Πόση υπομονή..?

[Evi95]

Καλησπέρα κορίτσια!!

Με τον σύντροφό μου προσπαθούμε εδώ και αρκετούς μήνες για μπεμπακι..Ενώ στην αρχή το είχαμε πάρει χαλαρά,εγώ έχω αρχίσει και αγχώνομαι παραπάνω από όσο πρέπει..Λιγο οι μήνες που περνάνε "χαμένοι",λίγο οι φίλες που τα καταφέρνουν, κάπως έτσι υπάρχουν στιγμές που περνάει από το μυαλό μου η σκέψη ότι ίσως αργήσει παραπάνω από όσο περίμενα..Ένα παιδί δεν έρχεται κατά παραγγελία φυσικά..Παρ'ολα αυτά υπάρχουν μήνες που έχουμε πετύχει την ωορρηξία και πάλι τίποτα δεν έγινε..Όπως και μήνες που λόγω επαγγελματικών χάνουμε τις γόνιμες μέρες..

Όλη αυτή η όμορφη διαδικασία απόκτησης ενός μωρού έχει καταντήσει αγχωτική και ψυχοφθόρα..Το άγχος αυτό δεν το έχω μεταφέρει στον σύντροφό μου,ο οποίος το θέμα το βλέπει από άλλη οπτικη,ότι έχουμε χρόνο μπροστά μας..Και συμφωνώ μαζί του αλλά κάθε μήνα περιμένοντας κουράστηκα..Ελπίζω να μην σας ζαλισα με τα δικά μου..

Εσείς πόσο καιρό προσπαθούσατε μέχρι το πολυπόθητο θετικό τεστ?

[Elle12]

πρίν από 51 λεπτά , Evi95 είπε:

Καλησπέρα κορίτσια!!

Με τον σύντροφό μου προσπαθούμε εδώ και αρκετούς μήνες για μπεμπακι..Ενώ στην αρχή το είχαμε πάρει χαλαρά,εγώ έχω αρχίσει και αγχώνομαι παραπάνω από όσο πρέπει..Λιγο οι μήνες που περνάνε "χαμένοι",λίγο οι φίλες που τα καταφέρνουν, κάπως έτσι υπάρχουν στιγμές που περνάει από το μυαλό μου η σκέψη ότι ίσως αργήσει παραπάνω από όσο περίμενα..Ένα παιδί δεν έρχεται κατά παραγγελία φυσικά..Παρ'ολα αυτά υπάρχουν μήνες που έχουμε πετύχει την ωορρηξία και πάλι τίποτα δεν έγινε..Όπως και μήνες που λόγω επαγγελματικών χάνουμε τις γόνιμες μέρες..

Όλη αυτή η όμορφη διαδικασία απόκτησης ενός μωρού έχει καταντήσει αγχωτική και ψυχοφθόρα..Το άγχος αυτό δεν το έχω μεταφέρει στον σύντροφό μου,ο οποίος το θέμα το βλέπει από άλλη οπτικη,ότι έχουμε χρόνο μπροστά μας..Και συμφωνώ μαζί του αλλά κάθε μήνα περιμένοντας κουράστηκα..Ελπίζω να μην σας ζαλισα με τα δικά μου..

Εσείς πόσο καιρό προσπαθούσατε μέχρι το πολυπόθητο θετικό τεστ?

Ειμαι στην ιδια ακριβως φαση,νιωθω ακριβως τα ιδια, περναω ακριβως τα ιδια..οποτε το μονο που μπορω να σου πω ειναι οτι σε νιωθω ΑΠΟΛΥΤΑ και ειμαστε εδω για να μοιραζομαστε τα καλα και τα δυσκολα.

Στελνω αγκαλια και ευχομαι συντομα με ενα υγιες μωρακι!

[Evi95]

πρίν από 6 λεπτά , Elle12 είπε:

Ειμαι στην ιδια ακριβως φαση,νιωθω ακριβως τα ιδια, περναω ακριβως τα ιδια..οποτε το μονο που μπορω να σου πω ειναι οτι σε νιωθω ΑΠΟΛΥΤΑ και ειμαστε εδω για να μοιραζομαστε τα καλα και τα δυσκολα.

Στελνω αγκαλια και ευχομαι συντομα με ενα υγιες μωρακι!

Κι εγώ με τη σειρά μου θα ευχηθώ σε εσένα ένα μωράκι όσο πιο σύντομα γίνεται!!

Το να συζητάμε τα άγχη ή τους προβληματισμούς μας με άτομα που περνάνε ή έχουν περάσει την ίδια φάση κάνει το "πρόβλημα" λίγο πιο ελαφρύ κατά τη γνώμη μου..

 

[Rafaela_123]

Έχετε κάνει τις απαραίτητες εξετάσεις; Κ εσυ κ ο σύντροφος σου; Εμεις προσπαθούσαμε 11 μηνες! Από τον Σεπτέμβρη εντατικά με τεστ ωορρηξιας, τον Νοέμβρη πήγαμε για εξετάσεις κ οι δυο ο άντρας μ μέτριο μπορώ να πω σπερματοδιαγραμμα χωρις να αποκλείεται η φυσική σύλληψη, κ εγώ ψηλή προλακτινη κ χαμηλή ΑΜΗ! Κ οι 2 γιατροί μ πρότειναν σπερματέγχυση! Αγχώθηκα για την ΑΜΗ μου παρά πολύ μέχρι που ειπα στον εαυτό μου χαλάρωσε κ μέχρι τον Οκτώβρη που έχω τον γάμο άμα δεν έρθει θα πάω για εξωσωματική, κ στον κύκλο του Μαρτη που τον είχα εντελώς χαμένο γιατί είχε πεθάνει ο παππούς του άντρα μ κ είχα κ εγώ τρεχάματα άγχος για τη δουλεια έμεινα εγκυος! Πιστευα ότι η ωορρηξία μ θα ήταν την ημέρα της κηδείας εμεις είχαμε νωρίτερα επαφές εκείνο τον μήνα δεν έκανα ούτε τεστ δεν ήξερα ακριβώς ποτέ είχα κ όταν μάθαμε ότι πέθανε ο παππούς δεν είχαμε αλλες επαφές κ το θεώρησα χαμένο μήνα κ όταν είχα καθυστέρηση πιστευα ότι ήταν λόγο κοβιντ γιατί τον τελευταίο καιρό είχα συνέχεια καθυστέρηση…κ δε το πιστευα στα μάτια μου!!! 
 

Θεωρώ ότι όλα έπαιξαν ρολο μάλλον έπεσε κ η προλακτινη, είχα κ καλό ωάριο χαλάρωσα κιολας γιατί είπα άστο καλό δεν θα αρρωστήσω κιολας κ τσουπ ήρθε…

[Evi95]

πρίν από 14 λεπτά , Rafaela_123 είπε:

Έχετε κάνει τις απαραίτητες εξετάσεις; Κ εσυ κ ο σύντροφος σου; Εμεις προσπαθούσαμε 11 μηνες! Από τον Σεπτέμβρη εντατικά με τεστ ωορρηξιας, τον Νοέμβρη πήγαμε για εξετάσεις κ οι δυο ο άντρας μ μέτριο μπορώ να πω σπερματοδιαγραμμα χωρις να αποκλείεται η φυσική σύλληψη, κ εγώ ψηλή προλακτινη κ χαμηλή ΑΜΗ! Κ οι 2 γιατροί μ πρότειναν σπερματέγχυση! Αγχώθηκα για την ΑΜΗ μου παρά πολύ μέχρι που ειπα στον εαυτό μου χαλάρωσε κ μέχρι τον Οκτώβρη που έχω τον γάμο άμα δεν έρθει θα πάω για εξωσωματική, κ στον κύκλο του Μαρτη που τον είχα εντελώς χαμένο γιατί είχε πεθάνει ο παππούς του άντρα μ κ είχα κ εγώ τρεχάματα άγχος για τη δουλεια έμεινα εγκυος! Πιστευα ότι η ωορρηξία μ θα ήταν την ημέρα της κηδείας εμεις είχαμε νωρίτερα επαφές εκείνο τον μήνα δεν έκανα ούτε τεστ δεν ήξερα ακριβώς ποτέ είχα κ όταν μάθαμε ότι πέθανε ο παππούς δεν είχαμε αλλες επαφές κ το θεώρησα χαμένο μήνα κ όταν είχα καθυστέρηση πιστευα ότι ήταν λόγο κοβιντ γιατί τον τελευταίο καιρό είχα συνέχεια καθυστέρηση…κ δε το πιστευα στα μάτια μου!!! 
 

Θεωρώ ότι όλα έπαιξαν ρολο μάλλον έπεσε κ η προλακτινη, είχα κ καλό ωάριο χαλάρωσα κιολας γιατί είπα άστο καλό δεν θα αρρωστήσω κιολας κ τσουπ ήρθε…

Όχι ακόμη δεν έχουμε κάνει..Το έχουμε συζητήσει και λέμε από Σεπτέμβρη να κάνουμε όλες τις απαραίτητες εξετάσεις..Να αφήσουμε το καλοκαίρι να περάσει και από φθινόπωρο εννοείται θα κάνουμε..Είχαμε και εμείς αρκετά τρεξίματα το τελευταίο διάστημα οπότε λέμε να χαλαρώσουμε το καλοκαίρι και μετά να μπλεχτουμε με γιατρούς..Εγώ το μόνο που είχα κοιτάξει ήταν για κύστες που τελικά δεν είχα..Σε εμένα ο γυναικολόγος μου τα βρίσκει όλα νορμάλ..

Αυτό που λες -εκει που δεν το περίμενα -ποσο ωραίο συναίσθημα?

[IOANNA28]

1 ώρα πρίν, Evi95 είπε:

Καλησπέρα κορίτσια!!

Με τον σύντροφό μου προσπαθούμε εδώ και αρκετούς μήνες για μπεμπακι..Ενώ στην αρχή το είχαμε πάρει χαλαρά,εγώ έχω αρχίσει και αγχώνομαι παραπάνω από όσο πρέπει..Λιγο οι μήνες που περνάνε "χαμένοι",λίγο οι φίλες που τα καταφέρνουν, κάπως έτσι υπάρχουν στιγμές που περνάει από το μυαλό μου η σκέψη ότι ίσως αργήσει παραπάνω από όσο περίμενα..Ένα παιδί δεν έρχεται κατά παραγγελία φυσικά..Παρ'ολα αυτά υπάρχουν μήνες που έχουμε πετύχει την ωορρηξία και πάλι τίποτα δεν έγινε..Όπως και μήνες που λόγω επαγγελματικών χάνουμε τις γόνιμες μέρες..

Όλη αυτή η όμορφη διαδικασία απόκτησης ενός μωρού έχει καταντήσει αγχωτική και ψυχοφθόρα..Το άγχος αυτό δεν το έχω μεταφέρει στον σύντροφό μου,ο οποίος το θέμα το βλέπει από άλλη οπτικη,ότι έχουμε χρόνο μπροστά μας..Και συμφωνώ μαζί του αλλά κάθε μήνα περιμένοντας κουράστηκα..Ελπίζω να μην σας ζαλισα με τα δικά μου..

Εσείς πόσο καιρό προσπαθούσατε μέχρι το πολυπόθητο θετικό τεστ?

Σε μια παρόμοια κατάσταση βρίσκομαι κι εγώ. Προσπαθούμε για ένα διάστημα 7 μηνών και σε όλη αυτή την περίοδο έχουν υπάρξει αρκετές αναποδιές, κυρίως λόγω επαγγελματικών συνθηκών και απροόπτων που έχουν προκύψει, που αρκετές φορές δεν μας έχουν επιτρέψει να προσπαθήσουμε όπως θα θέλαμε. Στην αρχή αγχωνόμουν πολύ αλλά γρήγορα κατάλαβα ότι είναι μια διαδικασία που πολλές φορές απαιτεί υπομονή και επιμονή και προσπαθώ όσο μπορώ να αποβάλλω το άγχος, το οποίο δυσκολεύει τα πράγματα. Σήμερα υπάρχουν λύσεις σχεδόν για κάθε κατάσταση, οπότε πιστεύω ότι με υπομονή και θετική σκέψη θα έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα.

[Evi95]

πρίν από 21 λεπτά , IOANNA28 είπε:

Σε μια παρόμοια κατάσταση βρίσκομαι κι εγώ. Προσπαθούμε για ένα διάστημα 7 μηνών και σε όλη αυτή την περίοδο έχουν υπάρξει αρκετές αναποδιές, κυρίως λόγω επαγγελματικών συνθηκών και απροόπτων που έχουν προκύψει, που αρκετές φορές δεν μας έχουν επιτρέψει να προσπαθήσουμε όπως θα θέλαμε. Στην αρχή αγχωνόμουν πολύ αλλά γρήγορα κατάλαβα ότι είναι μια διαδικασία που πολλές φορές απαιτεί υπομονή και επιμονή και προσπαθώ όσο μπορώ να αποβάλλω το άγχος, το οποίο δυσκολεύει τα πράγματα. Σήμερα υπάρχουν λύσεις σχεδόν για κάθε κατάσταση, οπότε πιστεύω ότι με υπομονή και θετική σκέψη θα έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Έχεις απόλυτο δίκιο,το άγχος μόνο κακό κάνει..Έλα όμως που δεν είναι πάντα εύκολο να το αποβάλλεις..Και εγώ το προσπαθω αλλά κάθε μήνα αυτή η αναμονή με εξαντλεί..Φυσικά και θα συνεχίσω να προσπαθώ αλλά ελπίζω να βρω μια ισορροπία στο μεταξύ διάστημα γιατί έχω πιεστεί αρκετά..Υπάρχουν φορές που τσατιζομαι επειδή χάνουμε τις γόνιμες μέρες και αυτό βγαίνει στην καθημερινότητα μου..Λες και έχασα το τρένο ένα πράγμα

Πάντως από τότε που είπαμε να προσπαθήσουμε για μωράκι είναι σαν να έχουν μπει όλα σε παύση και το μόνο που περιμένω είναι μην αδιαθετησω..

[IOANNA28]

πρίν από 32 λεπτά , Evi95 είπε:

Έχεις απόλυτο δίκιο,το άγχος μόνο κακό κάνει..Έλα όμως που δεν είναι πάντα εύκολο να το αποβάλλεις..Και εγώ το προσπαθω αλλά κάθε μήνα αυτή η αναμονή με εξαντλεί..Φυσικά και θα συνεχίσω να προσπαθώ αλλά ελπίζω να βρω μια ισορροπία στο μεταξύ διάστημα γιατί έχω πιεστεί αρκετά..Υπάρχουν φορές που τσατιζομαι επειδή χάνουμε τις γόνιμες μέρες και αυτό βγαίνει στην καθημερινότητα μου..Λες και έχασα το τρένο ένα πράγμα

Πάντως από τότε που είπαμε να προσπαθήσουμε για μωράκι είναι σαν να έχουν μπει όλα σε παύση και το μόνο που περιμένω είναι μην αδιαθετησω..

Σίγουρα δεν είναι εύκολο και σίγουρα το να χάνεις τις κρίσιμες μέρες είναι μεγάλη απογοήτευση (μας έχει συμβεί αρκετές φορές, κυρίως λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων του συζύγου). Το πιο δύσκολο διάστημα είναι αυτό πριν την περίοδο, όπου κορυφώνεται η αναμονή και η αγωνία και προσπαθώ να ερμηνεύσω τα συμπτώματα που έχω (ενοχλήσεις στην κοιλιά, πρήξιμο στο στήθος κλπ ). Η ισορροπία είναι η μαγική λέξη. Προσπαθούμε για κάτι πολύ σημαντικό αλλά κατα τη διάρκεια αυτής της προσπάθειας δεν μπορεί και δεν πρέπει να μπαίνει σε αναμονή και σε δεύτερη μοίρα όλη η υπόλοιπη ζωή μας.

[Evi95]

πρίν από 3 λεπτά , IOANNA28 είπε:

Σίγουρα δεν είναι εύκολο και σίγουρα το να χάνεις τις κρίσιμες μέρες είναι μεγάλη απογοήτευση (μας έχει συμβεί αρκετές φορές, κυρίως λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων του συζύγου). Το πιο δύσκολο διάστημα είναι αυτό πριν την περίοδο, όπου κορυφώνεται η αναμονή και η αγωνία και προσπαθώ να ερμηνεύσω τα συμπτώματα που έχω (ενοχλήσεις στην κοιλιά, πρήξιμο στο στήθος κλπ ). Η ισορροπία είναι η μαγική λέξη. Προσπαθούμε για κάτι πολύ σημαντικό αλλά κατα τη διάρκεια αυτής της προσπάθειας δεν μπορεί και δεν πρέπει να μπαίνει σε αναμονή και σε δεύτερη μοίρα όλη η υπόλοιπη ζωή μας.

Το πρώτο μισό του μήνα είναι πιο διαχερισιμο..Μετά αρχίζουν αυτά που περιγράφεις (πρήξιμο,πονακια κτλ)και σκέφτομαι βρε λες?Και κάπου εκεί το χάνεις.. Χρειάζεται υπομονή,το ξέρω,αλλά..Η τελευταία φράση πάντως που εγραψες είναι ο πιο σωστός τρόπος σκέψης..

[IOANNA28]

πρίν από 12 λεπτά , Evi95 είπε:

Το πρώτο μισό του μήνα είναι πιο διαχερισιμο..Μετά αρχίζουν αυτά που περιγράφεις (πρήξιμο,πονακια κτλ)και σκέφτομαι βρε λες?Και κάπου εκεί το χάνεις.. Χρειάζεται υπομονή,το ξέρω,αλλά..Η τελευταία φράση πάντως που εγραψες είναι ο πιο σωστός τρόπος σκέψης..

Πιστεύω ότι είναι και ο πιο αποτελεσματικός. Γνωρίζω πολλές περιπτώσεις γυναικών που τα κατάφεραν όταν μπόρεσαν να απαλλαγούν από αυτή την πίεση. Ας το προσπαθήσουμε λοιπόν και μακάρι να έχουμε σύντομα αυτό που τόσο επιθυμούμε.

[Evi95]

πρίν από 6 λεπτά , IOANNA28 είπε:

Πιστεύω ότι είναι και ο πιο αποτελεσματικός. Γνωρίζω πολλές περιπτώσεις γυναικών που τα κατάφεραν όταν μπόρεσαν να απαλλαγούν από αυτή την πίεση. Ας το προσπαθήσουμε λοιπόν και μακάρι να έχουμε σύντομα αυτό που τόσο επιθυμούμε.

Ναι η αλήθεια είναι ότι ακόμη και εδώ στο φόρουμ έχουμε διαβάσει για τόσες περιπτώσεις που τα κατάφεραν όταν δεν το περίμεναν (όπως και η κοπέλα παραπάνω)..Εγώ πάντως έχω παντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι ίσως αυτός είναι ο μήνας μου και μετά απογοητεύομαι..Ακόμη κι αν αποβάλλω το άγχος,αυτό πιστεύω θα παραμείνει..

[valentina23]

Λοιπόν εγώ κορίτσι μου ήθελα πολύ ένα δεύτερο παιδάκι ...τα χρόνια περνούσαν αλλά δεν ερχόταν..ήμουν πολύ στεναχωρημένη και συνέχεια κυνηγάγα τις γόνιμες μέρες και είχα και εφαρμογή στο κινητό που σημείωνα τις μέρες επαφής..κάθε μήνα και μια απογοήτευση!!!τι προσευχές, τι άγχος κάθε φορά..ώσπου μια μέρα το πήρα απόφαση..λέω θεέ μου δεν είναι ευλογημένο να αποκτήσω και δεύτερο παιδάκι ,δεν πειράζει ας έχει το πρώτο μου παιδί υγεία και να είναι καλότυχο!!Έτσι λοιπόν το ξέχασα ,το έβγαλα απ' το μυαλό μου,το πήρα απόφαση και έσβησα και την εφαρμογή απ' το κινητό μου...τον επόμενο μήνα η τον μεθεπόμενο δεν θυμάμαι..είχα καθυστέρηση...είχα σταματήσει να σημειώνω αλλά θυμόμουν την ημερομηνία..οι μέρες περνούσαν και γω έλεγα θα είναι απ' τη ζέστη,τίποτα ορμονολογικο κτλ...στις δέκα μέρες έκανα ένα τεστ εγκυμοσύνης μόνο και μόνο για να βγάλω αυτή τη μικρή πιθανότητα και να κλείσω ραντεβού σε έναν παθολόγο ..μόλις είδα το τεστ .άρχισα να τρέμω και ξέσπασα σε κλάματα!!το κοίταζα και το ξανακοιταζα μην τυχόν κι έχω κάνει λάθος!!Έκλαιγα και γελαγα μαζί!!!τα παιδιά μου έχουν 12 χρόνια διαφορά!!

Σου έγραψα εν ολίγης την δική μου ιστορία για  να σου πω ν αποβάλλεις το άγχος!!!Κάνει πολύ μεγάλο κακό!!προσπάθησε να το βγάλεις απ' το μυαλό σου και να λες ότι όπωτε είναι να έρθει ας έρθει!!Σου εύχομαι ότι καλύτερο!!

 

 

 

[Rafaelatarzan]

3 ώρες πρίν, Evi95 είπε:

Καλησπέρα κορίτσια!!

Με τον σύντροφό μου προσπαθούμε εδώ και αρκετούς μήνες για μπεμπακι..Ενώ στην αρχή το είχαμε πάρει χαλαρά,εγώ έχω αρχίσει και αγχώνομαι παραπάνω από όσο πρέπει..Λιγο οι μήνες που περνάνε "χαμένοι",λίγο οι φίλες που τα καταφέρνουν, κάπως έτσι υπάρχουν στιγμές που περνάει από το μυαλό μου η σκέψη ότι ίσως αργήσει παραπάνω από όσο περίμενα..Ένα παιδί δεν έρχεται κατά παραγγελία φυσικά..Παρ'ολα αυτά υπάρχουν μήνες που έχουμε πετύχει την ωορρηξία και πάλι τίποτα δεν έγινε..Όπως και μήνες που λόγω επαγγελματικών χάνουμε τις γόνιμες μέρες..

Όλη αυτή η όμορφη διαδικασία απόκτησης ενός μωρού έχει καταντήσει αγχωτική και ψυχοφθόρα..Το άγχος αυτό δεν το έχω μεταφέρει στον σύντροφό μου,ο οποίος το θέμα το βλέπει από άλλη οπτικη,ότι έχουμε χρόνο μπροστά μας..Και συμφωνώ μαζί του αλλά κάθε μήνα περιμένοντας κουράστηκα..Ελπίζω να μην σας ζαλισα με τα δικά μου..

Εσείς πόσο καιρό προσπαθούσατε μέχρι το πολυπόθητο θετικό τεστ?

11 χρόνια. 

[IOANNA28]

πρίν από 13 λεπτά , Evi95 είπε:

Ναι η αλήθεια είναι ότι ακόμη και εδώ στο φόρουμ έχουμε διαβάσει για τόσες περιπτώσεις που τα κατάφεραν όταν δεν το περίμεναν (όπως και η κοπέλα παραπάνω)..Εγώ πάντως έχω παντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι ίσως αυτός είναι ο μήνας μου και μετά απογοητεύομαι..Ακόμη κι αν αποβάλλω το άγχος,αυτό πιστεύω θα παραμείνει..

Αυτό είναι λογικό,  η απογοήτευση σε κάποιο βαθμό ίσως είναι αναπόφευκτη. Πρέπει όμως να προσπαθούμε να την ξεπερνάμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και να επικεντρωνόμαστε στην ελπίδα του επόμενου μήνα.

[Evi95]

πρίν από 4 λεπτά , valentina23 είπε:

Λοιπόν εγώ κορίτσι μου ήθελα πολύ ένα δεύτερο παιδάκι ...τα χρόνια περνούσαν αλλά δεν ερχόταν..ήμουν πολύ στεναχωρημένη και συνέχεια κυνηγάγα τις γόνιμες μέρες και είχα και εφαρμογή στο κινητό που σημείωνα τις μέρες επαφής..κάθε μήνα και μια απογοήτευση!!!τι προσευχές, τι άγχος κάθε φορά..ώσπου μια μέρα το πήρα απόφαση..λέω θεέ μου δεν είναι ευλογημένο να αποκτήσω και δεύτερο παιδάκι ,δεν πειράζει ας έχει το πρώτο μου παιδί υγεία και να είναι καλότυχο!!Έτσι λοιπόν το ξέχασα ,το έβγαλα απ' το μυαλό μου,το πήρα απόφαση και έσβησα και την εφαρμογή απ' το κινητό μου...τον επόμενο μήνα η τον μεθεπόμενο δεν θυμάμαι..είχα καθυστέρηση...είχα σταματήσει να σημειώνω αλλά θυμόμουν την ημερομηνία..οι μέρες περνούσαν και γω έλεγα θα είναι απ' τη ζέστη,τίποτα ορμονολογικο κτλ...στις δέκα μέρες έκανα ένα τεστ εγκυμοσύνης μόνο και μόνο για να βγάλω αυτή τη μικρή πιθανότητα και να κλείσω ραντεβού σε έναν παθολόγο ..μόλις είδα το τεστ .άρχισα να τρέμω και ξέσπασα σε κλάματα!!το κοίταζα και το ξανακοιταζα μην τυχόν κι έχω κάνει λάθος!!Έκλαιγα και γελαγα μαζί!!!τα παιδιά μου έχουν 12 χρόνια διαφορά!!

Σου έγραψα εν ολίγης την δική μου ιστορία για  να σου πω ν αποβάλλεις το άγχος!!!Κάνει πολύ μεγάλο κακό!!προσπάθησε να το βγάλεις απ' το μυαλό σου και να λες ότι όπωτε είναι να έρθει ας έρθει!!Σου εύχομαι ότι καλύτερο!!

 

 

 

Να χαίρεσαι τα ζουζούνια σου και να είναι πάντα γερά!!

Πρέπει και θα το αποβάλλω το άγχος μου γιατί δεν θέλω να χάσω αλλο χρόνο έτσι..Δεν ωφελεί σε τίποτα και δεν βγάζει πουθενά τελικά.. Ελπίζω να τα καταφέρω σύντομα..Είχα ξεκινήσει και τεστακια ωορρηξίας και εφαρμογές για γόνιμες μέρες..Οπότε τα σταματάω όλα αυτά..

πρίν από 12 λεπτά , Rafaelatarzan είπε:

11 χρόνια. 

11 χρόνια?Και πως διαχειρίστηκες την ψυχολογία σου?

πρίν από 7 λεπτά , IOANNA28 είπε:

Αυτό είναι λογικό,  η απογοήτευση σε κάποιο βαθμό ίσως είναι αναπόφευκτη. Πρέπει όμως να προσπαθούμε να την ξεπερνάμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και να επικεντρωνόμαστε στην ελπίδα του επόμενου μήνα.

Πραγματικά ακόμη και τώρα που σου γράφω σκέφτομαι ότι ίσως στις διακοπές μας χαλαρώσουμε και το πετύχουμε.. Αθεράπευτη