Ενδομητριος θανατος

[Ξένη]

Just now, sroula39 είπε:

Καλησπέρα σε όλους!

Γράφω με πολύ βαριά καρδιά γι'αυτό το θέμα γιατί πρίν καιρό διάβαζα πιο ευχάριστα πράγματα και ταυτιζόμουν μέχρι που έγινε αυτό που καμία γυναίκα δεν πρέπει να περνάει...

Μετά από τη 1η μου εξωσωματική έμεινα έγκυος,είχα ένα κοριτσάκι το οποίο μεγάλωνε φυσιολογικά,όλες οι εξετάσεις τέλειες,η εγκυμοσύνη μου απίστευτα καλή,όλα καλά λοιπόν και με πιθανή ημερομηνία τοκετού 3/3/20.

2/3/20(Καθαρή Δευτέρα)είχα κλείσει τους 9 μήνες, πήγα στο Λητώ με πόνους γέννας,κάνω καρδιοτοκογράφημα όλα καλά με διαστολή 1,ο γιατρός μου είπε πήγαινε σπίτι κάνε  μπανάκι να χαλαρώσεις μου έδωσε και παυσίπονα και μου λέει ξημερώματα θα με πάρεις γιατί γεννάμε.Χαρούμενη λοιπόν παρά τους πόνους μου έκανα ότι μου είπε.

Το απόγευμα οι πόνοι ήταν πολύ δυνατοί και είχα και λίγο αίμα ,τον ξαναπαίρνω τηλέφωνο μου φύγε για νοσοκομείο και έρχομαι.Πάω νοσοκομείο διαστολή 3 αλλά καρδιακός παλμός πουθενά τέσσερις γιατροί ήρθαν για να βρούν παλμό αλλά τίποτα το κοριτσάκι μου είχε φύγει.............και μαζί με το αγγελούδι μου έφυγε και ένα κομμάτι της ψυχής μου.

Πολύ σκληρό να θάβεις το παιδί σου.......

Η νεκροψία δεν έχει ολοκληρωθεί,μερικά από τα ευρήματα που έχουν είναι σπληνομεγαλία και ηπατομεγαλία πιθανών από κάποια λοίμωξη ακόμη περιμένω την έκθεση των παθολογοανατόμων.

Όλα όσα διάβασα με έκαναν να κλαίω και λυπάμαι πραγματικά γι'αυτά που περάσατε εσείς όλοι εδώ και εγώ μαζί,δε ξέρω τι άλλο να πώ,δεν υπάρχουν λόγια που παρηγορούν τη ψυχή σας ή ότι έμεινε απ'αυτή

Εύχομαι η γαλήνη να έρθει σύντομα.

Θα σ'αγαπώ για πάντα αγγελούδι μου,

   η μανούλα σου.

Πόσο πολύ λυπάμαι....λυπάμαι για όλες εμάς που περάσαμε ότι περάσαμε ..έχεις δίκιο σε όλα!!!Και εγώ έτσι ήμουν δεν είχα καλό προαίσθημα από την αρχή το έλεγα και μου έλεγαν ότι αγχώνομαι και εγώ τα δημιουργώ όλα...τεσπα, τα δικά μου είναι παλιά αλλά δεν ξεχνιούνται..Πριν από 2 μήνες γέννησα ένα κοριτσάκι,  έμεινα έγκυος μετά από 5 μήνες από την πρώτη εγκυμοσύνη και όλα πήγαν καλά δόξα το Θεό...Ποτέ όμως δεν θα ξεχάσω το πρώτο μου παιδάκι,  ακόμα και τώρα το σκέφτομαι και μιλάω γι αυτό...θα σου πάρει καιρό να συνέλθεις, θα το θυμάσαι για πάντα το μωράκι σου, δεν ξεχνιέται με τίποτα....Και κανένα μωρό που θα κάνεις δεν θα το αντικαταστήσει αλλά θα έρθει ένα μωρό και θα το θυμάσαι λιγότερο... Δυστυχώς έφτασες στην πηγή και δεν ήπιες νερό και λες γιατί? Ποσες φορές είπα γιατί? Γιατί σε μένα? Και άλλα πολλά...προσπάθησε να είσαι δυνατή και ο χρόνος θα σου απαλύνει τον πόνο σου...Ότι χρειαστείς μπορείς να μας μιλήσεις...Εγώ εδώ μέσα ανέκτησα δυνάμεις και βρήκα ανθρώπους που μπορούν να με καταλάβουν...Μια μεγάλη αγκαλιά από μένα!!!

[sroula39]

Just now, anemoni1989 είπε:

Ειλικρινά, δεν ξέρω τι λόγια παρηγοριάς να σου πω... Νομίζω πως δεν υπάρχουν... Λυπάμαι πολύ... Αυτό μόνο... Συλληπητηρια....

Σέυχαριστώ πολύ!

Δε χρειάζεται να μου πείς κάτι ειλικρινά

ότι έγραψα το έγραψα για να το βγάλω από μέσα μου και να βοηθήσω και άλλες μανούλες να δούν ότι δεν είναι μόνες τους

Just now, Ξένη είπε:

Πόσο πολύ λυπάμαι....λυπάμαι για όλες εμάς που περάσαμε ότι περάσαμε ..έχεις δίκιο σε όλα!!!Και εγώ έτσι ήμουν δεν είχα καλό προαίσθημα από την αρχή το έλεγα και μου έλεγαν ότι αγχώνομαι και εγώ τα δημιουργώ όλα...τεσπα, τα δικά μου είναι παλιά αλλά δεν ξεχνιούνται..Πριν από 2 μήνες γέννησα ένα κοριτσάκι,  έμεινα έγκυος μετά από 5 μήνες από την πρώτη εγκυμοσύνη και όλα πήγαν καλά δόξα το Θεό...Ποτέ όμως δεν θα ξεχάσω το πρώτο μου παιδάκι,  ακόμα και τώρα το σκέφτομαι και μιλάω γι αυτό...θα σου πάρει καιρό να συνέλθεις, θα το θυμάσαι για πάντα το μωράκι σου, δεν ξεχνιέται με τίποτα....Και κανένα μωρό που θα κάνεις δεν θα το αντικαταστήσει αλλά θα έρθει ένα μωρό και θα το θυμάσαι λιγότερο... Δυστυχώς έφτασες στην πηγή και δεν ήπιες νερό και λες γιατί? Ποσες φορές είπα γιατί? Γιατί σε μένα? Και άλλα πολλά...προσπάθησε να είσαι δυνατή και ο χρόνος θα σου απαλύνει τον πόνο σου...Ότι χρειαστείς μπορείς να μας μιλήσεις...Εγώ εδώ μέσα ανέκτησα δυνάμεις και βρήκα ανθρώπους που μπορούν να με καταλάβουν...Μια μεγάλη αγκαλιά από μένα!!!

Σ'ευχαριστώ πολύ!!!

Εύχομαι τα καλύτερα για την οικογένειά σου ειλικρινά

Ακόμη δεν έχω αποφασίσει μέσα μου αν είμαι έτοιμη να το ξαναπροσπαθήσω,θα δώ και από τις απαντήσεις των γιατρών που θα πάρω

Και όχι δε πρόκειται να ξεχάσω ποτέ το παιδί μου θα είναι πάντα μέσα στη καρδιά μου

[Sofia89]

On 28/2/2020 at 9:14 ΠΜ, Ξένη είπε:

Πριν λίγες μέρες έκλεισε χρόνο το δικό μας περιστατικό...Δεν θα το ξεπεράσεις ποτέ,  ούτε θα το ξεχάσεις,  εγώ ακόμα κλαίω όταν σκέφτομαι τι τράβηξα πέρυσι,  δεν υπήρχε μέρα και νύχτα να μην έχω κλάψει...πληρώσαμε μια υπηρεσία στο νοσοκομείο και κανόνισαν αυτοί τα πάντα για την ταφή του μωρού,  ήθελα να πάω για να το αποχαιρετήσω,  το ότι το έκανα εγώ δεν σημαίνει ότι είναι και σωστό...Έχω πολλές εικόνες που δεν θα φύγουν ποτέ και ξέρω που είναι ο τάφος του, οπότε καταλαβαίνεις ότι τους πρώτους μήνες πήγαινα πολλές φορές εκεί και έκανα να συνέλθω μέρες,  μέχρι που τελευταία φορά είχα πάει έγκυος 5 μηνών και μετά έκλαιγα με λυγμούς, κάναμε μια συζήτηση με τον άντρα μου μέχρι να γεννήσω να μην ξαναπάω γιατί δεν κάνει καλό και στο μωράκι που έχω μέσα μου...να κάνεις ότι νομίζεις πως δεν θα μετανιώσεις,  εμένα δεν με άφησαν να δω το μωρό μου και δεν έχω εικόνα του, το δέχτηκα γιατί μου περιέγραψαν πως δεν ήταν σε καλή κατάσταση,  ήταν πολλές μέρες πεθαμένο μέσα μου, πάνω από 7, επέμεναν να μην πάω στην ταφή του αλλά δεν ήθελα να το αφήσω μόνο του εκείνη τη στιγμή γι αυτό και πήγα,  όπως νιώθεις εσύ να κάνεις....με τον καιρό θα μαλακώσει ο πόνος σου....εμένα με βοήθησε πολύ ο άντρας μου, δεν με άφηνε στιγμή να πέφτω,  κάθε Σαββατοκύριακο που δεν δούλευε κάναμε πράγματα για να ξεχνιόμαστε μετά από τέσσερις μήνες γύρισα στη δουλειά, έμεινα 2 μήνες και ξαναεφυγα έγκυος....Και εμένα μου είναι πολύ δύσκολο να το ξεπεράσω,  έβλεπα μωρά στο δρόμο,  έκλαιγα...Και ακόμα δλδ,  προσπαθούσα να κρατηθώ...Δεν υπάρχει όμως άλλη λύση,  ότι έγινε έγινε....Δεν είμαστε όλες τυχερές να πιάσουμε τα παιδιά μας στα χέρια μας...Πρέπει να είσαι δυνατή!!Να τελειώσουν οι διαδικασίες με την ταφή και να προχωρήσεις στη δουλειά σου, να βγαίνεις βόλτες,  να μην σκέφτεσαι κανέναν,  αν νομίζεις ότι θα σε βοηθήσει καλό είναι να πας σε έναν ψυχολόγο απλά να συζήτησης γιατί στο μέλλον θα ξαναμεινεις έγκυος,  δεν πρέπει να σου μείνουν μέσα σου, να είσαι υγιής όταν θα έρθει το άλλο μωράκι...Γιατί θα έρθει!!!Ακόμα είναι νωρίς να τα σκέφτεσαι αυτά αλλά Κάνε πράγματα ευχάριστα για σένα!!!Να ξεχαστείς λίγο....εμένα με βοήθησε πολύ και ο περίγυρος μου,  ποτέ δεν μου θύμισαν τι έγινε,  τους έβλεπα όλους με το χαμόγελο και εγώ εννοείται ότι εκνευριζομουν γιατί είχα τον πόνο μου αλλά τι να έκαναν, ήταν πιο σωστό να κλαίμε όλοι μαζί?τουλάχιστον όταν έβγαινα έξω με έκαναν να ξεχνιέμαι....Τώρα όσον αφορά τα αποτελέσματα εμάς ήταν ξεκάθαρο,  μόλις γέννησα ο γιατρός έβγαλε φωτογραφία το μωρό και την έδειξε στο άντρα μου,  ο ομφάλιος λώρος είχε τρεις κόμπους και είχε γίνει σαν καλώδιο τηλεφώνου,  κάποιος κόμπος έσφιξε και σταμάτησε η τροφοδοσία....κάναμε βέβαια και την νεκροψία, μας είπαν ότι ο ομφάλιος λώρος ήταν 20 εκατοστά πιο μεγάλος απ το κανονικό και το μωρό είχε την άνεση να τυλιχτεί,  κατά τα άλλα ήταν υγιέστατο παιδάκι...Δεν ξέρουν αν είναι κληρονομικό γιατί και η μάνα μου και η πεθερά μου έχει χάσει παιδί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο...

Κάναμε πάρα πολλές εξετάσεις μετά,  δεν έπρεπε να περάσει καιρός από την γέννα,  δεν ξέρω αν σου είπαν να κάνεις εξετάσεις,  καλό είναι να ξεμπερδέψεις και από αυτό,  να ξέρεις ότι είσαι υγιής και όταν έρθει η στιγμή να προχωρήσεις να ξέρεις ότι έχεις κάνει τα πάντα...

Η νεκροψία έκανε σχεδόν 1,5 μήνα να βγει αλλά το αποτέλεσμα ήταν ξεκάθαρο...πήγαμε σε πολλούς γιατρούς μετά γιατί ψάχναμε να δούμε αν έφταιγε ο γυναικολογος μου, απ όλους πήραμε την ίδια απάντηση,  μακάρι να ήταν κάποια εξέταση μου χάλια,  να είχα κάτι, ώστε να μου το έπαιρνε νωρίτερα αλλά όλες ήταν καθαρές και δεν έδειχναν τίποτα,  είχα ένα υγιέστατο μωρακι μέσα μου που αναπτυσσόταν όπως έπρεπε και δεν έδειξε ποτέ κάτι να μην πηγαίνει καλά,  το μόνο που είχε γίνει είναι ότι είχε σταματήσει να είναι ζωηρό και να με κλωτσάει όπως με κλωτσουσε,  μέχρι που σταμάτησε εντελώς να με κλωτσάει,  μέχρι που πήγαινα στο γιατρό και ακούγαμε καρδούλα, μέχρι που κάναμε ντοπλερ και όλα ήταν φυσιολογικά, μέχρι που παραπονιομουν ότι δεν με κλωτσάει και όλοι μου έλεγαν ότι δεν έχει χώρο γι αυτό και μετά από 2 εβδομάδες από την ντοπλερ που πήγαν στο γιατρό γιατί έκανα πολλές συσπάσεις σε σημείο να πονάω,  που είπε τα κακά τα νέα και το μωρό είχε πεθάνει μια βδομάδα μετά την ντοπλερ..τι να πω....Ήταν να γίνει,  δοκιμασία ήταν....Δεν ξέρω...

Ποτέ δεν θα ξεχάσουμε τι έγινε αλλά και να πέσουμε δεν θα κάνει τα αγγελούδια μας να γυρίσουν πίσω...να σκέφτεσαι ότι εκεί πάνω που είναι σε βλέπει και είναι καλά...θέλει τη μανούλα του να είναι καλά και αυτή και να προχωρήσει στη ζωή της!!!Αυτό κάνει παρέα και με τα άλλα παιδάκια...Δεν ξέρω αν μένεις Αθήνα και που θα γίνει η ταφή αλλά υπάρχει τομέας ολόκληρος για μωράκια,  εκεί που έχουμε και εμείς το δικό μας, βλέπεις ότι ηλικία μπορείς να φανταστείς,  όλα αγγελούδια!!!τραγικό....Όταν πηγαίνω κάθομαι και κοιτάζω και λέω υπάρχουν και χειρότερα,  μπορεί ο Θεός να το έκανε για κάποιο λόγο,  μπορεί να το μεγάλωνα μέχρι κάποια ηλικία π.χ. τα 5 του και να μου το έπαιρνε,  θα ήταν ακόμα χειρότερο...Μπορεί να το έκανε για να μην καταρρευσω εγώ αργότερα...Μπορεί και όσα σκέφτομαι να είναι βλακείες αλλά είδα και χειρότερα εκεί μέσα, που δεν θα ήθελα να τα ζήσω και εύχομαι να μην τα ζήσω ούτε εγώ αλλά ούτε κανένας...

Ελπίζω να σε βοήθησα όσο μπόρεσα...αν θες να μιλήσεις σε κάποιον εγώ εδω είμαι!!!να είσαι δυνατή και για σένα αλλά και για τον άντρα σου.....

Ακριβώς τις ίδιες σκέψεις κάνω και εγώ και προσπαθώ να προχωρήσω στην ζωή μου. Ότι ο Θεός επέλεξε να το πάρει στην 37εβδομαδα πάρα στην ηλικία τον 5 π.χ. Κουράγιο σε όλες μας μανούλες. Θα τα καταφέρουμε, στέλνω την θετική μου ενέργεια σε όλες σας.

[Ξένη]

Just now, Sofia89 είπε:

Ακριβώς τις ίδιες σκέψεις κάνω και εγώ και προσπαθώ να προχωρήσω στην ζωή μου. Ότι ο Θεός επέλεξε να το πάρει στην 37εβδομαδα πάρα στην ηλικία τον 5 π.χ. Κουράγιο σε όλες μας μανούλες. Θα τα καταφέρουμε, στέλνω την θετική μου ενέργεια σε όλες σας.

Εύχομαι σε όλες να τα καταφέρετε...Γιατί το αξίζουμε....Εγώ τώρα έχω ένα κοριτσάκι 6 μηνών και η αλήθεια είναι ότι πονάω λιγότερο...σκεφτομαι το αγοράκι μου πολλές φορές αλλά έχω αυτό το πλάσμα δίπλα μου και είμαι καταευτυχισμενη..βέβαια ακόμα πάω στο νεκροταφείο και αφήνω λουλούδια γιατί νιώθω πως πρεπει να πηγαίνω, δεν θέλω να νιώθω εγώ ότι παραμέλησα εκείνο το παιδί επειδή έκανα άλλο...πείτε ότι σκέφτομαι χαζά απλά έτσι ειμαι εγώ...κορίτσια και εγώ έτσι ήμουν σίγουρη ότι θα έχω θρομβοφιλια γιατί είχε πολλούς θριάμβους ο πλακούντας,  τελικά τίποτα δεν βρέθηκε,  δεν είχα τίποτα, ήταν θέλω να Του Κυρίου...Ο αιματολογος μου είπε ότι ήταν λογικό να έχει θριάμβους ο πλακούντας γιατί την 36η εβδομάδα είναι πια γερασμένος...απλά τυχαίο πιστεύω πως ήταν...κουράγιο κάντε όλες και όποτε ξεμπερδεψετε εξετάσεις και είστε έτοιμες ψυχολογικά προσπαθείτε και θα έρθει το μωράκι όπως ήρθε και σε μένα...ειλικρινά σας το εύχομαι!!!

[Emilly]

Just now, Ξένη είπε:

Εύχομαι σε όλες να τα καταφέρετε...Γιατί το αξίζουμε....Εγώ τώρα έχω ένα κοριτσάκι 6 μηνών και η αλήθεια είναι ότι πονάω λιγότερο...σκεφτομαι το αγοράκι μου πολλές φορές αλλά έχω αυτό το πλάσμα δίπλα μου και είμαι καταευτυχισμενη..βέβαια ακόμα πάω στο νεκροταφείο και αφήνω λουλούδια γιατί νιώθω πως πρεπει να πηγαίνω, δεν θέλω να νιώθω εγώ ότι παραμέλησα εκείνο το παιδί επειδή έκανα άλλο...πείτε ότι σκέφτομαι χαζά απλά έτσι ειμαι εγώ...κορίτσια και εγώ έτσι ήμουν σίγουρη ότι θα έχω θρομβοφιλια γιατί είχε πολλούς θριάμβους ο πλακούντας,  τελικά τίποτα δεν βρέθηκε,  δεν είχα τίποτα, ήταν θέλω να Του Κυρίου...Ο αιματολογος μου είπε ότι ήταν λογικό να έχει θριάμβους ο πλακούντας γιατί την 36η εβδομάδα είναι πια γερασμένος...απλά τυχαίο πιστεύω πως ήταν...κουράγιο κάντε όλες και όποτε ξεμπερδεψετε εξετάσεις και είστε έτοιμες ψυχολογικά προσπαθείτε και θα έρθει το μωράκι όπως ήρθε και σε μένα...ειλικρινά σας το εύχομαι!!!

Τότε τι συστήνουν οι γιατροί;;;;αν είναι να χάνονται μωρά λίγο πριν την γέννηση τότε μήπως έπρεπε αντιπηκτική αγωγή σε προχωρημένο μήνα;;;δηλαδή δεν το χωράει ο νους μου βρε κορίτσια που βρίσκουν φυσιολογικό κάτι τέτοιο.υποτιθεταινκ το ντομπλερ αν δείχνει φυσιολογικό είναι όλα καλά αλλά αν ένα έμβρυο έχει μειωμένη ανάπτυξη όπως της νικελενας αυτό μάλλον όντως δεν έφτανε η αιμάτωση.....

[Ξένη]

Just now, Emilly είπε:

Τότε τι συστήνουν οι γιατροί;;;;αν είναι να χάνονται μωρά λίγο πριν την γέννηση τότε μήπως έπρεπε αντιπηκτική αγωγή σε προχωρημένο μήνα;;;δηλαδή δεν το χωράει ο νους μου βρε κορίτσια που βρίσκουν φυσιολογικό κάτι τέτοιο.υποτιθεταινκ το ντομπλερ αν δείχνει φυσιολογικό είναι όλα καλά αλλά αν ένα έμβρυο έχει μειωμένη ανάπτυξη όπως της νικελενας αυτό μάλλον όντως δεν έφτανε η αιμάτωση.....

Εμένα είχε κάνει τρεις κόμπους ο ομφάλιος λώρος, κάποιος κόμπος έσφιξε και γι αυτό έγινε αυτό...Η ανάπτυξη ήταν κανονική,  γέννησα στην 36η εβδομάδα ένα μωρό 2300 το οποίο ήταν πάνω από 4 μέρες μέσα μου σε αυτήν την κακή κατάσταση...Δεν είδα ποτέ το μωρό μου...με αυτό το παράπονο έχω μείνει...Δεν έχω καμία εικόνα του..Αυτό είναι που με στεναχωρεί...οι γιατροί είναι τι να πω...Δεν θα τους χαρακτηρίσω...Σαν ευρώ μέσα σε φάκελο νομίζω μας βλέπουν οι περισσότεροι...Όχι σαν γυναίκες που πονάμε..Ήταν εντελώς τυχαίο μου είπαν εμένα...ετρεχα σαν τη χαζή με τον φάκελο ρου μωρού και τις εξετάσεις μου σε 4 γιατρούς πήγα,  έναν αιματολογο και 3 γυναικολόγους...τι περίμενα? Να βγάλω άκρη η  να μου έλεγαν Ναι μπορούσε να το δει ο γιατρός σου..? Ποτέ δεν πήρα καμία απάντηση...το μόνο που ήξερε να μου πει ήταν ότι μπορεί να έφταιγε που πήρα 20 κιλά...Μου έριξε και ευθύνες...Που και να ήταν αυτός ο λόγος δεν το λες σε μια μάνα...είχα και έχω τόσες τύψεις που δεν έκανα κάτι...Που άφησα να συμβεί...το έλεγα στο γιατρό τον τελευταίο μήνα από την ντοπλερ οι κινήσεις είχαν σταματήσει να είναι τόσο έντονες και του έλεγα γιατρέ δεν με κλωτσάει...Μου έλεγε επειδή έχει μεγαλώσει και δεν έχει χώρο...Μέχρι που σταμάτησα να το λέω γιατί μου φαινόταν φυσιολογικό να μην με κλωτσάει...αν όμως του έλεγα τότε γιατρέ πάρτο μου, μπορεί να ζούσε...Μπορεί όμως να ζούσε και να μην ήταν καλά....Αυτά κάθομαι και σκέφτομαι...Μπορεί να ήταν ένα υγιέστατο μωρό,  μπορεί όμως επειδή αυτοί οι κόμποι γίνονται σε μικρό μήνα να μην αιματωνοταν σωστά και να είχε κάποιο πρόβλημα το μωρό...

[Emilly]

Just now, Ξένη είπε:

Εμένα είχε κάνει τρεις κόμπους ο ομφάλιος λώρος, κάποιος κόμπος έσφιξε και γι αυτό έγινε αυτό...Η ανάπτυξη ήταν κανονική,  γέννησα στην 36η εβδομάδα ένα μωρό 2300 το οποίο ήταν πάνω από 4 μέρες μέσα μου σε αυτήν την κακή κατάσταση...Δεν είδα ποτέ το μωρό μου...με αυτό το παράπονο έχω μείνει...Δεν έχω καμία εικόνα του..Αυτό είναι που με στεναχωρεί...οι γιατροί είναι τι να πω...Δεν θα τους χαρακτηρίσω...Σαν ευρώ μέσα σε φάκελο νομίζω μας βλέπουν οι περισσότεροι...Όχι σαν γυναίκες που πονάμε..Ήταν εντελώς τυχαίο μου είπαν εμένα...ετρεχα σαν τη χαζή με τον φάκελο ρου μωρού και τις εξετάσεις μου σε 4 γιατρούς πήγα,  έναν αιματολογο και 3 γυναικολόγους...τι περίμενα? Να βγάλω άκρη η  να μου έλεγαν Ναι μπορούσε να το δει ο γιατρός σου..? Ποτέ δεν πήρα καμία απάντηση...το μόνο που ήξερε να μου πει ήταν ότι μπορεί να έφταιγε που πήρα 20 κιλά...Μου έριξε και ευθύνες...Που και να ήταν αυτός ο λόγος δεν το λες σε μια μάνα...είχα και έχω τόσες τύψεις που δεν έκανα κάτι...Που άφησα να συμβεί...το έλεγα στο γιατρό τον τελευταίο μήνα από την ντοπλερ οι κινήσεις είχαν σταματήσει να είναι τόσο έντονες και του έλεγα γιατρέ δεν με κλωτσάει...Μου έλεγε επειδή έχει μεγαλώσει και δεν έχει χώρο...Μέχρι που σταμάτησα να το λέω γιατί μου φαινόταν φυσιολογικό να μην με κλωτσάει...αν όμως του έλεγα τότε γιατρέ πάρτο μου, μπορεί να ζούσε...Μπορεί όμως να ζούσε και να μην ήταν καλά....Αυτά κάθομαι και σκέφτομαι...Μπορεί να ήταν ένα υγιέστατο μωρό,  μπορεί όμως επειδή αυτοί οι κόμποι γίνονται σε μικρό μήνα να μην αιματωνοταν σωστά και να είχε κάποιο πρόβλημα το μωρό...

Για αυτό τον τελευταίο μήνα θέλει πολύ παρακολούθηση κ υπευθυνότητα από τον γιατρό.εχεις απόλυτο δίκιο αυτοί παίζουν με τις πιθανότητες κ αν είσαι ο ένας στις 100000 την έπαθες.ριχνω απόλυτα το φταίξιμο στους γιατρούς.κατ αρχήν οι θρόμβοι που συμβαίνουν στο τέλος σου έχουν δώσει μια ιδέα στην αρχή όταν στην αυχενική διαφάνεια σου λένε τις πιθανότητες για προεκλαμψία.η προεκλαμψία γίνεται από αυξημένη ενδαγγειακη πήξη.ο σωστός γιατρός θα μπορούσε σε τέτοια περίπτωση ηηη σε περίπτωση μειωμένης εμβρυϊκής ανάπτυξης να δώσει έλεγχο για παράγοντες πήξης που είναι το απλό.κ να ξεκινήσει αγωγη απλά με αντιπηκτικά μέχρι να δει η έγκυος έναν αιματολογο.και πάντα στο τέλος συχνή παρακολούθηση.πολυ λυπάμαι πραγματικά.και ντρέπονται οι καημένες γυναίκες να ενοχλούν τους γιατρούς γιατί τους τα πλασάρουν όλα ως φυσιολογικά.ε δεν είναι όλα.....

[Sofia89]

3 ώρες πρίν, Sofia89 είπε:

Ακριβώς τις ίδιες σκέψεις κάνω και εγώ και προσπαθώ να προχωρήσω στην ζωή μου. Ότι ο Θεός επέλεξε να το πάρει στην 37εβδομαδα πάρα στην ηλικία τον 5 π.χ. Κουράγιο σε όλες μας μανούλες. Θα τα καταφέρουμε, στέλνω την θετική μου ενέργεια σε όλες σας.

Χαίρομαι για σένα και μου δίνεις κουράγιο να ξέρεις. Και εμείς με τον άντρα μου αυτό είπαμε ότι θα κάνουμε κάποιες εξετάσεις και από τον επόμενο μήνα θα βάλουμε μπρος. Το οκ μου το έδωσε ο γιατρός. Δεν είναι καθόλου χαζά αυτά που σκέφτεσαι και εγώ τα ίδια θα σκέφτομαι (Πρώτα ο Θεος αν με στείλει κι άλλο παιδί) και εγώ αυτή την θλίψη θα έχω πιστεύω. Αλλά τα μωράκια μας μας θέλουν χαρούμενες. Εγώ έχω τελικά θρομβοφιλια και τέλος του μήνα θα ξανά κάνω επαναληπτικό, για σιγουριά 

[OliaS]

On 27/1/2020 at 3:23 ΜΜ, Kobra1402 είπε:

Ευχαριστω πολυ. Ναι ειναι τραγικο να φτάνεις ως εκει.. να θες 3 μερες να μπεις στον μηνα σου και ξαφνικα χανονται ολα. Πριν μια εβδομαδα την ακουγα και μετα τελος.. Δεν ξεχνιουνται δυστυχως αυτα που περναμε. 

Καλησπερα κορίτσια ανήκω στις κοπέλες που έπαθαν αυτό το τραγικό συμβάν μπορώ να πω πως είμαι παγωμένη ακόμα διότι είμαι στην 6 μέρα που βγήκα από την καισαρική χωρίς το μωράκι μ εοναι τόσο σκληρό αλλά θα σας πω τα συμπτώματα μ είχα πονοκεφάλους για 3 μέρες νεύρα κ γενικά ότι δεν Πάει καλα το ένστικτο ίσως…… ωστόσο ανυπομονώ να γίνω κΑλα και να επιστρέψω στην πραγματικότητα … θα ήθελα την βοήθεια σας στο θέμα της ταφής η της αποτέφρωσης ; Και γενικά ποτέ αναρωσατε μετά την καισαρική καθώς δεν εχω καμία εμπειρία ούτε σε χειρουργείο θέλω να με συγχωρήσετε για τις απανωτές ερωτήσεις απλά μπήκα εδώ να βοηθήσω και να με βοηθήσουν καο άλλες κοπέλες που έπαθαν αυτό το συμβάν Σας ευχαριστω 

[tetakom]

5 ώρες πρίν, OliaS είπε:

Καλησπερα κορίτσια ανήκω στις κοπέλες που έπαθαν αυτό το τραγικό συμβάν μπορώ να πω πως είμαι παγωμένη ακόμα διότι είμαι στην 6 μέρα που βγήκα από την καισαρική χωρίς το μωράκι μ εοναι τόσο σκληρό αλλά θα σας πω τα συμπτώματα μ είχα πονοκεφάλους για 3 μέρες νεύρα κ γενικά ότι δεν Πάει καλα το ένστικτο ίσως…… ωστόσο ανυπομονώ να γίνω κΑλα και να επιστρέψω στην πραγματικότητα … θα ήθελα την βοήθεια σας στο θέμα της ταφής η της αποτέφρωσης ; Και γενικά ποτέ αναρωσατε μετά την καισαρική καθώς δεν εχω καμία εμπειρία ούτε σε χειρουργείο θέλω να με συγχωρήσετε για τις απανωτές ερωτήσεις απλά μπήκα εδώ να βοηθήσω και να με βοηθήσουν καο άλλες κοπέλες που έπαθαν αυτό το συμβάν Σας ευχαριστω 

Καλησπέρα μανούλα αγγέλου. Κατ αρχή εκφραζω τα βαθιά μου συλλυπητήρια για την απώλεια σου. Σε νιώθω απόλυτα καθώς έζησα το ίδιο στις 33 εβδομάδες, πριν από 3,5 μήνες. Όσον αφορά την ανάρρωση από την καισαρική παίζει ρόλο ο οργανισμός, τι χειρουργείο και η τομή. Εγω πχ είχα βαρύ χειρουργείο λόγω του συμφυτικου πλακούντα που έκανε ολξ τη ζημιά. Για να αφαιρεθεί ο γιατρός μου έπρεπε να κανει βαθιά αποξεση στη μήτρα (ευτυχως γλίτωσα την αφαίρεση). Αυτό καθυστέρησε την ανάρρωση μου καθώς είχα και μια μικροεπιπλοκη. Στον 1 μήνα από την καισαρική μου ήρθε η 1η περίοδος και στους 2 μήνες γύρισα στη δουλειά μου (αλλιώς θα τρελαινομουν). Όσον αφορά την ταφή, επειδή εμείς έχουμε οικογενειακό τάφο, κηδεψαμε την μπέμπα μας εκεί. Κουράγιο σου εύχομαι και σύντομα να αποκτήσεις το μωρό που ονειρεύεσαι.

[Φραουλίνο]

On 27/3/2022 at 5:41 ΜΜ, OliaS είπε:

Καλησπερα κορίτσια ανήκω στις κοπέλες που έπαθαν αυτό το τραγικό συμβάν μπορώ να πω πως είμαι παγωμένη ακόμα διότι είμαι στην 6 μέρα που βγήκα από την καισαρική χωρίς το μωράκι μ εοναι τόσο σκληρό αλλά θα σας πω τα συμπτώματα μ είχα πονοκεφάλους για 3 μέρες νεύρα κ γενικά ότι δεν Πάει καλα το ένστικτο ίσως…… ωστόσο ανυπομονώ να γίνω κΑλα και να επιστρέψω στην πραγματικότητα … θα ήθελα την βοήθεια σας στο θέμα της ταφής η της αποτέφρωσης ; Και γενικά ποτέ αναρωσατε μετά την καισαρική καθώς δεν εχω καμία εμπειρία ούτε σε χειρουργείο θέλω να με συγχωρήσετε για τις απανωτές ερωτήσεις απλά μπήκα εδώ να βοηθήσω και να με βοηθήσουν καο άλλες κοπέλες που έπαθαν αυτό το συμβάν Σας ευχαριστω 

Κορίτσι μου θερμά συλλυπητήρια για την απώλεια σου, δεν υπάρχουν λόγια! Για την καισαρική δεν ξέρω να σου πω καθώς εγώ το κοριτσάκι μου το είχα γεννήσει φυσιολογικά αλλά για την ταφή μας είχαν δώσει το τηλέφωνο του γραφείου τελετών από το μαιευτήριο και απευθυνθηκαμε εκεί. Δεν σας ενημέρωσαν για τη διαδικασία από εκεί; Μπορείς να με ρωτήσεις ότι θέλεις για το συγκεκριμένο ζήτημα μη διστάσεις. Κάνε κουράγιο μανούλα γλυκιά αυτό που περνάς είναι πολύ δύσκολο αλλά θα βρείς τη δύναμη και θα σηκωθείς! Και εγώ ένα χρόνο μετά γέννησα την κόρη μου και τώρα είναι 7 μηνών το θαύμα μου! Κουράγιο μόνο αυτό δεν υπάρχει άλλη συμβουλή..

On 27/3/2022 at 11:42 ΜΜ, tetakom είπε:

Καλησπέρα μανούλα αγγέλου. Κατ αρχή εκφραζω τα βαθιά μου συλλυπητήρια για την απώλεια σου. Σε νιώθω απόλυτα καθώς έζησα το ίδιο στις 33 εβδομάδες, πριν από 3,5 μήνες. Όσον αφορά την ανάρρωση από την καισαρική παίζει ρόλο ο οργανισμός, τι χειρουργείο και η τομή. Εγω πχ είχα βαρύ χειρουργείο λόγω του συμφυτικου πλακούντα που έκανε ολξ τη ζημιά. Για να αφαιρεθεί ο γιατρός μου έπρεπε να κανει βαθιά αποξεση στη μήτρα (ευτυχως γλίτωσα την αφαίρεση). Αυτό καθυστέρησε την ανάρρωση μου καθώς είχα και μια μικροεπιπλοκη. Στον 1 μήνα από την καισαρική μου ήρθε η 1η περίοδος και στους 2 μήνες γύρισα στη δουλειά μου (αλλιώς θα τρελαινομουν). Όσον αφορά την ταφή, επειδή εμείς έχουμε οικογενειακό τάφο, κηδεψαμε την μπέμπα μας εκεί. Κουράγιο σου εύχομαι και σύντομα να αποκτήσεις το μωρό που ονειρεύεσαι.

Συλλυπητήρια και σε σένα κορίτσι μου!! Ο πόνος είναι πολύ μεγάλος όμως όλα με τον καιρό είναι καλύτερα και μαλακώνουν να το θυμάσαι..❤️