απιστία

[Rina80]

καλησπέρα παιδιά....είμαι πάρα πολύ μπερδεμένη και θα ήθελα τη γνώμη σας και τις εμπειρίες σας...

 

το θέμα είναι πολύπλοκο...παντρεμένοι 8 χρόνια σε σχέση 11, κάναμε το παιδάκι μας πριν 5 χρόνια απόλυτα συνειδητά...εννοώ το θέλαμε, δεν προέκυψε, το προγραμματίσαμε κι όλα πήγαν όπως θέλαμε...απο εκεί όμως και μετά πάψαμε να είμαστε ευτυχισμένοι μεταξύ μας...και αυτό είναι το μόνο στο οποίο συμφωνούμε

 

από τον ερχομο της  μικρής και μετά απομακρυνθήκαμε σα ζευγάρι...όχι σεξουαλικά τόσο όσο συναισθηματικά. Εκείνος στην αρχή δε συμμετείχε σε τίποτα, θεώρησα ότι το έκανε επειδή φοβόταν, σκέφτηκα ότι θέλει το χρόνο του. Επειδή οι γονείς μου ήρθαν να μείνουν κοντά τα ανέλαβαν όλα...κι εγώ επειδή έτσι έχω συνηθίσει δυστυχώς να λειτουργώ πήρα όλο το θ έμα παιδί πάνω μου...ταυτόχρονα εκείνος σα να είχε μια τεράστια αγωνία να μη χάσουμε τις συνήθειές μας και να προσαρμοστεί το παιδί στα ωράριά μας. Το αποτέλεσμα; εκείνος αμέτοχος που από τη μια τον βόλεψε, γιατί στο σπαστό του και στα ρεπό του ή τις άδειες το παιδί έμενε στους γονείς μου και εκείνος έκανε ό,τι ήθελε από την άλλη δεν του άρεσε να μην έχει λόγο αλλά δεν ήξερε και το παιδί κι ο λόγος τους ήταν...εκτός τόπου και χρόνου συνεπώς δεν πέρναγε....εγώ ένιωσα μόνη...εκείνος απέξω...απομάκρυνση...και αρχίζει κάποια στιγμή να στελνει μηνύματα σε μια άλλη (λέει ότι έμεινε εκεί). Μεσα σε όλα αυτά έχει και τεράστιο θέμα υγείας που το ξέρουμε από το 2013 (χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και καρκίνος νεφρού). Ανακάλυψα τα μηνύματα 3 μέρες πριν κάνει χειρουργείο για να αφαιρέσει τον ένα νεφρό που είχε καρκίνο. Του λέω τι γίνεται; είσαι ερωτευμένος; θες να χωρίσουμε; όχι...μαλώναμε συνέχεια και ένιωσα κενό...μάλιστα...και το κάλυψε. Τέλος πάντων...του ζητάω να της στείλει μπροστά μου μήνυμα ότι τελείωσαν - όχι, δε θέλω να το δει ο άντρας της και να δημιουργηθεί πρόβλημα. τέλεια...κάνε της αποκλεισμό επαφής και σβήσε το νούμερό της...το κάνει...ωστόσο...επειδή εγώ μόλις το ανακάλυψα σηκώθηκα κι έφυγα έχει προλάβει κι έχει επικοινωνήσει ότι τον ανακάλυψα...κι έχει σβήσει όλα τα μηνύματα. Μαζεύω τα κομμάτια μου και πάω στο χειρουργείο μαζί του (έχει μόνο μια ξαδέρφη να του σταθεί). Μετά από κάποιους μήνες ανακαλύπτω ότι μετά την επέμβαση και αφού εγώ έμεινα 2 μερόνυχτα δίπλα του μόλις έφυγα για να πάω στη δουλειά της έστειλε ότι όλα πήγαν καλά. Βρήκα την απάντησή της στα αποκλεισμένα μηνύματα...το αρνείται...λέει ότι εκείνη έστειλε...

 

Μετά από όλα αυτά...κι αφού έκανα κι εγώ κάποια γνωριμία και του το είπα...μαλλον συνειδητοποίησε ότι το σπίτι διαλύεται...κι έχει κάνει στροφή 180 μοιρών σε σχέση με το παιδι....προσπαθεί να κανονίσει το ωράριό του έτσι ώστε να την κρατά αυτός (δεν είναι απόλυτα στο χέρι του), την κάνει μπάνιο, την κοιμίζει, την ταίζει, τώρα στις διακοπές ακολούθησε τα θέλω της και δεν ένιωσα ότι πρέπει να πιέσω για να ικανοποιησω έναν από τους δυο (αυτή ξαδέρφια, αυτός βόλτα)...το θέμα είναι...ότι νιώθω ότι οι απαντήσεις που μου έχει δώσει σε αυτήν την ιστορία έχουν κενά, δε λέει αλήθεια και όλα αυτά με έχουν κάνει να μη νιώθω πια γι αυτόν όπως θα έπρεπε να νιώθω σα συντροφό μου...τον βλέπω σαν πατέρα της μικρής, θέλω να του σταθώ στα θέματα υγείας του αλλά ως εκεί...δε θέλω να ακουμπήσω πια πάνω του σαν σύντροφος...

μπορεί όλο αυτό να γυρίσει; τι να κάνω; να μείνω σε έναν γάμο χωρίς να νιώθω όπως θα έπρεπε μόνο και μόνο για το παιδί; με την ελπίδα ότι ίσως γυρίσει το συναίσθημα; ή να το διαλύσω;

[kotsifikos]

Κανένας δεν μπορεί να σου πει τι πρέπει να κάνεις, κανείς δεν γνωρίζει την σχέση σου παρά μόνο εσύ. Εσύ μόνο έχεις αυτή την απάντηση.  Υπάρχει επιστροφή?

Εγώ το μόνο που θα σου πω είναι πως αν αποφασίσετε από κοινού να προσπαθήσετε θα πρέπει να κάνετε ένα ουσιαστικό ρισταρτ, να αφήσετε πίσω ότι έχει γίνει χωρίς ξανά να τα αναφέρετε ,  χωρίς να έχετε δεύτερες σκέψεις, χωρίς θυμό-ζήλεια-νεύρα, μπορείς να το κάνεις αυτό? Αν ναι τότε οκ αν όχι θα πρέπει να σκεφτείς τις εναλλακτικές σου.

 

[Rina80]

8  μήνες τώρα δεν το έχω καταφέρει...ούτε να μην πετάω σπόντες, ούτε να μην έχω θυμό, ούτε να νιώσω πάλι αυτό που θέλω...ασφάλεια και σιγουριά...αλλά μένω για το παιδί

[*Vasoula]

Κοριτσι μου δυστυχώς καμια κοπέλα από εδώ μέσα δεν μπορεί να σου δώσει απαντήσεις γιατί είναι η δική σου ζωή και η δική σου σχέση....

Η εντελώς ταπεινή μου γνώμη είναι πως αν μένεις σε μια σχέση που εχει τελειώσει για το χατήρι του παιδιού και μόνο δεν κάνεις καλο ούτε σε εσενα ουτε στο παιδί που θα κουβαλάει τέτοιο βάρος αργότερα....

Στο κάτω κάτω καλοι γονείς δεν ειναι απαραίτητα οι γονείς που είναι μαζί.....

Σκέψου λοιπον αν θέλεις εσυ για εσενα και μόνο να μένεις σε αυτή τη σχέση...ισως παρε λιγο χρόνο...ενα διάστημα απόσταση να τα εξετάσεις ολα....οι σχέσεις και τα συναισθήματα αλλάζουν πολλες φορες μεσα στη καθημερινότητα...και ίσως μια απόσταση να σου ξεκαθαριζε τα πράγματα.....

[Rina80]

αχ παιδιά...είμαι απίστευτα μπερδεμένη....έφυγα το καλοκαίρι ένα μήνα μόνη  με το παιδί...τη μια λέω κάτσε και δεν πειράζει...ας μη νιώθεις όπως πριν για το παιδί και για την υγεία του...από την άλλη λέω γιατί να μην έχω την ευκαιρία να βρω την αγάπη σε κάποιον άλλο;

 

Νομίζω όποια απόφαση και να πάρω θα είμαι δυστυχισμένη...αν μείνω μένω σε έναν γάμο που έχω προδοθεί και αυτό με πονάει ακόμα πολύ. Αν φύγω, θα έχω τύψεις ότι εγω ΕΓΩ τελικά πήρα την απόφαση να χωρίσουμε και φόρτωσα στο παιδι ένα διαζύγιο και τον άφησα αυτόν μόνο με το πρόβλημά του

[λουκουμαδακι]

Προσωπικά θα αποχωρούσα από αυτό το γάμο για ένα και μόνο λόγο αλλά για μένα τον πιο σημαντικό. Δεν νοείται ο σύντροφός μου να μου προσφέρει μόνο τα άσχημα και αλλού να δίνει τα όμορφα. Δεν γίνεται να γίνομαι νοσοκόμα, χαλί, προσφορά, φροντίδα,να τρώω όλο το άγχος για μια ασθένεια για τα νοσοκομεία και αυτός να προσφέρει την λαχτάρα του τα όνειρα του το ενδιαφέρον του και την έγνοια του σε άλλη. Η σε όλα μαζί η σε τίποτα. Επειδή βάλατε μια υπογραφή σε ένα χαρτί μια μέρα θα είσαι ο δεύτερος άνθρωπος μια ζωή χωρίς να ξανανιώσεις αληθινό έρωτα αγάπη προσοχή σεβασμό και θα έχεις άγχος φόβο στεναχωρια σε κάθε του υποπτη κίνηση  για  τα επόμενα  πενήντα χρόνια; Δε σφάξανε. 

[kotsifikos]

Just now, Rina80 είπε:

αχ παιδιά...είμαι απίστευτα μπερδεμένη....έφυγα το καλοκαίρι ένα μήνα μόνη  με το παιδί...τη μια λέω κάτσε και δεν πειράζει...ας μη νιώθεις όπως πριν για το παιδί και για την υγεία του...από την άλλη λέω γιατί να μην έχω την ευκαιρία να βρω την αγάπη σε κάποιον άλλο

Τα παιδιά καταλαβαίνουν πολλά περισσότερα από όσα εμείς νομίζουμε, πόσο υγιές θεωρείς πως είναι για το παιδί να μένει σε ένα σπίτι που ο κάθε ένας από τους γονείς μου έχει πάρει διαφορετικό δρόμο? Το θέμα δεν είναι να βρεις την αγάπη σε κάποιον άλλο, το θέμα είναι να είσαι εσύ καλά με εσένα, με σύντροφο ή χωρίς. Προσωπικά δεν θα έφευγα από τον γάμο μου για να βρω μία άλλη σχέση, θα έφευγα όμως και δεν θα ξαναγύριζα ποτέ για μένα και μόνο! Γιατί δεν θα άξιζε να ζω το υπόλοιπο της ζωής μου έτσι και να είμαι σε μία σχέση που δεν είμαι ευτυχισμένη.

Just now, Rina80 είπε:

Νομίζω όποια απόφαση και να πάρω θα είμαι δυστυχισμένη...αν μείνω μένω σε έναν γάμο που έχω προδοθεί και αυτό με πονάει ακόμα πολύ. Αν φύγω, θα έχω τύψεις ότι εγω ΕΓΩ τελικά πήρα την απόφαση να χωρίσουμε και φόρτωσα στο παιδι ένα διαζύγιο και τον άφησα αυτόν μόνο με το πρόβλημά του

Τύψεις γιατί να νιώσεις?? Επειδή σέβεσαι και αγαπάς τον εαυτό σου? Επειδή δεν μπορείς να αντέξεις την απιστία και το ψέμα? Τύψεις πρέπει να νιώσει εκείνος που σε οδήγησε σε αυτή την απόφαση με τις πράξεις του.

[λουκουμαδακι]

Just now, kotsifikos είπε:

Τα παιδιά καταλαβαίνουν πολλά περισσότερα από όσα εμείς νομίζουμε, πόσο υγιές θεωρείς πως είναι για το παιδί να μένει σε ένα σπίτι που ο κάθε ένας από τους γονείς μου έχει πάρει διαφορετικό δρόμο? Το θέμα δεν είναι να βρεις την αγάπη σε κάποιον άλλο, το θέμα είναι να είσαι εσύ καλά με εσένα, με σύντροφο ή χωρίς. Προσωπικά δεν θα έφευγα από τον γάμο μου για να βρω μία άλλη σχέση, θα έφευγα όμως και δεν θα ξαναγύριζα ποτέ για μένα και μόνο! Γιατί δεν θα άξιζε να ζω το υπόλοιπο της ζωής μου έτσι και να είμαι σε μία σχέση που δεν είμαι ευτυχισμένη.

Τύψεις γιατί να νιώσεις?? Επειδή σέβεσαι και αγαπάς τον εαυτό σου? Επειδή δεν μπορείς να αντέξεις την απιστία και το ψέμα? Τύψεις πρέπει να νιώσει εκείνος που σε οδήγησε σε αυτή την απόφαση με τις πράξεις του.

Ε πες τα. Που ο κερατάς και δαρμένος νιώθει και από πάνω ότι διαλύει το σπίτι ενώ ο φταίχτης ένα συγγνώμη ένα μήνα το κεφάλι σκυμμένο και ξανά κύριος α εγώ το σπίτι μου έβαλα τελικά πάνω από όλα. (Φαίνονται πολύ τα νεύρα μου ε; ) 

[πελαργος]

21 ώρες πρίν, Rina80 είπε:

καλησπέρα παιδιά....είμαι πάρα πολύ μπερδεμένη και θα ήθελα τη γνώμη σας και τις εμπειρίες σας...

 

το θέμα είναι πολύπλοκο...παντρεμένοι 8 χρόνια σε σχέση 11, κάναμε το παιδάκι μας πριν 5 χρόνια απόλυτα συνειδητά...εννοώ το θέλαμε, δεν προέκυψε, το προγραμματίσαμε κι όλα πήγαν όπως θέλαμε...απο εκεί όμως και μετά πάψαμε να είμαστε ευτυχισμένοι μεταξύ μας...και αυτό είναι το μόνο στο οποίο συμφωνούμε

 

από τον ερχομο της  μικρής και μετά απομακρυνθήκαμε σα ζευγάρι...όχι σεξουαλικά τόσο όσο συναισθηματικά. Εκείνος στην αρχή δε συμμετείχε σε τίποτα, θεώρησα ότι το έκανε επειδή φοβόταν, σκέφτηκα ότι θέλει το χρόνο του. Επειδή οι γονείς μου ήρθαν να μείνουν κοντά τα ανέλαβαν όλα...κι εγώ επειδή έτσι έχω συνηθίσει δυστυχώς να λειτουργώ πήρα όλο το θ έμα παιδί πάνω μου...ταυτόχρονα εκείνος σα να είχε μια τεράστια αγωνία να μη χάσουμε τις συνήθειές μας και να προσαρμοστεί το παιδί στα ωράριά μας. Το αποτέλεσμα; εκείνος αμέτοχος που από τη μια τον βόλεψε, γιατί στο σπαστό του και στα ρεπό του ή τις άδειες το παιδί έμενε στους γονείς μου και εκείνος έκανε ό,τι ήθελε από την άλλη δεν του άρεσε να μην έχει λόγο αλλά δεν ήξερε και το παιδί κι ο λόγος τους ήταν...εκτός τόπου και χρόνου συνεπώς δεν πέρναγε....εγώ ένιωσα μόνη...εκείνος απέξω...απομάκρυνση...και αρχίζει κάποια στιγμή να στελνει μηνύματα σε μια άλλη (λέει ότι έμεινε εκεί). Μεσα σε όλα αυτά έχει και τεράστιο θέμα υγείας που το ξέρουμε από το 2013 (χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και καρκίνος νεφρού). Ανακάλυψα τα μηνύματα 3 μέρες πριν κάνει χειρουργείο για να αφαιρέσει τον ένα νεφρό που είχε καρκίνο. Του λέω τι γίνεται; είσαι ερωτευμένος; θες να χωρίσουμε; όχι...μαλώναμε συνέχεια και ένιωσα κενό...μάλιστα...και το κάλυψε. Τέλος πάντων...του ζητάω να της στείλει μπροστά μου μήνυμα ότι τελείωσαν - όχι, δε θέλω να το δει ο άντρας της και να δημιουργηθεί πρόβλημα. τέλεια...κάνε της αποκλεισμό επαφής και σβήσε το νούμερό της...το κάνει...ωστόσο...επειδή εγώ μόλις το ανακάλυψα σηκώθηκα κι έφυγα έχει προλάβει κι έχει επικοινωνήσει ότι τον ανακάλυψα...κι έχει σβήσει όλα τα μηνύματα. Μαζεύω τα κομμάτια μου και πάω στο χειρουργείο μαζί του (έχει μόνο μια ξαδέρφη να του σταθεί). Μετά από κάποιους μήνες ανακαλύπτω ότι μετά την επέμβαση και αφού εγώ έμεινα 2 μερόνυχτα δίπλα του μόλις έφυγα για να πάω στη δουλειά της έστειλε ότι όλα πήγαν καλά. Βρήκα την απάντησή της στα αποκλεισμένα μηνύματα...το αρνείται...λέει ότι εκείνη έστειλε...

 

Μετά από όλα αυτά...κι αφού έκανα κι εγώ κάποια γνωριμία και του το είπα...μαλλον συνειδητοποίησε ότι το σπίτι διαλύεται...κι έχει κάνει στροφή 180 μοιρών σε σχέση με το παιδι....προσπαθεί να κανονίσει το ωράριό του έτσι ώστε να την κρατά αυτός (δεν είναι απόλυτα στο χέρι του), την κάνει μπάνιο, την κοιμίζει, την ταίζει, τώρα στις διακοπές ακολούθησε τα θέλω της και δεν ένιωσα ότι πρέπει να πιέσω για να ικανοποιησω έναν από τους δυο (αυτή ξαδέρφια, αυτός βόλτα)...το θέμα είναι...ότι νιώθω ότι οι απαντήσεις που μου έχει δώσει σε αυτήν την ιστορία έχουν κενά, δε λέει αλήθεια και όλα αυτά με έχουν κάνει να μη νιώθω πια γι αυτόν όπως θα έπρεπε να νιώθω σα συντροφό μου...τον βλέπω σαν πατέρα της μικρής, θέλω να του σταθώ στα θέματα υγείας του αλλά ως εκεί...δε θέλω να ακουμπήσω πια πάνω του σαν σύντροφος...

μπορεί όλο αυτό να γυρίσει; τι να κάνω; να μείνω σε έναν γάμο χωρίς να νιώθω όπως θα έπρεπε μόνο και μόνο για το παιδί; με την ελπίδα ότι ίσως γυρίσει το συναίσθημα; ή να το διαλύσω;

αν ονντως καταλαβε το λαθος του κ αν οντως ηταν στα μνμτα ...κ αν εισαι σιγουρη οτι πλεον πια δεν υπαρχει η αλλη γυναικα αναμεσα σας  και αφου προσπαθει αρκετα θεωρω οτι  καλο ηταν να δωσεις λιγο χρονο...για το παιδι...να του μιλησεις κ να του πεις πως νιωθεις..να κανειε πραγματα για σενα να ανανεωθεις κ αν δεις οτι δεν σου βγαινει τοτε τι να πω...οι σχεσεις πια ειναι δυσκολες ...ωστοσο οταν υπαρχει παιδι θεωρω οτι αξιζει μια δευτερη προσπαθεια!!

[Thaliamp]

Just now, Rina80 είπε:

αχ παιδιά...είμαι απίστευτα μπερδεμένη....έφυγα το καλοκαίρι ένα μήνα μόνη  με το παιδί...τη μια λέω κάτσε και δεν πειράζει...ας μη νιώθεις όπως πριν για το παιδί και για την υγεία του...από την άλλη λέω γιατί να μην έχω την ευκαιρία να βρω την αγάπη σε κάποιον άλλο;

 

Νομίζω όποια απόφαση και να πάρω θα είμαι δυστυχισμένη...αν μείνω μένω σε έναν γάμο που έχω προδοθεί και αυτό με πονάει ακόμα πολύ. Αν φύγω, θα έχω τύψεις ότι εγω ΕΓΩ τελικά πήρα την απόφαση να χωρίσουμε και φόρτωσα στο παιδι ένα διαζύγιο και τον άφησα αυτόν μόνο με το πρόβλημά του

Εγώ κορίτσι μου δεν μπορώ να σου πω τι θα κάνεις...αλλά θα σου πω τη γνώμη μου....επειδή είμαι παιδί χωρισμένων γονιών ...θυμάμαι από το δημοτικό παρακαλαγα την μάνα μου να χωρίσει!!!Αυτή δεν χώριζε για μας.. .αλλά δεν ήταν ευτυχισμένη ....νόμιζε ότι με αυτό το τρόπο έκανε καλό σε μας!!!!υπήρχε απιστία αλλά υπήρχαν κ άλλοι λόγοι!!!όταν λοιπόν χώρισε τότε ειμασταν καλά!!!γιατί ήταν κ αυτή καλά!!!!Αν πιστεύεις μέσα σου ότι έχει τελειώσει για αυτόν τον ανθρωπο....μην τραβάς παραπάνω τα πράγματα!!!Πιστεύω ότι απλά γίνεται πιο δύσκολο!!!!Η μαμά μου το προσπάθησε αλλά ποτέ δεν ήταν ίδια τα πράγματα!!Αν υπάρχουν ακόμα αισθήματα και πιστεύεις αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία δωστή!!!Αλλά όχι να κάτσεις κ να έχεις θυμό νεύρα κλπ.....γιατί αυτό είναι από την αρχή καταδικασμένο!!!!

[kotsifikos]

Just now, λουκουμαδακι είπε:

Ε πες τα. Που ο κερατάς και δαρμένος νιώθει και από πάνω ότι διαλύει το σπίτι ενώ ο φταίχτης ένα συγγνώμη ένα μήνα το κεφάλι σκυμμένο και ξανά κύριος α εγώ το σπίτι μου έβαλα τελικά πάνω από όλα. (Φαίνονται πολύ τα νεύρα μου ε; ) 

Mα έλα ντε! Το στενάχωρο είναι πως οι περισσότερες γυναίκες έτσι νιώθουν πριν πάρουν την απόφαση δυστυχώς .

Από ότι καταλαβαίνω όμως δεν είναι μόνο η απιστία το πρόβλημα, είναι πολλά, είναι ότι είναι αμέτοχος στο μεγάλωμα του παιδιού, είναι ότι η ίδια έχει φορτωθεί όλα τα βάρη της οικογένειας και φυσικά έχει και το φορτίο του ''φταίω'' αν χωρίσω. Ο σύζυγος μια χαρά έχει βολευτεί και δεν θα φύγει ο ίδιος , και εδώ που τα λέμε γιατί να φύγει? έχει σύζυγο, έχει φλερτ (από ότι κατάλαβα υπάρχει ακόμα) , έχει το σπίτι του, έχει κάποιον να του μεγαλώνει το παιδί, να του μαγειρεύει,  έχει κάποιον να τον στηρίξει τώρα στο πρόβλημα υγείας που έχει ..γιατί να φύγει??γιατί να χωρίσει? αφού ο ίδιος τα έχει όλα τακτοποιημένα όπως θέλει.(υποθέτικά τα λέω αυτά δεν τον γνωρίζω τον άνθρωπο )

@Rina80 αν νιώθει πως οι απαντήσεις του σου έχουν αφήσει κενά και αντέχεις  ρώτα όσα χρειάζεται να ξέρεις, που ξέρεις , ίσως αυτό σε βοηθήσει να το αφήσεις πίσω.

Just now, Thaliamp είπε:

όταν λοιπόν χώρισε τότε ειμασταν καλά!!!γιατί ήταν κ αυτή καλά!!!!

@Rina80 Η φράση αυτή από έναν άνθρωπο που έχει ζήσει αυτά που δεν θες να ζεί το παιδί σου τα λέει όλα!!!

Ένα παιδί για να είναι καλά χρειάζεται μία μαμά που να είναι και εκείνη καλά!

[tzeni82]

Just now, λουκουμαδακι είπε:

Προσωπικά θα αποχωρούσα από αυτό το γάμο για ένα και μόνο λόγο αλλά για μένα τον πιο σημαντικό. Δεν νοείται ο σύντροφός μου να μου προσφέρει μόνο τα άσχημα και αλλού να δίνει τα όμορφα. Δεν γίνεται να γίνομαι νοσοκόμα, χαλί, προσφορά, φροντίδα,να τρώω όλο το άγχος για μια ασθένεια για τα νοσοκομεία και αυτός να προσφέρει την λαχτάρα του τα όνειρα του το ενδιαφέρον του και την έγνοια του σε άλλη. Η σε όλα μαζί η σε τίποτα. Επειδή βάλατε μια υπογραφή σε ένα χαρτί μια μέρα θα είσαι ο δεύτερος άνθρωπος μια ζωή χωρίς να ξανανιώσεις αληθινό έρωτα αγάπη προσοχή σεβασμό και θα έχεις άγχος φόβο στεναχωρια σε κάθε του υποπτη κίνηση  για  τα επόμενα  πενήντα χρόνια; Δε σφάξανε. 

Πωπω...ποσο με αγγιξαν αυτα που εγραψεσ...ποσο δικιο εχεισ...

 

[*Vasoula]

Just now, Thaliamp είπε:

Εγώ κορίτσι μου δεν μπορώ να σου πω τι θα κάνεις...αλλά θα σου πω τη γνώμη μου....επειδή είμαι παιδί χωρισμένων γονιών ...θυμάμαι από το δημοτικό παρακαλαγα την μάνα μου να χωρίσει!!!Αυτή δεν χώριζε για μας.. .αλλά δεν ήταν ευτυχισμένη ....νόμιζε ότι με αυτό το τρόπο έκανε καλό σε μας!!!!υπήρχε απιστία αλλά υπήρχαν κ άλλοι λόγοι!!!όταν λοιπόν χώρισε τότε ειμασταν καλά!!!γιατί ήταν κ αυτή καλά!!!!Αν πιστεύεις μέσα σου ότι έχει τελειώσει για αυτόν τον ανθρωπο....μην τραβάς παραπάνω τα πράγματα!!!Πιστεύω ότι απλά γίνεται πιο δύσκολο!!!!Η μαμά μου το προσπάθησε αλλά ποτέ δεν ήταν ίδια τα πράγματα!!Αν υπάρχουν ακόμα αισθήματα και πιστεύεις αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία δωστή!!!Αλλά όχι να κάτσεις κ να έχεις θυμό νεύρα κλπ.....γιατί αυτό είναι από την αρχή καταδικασμένο!!!!

Ακριβώς αυτό εννοούσα...βαρυ το φόρτιο να κουβαλαει ένα παιδι πως μένουν μαζί οι γονεις και ειναι δυστυχισμενοι για χατήρι του.....δε θα λειτουργήσει ποτέ σωστά αυτό!

[Thaliamp]

Just now, *Vasoula είπε:

Ακριβώς αυτό εννοούσα...βαρυ το φόρτιο να κουβαλαει ένα παιδι πως μένουν μαζί οι γονεις και ειναι δυστυχισμενοι για χατήρι του.....δε θα λειτουργήσει ποτέ σωστά αυτό!

Συμφωνώ δεν κάνει καλό σε κανέναν στο τέλος...ούτε στα παιδιά που μεγαλώνοντας καταλαβαίνουν τα πάντα ούτε σε ένας τους ιδιους!!!! καλύτερα χωριστά κ να υπάρχουν καλές σχέσεις παρά έτσι!!!!

[maroullaki]

Just now, Rina80 είπε:

αχ παιδιά...είμαι απίστευτα μπερδεμένη....έφυγα το καλοκαίρι ένα μήνα μόνη  με το παιδί...τη μια λέω κάτσε και δεν πειράζει...ας μη νιώθεις όπως πριν για το παιδί και για την υγεία του...από την άλλη λέω γιατί να μην έχω την ευκαιρία να βρω την αγάπη σε κάποιον άλλο;

 

Νομίζω όποια απόφαση και να πάρω θα είμαι δυστυχισμένη...αν μείνω μένω σε έναν γάμο που έχω προδοθεί και αυτό με πονάει ακόμα πολύ. Αν φύγω, θα έχω τύψεις ότι εγω ΕΓΩ τελικά πήρα την απόφαση να χωρίσουμε και φόρτωσα στο παιδι ένα διαζύγιο και τον άφησα αυτόν μόνο με το πρόβλημά του

κορίτσι για εμενα  ο γαμος-σχεση ειναι αγαπη, κατανοηση, συντροφικοτητα, στηριξη. Το ζευγαρι οταν χανεται πρεπει με ειλικρίνεια να βρίσκει σε ποιο βήμα χαθηκε και να το πιανει απο εκει και αν μπορουν και θελουν να πηγαινουν παρακάτω. Αν χαθει η αγάπη παρακάτω δεν πας. Αν χαθει η κατανοηση η αγάπη απο μονη της δεν αντεχει για παντα και παει λεγοντας που λέμε. Επίσης νομιζω οτι τα παιδια, αν και δεν εχω και τα προβλήματα δένουν το ζευγάρι. Αν και αυτο δεν συμβαινει και ο καθενας αντιμετωπίζει τις "καταστασεις" οπως νομίζει ή οπως θέλει να νομίζει τοτε τα καταφερνει και μονος του και παει παρακατω στην ζωή του και αν χει ορεξη και του τύχει δοκιμαζει απο την αρχη με αλλον ανθρωπο.

ετσι τα σκεφτομαι εγω και προσπαθω να κραταω τις ισορροπίες μου. Ευχομαι να βρεις τις δικες σου και να τις καταλάβει και ο αντρας σου αλλιως παμε για αλλα καλυτερα