Μανούλες Αυγούστου 2013

[dsdoraki]

Γεια σας κοριτσια................

Τελικα Ζουνιτσα και Μιλινακι ειχαμε δεν ειχαμε ολες μαζι σχεδον την ιδια μερα γεννησαμε.............τουλαχιστον με το μιλινακι την ιδια.................Ζουνιτσα μας περνατε 1 μερα...................να μας ζησουν κοριτσια και καλο σαραντισμο...............για να μη τα γραφω θα αντιγραψω ολο το κατεβατο που εγραψα στο αλλο καφε που μιλαω με την ιστορια μας....................

Λοιπον τα νεα μας απο τη γεννα ειναι οτι ολα πηγαν κοριτσια περαν του δεοντος καλα........................Να αρχισω απο τη Πεμπτη που πηγαμε στον γιατρο..............λοιπον ειχα διαστολη 2 συσπασεις κανονικα συνεχιζαν αλλα δεν ηταν ακομα συντονισμενες και δυνατες ωστοσο ο γιατρος εκρινε οτι επρεπε να γεννησω γιατι οταν ειχα συσπασεις ο μικρος εκανε ταχυκαρδιες συν οτι ο πλακουντας ηταν πλεον αρκετα ωριμος και το μωρο μεγαλουτσικο για τα κυβικα μου οποτε ειπε δεν εχουμε να περιμενουμε κατι αλλο κι ισως αν μεγαλωνε κι αλλο ο μικρος να μη τα καταφερναμε με φ.τ. ετσι μου ειπε να παω Παρασκευη πρωι με προκληση...............

Πηγαμε λοιπον, 8 και μιση με προετοιμασαν και μου εβαλαν τον ορο με το φαρμακο, το οποιο η μαια που το εβαλε ανοιξε γρηγορα να τρεχει και επεσαν οι παλμοι του μωρου για λιγο αλλα για ενα τεταρτο με βοηθησαν οι μαιες με ανασες και μου εδωσαν και οξυγονο και επανηλθε μια χαρα...............κατα της 10 ξεκινησαν οι πονοι κι ειπα οσο τους αντεξω..............καναμε βολτες με τον αντρα μου οποτε περασε ωρα να παλευω μαζι τους.............στη 1 με εξετασε η μαια και διαστολη ειχα, νερα δεν εσπασαν και το μωρο ψηλα..............οποτε μετα κανενα μισαωρο ηρθε και με σκαλιξε απο κατω με τα δαχτυλα για να ξεκολλησουν οι υμενες και με πονεσε τοσο πολυ που οποιοσδηποτε πονος απο τοτε και μετα μου ηταν ανηποφορος οποτε εβαλα επισκληριδιο αλλα μικρη δοση γιατι ειχαμε πει με το γιατρο πως απλα ηθελα να ηρεμω απο το πονο αλλα να νιωθω.............πραγματι αν με αγγιζαν ενιωθα και κουνουσα και ποδια και λεκανη και ολα αλλα φυσικα οχι να περπατησω κιολας ε? Τελος παντων γυρω στις 2 και τεταρτο εφευγε η επιδραση κι ηθελα κι αλλο αλλα ο αναισθησιολογος ειπε πως ηταν νωρις και να περιμενω, η μαια ειπε δυσκολα τα πραγματα ακομα στα ιδια ειμαστε το βλεπω για καισαρικη, διαστολη 4, το μωρο δεν κατεβαινε κι οταν μου εσπασε τα νερα δεν ετρεξε τιποτα ιδιαιτερο και μου ειπε οτι μαλλον εχανα αμνιακο και δεν το καταλαβαινα...............Απο εδω και περα ολα εγιναν τοσο γρηγορα που ουτε εγω καταλαβα................στις 3 παρα τεταρτο δεν αντεχα αλλο και ζητησα τον αναισθησιολογο, ηρθε μου εβαλε κι ενω περιμενα ενα 10λεπτο ακινητη ενιωθα περιεργα............κατα της 3 και δεκα λεω του αντρα να φωναξει τη μαια, της ειπα οτι νιωθω οτι τελικα τωρα εσπασαν τα νερα ή κατουραω γιατι νιωθω σαν να βουλωσε κατι εκει.............με εξετασε και λεει διαστολη τελεια πιανω το μωρο γενναμε..............μεχρι να ετοιμασουν τα απαραιτητα για να γεννησουμε η μαια με πατησε κανα δυο φορες κι εγω εσπρωχνα και μετα ηρθε κι ο γιατρος και με εκοψε και στης 3 και 28 ξεκινησαμε εξωθησεις............με μια αναπνοη κοριτσια βγηκε στης 3 και 31.............πηρα βαθια ανασα, εσπρωχνα κι η μαια πατουσε και βγηκε πολυ ευκολα............κι ολα τα επομενα γινανε γρηγορα γιατι δεν ηθελε ο γιατρος να χασω πολυ αιμα λογω αναιμιας..........με 28 αιματοκριτη γεννησα και ευτυχως δεν χρειαστηκα αιμα...............τον αντρα μου δυστυχως δεν αντεξα εγω να μεινει μεσα την ωρα που θα γεννουσα γιατι την ωρα που ειπε γενναμε με επιασε πανικος και δεν ηθελα να με δει σ'αυτη τη κατασταση γιατι τα περιμενα αλλιως..............τελλικα ηταν εντελως διαφορετικα και το μετανιωσα αλλα δεν γυρναει πισω...........στο επομενο σιγουρα θα ειναι μεσα πρωτα ο Θεος...............ωστοσο ηταν μισανοιχτη η πορτα κι εκεινος προσπαθουσε να δει αλλα οταν ειδε που εδωσαν το μωρο μπηκε μεσα και τελικα ο καημενος ειδε τα πολυ χειροτερα (πλακουντες, αιματα, ραμματα κτλ) Α, ξεχασα να σας πω οτι μολις βγηκε το μωρο ο γιατρος ειπε να μωρε γιατι δεν κατεβαινε ευκολα ο καημενος..........εχει μικρο λωρο γι'αυτο και δεν μου τον βαλανε επανω μου για να το κοψουνε αλλα πρωτα τον κοψανε, τον σκουπισαν τον μικρο και μετα μου τον εδωσαν...............Αυτα απο τη γεννα...............

Τωρα ειμαστε σπιτι πο προχθες και η 1η νυχτα ηταν μαρτυρικη...........ο μικρος εκλαιγε κι εμεις πελαγωμενοι να μη ξερουμε τι να κανουμε............καπου στις 4 βγηκε ο αντρας μου να παρει γαλα λαπο φαρμακειο μηπως δεν χορταινε αλλα τον πηρε ο υπνος πριν ερθει και δεν ηπιε...........μετα εκλαιγα εγω γιατι ειχε πονεσει η ψυχη μου κι ελεγα παει δεν θα μπορω να τον κανω καλα οταν κλαιει........ωστοσο τελικα αυτο ηταν το προβλημα...............οι μαιες μου ειχαν πει οτι ηταν φαγανος αλλα εγω πιστευα οτι ο θηλασμος ηταν ευκολο σχετικα παρ'οτι καποιες λεγατε τα προβληματα σας............νομιζα οτι η φυση προνοει και θα τρωει οσο εχω και θα χορταινει και σταδιακα θα πινουμε παραπανω αλλα απο εχθες μετα το μαρτυρικο βραδυ δινω ενα τεταρτο απο το ενα στηθος ενα τεταρτο απο το αλλο και μετα ξενο γιατι αλλιως δεν χορταινει.................με εχει στεναχωρησει πολυ ολο αυτο γιατι δεν με πειραζει να δωσω ξενο αλλα ελεγα ας πουμε 2 γευματα να ηταν ξενο, τα υπολοιπα δικο μου αλλα τωρα καθε γευμα μας ειναι μιση ωρα περιπου απο εμενα και μετα ξενο................μονο να κλαιω θελω οταν το σκεφτομαι γιατι αλλιως τα φανταζομουνα................φοβαμαι θα μου κοπει περισσοτερο γι'αυτο...............κατα τ'αλλα οταν ειναι χορτατος ειναι σαν μην εχω μωρο στο σπιτι..............πολυ καλος και ησυχος..............εχθες το βραδυ κοιμηθηκαμε ολοι μια χαρα...............μερικες φορες βαζω και ξυπνητηρι γιατι δεν ξυπναει κιολας.............που θα παει θα βρουμε και ενα ρυθμο με το φαι πιστευω..............θα φωναξω την παιδιατρο να ερθει να με βοηθησει λιγο γιατι αλλιως θα κλαιω ολη μερα μ'αυτο το θεμα...............Αχ, τελικα Νεφελακι, πολυ δυσκολο ειναι ψυχολογικα να βλεπεις οτι δεν ικανοποιεις το παιδι σου ενω θελεις αποκλειστικα να κανεις αυτο................τωρα καταλαβαινω καλυτερα!..................Επισης να τον δει γιατι εχθες ειχε χολελυθρινη 11,3 και λιγο κιτρινακι τον βλεπω..................αλλα ενταξει οχι πολυ...........καλου κακου ας τον δει...............

Αυτα λοιπον ζησαμε και ζουμε κι ελπιζω να τα καταφερουμε να μπουμε σε ενα ρυθμο συντομα τουλαχιστον με το φαι.................αυτο που λετε μου το λεει η μαμα μου,................σταματα μου λεει να στεναχωριεσαι και να κλαις ή να αγχωνεσαι και θα γυρισει πισω το γαλα.............ετσι λεγανε λεει παλια..............τελος παντων.........ελπιζω να καταφερνω να μπαινω πιο τακτικα να ξεχνιεμαι και λιγο γιατι ειμαι και μονη στο σπιτι σχεδον ολη μερα...........ηρθαν ετσι τα πραγματα και δεν μπορει κανεις να ερχεται................βασικα μονο για παρεα θελω αφου ειναι βολικο το μωρο.............αντε και καμια βαρια δουλεια.................

Σας χαιρετω και σας φιλω ολες και συγνωμη για το μυθιστορημα..............χαχαχαχαχα

[xara_84]

doraki, να σου ζήσει ο παίδαρος!!!!!!!!!!!! Ας παίρνατε λίγο ομφάλιο λώρο από μας που ήταν 2 μέτρα και κατάφερε η μπουμπού να κάνει και κόμπο εκεί μέσα. Καλό σαραντισμό και κουράγιο...οι πρώτες μέρες είναι πάντα δύσκολες. Με τον θηλασμό πάντως μην αγχώνεσαι και μην στεναχωριέσαι καθόλου. Από τη στιγμή που βάζεις το μωρό στο στήθος δεν πρόκειται να σου κοπεί το γάλα. Χαλάρωσε όπως λέει και η μαμά σου και θα δεις που σταδιακά θα κόψετε το ξένο αφού το θέλεις τόσο πολύ. Και αφού κοιμάται κιόλας τα βράδια είσαι υπέρ-τυχερή...σε ζηλεύω...εγώ ανυπομονώ να έρθει εκείνη η ευλογημένη ώρα γιατί νυστάζω όλη μέρα.........................................................

[candy candy]

Καλησπερα!

Καταρχας ζηταω συγγνωμη που μπαινω στα ξαφνικα στην παρεουλα σας....Καποιες με θυμαστε...Για οσες με θυμουνται..ακομα δεν τα εχω καταφερει...Εχω κουραστει απιστευτα πολυ..τοσες αποτυχιες..η μια μετα την αλλη...απλα τωρα πια για να παρουμε φαρμακα πρεπει να περασουμε απο επιτροπη...Χρειαζομαι αμεσα δυο κουτια μενοπουρ και δυο αρβεκαπ....Επειδη δεν εχω το δικαιωμα να περασω απο επιτροπη μεχρι το καλοκαιρι αν καποια κοπελα εχει στο ψυγειο τις παραπανω ενεσεις και δεν τις χρειαζεται πια ας μου στειλει ενα μηνυμα...Αν παλι εχετε ακουσει για καποιο κοριτσι να χαριζει ας με ενημερωσετε!

Σας ευχαριστω πολυ!

[Nefeli_13]

Καλησπερα μανουλες! Ειμαι πολυ χαρουμενη γιατι το μικρο μου δεν κλαιει συνεχεια, τρωει γρηγορα, χορταινει, κοιμαται, μου γελαει κι ειμαστε ολοι ευτυχισμενοι! Αυριο θα παμε και την πρωτη μας εκδρομη, σκ στο χωριο!

Χαρα, το θηλαστρο δε μπορει να σου δειξει ποσο γαλα εχεις! Το μωρο μπορει να τραβηξει πολυ περισσοτερο απο αυτο που βγαζεις με το θηλαστρο!! Οσο για τις αγκαλιες, θα διαφωνησω! Τους πρωτους μηνες εχουν αναγκη την αγκαλια και δεν κακομαθαινουν! Καποια κοπελα ειχε ανεβασει κι ενα σχετικο αρθρο...

Ζουνιτσα και Δωρακι σας θυμιζω οτι κι εγω ταλαιπωρηθηκα πολυ με το θηλασμο και στεναχωριομουν που χρειαστηκε να δωσω ξενο αλλα μολις κλεισαμε μηνα ολα εφτιαξαν ως δια μαγειας! Υπομονη λοιπον, παλεψτε το οσο αντεξετε κι αν χρειαστει να δωσετε λιγο ξενο δεν πειραζει! Για τον πονο κυκλοφορειτε γυμνοστηθες, μπανιο μια φορα τη μερα χωρις σαπουνι και ισως να βοηθησει η λανολινη. Τωρα το σωμα σας προσπαθει να ανταποκριθει στις αναγκες του μωρου γι αυτο θηλαζουν συνεχεια. Φυσιολογικο για τις πρωτες 40 μερες, μετα θα στρωσει! Κι αυτο που ειπε η Χαρα, να τα ζοριζετε να τρωνε κι οχι να πιπιλανε! Υπομονη και καλη δυναμη αλλα να θυμαστε οτι αξιζει τον κοπο!

[zounitsa]

καλημέρες κορίτσια!!!!!

όλες τελικά τραβάμε ζόρι με τον θηλασμό. κ είναι φυσικό, αφού δεν είναι μηχανή....

υπομονή κ επιμονή... τώρα κατάλαβα γιατί το λένε. χαχαχαχα

το βράδυ μας ήταν σαφώς καλύτερο, όχι τέλειο αλλά οκ. απλά μάλλον επειδή δεν έχει χορτάσει καλά, κ επειδή εφαρμόζω κ εγώ το πρόγραμμα που λέει η Χαρά, δεν κοιμάτε αμέσως μόλις τον βάλω κάτω. κοιμάται στην αγκαλιά μου. του έβαλα λίγη πιπίλα, τον κράτησα λίγο αγκαλιά... θα δούμε...

την δευτέρα θα πάμε να κάνουμε έναν υπέρηχο νεφρών γιατί είδαν μια ψιλοαλλοίωση (χωρίς να είναι σίγουροι) λόγω της μονήρους. μακάρι να μην είναι τπτ γιατί δεν θα το αντέξω.... προληπτικά πάντως πίνουμε αντιβίωση. κ επίσης λίγη βιταμίνη d λόγω του οτι δεν την προσφέρει ο θηλασμός.

candy candy δυστυχώς εγώ δεν μπορώ να σε βοηθήσω παρά μόνο με την ευχή να πάνε όλα καλά κ να είναι η τελέυταία σου προσπάθεια.... κ μετά από 9 μήνες να κρατήσεις το μωράκι σου αγκαλίτσα!!!!!!! υπομονή κοπέλα μου!!!!

[milinaki]

Καλημέρα, κορίτσια!

Τι έγινε, γεννήσαμε όλες βλέπω; Εγώ την ίδια μέρα με το Ντοράκι και η Ζουνίτσα μια μέρα πριν, κοντά - κοντά το πήγαμε! Σας γράφω τώρα στα γρήγορα που έχω λίγο χρόνο γιατί ο μπέμπης μας έχει εξαντλήσει... Περνάω ακριβώς τα ίδια με τη Ζουνίτσα. Τη μέρα ο μπέμπης κοιμάται σερί κάποιες ώρες αλλά από το απόγευμα και όλη τη νύχτα μέχρι τα ξημερώματα θηλάζει, τον βάζω να ρευτεί (δεν κάνει τίποτα) και μόλις τον ακουμπήσω στο λίκνο χαλάει τον κόσμο και άντε πάλι απ' την αρχή. Καλός ο αποκλειστικός θηλασμός βρε παιδιά και μέχρι στιγμής αντέχω με νύχια και με δόντια να μην του δώσω κάτι άλλο αλλά μερικές φορές αναρωτιέμαι, αυτοί που τον συνιστούν τον έχουν δοκιμάσει κιόλας; Γιατί σωματικά, αν συνεχιστεί έτσι για μερικές μέρες ακόμα θα είναι πρακτικά αδύνατον! Υπάρχουν φορές που είμαι τόσο εξαντλημένη που πέφτει το κεφάλι μου από τη νύστα και φοβάμαι ότι θα μου πέσει το μωρό απ' τα χέρια!

Λοιπόν, όλα ξεκίνησαν την προηγούμενη Παρασκευή το πρωί, που αν θυμόσαστε μέχρι την προηγούμενη μέρα δεν είχα καμιά σοβαρή ενόχληση, παρά τις φιλότιμες προσπάθειές μου με τις ασκήσεις με τη μπάλα και την έθνικ κουζίνα. Τη νύχτα της Πέμπτης είχα αρχίσει να έχω κάτι ενοχλησούλες στη μέση, σαν να πάει να έρθει περίοδος και το πρωί της Παρασκευής πήγαμε στο Λητώ για προγραμματισμένο καρδιοτοκογράφημα, μιας και ήταν η Π.Η.Τ. και έπρεπε να αρχίσουμε τους ελέγχους. Κατά τη διάρκεια του καρδιοτοκογραφήματος πονούσα ήδη πάρα πολύ έντονα και τακτικά αλλά ο γιατρός είπε ότι αυτοί δεν ήταν πόνοι τοκετού αλλά προπαρασκευαστικές συσπάσεις (εγώ βέβαια απορούσα αν έτσι είναι οι προπαρασκευαστικές πώς θα είναι οι τακτικές!) Έτσι μας έδιωξε και μας είπε να πάμε καμιά βόλτα ή για ακόμα και για κανένα μπάνιο στη θάλασσα αλλά να περιμένουμε εξελίξεις σύντομα, πιθανότατα μέσα στο σαββατοκύριακο.

Εμείς γυρίσαμε σπίτι αλλά οι πόνοι συνεχίζονταν, ήταν πάρα πολύ έντονοι και πολύ συχνοί και κάποια στιγμή που αρχίσαμε να τους χρονομετράμε διαπιστώσαμε ότι ήταν ανά πεντάλεπτο! Πήραμε τηλ. το γιατρό και μας είπε να πάμε για περπάτημα και αν για μία ώρα συνεχιστεί το ίδιο να πάμε στο μαιευτήριο. Πράγματι πήγαμε για περπάτημα (το πώς ακριβώς περπατούσα εγώ βέβαια ήταν μια άλλη ιστορία, υποβασταζόμενη...) και επειδή όντως οι πόνοι είχαν παγιωθεί στο πεντάλεπτο σπεύσαμε πάλι στο Λητώ.

Εκεί με εξέτασε μια μαία και είπε ότι οι προϋποθέσεις ήταν καλές και ότι μένουμε! Ήταν περίπου 13.30 το μεσημέρι. Το ξύρισμα και το κλύσμα δεν ήταν τίποτα τελικά, έβαλα και τη ρομπίτσα μου και πήγαμε με τον αντρούλη μου και τη μαία μας σε ένα δωμάτιο. Ήρθε κι ο γιατρός, η διαστολή από το 0 που ήταν το πρωί είχε πάει ήδη στο 3. Στην αρχή ο πόνος ήταν ας πούμε διαχειρίσιμος και το πάλευα και όλα πήγαιναν καλά, κατά το απόγευμα όμως, και ενώ η διαστολή είχε πάει στο 5 άρχισα να ζορίζομαι πολύ, όχι τόσο από πλευράς πόνου που θα μπορούσα ίσως να το υπομείνω ακόμα, αλλά άρχισα να λαχανιάζω πολύ σε κάθε σύσπαση, σαν να τρέχω σε μαραθώνιο (υπενθυμίζω ότι έχω άσθμα) και να τρέμω ανεξέλεγκτα, οπότε ζήτησα επισκληρίδειο γιατί φοβήθηκα ότι θα πάθω κρίση πανικού. Μεγάλη εφεύρεση η επισκληρίδειος, μετά από λίγη ώρα ήμουν μια χαρά και δεν καταλάβαινα τίποτα! Αν δεν έχουν δώσει νόμπελ σ' αυτόν που την ανακάλυψε είναι μεγάλη παράλειψη! Μετά την επισκληρίδειο οι συσπάσεις έχασαν λίγο την τακτικότητά τους και ο γιατρός έσπασε τα νερά, οπότε ξαναπήραν μπρος και φτάσαμε σε διαστολή 7. Εκεί όμως κολλήσαμε.... Για τις επόμενες 4 ώρες δεν προχωρούσαμε καθόλου, κάποια στιγμή πέρασε και η επίδραση της επισκληριδείου και το αφήσαμε για λίγο χωρίς και εκεί υπέφερα απίστευτα. Κάναμε υπέρηχο και φάνηκε ότι το μωρό ερχόταν εγκάρσια, οπότε ξανακάναμε άλλη μία δόση επισκληριδείου και εγώ όλη την ώρα έκανα κάτι ασκήσεις που μου έδειξε η μαία για να το γυρίσουμε, καθόμουν στα τέσσερα στο κρεββάτι και κουνούσα τη λεκάνη αριστερά - δεξιά και πάνω - κάτω. Μάταια, όμως, στον επόμενο υπέρηχο ο μπέμπης φάνηκε ότι γύρισε αλλά αντί να γυρίσει από τη σωστή πλευρά γύρισε από τη λάθος, ερχόταν με προσωπική προβολή και τα ματάκια προς τα πάνω και εκεί ο γιατρός είπε ότι ίσως και λόγω της περιτύλιξης του λώρου να μη μπορεί να γυρίσει σωστά και μίλησε πρώτη φορά για καισαρική. Στενοχώρια κι εγώ και ο σύζυγος, θέλαμε τόσο πολύ να γεννηθεί φυσιολογικά και να είναι κι αυτός παρών στη γέννηση... Είπαμε να περιμένουμε μια ώρα ακόμα και να συνεχίσω τις ασκήσεις μήπως και γυρίσει και έτσι κάναμε αλλά τίποτα. Η ώρα πήγε 23.30 περίπου και ο γιατρός είπε ότι δεν υπάρχει κίνδυνος για το παιδί και ότι αν θέλουμε θεωρητικά μπορούμε να περιμένουμε και μέχρι αύριο το πρωί αλλά ότι είναι σίγουρος ότι δε θα αλλάξει και ότι μας προτείνει καισαρική. Εγώ πλέον είχα κουραστεί τόσο πολύ που δε με ένοιαζε τίποτα άλλο, ήθελα να γεννηθεί το μωράκι μας κι ας γίνει όπως να 'ναι (αφήστε που αν κατάλαβα καλά μια άποψη θα ήταν να συνεχίσουμε χωρίς επισκληρίδειο πλέον και δεν θα το άντεχα αυτό με τίποτα). Έτσι ετοιμαστήκαμε για το χειρουργείο και από 'κει και πέρα όλα κύλησαν πολύ γρήγορα. Η ίδια η καισαρική δε μου φάνηκε τόσο άσχημη, μπορώ να πω ότι ήταν πολύ ανώδυνη και πολύ καλύτερη σε σχέση με όσα είχαν προηγηθεί. Η αναισθησία απλώς μου έφερε πολύ τρέμουλο στα χέρια και κατά τη διάρκεια της επέμβασης καταλάβαινα κάποιες πιέσεις και τραβηγματάκια αλλά τίποτα ιδιαίτερα ενοχλητικό. Η μαία ήταν δίπλα μου όλη την ώρα και σχεδόν αμέσως αφού γεννήθηκε ο μπεμπάκος, στις 23.50 και άκουσα το ουά - ουά, μετά από ελάχιστα λεπτά τον είχα στην αγκαλιά μου και θήλαζε! Δεν μπορώ να περιγράψω το συναίσθημα!!! Έκπληξη κατ' αρχήν γι' αυτό το πλασματάκι που ήρθε στην αγκαλιά μου και... καμάρι μπορώ να πω μαζί! Ήταν καθαρό και ροδαλό, με απαλό δερματάκι και ορθάνοιχτα ματάκια που με κοιτάγανε με απορία! Η ομοιότητα δε ολοφάνερη με τον άντρα μου και ειδικότερα με τον πεθερό μου, με μένα καμία σχέση! Θήλασε αμέσως και τον κράτησα όλη την υπόλοιπη ώρα της επέμβασης, οπότε πλέον ούτε που καταλάβαινα ότι γινόταν επέμβαση. Όταν τελειώσαμε τον πήραν και τον πήγαν στο μπαμπά του που περίμενε έξω αγωνιωδώς, για να τον δουν και οι λοιποί συγγενείς. Όταν με πήγαν και μένα να με δουν οι συγγενείς, νομίζω ότι ήταν μία από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου. Όλο χαμογελαστά πρόσωπα γύρω μου που λάμπανε από χαρά κι εγώ ήμουν σε μια τρελλή χαρά και υπερδιέγερση!

Αυτά βέβαια κράτησαν ως την επόμενη μέρα το μεσημέρι που κράταγε η επήρεια της επισκληριδείου, γιατί τη δεύτερη μέρα που άρχισαν οι μετεγχειρητικοί πόνοι τα είδα όλα... Μιλάμε για πολυυυυυυύ πόνο, όχι αστεία. Ευτυχώς που είδα μεγάλη βελτίωση από την επόμενη μέρα γιατί διαφορετικά σκεφτόμουνα ότι αυτό δεν πρόκειται να το ξανακάνω στη ζωή μου...

Τελικά πάντως, τόσο εγώ όσο και ο μπεμπάκος ήμασταν πάρα πολύ καλά, ο μπεμπάκος δεν είχε ίκτερο, ζύγιζε 3.450 γρ. (με ύψος 53 εκ.) όταν γεννήθηκε και την επόμενη μέρα έχασε 160 γρ. και τη μεθεπόμενη μόνο 60, κι όσο για μένα, παρ' όλο που υποκειμενικά υπέφερα από τους πόνους μάλλον ήμουν καλύτερα σε σχέση με τις άλλες κοπέλες που έβλεπα να έχουν κάνει καισαρική, σηκώθηκα και περπάτησα μέχρι και στο διάδρομο από την πρώτη μέρα και έτσι μας έδωσαν εξιτήριο μια μέρα νωρύτερα. Μεγάλη ανακούφιση που γυρίσαμε σπιτάκι μας, παρόλο που έμεινα πολύ ικανοποιημένη από το μαιευτήριο, όλο το προσωπικό εξυπηρετικότατο, καλό φαγητό και υποστήριξη για το μητρικό θηλασμό όσο δεν παίρνει - έχασα το μέτρημα πόσες φορές την ημέρα ερχόντουσαν και μας ρωτάγανε πώς πάει και δίνανε συμβουλές! Το rooming in πήγε σχετικά καλά, με την έννοια ότι όταν γύρισα σπίτι ένοιωθα ότι ήδη είχα μάθει κάπως τα "χούγια" του μπεμπάκου, τώρα στο σπίτι μας έχει εξοντώσει, όμως. Μας έχει κάνει τη νύχτα μέρα και χορεύει ως τα ξημερώματα...

Το καλό είναι ότι έχω απίστευτη υποστήριξη από τον αντρούλη μου, που έχει πάρει άδεια από τη δουλειά, και από τους γονείς μου και τα πεθερικά που τουλάχιστον φροντίζουν για τη σίτισή μας. Και, βρε παιδιά, πώς να το πω, τώρα που ήρθε ο μπεμπάκος νοιώθω ότι ολοκληρώθηκε ένας κύκλος και ότι ένας καινούριος ανοίγει και ότι τώρα γίναμε πιο πολύ μια οικογένεια! Νομίζω ότι η όλη η εμπειρία μας έφερε πιο κοντά και ότι μας πέρασε σε άλλο επίπεδο ευτυχίας!

Αυτά βέβαια μετά από λίγα μόνο προς το παρόν 24ωρα ξενυχτιού, αν συνεχίσουμε έτσι μπορεί να αλλάξω γνώμη, χι χι! Εύχομαι πάντως σε όλες τις μανούλες να χαίρονται τα μπεμπουλάκια τους και σας ευχαριστώ όλες πολύ για την παρέα και την υποστήριξη όλο αυτό το διάστημα, καλή συνέχεια στην επόμενη "πίστα" κορίτσια!

[milinaki]

Ντοράκι, τώρα διάβασα την ιστορία σου, αχ, ταλαιπωρήθηκες κι εσύ με τη γέννα αλλά τέλος καλό όλα καλά! Να σου ζήσει, να είναι γερό, τυχερό κι ευτυχισμένο! Το ίδιο και για τη zounitsa που γεννήσαμε μαζί και εννοείται για όλες τις μανούλες!

Πόσο σας καταλαβαίνω κορίτσια για το θηλασμό... Κι εγώ τη δεύτερη νύχτα στο σπίτι έστειλα τον άντρα μου άρον άρον σε διανυκτερεύον φαρμακείο να πάρει πιπίλα, δεν είχαμε πάρει στο σπίτι για να μην μπούμε στο πειρασμό να του τη δώσουμε, αλλά πραγματικά δεν παλευόταν η κατάσταση! Τελικά ο μπέμπης την έφτυσε την πιπίλα, οπότε απέτυχε η προσπάθεια (καμία περίπτωση για σύγχυση θηλών, δεν τον ξεγελάς με τίποτα...) Δεν ξέρω πόσο ακόμα θα αντέξουμε έτσι!

Το τσάι μάραθου υποτίθεται ότι ηρεμεί το μωρό;

Πω πω, εγώ κι αν έγραψα μυθιστόρημα

[Ioannaki28]

ωραια η ιστορια σου κοριτσακι!!!!κ μας μας εχει τεντωσει η μπεμπα αλλα ευτυχως εμας χοροπηδαει ολη μερα κ κοιμαται το βραδυ!!!!!!!!το μαραθο ειναι καλο για τους κολικους!!!!!!!κοριτσια σημερα δεν μπορω να την χορτασω με τιποτα!!!!!!!μαλλον φαγανο βγηκε το παιδι μου!!!

[zounitsa]

Μιλινάκι κοριτσάκι μου να σου ζήσει!!!!!!!!! σε καταλαβαίνω όσο αφορά τον θηλασμό.... πάντως στο νοσοκομείο όλα τα παιδάκια είναι τέλεια, όταν πάνε σπίτι κάνουν πανυγήρια....χαχαχαχααα

λοιπόν, σύγχηση θηλών δεν παίζει. κάθε μέρα κ πιο πολύ πιπίλα για να το ξεγελάς ενδιάμεσα στα γεύματα. κ σιγά σιγά θα την πάρει. δεν λέμε να την έχει όλη μέρα, ίσα ισα για να το ξεγελάς. κ έτσι σιγά σιγά θα φτιάξεις κ το πρόγραμμά του. θα δυναμώσει κ το μωρό κ θα ρουφάει καλύτερα. υπομονήηηηη!!!!!!!

[zounitsa]

http://www.eimaimama.gr/2013/09/mi-fovaste-ton-thilasmo.html

επικαιρο στο θέμα μας!!!!!!!

[zounitsa]

επίσης........ μας έπεσε ο αφαλός μας σήμερα!!!!!!!!!!!!!!!!!!! γιούπι!!!!!!!!!!!!!! το φοβόμουν... τώρα θα είμαι πιο άνετη κ σε 10 μέρες περίπου θα ξεκινήσουμε κ τα μπάνια μας στο μπανιερό!!

[xara_84]

Μιλινάκι να σου ζήσει ο λεβέντης σου!!! Ξέρω πως ο θηλασμός φαντάζει βουνό τώρα όμως θα στρώσει στα σίγουρα και μετά θα σου είναι μεγάλη ευκολία. Προσπάθησε να τον κάνεις μπάνιο αργά το βράδυ πριν πάτε για ύπνο για να τον χαλαρώνει και να κοιμάται περισσότερο. Επίσης εγώ θα σου πω τι κάνω γιατί κι εμένα ακόμα να στρώσει τα βράδια στον ύπνο. Την θηλάζω ξαπλωτή και έτσι μας παίρνει και τις 2 ο ύπνος (εμένα βέβαια με το βυζί απ'έξω). Αν κάνω αμέσως πως την βάζω στο κρεβατάκι της ξυπνάει οπότε την αφήνω και κοιμόμαστε λίγο μαζί...και μετά από κανένα τέταρτο εγώ ξυπνάω (επειδή κρυώνει το τσιτσί μου...) και αφού έχει κοιμηθεί κάπως πιο βαθιά την βάζω στο κρεβατάκι της πολύυυυυυυ προσεκτικά και αργά...κρατάω και την αναπνοή μου για σιγουριά....κι έτσι κοιμάται κανά 2ωράκι. Μάλιστα χτες κοιμήθηκε πρώτη φορά 4 ώρες σερί κι εγώ νιώθω πως ξαναγεννήθηκα. Επίσης προσπαθώ να την κοιμίζω με την πιπίλα στο στόμα (την οποία φυσικά δεν θέλει και σπρώχνει με την γλωσσίτσα της) ούτως ώστε αν ξυπνήσει από την αλλαγή "ζεστή αγκαλίτσα της μανούλας --- άψυχο κρύο λίκνο" να βρει παρηγοριά στην πιπίλα και να ξανακοιμηθεί. Μετά από 5 λεπτά έτσι κ αλλιώς την φτύνει...

[zounitsa]

αχ Χαρά..... κ εγώ επάνω μου τον κοιμίζω τη νύχτα κ κοιμάμαι κ εγώ φυσικά κ κάποια στιγμή τον βάζω στο λίκνο.... τελικά λίγο πολύ όλες τα ίδια κάνουμε....

[xara_84]

zounitsa, το ένστικτο της επιβίωσης βλέπεις.....................

[Ioannaki28]

καλημερα κοριτσια!!!!!!!!α κ εσεις βλεπω πανω σας κοιμουνται.κ μενα το ιδιο με το που φαει τη βαζω να ρευτει στον ωμο κ κοιμαται εκει μετα απο κανα 20λεπτο τη βαζω στο κρεβατακι της.