Κουρασμενες νεες μαμαδες

[vasilia90]

Καλησπερα κοριτσια,νεες και παλιες μαμαδες....ανοιγω αυτο το θεμα για να συζητησουμε τις εμπειριες μας με την κουραση..Αραγε ειμαι η μονη που εχω αγχος να τα προλαβω ολα στο σπιτι?να κανω οτι καλυτερο μπορω για το μωρο μου?(5 μηνων τωρα)και να νιωθω να ποναω παντου ,να ζαλιζομαι και να με πιανουν πονοκεφαλοι απο την κουραση ισως???πειτε βρε κοριτσια

[Klaral]

Καλημέρα @Lilak90, επιτέλους κάποια ανοίγει αυτό το θέμα!! Εγώ είμαι μητέρα δύο αγοριών, 2 ετών και 4,5 μηνών. Την κούραση στον πρώτο μου γιο, ακόμα την θυμάμαι και τρέμω..αϋπνία, όλα να είναι πλυμένα καθαρά, να υπάρχει φαγητό πάντα, και 24/7 πάνω από το παιδί. Το περιβάλλον μου σχεδόν απόλυτο ότι η πραγματική επιτυχία είναι να τα καταφέρω μόνη μου!! Αποτέλεσμα, μια γερή κρίση οφθαλμικής ημικρανίας που με οδήγησε στο νοσοκομείο και προήλθε από στρες και κούραση. Ίδια κούραση και όταν γύρισα στην δουλειά, συν την αϋπνία και την νέα εγκυμοσύνη. Αυτή την στιγμή υποφέρω από πονοκεφάλους, υπνοβασία και μια ίωση που δεν λέει να με αφήσει λόγω κούρασης..για αυτό σου λέω!!!!! Πρόσεχε πολύ τον εαυτό σου, για να είσαι καλά και για το μωράκι σου!! Άκου από μια παθουσα!!

[vasilia90]

πρίν από 28 λεπτά , Klaral είπε:

Καλημέρα @Lilak90, επιτέλους κάποια ανοίγει αυτό το θέμα!! Εγώ είμαι μητέρα δύο αγοριών, 2 ετών και 4,5 μηνών. Την κούραση στον πρώτο μου γιο, ακόμα την θυμάμαι και τρέμω..αϋπνία, όλα να είναι πλυμένα καθαρά, να υπάρχει φαγητό πάντα, και 24/7 πάνω από το παιδί. Το περιβάλλον μου σχεδόν απόλυτο ότι η πραγματική επιτυχία είναι να τα καταφέρω μόνη μου!! Αποτέλεσμα, μια γερή κρίση οφθαλμικής ημικρανίας που με οδήγησε στο νοσοκομείο και προήλθε από στρες και κούραση. Ίδια κούραση και όταν γύρισα στην δουλειά, συν την αϋπνία και την νέα εγκυμοσύνη. Αυτή την στιγμή υποφέρω από πονοκεφάλους, υπνοβασία και μια ίωση που δεν λέει να με αφήσει λόγω κούρασης..για αυτό σου λέω!!!!! Πρόσεχε πολύ τον εαυτό σου, για να είσαι καλά και για το μωράκι σου!! Άκου από μια παθουσα!!

Αχ κοριτσι μου σε καταλαβαινω!!!και εγω μονη μου χωρις καμια βοηθεια να τα εχω ολα στην εντελεια γτ ειμαι και λιγο ψυχαναγκαστικη και σαν νεα μαμα να προσπαθω καθε μερα να μαθω ολο κσι περισσοτερο το μωρακι μου!!!αποτομες ζαλαδες,πονοκεφαλοι και φοβαμαι να ειμαι μονη μου σπιτι μην τυχον παθω κατι λεει και τι θα γινει το παιδι μου!!και αγχωνομαι απο τωρα για οταν παω στην δουλεια πως θα τα κανω ολα αυτα!!!

[linaa]

3 ώρες πρίν, Lilak90 είπε:

Αχ κοριτσι μου σε καταλαβαινω!!!και εγω μονη μου χωρις καμια βοηθεια να τα εχω ολα στην εντελεια γτ ειμαι και λιγο ψυχαναγκαστικη και σαν νεα μαμα να προσπαθω καθε μερα να μαθω ολο κσι περισσοτερο το μωρακι μου!!!αποτομες ζαλαδες,πονοκεφαλοι και φοβαμαι να ειμαι μονη μου σπιτι μην τυχον παθω κατι λεει και τι θα γινει το παιδι μου!!και αγχωνομαι απο τωρα για οταν παω στην δουλεια πως θα τα κανω ολα αυτα!!!

Sorry που στο λέω ωμα ζητα βοηθεια χθες. Στο τέλος αυτο που θα κερδίσεις ειναι να μην έχεις όρεξη να ασχοληθείς καθολου με το παιδί που οι ανάγκες του θα αυξάνονται κ καθολου όρεξη για προσωπική ζωή. Κ αυτο γιατί τα προβλήματα σου πλέον θα ειναι υγείας . Έτσι χαλάνε κ οι γάμοι ετσι χάνεις κ τον εαυτό σου μετα αρχίζουν οι ανασφάλειες γιατί πήρα κιλά γιατί είμαι παρατημένη κτλ κτλ. 

Πάνω από όλα θελει ισορροπία ζητα όση βοηθεια μπορει να σου δωσει ο καθένας ητε αυτο ειναι 1 πιάτο φαγητο από την μαμά σου ητε αυτο ειναι να κανει ο αντρας σου καποιες δουλειές ητε αυτο ειναι καθε τόσο να περνεις μια γυναίκα να σου κάνει κάποιες δουλειές.  

Αν συνεχίσεις ετσι σε λιγο που  το παιδι θα περπατάει κ θα πρέπει να είσαι συνέχεια από πίσω του τι θα κάνεις? 

Βάλε μετρο κ προτεραιότητες . 

[Klaral]

@linaa πόσο συμφωνώ μαζί σου!! Κορίτσια, βοήθεια χθές!! Απαιτηστε την και οργανωστε τους γύρω σας, ο καθένας ότι μπορεί!! Το αφήγημα ότι η νέα μανούλα είναι τόσο ευτυχής που όλα τα άλλα έρχονται σε δεύτερη μοίρα μας τελείωσε..η νέα μανούλα είναι τρομαγμένη, άυπνη, κουρασμένη και συχνά δεν έχει προλάβει να κάνει ένα ντούς. Θρηνεί κρυφά την ζωή που άφησε πίσω, άσχετα με το πόσο λατρεύει το μωρό της. Δεν θα άλλαζα τους γιους μου για τίποτα στον κόσμο. Αυτό που σίγουρα θα άλλαζα είναι η συμπεριφορά μου απέναντι στο μη υποστηρικτικό περιβάλλον μου. Θα απαιτουσα την κατανόηση και την βοήθεια τους, έμπρακτα, όχι στα λόγια!! Ίσως τότε να είχα χαρεί τουλάχιστον τον μεγάλο μου γιο λίγο περισσότερο, και να μην μου έκανε λόγο για υπερκόπωση ο γιατρός που επισκέφτηκα την Δευτέρα. @Lilak90 μου, μην την φοβάστε την επιστροφή στην δουλειά. Θα σε φέρει σε ισορροπία και θα σε ξεκουράσει..όσο περίεργο και αν σου φαίνεται τώρα!! 

[vasilia90]

1 ώρα πρίν, Klaral είπε:

@linaa πόσο συμφωνώ μαζί σου!! Κορίτσια, βοήθεια χθές!! Απαιτηστε την και οργανωστε τους γύρω σας, ο καθένας ότι μπορεί!! Το αφήγημα ότι η νέα μανούλα είναι τόσο ευτυχής που όλα τα άλλα έρχονται σε δεύτερη μοίρα μας τελείωσε..η νέα μανούλα είναι τρομαγμένη, άυπνη, κουρασμένη και συχνά δεν έχει προλάβει να κάνει ένα ντούς. Θρηνεί κρυφά την ζωή που άφησε πίσω, άσχετα με το πόσο λατρεύει το μωρό της. Δεν θα άλλαζα τους γιους μου για τίποτα στον κόσμο. Αυτό που σίγουρα θα άλλαζα είναι η συμπεριφορά μου απέναντι στο μη υποστηρικτικό περιβάλλον μου. Θα απαιτουσα την κατανόηση και την βοήθεια τους, έμπρακτα, όχι στα λόγια!! Ίσως τότε να είχα χαρεί τουλάχιστον τον μεγάλο μου γιο λίγο περισσότερο, και να μην μου έκανε λόγο για υπερκόπωση ο γιατρός που επισκέφτηκα την Δευτέρα. @Lilak90 μου, μην την φοβάστε την επιστροφή στην δουλειά. Θα σε φέρει σε ισορροπία και θα σε ξεκουράσει..όσο περίεργο και αν σου φαίνεται τώρα!! 

Σας ευχαριστω πολυ κοριτσια!!αλλα ξερετε ολα ειναι τοσο εντονα στην αρχη,τα συναισθηματα,το αγχος για το αγνωστο πιστευω οτι θα βρω τροπο να ξεκουραζομαι γιατι αυτο εχω αναγκη περισσοτερο απο ολα

[Afrodite88]

Κορίτσια η μικρή μου είναι ακριβώς ενός έτους, και περιμένω σε λίγους μήνες το δεύτερο.

Δυστυχώς όταν γέννησα δεν είχα καμία βοήθεια. Ο άντρας μου δεν έκανε ούτε ένα ξενύχτι για το μωρο και φτάσαμε δυο φορές στα πρόθυρα χωρισμού εξαιτίας της μη-βοήθειας του. Όταν εγώ ξενυχτούσα θήλαζα άλλαζα έπλενα αποστείρωνα κλπ εκείνος απολάμβανε την τριβδομαδη άδεια του μιλώντας στο τηλέφωνο, παίζοντας παιχνίδια και δεν με βοήθησε ούτε καν με ένα φαγητό. Λιποθυμούσα άπειρες φορές και πολλές φορές με το μωρό αγκαλιά και αντι με τον καιρό να καλυτερεύει , η κούραση χειροτέρευε . Χωρίς καμία βοήθεια, μια ώρα μακριά από το σπίτι μου λόγω εργασίας συζύγου στην επαρχία, ήμουν εντελώς μόνη μου , δε θέλετε να ξέρετε πόσες φορές έκλαιγα (ίσως και από ορμόνες.) 

Δεν γραφω όμως αυτό το κείμενο για να παραπονεθώ για την τότε-ευτυχώς μόνο- συμπεριφορά του! Θα το δώσω στην πρωτιά του να κανεις παιδί , και να μην εχεις καμία εμπειρία να σε νοιάζει τπτ άλλο πέραν της παρτης του. Το θέμα όμως ειναι ότι περίμενα βοήθεια γενικά απο τη μητέρα μου η οποια στην αρχή ήθελε να επιβάλλει τους τρόπους της, να μείνουμε σπίτι της, να κάνει με το μωρό ότι θέλει και νομίζει. Η μητέρα του άντρα μου υποσχέθηκε να με βοηθάει δυο φορές τη βδομάδα αρκεί να έρθω από Αθήνα, και ερχόταν όποτε εκείνη ήθελε, χωρίς ενημέρωση, και με πολύ άσχημο τρόπο, έφερνε φαγητό μονο για το γιο της( ακριβώς μια μερίδα) μη τυχόν και δεν τον φροντίζω λόγω του μωρού~για μένα ούτε λόγος. Και τη μοναδική φορά που χρειάστηκα βοήθεια γιατι λιποθύμησα κ της ζήτησα να έρθει, με άφησε στο πάτωμα και πήγε για καφέ. Με αποκορυφώμα των προβλημάτων που είχε δημιουργήσει, μια φορά έδωσε ,ενάντια της απαγόρευσης μου ,στο μωρό μια μπουκιά μιλφέιγ που έφτιαξε και το μωρό κατέληξε στο νοσοκομείο απο αλλεργικό σοκ και αιμορραγία. Ο δε αδερφός μου και ο πατέρας μου που εξαιτίας τους έχω δυο σκυλιά που φροντίζω, καθότι μου τα παράτησαν και έφυγαν, δεν τα κράτησαν ούτε όταν γεννούσα, τα πήγαινα βόλτα διπλωμενη απο την καισαρική. Και οοολλλαααα αυτά ταυτόχρονα φτιάχνοντας με τα χέρια μας ένα σπίτι που δεν ήταν έτοιμο να φιλοξενήσει ένα βρέφος γιατί είχαν μεινει σημεία που θύμιζαν οικοδομή. Όποτε λεχώνα και έχτιζα αντι να κοιμαμαι. Κοιτάω πίσω και λέω ‘ πως στο καλό τα κατάφερα;;’ 

Δεν είναι εύκολο να ζητάς βοήθεια , ειδικά απο ανθρώπους που δεν εμπιστεύεσαι και σε έχουν κρεμάσει σε πιο απλά πράγματα. Δεν είναι εύκολο να ζητάς βοήθεια και να κανεις εκπτώσεις στα θελω σου για το μωρό. Δεν είναι εύκολο να ζητάς καν βοήθεια ειδικά όταν όλοι σου τάζουν βοήθεια και μετά εξαφανίζονται. Κάποιες φορές δεν έχεις επιλογή. 
 

Σκέφτομαι ότι θα έρθει ενα νέο μωρό και με πιάνει πανικός, πως στο καλό θα το κάνω πάλι όλο αυτό ; Αναβιώνω τα τραύματα μου ακόμα κ αν ξέρω ότι αυτή τη φορά θα είναι σίγουρα  αλλιώς, απο θέμα βοήθειας. Αλλά νοιωθω πολύ περήφανη που δεν έκανα εκπτώσεις σε κακές συμπεριφορές. Δυστυχώς έκανα επιλογές και έβαλα προτεραιότητες για να επιβιώσω. Έκοψα το σίδερο, σταμάτησα το μαγείρεμα αρκετό καιρό, άφησα τον εαυτό μου εντελώς, σε σημείο να κυκλοφορώ με μια κοτσίδα και με κατι πιτζάμες γιαγιαδε επι μήνες. Αλλά επιβίωσα και τα κατάφερα και εκανα καλή δουλειά. Αν και αναγκαστικά έπρεπε να τσακωθώ με τους μισους τλχ για να τα πετύχω όλα αυτά κλπ κλπ. Είναι πολλαπλή νίκη και όσο και να μου το αναγνωρίζω εκ των υστέρων, ακόμα περναω δύσκολα. Δεύτερη εγκυμοσύνη με ναυτίες εμετούς κάθε μέρα και ταυτόχρονα φουλ υποχρεώσεις και να κυνηγάω ενα πιτσιρίκι υπερκινητικό για να το κρατάω ζωντανό με τις ταρζανιές που κάνει.

Η κούραση θα είναι φίλη μου στο εξης το ξέρω! Το θέμα είναι ποσο και πως αντέχει κανεις το να ζει έτσι; Πως γεμίζουμε μπαταρίες ; Πως διατηρουμαστε καλά ψυχολογικα, όταν γινόμαστε επαναλαμβανόμενα ρομπότ της καθημερινής πάλης;

Συγγνώμη για το ακαταλαβίστικο σεντόνι, έσκασε λίγο σα χείμαρρος από μέσα μου και υπο άλλες συνθήκες και ώρα θα είχε καλύτερη συνοχή!

[Klaral]

4 ώρες πρίν, Afrodite88 είπε:

Σκέφτομαι ότι θα έρθει ενα νέο μωρό και με πιάνει πανικός, πως στο καλό θα το κάνω πάλι όλο αυτό ; Αναβιώνω τα τραύματα μου ακόμα κ αν ξέρω ότι αυτή τη φορά θα είναι σίγουρα  αλλιώς, απο θέμα βοήθειας. 

@Afrodite88 μου, απλά να σου πω, ότι μην φοβάσαι, με το δεύτερο μωράκι δεν υπάρχει καμία σχέση με την πρώτη φορά. Όχι απλά θα τα καταφέρεις, αλλά θα απαιτείς με τον τρόπο σου.καιντην ανάλογη βοήθεια..εγώ κορίτσια ένα πραγμα καταλαβαίνω. Στο συλλογικό ασυνείδητο η μητρότητα είναι συνυφασμένη με την θυσία, οπότε το περιβάλλον σαδιστικά σχεδόν βρίσκει άλλοθι σε αυτό. Και αυτό δυστυχώς μόνο εδώ, γιατί στο εξωτερικό η νοοτροπία είναι η ακριβώς αντίθετη, οι μανουλες πιο χαλαρές και τα παιδιά πιο ανεξάρτητα!!

 

[Afrodite88]

πρίν από 12 λεπτά , Klaral είπε:

@Afrodite88 μου, απλά να σου πω, ότι μην φοβάσαι, με το δεύτερο μωράκι δεν υπάρχει καμία σχέση με την πρώτη φορά. Όχι απλά θα τα καταφέρεις, αλλά θα απαιτείς με τον τρόπο σου.καιντην ανάλογη βοήθεια..εγώ κορίτσια ένα πραγμα καταλαβαίνω. Στο συλλογικό ασυνείδητο η μητρότητα είναι συνυφασμένη με την θυσία, οπότε το περιβάλλον σαδιστικά σχεδόν βρίσκει άλλοθι σε αυτό. Και αυτό δυστυχώς μόνο εδώ, γιατί στο εξωτερικό η νοοτροπία είναι η ακριβώς αντίθετη, οι μανουλες πιο χαλαρές και τα παιδιά πιο ανεξάρτητα!!

 

Σε ευχαριστώ για την απάντηση και την υποστηριξη. Ζούσα στο εξωτερικό πολλά χρόνια και έχω υπάρξει αν και προσωρινά μέλος μιας τέτοιας οικογένειας. Πριν πάω, είχα εξιδανικεύσει από τα ξένα πρότυπα σχεδόν τα πάντα σε σημείο που μηδένιζα κάθε τι ελληνικό σε νοοτροπία. Πηγαίνοντας και ζώντας εκεί όμως άλλαξα γνώμη για πολλά θέματα. Αν υπήρχε μια κοινή λογική στον κόσμο θα ήταν όλα υπέροχα. Φυσικα δεν είμαι καθόλου υπέρμαχος του ελληνικού συστήματος να θυσιάζει στο βωμό του καθήκοντος τη γυναίκα ως προσωπικότητα, ύπαρξη, ρόλο κλπ αλλά δεν είμαι και υπέρ αυτών που είδα εκεί που ζούσα. Για παράδειγμα η αντίθεση του να ‘εκτρεφεις’ έναν μοσχαρουλη μέχρι τα 4Ο που να μην πηγαίνει ούτε το πιατο του στο νεροχύτη και να τον έχεις γαλουχήσει με το πρότυπο γυναίκας δουλας, με το να τον διώχνεις από το σπίτι με το που πάει 18 χρονων, ενέχει ενα χάσμα που με τρελαίνει.. Φταίνε πολλά , ειναι μεγάλη συζήτηση, και δεν το βιώνω πρώτη φορά μέσω του συζύγου αλλα το έχω βιώσει και στο δικό μου σπίτι με τον αδερφό μου και τη μητέρα μου σε αντίστοιχους ρόλους .

Δεν ξέρω πως θα αλλάξει αυτό , αν οχι από εμάς και το τι προτυπα δίνουμε στα παιδιά μας. Έχω σκοπό να μην κάνω καμία εξαίρεση στο φύλο και στοχος μου θα ειναι να βγάλω στην κοινωνία παιδιά που θα ξέρουν να σέβονται. Πέραν του θέματος συζύγου, που η έλευση με το δεύτερο παιδί (με μαθηματική ακρίβεια ) ειτε θα μας ενώσει ειτε θα μας χωρίσει καθοτι μέσα μου ειναι σαν δεύτερη ευκαιρία. Το πρόβλημα ειναι ότι δεν θελω να απαιτώ πράγματα από ανθρώπους που το κάνουν με βαριά καρδιά. Κάθε σπίτι, κουβαλάει το δικό του Σταυρό. Στο δικό μας αν ζητήσεις το παραμικρό είναι σαν να υπογραφεις συμβόλαιο αιώνιας υποχρεωσης. 
Νομίζω ότι η θυσία ειναι κατι που μας βγαίνει ενστικτωδώς. Αν δεν είχαμε το μητρικό ένστικτο και τόσες ορμόνες, δεν ξέρω αν θα είχε εξελιχθεί γενικά η ανθρωπότητα. Το πρόβλημα όμως ειναι ότι το συλλογικό ασυνείδητο δεν εχει δημιουργηθεί μόνο του. Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη με αυτό που έγραψες, μακάρι μελλοντικά να αλλάξει όλη αυτή η φιλοσοφία..

[Klaral]

@Afrodite88 μου, μάλλον στο ίδιο σπίτι ζούμε!! Ακριβώς η ίδια αντιμετώπιση, μόνο που μετά το δεύτερο παιδί εγώ δεν άντεξα άλλο και απαίτησα χωρίς ανταλλάγματα. Ακούω ακόμα το "κάνω για εσένα τόσα πολλά", αλλά απαντώ "όσα και όλοι οι άλλοι". Όσο για τον σύζυγό, τι να σου πω, δύσκολη εξίσωση..εμένα ας πούμε δεν μπορεί να βοηθήσει την νύχτα, και δεν φτάνει που κοιμάται σερί, την πέφτει καμία ώρα και κατά την διάρκεια της ημέρας αν δεν δουλεύει. Οπότε, φαντάζεσαι τα νεύρα και την απογοήτευση μου. Κατά τα άλλα όμως  να βοηθά πολύ περισσότερο με την έλευση του δεύτερου μωρού....οπότε κρατά ζωντανή την ελπίδα!!

1 ώρα πρίν, Afrodite88 είπε:

Νομίζω ότι η θυσία ειναι κατι που μας βγαίνει ενστικτωδώς. Αν δεν είχαμε το μητρικό ένστικτο και τόσες ορμόνες, δεν ξέρω αν θα είχε εξελιχθεί γενικά η ανθρωπότητα. Το πρόβλημα όμως ειναι ότι το συλλογικό ασυνείδητο δεν εχει δημιουργηθεί μόνο του. Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη με αυτό που έγραψες, μακάρι μελλοντικά να αλλάξει όλη αυτή η φιλοσοφία..

Έκανα παράθεση ξεχωριστά, μια και είναι το επιστημονικό μου πεδίο και ενθουσιάστηκα !! Απλά και μόνο για την κουβέντα, να παραθέσω ότι αρχαιολογικά προκύπτει, ότι κατά πάσα πιθανότητα τα μωρά δεν είχαν μοναδικούς φροντιστές τους γονείς αλλά όλη την ομάδα homo sapiens. Αργότερα, με την αγροτική επανάσταση, η ανατροφή πέφτει στην μητέρα σε μεγάλο βαθμό, αλλά και στην κοινωνία, στο χωριό. Πολλές φίλες του Αμαζονίου ζουν σε αυτό το μοτίβο ακόμα. Η μανα-θυσια απαντάτε πιο πολύ ως δημιούργημα και ίσως μοχλός καταπίεσης των δυτικών κοινωνιών, όσο δεν χρειάζονται την γυναικεία χειραφέτηση ως μέσω ανάπτυξης της καταναλωτικής δύναμης των γυναικών. Μετά πάμε στο σημερινό μοντέλο, μανα-θυσια, εργαζόμενη, νοικοκυρά και σύζυγος..αδύνατον δηλαδή.. συγγνώμη για την ανάλυση, αλλά τα έχω τόσο καιρό μέσα μου που θα εσκαγα.. βλέπετε, από τότε που έγινα μαμά, πιο πολύ νοιάζουν τους γύρω μου οι μαγειρικές μου ικανότητες, παρά τα πτυχία που με.πολυ.κοπο απέκτησα.....

 

[linaa]

6 ώρες πρίν, Afrodite88 είπε:

Σε ευχαριστώ για την απάντηση και την υποστηριξη. Ζούσα στο εξωτερικό πολλά χρόνια και έχω υπάρξει αν και προσωρινά μέλος μιας τέτοιας οικογένειας. Πριν πάω, είχα εξιδανικεύσει από τα ξένα πρότυπα σχεδόν τα πάντα σε σημείο που μηδένιζα κάθε τι ελληνικό σε νοοτροπία. Πηγαίνοντας και ζώντας εκεί όμως άλλαξα γνώμη για πολλά θέματα. Αν υπήρχε μια κοινή λογική στον κόσμο θα ήταν όλα υπέροχα. Φυσικα δεν είμαι καθόλου υπέρμαχος του ελληνικού συστήματος να θυσιάζει στο βωμό του καθήκοντος τη γυναίκα ως προσωπικότητα, ύπαρξη, ρόλο κλπ αλλά δεν είμαι και υπέρ αυτών που είδα εκεί που ζούσα. Για παράδειγμα η αντίθεση του να ‘εκτρεφεις’ έναν μοσχαρουλη μέχρι τα 4Ο που να μην πηγαίνει ούτε το πιατο του στο νεροχύτη και να τον έχεις γαλουχήσει με το πρότυπο γυναίκας δουλας, με το να τον διώχνεις από το σπίτι με το που πάει 18 χρονων, ενέχει ενα χάσμα που με τρελαίνει.. Φταίνε πολλά , ειναι μεγάλη συζήτηση, και δεν το βιώνω πρώτη φορά μέσω του συζύγου αλλα το έχω βιώσει και στο δικό μου σπίτι με τον αδερφό μου και τη μητέρα μου σε αντίστοιχους ρόλους .

Δεν ξέρω πως θα αλλάξει αυτό , αν οχι από εμάς και το τι προτυπα δίνουμε στα παιδιά μας. Έχω σκοπό να μην κάνω καμία εξαίρεση στο φύλο και στοχος μου θα ειναι να βγάλω στην κοινωνία παιδιά που θα ξέρουν να σέβονται. Πέραν του θέματος συζύγου, που η έλευση με το δεύτερο παιδί (με μαθηματική ακρίβεια ) ειτε θα μας ενώσει ειτε θα μας χωρίσει καθοτι μέσα μου ειναι σαν δεύτερη ευκαιρία. Το πρόβλημα ειναι ότι δεν θελω να απαιτώ πράγματα από ανθρώπους που το κάνουν με βαριά καρδιά. Κάθε σπίτι, κουβαλάει το δικό του Σταυρό. Στο δικό μας αν ζητήσεις το παραμικρό είναι σαν να υπογραφεις συμβόλαιο αιώνιας υποχρεωσης. 
Νομίζω ότι η θυσία ειναι κατι που μας βγαίνει ενστικτωδώς. Αν δεν είχαμε το μητρικό ένστικτο και τόσες ορμόνες, δεν ξέρω αν θα είχε εξελιχθεί γενικά η ανθρωπότητα. Το πρόβλημα όμως ειναι ότι το συλλογικό ασυνείδητο δεν εχει δημιουργηθεί μόνο του. Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη με αυτό που έγραψες, μακάρι μελλοντικά να αλλάξει όλη αυτή η φιλοσοφία..

Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν όμως το να θυσιάσεις την προσωπική σου ευτυχία κ ελευθερια δεν είναι το πιο καλό παράδειγμα ουτε για τα παιδια σου. Δεν βοηθάει ο σύζυγος?? Περνεις τα λεφτά του κ προσλαμβάνεις γυναίκα στο σπίτι χωρίς προειδοποίηση χωρίς τιποτα . Κ λες εγω δεν μπορώ ή θα δουλέψεις για να έχουμε κ μια γυναίκα 2 φορες την εβδομαδα ή θα βοηθάς. Το να λιποθυμας κ να λες ενταξει ωραια επιβιωσα δεν είναι λύση. Ειναι ακριβώς το ίδιο με μια κακοποιημενη γυναίκα που τρωει ξύλο κ λεει ενταξει επιβιωσα άρα όλα οκ . Συγνωμη που σου μιλάω ετσι αλλα ακριβώς ότι μαθαίνουμε να επιβιώσουμε ειναι το πάτημα για ολο το σόι κ για τον συζηγο ότι να ειδες τα κατάφερε άρα στην αρχη απλα ηταν κακομαθημένη κ εκανε υπερβολές κ ψεματα ... 

5 ώρες πρίν, Klaral είπε:

@Afrodite88 μου, μάλλον στο ίδιο σπίτι ζούμε!! Ακριβώς η ίδια αντιμετώπιση, μόνο που μετά το δεύτερο παιδί εγώ δεν άντεξα άλλο και απαίτησα χωρίς ανταλλάγματα. Ακούω ακόμα το "κάνω για εσένα τόσα πολλά", αλλά απαντώ "όσα και όλοι οι άλλοι". Όσο για τον σύζυγό, τι να σου πω, δύσκολη εξίσωση..εμένα ας πούμε δεν μπορεί να βοηθήσει την νύχτα, και δεν φτάνει που κοιμάται σερί, την πέφτει καμία ώρα και κατά την διάρκεια της ημέρας αν δεν δουλεύει. Οπότε, φαντάζεσαι τα νεύρα και την απογοήτευση μου. Κατά τα άλλα όμως  να βοηθά πολύ περισσότερο με την έλευση του δεύτερου μωρού....οπότε κρατά ζωντανή την ελπίδα!!

Έκανα παράθεση ξεχωριστά, μια και είναι το επιστημονικό μου πεδίο και ενθουσιάστηκα !! Απλά και μόνο για την κουβέντα, να παραθέσω ότι αρχαιολογικά προκύπτει, ότι κατά πάσα πιθανότητα τα μωρά δεν είχαν μοναδικούς φροντιστές τους γονείς αλλά όλη την ομάδα homo sapiens. Αργότερα, με την αγροτική επανάσταση, η ανατροφή πέφτει στην μητέρα σε μεγάλο βαθμό, αλλά και στην κοινωνία, στο χωριό. Πολλές φίλες του Αμαζονίου ζουν σε αυτό το μοτίβο ακόμα. Η μανα-θυσια απαντάτε πιο πολύ ως δημιούργημα και ίσως μοχλός καταπίεσης των δυτικών κοινωνιών, όσο δεν χρειάζονται την γυναικεία χειραφέτηση ως μέσω ανάπτυξης της καταναλωτικής δύναμης των γυναικών. Μετά πάμε στο σημερινό μοντέλο, μανα-θυσια, εργαζόμενη, νοικοκυρά και σύζυγος..αδύνατον δηλαδή.. συγγνώμη για την ανάλυση, αλλά τα έχω τόσο καιρό μέσα μου που θα εσκαγα.. βλέπετε, από τότε που έγινα μαμά, πιο πολύ νοιάζουν τους γύρω μου οι μαγειρικές μου ικανότητες, παρά τα πτυχία που με.πολυ.κοπο απέκτησα.....

 

Κ πολύ καλά λες στον συζηγο γιατί πολλοί είναι αυτοί που νομίζουν ότι οι γυναίκες τους ειναι απλα κακομαθημενες. Το θέμα σε μια σχέση ειναι να ειναι κ οι 2 ευτυχισμένοι όχι ο ένας να γινετε θυσία κ ο άλλος απλά να κανει την ζωή του. 

[Afrodite88]

5 ώρες πρίν, Klaral είπε:

@Afrodite88 μου, μάλλον στο ίδιο σπίτι ζούμε!! Ακριβώς η ίδια αντιμετώπιση, μόνο που μετά το δεύτερο παιδί εγώ δεν άντεξα άλλο και απαίτησα χωρίς ανταλλάγματα. Ακούω ακόμα το "κάνω για εσένα τόσα πολλά", αλλά απαντώ "όσα και όλοι οι άλλοι". Όσο για τον σύζυγό, τι να σου πω, δύσκολη εξίσωση..εμένα ας πούμε δεν μπορεί να βοηθήσει την νύχτα, και δεν φτάνει που κοιμάται σερί, την πέφτει καμία ώρα και κατά την διάρκεια της ημέρας αν δεν δουλεύει. Οπότε, φαντάζεσαι τα νεύρα και την απογοήτευση μου. Κατά τα άλλα όμως  να βοηθά πολύ περισσότερο με την έλευση του δεύτερου μωρού....οπότε κρατά ζωντανή την ελπίδα!!

Έκανα παράθεση ξεχωριστά, μια και είναι το επιστημονικό μου πεδίο και ενθουσιάστηκα !! Απλά και μόνο για την κουβέντα, να παραθέσω ότι αρχαιολογικά προκύπτει, ότι κατά πάσα πιθανότητα τα μωρά δεν είχαν μοναδικούς φροντιστές τους γονείς αλλά όλη την ομάδα homo sapiens. Αργότερα, με την αγροτική επανάσταση, η ανατροφή πέφτει στην μητέρα σε μεγάλο βαθμό, αλλά και στην κοινωνία, στο χωριό. Πολλές φίλες του Αμαζονίου ζουν σε αυτό το μοτίβο ακόμα. Η μανα-θυσια απαντάτε πιο πολύ ως δημιούργημα και ίσως μοχλός καταπίεσης των δυτικών κοινωνιών, όσο δεν χρειάζονται την γυναικεία χειραφέτηση ως μέσω ανάπτυξης της καταναλωτικής δύναμης των γυναικών. Μετά πάμε στο σημερινό μοντέλο, μανα-θυσια, εργαζόμενη, νοικοκυρά και σύζυγος..αδύνατον δηλαδή.. συγγνώμη για την ανάλυση, αλλά τα έχω τόσο καιρό μέσα μου που θα εσκαγα.. βλέπετε, από τότε που έγινα μαμά, πιο πολύ νοιάζουν τους γύρω μου οι μαγειρικές μου ικανότητες, παρά τα πτυχία που με.πολυ.κοπο απέκτησα.....

 

Πρέπει να σου πω αρχικά οτι απολαμβάνω να διαβάζω οτι γράφεις. Έχεις υπέροχο τρόπο γραφής, είσαι to the point και ταυτόχρονα αναλυτική όσο πρέπει. Η θεματολογία είναι πολύ ενδιαφέρουσα και αν αυτό είναι το αντικείμενο σου, ζηλευω λίγο γιατί με ενδιαφέρει ιδιαίτερα αυτή η θεματολογία.

Το έχω διαβάσει αυτό που λες , ότι γενικά η κοινωνία εξελίχθηκε λόγω των φροντιστών πέραν της μητέρας. Ήταν πολύ ιδιαίτερο άρθρο και το πιο λυπηρό είναι ότι με βάζει στη σκέψη ότι αντι να προχωράμε μπροστά, πάμε πίσω ολοταχώς.

Πράγματι μαλλον στο ίδιο σπίτι ζούμε , ακριβώς τα ίδια κάνει και ο δικός μου. Το κακό με εμένα είναι ότι πρώτα εξαντλώ όλα τα αποθέματα ευγένειας και μετά βλέπεις ξαφνικά να βγάζω φωτιές από τα αυτιά. Μην νομίζεις ότι δεν τα έχω επικοινωνήσει ή απαιτήσει! Για αυτό το λόγο σταμάτησα και το μαγείρεμα. Μια φορά του είπα, ότι θα εκτιμούσα αν με βοηθούσες λίγο στο παραμικρό, του να αναλάβεις μια φορά του να βρασεις μακαρόνια βρε παιδί μου! Το έκανε αλλά έχει σημασία το πως ; Έπιασε ένα πακέτο από το ντουλάπι ότι να ναι. Το άνοιξε, είδε ότι είναι του παστίτσιου , δεν έκανε τον κόπο να σκύψει να αλλάξει το πακέτο από τα 7Ο που έχω μέσα! Όχι ! Τα πέταξε στην κατσαρόλα τύπου ‘δε βαριεσαι’ και μου τα έφερε μισοβρασμενα. Του λέω μάτια μου ήταν δύσκολο να βάλεις τα σωστα ; Να τα τσεκάρεις λίγο πριν τα βγάλεις ; Να βάλεις από πάνω έτοιμη σάλτσα έστω ή λίγο τυρί ; Τι είναι αυτό ; Εκείνος τα πέταξε τα δικά του δεν μπορούσε να τα φάει φυσικα.. και απάντησε ‘ Αυτό μπόρεσα , αυτό έκανα..

Έχεις δει ποτε έκρηξη ηφαιστείου;
Αυτό έγινε ! Στο άκουσμα και μόνο αυτής της ατάκας του ‘ Αυτό μπορεσα’ γύρισε το σπιτι ανάποδα..  εγώ κάνω τόσο καιρό όσα -υπο νορμαλ συνθήκες - δεν θα μπορούσα ούτε κατά διάνοια. Όλα κόπηκαν μαχαίρι ! Από τότε έγινε ένας τσακωμός και κατάλαβε οτι αν δεν αλλάξει έφυγα! Εκει έγινε μια αξιοσημείωτη αλλαγη…

πρίν από 33 λεπτά , linaa είπε:

Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν όμως το να θυσιάσεις την προσωπική σου ευτυχία κ ελευθερια δεν είναι το πιο καλό παράδειγμα ουτε για τα παιδια σου. Δεν βοηθάει ο σύζυγος?? Περνεις τα λεφτά του κ προσλαμβάνεις γυναίκα στο σπίτι χωρίς προειδοποίηση χωρίς τιποτα . Κ λες εγω δεν μπορώ ή θα δουλέψεις για να έχουμε κ μια γυναίκα 2 φορες την εβδομαδα ή θα βοηθάς. Το να λιποθυμας κ να λες ενταξει ωραια επιβιωσα δεν είναι λύση. Ειναι ακριβώς το ίδιο με μια κακοποιημενη γυναίκα που τρωει ξύλο κ λεει ενταξει επιβιωσα άρα όλα οκ . Συγνωμη που σου μιλάω ετσι αλλα ακριβώς ότι μαθαίνουμε να επιβιώσουμε ειναι το πάτημα για ολο το σόι κ για τον συζηγο ότι να ειδες τα κατάφερε άρα στην αρχη απλα ηταν κακομαθημένη κ εκανε υπερβολές κ ψεματα ... 

Κ πολύ καλά λες στον συζηγο γιατί πολλοί είναι αυτοί που νομίζουν ότι οι γυναίκες τους ειναι απλα κακομαθημενες. Το θέμα σε μια σχέση ειναι να ειναι κ οι 2 ευτυχισμένοι όχι ο ένας να γινετε θυσία κ ο άλλος απλά να κανει την ζωή του. 

Λινά μου δεν παρεξηγώ τον τρόπο που μου τα γράφεις. Καταλαβαίνω απόλυτα την πρόθεση σου για ένα ιδεατό οικογενειακό περιβάλλον ως πρότυπο για τα παιδιά μου αλλά διαφωνώ ως προς την εύκολη περιγραφή σου στην πραγμάτωση όλων αυτών ..

Προσωπικη ευτυχία δεν θυσιάζω, είμαι ευτυχισμένη με την οικογένεια μου, με τις συνθήκες κάποιων πραγμάτων δεν είμαι.
(πχ. Δεν μπορώ δυστυχως να αλλαξω την κακιασμένη την πεθερά μου που μας δημιουργεί συνέχεια θέματα και βοήθεια μηδέν)  

Προσωπική ελευθερία με παιδιά, για μένα είναι αντίθετες έννοιες. Από τη στιγμή που αποφάσισα να φερω στον κόσμο παιδιά, δεν έχω την ελευθερία να τα αφήσω και να φυγω για κάμπινγκ 3 μέρες με τις φίλες μου αυθόρμητα ενα απόγευμα του Σαββάτου. Εξαρτώνται πλήρως από μένα σε τόσο μικρή ηλικία. Και για μένα αυτό είναι μεγάλη θυσία αλλά ταυτόχρονα και επιλογή !
Για μενα αυτό σημαινει ελευθερία ! Αν ήμουν η Αντζέλινα Τζολί και είχα τα λεφτά της και τις νταντάδες, θα έκανα τα ίδια και θα είχα υιοθετήσει και εγώ άλλα 1Ο παιδιά ( που πέραν της πλάκας, είναι όνειρο ζωής για μένα να υιοθετήσω αν μπορέσω) .
 

Δεν στο λέω για να μειώσω τις συμβουλές σου απλά μου φαίνεται πολύ περίεργο να συγκρίνεις δυο ανόμοια πράγματα που σε πρακτικό επίπεδο δεν έχουν συνοχή. Θεωρητικά ναι, είναι κακοποιηση από την ίδια την κοινωνία μας να είναι όλο το βάρος πάνω μας , χωρίς καμία βοήθεια κλπ αλλά το πρόβλημα μου δεν είναι ότι δεν μπορώ να βρω την εύκολη λύση. Θεωρείς ότι δεν έχω σκεφτεί το θέμα της εξωτερικής βοήθειας ; Απλά δεν υπάρχει η δυνατότητα. Έχουμε ρίξει όλα τα λεφτά μας στο σπίτι και επιβιώνουμε με ενα μισθό όσο εγώ δεν μπορώ να εργαστώ λόγω μωρών. Αν δεν έκανα εγώ τη διαχείριση των χρημάτων, δεν θα βγαίναμε οικονομικά να ζήσουμε. Αλλά σε κάποια πράγματα δεν θελω να Κάνω εκπτώσεις πχ στην ποιότητα που θα πάνε τα παιδιά μου και εμείς κλπ. Αυτή τη δεδομένη στιγμή δεν έχουμε τη δυνατότητα για κατι άλλο. Κάνουμε και ενίοτε κάποια εκδρομή πλέον , μια φορά το δίμηνο. Αυτό γιατί ο σύζυγος εργάζεται 6/7 ή και 7/7. Δεν υποτιμώ την κούραση του αλλά δεν σημαίνει ότι μετά  από μια κουραστική μέρα σαν ‘σύντροφος’ του δεν θα κατανοήσω και το δικό του βάρος. Εκείνος έχει πχ την οικονομική ευθύνη επι του παρόντος και σε συνδυασμό με τη νοοτροπία που έχει γαλουχηθεί, έχει πετάξει όλη την ευθύνη με σπίτι, παιδιά, σκυλιά πάνω μου. Σημασία έχει να αλλάξουμε ριζικά τον καταμερισμό ευθύνης. Να σταματήσουμε να είμαστε μόνο εμείς οι κολωνες του σπιτιού. Δυστυχώς όταν είμαι σε ενα σπίτι με άπειρες δουλειές που πρέπει να γίνουν, θα θυσιάσω την εξωτερική μου εμφάνιση. Και ναι το γνωρίζω ποσό σημαντικό είναι για την ψυχολογία μου και έχεις απόλυτο δίκιο αν μιλήσουμε σε βάθος χρόνου.
 

Αλλά ας το δούμε πρακτικά. Υπάρχουν μέρες που δεν προλαβαίνω ούτε μπάνιο να κάνω. Για να κάνω τα μποτε μου πρέπει να θυσιάσω κατι ; Τι θα είναι αυτο ; Το μαγείρεμα ή το τάισμα του παιδιού ; Έχω ήδη αφήσει πίσω τα αχρείαστα πχ σίδερο κλπ. Τι άλλο μένει ; Όλα είναι ζωτικής σημασίας .. Ισχύει ότι με θεωρεί υπερβολική αλλα καθόλου κακομαθημένη. Ξέρει ποια είμαι από πριν κάνουμε παιδιά. Υπερβολική με θεωρεί γιατί φυσικα δεν ξέρει την ανάρρωση της καισαρικης σε συνδυασμό με τον εξαντλητικό θηλασμό, με τις αποστειρώσεις και τα συνεχόμενα ξενύχτια κλπ κλπ. Και ποτε δεν θα μπορεσει να τα μάθει. Δέκατα ανεβάζει και πέφτει ξερός. Αυτά είναι όμως θέμα ενσυναίσθησης. Δεν μου αρέσει το δραμα.. αν πω σε κάποιον πονάω , και μου πει δεν σε βλεπω να πονας, αφού σηκωθηκες, ψωνισες , επαιξες με τη μικρή..Με εξοργίζει!! Δηλαδή αν δεν γίνω Βιρνα Δράκου και δεν βογγάω, μειώνει την αίσθηση του πόνου μου ; Ότι σφίγγω δόντια και παρόλο τον πόνο, κάνω όσο μπορώ, σημαίνει ότι δεν πονάω αρκετά για να είμαι αξια της υποστήριξης τους  ; ( αυτό btw ήταν ατάκα της ιδιας της μάνας μου) 

[linaa]

πρίν από 17 λεπτά , Afrodite88 είπε:

Πρέπει να σου πω αρχικά οτι απολαμβάνω να διαβάζω οτι γράφεις. Έχεις υπέροχο τρόπο γραφής, είσαι to the point και ταυτόχρονα αναλυτική όσο πρέπει. Η θεματολογία είναι πολύ ενδιαφέρουσα και αν αυτό είναι το αντικείμενο σου, ζηλευω λίγο γιατί με ενδιαφέρει ιδιαίτερα αυτή η θεματολογία.

Το έχω διαβάσει αυτό που λες , ότι γενικά η κοινωνία εξελίχθηκε λόγω των φροντιστών πέραν της μητέρας. Ήταν πολύ ιδιαίτερο άρθρο και το πιο λυπηρό είναι ότι με βάζει στη σκέψη ότι αντι να προχωράμε μπροστά, πάμε πίσω ολοταχώς.

Πράγματι μαλλον στο ίδιο σπίτι ζούμε , ακριβώς τα ίδια κάνει και ο δικός μου. Το κακό με εμένα είναι ότι πρώτα εξαντλώ όλα τα αποθέματα ευγένειας και μετά βλέπεις ξαφνικά να βγάζω φωτιές από τα αυτιά. Μην νομίζεις ότι δεν τα έχω επικοινωνήσει ή απαιτήσει! Για αυτό το λόγο σταμάτησα και το μαγείρεμα. Μια φορά του είπα, ότι θα εκτιμούσα αν με βοηθούσες λίγο στο παραμικρό, του να αναλάβεις μια φορά του να βρασεις μακαρόνια βρε παιδί μου! Το έκανε αλλά έχει σημασία το πως ; Έπιασε ένα πακέτο από το ντουλάπι ότι να ναι. Το άνοιξε, είδε ότι είναι του παστίτσιου , δεν έκανε τον κόπο να σκύψει να αλλάξει το πακέτο από τα 7Ο που έχω μέσα! Όχι ! Τα πέταξε στην κατσαρόλα τύπου ‘δε βαριεσαι’ και μου τα έφερε μισοβρασμενα. Του λέω μάτια μου ήταν δύσκολο να βάλεις τα σωστα ; Να τα τσεκάρεις λίγο πριν τα βγάλεις ; Να βάλεις από πάνω έτοιμη σάλτσα έστω ή λίγο τυρί ; Τι είναι αυτό ; Εκείνος τα πέταξε τα δικά του δεν μπορούσε να τα φάει φυσικα.. και απάντησε ‘ Αυτό μπόρεσα , αυτό έκανα..

Έχεις δει ποτε έκρηξη ηφαιστείου;
Αυτό έγινε ! Στο άκουσμα και μόνο αυτής της ατάκας του ‘ Αυτό μπορεσα’ γύρισε το σπιτι ανάποδα..  εγώ κάνω τόσο καιρό όσα -υπο νορμαλ συνθήκες - δεν θα μπορούσα ούτε κατά διάνοια. Όλα κόπηκαν μαχαίρι ! Από τότε έγινε ένας τσακωμός και κατάλαβε οτι αν δεν αλλάξει έφυγα! Εκει έγινε μια αξιοσημείωτη αλλαγη…

Λινά μου δεν παρεξηγώ τον τρόπο που μου τα γράφεις. Καταλαβαίνω απόλυτα την πρόθεση σου για ένα ιδεατό οικογενειακό περιβάλλον ως πρότυπο για τα παιδιά μου αλλά διαφωνώ ως προς την εύκολη περιγραφή σου στην πραγμάτωση όλων αυτών ..

Προσωπικη ευτυχία δεν θυσιάζω, είμαι ευτυχισμένη με την οικογένεια μου, με τις συνθήκες κάποιων πραγμάτων δεν είμαι.
(πχ. Δεν μπορώ δυστυχως να αλλαξω την κακιασμένη την πεθερά μου που μας δημιουργεί συνέχεια θέματα και βοήθεια μηδέν)  

Προσωπική ελευθερία με παιδιά, για μένα είναι αντίθετες έννοιες. Από τη στιγμή που αποφάσισα να φερω στον κόσμο παιδιά, δεν έχω την ελευθερία να τα αφήσω και να φυγω για κάμπινγκ 3 μέρες με τις φίλες μου αυθόρμητα ενα απόγευμα του Σαββάτου. Εξαρτώνται πλήρως από μένα σε τόσο μικρή ηλικία. Και για μένα αυτό είναι μεγάλη θυσία αλλά ταυτόχρονα και επιλογή !
Για μενα αυτό σημαινει ελευθερία ! Αν ήμουν η Αντζέλινα Τζολί και είχα τα λεφτά της και τις νταντάδες, θα έκανα τα ίδια και θα είχα υιοθετήσει και εγώ άλλα 1Ο παιδιά ( που πέραν της πλάκας, είναι όνειρο ζωής για μένα να υιοθετήσω αν μπορέσω) .
 

Δεν στο λέω για να μειώσω τις συμβουλές σου απλά μου φαίνεται πολύ περίεργο να συγκρίνεις δυο ανόμοια πράγματα που σε πρακτικό επίπεδο δεν έχουν συνοχή. Θεωρητικά ναι, είναι κακοποιηση από την ίδια την κοινωνία μας να είναι όλο το βάρος πάνω μας , χωρίς καμία βοήθεια κλπ αλλά το πρόβλημα μου δεν είναι ότι δεν μπορώ να βρω την εύκολη λύση. Θεωρείς ότι δεν έχω σκεφτεί το θέμα της εξωτερικής βοήθειας ; Απλά δεν υπάρχει η δυνατότητα. Έχουμε ρίξει όλα τα λεφτά μας στο σπίτι και επιβιώνουμε με ενα μισθό όσο εγώ δεν μπορώ να εργαστώ λόγω μωρών. Αν δεν έκανα εγώ τη διαχείριση των χρημάτων, δεν θα βγαίναμε οικονομικά να ζήσουμε. Αλλά σε κάποια πράγματα δεν θελω να Κάνω εκπτώσεις πχ στην ποιότητα που θα πάνε τα παιδιά μου και εμείς κλπ. Αυτή τη δεδομένη στιγμή δεν έχουμε τη δυνατότητα για κατι άλλο. Κάνουμε και ενίοτε κάποια εκδρομή πλέον , μια φορά το δίμηνο. Αυτό γιατί ο σύζυγος εργάζεται 6/7 ή και 7/7. Δεν υποτιμώ την κούραση του αλλά δεν σημαίνει ότι μετά  από μια κουραστική μέρα σαν ‘σύντροφος’ του δεν θα κατανοήσω και το δικό του βάρος. Εκείνος έχει πχ την οικονομική ευθύνη επι του παρόντος και σε συνδυασμό με τη νοοτροπία που έχει γαλουχηθεί, έχει πετάξει όλη την ευθύνη με σπίτι, παιδιά, σκυλιά πάνω μου. Σημασία έχει να αλλάξουμε ριζικά τον καταμερισμό ευθύνης. Να σταματήσουμε να είμαστε μόνο εμείς οι κολωνες του σπιτιού. Δυστυχώς όταν είμαι σε ενα σπίτι με άπειρες δουλειές που πρέπει να γίνουν, θα θυσιάσω την εξωτερική μου εμφάνιση. Και ναι το γνωρίζω ποσό σημαντικό είναι για την ψυχολογία μου και έχεις απόλυτο δίκιο αν μιλήσουμε σε βάθος χρόνου.
 

Αλλά ας το δούμε πρακτικά. Υπάρχουν μέρες που δεν προλαβαίνω ούτε μπάνιο να κάνω. Για να κάνω τα μποτε μου πρέπει να θυσιάσω κατι ; Τι θα είναι αυτο ; Το μαγείρεμα ή το τάισμα του παιδιού ; Έχω ήδη αφήσει πίσω τα αχρείαστα πχ σίδερο κλπ. Τι άλλο μένει ; Όλα είναι ζωτικής σημασίας .. Ισχύει ότι με θεωρεί υπερβολική αλλα καθόλου κακομαθημένη. Ξέρει ποια είμαι από πριν κάνουμε παιδιά. Υπερβολική με θεωρεί γιατί φυσικα δεν ξέρει την ανάρρωση της καισαρικης σε συνδυασμό με τον εξαντλητικό θηλασμό, με τις αποστειρώσεις και τα συνεχόμενα ξενύχτια κλπ κλπ. Και ποτε δεν θα μπορεσει να τα μάθει. Δέκατα ανεβάζει και πέφτει ξερός. Αυτά είναι όμως θέμα ενσυναίσθησης. Δεν μου αρέσει το δραμα.. αν πω σε κάποιον πονάω , και μου πει δεν σε βλεπω να πονας, αφού σηκωθηκες, ψωνισες , επαιξες με τη μικρή..Με εξοργίζει!! Δηλαδή αν δεν γίνω Βιρνα Δράκου και δεν βογγάω, μειώνει την αίσθηση του πόνου μου ; Ότι σφίγγω δόντια και παρόλο τον πόνο, κάνω όσο μπορώ, σημαίνει ότι δεν πονάω αρκετά για να είμαι αξια της υποστήριξης τους  ; ( αυτό btw ήταν ατάκα της ιδιας της μάνας μου) 

Κοίτα κ εγώ μονη μου ειμαι κ ο σύζυγος λείπει αρκετούς μήνες.  Ούτε σημαντική βοήθεια μπορούσα να ζητήσω από άλλους.  Ούτε θυσιασα την ασφάλεια του παιδιού για να κάνω την ζωή μου. Ομως αυτο ειναι διαφορετικό απτο να υποφέρεις σωματικά κ ψυχικά επειδή θέλεις απλα λιγο βοήθεια. 

Δηλαδή τι εννοώ φυσικά όταν έχεις μωρό δεν θα φύγεις για τριήμερο. Ομως 1 ωρα που θα γυρίσει ο σύζυγος σπιτι θα πρέπει να έχεις τον χρόνο να κάνεις ένα μπάνιο κ όχι να πλένεις τα πιάτα κ να απλώνεις τα ρούχα. 

Όπως επίσης 2 ωρες την εβδομαδα να μπορει ο αντρας σου κ να ξερει να κραταει το μωρό ώστε να βγεις λιγο εξω να περπατήσεις ή να δεις μια φίλη σου. Νομιζω αυτά δεν είναι υπερβολικά ούτε αφορούν την αντζελινα τζολι. Αυτά γίνονται ειδικά όταν το μωρό είναι μικρό . Κ φυσικα τα λεφτά δεν φτάνουν για εξωτερική βοήθεια αλλα όταν κ ο άλλος δεν καταλαβαινει πρέπει να μπει το όριο σου. 

Δεν σημαίνει ότι όλα θα ειναι στην εντελεια φυσικα αλλα θα μπορείς κ εσύ να αναπνεύσεις.  Δεν σημαίνει ότι κανεις παιδι κ παει μετα εσυ πεθαίνεις για 3 χρόνια επειδή δεν υπάρχουν τα λεφτά. Λύσεις υπάρχουν αν θελει κ ο άλλος άνθρωπος που μένετε μαζί.  Αν δεν θελει τότε κατι παει λάθος.  

[Klaral]

@linaa μου εσύ σωστά τα λες αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις δυστυχώς όλα αυτά μένουν στην θεωρία. Δεν μπορείς να πείσεις κάποιον που δεν θέλει, ή δεν μπορεί τελικά, να σε βοηθήσει με οποιοδήποτε τρόπο. Κοιτάς να βρεις αλλιώς την άκρη σου, αυτό όμως περνει χρόνο, έχει κόστος και μπορεί να μην συμβαδίζει και με την πεπατημένη. Σε κάθε περίπτωση, δεν σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά ότι κάτι δεν επικοινωνηθηκε σωστά..

@Afrodite88, χίλια ευχαριστώ!! Κάπου, σε κάποια άλλη ζωή νομίζω, ήμουν αρχαιολόγος και έκανα έρευνες πάνω στις δυτικές κοινωνίες του μεσαίωνα... Τώρα πασχίζω να διαβάσω κάθε βράδυ μια-δυο σελίδες από το βιβλίο που με ενδιαφέρει. 

Δεν θα προτείνω υπομονή, βασικά δεν θα προτείνω τίποτα γιατί σιχαίνομαι τις συμβουλές. Το μόνο που κάνω πια εγώ, και όχι πάντα, είναι να προσπαθώ έστω να είμαι σαφής στους γύρω μου, όπως έκανες και εσύ με τον σύζυγό και ήρθαν τα πράγματα τουμπα.

ΥΓ1 Και εμένα η μανούλα όλο γλύκα όταν κάτι δεν πάει καλά χαχάαχα

ΥΓ2 Προς την θεματοθετρια: Κοίτα το θέμα των πονοκεφάλων, δεν είναι αστείο, εμένα με έστειλαν στα επείγοντα για αξονική και ήταν από στρες!! 

 

 

 

 

[Afrodite88]

πρίν από 44 λεπτά , linaa είπε:

Κοίτα κ εγώ μονη μου ειμαι κ ο σύζυγος λείπει αρκετούς μήνες.  Ούτε σημαντική βοήθεια μπορούσα να ζητήσω από άλλους.  Ούτε θυσιασα την ασφάλεια του παιδιού για να κάνω την ζωή μου. Ομως αυτο ειναι διαφορετικό απτο να υποφέρεις σωματικά κ ψυχικά επειδή θέλεις απλα λιγο βοήθεια. 

Δηλαδή τι εννοώ φυσικά όταν έχεις μωρό δεν θα φύγεις για τριήμερο. Ομως 1 ωρα που θα γυρίσει ο σύζυγος σπιτι θα πρέπει να έχεις τον χρόνο να κάνεις ένα μπάνιο κ όχι να πλένεις τα πιάτα κ να απλώνεις τα ρούχα. 

Όπως επίσης 2 ωρες την εβδομαδα να μπορει ο αντρας σου κ να ξερει να κραταει το μωρό ώστε να βγεις λιγο εξω να περπατήσεις ή να δεις μια φίλη σου. Νομιζω αυτά δεν είναι υπερβολικά ούτε αφορούν την αντζελινα τζολι. Αυτά γίνονται ειδικά όταν το μωρό είναι μικρό . Κ φυσικα τα λεφτά δεν φτάνουν για εξωτερική βοήθεια αλλα όταν κ ο άλλος δεν καταλαβαινει πρέπει να μπει το όριο σου. 

Δεν σημαίνει ότι όλα θα ειναι στην εντελεια φυσικα αλλα θα μπορείς κ εσύ να αναπνεύσεις.  Δεν σημαίνει ότι κανεις παιδι κ παει μετα εσυ πεθαίνεις για 3 χρόνια επειδή δεν υπάρχουν τα λεφτά. Λύσεις υπάρχουν αν θελει κ ο άλλος άνθρωπος που μένετε μαζί.  Αν δεν θελει τότε κατι παει λάθος.  

Τώρα συμφωνούμε σε όλα! Αυτο είναι η ρίζα του προβλήματος. Ότι μέχρι να αποκτήσετε κοινές ευθύνες και ενώ γνωρίζεις το ποιον του ανθρωπου που είστε μαζί, βγαίνουν πτυχές του χαρακτήρα του που σου φαίνονται εξωγήινες! Πράγματα όπως όλα αυτά που περιγράφεις ενώ στη δίκη σου και στη δίκη μου λογική φαίνονται απόλυτα λογικά και ότι εννοούνται, στη δίκη του πάλι όχι. Όλα αυτά που λες τα έχω επικοινωνήσει αλήθεια. Απλά θα προτιμούσα να μην χρειαζοταν να φτάνω στα πρόθυρα νευρικής κρίσης  κάθε φορά για να γίνονται κάποιες μικρές πρόοδοι.. είναι εξουθενωτικό! Ξέρεις απ που πηγάζει ; Όχι από την μη θέληση του να βοηθήσει, αλλά ότι έχει μάθει να τα έχει όλα έτοιμα. Έτσι έχει γαλουχηθεί ο Έλληνας άντρας και για αυτό εκνευρίζομαι να βλεπω γονείς να ξεχωρίζουν πρότυπα. Από την κλισέ επιλογή χρωμάτων τύπου ‘ αυτό είναι για κοριτσάκια και αυτό για αγοράκια’ σε εντελώς εφαρμοσμένες πρακτικές σε κάθε ελληνικό σπίτι ‘ αυτές οι δουλειές είναι για κορίτσια και αυτές για αγόρια’. Δυστυχώς οι αιώνιοι τσακωμοί με τη μάνα μου για τη διάκριση αυτή επι χρόνια, μου χτύπησαν την πόρτα και στο δικό μου σπίτι. Και θεωρώντας μέχρι τώρα ότι ο δικός μου άντρας δεν έχει τα κοινά χαρακτηριστικά του νεοέλληνα καναπεδακια! Και αληθεια δεν ήταν έτσι, έσκασαν όλα αυτά με την έλευση του παιδιού.. Σε βλέπουν σαν μάνα τους και χάνεις και εσυ κάθε όρεξη απέναντι σε κάποιον που τον βλέπεις παιδί να τον αντιμετωπίσεις σαν ενήλικα. Είναι θεωρώ τα προβλήματα των σύγχρονων σχέσεων. Κατάλοιπα πατριαρχικά που έχουν ριζώσει και στη σύγχρονη ζωή.. 

Βεβαια μετά τον τελευταίο τσακωμό που είχαμε ( μετρημένοι στα πεντε δαχτυλα οι τσακωμοί μας όλα αυτά τα χρόνια) έχουν αλλάξει παρά πολλά πράγματα. Το να θέλει ομως έστω να μάθει πεντε πράγματα αν πχ εγώ αρρωστήσω να ξέρει έστω με τι τρέφεται το παιδι θα ήταν μεγάλη ανάσα για μένα. Όσον αφορά το κομμάτι του να πάω για ένα καφέ με μια φίλη μου δεν υπάρχει ακριβως για αυτό το λόγο. Δεν ξέρει τι να κάνει αν έστω και το παιδι πεινάσει. Οποτε δεν αισθάνομαι ήρεμη να φυγω και να τον αφήσω με το μωρο. Κάνουμε baby steps σε αυτό λες και τον εκπαιδεύω από την αρχή για όλα . Έχουμε δρόμο ακόμα αλλά θα προτιμούσα όλα αυτά να ήταν ευνόητα από μεριάς του κ μέσα σ’ όλα να μην είχα και τη διαπαιδαγώγηση του !!

 

πρίν από 56 λεπτά , Klaral είπε:

@Afrodite88, χίλια ευχαριστώ!! Κάπου, σε κάποια άλλη ζωή νομίζω, ήμουν αρχαιολόγος και έκανα έρευνες πάνω στις δυτικές κοινωνίες του μεσαίωνα... Τώρα πασχίζω να διαβάσω κάθε βράδυ μια-δυο σελίδες από το βιβλίο που με ενδιαφέρει. 

Δεν θα προτείνω υπομονή, βασικά δεν θα προτείνω τίποτα γιατί σιχαίνομαι τις συμβουλές. Το μόνο που κάνω πια εγώ, και όχι πάντα, είναι να προσπαθώ έστω να είμαι σαφής στους γύρω μου, όπως έκανες και εσύ με τον σύζυγό και ήρθαν τα πράγματα τουμπα.

ΥΓ1 Και εμένα η μανούλα όλο γλύκα όταν κάτι δεν πάει καλά χαχάαχα

ΥΓ2 Προς την θεματοθετρια: Κοίτα το θέμα των πονοκεφάλων, δεν είναι αστείο, εμένα με έστειλαν στα επείγοντα για αξονική και ήταν από στρες!! 

 

 

 

 

Μεγάλη κουβέντα ανοίγεις, μετά τις εγκυμοσυνες , πιστεύω ότι έχει πέσει το iq μου κατι δεκάδες μονάδες. Παλιότερα διάβαζα συνέχεια και έγραφα πολύ. Τώρα μετά βίας συντάσσω mail και τη λίστα του σούπερ μαρκετ. Κάποια στιγμή από τα σαρδάμ και την αφηρημάδα νόμιζα ότι είχα πάθει μικροεγκεφαλικό. Αναρωτιόμουν δε, μήπως μας κάνει η φύση λίγο χαζές με το που γεννάμε, για να μπορέσουμε να κάνουμε το αδιανόητο. 
 

Το να βάζω όρια το έμαθα με πολύ σκληρό τρόπο. Άφησα πίσω τις χαζοευγένειες και είπα άλλο γενικοί τρόποι άλλο να δυστυχώ εγώ στο βωμό της ευτυχίας των άλλων μην τους κακοκαρδίσουμε. Κ όταν τελικά το αποφασίζεις , και φαίνεται οτι το εννοείς, γίνονται αλλαγές. Εγώ άρχισα να παίρνω ανάσες όταν ξεκίνησα να τους βάζω όλους στη θέση τους με όποιο κοστος και ήταν πολύ λυτρωτικό.  Στην τελική όπως στρώνει ο καθένας κοιμάται, και εφόσον μπορώ να ορίσω την έκβαση κάποιων πραγμάτων, δεν υπολογίζω πλέον γιαγιάδες παππούδες κλπ, μόνο οτι θεωρώ σωστό. Οταν δεν έχεις υποστηρικτικό περιβάλλον , κάπου να ξερεις οτι μπορεις να ακουμπήσεις έστω στα δύσκολα, είναι πολύ ψυχοφθόρο.. Αν είχα βοήθεια θα ήταν σαφέστατα πολύ καλύτερη η ψυχολογία μου, αλλα όταν χρειάστηκα είδα την θεωρία όλων ! 
Υγ. Αυτο με τις δυτικές κοινωνίες του μεσαίωνα, αν το ξεκινήσεις σε έρευνα, προτίθεμαι για βοηθός..