Ενδομητριος θανατος

[Maraki2891]

17 ώρες πρίν, κατερινα 34 είπε:

Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.ειμαστε πολλές που δεν σταθήκαμε τυχερες να έχουμε τα μωράκια μας αγκαλια.οι τελευταίες μέρες ηταν ένας εφιάλτης για εμένα.οι γιατροί δεν είναι θεοί η περίπτωση μας ηταν πολύ σπάνια και η απόφαση πολύ δύσκολη.αλλά θέλω να πιστεύω ότι θα περάσει σιγά σιγά είναι νωρίς ακόμα..

 

Μου εδωσαν χαπια στο νοσοκομειο αλλα μολις βγηκα απο το νοσοκομειο την επομενη μερα πρηστηκε και αρχισε να βγαζει και τωρα ξαναπαιρνω.

[Ξένη]

πρίν από 29 λεπτά , Maria2891 είπε:

Μου εδωσαν χαπια στο νοσοκομειο αλλα μολις βγηκα απο το νοσοκομειο την επομενη μερα πρηστηκε και αρχισε να βγαζει και τωρα ξαναπαιρνω.

Μαρία τι να σου πωωω....ότι και να πεις έχεις δίκιο και σαν να με βλέπω πριν 11 μήνες...Κάνε υπομονή και ρώτα τον γιατρό σου. Και εμένα με χάπια που μου είχαν δώσει μετά για περίπου 1,5 βδομάδα το ένα στήθος μου έβγαζε γάλα, μου το είχαν πιέσει στο νοσοκομείο γι αυτό,  ενώ το άλλο δεν έβγαλε πολύ...προσπάθησε να μην τα πειράζεις γιατί όσο τα πειράζεις τόσο θα βγάζουν..

[Maraki2891]

On 27/1/2020 at 9:14 ΠΜ, Ξένη είπε:

Λυπάμαι πολύ...σε καταλαβαίνω όσο δεν φαντάζεσαι!!!Πριν από 11 μήνες είχα και εγώ ενδομητριο θανατο στο πρώτο μας μωράκι,  δεν θα το ξεχάσω ποτέ...Δεν έχω κοιμηθεί ένα ήρεμο βράδυ από τότε. Δυστυχώς υπάρχουν πολλά τέτοια περιστατικά..ελπίζω να έχεις δίπλα σου ανθρώπους να σου συμπαραστέκονται. Είναι τραγικό το ξέρω, να φτάνεις στο τέλος και να μην πιάνεις το μωρό στα χέρια σου..

Εμάς είχε κόμπους ο ομφάλιος λώρος. Έκανα όμως και διάφορες εξετάσεις που μου έδωσε η παθολογοανατομος στο Ιασώ. Δεν μου βρήκαν τίποτα. Ήταν απλά τυχαίο όλο αυτό που είχε γίνει με το λώρο...

Λυπάμαι πολύ...ξέρω πόσο τραγικές είναι οι μέρες σου...

Αν χρειαστείς να μιλήσεις σε κάποιον θα είμαι εδώ!!!

Καλησπέρα. Είναι όντως τραγικές οι μέρες μου. Στην αρχή δεν το καταλάβαινα.. δεν ένιωθα. Τώρα αρχίζω και συνειδητοποιώ την όλη κατάσταση. Στην αρχή αργείς να συνειδητοποιήσεις ότι είσαι έγκυος, έχεις ένα παιδί μέσα σου, μετά ότι θα γίνεις μητέρα και θα αλλάξει όλη σου η ζωή και μετά ότι τελικά τίποτα απ'ολα αυτά που περίμενες δεν θα γίνει γιατί τελικά το μωρό σου πέθανε.. Μετά Σιωπή....

Θέλω να σε ρωτήσω ποιες ήταν οι διαδικασίες που ακολούθησαν μετά στην δική σου περίπτωση. Έγινε η ταφή να υποθέσω. Πήγες?Εμένα ακόμα ψάχνουν να βρούν θέση.  Μετά από πόσο καιρό βγήκε η νεκροψία και κατά πόσο είσαι σίγουρη ότι αληθεύουν? Δεν θέλω να σε επηρεάσω απλά ακούω και διαβάζω πολλά.. Μία βοήθεια απλά ζητάω.

Ευχαριστώ

On 27/1/2020 at 9:43 ΜΜ, Floo είπε:

@Maria2891 λυπαμαι πολυ για την απωλεια σου! Εχω χασει και εγω ενα μωρακι (με αλλο τροπο) και θελω να σου πω οτι μερα με τη μερα θα εισαι λιιιγο καλυτερα. Δε θα ξεχασεις ποτε το μωρακι σου, αλλα θα μαθεις να ζεις με αυτο.. Φροντισε να μιλας για τα αισθηματα σου και να μην κλεινεσαι στον εαυτο σου. Οταν θα εισαι ετοιμη θα προσπαθησεις και για αλλο παιδακι.. 

Εγω, μετα το συμβαν, δεν ηθελα καν να συζηταω για ενα νεο παιδακι!Φοβομουν οτι θα μου συμβει το ιδιο και μονο στην ιδεα παθαινα κρισεις πανικου. Προσπαθησα μετα απο 1 χρονο ξανα..Η εγκυμοσυνη μου ηταν γεματη αγχος και στεναχωρια, αλλα τελικα τα καταφεραμε. Ειμαι πολυ ευτυχισμενη, αλλα ακομα καθε μερα, εστω και για μια στιγμη, σκεφτομαι το πρωτο μου μωρακι και ποσο χρονων θα ηταν σημερα..

Ελπιζω να εισαι δυνατη Και να εχεις κουραγιο!

Εχω μια πολυ καλη γυναικολογο να σου συστησω, η οποια με βοηθησε πολυ και ηταν συνεχεια απο πανω μου λογω του ιστορικου μου! Σε ποια περιοχη μενεις;

 

Ναι είναι πολύ νωρίς για άλλο παιδί δεν το συζητώ. Μακάρι όλα να πάνε καλά τί να πω.

Μένω Κόκκινο Μύλο.

[Ξένη]

4 ώρες πρίν, Maria2891 είπε:

Καλησπέρα. Είναι όντως τραγικές οι μέρες μου. Στην αρχή δεν το καταλάβαινα.. δεν ένιωθα. Τώρα αρχίζω και συνειδητοποιώ την όλη κατάσταση. Στην αρχή αργείς να συνειδητοποιήσεις ότι είσαι έγκυος, έχεις ένα παιδί μέσα σου, μετά ότι θα γίνεις μητέρα και θα αλλάξει όλη σου η ζωή και μετά ότι τελικά τίποτα απ'ολα αυτά που περίμενες δεν θα γίνει γιατί τελικά το μωρό σου πέθανε.. Μετά Σιωπή....

Θέλω να σε ρωτήσω ποιες ήταν οι διαδικασίες που ακολούθησαν μετά στην δική σου περίπτωση. Έγινε η ταφή να υποθέσω. Πήγες?Εμένα ακόμα ψάχνουν να βρούν θέση.  Μετά από πόσο καιρό βγήκε η νεκροψία και κατά πόσο είσαι σίγουρη ότι αληθεύουν? Δεν θέλω να σε επηρεάσω απλά ακούω και διαβάζω πολλά.. Μία βοήθεια απλά ζητάω.

Ευχαριστώ

Ναι είναι πολύ νωρίς για άλλο παιδί δεν το συζητώ. Μακάρι όλα να πάνε καλά τί να πω.

Μένω Κόκκινο Μύλο.

Πριν λίγες μέρες έκλεισε χρόνο το δικό μας περιστατικό...Δεν θα το ξεπεράσεις ποτέ,  ούτε θα το ξεχάσεις,  εγώ ακόμα κλαίω όταν σκέφτομαι τι τράβηξα πέρυσι,  δεν υπήρχε μέρα και νύχτα να μην έχω κλάψει...πληρώσαμε μια υπηρεσία στο νοσοκομείο και κανόνισαν αυτοί τα πάντα για την ταφή του μωρού,  ήθελα να πάω για να το αποχαιρετήσω,  το ότι το έκανα εγώ δεν σημαίνει ότι είναι και σωστό...Έχω πολλές εικόνες που δεν θα φύγουν ποτέ και ξέρω που είναι ο τάφος του, οπότε καταλαβαίνεις ότι τους πρώτους μήνες πήγαινα πολλές φορές εκεί και έκανα να συνέλθω μέρες,  μέχρι που τελευταία φορά είχα πάει έγκυος 5 μηνών και μετά έκλαιγα με λυγμούς, κάναμε μια συζήτηση με τον άντρα μου μέχρι να γεννήσω να μην ξαναπάω γιατί δεν κάνει καλό και στο μωράκι που έχω μέσα μου...να κάνεις ότι νομίζεις πως δεν θα μετανιώσεις,  εμένα δεν με άφησαν να δω το μωρό μου και δεν έχω εικόνα του, το δέχτηκα γιατί μου περιέγραψαν πως δεν ήταν σε καλή κατάσταση,  ήταν πολλές μέρες πεθαμένο μέσα μου, πάνω από 7, επέμεναν να μην πάω στην ταφή του αλλά δεν ήθελα να το αφήσω μόνο του εκείνη τη στιγμή γι αυτό και πήγα,  όπως νιώθεις εσύ να κάνεις....με τον καιρό θα μαλακώσει ο πόνος σου....εμένα με βοήθησε πολύ ο άντρας μου, δεν με άφηνε στιγμή να πέφτω,  κάθε Σαββατοκύριακο που δεν δούλευε κάναμε πράγματα για να ξεχνιόμαστε μετά από τέσσερις μήνες γύρισα στη δουλειά, έμεινα 2 μήνες και ξαναεφυγα έγκυος....Και εμένα μου είναι πολύ δύσκολο να το ξεπεράσω,  έβλεπα μωρά στο δρόμο,  έκλαιγα...Και ακόμα δλδ,  προσπαθούσα να κρατηθώ...Δεν υπάρχει όμως άλλη λύση,  ότι έγινε έγινε....Δεν είμαστε όλες τυχερές να πιάσουμε τα παιδιά μας στα χέρια μας...Πρέπει να είσαι δυνατή!!Να τελειώσουν οι διαδικασίες με την ταφή και να προχωρήσεις στη δουλειά σου, να βγαίνεις βόλτες,  να μην σκέφτεσαι κανέναν,  αν νομίζεις ότι θα σε βοηθήσει καλό είναι να πας σε έναν ψυχολόγο απλά να συζήτησης γιατί στο μέλλον θα ξαναμεινεις έγκυος,  δεν πρέπει να σου μείνουν μέσα σου, να είσαι υγιής όταν θα έρθει το άλλο μωράκι...Γιατί θα έρθει!!!Ακόμα είναι νωρίς να τα σκέφτεσαι αυτά αλλά Κάνε πράγματα ευχάριστα για σένα!!!Να ξεχαστείς λίγο....εμένα με βοήθησε πολύ και ο περίγυρος μου,  ποτέ δεν μου θύμισαν τι έγινε,  τους έβλεπα όλους με το χαμόγελο και εγώ εννοείται ότι εκνευριζομουν γιατί είχα τον πόνο μου αλλά τι να έκαναν, ήταν πιο σωστό να κλαίμε όλοι μαζί?τουλάχιστον όταν έβγαινα έξω με έκαναν να ξεχνιέμαι....Τώρα όσον αφορά τα αποτελέσματα εμάς ήταν ξεκάθαρο,  μόλις γέννησα ο γιατρός έβγαλε φωτογραφία το μωρό και την έδειξε στο άντρα μου,  ο ομφάλιος λώρος είχε τρεις κόμπους και είχε γίνει σαν καλώδιο τηλεφώνου,  κάποιος κόμπος έσφιξε και σταμάτησε η τροφοδοσία....κάναμε βέβαια και την νεκροψία, μας είπαν ότι ο ομφάλιος λώρος ήταν 20 εκατοστά πιο μεγάλος απ το κανονικό και το μωρό είχε την άνεση να τυλιχτεί,  κατά τα άλλα ήταν υγιέστατο παιδάκι...Δεν ξέρουν αν είναι κληρονομικό γιατί και η μάνα μου και η πεθερά μου έχει χάσει παιδί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο...

Κάναμε πάρα πολλές εξετάσεις μετά,  δεν έπρεπε να περάσει καιρός από την γέννα,  δεν ξέρω αν σου είπαν να κάνεις εξετάσεις,  καλό είναι να ξεμπερδέψεις και από αυτό,  να ξέρεις ότι είσαι υγιής και όταν έρθει η στιγμή να προχωρήσεις να ξέρεις ότι έχεις κάνει τα πάντα...

Η νεκροψία έκανε σχεδόν 1,5 μήνα να βγει αλλά το αποτέλεσμα ήταν ξεκάθαρο...πήγαμε σε πολλούς γιατρούς μετά γιατί ψάχναμε να δούμε αν έφταιγε ο γυναικολογος μου, απ όλους πήραμε την ίδια απάντηση,  μακάρι να ήταν κάποια εξέταση μου χάλια,  να είχα κάτι, ώστε να μου το έπαιρνε νωρίτερα αλλά όλες ήταν καθαρές και δεν έδειχναν τίποτα,  είχα ένα υγιέστατο μωρακι μέσα μου που αναπτυσσόταν όπως έπρεπε και δεν έδειξε ποτέ κάτι να μην πηγαίνει καλά,  το μόνο που είχε γίνει είναι ότι είχε σταματήσει να είναι ζωηρό και να με κλωτσάει όπως με κλωτσουσε,  μέχρι που σταμάτησε εντελώς να με κλωτσάει,  μέχρι που πήγαινα στο γιατρό και ακούγαμε καρδούλα, μέχρι που κάναμε ντοπλερ και όλα ήταν φυσιολογικά, μέχρι που παραπονιομουν ότι δεν με κλωτσάει και όλοι μου έλεγαν ότι δεν έχει χώρο γι αυτό και μετά από 2 εβδομάδες από την ντοπλερ που πήγαν στο γιατρό γιατί έκανα πολλές συσπάσεις σε σημείο να πονάω,  που είπε τα κακά τα νέα και το μωρό είχε πεθάνει μια βδομάδα μετά την ντοπλερ..τι να πω....Ήταν να γίνει,  δοκιμασία ήταν....Δεν ξέρω...

Ποτέ δεν θα ξεχάσουμε τι έγινε αλλά και να πέσουμε δεν θα κάνει τα αγγελούδια μας να γυρίσουν πίσω...να σκέφτεσαι ότι εκεί πάνω που είναι σε βλέπει και είναι καλά...θέλει τη μανούλα του να είναι καλά και αυτή και να προχωρήσει στη ζωή της!!!Αυτό κάνει παρέα και με τα άλλα παιδάκια...Δεν ξέρω αν μένεις Αθήνα και που θα γίνει η ταφή αλλά υπάρχει τομέας ολόκληρος για μωράκια,  εκεί που έχουμε και εμείς το δικό μας, βλέπεις ότι ηλικία μπορείς να φανταστείς,  όλα αγγελούδια!!!τραγικό....Όταν πηγαίνω κάθομαι και κοιτάζω και λέω υπάρχουν και χειρότερα,  μπορεί ο Θεός να το έκανε για κάποιο λόγο,  μπορεί να το μεγάλωνα μέχρι κάποια ηλικία π.χ. τα 5 του και να μου το έπαιρνε,  θα ήταν ακόμα χειρότερο...Μπορεί να το έκανε για να μην καταρρευσω εγώ αργότερα...Μπορεί και όσα σκέφτομαι να είναι βλακείες αλλά είδα και χειρότερα εκεί μέσα, που δεν θα ήθελα να τα ζήσω και εύχομαι να μην τα ζήσω ούτε εγώ αλλά ούτε κανένας...

Ελπίζω να σε βοήθησα όσο μπόρεσα...αν θες να μιλήσεις σε κάποιον εγώ εδω είμαι!!!να είσαι δυνατή και για σένα αλλά και για τον άντρα σου.....

[Maraki2891]

Ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου!!  

 

[Maraki2891]

On 28/2/2020 at 10:14 ΠΜ, Ξένη είπε:

Πριν λίγες μέρες έκλεισε χρόνο το δικό μας περιστατικό...Δεν θα το ξεπεράσεις ποτέ,  ούτε θα το ξεχάσεις,  εγώ ακόμα κλαίω όταν σκέφτομαι τι τράβηξα πέρυσι,  δεν υπήρχε μέρα και νύχτα να μην έχω κλάψει...πληρώσαμε μια υπηρεσία στο νοσοκομείο και κανόνισαν αυτοί τα πάντα για την ταφή του μωρού,  ήθελα να πάω για να το αποχαιρετήσω,  το ότι το έκανα εγώ δεν σημαίνει ότι είναι και σωστό...Έχω πολλές εικόνες που δεν θα φύγουν ποτέ και ξέρω που είναι ο τάφος του, οπότε καταλαβαίνεις ότι τους πρώτους μήνες πήγαινα πολλές φορές εκεί και έκανα να συνέλθω μέρες,  μέχρι που τελευταία φορά είχα πάει έγκυος 5 μηνών και μετά έκλαιγα με λυγμούς, κάναμε μια συζήτηση με τον άντρα μου μέχρι να γεννήσω να μην ξαναπάω γιατί δεν κάνει καλό και στο μωράκι που έχω μέσα μου...να κάνεις ότι νομίζεις πως δεν θα μετανιώσεις,  εμένα δεν με άφησαν να δω το μωρό μου και δεν έχω εικόνα του, το δέχτηκα γιατί μου περιέγραψαν πως δεν ήταν σε καλή κατάσταση,  ήταν πολλές μέρες πεθαμένο μέσα μου, πάνω από 7, επέμεναν να μην πάω στην ταφή του αλλά δεν ήθελα να το αφήσω μόνο του εκείνη τη στιγμή γι αυτό και πήγα,  όπως νιώθεις εσύ να κάνεις....με τον καιρό θα μαλακώσει ο πόνος σου....εμένα με βοήθησε πολύ ο άντρας μου, δεν με άφηνε στιγμή να πέφτω,  κάθε Σαββατοκύριακο που δεν δούλευε κάναμε πράγματα για να ξεχνιόμαστε μετά από τέσσερις μήνες γύρισα στη δουλειά, έμεινα 2 μήνες και ξαναεφυγα έγκυος....Και εμένα μου είναι πολύ δύσκολο να το ξεπεράσω,  έβλεπα μωρά στο δρόμο,  έκλαιγα...Και ακόμα δλδ,  προσπαθούσα να κρατηθώ...Δεν υπάρχει όμως άλλη λύση,  ότι έγινε έγινε....Δεν είμαστε όλες τυχερές να πιάσουμε τα παιδιά μας στα χέρια μας...Πρέπει να είσαι δυνατή!!Να τελειώσουν οι διαδικασίες με την ταφή και να προχωρήσεις στη δουλειά σου, να βγαίνεις βόλτες,  να μην σκέφτεσαι κανέναν,  αν νομίζεις ότι θα σε βοηθήσει καλό είναι να πας σε έναν ψυχολόγο απλά να συζήτησης γιατί στο μέλλον θα ξαναμεινεις έγκυος,  δεν πρέπει να σου μείνουν μέσα σου, να είσαι υγιής όταν θα έρθει το άλλο μωράκι...Γιατί θα έρθει!!!Ακόμα είναι νωρίς να τα σκέφτεσαι αυτά αλλά Κάνε πράγματα ευχάριστα για σένα!!!Να ξεχαστείς λίγο....εμένα με βοήθησε πολύ και ο περίγυρος μου,  ποτέ δεν μου θύμισαν τι έγινε,  τους έβλεπα όλους με το χαμόγελο και εγώ εννοείται ότι εκνευριζομουν γιατί είχα τον πόνο μου αλλά τι να έκαναν, ήταν πιο σωστό να κλαίμε όλοι μαζί?τουλάχιστον όταν έβγαινα έξω με έκαναν να ξεχνιέμαι....Τώρα όσον αφορά τα αποτελέσματα εμάς ήταν ξεκάθαρο,  μόλις γέννησα ο γιατρός έβγαλε φωτογραφία το μωρό και την έδειξε στο άντρα μου,  ο ομφάλιος λώρος είχε τρεις κόμπους και είχε γίνει σαν καλώδιο τηλεφώνου,  κάποιος κόμπος έσφιξε και σταμάτησε η τροφοδοσία....κάναμε βέβαια και την νεκροψία, μας είπαν ότι ο ομφάλιος λώρος ήταν 20 εκατοστά πιο μεγάλος απ το κανονικό και το μωρό είχε την άνεση να τυλιχτεί,  κατά τα άλλα ήταν υγιέστατο παιδάκι...Δεν ξέρουν αν είναι κληρονομικό γιατί και η μάνα μου και η πεθερά μου έχει χάσει παιδί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο...

Κάναμε πάρα πολλές εξετάσεις μετά,  δεν έπρεπε να περάσει καιρός από την γέννα,  δεν ξέρω αν σου είπαν να κάνεις εξετάσεις,  καλό είναι να ξεμπερδέψεις και από αυτό,  να ξέρεις ότι είσαι υγιής και όταν έρθει η στιγμή να προχωρήσεις να ξέρεις ότι έχεις κάνει τα πάντα...

Η νεκροψία έκανε σχεδόν 1,5 μήνα να βγει αλλά το αποτέλεσμα ήταν ξεκάθαρο...πήγαμε σε πολλούς γιατρούς μετά γιατί ψάχναμε να δούμε αν έφταιγε ο γυναικολογος μου, απ όλους πήραμε την ίδια απάντηση,  μακάρι να ήταν κάποια εξέταση μου χάλια,  να είχα κάτι, ώστε να μου το έπαιρνε νωρίτερα αλλά όλες ήταν καθαρές και δεν έδειχναν τίποτα,  είχα ένα υγιέστατο μωρακι μέσα μου που αναπτυσσόταν όπως έπρεπε και δεν έδειξε ποτέ κάτι να μην πηγαίνει καλά,  το μόνο που είχε γίνει είναι ότι είχε σταματήσει να είναι ζωηρό και να με κλωτσάει όπως με κλωτσουσε,  μέχρι που σταμάτησε εντελώς να με κλωτσάει,  μέχρι που πήγαινα στο γιατρό και ακούγαμε καρδούλα, μέχρι που κάναμε ντοπλερ και όλα ήταν φυσιολογικά, μέχρι που παραπονιομουν ότι δεν με κλωτσάει και όλοι μου έλεγαν ότι δεν έχει χώρο γι αυτό και μετά από 2 εβδομάδες από την ντοπλερ που πήγαν στο γιατρό γιατί έκανα πολλές συσπάσεις σε σημείο να πονάω,  που είπε τα κακά τα νέα και το μωρό είχε πεθάνει μια βδομάδα μετά την ντοπλερ..τι να πω....Ήταν να γίνει,  δοκιμασία ήταν....Δεν ξέρω...

Ποτέ δεν θα ξεχάσουμε τι έγινε αλλά και να πέσουμε δεν θα κάνει τα αγγελούδια μας να γυρίσουν πίσω...να σκέφτεσαι ότι εκεί πάνω που είναι σε βλέπει και είναι καλά...θέλει τη μανούλα του να είναι καλά και αυτή και να προχωρήσει στη ζωή της!!!Αυτό κάνει παρέα και με τα άλλα παιδάκια...Δεν ξέρω αν μένεις Αθήνα και που θα γίνει η ταφή αλλά υπάρχει τομέας ολόκληρος για μωράκια,  εκεί που έχουμε και εμείς το δικό μας, βλέπεις ότι ηλικία μπορείς να φανταστείς,  όλα αγγελούδια!!!τραγικό....Όταν πηγαίνω κάθομαι και κοιτάζω και λέω υπάρχουν και χειρότερα,  μπορεί ο Θεός να το έκανε για κάποιο λόγο,  μπορεί να το μεγάλωνα μέχρι κάποια ηλικία π.χ. τα 5 του και να μου το έπαιρνε,  θα ήταν ακόμα χειρότερο...Μπορεί να το έκανε για να μην καταρρευσω εγώ αργότερα...Μπορεί και όσα σκέφτομαι να είναι βλακείες αλλά είδα και χειρότερα εκεί μέσα, που δεν θα ήθελα να τα ζήσω και εύχομαι να μην τα ζήσω ούτε εγώ αλλά ούτε κανένας...

Ελπίζω να σε βοήθησα όσο μπόρεσα...αν θες να μιλήσεις σε κάποιον εγώ εδω είμαι!!!να είσαι δυνατή και για σένα αλλά και για τον άντρα σου.....

Σήμερα την αποχαιρετησαμε!! Περιμέναμε τόσους μηνες λογω του ιου.. Επιτέλους έγινε η ταφή και την είδαμε και πρωτη φορά στην φωτογραφία. Αύριο θα μάθουμε και τις απαντήσεις απο την νεκροψία.. Κι αν ειναι αληθινές.. ποιος ξερει; Δυστυχώς το μωρό μου πίσω δεν γυρνάει.. Ξαναδιάβασα τα λόγια σου και ειλικρινά ειναι πολυ παρηγορα! Ευχαριστω πολυ! 

[Stelloudia]

@Maria2891 Λυπάμαι πολύ για την απώλειά σου.Τώρα έχεις ένα αγγελούδι στον ουρανό και εύχομαι όταν θα είσαι έτοιμη να ξαναπροσπαθήσεις να έχεις και ενα αγγελούδι στην αγκαλιά σου. 

[Penny...]

Και σε μενα πλησιάζει η μέρα που θα πρέπει να ξαναθυμηθω 11 Μαιου του 18 εφυγε και με άφησε αλλά δεν το αποχαιρετησα δεν ήθελα πονουσα και ποναω όταν το σκέφτομαι λέω γιατί να υπάρχει τόση αδικία ελεγα γιατί σε μένα Θεε  μου ή γιατί π.χ να έχουν αλλες που τα πετανε μετα είπα για κάποιο λογο το επιλέγει αυτό ο Θεός ειχα χασει την πίστη μου δεν ήθελα να βλέπω καροτσια ζήλευα τις αλλες έγκυες μονο αληθειες θα ακουσετε απο μένα και ας με κρινετε οηγα σε εξομολογο και του είπα οτι ζηλεύω αλλά μου είπε να μην νιώθω ενοχή διότι Εχω την απώλεια πανω μου και είναι κάτι που μου λείπει έβλεπα τους τοίχους του σπιτιού μου και ητανε λες και με πλακωναν ειχα ατομα όταν έχασα το μωρό που μου έδειχναν μωρα εγώ δεν ήθελα να βλέπω αλλα μωρά εγώ μόλις είχα χασει το δικο μου εκρυψα τα ρούχα μου εγκυμοσύνης εκρυψα όσα είχα πάρει όταν πέρασε λιγος καιρός μιλαγα συνέχεια για αυτό ήθελα με κάποιο τροπο να το ξεπεράσω διπλα μου μετα είπα θα ξαναπροσπαθησω και ετσι έγινε Εχω εναν υπέροχο αντρουλη τώρα αχ κορίτσια μου ξέρω τι περνάτε δεν υπάρχει κάτι χειροτερο στον κοσμο απο την απώλεια ενος μωρού Οσο και να είναι αυτό κάντε κουράγιο η αγκαλιά μου είναι για όλες σας

[basw2]

8 ώρες πρίν, Maria2891 είπε:

Σήμερα την αποχαιρετησαμε!! Περιμέναμε τόσους μηνες λογω του ιου.. Επιτέλους έγινε η ταφή και την είδαμε και πρωτη φορά στην φωτογραφία. Αύριο θα μάθουμε και τις απαντήσεις απο την νεκροψία.. Κι αν ειναι αληθινές.. ποιος ξερει; Δυστυχώς το μωρό μου πίσω δεν γυρνάει.. Ξαναδιάβασα τα λόγια σου και ειλικρινά ειναι πολυ παρηγορα! Ευχαριστω πολυ! 

Κορίτσι μου είχα διαβάσει την ιστορία σου από την πρώτη στιγμή...δεν μπορώ να σου περιγράψω με λόγια το ποσό έχω λυπηθεί... Εύχομαι ο Θεός να σου στείλει σύντομα ένα όμορφο γερό παιδάκι να γεμίσει χαρά και πάλι η ζωή σ..περιμενουμενουμε νεα σ από τις εξετάσεις του μωρού...

[Maraki2891]

7 ώρες πρίν, basw2 είπε:

Κορίτσι μου είχα διαβάσει την ιστορία σου από την πρώτη στιγμή...δεν μπορώ να σου περιγράψω με λόγια το ποσό έχω λυπηθεί... Εύχομαι ο Θεός να σου στείλει σύντομα ένα όμορφο γερό παιδάκι να γεμίσει χαρά και πάλι η ζωή σ..περιμενουμενουμε νεα σ από τις εξετάσεις του μωρού...

Καλησπερα! Μάθαμε λοιπόν οτι επειδή ηταν παρα πολυ μεγάλη δυστυχώς μπερδεύτηκε με τον ομφάλιο λωρο και ο θανατος ηταν ακαριαιος. Πράγματι εκανε περίεργες κινήσεις εκείνο το βραδυ αλλά που να καταλάβω ότι αμυνοταν επειδή πνιγοταν... Ευχαριστώ απο καρδιάς για το ενδιαφέρον σας.. Να χαίρεστε τα παιδακια σας! 

[sroula39]

Καλησπέρα σε όλους!

Γράφω με πολύ βαριά καρδιά γι'αυτό το θέμα γιατί πρίν καιρό διάβαζα πιο ευχάριστα πράγματα και ταυτιζόμουν μέχρι που έγινε αυτό που καμία γυναίκα δεν πρέπει να περνάει...

Μετά από τη 1η μου εξωσωματική έμεινα έγκυος,είχα ένα κοριτσάκι το οποίο μεγάλωνε φυσιολογικά,όλες οι εξετάσεις τέλειες,η εγκυμοσύνη μου απίστευτα καλή,όλα καλά λοιπόν και με πιθανή ημερομηνία τοκετού 3/3/20.

2/3/20(Καθαρή Δευτέρα)είχα κλείσει τους 9 μήνες, πήγα στο Λητώ με πόνους γέννας,κάνω καρδιοτοκογράφημα όλα καλά με διαστολή 1,ο γιατρός μου είπε πήγαινε σπίτι κάνε  μπανάκι να χαλαρώσεις μου έδωσε και παυσίπονα και μου λέει ξημερώματα θα με πάρεις γιατί γεννάμε.Χαρούμενη λοιπόν παρά τους πόνους μου έκανα ότι μου είπε.

Το απόγευμα οι πόνοι ήταν πολύ δυνατοί και είχα και λίγο αίμα ,τον ξαναπαίρνω τηλέφωνο μου φύγε για νοσοκομείο και έρχομαι.Πάω νοσοκομείο διαστολή 3 αλλά καρδιακός παλμός πουθενά τέσσερις γιατροί ήρθαν για να βρούν παλμό αλλά τίποτα το κοριτσάκι μου είχε φύγει.............και μαζί με το αγγελούδι μου έφυγε και ένα κομμάτι της ψυχής μου.

Πολύ σκληρό να θάβεις το παιδί σου.......

Η νεκροψία δεν έχει ολοκληρωθεί,μερικά από τα ευρήματα που έχουν είναι σπληνομεγαλία και ηπατομεγαλία πιθανών από κάποια λοίμωξη ακόμη περιμένω την έκθεση των παθολογοανατόμων.

Όλα όσα διάβασα με έκαναν να κλαίω και λυπάμαι πραγματικά γι'αυτά που περάσατε εσείς όλοι εδώ και εγώ μαζί,δε ξέρω τι άλλο να πώ,δεν υπάρχουν λόγια που παρηγορούν τη ψυχή σας ή ότι έμεινε απ'αυτή

Εύχομαι η γαλήνη να έρθει σύντομα.

Θα σ'αγαπώ για πάντα αγγελούδι μου,

   η μανούλα σου.

[Penny...]

Just now, sroula39 είπε:

Καλησπέρα σε όλους!

Γράφω με πολύ βαριά καρδιά γι'αυτό το θέμα γιατί πρίν καιρό διάβαζα πιο ευχάριστα πράγματα και ταυτιζόμουν μέχρι που έγινε αυτό που καμία γυναίκα δεν πρέπει να περνάει...

Μετά από τη 1η μου εξωσωματική έμεινα έγκυος,είχα ένα κοριτσάκι το οποίο μεγάλωνε φυσιολογικά,όλες οι εξετάσεις τέλειες,η εγκυμοσύνη μου απίστευτα καλή,όλα καλά λοιπόν και με πιθανή ημερομηνία τοκετού 3/3/20.

2/3/20(Καθαρή Δευτέρα)είχα κλείσει τους 9 μήνες, πήγα στο Λητώ με πόνους γέννας,κάνω καρδιοτοκογράφημα όλα καλά με διαστολή 1,ο γιατρός μου είπε πήγαινε σπίτι κάνε  μπανάκι να χαλαρώσεις μου έδωσε και παυσίπονα και μου λέει ξημερώματα θα με πάρεις γιατί γεννάμε.Χαρούμενη λοιπόν παρά τους πόνους μου έκανα ότι μου είπε.

Το απόγευμα οι πόνοι ήταν πολύ δυνατοί και είχα και λίγο αίμα ,τον ξαναπαίρνω τηλέφωνο μου φύγε για νοσοκομείο και έρχομαι.Πάω νοσοκομείο διαστολή 3 αλλά καρδιακός παλμός πουθενά τέσσερις γιατροί ήρθαν για να βρούν παλμό αλλά τίποτα το κοριτσάκι μου είχε φύγει.............και μαζί με το αγγελούδι μου έφυγε και ένα κομμάτι της ψυχής μου.

Πολύ σκληρό να θάβεις το παιδί σου.......

Η νεκροψία δεν έχει ολοκληρωθεί,μερικά από τα ευρήματα που έχουν είναι σπληνομεγαλία και ηπατομεγαλία πιθανών από κάποια λοίμωξη ακόμη περιμένω την έκθεση των παθολογοανατόμων.

Όλα όσα διάβασα με έκαναν να κλαίω και λυπάμαι πραγματικά γι'αυτά που περάσατε εσείς όλοι εδώ και εγώ μαζί,δε ξέρω τι άλλο να πώ,δεν υπάρχουν λόγια που παρηγορούν τη ψυχή σας ή ότι έμεινε απ'αυτή

Εύχομαι η γαλήνη να έρθει σύντομα.

Θα σ'αγαπώ για πάντα αγγελούδι μου,

   η μανούλα σου.

Αχ Παναγια μου δεν ξέρω τι να σου πω λοίμωξη απο τι ; τα Εχω χασει εσύ πως είσαι τώρα ;

[sroula39]

Just now, Penny... είπε:

Αχ Παναγια μου δεν ξέρω τι να σου πω λοίμωξη απο τι ; τα Εχω χασει εσύ πως είσαι τώρα ;

Δε ξέρουμε ακόμη ψάχνονται.

Προσωπικά από θέμα υγείας δεν έχω κάτι,περιμένουμε με το γιατρό τις απαντήσεις για δούμε.

Να σου πώ την αλήθεια  είχα πάντα κακό προαίσθημα και όλοι μου έλεγαν ότι ήμουν υπερβολική.

Γενικά αναρρώνω από τη καισαρική και βλέποντας και κάνοντας.

Ψυχολογικά όμως νιώθω κενή....αυτό

[Penny...]

Just now, sroula39 είπε:

Δε ξέρουμε ακόμη ψάχνονται.

Προσωπικά από θέμα υγείας δεν έχω κάτι,περιμένουμε με το γιατρό τις απαντήσεις για δούμε.

Να σου πώ την αλήθεια  είχα πάντα κακό προαίσθημα και όλοι μου έλεγαν ότι ήμουν υπερβολική.

Γενικά αναρρώνω από τη καισαρική και βλέποντας και κάνοντας.

Ψυχολογικά όμως νιώθω κενή....αυτό

Θα σου στείλω π.μ προσωπικό μύνημα

[anemoni1989]

Just now, sroula39 είπε:

Καλησπέρα σε όλους!

Γράφω με πολύ βαριά καρδιά γι'αυτό το θέμα γιατί πρίν καιρό διάβαζα πιο ευχάριστα πράγματα και ταυτιζόμουν μέχρι που έγινε αυτό που καμία γυναίκα δεν πρέπει να περνάει...

Μετά από τη 1η μου εξωσωματική έμεινα έγκυος,είχα ένα κοριτσάκι το οποίο μεγάλωνε φυσιολογικά,όλες οι εξετάσεις τέλειες,η εγκυμοσύνη μου απίστευτα καλή,όλα καλά λοιπόν και με πιθανή ημερομηνία τοκετού 3/3/20.

2/3/20(Καθαρή Δευτέρα)είχα κλείσει τους 9 μήνες, πήγα στο Λητώ με πόνους γέννας,κάνω καρδιοτοκογράφημα όλα καλά με διαστολή 1,ο γιατρός μου είπε πήγαινε σπίτι κάνε  μπανάκι να χαλαρώσεις μου έδωσε και παυσίπονα και μου λέει ξημερώματα θα με πάρεις γιατί γεννάμε.Χαρούμενη λοιπόν παρά τους πόνους μου έκανα ότι μου είπε.

Το απόγευμα οι πόνοι ήταν πολύ δυνατοί και είχα και λίγο αίμα ,τον ξαναπαίρνω τηλέφωνο μου φύγε για νοσοκομείο και έρχομαι.Πάω νοσοκομείο διαστολή 3 αλλά καρδιακός παλμός πουθενά τέσσερις γιατροί ήρθαν για να βρούν παλμό αλλά τίποτα το κοριτσάκι μου είχε φύγει.............και μαζί με το αγγελούδι μου έφυγε και ένα κομμάτι της ψυχής μου.

Πολύ σκληρό να θάβεις το παιδί σου.......

Η νεκροψία δεν έχει ολοκληρωθεί,μερικά από τα ευρήματα που έχουν είναι σπληνομεγαλία και ηπατομεγαλία πιθανών από κάποια λοίμωξη ακόμη περιμένω την έκθεση των παθολογοανατόμων.

Όλα όσα διάβασα με έκαναν να κλαίω και λυπάμαι πραγματικά γι'αυτά που περάσατε εσείς όλοι εδώ και εγώ μαζί,δε ξέρω τι άλλο να πώ,δεν υπάρχουν λόγια που παρηγορούν τη ψυχή σας ή ότι έμεινε απ'αυτή

Εύχομαι η γαλήνη να έρθει σύντομα.

Θα σ'αγαπώ για πάντα αγγελούδι μου,

   η μανούλα σου.

Ειλικρινά, δεν ξέρω τι λόγια παρηγοριάς να σου πω... Νομίζω πως δεν υπάρχουν... Λυπάμαι πολύ... Αυτό μόνο... Συλληπητηρια....