Ποια παρηγοριά ???

[papaki85]

On 23/1/2019 at 12:27 ΜΜ, D-na είπε:

Πριν λίγες μέρες σε αυτό το θέμα δεν έμπαινα καθόλου το προσπερνούσα με φόβο ίσως γιατί είχα προαίσθημα δεν ξερω..μετά από δυσκολίες και προσπάθειες σχεδόν αναπάντεχα έμεινα έγκυος!! φανταστικά όλα πήγαιναν πολύ καλά δεν είχα κανένα πρόβλημα δεν το καταλάβαινα καν ότι ήμουν έγκυος.λιγες μέρες πριν άρχισα να νοιώθω βάρος στην κοιλιά και και τσιμπιματα μικρά .. ήμουν 21 εβδομάδων.μιλαω με το γιατρό μου λέει δεν θα είναι σήμερα το απόγευμα στο ιατρείο περνα από το νοσοκομείο να σε δουν και μιλάμε.πηγα δεν είδε κάτι ο γιατρός όλα καλά μόνο μου λέει ο τράχηλος είναι 2.88 θέλει προσοχή.και μου έγραψε και μια καλλιέργεια ούρων και μαγνήσιο την αλλά μέρα τα ξεκίνησα και έκανα και την καλλιέργεια μίλησα με το γιατρό μου ε καλά λέει μάλλον ουρολοίμωξη θα είναι πάρε να μου πεις.δεν ήταν ουρολοίμωξη..αλλά εγώ είχα τα ίδια συμπτώματα δεν υποχωρούσαν όχι πολύ πόνο αλλά περισσότερο ενοχλήση περνώ το γιατρό του λέω θα περασω γιατί θα έλειπε τις επόμενες μέρες ήταν και σ/κ ήμουν ανήσυχη.με το που με βλέπει από κάτω μου λέει πρέπει να πας οπωσδήποτε τώρα στο νοσοκομείο να κάνεις περίδεση τραχήλου έχει γίνει ρίξει θυλακιου είχε ξεκινήσει ο τοκετός σχεδόν έβγαινε το μωρό.παω στο νοσοκομείο με κοιτάει με βάζουν χειρουργείο 11.30 το βράδυ για επείγουσα περίδεση αν ήταν μόνο αυτό μου λέει η γιατρός τα καταφεραμε αλλά υπάρχει περίπτωση να είναι μικρόβιο και να κινδυνεύσει το έμβρυο και εσυ.τελικα ήταν μικρόβιο έχασα όλο το αμνιακό υγρό την επόμενη μέρα η μήτρα έκανε συσπάσεις να το αποβάλει ήταν χάλια.μου κόψαν την περίδεση και γέννησα κανονικά οποία το έχει περάσει ξέρει ότι ο πόνος είναι φρικτός και όχι ο σωματικός αν είχα το μωρό μου δεν θα το συζητήσουμε.τωρα αναρρωνω ακόμη και περνά αντιβιοτικά δυνατά για να μην παθω ζημιά.η καρδιά μου πονάει η ψυχή μου σπαρζει δεν ξέρω αν θα έχω κουράγια να ξαναρχίσω δεν ξέρω τι να κάνω για να μην κλαίω συνέχεια δεν θέλω να σκέφτομαι δεν θέλω να μιλάω.δεν θέλω να ψυχοπλακωσω κανέναν έτσι νοιθω τώρα ομως.το αγαπούσα το μωρό μου ακόμη το αγαπώ.

ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ.ΕΙΧΑ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙα τραχηλου 22 εβδομαδων και μετα απο λιγες μερες εσπασαν τα νερα απο την περιδεση.πολυ δυσκολο δυστηχως δεν ξεχνιεται

[island1]

On 23/10/2019 at 4:53 ΠΜ, papaki85 είπε:

ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ.ΕΙΧΑ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙα τραχηλου 22 εβδομαδων και μετα απο λιγες μερες εσπασαν τα νερα απο την περιδεση.πολυ δυσκολο δυστηχως δεν ξεχνιεται

Παπάκι λυπάμαι πολύ! Βαθιά λυπάμαι! Βίωσα απώλειες σε μικρότερη χρονικά κύηση.Θα έρθει το μωράκι σου κ θα προσπεράσεις ο,τι συνεβει...θα θυμάσαι αλλά ο πόνος θα μουδιάσει.Θα σου λείπει δεν θα ξεχνάς αλλά θα αντλείς κ μια άλλη δύναμη από αυτό..δεν ξέρω πως να στο περιγράψω...από τα βάθη της ψυχής μου σύντομα μανουλα εύχομαι...

[Mpoumpou23]

Κορίτσια όσες έχουμε βιώσει την απώλεια ξέρουμε πολύ καλά πως νιώθουμε και πρέπει να βιώσουμε όλα τα στάδια του πένθους για να μπορέσουμε να πάμε παρακάτω. Σε λίγες ημέρες  και συγκεκριμένα  στις 27/11 θα είναι 2 χρόνια από εκείνη την καταραμένη ημέρα  (27/11/2017) που ημόυν 30 εβδομάδων και πήγα στο μαιευτήριο γιατί δεν ενίωθα να κουνιέται το αγοράκι μου. Δυστηχώς ήταν νεκρό. Έκανα καισαρική και γέννησα το νεκρό μωρό μου και φυσικά παρέμεινα νεκρή ψυχικά για ένα ολόκληρο χρόνο. Μέσα σε αυτόν τον χρόνο έκανα άπειρες εξετάσεις ώσπου βρήκαμε τι έφταιξε χωρίς όμως να ειμαστε 100% σίγουροι. Στις 27/11/2018 (ακριβώς 1 χρόνο μετά το συμβάν) μέτρησα την τελευταία μου περίοδο γιατι στα μέσα Δεκέβρη έμεινα έγκυος. Ξανά αγοράκι!Η χαρά μας απερίγραπτη, όμως εκτός απτην χαρά είχα και έναν μεγάλο φόβο μην συμβεί ξανά αυτό που έπαθα στην προηγούμενη εγκυμοσύνη.

Απέφευγα να μπώ σε αυτο το θέμα του φόρουμ (γιατί είχα περάσει ήδη από αυτό το κομμάτι την 1η φορά) και προσπαθούσα να σκέφτομαι θετικά, πάλι είχα πολλά προβλήματα και μάλιστα γέννησα πρόωρα στις 34 εβδομάδες (27/07/2019) με επείγουσα καισαρική όμως αυτή τη φορά πήγαν όλα καλα. Τελικά βεβαιωθήκαμε για το τι έφταιξε την προηγούμενη φορα. Αυτή τη στιγμή που σας γράφω έχω τον 3 μηνών και κάτι μπέμπη μου δίπλα μου και θέλω να  δώσω κουράγιο σε όλες τις κοπέλες που προσπαθούν, να μην σβήσει η ελπίδα μέσα σας, θα γίνει το θαύμα.

Υ.Γ. Το νούμερο 27 με κυνηγάει απότι βλέπετε..

[island1]

3 ώρες πρίν, Katerina!! είπε:

Κορίτσια όσες έχουμε βιώσει την απώλεια ξέρουμε πολύ καλά πως νιώθουμε και πρέπει να βιώσουμε όλα τα στάδια του πένθους για να μπορέσουμε να πάμε παρακάτω. Σε λίγες ημέρες  και συγκεκριμένα  στις 27/11 θα είναι 2 χρόνια από εκείνη την καταραμένη ημέρα  (27/11/2017) που ημόυν 30 εβδομάδων και πήγα στο μαιευτήριο γιατί δεν ενίωθα να κουνιέται το αγοράκι μου. Δυστηχώς ήταν νεκρό. Έκανα καισαρική και γέννησα το νεκρό μωρό μου και φυσικά παρέμεινα νεκρή ψυχικά για ένα ολόκληρο χρόνο. Μέσα σε αυτόν τον χρόνο έκανα άπειρες εξετάσεις ώσπου βρήκαμε τι έφταιξε χωρίς όμως να ειμαστε 100% σίγουροι. Στις 27/11/2018 (ακριβώς 1 χρόνο μετά το συμβάν) μέτρησα την τελευταία μου περίοδο γιατι στα μέσα Δεκέβρη έμεινα έγκυος. Ξανά αγοράκι!Η χαρά μας απερίγραπτη, όμως εκτός απτην χαρά είχα και έναν μεγάλο φόβο μην συμβεί ξανά αυτό που έπαθα στην προηγούμενη εγκυμοσύνη.

Απέφευγα να μπώ σε αυτο το θέμα του φόρουμ (γιατί είχα περάσει ήδη από αυτό το κομμάτι την 1η φορά) και προσπαθούσα να σκέφτομαι θετικά, πάλι είχα πολλά προβλήματα και μάλιστα γέννησα πρόωρα στις 34 εβδομάδες (27/07/2019) με επείγουσα καισαρική όμως αυτή τη φορά πήγαν όλα καλα. Τελικά βεβαιωθήκαμε για το τι έφταιξε την προηγούμενη φορα. Αυτή τη στιγμή που σας γράφω έχω τον 3 μηνών και κάτι μπέμπη μου δίπλα μου και θέλω να  δώσω κουράγιο σε όλες τις κοπέλες που προσπαθούν, να μην σβήσει η ελπίδα μέσα σας, θα γίνει το θαύμα.

Υ.Γ. Το νούμερο 27 με κυνηγάει απότι βλέπετε..

Να σου ζήσει!!!!! 

[Mpoumpou23]

Just now, island1 είπε:

Να σου ζήσει!!!!! 

Σευχαριστω πολύ!!! Και σε εσενα το ίδιο!!! 

[Ilios]

On 5/11/2019 at 1:12 ΜΜ, Katerina!! είπε:

Κορίτσια όσες έχουμε βιώσει την απώλεια ξέρουμε πολύ καλά πως νιώθουμε και πρέπει να βιώσουμε όλα τα στάδια του πένθους για να μπορέσουμε να πάμε παρακάτω. Σε λίγες ημέρες  και συγκεκριμένα  στις 27/11 θα είναι 2 χρόνια από εκείνη την καταραμένη ημέρα  (27/11/2017) που ημόυν 30 εβδομάδων και πήγα στο μαιευτήριο γιατί δεν ενίωθα να κουνιέται το αγοράκι μου. Δυστηχώς ήταν νεκρό. Έκανα καισαρική και γέννησα το νεκρό μωρό μου και φυσικά παρέμεινα νεκρή ψυχικά για ένα ολόκληρο χρόνο. Μέσα σε αυτόν τον χρόνο έκανα άπειρες εξετάσεις ώσπου βρήκαμε τι έφταιξε χωρίς όμως να ειμαστε 100% σίγουροι. Στις 27/11/2018 (ακριβώς 1 χρόνο μετά το συμβάν) μέτρησα την τελευταία μου περίοδο γιατι στα μέσα Δεκέβρη έμεινα έγκυος. Ξανά αγοράκι!Η χαρά μας απερίγραπτη, όμως εκτός απτην χαρά είχα και έναν μεγάλο φόβο μην συμβεί ξανά αυτό που έπαθα στην προηγούμενη εγκυμοσύνη.

Απέφευγα να μπώ σε αυτο το θέμα του φόρουμ (γιατί είχα περάσει ήδη από αυτό το κομμάτι την 1η φορά) και προσπαθούσα να σκέφτομαι θετικά, πάλι είχα πολλά προβλήματα και μάλιστα γέννησα πρόωρα στις 34 εβδομάδες (27/07/2019) με επείγουσα καισαρική όμως αυτή τη φορά πήγαν όλα καλα. Τελικά βεβαιωθήκαμε για το τι έφταιξε την προηγούμενη φορα. Αυτή τη στιγμή που σας γράφω έχω τον 3 μηνών και κάτι μπέμπη μου δίπλα μου και θέλω να  δώσω κουράγιο σε όλες τις κοπέλες που προσπαθούν, να μην σβήσει η ελπίδα μέσα σας, θα γίνει το θαύμα.

Υ.Γ. Το νούμερο 27 με κυνηγάει απότι βλέπετε..

Να σας ζήσει ,γερός κ καλότυχος να είναι!!!!

[Mpoumpou23]

On 7/11/2019 at 10:11 ΠΜ, Ilios είπε:

Να σας ζήσει ,γερός κ καλότυχος να είναι!!!!

Ευχαριστώ πολύ!!!! Κ σε εσας εύχομαι ότι καλύτερο!!!!