Φοβισμένος με τα άλλα παιδακια

[Tomas mama]

Καλημέρα σε όλη τη τρελόπαρέα. 

Με τόσα θύματα bulling που ακούω καθημερινά αρχίζω και ανησυχώ για τον τετράχρονο γιο μου. Είναι αρκετά κλειστός χαρακτήρας και για παραδειγμα προτιμά να παίζει μαζί μου στη παιδική χαρά πάρα με άλλα παιδάκια.  Στον παιδικό μου είπαν ότι είναι από τους χαρακτηρες που θέλουν το χρόνο τους στο κομμάτι της παρέας και της συνεργασίας. Τον βλέπω όμως φοβισμένο με τα άλλα παιδιά, αν του πάρουν το παιχνίδι δεν αντιδρά, αν το χτυπήσουν δεν αντιδρά σκύβει το κεφάλι και κάθεται μόνος του. Προσπαθώ να τον ενθαρρύνω αλλά και να μην τον πιέσω. Αλλά φοβάμαι αυτήν η ντροπαλότητα του μην τον κάνει θύμα από άλλα παιδάκια πολύ πιο ζωηρά. 

Θέλω συμβουλές πώς να τον ενθαρρύνουμε, να του φύγει αυτός ο φόβος;

[Νεκταρινακι]

1 ώρα πρίν, Tomas mama είπε:

Καλημέρα σε όλη τη τρελόπαρέα. 

Με τόσα θύματα bulling που ακούω καθημερινά αρχίζω και ανησυχώ για τον τετράχρονο γιο μου. Είναι αρκετά κλειστός χαρακτήρας και για παραδειγμα προτιμά να παίζει μαζί μου στη παιδική χαρά πάρα με άλλα παιδάκια.  Στον παιδικό μου είπαν ότι είναι από τους χαρακτηρες που θέλουν το χρόνο τους στο κομμάτι της παρέας και της συνεργασίας. Τον βλέπω όμως φοβισμένο με τα άλλα παιδιά, αν του πάρουν το παιχνίδι δεν αντιδρά, αν το χτυπήσουν δεν αντιδρά σκύβει το κεφάλι και κάθεται μόνος του. Προσπαθώ να τον ενθαρρύνω αλλά και να μην τον πιέσω. Αλλά φοβάμαι αυτήν η ντροπαλότητα του μην τον κάνει θύμα από άλλα παιδάκια πολύ πιο ζωηρά. 

Θέλω συμβουλές πώς να τον ενθαρρύνουμε, να του φύγει αυτός ο φόβος;

Έχω μια μικρούλα (το Νοέμβριο θα γίνει 3) που είναι ακριβώς όπως περιγράφεις το παιδί σου. Τον Σεπτέμβρη θα ξεκινήσει παιδικό κ σκέφτομαι πως θα ανταπεξέλθει σε τέτοιου είδους συμπεριφορές.. εδώ παίρνουμε τα παιχνίδια μας, πάμε παιδική χαρά, της τα παίρνουν κ ρωτάει με δισταγμό εάν μπορεί να παίξει... Με τα δικά της παιχνίδια! Αν υπάρχουν συμβουλές, θα ήθελα κ εγώ να μάθω. Αν κ νομίζω ότι έτσι είναι ο χαρακτήρας τους κ ούτε γίνεται ούτε κ θα ήθελα να αλλάξει. Μόνο δε θέλω να γυρνάει κάθε μέρα στεναχωρημένη από τον παιδικό...

[Rita1982]

Καλησπέρα!Κάπως έτσι ήταν και η κόρη μου,8 χρόνων, και εξακολουθεί να είναι ντροπαλή και διστακτική. Όμως μέχρι την ηλικία των τεσσάρων ήταν όπως περιγραφετε παραπάνω. Συμβουλευτηκα παιδοψυχίατρο και παιδοψυχολογο και όλοι μου έλεγαν το ίδιο πράγμα. Ενίσχυση αυτοπεποίθησης και ανάληψη υποχρεώσεων και ευθυνών από το παιδί. Απλά πράγματα που συμβαδίζουν με την ηλικία της. Η αλήθεια είναι ότι μεγάλωσε πολύ χαϊδεμενη και προστατευμενη και αυτό επέδρασε πολύ αρνητικά στον χαρακτήρα της. Πρόσφατα απέκτησε αδερφάκι, οπότε έχει ήδη γίνει πιο διεκδικητική και δυναμική. 

[valentina23]

Καλησπέρα κορίτσια διάβασα τα μηνύματα σας και στο μυαλό μου ήρθε ο γιος μου..και μένα ένα ήσυχο παιδί,ευαίσθητο και σαν μοναχοπαίδι που ήταν μέχρι τα 12 αρκετά καλομαθημένο.απο μωρό κολλημένο πάνω μου,του μίλαγαν τα παιδάκια και ντρεπόταν ,γυρνάγε το κεφάλι..στο παιδικό και νήπιο μοναχικό παιδί..δεν έπαιζε με τα άλλα παιδιά..η μόνη του παρέα εγώ!!στις κουνιες,βόλτα με ποδήλατα..όπωτε και γω ανέλαβα δράση.καλουσα μανάδες με παιδιά στο σπίτι,στις κουνιες μίλαγα στα παιδάκια και τα έφερνα πιο κοντά με το δικό μου..γενικώς προσπάθησα να τον κοινωνικοποίησω και τα κατάφερα..Δευτέρα δημοτικού είχε πια τη δική του παρέα..καλούσε μόνος τους φίλους του η πήγαινε αυτός . Από εμπειρία λοιπόν και μόνο χωρίς να έχω μιλήσει με κάποιον παιδοψυχολογο θα έλεγα ότι καλό θα ήταν να προσπαθήσετε εσείς να τα φέρετε σε επαφή με άλλα παιδάκια ώστε να μάθουν να συναναστρέφονται και να κοινωνικοποιουνται μέσα απ' το παιχνίδι .

[Rita1982]

πρίν από 32 λεπτά , valentina23 είπε:

Καλησπέρα κορίτσια διάβασα τα μηνύματα σας και στο μυαλό μου ήρθε ο γιος μου..και μένα ένα ήσυχο παιδί,ευαίσθητο και σαν μοναχοπαίδι που ήταν μέχρι τα 12 αρκετά καλομαθημένο.απο μωρό κολλημένο πάνω μου,του μίλαγαν τα παιδάκια και ντρεπόταν ,γυρνάγε το κεφάλι..στο παιδικό και νήπιο μοναχικό παιδί..δεν έπαιζε με τα άλλα παιδιά..η μόνη του παρέα εγώ!!στις κουνιες,βόλτα με ποδήλατα..όπωτε και γω ανέλαβα δράση.καλουσα μανάδες με παιδιά στο σπίτι,στις κουνιες μίλαγα στα παιδάκια και τα έφερνα πιο κοντά με το δικό μου..γενικώς προσπάθησα να τον κοινωνικοποίησω και τα κατάφερα..Δευτέρα δημοτικού είχε πια τη δική του παρέα..καλούσε μόνος τους φίλους του η πήγαινε αυτός . Από εμπειρία λοιπόν και μόνο χωρίς να έχω μιλήσει με κάποιον παιδοψυχολογο θα έλεγα ότι καλό θα ήταν να προσπαθήσετε εσείς να τα φέρετε σε επαφή με άλλα παιδάκια ώστε να μάθουν να συναναστρέφονται και να κοινωνικοποιουνται μέσα απ' το παιχνίδι .

Καλησπέρα!Κι εγώ έκανα ακριβώς το ίδιο. Από 3 ετών προσπαθούσα να την κοινωνικοποιησω,καλώντας παιδάκια στο σπίτι,συνήθως συμμαθητές της από τον παιδικό σταθμό και το νηπιαγωγείο, με πολύ προσεκτική επιλογή,να είναι,δηλαδή,σε γενικές γραμμές φρόνιμα παιδιά για να μπορεί να ταιριαξει. Εν τέλει όμως η ίδια διάλεξε τις 2 κολλητες φίλες της, στην ηλικία των 5,5 ετων την πρώτη και στα 7,5 τη δεύτερη, και στο σχολικό περιβάλλον κάνει παρέα μόνο με αυτές, με κανένα άλλο παιδί. Εμένα πάντως όλοι οι ειδικοί αλλά και οι παιδαγωγοι μου τόνιζαν πόσο σημαντική είναι η αυτοεξυπηρετηση από πολύ μικρη ηλικία, πράγμα στο οποίο υστερούσαμε πάντα.

[Tomas mama]

Και μέσα σε 3 μέρες έχω άλλο παιδί. Μάλωσε πρώτη φορά με ένα άλλο για το παιχνιδι που πήγε να του πάρει απτά χέρια. Μίλησε και έπαιξε σε όλα τα παιδιά στη παιδική χαρά, χωρίς να του πω τίποτα. 

Τι έγινε βρε παιδιά, τόση απότομη αλλαγή; Τι άλλο θα δω; Εχω σαστισει