Κουρασμενες νεες μαμαδες

[Sissaki89]

14 ώρες πρίν, Klaral είπε:

Καλησπέρα σε όλες!! Ελπίζω να είστε καλά..εμένα σήμερα η κούραση έχει βαρεσει κόκκινα και η ψυχολογία μηδέν..θα καταχραστω λίγο το θέμα, γιατί η αλήθεια είναι αλλού κατανόηση δεν βρίσκω. Στην δική μου περίπτωση, η κούραση προέρχεται και από το γεγονός ότι ο "μεγάλος" μου γιος είναι μια ειδική περίπτωση. Από βρεφακι καταλαβαίναμε ότι κάπως διαφέρει, αλλά δεν δώσαμε ιδιαίτερη σημασία. Όταν 10 μηνών άρχισαν οι λεξουλες πάλι είπαμε εντάξει, είναι λίγο μπροστά..μέχρι που 15 μηνών η φοβερή γιατρός του, σε μια επίσκεψη μας ενημέρωσε ότι ο μικρός είναι μάλλον χαρισματικός και συνέστησε αξιολόγηση από αναπτυξιολογο. Η διάγνωση ήταν χαρισματικοτητα χωρίς συνύπαρξη κάποιου συνδρόμου. Η αντιληπτική του ικανότητα όταν ήταν 21 μηνών αντιστοιχούσε σε παιδί 4 ετών και η λεκτική ήταν αντίστοιχη των 3 ετών. Θέλω να με πιστέψετε, δεν τα γράφω αυτά γιατί είμαι η ψωνισμενη μάνα κουκουβάγια. Δεν είναι απαραίτητα ευτυχία αυτό το χάρισμα. Έχω ένα υπέροχο παιδί, που έχει τα ξεσπάσματα ενός 2χρονου, 3χρονου και 4χρονου μαζί και ζητάει την αμέριστη προσοχή μου, και ένα γλυκύτατο βρεφακι σχεδόν 5 μηνών που απλά θέλει την μαμά του. Και όλο τον περίγυρο να μου υπενθυμίζει πόσο υπεύθυνη είμαι για την σωστή ανατροφή του, ενώ εγώ δεν προλαβαίνω καλά καλά να πάω τουαλέτα. Και τους γονείς στις δραστηριότητες που κάνει, γιατί σταθμό δεν πήγε λόγω του μικρού, να με κοιτάνε με απορία και διάθεση κριτική όταν ο μικρός αποφασίζει ότι δεν του ταιριάζει μια δραστηριότητα ή θέλει να εξερευνήσει τον χώρο, ή να ασχοληθεί με παιχνίδια που δεν είναι διαθέσιμα λόγω της ηλικίας του. Επίσης, λόγω της ιδιαιτερότητας του, ο μικρός δεν χρειάζεται πολλές ώρες ύπνου, με αποτέλεσμα να ξυπνάει 6 ώρα το πρωί. Οπότε κάντε με εικόνα σήμερα στην δραστηριότητα, κομμάτια από την αϋπνία γιατί θηλάζω και τον μικρούλη, να προσπαθώ να εξηγήσω και σε επικριτικές μανουλες, ότι ο γιος μου δεν είναι ένα ανοριοτο παιδάκι, αλλά ένα παιδάκι διαφορετικό, λίγο πιο έντονο και με έμφυτη περιέργεια για τα πάντα. Συν ότι παρότι είναι πολύ κοινωνικός, είναι πολύ ταλαντούχος και στο να δείχνει αν συμπαθεί ή όχι τους γύρω του, και μάλλον το συγκεκριμένο περιβάλλον δεν τον εμπνέει ιδιαίτερα..κουράστηκα ψυχολογικά να ακούω συμβουλές και νουθεσίες από ανθρώπους που ιδέα δεν έχουν για την συγκεκριμένη περίπτωση, και σωματικά να προσπαθώ να του κρατήσω το ενδιαφέρον σε ότι μπορεί να τον απασχολήσει για λίγο και είναι δραστηριότητα ανάλογη της ηλικίας του..γυρνούσαμε σήμερα σπίτι και έτρεχαν τα μάτια μου..ξέρω ότι κατά πάσα πιθανότητα όλα θα εξελιχθούν όπως πρέπει και του αρμόζει, αλλά τώρα μου φαίνονται βουνό. Και ξέρω ότι μεγαλώνοντας θα είναι βαθιά μόνος όσους και να έχει γύρω του.. συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο, αλλά είναι από τις σπάνιες φορές που η ψυχολογική μου κούραση είναι χειρότερη από την σωματική..

Καλημέρα! Ελπίζω να αισθάνεσαι ήδη καλύτερα. Δυστυχώς η ψυχολογικη κουραση είναι πολύ χειρότερη απ' την σωματική και φυσικά πολύ πιο δυσκολη στο να την διαχειριστούμε...

Μην έχεις τύψεις κανείς ότι καλύτερο για το αγοράκι σου και μόνο ότι έχεις ψάξει το θέμα πήγατε σε αναπτυξιολογο εντοπίσατε το ότι το παιδί είναι χαρισματικο είναι δείγμα ότι ασχολείστε με το παιδί και θέλετε να του δημιουργήσετε τις καλύτερες προϋποθέσεις για το μέλλον. 

Να σε ρωτήσω αν μένεις Θεσσαλονίκη η Αθήνα γνωρίζεις ότι υπάρχουν χώροι για δραστηριότητες για χαρισματικα παιδιά; Θα μπορούσες να τον ξεκινήσεις σε τέτοιους χώρους ώστε να έχει επαφές με αντικείμενα που δεν θα βαριέται και θα βρει και παιδιά που ισως έχουν περισσότερα κοινά.

Επίσης όπως λογικά θα ξέρεις τα χαρισματικα παιδιά στην πλειοψηφία τους έχουν κλίση στην μουσική και στα εικαστικά. Μήπως αν ξεκινούσε μια τέτοια δραστηριότητα θα μπορούσε και να εξελιχθεί και να διοχετεύσει δημιουργικά την ενέργεια και την περιέργεια του για μάθηση και εξερεύνηση. ( Αυτό μπορεί να συμβεί ανεξάρτητα απ' το αν είσαι σε κάποιο αστικό κέντρο η σε κάποια επαρχιακή πόλη).

Το μωρό σου πάνω απ' όλα σε χρειάζεται συναισθηματικά εσυ είσαι η σταθερά του,.συνέχισε την καλή δουλειά και πότε στην ζωή του δεν θα είναι μόνος ανεξάρτητα από το πόσο χαρισματικός θα είναι. Η συναισθηματική νοημοσύνη μας εξασφαλίζει ότι μπορούμε να κατανοήσουμε τους γύρω μας και να ζήσουμε ευτυχισμένοι και ευτυχώς αυτή αναπτύσσεται και δυναμώνει!

[vasilia90]

On 2/11/2022 at 7:48 ΠΜ, Rita1982 είπε:

Καλημέρα!

Ναι,εννοείται ότι κανουμε συγκοιμηση,αλλιώς δεν γίνεται. Θέλω όμως να την βαλω επιτελους στο κρεβάτι της. Κάθε μέρα λέω ότι θα το κάνω,ομως οταν ερχεται η νύχτα η κούραση μου αλλάζει πάντα γνώμη και λέω από αύριο (σαν τη διαιτα).

Διάβασα για την παλινδρομηση ύπνου, όμως δεν ξέρω αν ταιριάζει στην περίπτωση μας λόγω του μεγάλου χρονικού διαστήματος στο οποίο συμβαίνει αυτη η κατάσταση. Ουσιαστικά το μωρό κοιμόταν τη νύχτα χωρίς διακοπή μόνο από 4 έως 6 μηνών περίπου, όμως και πάλι την ξυπνούσα εγώ για να θηλάσει, γιατί είναι και χαμηλά στις καμπύλες ανάπτυξης. Έκτοτε,από αρχές καλοκαιριού έχουμε από 2 έως και 10 αφυπνίσεις μέσα στη νύχτα. Προσπάθησα από νωρίς για πιπιλα όμως δεν την πήρε. Ακόμα προσπαθώ,έχω αγοράσει ότι μάρκα κυκλοφορεί,αλλά μάταια. Αυτός είναι και ένας από τους βασικούς λόγους που δεν προσπάθησα να αποθηλασω,γιατί δεν μπορώ να φανταστώ τι θα γίνεται τη νύχτα όταν ξυπνάει.

Συγνώμη για το μακροσκελές κείμενο...

Δοκιμασες τις bibs??πιπιλες??και εμεις πηραμε οτι εταιρεια υπαρχει κ στο τελος ανακαλυψαμε αυτες..μου την πηρε αμεσως και τωρα ηρεμουμε με αυτη και θηλαζουμε κιολας

[Rita1982]

πρίν από 13 λεπτά , Lilak90 είπε:

Δοκιμασες τις bibs??πιπιλες??και εμεις πηραμε οτι εταιρεια υπαρχει κ στο τελος ανακαλυψαμε αυτες..μου την πηρε αμεσως και τωρα ηρεμουμε με αυτη και θηλαζουμε κιολας

Τις δοκίμασα κι αυτές, πρόσφατα ομως. Πήρα αυτές με θηλή από καουτσούκ. Τίποτα,μόνο σαν μασητικα τις χρησιμοποιεί. Μενει μόνο να τις δώσω όταν ξυπναει τη νυχτα,που είναι μεταξύ ύπνου και ξύπνου μήπως και ξεγελαστει,αν και δεν το πιστεύω. Ευχαριστώ πολύ για τη συμβουλή πάντως!!!

[vasilia90]

Υπομονη,υπομονη,υπομονη και ολα θα περασουν κοριτσια δεν μπορουμε να κανουμε κατι αλλο...ειμαστε ολες αξιεπαινες που μεγαλωνουμε χωρις βοηθεια τα παιδακια μας!!εμενα ο αντρας μου φευγει 6 το πρωι και επιστρεφει 11 το βραδυ,μονη μου λοιπον ολη μερα με το αγχος(κακη παρεα) με τις ζαλαδες μου,την κακη ψυχολογια μου που δεν εχω χερι βοηθειας και πιο πολυ φοβαμαι μην παθω τπτ και τι θα γινει το παιδι μου..αλλα καθε μερα λεω παροδικο ειναι θα περασει!!

[Singer]

On 3/11/2022 at 3:39 ΜΜ, Afrodite88 είπε:

Αν εξαιρέσεις το κομμάτι της βοήθειας, ταυτιστηκα σε όλα τα υπόλοιπα, είναι σαν να τα είχα γράψει εγώ. Όπως είπες είναι λυπηρό και παρήγορο ταυτόχρονα ότι δεν είμαστε μόνο εμείς που αισθανόμαστε έτσι. 
Απο προσωπική εμπειρία θα σου πω ότι αφενός μεν έκανες πολύ καλά που του μίλησες. Εγώ έκανα το λάθος μετά από κάποιες εισαγωγες που του είχα κάνει στο θέμα και είδα τοίχο, να τον περιμένω να τα καταλάβει από μόνος του. Όχι μόνο δεν έγινε ποτέ, όχι μόνο πήγαινε από το κακό στο χειρότερο, ήταν τόσα πολλά στο παρασκήνιο από την οικογένεια του και την γενικότερη κατάσταση , σε σημείο που είχα μαζέψει τρελα νεύρα. Έφτασα στο σημείο να κάνω δυο τρελά ξεσπάσματα γιατί δεν άντεχα άλλο. Εκεί είναι και το αστείο, αντί να συνειδητοποιήσουν ότι πράγματι έχεις φτάσει στα άκρα σου, σε περνάνε και τρελή ή τα ρίχνουν σε ορμόνες.. Με την κορυφαία έκφραση που μπορεί να σε στείλει τρελοκομείο ‘ Μιλάνε οι ορμόνες τώρα, δεν τα σκέφτεσαι αυτά που λες’. Εκεί ανάβουν όλα τα κόκκινα λαμπάκια ταυτόχρονα. 
Δεν θεωρώ λοιπόν ότι κανένας άντρας ΠΟΤΕ δεν θα καταλάβει τι περνάς αν δεν γεννήσει , θηλάσει και μια λίστα χωρίς τελειωμό. Δεν υπάρχει αυτή η ενσυναισθηση από μεριάς τους γιατί είναι η φύση τους τέτοια, βάλε και το γεγονός ότι είναι σχεδόν όλοι κακομαθημένοι από τις Ελληνίδες μαμάδες και δένει το γλυκό.  Όσον αφορά την ερωτική σου ζωή, αν βρεις μαμά λεχώνα που τα τραβάει όλα μόνη της και έχει και όρεξη για σεχ, δειξ’την μου να μας δώσει τα φώτα της. Εννοειται πως περνάμε ασεξουαλ φάση και εννοειται ότι αυτο υπόκειται όχι μόνο σε σωματική κούραση αλλά κυρίως σε ψυχολογική.. είχα διαβάσει ένα φοβερό άρθρο για αυτό το θέμα και σταμάτησα να νιώθω ότι εχω εγώ πρόβλημα. Ήταν κατατοπιστικότατο!! Αν το βρω θα στο στείλω! Έδωσα έμφαση σε αυτό το θεμα γιατί είναι ταμπού κ επηρεάζει πολύ την ψυχολογία σου. 

Δυστυχώς πέρασα πολλά πολλά περισσότερα ενώ ήμουν λεχώνα τα οποία θα μπορούσαν να στείλουν ψυχολόγο σε άλλο ψυχολόγο!! Η κούραση είναι κατι που θα μας συνοδεύει για αρκετά χρόνια δυστυχώς, προσπάθησε να  βλέπεις τα θετικά και να σκέφτεσαι οτι είναι παροδικό.. εμένα μόνο αυτό με κρατάει σαν σκέψη .. οτι οκ θα απολαύσω τώρα τις στιγμές με το μωρό μου που θα παρέλθουν γρήγορα  και θα τις αναπολώ και εστιάζω εκεί. Αυτό το ‘γρηγορα’ θα σε κάνει να αισθανθείς καλύτερα και με τη ρουτίνα . Γιατί ο εγκέφαλος θα καταλάβει οτι είναι κατι παροδικό και θα έρθει κατι καλύτερο ! Σου δίνει με ένα μαγικό τρόπο ενέργεια και καλύτερη διάθεση..

Εννοείται αν βρεις το άρθρο θα με ενδιέφερε πολύ! Και προσωπικά αλλά και λόγω σπουδών.. Και γενικά αν πέσει στην αντίληψη μας κάποιο κείμενο βοηθητικό είτε για τη σχέση με το σύζυγο, είτε για τη μητρότητα και την ψυχολογία της μητέρας- συζύγου νομίζω, θα μπορούσε να βοηθήσει όλες μας..

Αυτό που είδα τις τελευταίες μέρες, είναι ότι τελικά η ψυχολογική μας κατάσταση είναι τεράστιας σημασία όχι μόνο για εμάς, αλλά και για τα παιδάκια μας.. Την περασμένη εβδομάδα κόλλησα covid και φυσικά μαζί με εμένα κόλλησε και ο μικρός μου, ο οποίος το πέρασε πιο βαριά από εμένα με πυρετό που κάποιες στιγμές ξεπέρασε το 39. Επειδή ήταν η πρώτη φορά ουσιαστικά που μου αρρώστησε, αγχώθηκα πάρα πολύ! Σε κάποια φάση έτσι όπως τον έβλεπα αδύναμο με πυρετό, το άγχος, η στεναχώρια, οι ενοχές επειδή τον κόλλησα και φυσικά η δική μου εξάντληση από την αρρώστια με έκαναν κάποια στιγμή να βάλω τα κλάματα. Το λάθος μου ήταν ότι το έκανα μπροστά του και με είδε. Οπότε με το που με βλέπει μπήγει κι αυτός κάτι κλάματα.. είδα κι έπαθα να τον συνεφέρω! Οπότε παρόλο που είναι μικρά καταλαβαίνουν τα πάντα ειδικά όσον αφορά εμάς.. Και είναι πολύ σημαντικό να είμαστε όσο μπορούμε καλύτερα γιατί πλέον δεν αφορά μόνο εμάς, αλλά και το παιδί μας..

Όσον αφορά το σύζυγο, τις μέρες αυτές που ήμουν άρρωστη μαζί με το μικρό μας στάθηκε με πολλή φροντίδα και έκανε σχεδόν τα πάντα στο σπίτι (μέχρι και άδεια από τη δουλειά πήρε!). Μέχρι βέβαια τη μερα που αρρώστησε κι αυτός, οπότε μετά τα έκανα πάλι όλα εγώ εφόσον μου έπεσε και ο πυρετός,  αφού εκείνος και απλά δεκατάκια να κάνει πέφτει στο κρεβάτι του θανατά!

21 ώρες πρίν, Klaral είπε:

Καλησπέρα σε όλες!! Ελπίζω να είστε καλά..εμένα σήμερα η κούραση έχει βαρεσει κόκκινα και η ψυχολογία μηδέν..θα καταχραστω λίγο το θέμα, γιατί η αλήθεια είναι αλλού κατανόηση δεν βρίσκω. Στην δική μου περίπτωση, η κούραση προέρχεται και από το γεγονός ότι ο "μεγάλος" μου γιος είναι μια ειδική περίπτωση. Από βρεφακι καταλαβαίναμε ότι κάπως διαφέρει, αλλά δεν δώσαμε ιδιαίτερη σημασία. Όταν 10 μηνών άρχισαν οι λεξουλες πάλι είπαμε εντάξει, είναι λίγο μπροστά..μέχρι που 15 μηνών η φοβερή γιατρός του, σε μια επίσκεψη μας ενημέρωσε ότι ο μικρός είναι μάλλον χαρισματικός και συνέστησε αξιολόγηση από αναπτυξιολογο. Η διάγνωση ήταν χαρισματικοτητα χωρίς συνύπαρξη κάποιου συνδρόμου. Η αντιληπτική του ικανότητα όταν ήταν 21 μηνών αντιστοιχούσε σε παιδί 4 ετών και η λεκτική ήταν αντίστοιχη των 3 ετών. Θέλω να με πιστέψετε, δεν τα γράφω αυτά γιατί είμαι η ψωνισμενη μάνα κουκουβάγια. Δεν είναι απαραίτητα ευτυχία αυτό το χάρισμα. Έχω ένα υπέροχο παιδί, που έχει τα ξεσπάσματα ενός 2χρονου, 3χρονου και 4χρονου μαζί και ζητάει την αμέριστη προσοχή μου, και ένα γλυκύτατο βρεφακι σχεδόν 5 μηνών που απλά θέλει την μαμά του. Και όλο τον περίγυρο να μου υπενθυμίζει πόσο υπεύθυνη είμαι για την σωστή ανατροφή του, ενώ εγώ δεν προλαβαίνω καλά καλά να πάω τουαλέτα. Και τους γονείς στις δραστηριότητες που κάνει, γιατί σταθμό δεν πήγε λόγω του μικρού, να με κοιτάνε με απορία και διάθεση κριτική όταν ο μικρός αποφασίζει ότι δεν του ταιριάζει μια δραστηριότητα ή θέλει να εξερευνήσει τον χώρο, ή να ασχοληθεί με παιχνίδια που δεν είναι διαθέσιμα λόγω της ηλικίας του. Επίσης, λόγω της ιδιαιτερότητας του, ο μικρός δεν χρειάζεται πολλές ώρες ύπνου, με αποτέλεσμα να ξυπνάει 6 ώρα το πρωί. Οπότε κάντε με εικόνα σήμερα στην δραστηριότητα, κομμάτια από την αϋπνία γιατί θηλάζω και τον μικρούλη, να προσπαθώ να εξηγήσω και σε επικριτικές μανουλες, ότι ο γιος μου δεν είναι ένα ανοριοτο παιδάκι, αλλά ένα παιδάκι διαφορετικό, λίγο πιο έντονο και με έμφυτη περιέργεια για τα πάντα. Συν ότι παρότι είναι πολύ κοινωνικός, είναι πολύ ταλαντούχος και στο να δείχνει αν συμπαθεί ή όχι τους γύρω του, και μάλλον το συγκεκριμένο περιβάλλον δεν τον εμπνέει ιδιαίτερα..κουράστηκα ψυχολογικά να ακούω συμβουλές και νουθεσίες από ανθρώπους που ιδέα δεν έχουν για την συγκεκριμένη περίπτωση, και σωματικά να προσπαθώ να του κρατήσω το ενδιαφέρον σε ότι μπορεί να τον απασχολήσει για λίγο και είναι δραστηριότητα ανάλογη της ηλικίας του..γυρνούσαμε σήμερα σπίτι και έτρεχαν τα μάτια μου..ξέρω ότι κατά πάσα πιθανότητα όλα θα εξελιχθούν όπως πρέπει και του αρμόζει, αλλά τώρα μου φαίνονται βουνό. Και ξέρω ότι μεγαλώνοντας θα είναι βαθιά μόνος όσους και να έχει γύρω του.. συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο, αλλά είναι από τις σπάνιες φορές που η ψυχολογική μου κούραση είναι χειρότερη από την σωματική..

Είναι απόλυτα φυσιολογικό να νιώθεις έτσι. Κανείς ότι καλύτερο μπορείς και είσαι αξιέπαινη και αξιοθαύμαστη! Όπως έγραψα και πιο πάνω τα μικρά μας καταλαβαίνουν πως νιώθουμε οπότε είναι πολύ σημαντικό να προσπαθούμε να είμαστε όσο μπορούμε καλύτερα, όπως επίσης καταλαβαίνουν πόσο τα αγαπάμε, τα φροντίζουμε και ασχολούμαστε μαζί τους. Κάποια στιγμή λοιπόν θα καταλάβεις ότι ο μικρούλης σου είναι περήφανος για τη μαμά του και αυτό θα είναι αρκετό για να σβήσει την όποια κούραση και στεναχώρια!