Δυσαρμονία και παιδιά

[Ernesto]

 

Καλησπέρα,

 έχετε νιώσει ποτέ ότι δεν είστε κατάλληλοι γονείς; 

Ότι, ´ο,τι και να κάνετε ό,τι προσπάθειες καταβάλλετε βρίσκουν τοίχο, 

ότι θέλετε να προσφέρετε ´οτι καλύτερο μπορείτε αλλά δεν τα καταφέρνετε;

Έτσι αισθάνομαι. 

Νιώθω κουρασμένη και απογοητευμένη και ότι πρέπει να αποδεχτώ κάποιες αλήθειες της ζωής μου για να μπορέσω να πάω παρακάτω.

Με τον άντρα μου δεν τα πάμε καλά. Δεν ταιριάζουμε. Υπάρχει αποξένωση. Προσπαθούμε για το καλό των παιδιών μας να μη μαλώνουμε,

να ειμαστε ευγενικοί μεταξύ μας, να κάνουμε ό,τι καλύτερο γίνεται, αλλά δεν ταιριάζουμε.

Εγώ νιώθω απόρριψη από  τη μεριά του, νιώθω πως δε με θέλει, έχει μετανιώσει που έκανε οικογένεια, και απλά σηκώνει το σταυρό του όσο πιό υπευθυνα μπορεί. 

Η δουλειά του είναι τέτοια που λείπει απειρες ώρες από το σπίτι. Κυρίως βράδυα. Την ημέρα κοιμάται, ξυπνάει για κανά δύωρο πινει καφέ, τρώει και φεύγει. Άλλες φορές γυρνάει αργά το βράδυ, άλλες το πρωί και πάλι από την αρχή.

Κι εγώ δουλεύω λίγες ώρες τα απογεύματα. Μένουμε δίπλα στους γονείς μου για να έχουμε βοήθεια, αλλά έρχεται και μια κοπέλα όταν δουλεύω 

γιατί η γιαγιά δεν την παλεύει...

Περίγυρο έχουμε μικρό. 

Βρισκόμαστε στη χάση και στη φέξη. 

Δουλειές, υποχρεώσεις, χειμωνιάτικες ιώσεις... είναι δύσκολο να βρεθούμε.

Στεναχωρίέμαι  τόσο πολύ που δεν μπορώ να προσφέρω στα παιδιά μου ένα σπίτι με φίλους, κόσμο στο σπίτι, 

γονείς σε αρμονία.

Υπάρχει μια μοναξιά, μια στεναχώρια, συνεχώς βογγάμε για κουραση, για διάφορα κιμεγώ και ο αντρας μου, που στην αλήθεια γκριναίζουμε για τη ζωή που έχουμε φτιάξει.

Δεν μου αρέσει καθόλου όλο αυτο το σκηνικό.

Όλο προσπαθώ να το φτιάξω, όλο σπάω τα μούτρα μου. Οργανώνω εκδρομές με τις οικονομίες μας για να έχουν τα παιδιά παραστάσεις, αναμνήσεις, ερεθίσματα, του άντρα μου όμως δεν του αρέσουν οι εκδρομές και η φύση οπότε όλα νίωθω να ναυαγούν κατά κάποιο τρόπο.

Αυτός προτιμάει να πηγαίνουμε στην πεθερά μου στο χωριό, οπου είναι τα ξαδέρφια των παιδιών και όντως περνάνε ωραία μαζι, αλλά εγώ υποφέρω εκεί. 

Μια πεθερά σούπερ γούμαν ας πούμε , που έχει το γιο της πασά και κάτι παραπάνω, κ καραδοκεί μήπως δε φερθώ καλά στον ....κανακάρη της.

Μονίμως μου υποδυκνείει πως να του φερθώ, κι αυτός σφυρίζει αδιάφορα. 

Όσα προσπαθώ εγώ ο άντρας μου με τον τρόπο του κ ίσως ασυναίσθητα τα σαμποτάρει, κι ό,τι θέλει αυτός για μένα είναι σούπερ δυσβάσταχτα.

Και όλο αυτό επίσης σίγουρα περνάει στα παιδιά κι εγώ νιώθω ενοχες, και απελπισμένη...............

 

[Farmakotriftena]

Όλα όσα νιώθεις, έχω την αίσθηση ότι ξεκινούν και τελειώνουν στην κακή σχέση που έχεις με τον άντρα σου. Οι σχέσεις είναι σαν το τάνγκο , για να ειναι ισορροπημένες πρεπει και οι δυο να ακολουθειτε τα ιδια βήματα.  Ο άντρας σου απ'όσο λες, δείχνει να έχει μετανιώσει για το γάμο σας. Πολυ θλιβερό όλο αυτό.  Και ειλικρινά σε αισθάνομαι πόσο δύσκολο πρέπει να είναι για εσένα, να ζεις καθημερινά αυτή του την απόρριψη. Εσύ σηκώνεις το σταυρό νομίζω,  γιατί εσύ μένεις πίσω μόνη σου και σαν γυναίκα είναι σκληρό να βρίσκεται αντιμέτωπη κάθε μέρα με την αδιαφορία και την ψυχρότητα.  Πρέπει με κάποιον τρόπο να βρεις μια γέφυρα επικοινωνίας μαζί του και να βρείτε από κοινού μια λύση  που θα ειναι οσο το δυνατον λιγότερο επώδυνη και για τους δύο.  Τα παιδια τα παντα καταλαβαίνουν. Οσο ευγενικοί κι αν ειστε μεταξυ σας μπροστα στα παιδιά,  τη ψυχρότητα και την έλλειψη σωματικής και λεκτικής τρυφερότητας, την αντιλαμβάνονται μια χαρά! Πόσο καιρό έχετε να κοιταχτείτε στα μάτια; να αγκαλιαστειτε; Είναι κρίμα για όλους σας λοιπόν να διαιωνίζεται μια τέτοια κατάσταση.  Και μια τέτοια καθημερινότητα όπως την περιγράφεις,  στο τέλος σου τσακίζει  το ηθικό. Φαντάζομαι θα έχεις ακούσει  συμβουλές του τύπου  "μίλησε του" ή να πάτε σε σύμβουλο γάμου. Φαντάζομαι επίσης ότι το πρώτο θα το έχεις κάνει ήδη και το 2ο, οντως αποτελεί  σημαντική  ελπίδα να σώσει ο γάμος σας, αλλά προϋποθέτει αποδοχή της καταστάσεις και από τους δυο, καθώς και πραγματική  θέληση για να σωθεί  (και να το "σηκωνουν" τα οικονομικά σας) ευχομαι ολοψυχα να συμβει το 2ο... 

[Ernesto]

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση.

Ναι μαςσυμβούλεψαν να πάμε σε σύμβουλο γάμου, αλλά ο άντρας μου είναι ανένδοτος. Όπως πολλοί άντρες από ότι έχω καταλάβει.

Θέλω να λυθεί τόσο πολύ όλη αυτή η κατάσταση.. αλλά δε θέλω να χωρίσω.

Και φοβάμαι, και πιστεύω ότι τα παιδιά θα πληγωθούν περισσότερο από ότι πληγώνονται τωρα.

Τώρα, γιατί στο μέλλον μπορεί να το δω αλλιώς, και να δω ότι για το καλό τους να είναι να δουνε την αλήθεια της σχέσης των γονιών τους. 

[linaa]

πρίν από 19 λεπτά , Ernesto είπε:

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση.

Ναι μαςσυμβούλεψαν να πάμε σε σύμβουλο γάμου, αλλά ο άντρας μου είναι ανένδοτος. Όπως πολλοί άντρες από ότι έχω καταλάβει.

Θέλω να λυθεί τόσο πολύ όλη αυτή η κατάσταση.. αλλά δε θέλω να χωρίσω.

Και φοβάμαι, και πιστεύω ότι τα παιδιά θα πληγωθούν περισσότερο από ότι πληγώνονται τωρα.

Τώρα, γιατί στο μέλλον μπορεί να το δω αλλιώς, και να δω ότι για το καλό τους να είναι να δουνε την αλήθεια της σχέσης των γονιών τους. 

εγω θα σου ελεγα να αφου δεν εισαι ετοιμη να χωρισεις να κοιταξεις να βρεις την ισσοροπια σου χωρις να βαζεις κριτηριο τι σκεφτετε ο αντρας σου. δηλαδη λες οτι ο αντρας σου λειπει πολλες ωρες αυτες τις ωρες να τις περνας ευχαριστα με τα παιδια σου κ τον εαυτο σου με πραγματα που ευχαριστουν εσενα. οταν ο αντρας σου ειναι σπιτι να κανετε πραγματα που ευχαριστουν μονο αυτον για να υπαρχει μια ισοροπια δεν χρειαζετε να καταπιεζεσε αν δεν θελεις να συμετεχεις σε κατι που αρεσει στον αντρα σου μπορεις απλα να μην συμετεχεις κ να τον αφηνεις να κανει οτι νομιζει αυτος καλητερο με τα παιδια τις ωρες που περναει μαζι τους. 

νομιζω οτι αν ξεκινησεις να ευχαριστεις πρωτα τον εαυτο σου κ μετα να σκεφτεσε τι γνωμη εχει ο αντρας σου για αυτα που κανεις ολα θα πανε καλητερα κ επισης κ το αναποδο να μην κρινεις τον αντρα σου για αυτα που του αρεσουν αστον να κανει αυτα που τον ευχαριστουν ακομα κ αν δεν συμπεφτετε πλεον στα γουστα να κανετε πραγματα που σας κανουν προσωπικα ευτυχισμενους μονο ετσι θα φτιαξει κ η μεταξυ σας σχεση. 

[mama16]

On 1/4/2018 at 1:22 ΠΜ, Ernesto είπε:

 

Καλησπέρα,

 έχετε νιώσει ποτέ ότι δεν είστε κατάλληλοι γονείς; 

Ότι, ´ο,τι και να κάνετε ό,τι προσπάθειες καταβάλλετε βρίσκουν τοίχο, 

ότι θέλετε να προσφέρετε ´οτι καλύτερο μπορείτε αλλά δεν τα καταφέρνετε;

Έτσι αισθάνομαι. 

Νιώθω κουρασμένη και απογοητευμένη και ότι πρέπει να αποδεχτώ κάποιες αλήθειες της ζωής μου για να μπορέσω να πάω παρακάτω.

Με τον άντρα μου δεν τα πάμε καλά. Δεν ταιριάζουμε. Υπάρχει αποξένωση. Προσπαθούμε για το καλό των παιδιών μας να μη μαλώνουμε,

να ειμαστε ευγενικοί μεταξύ μας, να κάνουμε ό,τι καλύτερο γίνεται, αλλά δεν ταιριάζουμε.

Εγώ νιώθω απόρριψη από  τη μεριά του, νιώθω πως δε με θέλει, έχει μετανιώσει που έκανε οικογένεια, και απλά σηκώνει το σταυρό του όσο πιό υπευθυνα μπορεί. 

Η δουλειά του είναι τέτοια που λείπει απειρες ώρες από το σπίτι. Κυρίως βράδυα. Την ημέρα κοιμάται, ξυπνάει για κανά δύωρο πινει καφέ, τρώει και φεύγει. Άλλες φορές γυρνάει αργά το βράδυ, άλλες το πρωί και πάλι από την αρχή.

Κι εγώ δουλεύω λίγες ώρες τα απογεύματα. Μένουμε δίπλα στους γονείς μου για να έχουμε βοήθεια, αλλά έρχεται και μια κοπέλα όταν δουλεύω 

γιατί η γιαγιά δεν την παλεύει...

Περίγυρο έχουμε μικρό. 

Βρισκόμαστε στη χάση και στη φέξη. 

Δουλειές, υποχρεώσεις, χειμωνιάτικες ιώσεις... είναι δύσκολο να βρεθούμε.

Στεναχωρίέμαι  τόσο πολύ που δεν μπορώ να προσφέρω στα παιδιά μου ένα σπίτι με φίλους, κόσμο στο σπίτι, 

γονείς σε αρμονία.

Υπάρχει μια μοναξιά, μια στεναχώρια, συνεχώς βογγάμε για κουραση, για διάφορα κιμεγώ και ο αντρας μου, που στην αλήθεια γκριναίζουμε για τη ζωή που έχουμε φτιάξει.

Δεν μου αρέσει καθόλου όλο αυτο το σκηνικό.

Όλο προσπαθώ να το φτιάξω, όλο σπάω τα μούτρα μου. Οργανώνω εκδρομές με τις οικονομίες μας για να έχουν τα παιδιά παραστάσεις, αναμνήσεις, ερεθίσματα, του άντρα μου όμως δεν του αρέσουν οι εκδρομές και η φύση οπότε όλα νίωθω να ναυαγούν κατά κάποιο τρόπο.

Αυτός προτιμάει να πηγαίνουμε στην πεθερά μου στο χωριό, οπου είναι τα ξαδέρφια των παιδιών και όντως περνάνε ωραία μαζι, αλλά εγώ υποφέρω εκεί. 

Μια πεθερά σούπερ γούμαν ας πούμε , που έχει το γιο της πασά και κάτι παραπάνω, κ καραδοκεί μήπως δε φερθώ καλά στον ....κανακάρη της.

Μονίμως μου υποδυκνείει πως να του φερθώ, κι αυτός σφυρίζει αδιάφορα. 

Όσα προσπαθώ εγώ ο άντρας μου με τον τρόπο του κ ίσως ασυναίσθητα τα σαμποτάρει, κι ό,τι θέλει αυτός για μένα είναι σούπερ δυσβάσταχτα.

Και όλο αυτό επίσης σίγουρα περνάει στα παιδιά κι εγώ νιώθω ενοχες, και απελπισμένη...............

 

Τώρα θα μιλήσω εκ του ασφαλούς γιατί δεν μπορώ να μπω στη θέση σου αλλά έχεις αναλογιστεί πως φτασατε με τον σύζυγό σου εδώ που είστε τώρα? Τι χάλασε? Νιόπαντροι πιστεύω θα ησασταν ευτυχισμένοι κ ερωτευμένοι.. Επικοινωνουσατε τότε κ τώρα όχι?? Μπορεί να το έχεις κάνει ήδη αλλά αν δεν θέλεις να χαλάσει ο γάμος σου κ αν κ ο σύζυγος σου το ίδιο με σένα επιθυμεί καλό θα ήταν να μιλήσετε εκ βαθεως.. Τι είναι αυτά που σας ενοχλούν, τα παράπονα σας, πως θα θελατε να συμπεριφερεστε στη μεταξύ σας σχέση για να είστε καλά.. Πιστεύω ότι για να κρατήσει μία σχέση πρέπει εκτός από τον έρωτα (γιατί αυτός σιγά σιγά ξεθωριάζει) να έχετε καλή επικοινωνία, ειλικρινια κ αλληλοσεβασμό. Έτσι μπορεί ο έρωτας να φεύγει αλλά μένει κάτι πιο ουσιαστικό, η αγάπη για τον άλλον όχι μόνο ερωτικά αλλά κ σαν άνθρωπο.. Αν κρατάς κάποια πράγματα μέσα σου που μπορεί να σε ενοχλούν κ το ίδιο κάνει κ ο σύζυγος εισαι μονίμως νευριασμενος κ μεγαλώνει όλο κ περισσότερο ο θυμός κ φερεσαι άσχημα κ εσύ κ αυτός.. Καλό θα ήταν να βρείτε από που ξεκίνησε όλο αυτό κ να προσπαθήσετε να το αλλάξετε.. Να θυμηθείτε το παρελθόν κ τις ωραίες σας στιγμές κ να βγειτε έξω, να ξεχασετε τις σκοτουρες κ να φερεστε σαν ζευγάρι όπως στο παρελθόν.. Το ξέρω ότι δεν είναι εύκολο όλο αυτό αλλά αν το θέλετε κ οι 2 θα βρεθεί μία λύση, κ γιατί όχι μπορεί να ξανά ερωτευτειτε απ την αρχή.. Όσον αφορά για τις πρώτες ερωτήσεις που κάνατε θεωρώ ότι κ μόνο που σκέφτεστε κάτι τέτοιο σημαίνει  ότι είστε καλός γονιός για τα παιδιά σας κ προσπαθείτε να προσφερετε ότι καλύτερο μπορείτε! Ένας χωρισμός δεν ξέρω αν είναι καλύτερος ή όχι για τα παιδιά αλλά πιστεύω μεγαλώνοντας ότι απλά θέλουν να βλέπουν ευτυχισμένους τους γονείς τους.

[Farmakotriftena]

1 hour ago, mama16 είπε:

Τώρα θα μιλήσω εκ του ασφαλούς γιατί δεν μπορώ να μπω στη θέση σου αλλά έχεις αναλογιστεί πως φτασατε με τον σύζυγό σου εδώ που είστε τώρα? Τι χάλασε? Νιόπαντροι πιστεύω θα ησασταν ευτυχισμένοι κ ερωτευμένοι.. Επικοινωνουσατε τότε κ τώρα όχι?? Μπορεί να το έχεις κάνει ήδη αλλά αν δεν θέλεις να χαλάσει ο γάμος σου κ αν κ ο σύζυγος σου το ίδιο με σένα επιθυμεί καλό θα ήταν να μιλήσετε εκ βαθεως.. Τι είναι αυτά που σας ενοχλούν, τα παράπονα σας, πως θα θελατε να συμπεριφερεστε στη μεταξύ σας σχέση για να είστε καλά.. Πιστεύω ότι για να κρατήσει μία σχέση πρέπει εκτός από τον έρωτα (γιατί αυτός σιγά σιγά ξεθωριάζει) να έχετε καλή επικοινωνία, ειλικρινια κ αλληλοσεβασμό. Έτσι μπορεί ο έρωτας να φεύγει αλλά μένει κάτι πιο ουσιαστικό, η αγάπη για τον άλλον όχι μόνο ερωτικά αλλά κ σαν άνθρωπο.. Αν κρατάς κάποια πράγματα μέσα σου που μπορεί να σε ενοχλούν κ το ίδιο κάνει κ ο σύζυγος εισαι μονίμως νευριασμενος κ μεγαλώνει όλο κ περισσότερο ο θυμός κ φερεσαι άσχημα κ εσύ κ αυτός.. Καλό θα ήταν να βρείτε από που ξεκίνησε όλο αυτό κ να προσπαθήσετε να το αλλάξετε.. Να θυμηθείτε το παρελθόν κ τις ωραίες σας στιγμές κ να βγειτε έξω, να ξεχασετε τις σκοτουρες κ να φερεστε σαν ζευγάρι όπως στο παρελθόν.. Το ξέρω ότι δεν είναι εύκολο όλο αυτό αλλά αν το θέλετε κ οι 2 θα βρεθεί μία λύση, κ γιατί όχι μπορεί να ξανά ερωτευτειτε απ την αρχή.. Όσον αφορά για τις πρώτες ερωτήσεις που κάνατε θεωρώ ότι κ μόνο που σκέφτεστε κάτι τέτοιο σημαίνει  ότι είστε καλός γονιός για τα παιδιά σας κ προσπαθείτε να προσφερετε ότι καλύτερο μπορείτε! Ένας χωρισμός δεν ξέρω αν είναι καλύτερος ή όχι για τα παιδιά αλλά πιστεύω μεγαλώνοντας ότι απλά θέλουν να βλέπουν ευτυχισμένους τους γονείς τους.

Είναι ωραίο όπως τα περιγράφεις αλλά δυστυχώς για να πετύχει κάτι τέτοιο θέλει πολύ δουλειά και θέληση και από τους δυο. Πράγμα που σπάνια στις μέρες μας γίνεται. Πόσοι και πόσοι βιώνουν τη χειρότερη μοναξιά μέσα στη σχεση; και πραγματικά πιστεύω πως μόνο ένας ειδικός θα μπορούσε να ξεκλειδώσει τέτοιες σχέσεις.  Οι άνθρωποι έχουν την τάση να κλείνονται στους εαυτούς τους,  να κυριαρχεί ο εγωισμός. και η ανάγκη  για επιβίωση μέσα στον δικό τους μικρόκοσμο είναι τέτοια που σπάνια βλέπουν τον άλλον. 

Επίσης πιστεύω ακράδαντα ότι για τα παιδιά δεν αρκεί μόνο να βλέπουν δύο γονείς που δε τσακώνονται. Τα γέλια και οι τρυφερότητα ανάμεσα στους γονείς είναι σημαντικό για τα παιδιά.  Έτσι θα είναι και τα ίδια αύριο με τους δικούς τους συντρόφους. 

[mama16]

3 ώρες πρίν, Farmakotriftena είπε:

Είναι ωραίο όπως τα περιγράφεις αλλά δυστυχώς για να πετύχει κάτι τέτοιο θέλει πολύ δουλειά και θέληση και από τους δυο. Πράγμα που σπάνια στις μέρες μας γίνεται. Πόσοι και πόσοι βιώνουν τη χειρότερη μοναξιά μέσα στη σχεση; και πραγματικά πιστεύω πως μόνο ένας ειδικός θα μπορούσε να ξεκλειδώσει τέτοιες σχέσεις.  Οι άνθρωποι έχουν την τάση να κλείνονται στους εαυτούς τους,  να κυριαρχεί ο εγωισμός. και η ανάγκη  για επιβίωση μέσα στον δικό τους μικρόκοσμο είναι τέτοια που σπάνια βλέπουν τον άλλον. 

Επίσης πιστεύω ακράδαντα ότι για τα παιδιά δεν αρκεί μόνο να βλέπουν δύο γονείς που δε τσακώνονται. Τα γέλια και οι τρυφερότητα ανάμεσα στους γονείς είναι σημαντικό για τα παιδιά.  Έτσι θα είναι και τα ίδια αύριο με τους δικούς τους συντρόφους. 

Η αλήθεια είναι ότι όντως κάτι τέτοιο είναι δύσκολο κ εννοείται ότι χρειάζεται θέληση κ απ τους 2! Αλλά πιστεύω ότι μια σχέση για να πετύχει δεν πρέπει να υπάρχουν εγωισμοι. Πάντως μην φοβάσαι ότι τα παιδιά σου αύριο μεθαύριο θα κάνουν τα ίδια. Εγώ είμαι παιδί γονιών που δεν τα πηγαιναν καλα (δεν υπήρχαν τσακωμοι κ τέτοια απλά μηδέν επικοινωνία). Τώρα που έκανα την δική μου οικογένεια δεν έχω καμιά σχέση με τους γονείς μου, φερομαι στον άντρα μου ακριβώς έτσι όπως πιστεύω ότι πρέπει να είναι τα ζευγάρια για να γεράσουν μαζί κ να είναι αγαπημένοι κ το ίδιο κάνει κ αυτός. Βέβαια δεν είμαστε πολλά χρόνια μαζί οπότε δεν ξέρω πως θα είμαστε αργότερα αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι θέλω να έχουμε μία ωραία ζωή μέχρι τα γεράματα. Αν επιτρέπεται πόσα χρόνια εισαι μαζί με τον άντρα σου συνολικά? (Σχέση κ γάμο?)

[Farmakotriftena]

1 ώρα πρίν, mama16 είπε:

Η αλήθεια είναι ότι όντως κάτι τέτοιο είναι δύσκολο κ εννοείται ότι χρειάζεται θέληση κ απ τους 2! Αλλά πιστεύω ότι μια σχέση για να πετύχει δεν πρέπει να υπάρχουν εγωισμοι. Πάντως μην φοβάσαι ότι τα παιδιά σου αύριο μεθαύριο θα κάνουν τα ίδια. Εγώ είμαι παιδί γονιών που δεν τα πηγαιναν καλα (δεν υπήρχαν τσακωμοι κ τέτοια απλά μηδέν επικοινωνία). Τώρα που έκανα την δική μου οικογένεια δεν έχω καμιά σχέση με τους γονείς μου, φερομαι στον άντρα μου ακριβώς έτσι όπως πιστεύω ότι πρέπει να είναι τα ζευγάρια για να γεράσουν μαζί κ να είναι αγαπημένοι κ το ίδιο κάνει κ αυτός. Βέβαια δεν είμαστε πολλά χρόνια μαζί οπότε δεν ξέρω πως θα είμαστε αργότερα αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι θέλω να έχουμε μία ωραία ζωή μέχρι τα γεράματα. Αν επιτρέπεται πόσα χρόνια εισαι μαζί με τον άντρα σου συνολικά? (Σχέση κ γάμο?)

Δεν ειμαστε πολλά ούτε εμείς. Έχω υπάρξει όμως σε άσχημο γάμο στο παρελθόν και μπορώ να σε καταλάβω.  Με τον τωρινό μου άντρα έχουμε πολύ καλές σχέσεις. Όμως πριν παντρευτούμε πήγαμε σε σύμβουλο χωρίς να έχουμε κανένα συγκεκριμένο θέμα  απλά και μόνο επειδή έχουμε αρκετά χρόνια διαφορά και λόγω των δικών μου δυσάρεστων εμπειριών.  Και κάποιες φορές όλα αυτά  ψιλοεβγαινε στη νοοτροπία που είχε ο καθένας.   Κάναμε ένα κύκλο μαθημάτων κατανοήσαμε πλήρως ο ένας τον άλλον. Πάντως θυμάμαι που μας έλεγε ο σύμβουλος πόσο σημαντικό είναι να βλέπουν τα παιδιά ερωτευμένους τους γονείς. Και όντως.. ένα παράδειγμα με μας είναι ότι καθε πρωί που φεύγει ο άντρας μου με την κόρη μου για το σχολικό,  αν καμία μέρα φύγουν βιαστικά και δεν προλάβει να με αγκαλιάσει και να με φιλήσει ο άντρας μου η μικρή παραπονιέται στην πόρτα  "εεεε φιλι στη μαμα;" ή οποτε μας πιάνει να αγκαλιαζομαστε στεκεται μας κοιταει και γελαει μεχρι τα αυτιά της. 

Σου εύχομαι ολόψυχα  να πάνε όλα καλά με τον άντρα σου και απλά να είναι μια κρίση που θα περάσει.  Αν δεν θέλει ο ίδιος να ακολουθήσει σε κάποιον σύμβουλο,  μπορείς να πας μόνη σου τουλάχιστον να σου δώσει μια καθοδήγηση και να σε ξεμπλοκαρει. Ίσως αν αλλάξεις εσύ στάση και τρόπο σκέψης,  αυτόματα να αλλάξει και ο άντρας σου! Στο εύχομαι ολόψυχα.  Το πιο σημαντικό είναι να είστε όλοι καλά μέσα στην καθημερινότητά σας και όχι να "πνιγεστε " μεσα σε αυτή. 

[mama16]

πρίν από 26 λεπτά , Farmakotriftena είπε:

Δεν ειμαστε πολλά ούτε εμείς. Έχω υπάρξει όμως σε άσχημο γάμο στο παρελθόν και μπορώ να σε καταλάβω.  Με τον τωρινό μου άντρα έχουμε πολύ καλές σχέσεις. Όμως πριν παντρευτούμε πήγαμε σε σύμβουλο χωρίς να έχουμε κανένα συγκεκριμένο θέμα  απλά και μόνο επειδή έχουμε αρκετά χρόνια διαφορά και λόγω των δικών μου δυσάρεστων εμπειριών.  Και κάποιες φορές όλα αυτά  ψιλοεβγαινε στη νοοτροπία που είχε ο καθένας.   Κάναμε ένα κύκλο μαθημάτων κατανοήσαμε πλήρως ο ένας τον άλλον. Πάντως θυμάμαι που μας έλεγε ο σύμβουλος πόσο σημαντικό είναι να βλέπουν τα παιδιά ερωτευμένους τους γονείς. Και όντως.. ένα παράδειγμα με μας είναι ότι καθε πρωί που φεύγει ο άντρας μου με την κόρη μου για το σχολικό,  αν καμία μέρα φύγουν βιαστικά και δεν προλάβει να με αγκαλιάσει και να με φιλήσει ο άντρας μου η μικρή παραπονιέται στην πόρτα  "εεεε φιλι στη μαμα;" ή οποτε μας πιάνει να αγκαλιαζομαστε στεκεται μας κοιταει και γελαει μεχρι τα αυτιά της. 

Σου εύχομαι ολόψυχα  να πάνε όλα καλά με τον άντρα σου και απλά να είναι μια κρίση που θα περάσει.  Αν δεν θέλει ο ίδιος να ακολουθήσει σε κάποιον σύμβουλο,  μπορείς να πας μόνη σου τουλάχιστον να σου δώσει μια καθοδήγηση και να σε ξεμπλοκαρει. Ίσως αν αλλάξεις εσύ στάση και τρόπο σκέψης,  αυτόματα να αλλάξει και ο άντρας σου! Στο εύχομαι ολόψυχα.  Το πιο σημαντικό είναι να είστε όλοι καλά μέσα στην καθημερινότητά σας και όχι να "πνιγεστε " μεσα σε αυτή. 

Μπλεξαμε τα μπούνια μας!!!  το μνμ που έστειλα πριν νόμιζα ότι το έστελνα στην @Ernesto που έχει το θέμα.. Μ είχες απαντήσει εσύ κ δεν κατάλαβα ότι μιλουσα σε άλλο άτομο!! Πάντως πολύ καλά κάνεις κ φερεστε έτσι με τον άντρα σου, νομίζω ότι καθημερινά αν δείχνεις την αγάπη σου κ είστε κοντά μεταξύ σας θα διαρκέσει για πάντα!!

[Ernesto]

Με τον αντρα μου συνολικά είμαστε μαζί 9 χρόνια. Δε μπορω να πω πως είχαμε ποτέ φοβερή επικοινωνία. Κάνουμε την ίδια δουλειά και μας ένωνε πολύ η αγάπη μας για το αντικείμενό μας.

Ενα κενό στην επικοινωνία το παρεβλεψα οταν το αντιλήφθηκα. Τα προβλήματα προέκυψαν με τον ερχομό του πρώτου παιδιού. Έμεινα παγωτό απο τη στάση του.  Τον ένιωσα λιποτάκτη. Στο δευτερο παιδί νομίζω «με εγκατέλειψε».

Καλομαθημένοι και οι δυο, τα βρήκαμε παλούκια με τον ερχομό των παιδιών. Εκείνος περίμενε μια γυναίκα κομάντο, να τα καταφέρνει όλα και να μη ζητάει πολλά, κι εγώ περίμενα  στήριξη, συμπαράσταση, μοίρασμα που δυστυχώς ελαχιστότατοι και αν, άντρες το προσφέρουν.

Εγω έμεινα για δυό χρόνια  εκτός δουλειάς, κλεισμένη ,με ´ενα μωρό, κ αυτός  ξαφνικά έγινε υπερ του δέοντος δουλευταράς και φευγάτος!

Τα περιστατικά υποτίμησης και απόρριψης άρχισαν να πληθαίνουν εκ μέρους του,      

θυμοί, τσακωμοί, κουβέντες, ξανά και ξανά, χωρίς να γεφυρώνουμε τίποτα δυστυχώς. Μεγάλη απόσταση ιδεολογική ίσως, φύσης, background, πολλά τί να πω..

Σήμερα από το πρωί μαγείρευα, έφτιαξα τσουρέκια με τα παιδιά και κατα λάθος έβαλα καστανή ζάχαρή που χρησιμοποιεί κι αυτός κ την τελείωσα. Θύμωσε και γελωντας του λέω, αμαν μωρέ πολύ σοβαρό πράγμα για να χαλαστείς τόσο.

»σοβαρό όσο και η μαγειρική σου « μου απάντησε ειρωνικά. Μεσα σε αυτή την ατάκα υπάρχει ένα μικρό καρφί, και τέτοια μικρά καρφιά σιγοτρώνε τη σχέση μας εδω και χρόνια. Βέβαια να συμπληρώσω πως δεν είμαι ατσιδας στη μαγειρική, αλλά το παλευω. Άλλοτε με επιτυχία άλλοτε χωρις. 

Το θέμα είναι ότι όταν έγιναν τα τσουρέκια δοκίμασε η κόρη μου, και δεν της άρεσαν....και άρχισε να κλαίει που δεν ήταν όσο γλκά ήθελε, κ δε συμμαζεύεται, κι ο άντρας μου την παρηγορούσε και της έλεγε, έλα θα σου πάρω  εγώ αυριο μη στεναχωρίεσαι, κι εγώ αισθανόμουν τόσο άσχημα , και άχρηστη, και αποτυχημένη, και θυμωμένη.

Ιστορίες καθημερινής τρέλας δηλ. αλλά που δεν κέρω πως να τις χειριστώ πια.

Δήλ. προσπαθώ να κάνω ο,τι μπορώ, όπως με τα τσουρέκια και στο τέλος....τζίφος!

[linaa]

πρίν από 22 λεπτά , Ernesto είπε:

Με τον αντρα μου συνολικά είμαστε μαζί 9 χρόνια. Δε μπορω να πω πως είχαμε ποτέ φοβερή επικοινωνία. Κάνουμε την ίδια δουλειά και μας ένωνε πολύ η αγάπη μας για το αντικείμενό μας.

Ενα κενό στην επικοινωνία το παρεβλεψα οταν το αντιλήφθηκα. Τα προβλήματα προέκυψαν με τον ερχομό του πρώτου παιδιού. Έμεινα παγωτό απο τη στάση του.  Τον ένιωσα λιποτάκτη. Στο δευτερο παιδί νομίζω «με εγκατέλειψε».

Καλομαθημένοι και οι δυο, τα βρήκαμε παλούκια με τον ερχομό των παιδιών. Εκείνος περίμενε μια γυναίκα κομάντο, να τα καταφέρνει όλα και να μη ζητάει πολλά, κι εγώ περίμενα  στήριξη, συμπαράσταση, μοίρασμα που δυστυχώς ελαχιστότατοι και αν, άντρες το προσφέρουν.

Εγω έμεινα για δυό χρόνια  εκτός δουλειάς, κλεισμένη ,με ´ενα μωρό, κ αυτός  ξαφνικά έγινε υπερ του δέοντος δουλευταράς και φευγάτος!

Τα περιστατικά υποτίμησης και απόρριψης άρχισαν να πληθαίνουν εκ μέρους του,      

θυμοί, τσακωμοί, κουβέντες, ξανά και ξανά, χωρίς να γεφυρώνουμε τίποτα δυστυχώς. Μεγάλη απόσταση ιδεολογική ίσως, φύσης, background, πολλά τί να πω..

Σήμερα από το πρωί μαγείρευα, έφτιαξα τσουρέκια με τα παιδιά και κατα λάθος έβαλα καστανή ζάχαρή που χρησιμοποιεί κι αυτός κ την τελείωσα. Θύμωσε και γελωντας του λέω, αμαν μωρέ πολύ σοβαρό πράγμα για να χαλαστείς τόσο.

»σοβαρό όσο και η μαγειρική σου « μου απάντησε ειρωνικά. Μεσα σε αυτή την ατάκα υπάρχει ένα μικρό καρφί, και τέτοια μικρά καρφιά σιγοτρώνε τη σχέση μας εδω και χρόνια. Βέβαια να συμπληρώσω πως δεν είμαι ατσιδας στη μαγειρική, αλλά το παλευω. Άλλοτε με επιτυχία άλλοτε χωρις. 

Το θέμα είναι ότι όταν έγιναν τα τσουρέκια δοκίμασε η κόρη μου, και δεν της άρεσαν....και άρχισε να κλαίει που δεν ήταν όσο γλκά ήθελε, κ δε συμμαζεύεται, κι ο άντρας μου την παρηγορούσε και της έλεγε, έλα θα σου πάρω  εγώ αυριο μη στεναχωρίεσαι, κι εγώ αισθανόμουν τόσο άσχημα , και άχρηστη, και αποτυχημένη, και θυμωμένη.

Ιστορίες καθημερινής τρέλας δηλ. αλλά που δεν κέρω πως να τις χειριστώ πια.

Δήλ. προσπαθώ να κάνω ο,τι μπορώ, όπως με τα τσουρέκια και στο τέλος....τζίφος!

μα δεν δινεις εξετασεις βρε κοριτσι μου! κανε μονο αυτα που σε ευχαριστουν κ μην κηνυγας αυτο που φανταζοταν ο αντρας σου! δηλωσε το καθαρα οτι δεν θες να εισαι αυτο που εχει φανταστει εισαι αυτο που εισαι κ αν δεν αντεχει ας φυγει αλλιως να μην κρινει τις κινησεις σου! κανε αυτα που εισαι καλη κ τα χαιρεσε περισσοτερο κ βαλε κ τα παιδια να το διασκεδασουν μαζι σου! 

[Farmakotriftena]

9 ώρες πρίν, mama16 είπε:

Μπλεξαμε τα μπούνια μας!!!  το μνμ που έστειλα πριν νόμιζα ότι το έστελνα στην @Ernesto που έχει το θέμα.. Μ είχες απαντήσει εσύ κ δεν κατάλαβα ότι μιλουσα σε άλλο άτομο!! Πάντως πολύ καλά κάνεις κ φερεστε έτσι με τον άντρα σου, νομίζω ότι καθημερινά αν δείχνεις την αγάπη σου κ είστε κοντά μεταξύ σας θα διαρκέσει για πάντα!!

Axaxax κι εγώ μπερδεύτηκα!! Δεν είχα συγκρατήσει το όνομα της θεματοθετριας και νόμιζα ότι μιλούσα με την κοπέλα 

[mama16]

14 ώρες πρίν, Ernesto είπε:

Με τον αντρα μου συνολικά είμαστε μαζί 9 χρόνια. Δε μπορω να πω πως είχαμε ποτέ φοβερή επικοινωνία. Κάνουμε την ίδια δουλειά και μας ένωνε πολύ η αγάπη μας για το αντικείμενό μας.

Ενα κενό στην επικοινωνία το παρεβλεψα οταν το αντιλήφθηκα. Τα προβλήματα προέκυψαν με τον ερχομό του πρώτου παιδιού. Έμεινα παγωτό απο τη στάση του.  Τον ένιωσα λιποτάκτη. Στο δευτερο παιδί νομίζω «με εγκατέλειψε».

Καλομαθημένοι και οι δυο, τα βρήκαμε παλούκια με τον ερχομό των παιδιών. Εκείνος περίμενε μια γυναίκα κομάντο, να τα καταφέρνει όλα και να μη ζητάει πολλά, κι εγώ περίμενα  στήριξη, συμπαράσταση, μοίρασμα που δυστυχώς ελαχιστότατοι και αν, άντρες το προσφέρουν.

Εγω έμεινα για δυό χρόνια  εκτός δουλειάς, κλεισμένη ,με ´ενα μωρό, κ αυτός  ξαφνικά έγινε υπερ του δέοντος δουλευταράς και φευγάτος!

Τα περιστατικά υποτίμησης και απόρριψης άρχισαν να πληθαίνουν εκ μέρους του,      

θυμοί, τσακωμοί, κουβέντες, ξανά και ξανά, χωρίς να γεφυρώνουμε τίποτα δυστυχώς. Μεγάλη απόσταση ιδεολογική ίσως, φύσης, background, πολλά τί να πω..

Σήμερα από το πρωί μαγείρευα, έφτιαξα τσουρέκια με τα παιδιά και κατα λάθος έβαλα καστανή ζάχαρή που χρησιμοποιεί κι αυτός κ την τελείωσα. Θύμωσε και γελωντας του λέω, αμαν μωρέ πολύ σοβαρό πράγμα για να χαλαστείς τόσο.

»σοβαρό όσο και η μαγειρική σου « μου απάντησε ειρωνικά. Μεσα σε αυτή την ατάκα υπάρχει ένα μικρό καρφί, και τέτοια μικρά καρφιά σιγοτρώνε τη σχέση μας εδω και χρόνια. Βέβαια να συμπληρώσω πως δεν είμαι ατσιδας στη μαγειρική, αλλά το παλευω. Άλλοτε με επιτυχία άλλοτε χωρις. 

Το θέμα είναι ότι όταν έγιναν τα τσουρέκια δοκίμασε η κόρη μου, και δεν της άρεσαν....και άρχισε να κλαίει που δεν ήταν όσο γλκά ήθελε, κ δε συμμαζεύεται, κι ο άντρας μου την παρηγορούσε και της έλεγε, έλα θα σου πάρω  εγώ αυριο μη στεναχωρίεσαι, κι εγώ αισθανόμουν τόσο άσχημα , και άχρηστη, και αποτυχημένη, και θυμωμένη.

Ιστορίες καθημερινής τρέλας δηλ. αλλά που δεν κέρω πως να τις χειριστώ πια.

Δήλ. προσπαθώ να κάνω ο,τι μπορώ, όπως με τα τσουρέκια και στο τέλος....τζίφος!

Μην αισθάνεσαι έτσι, κάνεις ότι μπορείς κ έχεις κ 2 υπέροχα παιδάκια!!! Ο ερχομος ενός μωρού είναι πολύ δύσκολος κ όλα τα ζευγάρια χάνουν λίγο τις ισορροπίες τους.. Απλά πρέπει να συζητας για να λυνονται τα θεματα. Θα μιλήσω απ την μεριά μ, όταν γεννήθηκε η κόρη μου εγώ αφού ήμουν κουρασμένη κ αγχωμενη δεν του μιλουσα καλά, όλο ήμουν θυμωμένη αλλά δεν μ έλεγε τπτ. Μία μέρα ενώ είπα κάτι με ειρωνευτηκε κάτι που δεν το είχε ξανά κάνει ποτέ. Εμένα με πείραξε κ τον ρωτησα γιατί φέρεται έτσι, οπότε με την κουβέντα καταλήξαμε στο ότι κ οι 2 δεν μιλούσαμε καλά ο ένας στον άλλον.. Το λυσαμε κ από τότε ξανά βρήκαμε τις ισορροπίες μας κ είμαστε πάλι όπως ήμασταν προτού γεννηθεί η μικρή. Αυτό που θέλω να πω με αυτό είναι ότι αν υπάρχει θέληση κ απ τους 2 κ συζήτηση όλα μπορούν να λυθούν.. Βέβαια με εσάς μπορεί να είναι πιο δύσκολο γιατί απ ότι καταλαβαίνω το αφησατε χρόνια κ έχει πάρει πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις αλλά πιστεύω ότι αν θες να κρατήσεις τον γάμο σου κ εσύ κ αυτός μπορείτε να τα καταφέρετε.. Δεν είναι αργά, μία συζήτηση εκ βαθεως, ένα χαμόγελο, ένα καθημερινό φιλί κ να  δειχνετε ότι θέλετε ο ένας τον άλλον κ όλα θα φτιάξουν!! Κ να θυμάσαι ότι αν νιώθουμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τπτ σωστό όλα θα πηγαίνουν στραβά.. Κ τι έγινε αν δεν πετυχες τα τσουρέκια όπως τα ήθελες?? Την επόμενη φορά θα βγουν τέλεια!!!  κ βάλε κ την κόρη σου στο παιχνίδι, μαγειρεψτε μαζί κ θα δεις ότι δεν θα ξανά πει ότι δεν της αρέσει το φαγητό!!!

[cronut]

Η λογικη λεει οτι πρεπει να κανεις οτι σου λενε πολυ σωστα οι απο πανω.Να προσπαθησεις να ξαναπροσπαθησεις να σκεφτεις το γαμο σου τα παιδια σου και να ΞΑΝΑ προσπαθησεις.Εγω ομως δε το βλεπω ετσι.Αν ακουγα οτι ναι μεν εχετε προβληματα -οπως ολοι- αλλα και οι 2 πλευρες κανουν ενα βημα πισω και θελουν να φτιαξουν τα πραγματα (ειτε μονοι ειτε με βοηθεια ψυχολογου)θα ελεγα ΒΟΥΡ και αργησατε!Αλλα εδω βλεπω οτι μονο ο ενας (αν ειναι ετσι οπως τα διαβαζω) θελει.Αυτο που βλεπω εγω σαν ΒΑΣΙΚΟ λογο (οχι οτι δεν υπηρχε κατι αλλο) ειναι οτι ειστε μαζι επειδη ειχατε ιδια δουλεια (?).Αυτος δεν ειναι λογος για να ειναι μαζι δυο ανθρωποι.Αλλα οκ , ας πουμε οτι αυτο εφτανε.Ο ΛΟΓΟΣ που σας ενωσε ομως ''εσπασε'' οταν εσυ για να μεγαλωσεις τα παιδια σου ΔΕΝ βρισκοσουν στην εργασια σου.Αρα το μοναδικο πραγμα που σας ενωνε αλλαξε.Εγω βλεπω να εχει το ''χωριο του''  - ''την ζαχαρη του''.Σε μια οικογενεια δεν υπαρχουν δικα μου δικα σου.Αλλος ενας λογος οταν τα πραγματα του ξοδευονται για την οικογενεια του δηλαδη ΚΑΙ για τα παιδια του (τσουρεκια).Εγω βλεπω μια γυναικα καλη πολυ ευαισθητη που εκανε πισω σε ολα - για να ειναι εκει για την οικογενεια.Που παρατησε τη δουλεια της που εμαθε να μαγειρευει που προσπαθει για τη σχεση της.Αλλα η ανταποκριση που παιρνει - αν ειναι ετσι οπως τα βλεπει και δεν εχει εππηρεαστει συναισθηματικα , ειναι η ανταποκριση ενος ανθρωπου που καθεται εκει γιατι εχει παιδια / συνηθισε / δεν εχει γινει κατι πολυ σοβαρο για να νευριασει και να το παρει αποφαση / εισαι η μαμα του σε αγαπα αλλα μην τον ζαλιζεις /.Απαιτησε να ζητησετε βοηθεια πριν ανοιξεις μια μερα τα ματια σου και τα παιδια ειναι μακρυα κανοντας τη ζωη τους -οπως θα επρεπε- και εσυ εισαι εγκλωβισμενη και χωρις δικαιολογιες καπου.Ευχομαι να πανε ολα καλα και να γινεις (οχι μονο εσυ αλλα ολοι σας ) ευτυχισμενη.

[Ernesto]

1 ώρα πρίν, cronut είπε:

Η λογικη λεει οτι πρεπει να κανεις οτι σου λενε πολυ σωστα οι απο πανω.Να προσπαθησεις να ξαναπροσπαθησεις να σκεφτεις το γαμο σου τα παιδια σου και να ΞΑΝΑ προσπαθησεις.Εγω ομως δε το βλεπω ετσι.Αν ακουγα οτι ναι μεν εχετε προβληματα -οπως ολοι- αλλα και οι 2 πλευρες κανουν ενα βημα πισω και θελουν να φτιαξουν τα πραγματα (ειτε μονοι ειτε με βοηθεια ψυχολογου)θα ελεγα ΒΟΥΡ και αργησατε!Αλλα εδω βλεπω οτι μονο ο ενας (αν ειναι ετσι οπως τα διαβαζω) θελει.Αυτο που βλεπω εγω σαν ΒΑΣΙΚΟ λογο (οχι οτι δεν υπηρχε κατι αλλο) ειναι οτι ειστε μαζι επειδη ειχατε ιδια δουλεια (?).Αυτος δεν ειναι λογος για να ειναι μαζι δυο ανθρωποι.Αλλα οκ , ας πουμε οτι αυτο εφτανε.Ο ΛΟΓΟΣ που σας ενωσε ομως ''εσπασε'' οταν εσυ για να μεγαλωσεις τα παιδια σου ΔΕΝ βρισκοσουν στην εργασια σου.Αρα το μοναδικο πραγμα που σας ενωνε αλλαξε.Εγω βλεπω να εχει το ''χωριο του''  - ''την ζαχαρη του''.Σε μια οικογενεια δεν υπαρχουν δικα μου δικα σου.Αλλος ενας λογος οταν τα πραγματα του ξοδευονται για την οικογενεια του δηλαδη ΚΑΙ για τα παιδια του (τσουρεκια).Εγω βλεπω μια γυναικα καλη πολυ ευαισθητη που εκανε πισω σε ολα - για να ειναι εκει για την οικογενεια.Που παρατησε τη δουλεια της που εμαθε να μαγειρευει που προσπαθει για τη σχεση της.Αλλα η ανταποκριση που παιρνει - αν ειναι ετσι οπως τα βλεπει και δεν εχει εππηρεαστει συναισθηματικα , ειναι η ανταποκριση ενος ανθρωπου που καθεται εκει γιατι εχει παιδια / συνηθισε / δεν εχει γινει κατι πολυ σοβαρο για να νευριασει και να το παρει αποφαση / εισαι η μαμα του σε αγαπα αλλα μην τον ζαλιζεις /.Απαιτησε να ζητησετε βοηθεια πριν ανοιξεις μια μερα τα ματια σου και τα παιδια ειναι μακρυα κανοντας τη ζωη τους -οπως θα επρεπε- και εσυ εισαι εγκλωβισμενη και χωρις δικαιολογιες καπου.Ευχομαι να πανε ολα καλα και να γινεις (οχι μονο εσυ αλλα ολοι σας ) ευτυχισμενη.

Με συγκίνησε αυτό που μου έγραψες, με την έννοια ότι ένιωσα ότι με κατάλαβες.

πολύ παρηγορητικό... Ευχαριστώ.