Κουρασμενες νεες μαμαδες

[Klaral]

πρίν από 47 λεπτά , Afrodite88 είπε:

Υγ. Αυτο με τις δυτικές κοινωνίες του μεσαίωνα, αν το ξεκινήσεις σε έρευνα, προτίθεμαι για βοηθός

Αυτη είναι η ειδικότητα μου στην Αρχαιολογία, άσχετα αν δουλεύω σε άλλο τομέα. Και ένα μεγάλο κομμάτι των σπουδών μου..έλα βοηθός μπας και τελειώσω και το διδακτορικό χαχαχχα.

By the.way, ναι, η φύση μας κάνει πιο χαζές και ανεπιδεκτες σε νέες πληροφορίες περιπου για ένα χρόνο μετά την γέννηση των μωρών μας, ώστε να επικεντρωθούμε σε αυτά και τελικά ο εγκέφαλος μας να μάθει να λειτουργεί πιο πολύπλοκα προς όφελος τους..

Ότι να ναι κορίτσια, από όπου και να το πιάσεις...

[linaa]

1 hour ago, Afrodite88 είπε:

Τώρα συμφωνούμε σε όλα! Αυτο είναι η ρίζα του προβλήματος. Ότι μέχρι να αποκτήσετε κοινές ευθύνες και ενώ γνωρίζεις το ποιον του ανθρωπου που είστε μαζί, βγαίνουν πτυχές του χαρακτήρα του που σου φαίνονται εξωγήινες! Πράγματα όπως όλα αυτά που περιγράφεις ενώ στη δίκη σου και στη δίκη μου λογική φαίνονται απόλυτα λογικά και ότι εννοούνται, στη δίκη του πάλι όχι. Όλα αυτά που λες τα έχω επικοινωνήσει αλήθεια. Απλά θα προτιμούσα να μην χρειαζοταν να φτάνω στα πρόθυρα νευρικής κρίσης  κάθε φορά για να γίνονται κάποιες μικρές πρόοδοι.. είναι εξουθενωτικό! Ξέρεις απ που πηγάζει ; Όχι από την μη θέληση του να βοηθήσει, αλλά ότι έχει μάθει να τα έχει όλα έτοιμα. Έτσι έχει γαλουχηθεί ο Έλληνας άντρας και για αυτό εκνευρίζομαι να βλεπω γονείς να ξεχωρίζουν πρότυπα. Από την κλισέ επιλογή χρωμάτων τύπου ‘ αυτό είναι για κοριτσάκια και αυτό για αγοράκια’ σε εντελώς εφαρμοσμένες πρακτικές σε κάθε ελληνικό σπίτι ‘ αυτές οι δουλειές είναι για κορίτσια και αυτές για αγόρια’. Δυστυχώς οι αιώνιοι τσακωμοί με τη μάνα μου για τη διάκριση αυτή επι χρόνια, μου χτύπησαν την πόρτα και στο δικό μου σπίτι. Και θεωρώντας μέχρι τώρα ότι ο δικός μου άντρας δεν έχει τα κοινά χαρακτηριστικά του νεοέλληνα καναπεδακια! Και αληθεια δεν ήταν έτσι, έσκασαν όλα αυτά με την έλευση του παιδιού.. Σε βλέπουν σαν μάνα τους και χάνεις και εσυ κάθε όρεξη απέναντι σε κάποιον που τον βλέπεις παιδί να τον αντιμετωπίσεις σαν ενήλικα. Είναι θεωρώ τα προβλήματα των σύγχρονων σχέσεων. Κατάλοιπα πατριαρχικά που έχουν ριζώσει και στη σύγχρονη ζωή.. 

Βεβαια μετά τον τελευταίο τσακωμό που είχαμε ( μετρημένοι στα πεντε δαχτυλα οι τσακωμοί μας όλα αυτά τα χρόνια) έχουν αλλάξει παρά πολλά πράγματα. Το να θέλει ομως έστω να μάθει πεντε πράγματα αν πχ εγώ αρρωστήσω να ξέρει έστω με τι τρέφεται το παιδι θα ήταν μεγάλη ανάσα για μένα. Όσον αφορά το κομμάτι του να πάω για ένα καφέ με μια φίλη μου δεν υπάρχει ακριβως για αυτό το λόγο. Δεν ξέρει τι να κάνει αν έστω και το παιδι πεινάσει. Οποτε δεν αισθάνομαι ήρεμη να φυγω και να τον αφήσω με το μωρο. Κάνουμε baby steps σε αυτό λες και τον εκπαιδεύω από την αρχή για όλα . Έχουμε δρόμο ακόμα αλλά θα προτιμούσα όλα αυτά να ήταν ευνόητα από μεριάς του κ μέσα σ’ όλα να μην είχα και τη διαπαιδαγώγηση του !!

 

Μεγάλη κουβέντα ανοίγεις, μετά τις εγκυμοσυνες , πιστεύω ότι έχει πέσει το iq μου κατι δεκάδες μονάδες. Παλιότερα διάβαζα συνέχεια και έγραφα πολύ. Τώρα μετά βίας συντάσσω mail και τη λίστα του σούπερ μαρκετ. Κάποια στιγμή από τα σαρδάμ και την αφηρημάδα νόμιζα ότι είχα πάθει μικροεγκεφαλικό. Αναρωτιόμουν δε, μήπως μας κάνει η φύση λίγο χαζές με το που γεννάμε, για να μπορέσουμε να κάνουμε το αδιανόητο. 
 

Το να βάζω όρια το έμαθα με πολύ σκληρό τρόπο. Άφησα πίσω τις χαζοευγένειες και είπα άλλο γενικοί τρόποι άλλο να δυστυχώ εγώ στο βωμό της ευτυχίας των άλλων μην τους κακοκαρδίσουμε. Κ όταν τελικά το αποφασίζεις , και φαίνεται οτι το εννοείς, γίνονται αλλαγές. Εγώ άρχισα να παίρνω ανάσες όταν ξεκίνησα να τους βάζω όλους στη θέση τους με όποιο κοστος και ήταν πολύ λυτρωτικό.  Στην τελική όπως στρώνει ο καθένας κοιμάται, και εφόσον μπορώ να ορίσω την έκβαση κάποιων πραγμάτων, δεν υπολογίζω πλέον γιαγιάδες παππούδες κλπ, μόνο οτι θεωρώ σωστό. Οταν δεν έχεις υποστηρικτικό περιβάλλον , κάπου να ξερεις οτι μπορεις να ακουμπήσεις έστω στα δύσκολα, είναι πολύ ψυχοφθόρο.. Αν είχα βοήθεια θα ήταν σαφέστατα πολύ καλύτερη η ψυχολογία μου, αλλα όταν χρειάστηκα είδα την θεωρία όλων ! 
Υγ. Αυτο με τις δυτικές κοινωνίες του μεσαίωνα, αν το ξεκινήσεις σε έρευνα, προτίθεμαι για βοηθός..

Αυτό ακριβώς που λες ότι άρχισες να περνεις ανάσες όταν τους έβαλες όλους στην θέση τους ειναι το σωστό. Βασικα δεν χρειαζετε ο άλλος χρόνο να το καταλάβει αλλά εμεις χρειαζόμαστε χρονο για να καταλάβουμε ότι έχουμε δίκιο κ πρέπει να βάλουμε τα ορια μας. 

Η κοινωνία έχει μάθει τους άντρες αλλα κ τις γυναίκες να σκυβουν το κεφάλι. Έτσι είναι τα πράγματα όσο εμεις φοβόμαστε μην μας πουν ανοικοκυρευτες κ τεμπελες κ ότι δεν μπορούμε να κρατήσουμε ένα σπιτικό κ έναν άντρα τόσο οι άντρες θεωρούν ότι πρέπει απλα να μην κάνουν τίποτα. 

Σίγουρα στην αρχη δεν ξέρουμε κ εμείς τα ορια μας ουτε ο άλλος γνωρίζει μέχρι που ειναι τα ορια του άλλου.  Αλλα ενταξει υπάρχει κ ενα οριο δηλαδη δεν γίνετε να μην το καταλαβαινει οταν ο άλλος δεν μπορεί να σαλεψει από την κούραση. 

1 ώρα πρίν, Klaral είπε:

 μου εσύ σωστά τα λες αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις δυστυχώς όλα αυτά μένουν στην θεωρία. Δεν μπορείς να πείσεις κάποιον που δεν θέλει, ή δεν μπορεί τελικά, να σε βοηθήσει με οποιοδήποτε τρόπο. Κοιτάς να βρεις αλλιώς την άκρη σου, αυτό όμως περνει χρόνο, έχει κόστος και μπορεί να μην συμβαδίζει και με την πεπατημένη. Σε κάθε περίπτωση, δεν σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά ότι κάτι δεν επικοινωνηθηκε σωστά..

Στην θεωρία μενει όταν απλώς εμεις το αφήνουμε στην θεωρία κ δεν απαιτούμε την πράξη. Αν δηλαδή λέμε ότι θέλω εσύ θέλω να αναλάβεις την αποστείρωση κ να πλένεις κ να απλώνεις τα ρούχα γιατί να μείνει στην θεωρία? Γιατί να μείνει στην θεωρία.  Αν τις επόμενες φορες μείνει ο άλλος χωρίς καθαρά ρούχα κ εσύ το παίξεις ανηξερη τότε δεν θα μπορεί κ ο άλλος να κανει κάτι. Ή αν απλα σταματήσεις να μαγειρεύεις για τον άλλο κ απλα πεις ότι εγώ δεν προλαβαίνω έφτιαξα μονο τα του μωρού.  Τότε ποιος δεχετε τις συνέπειες? 

[Klaral]

πρίν από 32 λεπτά , linaa είπε:

Στην θεωρία μενει όταν απλώς εμεις το αφήνουμε στην θεωρία κ δεν απαιτούμε την πράξη. Αν δηλαδή λέμε ότι θέλω εσύ θέλω να αναλάβεις την αποστείρωση κ να πλένεις κ να απλώνεις τα ρούχα γιατί να μείνει στην θεωρία? Γιατί να μείνει στην θεωρία.  Αν τις επόμενες φορες μείνει ο άλλος χωρίς καθαρά ρούχα κ εσύ το παίξεις ανηξερη τότε δεν θα μπορεί κ ο άλλος να κανει κάτι. Ή αν απλα σταματήσεις να μαγειρεύεις για τον άλλο κ απλα πεις ότι εγώ δεν προλαβαίνω έφτιαξα μονο τα του μωρού.  Τότε ποιος δεχετε τις συνέπειες? 

Δεν διαφωνώ σε τίποτα από όσα λες, απλά επισημενω ότι η πραγματικότητα δεν είναι ποτέ απόλυτη....παράδειγμα ο δικός μου σύζυγος, που αν και δοκίμασα όλα τα παραπάνω, έβρισκε πάντα την άκρη του..μια η μάνα μου, μια η μάνα του, ούτε χωρίς ρούχα δεν έμεινε ποτέ, ουτε νηστικός..οι συνθήκες δεν είναι ποτέ οι ίδιες ακόμα και στις πανομοιότυπες περιπτώσεις. Δε λέω, η λύση βρίσκεται τελικά, αλλά καμιά φορά θέλει πιο πολύ κόπο και κούραση..

[linaa]

πρίν από 30 λεπτά , Klaral είπε:

Δεν διαφωνώ σε τίποτα από όσα λες, απλά επισημενω ότι η πραγματικότητα δεν είναι ποτέ απόλυτη....παράδειγμα ο δικός μου σύζυγος, που αν και δοκίμασα όλα τα παραπάνω, έβρισκε πάντα την άκρη του..μια η μάνα μου, μια η μάνα του, ούτε χωρίς ρούχα δεν έμεινε ποτέ, ουτε νηστικός..οι συνθήκες δεν είναι ποτέ οι ίδιες ακόμα και στις πανομοιότυπες περιπτώσεις. Δε λέω, η λύση βρίσκεται τελικά, αλλά καμιά φορά θέλει πιο πολύ κόπο και κούραση..

Ε αν το θεωρουσε αυτο λύση έπρεπε να του δώσεις κ μια τσαντουλα με όλα τα άπλυτα κ να τα πάει στην μαμα του. Κόπο κ κούραση κ κάποιο χρόνο σίγουρα χρειαζετε κ ο άλλος για να βρει τα νέα ορια της οικογένειας  απλα το θέμα είναι να μην καταρευσουμε κ εμείς μέχρι να βρεθεί η λύση. Σιγουρα στην αρχη το ζευγάρι περνάει μια τρελή φάση με πολλούς τσακωμούς κ πολύ κούραση αλλά μέχρι κ ενα οριο όλα. 

Κ σιγουρα κ μετα απο την βοηθεια θα υπάρχει κούραση κ σίγουρα όλα δεν θα ειναι στην εντελεια απλα θα υπάρχει ένα ανθρώπινο περιβάλλον κ για εμάς κ για τον άντρα μας κ για την σχέση μεταξύ μας. 

[Afrodite88]

1 hour ago, linaa είπε:

Αυτό ακριβώς που λες ότι άρχισες να περνεις ανάσες όταν τους έβαλες όλους στην θέση τους ειναι το σωστό. Βασικα δεν χρειαζετε ο άλλος χρόνο να το καταλάβει αλλά εμεις χρειαζόμαστε χρονο για να καταλάβουμε ότι έχουμε δίκιο κ πρέπει να βάλουμε τα ορια μας. 

Η κοινωνία έχει μάθει τους άντρες αλλα κ τις γυναίκες να σκυβουν το κεφάλι. Έτσι είναι τα πράγματα όσο εμεις φοβόμαστε μην μας πουν ανοικοκυρευτες κ τεμπελες κ ότι δεν μπορούμε να κρατήσουμε ένα σπιτικό κ έναν άντρα τόσο οι άντρες θεωρούν ότι πρέπει απλα να μην κάνουν τίποτα. 

Σίγουρα στην αρχη δεν ξέρουμε κ εμείς τα ορια μας ουτε ο άλλος γνωρίζει μέχρι που ειναι τα ορια του άλλου.  Αλλα ενταξει υπάρχει κ ενα οριο δηλαδη δεν γίνετε να μην το καταλαβαινει οταν ο άλλος δεν μπορεί να σαλεψει από την κούραση. 

Στην θεωρία μενει όταν απλώς εμεις το αφήνουμε στην θεωρία κ δεν απαιτούμε την πράξη. Αν δηλαδή λέμε ότι θέλω εσύ θέλω να αναλάβεις την αποστείρωση κ να πλένεις κ να απλώνεις τα ρούχα γιατί να μείνει στην θεωρία? Γιατί να μείνει στην θεωρία.  Αν τις επόμενες φορες μείνει ο άλλος χωρίς καθαρά ρούχα κ εσύ το παίξεις ανηξερη τότε δεν θα μπορεί κ ο άλλος να κανει κάτι. Ή αν απλα σταματήσεις να μαγειρεύεις για τον άλλο κ απλα πεις ότι εγώ δεν προλαβαίνω έφτιαξα μονο τα του μωρού.  Τότε ποιος δεχετε τις συνέπειες? 

Σε όσα λες έχεις δίκιο και είναι καλό που τα έχεις τόσο ξεκάθαρα, χαίρομαι πολύ που βλεπω γυναίκες να απολαμβάνουν τους καρπούς των κόπων τους. Αυτό που θελω μόνο να προσθέσω είναι ότι ο καθένας το κάνει για τους δικούς του λόγους. 
 

Για παράδειγμα εμένα δεν με ενδιέφερε ποτε τι θα πει ο άντρας μου και οποίος άλλος! Ήμουν πιο μάγκας πριν την οικογένεια. Ο λόγος που έβαλα τον τσαμπουκά μου πίσω έγκειται καθαρά στο πως εξιδανίκευα εγώ κάποια πράγματα. Αν για παράδειγμα τσακωνόμουνα απο την αρχη με την πεθερά μου, θα ήμουν πολύ καλύτερα ψυχολογικά, αλλά δεν θα ειχα την εκτίμηση του συντρόφου μου στο πως χειρίζομαι καταστάσεις απέναντι στη μητέρα του, ενώ τώρα γνωρίζει οτι οι αποφάσεις μου απέναντι της ειναι δίκαιες.

Αντίστοιχα αν του ζητουσα πράγματα που ήθελα ιδεατά να τα κάνει απο μόνος του για μένα , όχι μόνο ως το πλέον λογικό στο πρακτικό κομμάτι της βοηθειας αλλά ως προς την αγάπη του και το σεβασμό του στο πρόσωπο μου, θα έπεφτε πολύ στα μάτια μου. Επικοινωνούσα ΟΛΑ οσα ήθελα , δεν τα αφηνα στην τύχη τους, αλλά ήξερα οτι αν φτάσω στο σημείο να τσακωθώ, θα σπάσει κατι μέσα μου και δεν ήθελα να συμβεί. Τι πετυχα; Ακριβώς το ίδιο και με τις δυο πρακτικές. Απλά πρώτα εξάντλησα τις πιθανότητες του να πέσει στο φιλότιμο και της δίκης μου εκτίμησης. Δεν τον μείωσα απο βιασύνη αλλά μειώθηκε μόνος του και το θέμα είναι οτι το κατάλαβε ακριβώς όπως ήθελα την φορά που μιλήσαμε για αυτό και άλλαξε το τοπίο. Είδε ξεκάθαρα  την εικόνα του μέσα απο τα μάτια μου και φοβήθηκε οτι με έχασε. Αλλιώς δεν θα είχε κουνήσει δαχτυλάκι οτι και να ειχα απαιτήσει. Και όλα αυτά γιατί γνώριζα οτι με έναν άνθρωπο που κάνω οικογένεια θελω να το παλέψω ώστε να μην φάνε τα παιδιά στο μέλλον τα τραύματα που θελω να αποφύγω. 

1 ώρα πρίν, Klaral είπε:

Αυτη είναι η ειδικότητα μου στην Αρχαιολογία, άσχετα αν δουλεύω σε άλλο τομέα. Και ένα μεγάλο κομμάτι των σπουδών μου..έλα βοηθός μπας και τελειώσω και το διδακτορικό χαχαχχα.

By the.way, ναι, η φύση μας κάνει πιο χαζές και ανεπιδεκτες σε νέες πληροφορίες περιπου για ένα χρόνο μετά την γέννηση των μωρών μας, ώστε να επικεντρωθούμε σε αυτά και τελικά ο εγκέφαλος μας να μάθει να λειτουργεί πιο πολύπλοκα προς όφελος τους..

Ότι να ναι κορίτσια, από όπου και να το πιάσεις...

Πραγματικά ασχολησου με τον τομέα σου και ξεκινα να γράφεις κατι σε βιβλίο, θα είμαι η πρώτη που θα το αγοράσω ! Ότι βοήθεια χρειαστείς , πολύ ευχαρίστως !

[linaa]

πρίν από 14 λεπτά , Afrodite88 είπε:

Σε όσα λες έχεις δίκιο και είναι καλό που τα έχεις τόσο ξεκάθαρα, χαίρομαι πολύ που βλεπω γυναίκες να απολαμβάνουν τους καρπούς των κόπων τους. Αυτό που θελω μόνο να προσθέσω είναι ότι ο καθένας το κάνει για τους δικούς του λόγους. 
 

Για παράδειγμα εμένα δεν με ενδιέφερε ποτε τι θα πει ο άντρας μου και οποίος άλλος! Ήμουν πιο μάγκας πριν την οικογένεια. Ο λόγος που έβαλα τον τσαμπουκά μου πίσω έγκειται καθαρά στο πως εξιδανίκευα εγώ κάποια πράγματα. Αν για παράδειγμα τσακωνόμουνα απο την αρχη με την πεθερά μου, θα ήμουν πολύ καλύτερα ψυχολογικά, αλλά δεν θα ειχα την εκτίμηση του συντρόφου μου στο πως χειρίζομαι καταστάσεις απέναντι στη μητέρα του, ενώ τώρα γνωρίζει οτι οι αποφάσεις μου απέναντι της ειναι δίκαιες.

Αντίστοιχα αν του ζητουσα πράγματα που ήθελα ιδεατά να τα κάνει απο μόνος του για μένα , όχι μόνο ως το πλέον λογικό στο πρακτικό κομμάτι της βοηθειας αλλά ως προς την αγάπη του και το σεβασμό του στο πρόσωπο μου, θα έπεφτε πολύ στα μάτια μου. Επικοινωνούσα ΟΛΑ οσα ήθελα , δεν τα αφηνα στην τύχη τους, αλλά ήξερα οτι αν φτάσω στο σημείο να τσακωθώ, θα σπάσει κατι μέσα μου και δεν ήθελα να συμβεί. Τι πετυχα; Ακριβώς το ίδιο και με τις δυο πρακτικές. Απλά πρώτα εξάντλησα τις πιθανότητες του να πέσει στο φιλότιμο και της δίκης μου εκτίμησης. Δεν τον μείωσα απο βιασύνη αλλά μειώθηκε μόνος του και το θέμα είναι οτι το κατάλαβε ακριβώς όπως ήθελα την φορά που μιλήσαμε για αυτό και άλλαξε το τοπίο. Είδε ξεκάθαρα  την εικόνα του μέσα απο τα μάτια μου και φοβήθηκε οτι με έχασε. Αλλιώς δεν θα είχε κουνήσει δαχτυλάκι οτι και να ειχα απαιτήσει. Και όλα αυτά γιατί γνώριζα οτι με έναν άνθρωπο που κάνω οικογένεια θελω να το παλέψω ώστε να μην φάνε τα παιδιά στο μέλλον τα τραύματα που θελω να αποφύγω. 

Πραγματικά ασχολησου με τον τομέα σου και ξεκινα να γράφεις κατι σε βιβλίο, θα είμαι η πρώτη που θα το αγοράσω ! Ότι βοήθεια χρειαστείς , πολύ ευχαρίστως !

Ναι απλά έθεσες τον εαυτό σου σε κίνδυνο. Δηλαδη τωρα να λες ότι πήγαινες τα σκυλιά βολτα μετα την καισαρική οτι λιποθυμισες οτι η μάνα του εδωσε στο παιδί γλυκο κ κατέληξε στο νοσοκομείο τι άλλο δηλαδη έπρεπε να γίνει για να καταλαβει ο άλλος οτι θες βοήθεια κ οτι δεν εμπιστεύεσε την μάνα του? Να πάρετε φωτια επειδή κοιμηθηκες στο σίδερο? Δηλαδη έπαθες αρκετά πράγματα δεν ηταν απλώς οτι ξενύχτησες κάποια βραδια παραπάνω κ οτι δεν εφαγες για μια μέρα.  

Σε αυτό εγω καπως εκανα την ένσταση μου . 

[Afrodite88]

πρίν από 33 λεπτά , linaa είπε:

Ναι απλά έθεσες τον εαυτό σου σε κίνδυνο. Δηλαδη τωρα να λες ότι πήγαινες τα σκυλιά βολτα μετα την καισαρική οτι λιποθυμισες οτι η μάνα του εδωσε στο παιδί γλυκο κ κατέληξε στο νοσοκομείο τι άλλο δηλαδη έπρεπε να γίνει για να καταλαβει ο άλλος οτι θες βοήθεια κ οτι δεν εμπιστεύεσε την μάνα του? Να πάρετε φωτια επειδή κοιμηθηκες στο σίδερο? Δηλαδη έπαθες αρκετά πράγματα δεν ηταν απλώς οτι ξενύχτησες κάποια βραδια παραπάνω κ οτι δεν εφαγες για μια μέρα.  

Σε αυτό εγω καπως εκανα την ένσταση μου . 

Ισχύει με το παραπάνω, αλλά η λογική μου δυστυχώς ενέχει πολλά κιλά αχρείαστης περηφάνιας που είναι μεγάλο βάρος και μειονέκτημα μου. Όλα αυτά που λες και πολλά ακόμα τα είχα βάλει στο τραπέζι συζητήσεων και αντι να δω ίχνος ντροπής, έβλεπα απαξίωση τύπου ‘ έχει περάσει τόσος καιρός και τα θυμάσαι ακόμα’ Πάλευα σε μια ζυγαριά του αν είμαι υπερβολική και επηρεασμένη από θέμα ορμονών όποτε φοβόμουν μήπως παραφέρομαι και ανάμεσα στο ότι αν κάνω το μπαμ θα πέσει τόσο πολύ στα μάτια μου που θα τελειώσει και η σχέση μας. Μέσα μου εννοω πάντα. Αυτό ήταν το βαρίδι μου και μπορώ να σου περιγράψω άπειρα περιστατικά του περίγυρου μου που πλέον όταν τα θυμάμαι εξοργίζομαι, οι οποίοι με είχαν σχεδόν πείσει ότι παραλογίζομαι και η οίκογενεια θα είναι στη δίκη μου ευθύνη. Δεν άκουσα, τσακώθηκα εννοειται αλλά σίγουρα πέρασα και αρκετό αυτομαστίγωμα και φορτίο προσωπικής αμφισβήτησης ενδιάμεσα .. έχεις δίκιο για τις ενστάσεις σου , τα ακουω όλα αυτά που λες και τα κρατάω, δεν αμφισβητώ κατι, απλά ο καθένας μας έχει άλλο εμπειρικό φορτιο από πίσω που τον ωθεί σε αποφάσεις και συμπεριφορές. Όσον αφορά τη μάνα του άστο ! Πικρή ιστορία, ακόμα και μετά από τόσα  περιστατικά, δεν έχει ταρακουνηθεί ιδιαίτερα, τουλάχιστον δεν τόλμησε να πει κουβέντα όταν αρνήθηκα κατηγορηματικά να πάρει κάποιο από τα παιδιά τιμητικά το όνομα της. Απλά λιτά και απέριττα!

[Klaral]

πρίν από 52 λεπτά , linaa είπε:

πρίν από 53 λεπτά , linaa είπε:

αν το θεωρουσε αυτο λύση έπρεπε να του δώσεις κ μια τσαντουλα με όλα τα άπλυτα κ να τα πάει στην μαμα το

Το θεμα είναι ότι δεν το θεωρούσε αυτός λύση, αλλά η λύση εμφανιζόταν ως από μηχανής θεός μέσω της μητέρας και της πεθεράς μου, που η καθεμία για δικούς της λόγους ηθελε.να αποδείξει ότι είναι πιο ικανή από εμένα στο να φροντίσει μια οικογένεια. Οπότε η βαλίτσα μάλλον δεν ήταν λύση, όσο μακρια και αν πήγαινε. Η λύση σχεδόν βρέθηκε, αλλά πιο δύσκολα λόγω συνθηκών. Δεν είναι κάθε περίπτωση η ίδια, και καμία φορά το πονάει χέρι κόβει χέρι, μάλλον δεν βοηθάει κανεναν. Σε κάθε περίπτωση επαναλαμβάνω, δεν διαφωνώ με τίποτα από οσα λες, τις συνθήκες εξετάζω.

πρίν από 38 λεπτά , Afrodite88 είπε:

Πραγματικά ασχολησου με τον τομέα σου και ξεκινα να γράφεις κατι σε βιβλίο, θα είμαι η πρώτη που θα το αγοράσω ! Ότι βοήθεια χρειαστείς , πολύ ευχαρίστως !

Μακάρι να μπορούσα, αλλά θα γίνουμε αστικοί τροφοσυλλέκτες και θα τρώμε τα νερατζια από τα πεζοδρόμια έτσι και το τολμήσω..νομίζω το τραίνο αυτό έφυγε όταν αποφάσισα να αναπαραχθω..αν όμως τα καταφέρω, θα γράψουμε μαζί το κεφάλαιο "Από το μεσαίωνα στον 'μεσαιωνα'. Γυναικεία χειραφέτηση και λοιπές ουτοπίες"

[Afrodite88]

πρίν από 15 λεπτά , Klaral είπε:

Μακάρι να μπορούσα, αλλά θα γίνουμε αστικοί τροφοσυλλέκτες και θα τρώμε τα νερατζια από τα πεζοδρόμια έτσι και το τολμήσω..νομίζω το τραίνο αυτό έφυγε όταν αποφάσισα να αναπαραχθω..αν όμως τα καταφέρω, θα γράψουμε μαζί το κεφάλαιο "Από το μεσαίωνα στον 'μεσαιωνα'. Γυναικεία χειραφέτηση και λοιπές ουτοπίες"

Ακόμα γελάω με τον τίτλο ! Σουρεάλ όσο και πραγματικό !! Έχω ψηθεί για όταν θα έχουμε κι άλλο υλικό συντόμως από γεννοβοληματα, και θηλασμούς..

[linaa]

πρίν από 14 λεπτά , Klaral είπε:

Μακάρι να μπορούσα, αλλά θα γίνουμε αστικοί τροφοσυλλέκτες και θα τρώμε τα νερατζια από τα πεζοδρόμια έτσι και το τολμήσω..νομίζω το τραίνο αυτό έφυγε όταν αποφάσισα να αναπαραχθω..αν όμως τα καταφέρω, θα γράψουμε μαζί το κεφάλαιο "Από το μεσαίωνα στον 'μεσαιωνα'. Γυναικεία χειραφέτηση και λοιπές ουτοπίες"

Ναι δεν είναι άσχημο κ αυτο να μην αφήνεις να ερθει βοηθεια επειδή απλα θα σε πει η πεθερά κ η νύφη σου άχρηστη? Εγώ μια χαρά θα την αφηνα να τα κανει όλα κ ας θεωρούσε οτι ηθελε... κ τι έγινε που θεωρούσαν τον εαυτό τους πιο ικανο? Ποιος θα κερδιζε στο τέλος το πραγματικό έπαθλο ? Ειδες που τελικά φταίμε κ εμείς οι ίδιες γιατί σκεφτόμαστε τι θα πει ο ένας κ ο άλλος. ...

 

πρίν από 21 λεπτά , Klaral είπε:

Μακάρι να μπορούσα, αλλά θα γίνουμε αστικοί τροφοσυλλέκτες και θα τρώμε τα νερατζια από τα πεζοδρόμια έτσι και το τολμήσω..νομίζω το τραίνο αυτό έφυγε όταν αποφάσισα να αναπαραχθω..αν όμως τα καταφέρω, θα γράψουμε μαζί το κεφάλαιο "Από το μεσαίωνα στον 'μεσαιωνα'. Γυναικεία χειραφέτηση και λοιπές ουτοπίες"

Κ στο λέω γιατί το έχω κάνει.  Δηλαδη όταν είδα ότι η πεθερά μου άρχισε τις υποδείξεις κ τις παρεμβάσεις την άφησα να τα κανει όλα μονη της . Όταν λέω όλα εννοω όλα.  Μέχρι που τα έπαιξε κ δεν ξαναείπε τιποτα κ ηρεμησε κ αυτή κ εγώ. Από πίσω σιγουρα θα έλεγε πολλά άλλα στο τέλος το καταλαβε πιστευω. Κ αν δεν το καταλαβε δεν με πολύ νοιάζει να σου πω . 

[Sissaki89]

Παρακολουθώ καιρό το φόρουμ αλλά γράφτηκα σήμερα για να απαντήσω σε αυτή την ομάδα γιατί βρήκα ενδιαφέρουσα την συζήτηση!

Έχω ένα μωράκι 8 μηνών και πραγματικά ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ ότι το μεγάλωμα ενός μωρού απαιτεί τόσο μεγάλα ψυχικά και σωματικά αποθέματα. Έχοντας κάνει μια καλή επαγγελματική πορεία με τις σπουδές που ήθελα,είχα στο μυαλό μου ειδυλλιακά το μεγάλωμα του μωρού μου που τόσο είχα ονειρευτεί! Ένα μωρό που θα το μεγαλώσουμε με τις καλύτερες αρχές και παιδαγωγικές μεθόδους που τόσο έχω διαβάσει αυτά τα χρόνια.. 

Όμως θεωρώ μεγάλο ταμπού ότι κανείς δεν συζητάει απ' τα πριν τις δυσκολίες που θα συναντήσει μια νέα μητέρα. Όταν σε βλέπουν να εγκυμονεις σου λένε κοιμήσου τώρα που μπορείς και γελάνε, λες και το θέμα ύπνου είναι το μοναδικό. 

Πιστεύω ότι οι δυσκολίες που έχουμε είναι πιο βαθιές όταν συνειδητά δημιουργείς έναν καινούριο άνθρωπο. Προσωπικά παγώνω στην ιδέα του τι ευθύνες έχουμε στις πλάτες μας.

Θα μου πείτε το κάνουν εκατομμύρια γυναίκες σε όλον το πλανήτη, να μεγαλώνουν παιδιά εσεις γιατί το βλέπετε τόσο δύσκολο. Κι όμως πιστεύω ότι είναι η πιο δυσκολη "δοκιμασία" αν θέλεις πραγματικά να διαπαιδαγωγησεις, να αναθρέψεις μια νέα ψυχή, να ανοίξεις νέους ορίζοντες και δυνατότητες για το παιδί σου και όχι απλά να καταφέρεις να επιβιώσει.

[Klaral]

Καλώς ήρθες λοιπόν @Sissaki89!! Όντως, κανείς δεν σε προετοιμάζει για το τσουνάμι που έρχεται. Λες και το μόνο πρόβλημα είναι η αϋπνία. Αλλά δεν μπορούν και να σε προετοιμάσουν εδώ που τα λέμε..η φύση προνοεί να ξεχνάμε τις δυσκολίες και την κουραση του πρώτου καιρού, έτσι ώστε να αποκτούμε παραπάνω από έναν απογόνους. Το ταμπού είναι ότι κλεισμένες στον μικρόκοσμο μας, ούτε οι ίδιες δεν έχουμε το σθένος να παραδεχτούμε ότι θρηνουμε την ζωή που αφήσαμε πίσω, ότι θέλουμε να κλάψουμε από την κούραση και ότι τελικά εμάς και μόνο βαραίνει η απόκτηση ενός παιδιού και το καθημερινό άγχος για την σωστή ανατροφή του. 

Και φτάνει πια με αυτό το εκατομμύριο γυναίκες!! Τι να κάνουμε, για άλλες είναι πιο εύκολο, για άλλες πιο δύσκολο, για άλλες πιο κουραστικό.Ολες είμαστε διαφορετικές και μεγαλώνουμε μοναδικά, υπέροχα, διαφορετικά παιδιά!! 

 

[Sissaki89]

πρίν από 12 λεπτά , Klaral είπε:

Καλώς ήρθες λοιπόν @Sissaki89!! Όντως, κανείς δεν σε προετοιμάζει για το τσουνάμι που έρχεται. Λες και το μόνο πρόβλημα είναι η αϋπνία. Αλλά δεν μπορούν και να σε προετοιμάσουν εδώ που τα λέμε..η φύση προνοεί να ξεχνάμε τις δυσκολίες και την κουραση του πρώτου καιρού, έτσι ώστε να αποκτούμε παραπάνω από έναν απογόνους. Το ταμπού είναι ότι κλεισμένες στον μικρόκοσμο μας, ούτε οι ίδιες δεν έχουμε το σθένος να παραδεχτούμε ότι θρηνουμε την ζωή που αφήσαμε πίσω, ότι θέλουμε να κλάψουμε από την κούραση και ότι τελικά εμάς και μόνο βαραίνει η απόκτηση ενός παιδιού και το καθημερινό άγχος για την σωστή ανατροφή του. 

Και φτάνει πια με αυτό το εκατομμύριο γυναίκες!! Τι να κάνουμε, για άλλες είναι πιο εύκολο, για άλλες πιο δύσκολο, για άλλες πιο κουραστικό.Ολες είμαστε διαφορετικές και μεγαλώνουμε μοναδικά, υπέροχα, διαφορετικά παιδιά!! 

 

 

Καλώς σας βρήκα!

Εγώ πάντως προειδοποιω όλες τις φίλες μου που δεν έχουν παιδιά για αυτό που τις περιμένει!

Αλήθεια όσο και αν λατρεύω το μωρό μου όσο και αν επιθυμώ την κάθε στιγμή μαζί του, η έλλειψη ελευθερίας είναι απρόσμενα δύσκολη κατάσταση.

Στην δική μου περίπτωση μάλιστα εκφράζεται και με τύψεις. Παράδειγμα έχω ένα μήνα που γύρισα στη δουλειά μου. Ενώ το απολαμβάνω και επιτέλους μπορώ να πιω ένα καφέ και να μιλήσω για 5 λεπτά με συναδέρφους για κάτι άλλο πέρα απ' το μωρακι μου ταυτόχρονα το μυαλό μου παίζει σε λούπα το αγοράκι μου και πόσο μου λείπει. Είναι απίστευτο τι κάνουν αυτές οι ορμόνες μαζί με την φύση που σε καλει να μεγαλώσεις το μικρό σου. 

Το πρώτο δίμηνο μετά την γέννα αναρωτιομουν πως ο κόσμος κάνεις και δεύτερο παιδί. Πώς η φύση μας επιτρέπει να είμαστε τόσο μαζοχιστες! Αλλά τελικά με το που περνάει ο καιρός τελικά ακόμα και σε μένα τριβιλιζει η ιδέα! 

[Afrodite88]

3 ώρες πρίν, Sissaki89 είπε:

Παρακολουθώ καιρό το φόρουμ αλλά γράφτηκα σήμερα για να απαντήσω σε αυτή την ομάδα γιατί βρήκα ενδιαφέρουσα την συζήτηση!

Έχω ένα μωράκι 8 μηνών και πραγματικά ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ ότι το μεγάλωμα ενός μωρού απαιτεί τόσο μεγάλα ψυχικά και σωματικά αποθέματα. Έχοντας κάνει μια καλή επαγγελματική πορεία με τις σπουδές που ήθελα,είχα στο μυαλό μου ειδυλλιακά το μεγάλωμα του μωρού μου που τόσο είχα ονειρευτεί! Ένα μωρό που θα το μεγαλώσουμε με τις καλύτερες αρχές και παιδαγωγικές μεθόδους που τόσο έχω διαβάσει αυτά τα χρόνια.. 

Όμως θεωρώ μεγάλο ταμπού ότι κανείς δεν συζητάει απ' τα πριν τις δυσκολίες που θα συναντήσει μια νέα μητέρα. Όταν σε βλέπουν να εγκυμονεις σου λένε κοιμήσου τώρα που μπορείς και γελάνε, λες και το θέμα ύπνου είναι το μοναδικό. 

Πιστεύω ότι οι δυσκολίες που έχουμε είναι πιο βαθιές όταν συνειδητά δημιουργείς έναν καινούριο άνθρωπο. Προσωπικά παγώνω στην ιδέα του τι ευθύνες έχουμε στις πλάτες μας.

Θα μου πείτε το κάνουν εκατομμύρια γυναίκες σε όλον το πλανήτη, να μεγαλώνουν παιδιά εσεις γιατί το βλέπετε τόσο δύσκολο. Κι όμως πιστεύω ότι είναι η πιο δυσκολη "δοκιμασία" αν θέλεις πραγματικά να διαπαιδαγωγησεις, να αναθρέψεις μια νέα ψυχή, να ανοίξεις νέους ορίζοντες και δυνατότητες για το παιδί σου και όχι απλά να καταφέρεις να επιβιώσει.

Καλώς ήρθες κ από μένα λοιπόν! 
 

Το γεγονός ότι νοιωθεις έτσι, και συνειδητοποιείς το μέγεθος της ευθύνης, σε τοποθετεί σαφέστατα στα υπεύθυνα άτομα που βλέπουν όλη την εικόνα στο μεγάλωμα του παιδιού!

Οταν ήμουν έγκυος στο πρώτο παιδι είχα τυφλωθεί από το διάβασμα για παιδαγωγικές μεθόδους, μοντεσσοριανα συστήματα, υγιή ψυχολογική ανάπτυξη κλπ κλπ που σε συνδυασμό με τα πιστεύω μου και τη γενικότερη φιλοσοφία μου ως άτομο θεωρούσα οτι θα τα εφαρμόσω με μεγάλη ευκολία. Μετά απο καιρό έχω να σου πω, οτι αφενός μεν χαίρομαι που μπορώ και εφαρμόζω εστω κάποια απο αυτά αλλά απο την άλλη γελάω με τον εαυτό μου με το τι εκπτώσεις κάνω για να κερδίσω μισή ώρα ηρεμίας. 
 

Εθεσες το θέμα του οτι τόσες γυναίκες το κάνουν στον κόσμο και φυσικα δεν έχουν όλες ιδιες βλέψεις. Άλλες κάνουν 10 παιδιά για να παίρνουν επιδόματα και άλλες κάνουν ένα γιατί πελαγώνουν στο να πετύχουν το στόχο της σωστής ανατροφής. Πριν λίγο καιρό με είχε πιάσει κρίση για τις εκπτώσεις μου στο οτι έχω μείνει στη θεωρία και ότι δεν είμαι καλή μάνα. Έτυχε να συζητήσω με μια φίλη ψυχολόγο και μου είπε οτι δεν υπάρχει καλή μάνα , υπάρχει η βέλτιστη αναλόγως των περιστάσεων. Με έκανε να αναθεωρήσω στην αυστηρή αυτοκριτική μου. Είμαστε τυχερές ακόμα που ζούμε σε μια κοινωνία με στέγη και πολλά έξτρα πάνω από το κεφάλι μας τα οποία μας δίνουν τη δυνατότητα να μεγαλώσουμε παιδιά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο βάση δυνάμεων, περιστάσεων, κατάστασης κλπ. Και η μανα στην Ινδία ειναι καλή μανα που απλά τα γεννάει 7-8 και μεγαλώνουν στην τύχη γιατί η προτεραιότητα της είναι να τα ταΐσει, περπατώντας  χιλιόμετρα, να κουβαλήσει υπο αντίξοες συνθήκες και να γυρίσει σπίτι στο τέλος της ημερας μέ ένα παξιμάδι δια του 10 και λίγο γάλα.

Τι θελω να πω ; Αν δεν είσαι καλά μια μέρα, δεν πειράζει να παραβείς τους κανόνες σου και να ανοίξεις τηλεόραση να αποχαυνωθούν λιγάκι. Πρέπει κι εσυ να βγάλεις τη μέρα για να έχουν αύριο μια μαμά που θα ξανακληθει αναλόγως συνθηκών να ‘βγαλει’ τη μέρα και να τους δώσει τα κομμάτια της. Και από αυτή την καριέρα δύσκολα παίρνεις άδεια ..

2 ώρες πρίν, Sissaki89 είπε:

Καλώς σας βρήκα!

Εγώ πάντως προειδοποιω όλες τις φίλες μου που δεν έχουν παιδιά για αυτό που τις περιμένει!

Αλήθεια όσο και αν λατρεύω το μωρό μου όσο και αν επιθυμώ την κάθε στιγμή μαζί του, η έλλειψη ελευθερίας είναι απρόσμενα δύσκολη κατάσταση.

Στην δική μου περίπτωση μάλιστα εκφράζεται και με τύψεις. Παράδειγμα έχω ένα μήνα που γύρισα στη δουλειά μου. Ενώ το απολαμβάνω και επιτέλους μπορώ να πιω ένα καφέ και να μιλήσω για 5 λεπτά με συναδέρφους για κάτι άλλο πέρα απ' το μωρακι μου ταυτόχρονα το μυαλό μου παίζει σε λούπα το αγοράκι μου και πόσο μου λείπει. Είναι απίστευτο τι κάνουν αυτές οι ορμόνες μαζί με την φύση που σε καλει να μεγαλώσεις το μικρό σου. 

Το πρώτο δίμηνο μετά την γέννα αναρωτιομουν πως ο κόσμος κάνεις και δεύτερο παιδί. Πώς η φύση μας επιτρέπει να είμαστε τόσο μαζοχιστες! Αλλά τελικά με το που περνάει ο καιρός τελικά ακόμα και σε μένα τριβιλιζει η ιδέα! 

Σε καταλαβαίνω απόλυτα, ειδικά πριν γεννήσω είχα πάθει κρίση πανικού για το θέμα στέρησης ελευθερίας. Είχα συνειδητοποιήσει πλήρως τι πάω να κάνω και δεν ήξερα αν θα το καταφέρω. Δυστυχώς δεν μπορεί κανεις να σε προετοιμάσει για αυτό, ίσως θα έπρεπε κάπως να διδάσκεται στα σχολεία. Οι ορμόνες ειναι μεγάλη συζήτηση. Τα ίδια έλεγα και έμεινα απρόσμενα έγκυος 8 μήνες μετά τη γεννα ..μετά να δεις κρίση πανικού ..

2 ώρες πρίν, Klaral είπε:

Καλώς ήρθες λοιπόν @Sissaki89!! Όντως, κανείς δεν σε προετοιμάζει για το τσουνάμι που έρχεται. Λες και το μόνο πρόβλημα είναι η αϋπνία. Αλλά δεν μπορούν και να σε προετοιμάσουν εδώ που τα λέμε..η φύση προνοεί να ξεχνάμε τις δυσκολίες και την κουραση του πρώτου καιρού, έτσι ώστε να αποκτούμε παραπάνω από έναν απογόνους. Το ταμπού είναι ότι κλεισμένες στον μικρόκοσμο μας, ούτε οι ίδιες δεν έχουμε το σθένος να παραδεχτούμε ότι θρηνουμε την ζωή που αφήσαμε πίσω, ότι θέλουμε να κλάψουμε από την κούραση και ότι τελικά εμάς και μόνο βαραίνει η απόκτηση ενός παιδιού και το καθημερινό άγχος για την σωστή ανατροφή του. 

Και φτάνει πια με αυτό το εκατομμύριο γυναίκες!! Τι να κάνουμε, για άλλες είναι πιο εύκολο, για άλλες πιο δύσκολο, για άλλες πιο κουραστικό.Ολες είμαστε διαφορετικές και μεγαλώνουμε μοναδικά, υπέροχα, διαφορετικά παιδιά!! 

 

 

Νομίζω ότι όλες το παραδεχόμαστε αλλά ταυτόχρονα μας τρώνε και οι ενοχές απεναντι στα παιδιά μας σαν να τα απαρνιόμαστε όποτε το σπρώχνουμε κάτω από το χαλάκι. Είναι δυο διαφορετικές έννοιες το να νοιωθουμε στέρηση ελευθερίας και ότι λατρεύουμε τα παιδιά μας. Το ότι γεννησαμε δεν σημαίνει ότι ακυρωθήκαμε σαν ξεχωριστές προσωπικότητες και γίναμε σκλάβες του έργου μας ούτε μειώνει την αγάπη μας για τα μωρά που μοχθήσαμε να μεγαλώσουμε.. τα λέω να τα ακούω συνεχώς και εγώ..

[linaa]

12 ώρες πρίν, Sissaki89 είπε:

Καλώς σας βρήκα!

Εγώ πάντως προειδοποιω όλες τις φίλες μου που δεν έχουν παιδιά για αυτό που τις περιμένει!

Αλήθεια όσο και αν λατρεύω το μωρό μου όσο και αν επιθυμώ την κάθε στιγμή μαζί του, η έλλειψη ελευθερίας είναι απρόσμενα δύσκολη κατάσταση.

Στην δική μου περίπτωση μάλιστα εκφράζεται και με τύψεις. Παράδειγμα έχω ένα μήνα που γύρισα στη δουλειά μου. Ενώ το απολαμβάνω και επιτέλους μπορώ να πιω ένα καφέ και να μιλήσω για 5 λεπτά με συναδέρφους για κάτι άλλο πέρα απ' το μωρακι μου ταυτόχρονα το μυαλό μου παίζει σε λούπα το αγοράκι μου και πόσο μου λείπει. Είναι απίστευτο τι κάνουν αυτές οι ορμόνες μαζί με την φύση που σε καλει να μεγαλώσεις το μικρό σου. 

Το πρώτο δίμηνο μετά την γέννα αναρωτιομουν πως ο κόσμος κάνεις και δεύτερο παιδί. Πώς η φύση μας επιτρέπει να είμαστε τόσο μαζοχιστες! Αλλά τελικά με το που περνάει ο καιρός τελικά ακόμα και σε μένα τριβιλιζει η ιδέα! 

Ο άνθρωπος έχει κ αυτός τα ένστικτα του αναπαραγωγής κ μητρότητας χωρίς αυτά δεν θα ζούσε κανενα πλάσμα στην γη. Η φύση μας εχει δωσει όμως κ την λογική τυχερός ο άνθρωπος που την χρησιμοποιεί ι.  Δεν μας επιτρέπει η φύση να είμαστε μαζοχιστες απλα εμεις απαρνιομαστε την λογική. Γιαυτο κ βλέπεις οικογένειες που λένε δεν έχουν οικονομική δυνατότητα να προσφέρουν μόρφωση φαγητο κ μια ανθρώπινη ζωή στους εαυτούς τους αλλα παιδιά έχουν κ 2 κ 3 ... Δυστυχώς ο άνθρωπος χρειαζετε κ την παιδεία για να ελέγξει τα ένστικτα του .