Προσπάθεια για εγκυμοσυνη

[Alex@]

Καλησπέρα! Σκέφτηκα κ εγω να πω τη δική μου ιστορία. Είμαι κοντά 39 ετών κ ο σύντροφος μου 46. Είμαστε μαζί 3 χρόνια κ αποφασίσαμε πέρσι τον μαιο να ξεκινησουνε προσπάθειες για μωρακι. Έχω μηδενικό ιστορικό κ ο γιατρός μου πάντα μου έλεγε ότι είμαι η αγαπημένη του γιατί η εικόνα μου ήταν πάντα τέλεια στον έλεγχο. Έκανα και εξετάσεις με την υπόδειξη του και βγήκαν όλες όπως πρέπει. Επίσης η εικόνα των ωοθηκών μου είναι εξαιρετική για την ηλικία μου καθώς έχω ικανοποιητικό αριθμό ωοθηλακιων. 

Με τη δεύτερη προσπάθεια τα καταφέραμε και είχαμε το θετικο τεστ! Δε το πιστεύαμε ότι μας ήρθε τόσο γρήγορα!!! Δυστυχώς όμως στην 7η βδομάδα που πήγα για τον υπέρηχο, έδειξε πως ήταν εξωμητριο στην αριστερή σάλπιγγα. Στη δική μου περίπτωση όμως ήμουν η σπάνια περίπτωση της περίπτωσης όπου το έμβρυο ζούσε και αναπτυσσόταν σωστά!! Ακούσαμε κ καρδούλα δυνατή και ρυθμική όπως έπρεπε να είναι!! Οπότε δεν έπαιρνε φαρμακευτική αγωγή αλλά μόνο χειρουργείο. Αφαιρέθηκε η αριστερή σάλπιγγα και το γεγονός αποδόθηκε σε τυχαίο γεγονός λόγω μηδενικού ιστορικού και επειδή η βιοψία βγήκε καθαρή. Με την οδηγία του γιατρού περιμέναμε 3 κύκλους να περάσουν πριν αρχίσουμε πάλι προσπάθειες. Τον Νοέμβριο με τη πρώτη προσπάθεια και με μια σάλπιγγα δεν ελπίζαμε σε πολλά άλλα προς έκπληξη μας είχαμε θετικό τεστ πάλι που όμως κατέληξε σε βιοχημική...ο γιατρός είπε πως αυτά συμβαίνουν και δεν χρειάζεται να μπούμε σε έναν αγώνα εξετάσεων.

Εγώ όμως έχω αρχίσει να πιστεύω πως δε θα τα καταφέρω, θα πηγαίνω στη πηγή και δε θα πίνω νερό....επίσης κάθε φορά αγχώνομαι πως θα έρθει μια 2η αποβολή η ακόμα χειρότερα εξωμητριο και όσο περνάει ο χρόνος και μεγαλώνω φοβάμαι ακόμα περισσότερο.