είσαι δυστυχισμένος και καταπιεσμένος με κάτι το οποίο αποτελεί όνειρο στην προκειμένη περίπτωση ένα 2ο παιδί και διαφορετικό να είσαι δυστυχισμένος από λανθασμένες επιλογές που επηρεάζουν για πάντα στη ζωή σου.Ειναι λίγο σαν να λέμε ότι στεναχωριέμαι που δε θα γίνω πλούσια  στο μελλον(τι είχες,τι έχασες)και στεναχωριέμαι που στο παρελθόν αναγκάστηκα να πάρω λάθος αποφάσεις που με οδήγησαν σε οικονομικό τέλμα.Δεν ξέρω αν κατάλαβες σε γενικές γραμμές το παράδειγμα μου

Μια χαρα το καταλαβαινω στην πρώτη περιπτωση προκειται για εμμονή και στην δεύτερη ειναι αντικειμενικό το πρόβλημα.

[island1]

10 ώρες πρίν, Pagotoula είπε:

Συμφωνω απολυτα. κ μενα οι γονεις μου παντα ηταν πολυ δυσκολα οικονομικα. δεν πηγαιναμε ταξιδια ποτε, δεν τρωγαμε εξω, δεν καναμε οσες δρασρηριοτητες θελαμε, δεν μας σπουδασαν, δεν μας πηραν αμαξι, δεν εδωσαν ευρω σε γαμο, γεννα κοκ. οχι γιατι δεν ηθελαν, αλλα γιατι δεν μπορουν. κι ομως τους υπεραγαπω κ με υπεραγαπουν κ τιποτα δε νιωθω να μου λειψε ουσιαστικα. ειναι παντα διπλα μου κ βοηθουν πρακτικα οσο κι οπου μπορουν, γιατι κι αυτοι εχουν σοβαρα προβληματα υγειας κι αυτο μου φτανει. βλεπω κ του αντρα μου που ειχαν την οικονομικη δυνατοτητα κ τον εχουν βοηθησει στο παρελθον, ποσο πιο μακρια τους νιωθουμε. γιατι πολυ απλα, δεν ειναι ουσιαστικα κοντα μας. κι οσο για σπουδες, ταξιδια, γαμους κλπ, με εκαναν εναν ανθρωπο που να παλεψω κ να μπορω να τα πραγματοποιησω ολα μονη. δουλευω απο τα 18, χωρις να χω σταματησει ποτε κ ειμαι πολυ περηφανη που τα καταφερα ολα μονη. κ πανεπιστημιο τελειωσα κ ταξιδια απο αμερικη μεχρι ασια εχω κανει κ γλωσσα δευτερη κ αμαξι δικο μου απεκτησα κ σπιτι ανοιξα κ γαμο εκανα κ ολα μονη μου, στηριημενη στα ποδια μου. κ για να επανελθω στο θεμα, η αποφαση αποκτησης παιδιου φερει τρομερες ευθυνες και πρεπει να ειναι κοινη. κι εφοσον ο ανθρωπος εδω και τρια χρονια αρνειται, να το σεβαστεις εφοσον εχεις αποφασισει να ζεις μαζι του. ειδαλλως, αν θες κι αλλο παιδι σωνει και ντε, παιρνεις κ συ αλλες αποφασεις κ κινεισαι αλλιως. δες τις προτεραιοτητες σου. κ εχε κατα νου...αν εσυ δεν ηθελες 2ο...θα σου αρεσε να σε πιεζει εκεινος; τι σημαινει να το απαιτησεις εφοσον το θες; αφου εχεις αποφασισει πως θες να ζεις μαζι του, ωφειλεις να σεβαστεις τις επιθυμιες του κ τις αποψεις τους. αν δεν εισαι διατεθιμενη, παρε διαφορετικες αποφασεις, χωρις ομως να υπολογιζεις σε κεινον.

Εγώ είμαι ακριβώς αυτό που περιγράφεις..με τη διαφορά ότι εμένα οι γονείς μου στερήθηκαν για να μου ανοίξουν πόρτες ώστε εγώ να μπορώ να έχω σπίτι κ να μην έχω το οικονομικό άγχος σε ο,τι αφορά τις εξωσωματικες τουλάχιστον όχι τόσο άμεσα Το ίδιο θα κάνουμε κ στο παιδί μας.Επισγς δεν ξέρω που μεγαλώσατε αλλά τις εμπειρίες που προσφέρει το χωριό στην παιδική ηλικία δεν τις προσφέρει τίποτα...στο χωριό το παιδί μου βρίσκει αδέρφια...κ αυτό που τη νοιάζει είναι η ανεμελιά κ η ξεγνοιασιά...Θα μείνει χρόνος για ταξίδια...εμείς πάντως πάμε από επιλογή στα χωριά μας.Τρωμε όλη τη φρίκη της Αθήνας ένα χρόνο κ έχουμε ανάγκη να δούμε όλους τους δικούς μας .Δε με νοιάζει να δω την Λευκάδα.Και σας το λέω ειλικρινά...είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας κ το τι αποζητά ο καθένας.Ενδεχομενος λοιπόν να είναι αυτή η οικογένεια.Παντως η εικόνα σου εμένα δε με ξενίζει.Εμας μου θυμίζει.Μινο αυτό ήθελα να πω.Στο κομμάτι δεύτερο παιδί δεν θα επισελθω..Ζω την ίδια θέληση 

[letasnow]

8 ώρες πρίν, island1 είπε:

Εγώ είμαι ακριβώς αυτό που περιγράφεις..με τη διαφορά ότι εμένα οι γονείς μου στερήθηκαν για να μου ανοίξουν πόρτες ώστε εγώ να μπορώ να έχω σπίτι κ να μην έχω το οικονομικό άγχος σε ο,τι αφορά τις εξωσωματικες τουλάχιστον όχι τόσο άμεσα Το ίδιο θα κάνουμε κ στο παιδί μας.Επισγς δεν ξέρω που μεγαλώσατε αλλά τις εμπειρίες που προσφέρει το χωριό στην παιδική ηλικία δεν τις προσφέρει τίποτα...στο χωριό το παιδί μου βρίσκει αδέρφια...κ αυτό που τη νοιάζει είναι η ανεμελιά κ η ξεγνοιασιά...Θα μείνει χρόνος για ταξίδια...εμείς πάντως πάμε από επιλογή στα χωριά μας.Τρωμε όλη τη φρίκη της Αθήνας ένα χρόνο κ έχουμε ανάγκη να δούμε όλους τους δικούς μας .Δε με νοιάζει να δω την Λευκάδα.Και σας το λέω ειλικρινά...είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας κ το τι αποζητά ο καθένας.Ενδεχομενος λοιπόν να είναι αυτή η οικογένεια.Παντως η εικόνα σου εμένα δε με ξενίζει.Εμας μου θυμίζει.Μινο αυτό ήθελα να πω.Στο κομμάτι δεύτερο παιδί δεν θα επισελθω..Ζω την ίδια θέληση 

 

Ούτε εμάς μας χαλάει το χωριό μας!!!ειμαστε και από κοντινά μέρη... εμείς Πρέβεζα...σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να πραγματοποιηθεί το όνειρο σου....να είναι καλά τα αγγελούδια μας και όσο μπορούμε να τα μεγαλώσουμε σωστά

[island1]

1 hour ago, letasnow είπε:

 

Ούτε εμάς μας χαλάει το χωριό μας!!!ειμαστε και από κοντινά μέρη... εμείς Πρέβεζα...σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να πραγματοποιηθεί το όνειρο σου....να είναι καλά τα αγγελούδια μας και όσο μπορούμε να τα μεγαλώσουμε σωστά

Για εμάς έκλεισε το θέμα δεύτερο.Ειμαι ευγνωμονώ για το ένα που μου ήρθε με τόσο κόπο.

[sweety**]

Καλησπέρα!δεν προλαβαινω να διαβασω ολα τα σχόλια.από ότι καταλαβαίνω το πρόβλημα του συζύγου ειναι το οικονομικό ενω για σένα αυτό δεν ειναι πρόβλημα και θεωρείς οτι ειναι μια απλη δικαιολογια?

σκεφτόμουν και γω για δεύτερο παιδάκι αλλά το κύριο πρόβλημα μου ειναι το οικονομικο. ο σύζυγος που είναι πιο αισιόδοξος σαν άνθρωπος πιστέυει οτι και δεύτερο παιδάκι να έρθει ολα καλά θα μας πάνε και θα τα καταφέρουμε...εγώ όμως όχι...αφού αυτή την στιγμή με ένα δεύτερο παιδάκι δεν θα τα καταφέρναμε γιατι να τα καταφέρουμε όταν έρθει το παιδάκι?βέβαια εμείς είμαστε στριμωγμένοι οικονομικά.εσείς από ότι καταλαβαίνω μπορείτε να ανταπεξέλθετε στο μεγάλωμα ενός ακόμα παιδιού αλλά ο σύζυγος σου από οτι καταλαβα σκέφτεται το μέλλον κάπως...θέλω να πω πως ο κάθε άνθρωπος ειναι διαφορετικός και αυτό που αγχώνει εσένα να μην αγχώνει καποιον άλλον...όσο για το οικογενειακο φιλικο περιβάλλον με τις αδιάκριτες ερωτήσεις τους να μην τους δίνεις καμια σημασία δεν τους αφορα...εγω δεν μπορω να καταλαβω την ερώτηση. "αντε ποτε θα πατε για δεύτερο?αρ΄γησατε?μα δεν μπορειτε να μην κάνετε δεύτερο!!" ελα χριστέ μου,λες και θα με βοηθήσουν στο μεγάλωμα του(μάλλον οχι,καμια φιλη μου εμενα προσωπικά δεν ήρθε σπίτι να πιούμε καφε ώστε να με διευκολύνει λίγο και εμενα που μεσ τον χειμώνα δεν μπορούσα να τρέχω στις καφετέριες με το μωρό).καλώς η κακώς δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικα αν ο σύζυγός σου δεν επιθυμεί δέυτερο παιδάκι γτ και πέρα από το οικονομικό μπορεί να μην έχει την όρεξη ο ανθρωπος να ασχοληθεί πάλι με τις ανάγκες ενός νεογέννητου και αυτό ειναι κατανοητό. τουλάχιστον σκεφτεται καποια πραγματα και λεει εγω εως εδω μπορω είτε οικονομικά είτε από θεμα αντοχής και δεν το βλέπω ως ευθυνόφοβο άτομο αλλά ως υπέυθυνο!!ευχομαι να πάρετε την καλύτερη απόφαση για την οικογένεια σας και να χαιρεστε το παιδακι σας!