Θέλω να γράψω...

[sweet_february]

ευχομαι να πραγματοποιησεις ολες σου τις επιθυμιες!

Να 'σαι καλα βρε γαντζομανουλα!!

Κι εσυ το ιδιο!!

[vasdeli]

Ευχαριστω vasdelaki...

Αλλα ποναει πολυ!

Ό,τι αξίζει πονάει και είναι δύσκολο.....λέει ένα αγαπημένο τραγούδι...

Πόσες σκέψεις έχεις να κάνεις μέσα σε αυτά τα 4 χρόνια αναμονής!!!!

[Φαίη1980]

Απίστευτη ιστορία.......!!!

Φαίη συγχαρητήρια είσαι πολύ δυνατή κοπέλα!!

Έκλαιγα διαβάζοντας αυτά που γράφεις, οι αποφάσεις σου βέβαια είναι πολύ ώριμες αλλά δεν ξέρω νομίζω πως στην θέση σου θα το προσέγγιζα αυτό το παιδί και αν ανακαλύψω ότι είναι δεκτικό στο να ακούσει την αλήθεια μπορεί να του την έλεγα.

Δεν ξέρω,

Θαυμάζω την αγάπη που είσαι έτοιμη να δώσεις και είναι κρίμα να μην την νοιώσει άμεσα!

[vasdeli]

Απίστευτη ιστορία.......!!!

Φαίη συγχαρητήρια είσαι πολύ δυνατή κοπέλα!!

Έκλαιγα διαβάζοντας αυτά που γράφεις, οι αποφάσεις σου βέβαια είναι πολύ ώριμες αλλά δεν ξέρω νομίζω πως στην θέση σου θα το προσέγγιζα αυτό το παιδί και αν ανακαλύψω ότι είναι δεκτικό στο να ακούσει την αλήθεια μπορεί να του την έλεγα.

Δεν ξέρω,

Θαυμάζω την αγάπη που είσαι έτοιμη να δώσεις και είναι κρίμα να μην την νοιώσει άμεσα!

Διαφωνώ κάθετα χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είμαι σωστή....

Σε αυτή την τρυφερή ηλικία που είναι το παλικαράκι καλό είναι να μην ταρακουνηθεί. Γιατί είναι και οι γονείς του στη μέση....δεν ξέρεις που μπορούν να φτάσουν και τι να κάνουν....

Ας ενηλικιωθεί πρώτα και μετά.....

[sweet_february]

Σε ευχαριστω πολυ συνονοματη Φαιη! Κι εγω οταν πρωτοηρθα αντιμετωπη με αυτο, σκεφτομουν ετσι, πως πρεπει να βρω τον αδερφο μου και μαλιστα τωρα!

Ομως ακολουθησε μια σειρα απο τραγελαφικα γεγονοτα.. Ο μπαμπας μου οταν ειδε πως δεν επιασαν οι απειλες του προς εμενα (του στυλ θα σου κοψω τα ποδια, θα σε βρουν σε χαντακι κλπ.), ξεκινησε νεο κυκλο επιθεσεων με στοχο το παιδι μου.. Αυτος ηταν και ο λογος που σταματησα να ψαχνω. Στο τελευταιο τηλεφωνημα, μου ειπαν πως κατεθεσαν ασφαλιστικα μετρα για να μην μπορω να τους πλησιασω ουτε στα 200 μετρα. Δεν ξερω αν κατι τετοιο αληθευει γιατι εμενα δεν με ειδοποιησε κανεις, δεν μου ηρθε ουτε καν ενα χαρτι για να ξερω αν θα διαπραττω 'αδικημα" απο εδω και στο εξης αν τους συναντησω και προσπαθησω να τους πλησιασω. Θελω να πιστευω πως δεν τα εφτασε τα πραγματα ως εκει.

Οπως και να 'χει, εχω πλεον αποδεχτει καποια πραγματα.. Ξερω πως ειμαι καρπος ενος μονοπλευρου ερωτα (απο τη μερια της μαμας μου προς τον μπαμπα μου), ξερω πως δεν θελει να με βλεπει ουτε ζωγραφιστη αυτος ο ανθρωπος και πλεον σε αυτη τη φαση της ζωης μου μπορω να τον δικαιολογησω απλα δεν ασπαζομαι τις αντιληψεις του. Σιγουρα κατι τον αναγκασε να μη θελει να με ξαναδει, ερχονται στιγμες που σκεφτομαι "ωχ! κι αν εχω κι εγω αυτο το "γονιδιο" και καποια στιγμη αφησω το παιδι μου?".. Ομως ξερω βαθια μεσα μου πως δεν θα το κανω.. Ισως εγω μεγαλωσα ετσι και ειμαι πιο δυνατη.. Ισως εκεινος να μην το αντεχε. Δεν με νοιαζει πια, δεν θελω να ξερω.

Το μονο που θελω ειναι καποια στιγμη να βρω τον αδερφο μου. Και επελεξα να το κανω τοτε γιατι θα ειναι ενηλικος και δεν θα πρεπει να ζητησει την αδεια κανενος για να με δει ή να μου μιλησει. Απο την αλλη, η ηλικια των 14 ειναι μια ηλικια τοσο δυσκολη απο μονη της... Εγω στην εφηβεια ημουν αγριμι.. Δεν θελω λοιπον να τον στρεψω εναντια στο στηριγμα που (προφανως) του προσφερει η οικογενεια του..

Μου μενει μονο να περιμενω.. Οσο για την αγαπη μου προς εκεινον, καθε μερα μεγαλωνει ολο και πιο πολυ! Ειμαι σιγουρη πως σε 4 χρονια αν και εκεινος το θελησει, θα αναπληρωσουμε το κενο!

[vasdeli]

Μου μενει μονο να περιμενω.. Οσο για την αγαπη μου προς εκεινον, καθε μερα μεγαλωνει ολο και πιο πολυ! Ειμαι σιγουρη πως σε 4 χρονια αν και εκεινος το θελησει, θα αναπληρωσουμε το κενο!

Συμφωνώ τόσο μα τόσο μαζί σου.....

[Φαίη1980]

Σε ευχαριστω πολυ συνονοματη Φαιη! Κι εγω οταν πρωτοηρθα αντιμετωπη με αυτο, σκεφτομουν ετσι, πως πρεπει να βρω τον αδερφο μου και μαλιστα τωρα!

Ομως ακολουθησε μια σειρα απο τραγελαφικα γεγονοτα.. Ο μπαμπας μου οταν ειδε πως δεν επιασαν οι απειλες του προς εμενα (του στυλ θα σου κοψω τα ποδια, θα σε βρουν σε χαντακι κλπ.), ξεκινησε νεο κυκλο επιθεσεων με στοχο το παιδι μου.. Αυτος ηταν και ο λογος που σταματησα να ψαχνω. Στο τελευταιο τηλεφωνημα, μου ειπαν πως κατεθεσαν ασφαλιστικα μετρα για να μην μπορω να τους πλησιασω ουτε στα 200 μετρα. Δεν ξερω αν κατι τετοιο αληθευει γιατι εμενα δεν με ειδοποιησε κανεις, δεν μου ηρθε ουτε καν ενα χαρτι για να ξερω αν θα διαπραττω 'αδικημα" απο εδω και στο εξης αν τους συναντησω και προσπαθησω να τους πλησιασω. Θελω να πιστευω πως δεν τα εφτασε τα πραγματα ως εκει.

Οπως και να 'χει, εχω πλεον αποδεχτει καποια πραγματα.. Ξερω πως ειμαι καρπος ενος μονοπλευρου ερωτα (απο τη μερια της μαμας μου προς τον μπαμπα μου), ξερω πως δεν θελει να με βλεπει ουτε ζωγραφιστη αυτος ο ανθρωπος και πλεον σε αυτη τη φαση της ζωης μου μπορω να τον δικαιολογησω απλα δεν ασπαζομαι τις αντιληψεις του. Σιγουρα κατι τον αναγκασε να μη θελει να με ξαναδει, ερχονται στιγμες που σκεφτομαι "ωχ! κι αν εχω κι εγω αυτο το "γονιδιο" και καποια στιγμη αφησω το παιδι μου?".. Ομως ξερω βαθια μεσα μου πως δεν θα το κανω.. Ισως εγω μεγαλωσα ετσι και ειμαι πιο δυνατη.. Ισως εκεινος να μην το αντεχε. Δεν με νοιαζει πια, δεν θελω να ξερω.

Το μονο που θελω ειναι καποια στιγμη να βρω τον αδερφο μου. Και επελεξα να το κανω τοτε γιατι θα ειναι ενηλικος και δεν θα πρεπει να ζητησει την αδεια κανενος για να με δει ή να μου μιλησει. Απο την αλλη, η ηλικια των 14 ειναι μια ηλικια τοσο δυσκολη απο μονη της... Εγω στην εφηβεια ημουν αγριμι.. Δεν θελω λοιπον να τον στρεψω εναντια στο στηριγμα που (προφανως) του προσφερει η οικογενεια του..

Μου μενει μονο να περιμενω.. Οσο για την αγαπη μου προς εκεινον, καθε μερα μεγαλωνει ολο και πιο πολυ! Ειμαι σιγουρη πως σε 4 χρονια αν και εκεινος το θελησει, θα αναπληρωσουμε το κενο!

Μετά από όλα αυτά, εννοείται ότι συμφωνώ και με τις δύο σας!!!:razz:

Φιλιά συνονόματη εύχομαι να πάνε όλα καλά!!!:p:p

[ΑΝΝΑ4]

Θελω κι εγω να γραψω...

Λιγες γραμμες, μα πως να χωρεσω τη ζωη μου σε δυο σειρουλες? Να κοιταξω πισω και να "ξεκαθαρισω" ποια να κρατησω και ποια να αφησω μια για παντα στο παρελθον...

Δεν με πειραζει που ειμαι 24 χρονων και γραφω οσα θα 'θελα να σου πω σε δυο σειρουλες.. Δεν με πειραζει που ζεις μακρια μου γιατι θελω να πιστευω πως εισαι καλα.. Δεν με πειραζει που τα βραδυα που μενω μονη και βυθιζομαι στο σκοταδι και την ησυχια του σπιτιου, ανοιγω τη σελιδα σου στο facebook και δισταζω να σε προσθεσω.. Μα με πειραζει που το επελεξαν αλλοι αυτο για εμας.. Με πειραζει που σε αναζητω κι ας μη σε γνωρισα ποτε και δεν μπορω να σε βρω.. Με πειραζει που νιωθω πως σε ξερω μια ζωη και δεν σε εχω δει ουτε μια φορα απο κοντα... Με πειραζει που αν καποτε μαθεις ολη την αληθεια θα τη μαθεις τοσο διαστρεβλωμενη και θα με μισησεις.. Ομως αγαπημενε μου αδερφε, δεν επελεξα εγω τη σημερινη μας κατασταση..

Εμαθα για εσενα εντελως τυχαια.. Απο ενα λαθος μιας υπαλληλου σε δημοσιο οργανισμο.. Και ειλικρινα χαρηκα πολυ! Εκλαιγα για μερες και ολοι νομιζαν πως κλαιω απο λυπη, ομως εγω εκλαιγα γιατι ηξερα πως εχω κατι να με συνδεει με το μπαμπα μας που με αφησε οταν ημουν 6 μηνων και δεν ενδιαφερθηκε ποτε να με δει.. Εκλαιγα γιατι ενιωθα πως σε αγαπαω τοσο πολυ που δεν με ενοιαζε ο κοσμος να γυρισει τουμπα! Και ηθελα να σε βρω.. Τοσο πολυ.. Να σε αγκαλιασω, να σου μιλησω, να σου δωσω οσα στερηθηκα τοσα χρονια απο το μπαμπα και να σε δω ευτυχισμενο.. Σε φανταζομουν γαμπρο κι εγω να στεκομαι κοντα σου με περηφανεια! Σε φανταζομουν φοιτητη, να σε φιλοξενω σπιτι μου, να σε παρηγορω οταν αποτυγχανεις και να γλεντω μαζι σου σε καθε σου επιτυχια! Σε φανταζομουν φανταρακι, να σου φερνω φαγητο στο στρατοπεδο και τσιγαρα.. Και πηρα τη γιαγια μας τηλεφωνο να της πω πως ξερω για εσενα. Ο μπαμπας για αλλη μια φορα απερριψε την κληση μου αλλα αυτη τη φορα δεν καταφερε να με πληγωσει.. Μονο να με πεισμωσει να σε βρω..

Δεν θελω να ξερεις οσα ακουσα εκεινες τις ημερες.. Μου ειπαν πως θελω να σε βρω γιατι θελω να διεκδικησω την περιουσια του μπαμπα.. Μονο την αγαπη σου θελω ομως, τιποτα αλλο! Εμαθα κι αλλα πολλα αγαπημενο μου αδερφακι, οπως πως η μαμα σου δεν ξερει καν πως υπαρχω.. Και καλε μου αδερφε, σου ζητω συγγνωμη αλλα δεν θελω να ταραξω τοσο τη ζωη σου! Εισαι μονο 14 χρονων σε μια ηλικια τοσο κρισιμη και τοσο επαναστατικη και δεν θελω να σου φορτωσω ακομα ενα βασανο.. Εγινα κι εγω μανουλα ξερεις, πριν 2 χρονια και μπορω να καταλαβω τη μαμα σου και τις αντιδρασεις της... Θελω να ξερεις πως δεν φοβηθηκα απο τις απειλες του μπαμπα, της γιαγιας και των θειων μας.. Καθε φορα που εφτανα ολο και πιο κοντα σε εσενα, ενιωθα ακομα πιο δυνατη.. Ομως καλο μου αδερφακι, συνεβη κατι που με εβαλε σε μια διαδικασια να σκεφτω πως εχω ενα παιδι πισω μου και θελω να το μεγαλωσω... Και ετσι σταματησα να σε ψαχνω, αλλα δεν σταματησα ποτε να σε σκεφτομαι..

Ερχεσαι στο μυαλο μου ασχετες ωρες.. Οταν μαγειρευω ή οταν πλενω τα πιατα.. Οταν βλεπω πιτσιρικαδες εξω ή οταν ακουω απο καποιους το ονομα σου.. Δεν σε ξεχνω ποτε, δεν περνα μερα που να μη σε σκεφτομαι! Θελω να το ξερεις αυτο, θελω να ξερεις πως προσπαθησα, πως σε αγαπαω ακομα κι αν εσυ δεν θελησεις να με αποδεχτεις στη ζωη σου οταν καποια στιγμη μαθεις...

Εισαι 14 και ειμαι 24.. Οταν θα γινεις 18, θα ειμαι 28.. Και τοτε που θα εισαι ενηλικος θα ερθω να σε βρω και δεν θα αφησω κανεναν να μας χωρισει πια, εκτος αν αυτο ειναι δικη σου επιλογη.. 4 χρονια εμειναν αγαπημενο μου αδερφακι.. Σου δινω το λογο μου πως τοτε δεν θα με σταματησει ουτε θεος ουτε δαιμονας!

Σ' αγαπω πολυ!

(Αφιερωμενο στον αδερφο μου)

ΚΡΑΤΑ αυτο το υπεροχο γραμμα κ οταν ερθει η ωρα δωστο του,σιγουρα θα παθει αυτο που ολες μας νιωσαμε οταν το διαβασαμε!!!!!!!!!!καλη τυχη,ειμαι σιγουρη οτι θα καταφερεις να γινεις η αδερφη του αδερφου σου....

[sweet_february]

ΚΡΑΤΑ αυτο το υπεροχο γραμμα κ οταν ερθει η ωρα δωστο του,σιγουρα θα παθει αυτο που ολες μας νιωσαμε οταν το διαβασαμε!!!!!!!!!!καλη τυχη,ειμαι σιγουρη οτι θα καταφερεις να γινεις η αδερφη του αδερφου σου....

Σε ευχαρθστω πολυ! Του 'χω γραψει κι αλλα, ισως τα κανω αλμπουμ και του τα δωσω.... Οταν με το καλο μπορεσω...